Psyche
alle pijlers
vrienden maken
zondag 24 januari 2010 om 19:47
Doordat ik in een moeilijke periode zit heb ik weinig sociale contacten, sterker nog, ik kom nauwelijks de deur uit. In verlang erg naar een paar mensen om me heen met wie ik dingen kan ondernemen en lief en leed kan delen.
Ik zit er aan te denken om een advertentie te plaatsen op internet (bijvoorbeeld op deze site). Verder zou ik natuurlijk ook op een vereniging kunnen gaan in de hoop dat ik daar wat mensen ontmoet. Het probleem is echter dat ik vrij onzeker ben (al straal ik dat niet uit) en het moeilijk vind om mensen te benaderen. Ook vind ik het lastig om mezelf te zijn waardoor mensen niet echt een goede indruk van me krijgen. In mijn pogingen toch wat contacten op te doen ben ik al een paar keer teleurgesteld.
Hebben jullie tips en ervaringen op het gebied van vrienden maken? Ik zou er erg veel aan hebben.
Ik zit er aan te denken om een advertentie te plaatsen op internet (bijvoorbeeld op deze site). Verder zou ik natuurlijk ook op een vereniging kunnen gaan in de hoop dat ik daar wat mensen ontmoet. Het probleem is echter dat ik vrij onzeker ben (al straal ik dat niet uit) en het moeilijk vind om mensen te benaderen. Ook vind ik het lastig om mezelf te zijn waardoor mensen niet echt een goede indruk van me krijgen. In mijn pogingen toch wat contacten op te doen ben ik al een paar keer teleurgesteld.
Hebben jullie tips en ervaringen op het gebied van vrienden maken? Ik zou er erg veel aan hebben.
zondag 24 januari 2010 om 22:12
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 24 januari 2010 @ 22:04:
Als je een contactpersoon hebt met iemand binnen een GGZ-instelling, kun je het daar eens bespreekbaar maken. En anders eens bij je huisarts? Wellicht heeft hij/zij tips. Ik heb een contactpersoon, ik zal het eens met hem bespreken. Bedankt voor je tips.
Als je een contactpersoon hebt met iemand binnen een GGZ-instelling, kun je het daar eens bespreekbaar maken. En anders eens bij je huisarts? Wellicht heeft hij/zij tips. Ik heb een contactpersoon, ik zal het eens met hem bespreken. Bedankt voor je tips.
zondag 24 januari 2010 om 22:18
Graag gedaan
Ik zit trouwens even te googlen en zie daar verschillende GGZ's die een sociale vaardigheidstraining aanbieden (vaak in groepen, zodat je direct kunt oefenen). Soms voor specifieke doelgroepen (jongvolwassenen, mensen met een aan autisme verwante stoornis, etc), soms een algemene cursus. Er moet dus vast wel zoiets bij jou in de buurt zijn. Hoop dat het je kan helpen en dat je na zo'n cursus ook met meer vertrouwen contact durft te leggen
Ik zit trouwens even te googlen en zie daar verschillende GGZ's die een sociale vaardigheidstraining aanbieden (vaak in groepen, zodat je direct kunt oefenen). Soms voor specifieke doelgroepen (jongvolwassenen, mensen met een aan autisme verwante stoornis, etc), soms een algemene cursus. Er moet dus vast wel zoiets bij jou in de buurt zijn. Hoop dat het je kan helpen en dat je na zo'n cursus ook met meer vertrouwen contact durft te leggen
Peas on earth!
maandag 25 januari 2010 om 21:22
Ik herken me hier wel in. Op school en op college had ik altijd veel sociale contacten en deed vaak iets met vrienden. Achteraf zag ik dat toch verkeerd denk ik, er is een verschil tussen echte vrienden en mensen met wie je op dat moment leuk mee optrekt. Daar kwam ik wel achter toen ik een paar keer van opleiding wisselde en verhuisde.
Vind het nu ik full time werk enorm lastig om vrienden te maken, ik heb wel mensen met wie ik veel optrek en ook wel af en toe iets buiten werk om doe, maar echt vrienden kan ik het ook niet noemen. Wat ik lastig vind, is dat de meeste mensen al beschikken over een vriendenkring, en ik vind het altijd enorm lastig om daar deel van uit te maken. Als ik er over nadenk zijn de vriendinnen die ik heb gehad ook allemaal mensen die op dat moment nieuw ergens waren. De mensen die ik nu ken wonen al jaren in dezelfde plaats, hebben al jaren dezelfde vrienden, etc. Merk ook dat het aan mijzelf wel ligt, ik hoef niet altijd te wachten tot iemand anders het initiatief neemt, kan ook mezelf uitnodigen.
Een cursus kan leuk zijn om mensen te ontmoeten. Echter ik deed vorig jaar een cursus (overigens niet om mensen te ontmoeten hoor) en eigenlijk was iedereen alleen bezig met het cursusmateriaal, maargoed, het was dan ook wel echt leerstof en niet iets als breien en ondertussen gezellig kletsen.
In ieder geval, als je dus een cursus of clubje zoekt, sta er dan bij stil dat niet elke vorm daarvan geschikt is.
Vind het nu ik full time werk enorm lastig om vrienden te maken, ik heb wel mensen met wie ik veel optrek en ook wel af en toe iets buiten werk om doe, maar echt vrienden kan ik het ook niet noemen. Wat ik lastig vind, is dat de meeste mensen al beschikken over een vriendenkring, en ik vind het altijd enorm lastig om daar deel van uit te maken. Als ik er over nadenk zijn de vriendinnen die ik heb gehad ook allemaal mensen die op dat moment nieuw ergens waren. De mensen die ik nu ken wonen al jaren in dezelfde plaats, hebben al jaren dezelfde vrienden, etc. Merk ook dat het aan mijzelf wel ligt, ik hoef niet altijd te wachten tot iemand anders het initiatief neemt, kan ook mezelf uitnodigen.
Een cursus kan leuk zijn om mensen te ontmoeten. Echter ik deed vorig jaar een cursus (overigens niet om mensen te ontmoeten hoor) en eigenlijk was iedereen alleen bezig met het cursusmateriaal, maargoed, het was dan ook wel echt leerstof en niet iets als breien en ondertussen gezellig kletsen.
In ieder geval, als je dus een cursus of clubje zoekt, sta er dan bij stil dat niet elke vorm daarvan geschikt is.
zondag 31 januari 2010 om 12:09
Heel herkenbaar allemaal!
(weet even niet hoe ik moet quoten)
Merk ook dat het aan mijzelf wel ligt, ik hoef niet altijd te wachten tot iemand anders het initiatief neemt, kan ook mezelf uitnodigen.
Dit herken ik ook wel een beetje. Wat ik vooral hiermee heb is dat ik mezelf niet wil opdringen. Maar door dat jezelf niet wilt opdringen wordt je dus afwachtend. Heel dubbel dus.
Verder is het inderdaad zo dat cursussen niet altijd iets toevoegen aan je vriendenkring. Met die reden ben ik namelijk ook cursussen gaan volgen. Ik doe yoga en ik volg een tarotcursus, maar iedereen is erg op zichzelf. Met yoga gaat iedereen na de les gewoon weer naar huis. 1 keer per jaar in de kerstperiode wordt er na de les thee gedronken en gekletst, verder niet.
En met de tarot gaat iedereen na de les ook weer naar huis. Ook zijn er bij dat soort cursussen groepjes vriendinnen die samen zo'n cursus volgen, dan kom je er eigenlijk al niet tussen want die zijn onbewust erg op hun eigen clubje gericht.
Ook heb ik het via internet al een paar keer geprobeerd, maar daar ook in teleurgesteld. Voor mij werkt dat dus ook niet. Ik moet iemand in levende lijve ontmoeten en dan kan ik vrijwel snel peilen of het mijn type is. Via internet gaat dat wat moeilijker. Je mailt heen en weer en denkt dat het klikt, maar als je dan afspreekt blijkt het irl juist totaal niet te klikken.
Ik denk dat het bij nieuwe vriendschappen maken daarom precies hetzelfde gaat als bij daten/zoeken naar een nieuwe partner.
Het gebeurd vanzelf/spontaan. Iemand komt vanzelf op je pad. Teveel moeite doen, teveel zoeken werkt niet.
Dus je kunt het volgens mij maar beter loslaten en accepteren dat je leven is zoals het is. En dan ineens komt er vanzelf iemand op je pad, juist op het moment als je er helemaal niet meer mee bezig bent.
(weet even niet hoe ik moet quoten)
Merk ook dat het aan mijzelf wel ligt, ik hoef niet altijd te wachten tot iemand anders het initiatief neemt, kan ook mezelf uitnodigen.
Dit herken ik ook wel een beetje. Wat ik vooral hiermee heb is dat ik mezelf niet wil opdringen. Maar door dat jezelf niet wilt opdringen wordt je dus afwachtend. Heel dubbel dus.
Verder is het inderdaad zo dat cursussen niet altijd iets toevoegen aan je vriendenkring. Met die reden ben ik namelijk ook cursussen gaan volgen. Ik doe yoga en ik volg een tarotcursus, maar iedereen is erg op zichzelf. Met yoga gaat iedereen na de les gewoon weer naar huis. 1 keer per jaar in de kerstperiode wordt er na de les thee gedronken en gekletst, verder niet.
En met de tarot gaat iedereen na de les ook weer naar huis. Ook zijn er bij dat soort cursussen groepjes vriendinnen die samen zo'n cursus volgen, dan kom je er eigenlijk al niet tussen want die zijn onbewust erg op hun eigen clubje gericht.
Ook heb ik het via internet al een paar keer geprobeerd, maar daar ook in teleurgesteld. Voor mij werkt dat dus ook niet. Ik moet iemand in levende lijve ontmoeten en dan kan ik vrijwel snel peilen of het mijn type is. Via internet gaat dat wat moeilijker. Je mailt heen en weer en denkt dat het klikt, maar als je dan afspreekt blijkt het irl juist totaal niet te klikken.
Ik denk dat het bij nieuwe vriendschappen maken daarom precies hetzelfde gaat als bij daten/zoeken naar een nieuwe partner.
Het gebeurd vanzelf/spontaan. Iemand komt vanzelf op je pad. Teveel moeite doen, teveel zoeken werkt niet.
Dus je kunt het volgens mij maar beter loslaten en accepteren dat je leven is zoals het is. En dan ineens komt er vanzelf iemand op je pad, juist op het moment als je er helemaal niet meer mee bezig bent.
zondag 31 januari 2010 om 13:24
Klinkt wel (gedeeltelijk) herkenbaar wat je schrijft. Ik heb vaak ook 't gevoel dat een 'alien' ben in een groep en moet er vaak maar naar gokken wat er om me heen gebeurt, omdat ik niet kan verstaan wat er gezegd wordt (ik heb serieuze gehoorproblemen). Dit zijn dingen waardoor ik me juist onzeker voel, waardoor ik ook aan mezelf ga twijfelen of ik wel leuk genoeg ben voor andere mensen om mee om te gaan.
Wat mij wel altijd helpt is om te proberen dicht bij mezelf te blijven en mezelf het gevoel te geven dat ik absoluut niets minder waard ben. (Dit heb ik vooral geleerd van de psych, maar heb daar echt enorm veel aan). En dat als mensen "lullig" reageren, of mij negeren, dat dit vaak meer over die ander zegt dan over mij.
Daarnaast helpt het om dingen te doen waar je je eigen goed bij voelt. Voor mij helpt sporten enorm om me lekker in me vel voelen, maar lekker werken aan mijn studie helpt me ook.
Misschien kun je activitieten zoeken waar je je eigen wel prettig bij voelt en niet koste wat het kost te moeten voldoen aan wat jij denkt dat de maatschappij bedoelt. Want je kunt misschien dat wel denken of voelen, maar je weet niet of dat waar is. Misschien hebben andere mensen wel een heel ander beeld van jou dan jij van jezelf hebt.
Ik begrjp dat je onzeker over jezelf bent en het misschien daarom ook moeilijk vind om nieuwe dingen te ondernemen. Maar juist door (nieuwe) dingen te ondernemen waar jij je eigen goed bij voelt, voel je jezelf veel beter, dat straal je uit en daardoor gaan sociale contacten waarschijnlijk ook veel beter.
Het is een beetje lang verhaal geworden, maar ik hoop dat je er wat aan hebt!
Wat mij wel altijd helpt is om te proberen dicht bij mezelf te blijven en mezelf het gevoel te geven dat ik absoluut niets minder waard ben. (Dit heb ik vooral geleerd van de psych, maar heb daar echt enorm veel aan). En dat als mensen "lullig" reageren, of mij negeren, dat dit vaak meer over die ander zegt dan over mij.
Daarnaast helpt het om dingen te doen waar je je eigen goed bij voelt. Voor mij helpt sporten enorm om me lekker in me vel voelen, maar lekker werken aan mijn studie helpt me ook.
Misschien kun je activitieten zoeken waar je je eigen wel prettig bij voelt en niet koste wat het kost te moeten voldoen aan wat jij denkt dat de maatschappij bedoelt. Want je kunt misschien dat wel denken of voelen, maar je weet niet of dat waar is. Misschien hebben andere mensen wel een heel ander beeld van jou dan jij van jezelf hebt.
Ik begrjp dat je onzeker over jezelf bent en het misschien daarom ook moeilijk vind om nieuwe dingen te ondernemen. Maar juist door (nieuwe) dingen te ondernemen waar jij je eigen goed bij voelt, voel je jezelf veel beter, dat straal je uit en daardoor gaan sociale contacten waarschijnlijk ook veel beter.
Het is een beetje lang verhaal geworden, maar ik hoop dat je er wat aan hebt!
zondag 31 januari 2010 om 13:27
Wat jammer dat het ook niet prettig ging via internet. Zelf heb ik via internet wel een leuke vriendin leren kennen, en een ander contact is een fijne kennis geworden die ik zo af en toe een spreek.
Ik denk alleen dat je niet al te veel heen en weer moet mailen, maar gewoon al snel eens een koppie koffie/wijntje ergens moet gaan drinken. Iets 'low profile', waar je misschien ook nog met ander dingen bezig bent, zoals shoppen of koken....
En niet opgeven als het in eerste instantie niet lijkt te klikken, soms moet het eventje groeien. Mensen moeten soms gewoon even aan elkaar wennen.
Ik denk alleen dat je niet al te veel heen en weer moet mailen, maar gewoon al snel eens een koppie koffie/wijntje ergens moet gaan drinken. Iets 'low profile', waar je misschien ook nog met ander dingen bezig bent, zoals shoppen of koken....
En niet opgeven als het in eerste instantie niet lijkt te klikken, soms moet het eventje groeien. Mensen moeten soms gewoon even aan elkaar wennen.
