Psyche
alle pijlers
Vriendin met psychose: wat kan ik doen?
dinsdag 22 juli 2008 om 15:27
Beste Viva-vrouwen en mannen!
Vorige week hebben 2 goede vrienden van mij een dochter gekregen. Alles leek perfect, snelle bevalling, moeder en kind gezond.. Na een paar dagen begon het echter op te vallen dat mijn vriendin wat vreemde dingen begon te zeggen en zich wat vreemd begon te gedragen. Sinds vrijdag is het helemaal mis, ze heeft een psychose. Dit is zeker niet de eerste keer voor haar, sinds 1991 heeft ze al meerdere psychoses gehad. De situatie is nu erg gecompliceerd en ik weet niet goed wat ik moet doen. Ik hoop dat ik het kort en bondig uit kan leggen... De ouders van mijn vriendin willen haar per se thuis houden, dat betekent dus thuis met vriend en kind, en iemand die er 24 uur per dag is (een vriend(in) bijvoorbeeld). Ze willen niet naar een psychiater met haar omdat ze zeggen dat dat de vorige keren het alleen maar erger heeft gemaakt. Mijn vriend is echter helemaal op, vreest voor de gezondheid van zijn dochter en zichzelf, zijn vriendin is namelijk echt 'van het padje af' (ze wilde uit het raam springen met baby, ziet/hoort van alles wat er niet is, ze is gewoon echt niet op deze wereld). Nu belde hij net dat hij vertrokken is (hij is zo boos op de ouders van zijn vriendin en ziet geen andere oplossing) en of hij bij mij kan logeren. Ik vind het prima want ik heb ruimte, maar ik zie het niet als een oplossing. Bovendien, ik wil echt graag helpen want deze twee vrienden zijn echt erg belangrijk maar ergens houdt het voor mij helaas ook op en moet ik ook aan mijn eigen gezondheid/leven denken. Ik heb geen idee wat het beste is voor hem, kind en vriendin. Misschien kunnen jullie me wat tips geven, misschien hebben jullie dit zelf meegemaakt of iemand in jullie omgeving? Ik kan ook niet zo heel helder meer denken na de stress en weinig slaap van afgelopen week.
Alvast bedankt!
M.
Vorige week hebben 2 goede vrienden van mij een dochter gekregen. Alles leek perfect, snelle bevalling, moeder en kind gezond.. Na een paar dagen begon het echter op te vallen dat mijn vriendin wat vreemde dingen begon te zeggen en zich wat vreemd begon te gedragen. Sinds vrijdag is het helemaal mis, ze heeft een psychose. Dit is zeker niet de eerste keer voor haar, sinds 1991 heeft ze al meerdere psychoses gehad. De situatie is nu erg gecompliceerd en ik weet niet goed wat ik moet doen. Ik hoop dat ik het kort en bondig uit kan leggen... De ouders van mijn vriendin willen haar per se thuis houden, dat betekent dus thuis met vriend en kind, en iemand die er 24 uur per dag is (een vriend(in) bijvoorbeeld). Ze willen niet naar een psychiater met haar omdat ze zeggen dat dat de vorige keren het alleen maar erger heeft gemaakt. Mijn vriend is echter helemaal op, vreest voor de gezondheid van zijn dochter en zichzelf, zijn vriendin is namelijk echt 'van het padje af' (ze wilde uit het raam springen met baby, ziet/hoort van alles wat er niet is, ze is gewoon echt niet op deze wereld). Nu belde hij net dat hij vertrokken is (hij is zo boos op de ouders van zijn vriendin en ziet geen andere oplossing) en of hij bij mij kan logeren. Ik vind het prima want ik heb ruimte, maar ik zie het niet als een oplossing. Bovendien, ik wil echt graag helpen want deze twee vrienden zijn echt erg belangrijk maar ergens houdt het voor mij helaas ook op en moet ik ook aan mijn eigen gezondheid/leven denken. Ik heb geen idee wat het beste is voor hem, kind en vriendin. Misschien kunnen jullie me wat tips geven, misschien hebben jullie dit zelf meegemaakt of iemand in jullie omgeving? Ik kan ook niet zo heel helder meer denken na de stress en weinig slaap van afgelopen week.
Alvast bedankt!
M.
dinsdag 22 juli 2008 om 15:57
Klik hier voor Nederlandse wetgeving omtrent gedwongen opname:
http://www.pvp.nl/teksten/brochure%20opname.htm
http://www.pvp.nl/teksten/brochure%20opname.htm
The time is now
dinsdag 22 juli 2008 om 16:01
Het lijkt mij zaak dat je vriend heel snel op een rij krijgt wat hij moet doen.
1. kind in veiligheid brengen (heb je hem al gebeld om dit te zeggen?? Echt nu doen!)
2. contact opnemen met een psychiater om uit te zoeken wat er moet gebeuren
3. proberen met haar ouders te praten hoe dit probleem opgelost moet worden. Ik neem aan dat ze ook niet willen dat hun kleindochter iets overkomt.
Echt hoor, hij moet het hier niet bij laten. Desnoods schakelt hij een advocaat in. Dat kleine meisje is hulpeloos en die moet als eerste geholpen worden.
1. kind in veiligheid brengen (heb je hem al gebeld om dit te zeggen?? Echt nu doen!)
2. contact opnemen met een psychiater om uit te zoeken wat er moet gebeuren
3. proberen met haar ouders te praten hoe dit probleem opgelost moet worden. Ik neem aan dat ze ook niet willen dat hun kleindochter iets overkomt.
Echt hoor, hij moet het hier niet bij laten. Desnoods schakelt hij een advocaat in. Dat kleine meisje is hulpeloos en die moet als eerste geholpen worden.
dinsdag 22 juli 2008 om 16:03
oké, Hongarije en getrouwd met een ander... dan heeft de beste man helemaal niks te zeggen over de moeder van het kind....Ik denk zelfs dat hij niks te zeggen heeft over het kind, omdat anders z'n schijnhuwelijk wel eens in gevaar zou kunnen komen...
lastig... als ik hem was, zou ik gewoon bij z'n dochter gaan zitten en zorgen dat het daar in ieder geval goed mee gaat!
lastig... als ik hem was, zou ik gewoon bij z'n dochter gaan zitten en zorgen dat het daar in ieder geval goed mee gaat!
dinsdag 22 juli 2008 om 16:07
Ik krijg zo maar de indruk dat hij daar wel de toestemming / medewerking van de ouders van zijn vriendin voor nodig heeft. For the sure to be sure zou ik als ik hem was dan maar niet de baby ergens anders heenbrengen, maar zorgen dat ik zeer dicht in de buurt van mijn baby kon blijven (bij vriendin en ouders dus) en haar veiligheid mijn prioriteit maken.
dinsdag 22 juli 2008 om 16:11
Ik bedoelde ook niet dat hij het kind daar direct weg moet halen. Stond er wat krom. Maar wel dat hij zijn dochter geen seconde uit het oog moet verliezen en alles moet doen om te zorgen dat dat meisje veilig is.
Ik vind dat TO dat echt direct tegen hem moet zeggen. Hij kan nu misschien weinig door de situatie, maar hij kan wel bij zijn dochter gaan zitten.
dinsdag 22 juli 2008 om 16:24
Ja, ze woonden al een tijd samen. Zijn echte vrouw was echt alleen voor het huwelijk, hij heeft haar geld betaald maar nu hebben ze ook geen contact meer verder ofzo. Hij heeft het kind nog niet erkend omdat de familie van de vriendin hem niet wilde/kon helpen voor de taalbarriere, hij moet nog met een tolk naar de juiste instantie, maar ja, door deze hele situatie is dat er nog niet van gekomen...
dinsdag 22 juli 2008 om 16:26
dinsdag 22 juli 2008 om 23:18
Wat een naar verhaal... Ik heb zelf ook twee psychoses van mijn moeder meegemaakt. Ze gaan niet vanzelf over. Maar mijn moeder werd ook niet opgenomen, ondanks dat we bij de crisisopvang etc zaten en ze behoorlijk vreemd deed. De arts heeft haar wel verteld dat ze medicatie moest nemen en daarmee stemde ze in (terwijl ze t van ons echt niet wilde horen), waarna het snel een stuk beter ging. Eigenlijk vind ik dat je vriend zijn verantwoordelijkheid moet nemen en bij haar in huis voor het kind moet zorgen. En misschien kun je een psychiater vragen met haar ouders te praten, gezien haar verleden en met oog op het babytje.
woensdag 23 juli 2008 om 00:25
Als opname ingewikkeld ligt in Hongarije.....vraag dan naar anti-psychoticum.....Zyprexa of misschien zelfs Haldol (is een wat ouder middel en waarschijnlijk in Hongarije wel te verkrijgen)
Gezien ze net een baby heeft gehad, ligt daar misschien een verband. Een psychose kan ontstaan na een bevalling......
Zonder medicatie is de chemische onbalans in de hersenen niet te beheersen
Gezien ze net een baby heeft gehad, ligt daar misschien een verband. Een psychose kan ontstaan na een bevalling......
Zonder medicatie is de chemische onbalans in de hersenen niet te beheersen
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
woensdag 23 juli 2008 om 09:11
Dank voor al jullie reacties.
Ze heeft medicijnen, hele zware anti-psychotica waarvan ze eigenlijk erg moe zou moeten worden en rustig, maar ja, dat is ze dus absoluut niet want ze heeft al een week niet meer dan 2 uur achterelkaar geslapen.
Mijn vriend is gister uitgegaan met een vriendin van hem en zich volgens mij volgegoten met drank. Ik vind het echt ontzettend onvolwassen van hem en onverantwoord, maar ik zie ook dat ik totaal niet tot hem doordring op het moment...
Ik zou heel graag willen horen van 'ervaringsdeskundige' hoe het is om een psychose te hebben (misschien zijn er ook mensen op dit forum die een kraambedpsychose hebben gehad?). Ik probeer me namelijk in mijn vriendin te verplaatsen maar met wat ik lees op internet kom ik niet zoveel verder, want die dingen zie ik zelf ook wel als ik bij haar ben...
Ze heeft medicijnen, hele zware anti-psychotica waarvan ze eigenlijk erg moe zou moeten worden en rustig, maar ja, dat is ze dus absoluut niet want ze heeft al een week niet meer dan 2 uur achterelkaar geslapen.
Mijn vriend is gister uitgegaan met een vriendin van hem en zich volgens mij volgegoten met drank. Ik vind het echt ontzettend onvolwassen van hem en onverantwoord, maar ik zie ook dat ik totaal niet tot hem doordring op het moment...
Ik zou heel graag willen horen van 'ervaringsdeskundige' hoe het is om een psychose te hebben (misschien zijn er ook mensen op dit forum die een kraambedpsychose hebben gehad?). Ik probeer me namelijk in mijn vriendin te verplaatsen maar met wat ik lees op internet kom ik niet zoveel verder, want die dingen zie ik zelf ook wel als ik bij haar ben...
donderdag 24 juli 2008 om 20:30
Het klinkt alsof je vriendin schizofrenie heeft? En dit waarschijnlijk door de zwangerschap/bevalling (tijdelijk) verergerd is. Vaak zie je dat het tijdens de zwangerschap juist even wat beter gaat (hormonen) en na de bevalling wat verergert. Eerste vraag lijkt mij of zij anti-psychotica slikt. Misschien is zij door/tijdens de zwangerschap hiermee gestopt? Juiste medicatie en begeleiding is de eerste stap. Gedwongen opname is wat snel gesteld.
donderdag 24 juli 2008 om 20:43
Ik had even wat té snel gereageerd, had je laatste bericht niet gelezen. Sorry.
Ik werk zelf op een gesloten afdeling in de psychiatrie. kort geleden heeft een patiënte een kind gekregen. Dit betreft een vrouw die echt heel erg psychotisch is, normaal gesproken. Tijdens haar zwangerschap was zij heel erg helder. Bijna normaal, zeg maar. We waren erop voorbereid dat zij, na de bevalling, weer psychotisch zou worden. Het schijnt , zeggen psychiaters, dat door zwangerschapshormonen schizofrene vrouwen een positieve 'boost' krijgen. Deze valt na de bevalling natuurlijk totaal ineen.
Je kunt die vriend niets kwalijk nemen. Dagelijks, intiem en persoonlijk daarmee omgaan is echt een hele inspanning. Het is een grote opgave om om te kunnen gaan met een psychiatrische ziekte als je hier zelf geen weet van hebt. Het kost vreselijk veel energie en een kind krijgen ook, en dan kies je eerste voor je kind en jezelf.
Ik werk zelf op een gesloten afdeling in de psychiatrie. kort geleden heeft een patiënte een kind gekregen. Dit betreft een vrouw die echt heel erg psychotisch is, normaal gesproken. Tijdens haar zwangerschap was zij heel erg helder. Bijna normaal, zeg maar. We waren erop voorbereid dat zij, na de bevalling, weer psychotisch zou worden. Het schijnt , zeggen psychiaters, dat door zwangerschapshormonen schizofrene vrouwen een positieve 'boost' krijgen. Deze valt na de bevalling natuurlijk totaal ineen.
Je kunt die vriend niets kwalijk nemen. Dagelijks, intiem en persoonlijk daarmee omgaan is echt een hele inspanning. Het is een grote opgave om om te kunnen gaan met een psychiatrische ziekte als je hier zelf geen weet van hebt. Het kost vreselijk veel energie en een kind krijgen ook, en dan kies je eerste voor je kind en jezelf.
vrijdag 25 juli 2008 om 09:45
Dank je voor je reactie. Er is nu een 'oplossing' gevonden. Mijn vriendin is met baby bij haar moeder thuis, haar moeder wil niet dat haar dochter naar het ziekenhuis gaat en heeft beloofd haar constant in de gaten te houden en aan de bel te trekken als ze denkt dat de gezondheid van mijn vriendin of haar baby in gevaar is. Mijn vriend woont nu tijdelijk alleen zodat hij kan nadenken wat hij wil doen, hij is zelf ook behoorlijk in de war door alle gebeurtenissen, slaapgebrek, emoties...
Nog steeds zou ik graag van een ervaringsdeskundige horen hoe het is om een psychose/kraambedpsychose te hebben, maar misschien is er gewoon niemand op dit forum...
Hansje, bedankt voor je reactie. Soms lijkt het alsof de 'hele wereld' het belachelijk vindt dat mijn vriend het niet aankan op het moment, met zijn vriendin blijven, voor haar en de baby zorgen.. Maar ik denk dat niemand zich er in kan verplaatsen hoe het is als het jou overkomt. Dus bedankt voor je reactie, fijn om eens iemand 'van de andere kant' te horen!
Nog steeds zou ik graag van een ervaringsdeskundige horen hoe het is om een psychose/kraambedpsychose te hebben, maar misschien is er gewoon niemand op dit forum...
Hansje, bedankt voor je reactie. Soms lijkt het alsof de 'hele wereld' het belachelijk vindt dat mijn vriend het niet aankan op het moment, met zijn vriendin blijven, voor haar en de baby zorgen.. Maar ik denk dat niemand zich er in kan verplaatsen hoe het is als het jou overkomt. Dus bedankt voor je reactie, fijn om eens iemand 'van de andere kant' te horen!
vrijdag 25 juli 2008 om 12:38
hoi Mumisa,
'k heb ooit een psychose gehad (8 jaar geleden) en ook zit ik nu in de "kraamtijd": ik heb een dochtertje van 2,5 maand. Die heeft ook nog een oudere zus van 2,5 jaar. Gelukkig in mijn geval is er geen psychose opgetreden tijdens die 2 kraamperiodes. De hormoonwisselingen vlak na zo'n bevalling kunnen bij iedereen wel (extreme) stemmingswisselingen opwekken (bv. postnatale depressie), maar voor vrouwen die al een psychiatrische aandoening hebben is het risico nog groter.
Ik voel me overigens op het moment redelijk stabiel. Het zou iets beter kunnen en ik moet wel alle zeilen bij zetten om een goede structuur te houden, maar er is gelukkig geen sprake van depressie, manie, of psychose. Tijdens de zwangerschap was ik hartstikke stabiel, haha (zoals hansje schrijft over haar patient).
Tijdens m'n psychose heb ik juist veel gehad aan de psychiatrie in Nederland. En ook aan vrienden/familie, die me opzochten toen ik opgenomen was. Ze bezochten me trouwens pas (behalve m'n vader/moeder/vriend) toen de psychose al uitgewoed was (door medicatie). Een psychose moet je volgens mij altijd wel door medicatie te lijf gaan. Gaat over het algemeen niet zomaar vanzelf over. 'k Krijg de indruk dat jouw vriendin die medicatie wel krijgt? (als het niet snel genoeg helpt, zou ze andere moeten krijgen-> Haldol of orap, de ouderwetse (paarden-)middelen, zouden binnen enkele dagen moeten helpen -> maar hiervoor heb je toch al minstens hulp van een psychiater nodig)
Ik snap dat je vriend helemaal overstuur is, maar ook de ouders van je vriendin begrijp ik wel. Godzijdank is er nu wel iemand bij haar en haar dochtertje, want ik zou ook zeggen dat de veiligheid van het kindje (en ook van je vriendin) nu voorop staat. Misschien ziet de moeder van je vriendin nu ook snel in dat er meer hulp nodig is?
Ik kan moeilijk inschatten hoe het is met de psychiatrische hulpverlening in Hongarije. Maar "vroegah" was het natuurlijk wel een Oostblokland. In dictaturen werden/worden inrichtingen nog wel eens gebruikt om mensen met een verkeerde mening op te sluiten. Misschien dat de ouders daarom wantrouwig zijn naar de psychiatrie? (of eigenlijk is mijn vraag dus: waarom zijn ze wantrouwig? wat is er vorige keren gebeurd?)
Bij mij heeft het erg geholpen dat ouders, (meeste) broers/zus, vriend, (meeste) vrienden en ziekenhuis het met elkaar eens waren en niet alleen mij maar ook elkaar gesteund en begrepen hebben. Als je omgeving in harmonie is en structuur heeft, is dat ook voor jezelf als patient gemakkelijker te (her)vinden. Dus als je mij vraagt wat je zou kunnen doen, dan kun je dat proberen te doen: haar 'opvangsysteem' (ouders, vriend) ondersteunen en proberen op 1 lijn te krijgen.
Overigens: je schrijft dat ze een psychiatrisch verleden heeft, maar hoort daar ook een diagnose bij? Bv. schizofreen of manisch-depressief?
Veel sterkte, succes en blijf vooral ook goed op jezelf passen,
'k heb ooit een psychose gehad (8 jaar geleden) en ook zit ik nu in de "kraamtijd": ik heb een dochtertje van 2,5 maand. Die heeft ook nog een oudere zus van 2,5 jaar. Gelukkig in mijn geval is er geen psychose opgetreden tijdens die 2 kraamperiodes. De hormoonwisselingen vlak na zo'n bevalling kunnen bij iedereen wel (extreme) stemmingswisselingen opwekken (bv. postnatale depressie), maar voor vrouwen die al een psychiatrische aandoening hebben is het risico nog groter.
Ik voel me overigens op het moment redelijk stabiel. Het zou iets beter kunnen en ik moet wel alle zeilen bij zetten om een goede structuur te houden, maar er is gelukkig geen sprake van depressie, manie, of psychose. Tijdens de zwangerschap was ik hartstikke stabiel, haha (zoals hansje schrijft over haar patient).
Tijdens m'n psychose heb ik juist veel gehad aan de psychiatrie in Nederland. En ook aan vrienden/familie, die me opzochten toen ik opgenomen was. Ze bezochten me trouwens pas (behalve m'n vader/moeder/vriend) toen de psychose al uitgewoed was (door medicatie). Een psychose moet je volgens mij altijd wel door medicatie te lijf gaan. Gaat over het algemeen niet zomaar vanzelf over. 'k Krijg de indruk dat jouw vriendin die medicatie wel krijgt? (als het niet snel genoeg helpt, zou ze andere moeten krijgen-> Haldol of orap, de ouderwetse (paarden-)middelen, zouden binnen enkele dagen moeten helpen -> maar hiervoor heb je toch al minstens hulp van een psychiater nodig)
Ik snap dat je vriend helemaal overstuur is, maar ook de ouders van je vriendin begrijp ik wel. Godzijdank is er nu wel iemand bij haar en haar dochtertje, want ik zou ook zeggen dat de veiligheid van het kindje (en ook van je vriendin) nu voorop staat. Misschien ziet de moeder van je vriendin nu ook snel in dat er meer hulp nodig is?
Ik kan moeilijk inschatten hoe het is met de psychiatrische hulpverlening in Hongarije. Maar "vroegah" was het natuurlijk wel een Oostblokland. In dictaturen werden/worden inrichtingen nog wel eens gebruikt om mensen met een verkeerde mening op te sluiten. Misschien dat de ouders daarom wantrouwig zijn naar de psychiatrie? (of eigenlijk is mijn vraag dus: waarom zijn ze wantrouwig? wat is er vorige keren gebeurd?)
Bij mij heeft het erg geholpen dat ouders, (meeste) broers/zus, vriend, (meeste) vrienden en ziekenhuis het met elkaar eens waren en niet alleen mij maar ook elkaar gesteund en begrepen hebben. Als je omgeving in harmonie is en structuur heeft, is dat ook voor jezelf als patient gemakkelijker te (her)vinden. Dus als je mij vraagt wat je zou kunnen doen, dan kun je dat proberen te doen: haar 'opvangsysteem' (ouders, vriend) ondersteunen en proberen op 1 lijn te krijgen.
Overigens: je schrijft dat ze een psychiatrisch verleden heeft, maar hoort daar ook een diagnose bij? Bv. schizofreen of manisch-depressief?
Veel sterkte, succes en blijf vooral ook goed op jezelf passen,
vrijdag 25 juli 2008 om 19:43
Ik heb soortgelijk meegemakt dan je vriendin hier in Belgie. Had ook last van psychoses na en tijdens de zwangerschap. Ik ben een week na de geboorte van zoon, gedwongen opgenomen in de psychiatrie. Het was ook nodig. Maar ik maakte mezelf wijs van niet.
Ik hoop dat je vriendin ook kan opgenomen worden, want dit is echt wel een noodgeval.
Ik hoop dat je vriendin ook kan opgenomen worden, want dit is echt wel een noodgeval.
