Psyche
alle pijlers
Vriend met ws Borderline, ik weet niet hoe hiermee om te gaa
zondag 15 november 2009 om 00:24
Haai
Een goede vriend van ons is een paar weken geleden opgenomen bij het GGZ omdat het psychisch niet goed met hem ging. Het vermoeden bij ons is dat hij borderline heeft, en dit is door de verpleging bevestigd. Wij zijn 1e contactpersoon en hebben dus veel contact met hem en met de verpleging.
Nu merk ik bij mijzelf dat ik er soms best moeite mee heb om hem te helpen. Ik ben een beetje erg veel van het motto "schop onder je kont en gewoon doorgaan" maar besef ook wel dat dat hier nu niet van toepassing is. Maar toch vind ik het moeilijk om begrip te tonen en hulp te bieden. Paps is hier gelukkig wat beter is, die heeft meer geduld. Ik wil het wel, echt waar, maar ik vind het zo moeilijk om begrip te tonen. Van de week heeft hij flink wat pillen geslikt en mijn reactie hierop (niet naar hem toe) is boosheid. Ik ben gewoon boos omdat hij het lef heeft om zoveel pillen te nemen. En dat vind ik dan weer niet aardig van mezelf......
Wie heeft er ervaring met borderline en kan me wat meer inzicht hierin geven? In de hoop dat ik toch wat begrip kan krijgen....
Een goede vriend van ons is een paar weken geleden opgenomen bij het GGZ omdat het psychisch niet goed met hem ging. Het vermoeden bij ons is dat hij borderline heeft, en dit is door de verpleging bevestigd. Wij zijn 1e contactpersoon en hebben dus veel contact met hem en met de verpleging.
Nu merk ik bij mijzelf dat ik er soms best moeite mee heb om hem te helpen. Ik ben een beetje erg veel van het motto "schop onder je kont en gewoon doorgaan" maar besef ook wel dat dat hier nu niet van toepassing is. Maar toch vind ik het moeilijk om begrip te tonen en hulp te bieden. Paps is hier gelukkig wat beter is, die heeft meer geduld. Ik wil het wel, echt waar, maar ik vind het zo moeilijk om begrip te tonen. Van de week heeft hij flink wat pillen geslikt en mijn reactie hierop (niet naar hem toe) is boosheid. Ik ben gewoon boos omdat hij het lef heeft om zoveel pillen te nemen. En dat vind ik dan weer niet aardig van mezelf......
Wie heeft er ervaring met borderline en kan me wat meer inzicht hierin geven? In de hoop dat ik toch wat begrip kan krijgen....
zondag 15 november 2009 om 01:04
zondag 15 november 2009 om 01:07
zondag 15 november 2009 om 02:15
tips:
- ben er voor hem
- maar geef wel je grenzen aan
- accepteer dat hij over je grenzen gaat.
- confronteer hem wel met dat hij over je grenzen heen gaat.
- maar geef hem steun.
uit eigen ervaring, en uit mijn ervaringen door mijn werk heb je aan bovenstaande tips heel veel als je een vriendschap met een borderliner hebt. "dat soort mensen" kun je niet in hetzelfde hokje van verwachtingen stoppen als dat je zou doen met een "normale" vriend of vriendin.
- ben er voor hem
- maar geef wel je grenzen aan
- accepteer dat hij over je grenzen gaat.
- confronteer hem wel met dat hij over je grenzen heen gaat.
- maar geef hem steun.
uit eigen ervaring, en uit mijn ervaringen door mijn werk heb je aan bovenstaande tips heel veel als je een vriendschap met een borderliner hebt. "dat soort mensen" kun je niet in hetzelfde hokje van verwachtingen stoppen als dat je zou doen met een "normale" vriend of vriendin.
zondag 15 november 2009 om 07:03
wie zegt dat deze jongen grenzen over gaat? Tot nu toe alleen nog maar gelezen dat hij een overdosis heeft genomen. En ... Dat soort mensen... zijn ook normaal rary. Heerlijk al die aannames die je doet. En lief die tips maar to heeft nog niets verteld over vriend en zijn gedrag dus zijn dit loze tips als je het mij vraagt. Daarvoor moet je toch inhoudelijk veel meer weten om een goed advies te kunnen geven?
zondag 15 november 2009 om 08:59
mamsxx,
Bij het woord borderline spits ik mijn oren. Ben vanaf mn 17e in contact met de ggz en met 24 werd de diagnose borderline aan mij meegedeeld. Mijn ouders was het al een paar jaar eerder verteld, dat is achteraf gezien nogal vreemd, maar ik denk ook wel eens had ik die term maar nooit gehoord.
Anyway je schrijft dat je moeite hebt met je gevoelens van boosheid vs begrip en aardig zijn.
Ik zou je aanraden om met iemand te gaan praten die er verstand van heeft, bijv. Scelta, zit op n paar plekken in NL.
Nog afgezien van de vraag of er n officiele diagnose is gesteld, jij loopt nu tegen dingen aan en daar zou ik echt met iemand met verstand van zaken over gaan praten, via het forum kan je wel tips krijgen maar dat blijft toch n beetje algemeen.
In het algemeen zou ik willen zeggen: gepaste afstand, het gedrag en de persoon scheiden, en begrip betekent niet dat je niet boos zou mogen zijn als iemand iets uithaalt! Je moet je eigen grens bepalen en daarbij blijven, als het bijv. midden in de nacht is moet ie niet jou bellen maar de crisisdienst.
Dat kan wat koud klinken, maar als je er te betrokken bij raakt ga je er problemen mee krijgen, het hem wellicht kwalijk nemen, dat kan je beter voor zijn door van tevoren maatregelen te treffen om dat niet te laten gebeuren.
Voor het geval hij als de dood is dat jullie hem laten vallen kun je hem zeggen dat je er voor hem bent als vriend, maar dat je geen hulpverlener bent en dat het voor alle partijen alleen maar beter is op de lange termijn om die scheidslijn consequent vast te houden.
Sowieso is consequent zijn belangrijk, dat biedt veiligheid, bijv. beter dat hij weet dat ie jullie niet midden in de nacht kan bellen dan dat het soms wel soms niet kan, dat werkt niet.
Uiteindelijk is die vriend verantwoordelijk voor zijn gedrag en daar moet hij ook op aan te spreken zijn. Het is geen vrijbrief om losgeslagen te zijn en te blijven, hij zal zelf het nodige werk moeten gaan verzetten om beter te leren omgaan met zn problematiek, zichzelf 'redden', grote valkuil van naastbetrokkenen is de machteloosheid dat je n ander niet kan redden, dat moet je niet willen, als iemand in de put zit heb je soms de neiging erbij te springen, maar als je n touw gooit en zelf droog blijft heb je daar allebei op de lange termijn baat bij.
Sterkte!
Bij het woord borderline spits ik mijn oren. Ben vanaf mn 17e in contact met de ggz en met 24 werd de diagnose borderline aan mij meegedeeld. Mijn ouders was het al een paar jaar eerder verteld, dat is achteraf gezien nogal vreemd, maar ik denk ook wel eens had ik die term maar nooit gehoord.
Anyway je schrijft dat je moeite hebt met je gevoelens van boosheid vs begrip en aardig zijn.
Ik zou je aanraden om met iemand te gaan praten die er verstand van heeft, bijv. Scelta, zit op n paar plekken in NL.
Nog afgezien van de vraag of er n officiele diagnose is gesteld, jij loopt nu tegen dingen aan en daar zou ik echt met iemand met verstand van zaken over gaan praten, via het forum kan je wel tips krijgen maar dat blijft toch n beetje algemeen.
In het algemeen zou ik willen zeggen: gepaste afstand, het gedrag en de persoon scheiden, en begrip betekent niet dat je niet boos zou mogen zijn als iemand iets uithaalt! Je moet je eigen grens bepalen en daarbij blijven, als het bijv. midden in de nacht is moet ie niet jou bellen maar de crisisdienst.
Dat kan wat koud klinken, maar als je er te betrokken bij raakt ga je er problemen mee krijgen, het hem wellicht kwalijk nemen, dat kan je beter voor zijn door van tevoren maatregelen te treffen om dat niet te laten gebeuren.
Voor het geval hij als de dood is dat jullie hem laten vallen kun je hem zeggen dat je er voor hem bent als vriend, maar dat je geen hulpverlener bent en dat het voor alle partijen alleen maar beter is op de lange termijn om die scheidslijn consequent vast te houden.
Sowieso is consequent zijn belangrijk, dat biedt veiligheid, bijv. beter dat hij weet dat ie jullie niet midden in de nacht kan bellen dan dat het soms wel soms niet kan, dat werkt niet.
Uiteindelijk is die vriend verantwoordelijk voor zijn gedrag en daar moet hij ook op aan te spreken zijn. Het is geen vrijbrief om losgeslagen te zijn en te blijven, hij zal zelf het nodige werk moeten gaan verzetten om beter te leren omgaan met zn problematiek, zichzelf 'redden', grote valkuil van naastbetrokkenen is de machteloosheid dat je n ander niet kan redden, dat moet je niet willen, als iemand in de put zit heb je soms de neiging erbij te springen, maar als je n touw gooit en zelf droog blijft heb je daar allebei op de lange termijn baat bij.
Sterkte!
zondag 15 november 2009 om 11:12
quote:hompeltjepompeltje schreef op 15 november 2009 @ 07:03:
wie zegt dat deze jongen grenzen over gaat? Tot nu toe alleen nog maar gelezen dat hij een overdosis heeft genomen. En ... Dat soort mensen... zijn ook normaal rary. Heerlijk al die aannames die je doet. En lief die tips maar to heeft nog niets verteld over vriend en zijn gedrag dus zijn dit loze tips als je het mij vraagt. Daarvoor moet je toch inhoudelijk veel meer weten om een goed advies te kunnen geven?En het is lief van jou dat je borderlineproblematiek wat probeert te 'vergoeilijken', maar niet helemaal realistisch. Het verbaast me dat je schrijft dat borderline 'wel meevalt'. Iemand die borderline heeft, heeft een persoonlijkheidsstoornis (letwel: ik ga er dus vanuit dat er geen sprake is van trekken van borderline). Dat valt helemaal niet mee. Dat is verweven in iemand karakter en zegt vooral veel over de manier waarop iemand met relaties/anderen omgaat. En dát zegt per definitie iets over grenzen. Namelijk over grenzen ten aanzien van sociaal contact, van inlevingsvermogen in de ander, over 'rekening houden met', etc. Allemaal gerelateerd aan 'grenzen'. Wel degelijk een goed advies om dus aandacht te besteden aan je eigen grenzen in contact met iemand met borderline.
TO, praktische vraag: jij zegt dat de verpleging bevestigde dat hij borderline heeft. Borderline is echter niet iets dat zomaar door verplegend personeel geconstateerd kan worden in de dagelijkse omgang. Zij kunnen hooguit 'kenmerken van' herkennen. Een diagnose zal echter door een psychiater gesteld moeten worden.
wie zegt dat deze jongen grenzen over gaat? Tot nu toe alleen nog maar gelezen dat hij een overdosis heeft genomen. En ... Dat soort mensen... zijn ook normaal rary. Heerlijk al die aannames die je doet. En lief die tips maar to heeft nog niets verteld over vriend en zijn gedrag dus zijn dit loze tips als je het mij vraagt. Daarvoor moet je toch inhoudelijk veel meer weten om een goed advies te kunnen geven?En het is lief van jou dat je borderlineproblematiek wat probeert te 'vergoeilijken', maar niet helemaal realistisch. Het verbaast me dat je schrijft dat borderline 'wel meevalt'. Iemand die borderline heeft, heeft een persoonlijkheidsstoornis (letwel: ik ga er dus vanuit dat er geen sprake is van trekken van borderline). Dat valt helemaal niet mee. Dat is verweven in iemand karakter en zegt vooral veel over de manier waarop iemand met relaties/anderen omgaat. En dát zegt per definitie iets over grenzen. Namelijk over grenzen ten aanzien van sociaal contact, van inlevingsvermogen in de ander, over 'rekening houden met', etc. Allemaal gerelateerd aan 'grenzen'. Wel degelijk een goed advies om dus aandacht te besteden aan je eigen grenzen in contact met iemand met borderline.
TO, praktische vraag: jij zegt dat de verpleging bevestigde dat hij borderline heeft. Borderline is echter niet iets dat zomaar door verplegend personeel geconstateerd kan worden in de dagelijkse omgang. Zij kunnen hooguit 'kenmerken van' herkennen. Een diagnose zal echter door een psychiater gesteld moeten worden.
Peas on earth!
zondag 15 november 2009 om 11:37
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 15 november 2009 @ 11:12:
Iemand die borderline heeft, heeft een persoonlijkheidsstoornis (letwel: ik ga er dus vanuit dat er geen sprake is van trekken van borderline). Dat valt helemaal niet mee.
Ach Princes, de term borderline is toch ook maar gewoon een etiketje? Ik heb hem wel eens opgeplakt gekregen, en later werd ie er door een andere psych weer afgepeutert. Waren het alleen nog maar kenmerken van. Had ik ineens weer een andere persoonlijkheidsstoornis. Weet je, mijn laatste psych. zei het goed. Ze zij, het gaat niet om welk etiketje er gegeven moet worden, het gaat om jou en en de dingen waar jij moeite mee hebt. En dat bedoel ik ook te zeggen de hele tijd. Borderline is slechts dat achterlijke etiketje. Dan word je ineens in een hokje geplaatst en overschrijd je kennelijk de grenzen van anderen. Nou sorry hoor, ik weet dat Borderline absoluut met grenzen te maken heeft. Maar er is niet gezegd dat de "Borderliner" grenzen van anderen overschrijd. In mijn geval overschrijd ik voornamelijk mijn eigen grenzen en laat ik anderen mijn grenzen overschrijden. Daarentegen ben ik heeeeeeel voorzichtig met de grenzen van anderen. Ben ik helemaal niet manipulatief, agressief enz. De Borderline trekken richten zich naar binnen. En net als bij TO's vriend kan dat zich uiten in bijv. automutilatie of een overdosis. Overigens zijn er hele goede therapieen voor, en kun je een heel eind komen als "Borderliner" in het onder controle houden van gevoelens. Want... die kunnen soms nog wel eens 'overkoken' zoals dat in de VERS training word behandeld.
En ik geef eerlijk toe, voorheen had ik bij 'Borderline" ook het idee van manipulatief, agressief, onhandelbaar, asociaal enz.
En dan ineens krijg je zelf zo'n sticker. Denk je; Huw ? Ik? Maar ik ben juist heel timide, heel bescheiden, heel zacht heel...
En dan kom je dus tot de ontdekking dat Borderline slechts een naam is waaronder heel veel kenmerken vallen, waarvan je er zelf een aantal hebt. Waarmee dus niet gezegd is dat je grenzen overschrijd, dat je agressief bent en manipulatief. Ik heb diverse therapieen gevolgd en heb op die manier diverse borderliners leren kennen. En echt, ik durf met recht te zeggen dat 80% van de borderliners absoluut heel mooie bijzondere warme mensen zijn die bij lange na niet voldoen aan het door de meeste mensen geschepte beeld van Borderline. En dus... zeg ik dat het allemaal wel meevalt ja. In de zin van... het is zo eng niet als het lijkt.
Iemand die borderline heeft, heeft een persoonlijkheidsstoornis (letwel: ik ga er dus vanuit dat er geen sprake is van trekken van borderline). Dat valt helemaal niet mee.
Ach Princes, de term borderline is toch ook maar gewoon een etiketje? Ik heb hem wel eens opgeplakt gekregen, en later werd ie er door een andere psych weer afgepeutert. Waren het alleen nog maar kenmerken van. Had ik ineens weer een andere persoonlijkheidsstoornis. Weet je, mijn laatste psych. zei het goed. Ze zij, het gaat niet om welk etiketje er gegeven moet worden, het gaat om jou en en de dingen waar jij moeite mee hebt. En dat bedoel ik ook te zeggen de hele tijd. Borderline is slechts dat achterlijke etiketje. Dan word je ineens in een hokje geplaatst en overschrijd je kennelijk de grenzen van anderen. Nou sorry hoor, ik weet dat Borderline absoluut met grenzen te maken heeft. Maar er is niet gezegd dat de "Borderliner" grenzen van anderen overschrijd. In mijn geval overschrijd ik voornamelijk mijn eigen grenzen en laat ik anderen mijn grenzen overschrijden. Daarentegen ben ik heeeeeeel voorzichtig met de grenzen van anderen. Ben ik helemaal niet manipulatief, agressief enz. De Borderline trekken richten zich naar binnen. En net als bij TO's vriend kan dat zich uiten in bijv. automutilatie of een overdosis. Overigens zijn er hele goede therapieen voor, en kun je een heel eind komen als "Borderliner" in het onder controle houden van gevoelens. Want... die kunnen soms nog wel eens 'overkoken' zoals dat in de VERS training word behandeld.
En ik geef eerlijk toe, voorheen had ik bij 'Borderline" ook het idee van manipulatief, agressief, onhandelbaar, asociaal enz.
En dan ineens krijg je zelf zo'n sticker. Denk je; Huw ? Ik? Maar ik ben juist heel timide, heel bescheiden, heel zacht heel...
En dan kom je dus tot de ontdekking dat Borderline slechts een naam is waaronder heel veel kenmerken vallen, waarvan je er zelf een aantal hebt. Waarmee dus niet gezegd is dat je grenzen overschrijd, dat je agressief bent en manipulatief. Ik heb diverse therapieen gevolgd en heb op die manier diverse borderliners leren kennen. En echt, ik durf met recht te zeggen dat 80% van de borderliners absoluut heel mooie bijzondere warme mensen zijn die bij lange na niet voldoen aan het door de meeste mensen geschepte beeld van Borderline. En dus... zeg ik dat het allemaal wel meevalt ja. In de zin van... het is zo eng niet als het lijkt.
zondag 15 november 2009 om 11:43
Hompeltje, als je goed leest, zie je dat ik (en ook anderen) niet zeggen dat mensen met borderline níet bijzonder, warm of mooi zijn. Natuurlijk, borderline is een 'stempel', uitgedeeld op basis van criteria zoals deze vastgesteld zijn in de DSM-IV. Dat deze aan tijd, cultuur en veranderende inzichten onderhevig is, impliceert al dat het niet altijd zó zwart-wit zal liggen. Dat neemt echter niet weg dat niet reëel is om het om te draaien. Het is niet zo dat je het stempel 'borderline' krijgt en dán grenzen overschrijdt, maar het grenzen overschrijden (of dat nou je eigen grenzen zijn of die van anderen) kan er wel mede toe leiden dat een diagnose gesteld wordt. En vanzelfsprekend: bij iedereen uit zich borderline anders. Wat wél belangrijk is om je te realiseren: over het algemeen uit borderline zich bij mannen heel anders dan bij vrouwen. Vrouwen reageren meer internaliserend (gericht op zichzelf: automutilatie bijvoorbeeld), mannen meer externaliserend (agressie, grenzen van anderen overschrijden). Daarom is de opmerking aan TO om haar eigen grenzen te bewaken nog niet zo slecht. Overigens interpreteer jij die opmerking volgens mij veel persoonlijker en 'beledigender' dan ik, omdat ik het bewaken van je grenzen eigenlijk in heel veel gevallen een goed advies vind, of je nu te maken hebt met iemand met borderline of iemand met andere problematiek
Peas on earth!
zondag 15 november 2009 om 13:17
quote:hompeltjepompeltje schreef op 15 november 2009 @ 07:03:
wie zegt dat deze jongen grenzen over gaat? Tot nu toe alleen nog maar gelezen dat hij een overdosis heeft genomen. En ... Dat soort mensen... zijn ook normaal rary. Heerlijk al die aannames die je doet. En lief die tips maar to heeft nog niets verteld over vriend en zijn gedrag dus zijn dit loze tips als je het mij vraagt. Daarvoor moet je toch inhoudelijk veel meer weten om een goed advies te kunnen geven?ik werk zelf in de hulpverlening dus borderliners genoeg meegemaakt. ook heeft een hele goede vriendin van me borderline en hoe bijzonder ze ook is, ik heb wel genoeg met haar meegemaakt en met haar gepraat over borderline om mijn eerdere tips te kunnen geven.
wie zegt dat deze jongen grenzen over gaat? Tot nu toe alleen nog maar gelezen dat hij een overdosis heeft genomen. En ... Dat soort mensen... zijn ook normaal rary. Heerlijk al die aannames die je doet. En lief die tips maar to heeft nog niets verteld over vriend en zijn gedrag dus zijn dit loze tips als je het mij vraagt. Daarvoor moet je toch inhoudelijk veel meer weten om een goed advies te kunnen geven?ik werk zelf in de hulpverlening dus borderliners genoeg meegemaakt. ook heeft een hele goede vriendin van me borderline en hoe bijzonder ze ook is, ik heb wel genoeg met haar meegemaakt en met haar gepraat over borderline om mijn eerdere tips te kunnen geven.
zondag 15 november 2009 om 13:56
Voor een fractie van begrip is het fijn om ervaringsverhalen van borderliners te lezen, in de bibliotheek staan genoeg boeken over dit onderwerp. Bottomline kun je jezelf gelukkig prijzen als je niet de mallemolen leeft van een borderliner in crisis.
Dat laat niet weg dat het heel belangrijk is om juist wel bewust te zijn van je eigen grens. Jij bent boos als hij veel pillen slikt. Een volstrekt normale reactie mijns inziens. Je kunt vervolgens wel proberen na te gaan (bij hem) waarom hij tot zo'n keuze komt, maar ik denk dat het 'op eieren lopen' begint als je van mening bent dat je hierover niet gewoon stinkboos mag zijn.
De boosheid ongegeneerd uiten heeft soms minder zin. In het geval van mijn ex was hij soms wel bereikbaar voor mijn boosheid, soms totaal niet. In tijden van onbereikbaarheid: niet discussieren. Zonde van jouw en zijn tijd.
Verder zijn er al prima tips gegeven door meer ervaren mensen.
Dat laat niet weg dat het heel belangrijk is om juist wel bewust te zijn van je eigen grens. Jij bent boos als hij veel pillen slikt. Een volstrekt normale reactie mijns inziens. Je kunt vervolgens wel proberen na te gaan (bij hem) waarom hij tot zo'n keuze komt, maar ik denk dat het 'op eieren lopen' begint als je van mening bent dat je hierover niet gewoon stinkboos mag zijn.
De boosheid ongegeneerd uiten heeft soms minder zin. In het geval van mijn ex was hij soms wel bereikbaar voor mijn boosheid, soms totaal niet. In tijden van onbereikbaarheid: niet discussieren. Zonde van jouw en zijn tijd.
Verder zijn er al prima tips gegeven door meer ervaren mensen.
zondag 15 november 2009 om 14:16
iPig, ik heb in mijn vriendenkring of kennissenkring een tweetal mensen waarvan ik weet dat ze borderline hebben en vind dat fantastische meiden. Warm en vol liefde. En toch, als er iets niet vlot loopt (als iemand al maanden niet belt of zo) zit er weer dat duiveltje in me dat zegt 'shit, borderline, die raak je toch kwijt'.
Ik vind het zwart/wit denken een heel moeilijke. Ben zelf helemaal niet zo, zelfs mensen die het heel bont hebben gemaakt haat ik niet.
Acting out borderline binnen een relatie is een levensgroot drama. En aangezien ik partner ben geweest binnen zo'n drama ben ik niet geheel en al onbevooroordeeld als ik het woord borderline hoor vallen (of als ik gedragingen zie die daarop lijken).
Ook persoonlijk. Zoals waarschijnlijk iedere andere poster in dit topic.
Ik vind het zwart/wit denken een heel moeilijke. Ben zelf helemaal niet zo, zelfs mensen die het heel bont hebben gemaakt haat ik niet.
Acting out borderline binnen een relatie is een levensgroot drama. En aangezien ik partner ben geweest binnen zo'n drama ben ik niet geheel en al onbevooroordeeld als ik het woord borderline hoor vallen (of als ik gedragingen zie die daarop lijken).
Ook persoonlijk. Zoals waarschijnlijk iedere andere poster in dit topic.
zondag 15 november 2009 om 14:53
Bedankt voor jullie reacties! Hier heb ik wel wat aan. Ik zal het verhaal even toelichten.
Hij heeft eerder een opname gehad (een aantal jaar geleden) en hier werd de diagnose depressief met autisme gesteld (dit was voor wij hem kenden).
Het is een tijd redelijk gegaan maar de afgelopen maanden zagen wij hem weer afglijden. Kreeg ook weer meer last van automutulatie, beginnend met 1 keer per maand tot de laatste weken 5 keer per week. Een aantal maanden geleden zijn we gaan kijken omdat we wel zagen dat hij niet alleen depressief is, daarvoor wisselt hij teveel van stemming. Wij kwamen toen uit bij borderline en nu, na gesprekken met de verpleging en psychiater is gebleken dat zij nu ook erg bezig zijn om dit te onderzoeken bij hem. Het is dus niet officieel vastgesteld maar van de 9 punten scoort hij op 8 zeeeeer positief.
Het gaat me ook helemaal niet om het stempeltje dat hij krijgt, hoe het heet interesseert me ook niet zo. We zijn ook heel voorzichtig geweest met het gebruiken van termen om te voorkomen dat wij als een stel "doe-het-zelf-psycholoogjes" denken er alles vanaf te weten. We willen alleen wel dat hij goed behandeld wordt, gericht op de problematiek. Want wat wel is gebleken dat hij naar bijv. de artsen en verpleging een ander beeld weergeeft dan dat hij dat hier doet. Hij klapt daar dicht en uit zich heel slecht. Terwijl hij hier wel over zijn gevoelens praat. Daarom gaat mijn man ook mee naar gesprekken met de artsen om een hulp te zijn bij het leren kennen van onze vriend.
Hij zit nu op een gesloten afdeling, hier is hij geplaatst nadat hij de pillen heeft genomen (hij zat hiervoor 2 weken op een open afdeling van het GGZ). Vandaag is ook weer een crisis dag, de verpleging heeft gebeld dat de psychiater vanmiddag nog komt om te kijken hoe nu verder, want hij is erg suicidaal. Normaal gesproken zou hij zich uiten in de automutulatie, dan snijd hij zichzelf en kan zijn emoties daarin kwijt. Maar aangezien hij nergens bij kan komen kan hij dit niet.
Ik heb inderdaad wel een gevoel van boosheid maar zal dit niet naar hem uiten. En ik wil inderdaad wel mijn grenzen bewaken, ik heb een gezin met 2 kleine kinderen (7 en 3) waarvan ik niet wil dat ze continu de spanning voelen. Maar soms vind ik het wel moeilijk omdat het gesprek zo vaak over hem gaat. Ook natuurlijk omdat we bezorgd zijn maar ik wil niet dat het mijn leven gaat beheersen. Klinkt egoistischer dan dat ik het bedoel, hoor. Tuurlijk staan we voor hem klaar maar ik ben gewoon niet zo goed in het omgaan met mensen die psychische problemen hebben. Zoals in de openingspost al aangegeven ben ik erg van "schop onder je kont en doorgaan" en dat dat nu niet werkt, daar baal ik van, hahaha.
Hmm, warrig verhaal, hoop dat het voor jullie wel wat duidelijker is.
Hij heeft eerder een opname gehad (een aantal jaar geleden) en hier werd de diagnose depressief met autisme gesteld (dit was voor wij hem kenden).
Het is een tijd redelijk gegaan maar de afgelopen maanden zagen wij hem weer afglijden. Kreeg ook weer meer last van automutulatie, beginnend met 1 keer per maand tot de laatste weken 5 keer per week. Een aantal maanden geleden zijn we gaan kijken omdat we wel zagen dat hij niet alleen depressief is, daarvoor wisselt hij teveel van stemming. Wij kwamen toen uit bij borderline en nu, na gesprekken met de verpleging en psychiater is gebleken dat zij nu ook erg bezig zijn om dit te onderzoeken bij hem. Het is dus niet officieel vastgesteld maar van de 9 punten scoort hij op 8 zeeeeer positief.
Het gaat me ook helemaal niet om het stempeltje dat hij krijgt, hoe het heet interesseert me ook niet zo. We zijn ook heel voorzichtig geweest met het gebruiken van termen om te voorkomen dat wij als een stel "doe-het-zelf-psycholoogjes" denken er alles vanaf te weten. We willen alleen wel dat hij goed behandeld wordt, gericht op de problematiek. Want wat wel is gebleken dat hij naar bijv. de artsen en verpleging een ander beeld weergeeft dan dat hij dat hier doet. Hij klapt daar dicht en uit zich heel slecht. Terwijl hij hier wel over zijn gevoelens praat. Daarom gaat mijn man ook mee naar gesprekken met de artsen om een hulp te zijn bij het leren kennen van onze vriend.
Hij zit nu op een gesloten afdeling, hier is hij geplaatst nadat hij de pillen heeft genomen (hij zat hiervoor 2 weken op een open afdeling van het GGZ). Vandaag is ook weer een crisis dag, de verpleging heeft gebeld dat de psychiater vanmiddag nog komt om te kijken hoe nu verder, want hij is erg suicidaal. Normaal gesproken zou hij zich uiten in de automutulatie, dan snijd hij zichzelf en kan zijn emoties daarin kwijt. Maar aangezien hij nergens bij kan komen kan hij dit niet.
Ik heb inderdaad wel een gevoel van boosheid maar zal dit niet naar hem uiten. En ik wil inderdaad wel mijn grenzen bewaken, ik heb een gezin met 2 kleine kinderen (7 en 3) waarvan ik niet wil dat ze continu de spanning voelen. Maar soms vind ik het wel moeilijk omdat het gesprek zo vaak over hem gaat. Ook natuurlijk omdat we bezorgd zijn maar ik wil niet dat het mijn leven gaat beheersen. Klinkt egoistischer dan dat ik het bedoel, hoor. Tuurlijk staan we voor hem klaar maar ik ben gewoon niet zo goed in het omgaan met mensen die psychische problemen hebben. Zoals in de openingspost al aangegeven ben ik erg van "schop onder je kont en doorgaan" en dat dat nu niet werkt, daar baal ik van, hahaha.
Hmm, warrig verhaal, hoop dat het voor jullie wel wat duidelijker is.
zondag 15 november 2009 om 15:11
@Pode: Hoe zit het met de person met de problematiek zelf? Mag hij/zij haar grenzen stellen? Ookal zijn die grenzen tav bijvoorbeeld ouders/familieleden in eerste instantie enigszins irreeel?
Als ik mezelf even als voorbeeld mag nemen;
Ik heb nu en in het verleden genoeg diagnosestellingen gehad; merendeel sloeg nergens op.
(tevens korte tijd borderline diagnostiek)
Nu heb ik ooit problematiek vertoond die op de volgende diagnoses wezen:
- pdd-nos
- asperger
- bipolair type II
- schizofrenie
- Borderline
- narcistische persoonlijkheidsstoornis
- ocs
- en nog enkele waarvan ik het even niet meer weet..
3x raden hoeveel er hiervan correct waren?
1....
Of met andere woorden; hoe goed denk je nu eigenlijk dat het werk van de fantasierijke diagnostici van de GGZ eigenlijk zijn??
Of beter gesteld de machtsbeluste sector/personen die deze criteria hebben opgesteld..
@Mamsxx: maak je niet druk om je eigen diagnostiek, meestal 'n stuk beter dan van de "professional".. (Trust me..)
natuurlijk wel sterkte met hem, jullie zelf & de algehele sitautie gewenst! Gezondheid & geluk draait het in het leven het meeste om. Daarbij is het kunnen inleven in de ander geen onbelangrijk punt (iets waar ik gigantisch van had geprofiteerd mits..)
Als ik mezelf even als voorbeeld mag nemen;
Ik heb nu en in het verleden genoeg diagnosestellingen gehad; merendeel sloeg nergens op.
(tevens korte tijd borderline diagnostiek)
Nu heb ik ooit problematiek vertoond die op de volgende diagnoses wezen:
- pdd-nos
- asperger
- bipolair type II
- schizofrenie
- Borderline
- narcistische persoonlijkheidsstoornis
- ocs
- en nog enkele waarvan ik het even niet meer weet..
3x raden hoeveel er hiervan correct waren?
1....
Of met andere woorden; hoe goed denk je nu eigenlijk dat het werk van de fantasierijke diagnostici van de GGZ eigenlijk zijn??
Of beter gesteld de machtsbeluste sector/personen die deze criteria hebben opgesteld..
@Mamsxx: maak je niet druk om je eigen diagnostiek, meestal 'n stuk beter dan van de "professional".. (Trust me..)
natuurlijk wel sterkte met hem, jullie zelf & de algehele sitautie gewenst! Gezondheid & geluk draait het in het leven het meeste om. Daarbij is het kunnen inleven in de ander geen onbelangrijk punt (iets waar ik gigantisch van had geprofiteerd mits..)
