Voel me waardeloos

Rot voor je meid.

Ik raad je zeker niet aan om jezelf te veranderen.. je bent goed zoals je bent en als mensen dat niet zien is het hun verlies! Wel kun je misschien punten van jezelf verbeteren. Ik kan me wel voorstellen dat het in bepaalde situaties wel van belang is dat je jezelf verkoopt,,?

Hey,

Het is inderdaad zo dat mensen met een grote mond wel eens eerder die nieuwe functie, krijgen. Bij ons is dat althans ook zo MAAR als je dan de commentaar op die persoon hoort mag die zen functie echt wel hebben hoor!! Ik word liever gewaardeerd voor de persoon die ik ben dan voor de grote mond die ik kan opzetten!!!

En jij hebt andere kwaliteiten he! Vergeet dat niet!!! Daarvoor wordt je in je vriendenkring gewaardeerd, je zegt bv dat je goed kan luisteren wel als je vrienden met iets zitten zullen ze ook wel weten dat ze bij jou een luisterend oor vinden

Je zeker niet anders voordoen dan je bent, gewoon jezelf blijven

Kan het niet zo zijn dat het voor de functie wenselijk was om iemand met een assertief karakter aan te nemen? Ik heb zelf pas ook sollicitatiegesprekken gevoerd voor een functie op mijn afdeling. Het is een functie met veel contacten, waarbij nogal eens onderhandeld moet worden. Een bescheiden kandidaat met een dijk van een cv en een relatief goed gesprek hebben we laten schieten. De vrouw zou het in de functie niet gered hebben. Voor een onderzoeksfunctie hebben we juist wél iemand gekozen die wat rustiger en serieuzer is. Past ook beter bij de functie.



Kijk jij op die manier naar een baan?



En als jij toch voor een functie in aanmerking wilt komen waarbij normaal gesproken de wat 'pittiger' types de voorkeur genieten, zul jij iets moeten veranderen. Maar ik weet niet of je daar zin in hebt. Zo niet, zul je toch echt moeten accepteren dat werkgevers andere afwegingen maken bij aanname van medewerkers dan jij zou doen.

Wat Tientje zegt.



Jij hebt jouw eigen kwaliteiten. Vergeet dat niet!

Een voormalige collega van mij heeft 'n assertiviteitstraining gevolgd en ze is in die tijd ook gaan toneelspelen. Echt, een hele verandering van 'n timide vrouw die over zich heen liet lopen, tot een vrouw die weet wat ze wil en daar ook voor gaat. Misschien is zo'n training voor jou ook wel iets om verder te kunnen komen.

Balen dat je die baan niet hebt gekregen!



Het is in onze maatschappij inderdaad zo dat pit en een vlotte babbel hoog gewaardeerd worden. In China schijnt het andersom te zijn, daar worden bescheiden, stille mensen leuker gevonden. Heb ik gelezen hoor



Ik heb ook gelezen dat managers het liefst een type aannemen dat op hen lijkt. Kan best kloppen, ik ben zelf geneigd mensen aan te nemen die wat introverter zijn - denk altijd dat die beter werk leveren, wat natuurlijk ook een vooroordeel is.



Ik kan me voorstellen dat je het idee hebt dat je je moet bewijzen en dat is erg vermoeiend. Maar ergens klopt het wel. Rider zegt op de Werk- en studiepijler altijd: je kunt nog zo goed werk leveren, als niemand het ziet, dan telt het niet. Dus je zult op een of andere manier jezelf moeten presenteren.



Ik heb wel ontdekt dat dat op verschillende manieren kan, dat je je niet anders voor hoeft te doen dan je bent. Je kunt bijvoorbeeld mensen 1 op 1 aanspreken, in plaats van op een vergadering. En je hoeft niet het stralend middelpunt te zijn op de borrel, als je maar wel na afloop de mensen mailt die je hebt gesproken.



Introverte mensen zijn inderdaad in de minderheid. En moeten inderdaad soms een tandje harder werken om waardering te krijgen. Maar je kunt het op je eigen manier doen en hoeft niet net te worden als ''zij''.

quote:korenwolf schreef op 27 februari 2009 @ 08:54:

je kunt nog zo goed werk leveren, als niemand het ziet, dan telt het nietDat klopt helemaal! Daar kwam ik als stagiare op 'n manege achter toen wij daar onszelf helemaal uit de naad werkten van 's ochends 7.30 tot 's avonds 22.30. Heel af en toe stonden wij (2 meiden) tijdens 't uitmesten van de stallen op onze hooivork te leunen om even te kletsen en als de bedrijfsleider dan langskwam werd dat gezien als luiheid. Terwijl onze mannelijke stagiare minder uitvoerde maar altijd heel actief rondliep met 'n stuk gereedschap in zijn handen. Ik heb daar veel van geleerd. Ik beheers nu ook die techniek om zodanig over te komen dat het lijkt of ik heel hard aan 't werk ben, terwijl ik gewoon lekker zit te forummen

quote:Jalenka schreef op 27 februari 2009 @ 08:20:

Natuurlijk heb ik mijn eigen kwaliteiten, ik ben eerlijk en kan goed luisteren. Maar in de maatschappij heb je daar vaak weinig aan.



Wat jammer dat je dat gelooft; zo word je slachtoffer van je eigen vooroordeel.



Ik heb in het verleden meerder sollicitaties gehad, en ben ook vaak aangenomen. Ik weet mezelf in zo'n gesprek dus wel te verkopen. Vaak denk ik daarna, ze moesten eens weten, als ze mijn werkelijke karakter kennen hadden ze me nooit aangenomen.



Excuseer? Ze nemen je aan omdat ze je goed vinden, ervaren interviewers kunnen heus wel door een sollicitatie-houding heen prikken. Iedereen zit op zo n gesprek zijn uiterste best te doen, vaak met nog een schepje kunstmatig zelfvertrouwen er bovenop.



Pff, ik zou zo graag van dit minderwaardigheidsgevoel afwillen!



Verderop zeg je: "Ik straal ahw geen energie uit". Dat bestaat volgens mij niet eens. Iedereen straalt een bepaalde energie uit, die van jou is kennelijk gewoon rustiger.



Staar je niet blind op uitbundige mensen. Je kan beter je energie focussen op jouw eigen sterke punten. Luisteren is een zeer zeldzame gave, die veel mensen helemaal niet goed beheersen.

Hoi,



ik ben zelf ook niet verlegen, maar kan soms ineens ook erg onzeker worden, zoals ook met sollicitaties. Ik heb altijd gedacht dat een assertiviteitstraining zou helpen, maar na 3 keer kwam ik er al achter dat dit echt niet mijn ding was.

Ik ben geen uitbundig persoon, zeker niet, maar toch ook niet de meest stille. Ik moet me wel volledig op mijn gemak voelen, voor ik wat meer loskom in een team, nieuwe klas etc.



Ik ben er nu zelf achter dat de onzekerheid bij mij ontstaat door faalangst. Bang om af te gaan en om het verkeerd te doen. Ik probeer me nu voor een sollicitatie veel moed in te spreken en twee keer heeft het nu geholpen. Een keer heb ik de baan niet gekregen, omdat ik te weinig ervaring had in groepswerk. Wel vonden ze mij 'een zekere meid'. Trots dat ik was haha. De tweede keer vond ik het een heel naar gesprek. Het liep niet lekker, en ze waren erg aan het uidagen. Hoe reageer je op agressie etc... Dat soort vragen, en ze waren ook de methode van mijn huidige baan belachelijk aan het maken. Ik heb in dat gesprek duidelijk laten merken dat ik sommige dingen niet begreep, zoals "waar doelt u nu precies op'' en "ik heb de methode niet bedacht, waarom vraagt u daar zo op door."

Ik ging met een naar gevoel weg uit dat gesprek, maar werd toch aangenomen. Het gevolg van dit gesprek was wel dat ik zo twijfelde aan de mensen die ik tegenover me had zitten, dat ik de baan toch niet genomen heb.



Voorafgaand beide gesprekken had ik tegen mezelf dingen gezegd als: "dit kan ik, dat kan ik etc" Het heeft me toch enigszins geholpen. Misschien kan je dat ook eens proberen.

Nu moet ik nog leren om me niet van de wijs af te laten brengen door moeilijke gesprekken. Want ook als ik het gevoel heb me te moeten bewijzen, gaat het alleen maar slechter. Ik word rood, mensen zien dit etc. Bah.



Toch besef ik ook heel goed dat ik mijn karakter niet compleet kan veranderen. Ik wil niet haantje de voorste zijn. Ik denk alleen wel dat een mens bepaalde leerdoelen kan hebben, zodat je net iets meer kan bereiken dan dat nu lukt.

Ik zie het als een uitdaging nu. Misschien helpt het jou totaal niet, dat kan ook.

Succes in ieder geval en twijfel niet teveel aan jezelf!

Niet helemaal eens met Nijn. Inderdaad straalt iedereen wel een bepaald soort energie uit, maar het is wel zo dat de een veel meer levensenergie heeft van zichzelf dan de ander. En dat heeft inderdaad niks met assertiviteit te maken.