Psyche
alle pijlers
Vriendin met zieke ouder, hoe omgaan?
donderdag 11 juni 2009 om 18:29
I.v.m. herkenbaarheid post ik dit bericht met een tijdelijke nick.
Een goede vriendin van mij heeft pas te horen gekregen dat haar ouder (andere ouder is al overleden) zeer ernstig ziek is. Ook niet meer te genezen en de verwachting is weken, hooguit maanden. Een maand geleden was er nog niks aan de hand, en twee weken geleden hoor je opeens dit. Ik ben me natuurlijk kapot geschrokken en probeer er zoveel mogelijk voor haar te zijn. Maarja... hoe doe ik dat? Ik heb geen enkele ervaring met ouders (of andere familie, buiten overgrootouders) die komen te overlijden, dus ik heb geen enkel idee wat ze doormaakt. Op dit moment informeer ik (bijna) dagelijks naar hoe het gaat, maar ik ben bang dat ik me teveel opdring ofzo. Ik kan me voorstellen dat dit een moment voor de familie alleen is en dat ik 'afstand' moet bewaren. Aan de andere kant vind ik het ook niks om 'niks' te doen. Een kaartje met 'Sterkte' (o.i.d.) dekt natuurlijk niet de lading van wat er nu staat te gebeuren.
Ik merk dat ik eigenlijk vooral op zoek ben naar ervaring. Ik vind het moeilijk deze twijfels met vriendin te bespreken, omdat zij nu natuurlijk wel andere dingen aan haar hoofd heeft. Toch ben ik benieuwd wat op zo'n moment "gewenst" is? Ik wil graag het 'goede' doen, er voor haar zijn.
Een goede vriendin van mij heeft pas te horen gekregen dat haar ouder (andere ouder is al overleden) zeer ernstig ziek is. Ook niet meer te genezen en de verwachting is weken, hooguit maanden. Een maand geleden was er nog niks aan de hand, en twee weken geleden hoor je opeens dit. Ik ben me natuurlijk kapot geschrokken en probeer er zoveel mogelijk voor haar te zijn. Maarja... hoe doe ik dat? Ik heb geen enkele ervaring met ouders (of andere familie, buiten overgrootouders) die komen te overlijden, dus ik heb geen enkel idee wat ze doormaakt. Op dit moment informeer ik (bijna) dagelijks naar hoe het gaat, maar ik ben bang dat ik me teveel opdring ofzo. Ik kan me voorstellen dat dit een moment voor de familie alleen is en dat ik 'afstand' moet bewaren. Aan de andere kant vind ik het ook niks om 'niks' te doen. Een kaartje met 'Sterkte' (o.i.d.) dekt natuurlijk niet de lading van wat er nu staat te gebeuren.
Ik merk dat ik eigenlijk vooral op zoek ben naar ervaring. Ik vind het moeilijk deze twijfels met vriendin te bespreken, omdat zij nu natuurlijk wel andere dingen aan haar hoofd heeft. Toch ben ik benieuwd wat op zo'n moment "gewenst" is? Ik wil graag het 'goede' doen, er voor haar zijn.
donderdag 11 juni 2009 om 18:43
donderdag 11 juni 2009 om 18:47
Precies Pilous, lekker mee uit nemen, restaurantje, film, gewoon leuke dingen blijven doen.
Daar had ik in ieder geval verreweg het meeste aan toen mijn moeder dood aan het gaan was.
En verder, VoorNuNick, je bent al heel lief door er zo mee bezig te zijn.
Vergeet alleen niet dat ze ook nog gewoon zichzelf is, je vriendin, ze is niet alleen maar "in een moeilijke situatie".
Probeer ook gewoon de vriendschap zo te houden als ie was, teveel zware en moeilijke zaken bespreken haalt ook een beetje het gezellige van de vriendschap af, terwijl ze daar misschien nu juist behoefte aan heeft.
Daar had ik in ieder geval verreweg het meeste aan toen mijn moeder dood aan het gaan was.
En verder, VoorNuNick, je bent al heel lief door er zo mee bezig te zijn.
Vergeet alleen niet dat ze ook nog gewoon zichzelf is, je vriendin, ze is niet alleen maar "in een moeilijke situatie".
Probeer ook gewoon de vriendschap zo te houden als ie was, teveel zware en moeilijke zaken bespreken haalt ook een beetje het gezellige van de vriendschap af, terwijl ze daar misschien nu juist behoefte aan heeft.
donderdag 11 juni 2009 om 18:49
Vraag aan haar wat zij wil. Praat over je eigen onzekerheden. En vertel haar ook gewoon je dagelijkse beslommeringen. Ga eens een dagje op stap met haar, het geeft haar energie. Vraag niet hoe het met haar ouder gaat, maar hoe het met haar gaat. Zorg dat ze goed voor haarzelf zorgt want alleen als zij goed voor haarzelf zorgt kan ze goed voor haar ouder zorgen.
En verder gewoon blijven doen zoals je altijd deed. Goed dat je haar steunt, ik ben 2 goede (dacht ik) vriendinnen kwijt geraakt ten tijde van ziekte en overlijden van mijn moeder. Ik ben daar nog regelmatig boos over.
En verder gewoon blijven doen zoals je altijd deed. Goed dat je haar steunt, ik ben 2 goede (dacht ik) vriendinnen kwijt geraakt ten tijde van ziekte en overlijden van mijn moeder. Ik ben daar nog regelmatig boos over.
donderdag 11 juni 2009 om 18:49
donderdag 11 juni 2009 om 18:51
Het is misschien voor iedereen anders, maar toen mijn vader in de terminale fase zat, vond ik het juist heel erg fijn om te weten dan er aan mij en mijn familie gedacht werd.
Een smsje is dan ook fijn om te krijgen, maakt niet zo veel uit wat er in staat, gaat erom dat ze weet dat je aan haar denkt. En voor haar koken kan ook heel prettig zijn. Moeten bedenken wat je zult eten en het dan ook nog koken kan enorm ingewikkeld zijn, als je hoofd zo vol zit totaal andere dingen.
Een smsje is dan ook fijn om te krijgen, maakt niet zo veel uit wat er in staat, gaat erom dat ze weet dat je aan haar denkt. En voor haar koken kan ook heel prettig zijn. Moeten bedenken wat je zult eten en het dan ook nog koken kan enorm ingewikkeld zijn, als je hoofd zo vol zit totaal andere dingen.
donderdag 11 juni 2009 om 19:16
Wat veel reacties al! Fijn!!
Ik heb meteen vriendin uitgenodigd binnenkort eens te komen eten Vorige weekend heb ik haar al mee de stad ingenomen om even uit dat hele ziekenhuis verhaal te zijn, maar toen we zo 'Mango in en Zara uit' liepen dacht ik wel van waar sláát dit op?, kleding kopen en over koetjes en kalfjes praten terwijl er zoiets aan de hand is. Nu ik jullie reacties lees is dat misschien juist goed geweest... Pfff Als ik haar weer spreek zal ik ook zeker vragen waar ze nu behoefte aan heeft. Het leek me zelf zo'n rare vraag, alsof ik het over mezelf wil hebben ofzo.
Ik heb meteen vriendin uitgenodigd binnenkort eens te komen eten Vorige weekend heb ik haar al mee de stad ingenomen om even uit dat hele ziekenhuis verhaal te zijn, maar toen we zo 'Mango in en Zara uit' liepen dacht ik wel van waar sláát dit op?, kleding kopen en over koetjes en kalfjes praten terwijl er zoiets aan de hand is. Nu ik jullie reacties lees is dat misschien juist goed geweest... Pfff Als ik haar weer spreek zal ik ook zeker vragen waar ze nu behoefte aan heeft. Het leek me zelf zo'n rare vraag, alsof ik het over mezelf wil hebben ofzo.
donderdag 11 juni 2009 om 20:04
quote:Poezewoes schreef op 11 juni 2009 @ 20:00:
Stuur eens een bloemetje. Met een kaartje: Ik denk aan je. Ook al zie je haar vaak.
Ze háát werkelijk bloemen
Maar goed, iets in de zelfde categorie is natuurlijk een goed idee. Een enorme reep chocolade ofzo (is ze dan namelijk wel weer dol op), of is dat té?
Als ik haar dit weekend zie ga ik toch maar vragen waar ze behoefte aan heeft.
Stuur eens een bloemetje. Met een kaartje: Ik denk aan je. Ook al zie je haar vaak.
Ze háát werkelijk bloemen
Maar goed, iets in de zelfde categorie is natuurlijk een goed idee. Een enorme reep chocolade ofzo (is ze dan namelijk wel weer dol op), of is dat té?
Als ik haar dit weekend zie ga ik toch maar vragen waar ze behoefte aan heeft.
donderdag 11 juni 2009 om 21:05
Ik heb zelf in die situatie gezeten. Vader al jaren overleden en een plotseling mededeling dat mijn moeder nog maar een maand had (werd uiteindelijk 1 jaar en 8 maanden).
Vele goede vriendinnen waarvan in het niet verwachtte, bleven die eerste periode weg. Achteraf omdat ze het moeilijk vonden om eventueel geconfronteerd te worden met mijn verdriet. Terwijl ik niet de behoefte had avonden te bomen over hoe klote het leven kan zijn, maar ook eens over die koetjes en kalfjes wilde hebben. Maar juist die vriendin van lang geleden die ik al tijden niet had gezien, voelde dat feilloos aan en liet zich niet weerhouden door angst voor mijn verdriet.
Dus, iedereen heeft weer andere behoeften in zo'n situatie. Het is goed dat je er naar vraagt. Ze zal het vast op prijs stellen.
PS Lieve vriendin ben je...
Vele goede vriendinnen waarvan in het niet verwachtte, bleven die eerste periode weg. Achteraf omdat ze het moeilijk vonden om eventueel geconfronteerd te worden met mijn verdriet. Terwijl ik niet de behoefte had avonden te bomen over hoe klote het leven kan zijn, maar ook eens over die koetjes en kalfjes wilde hebben. Maar juist die vriendin van lang geleden die ik al tijden niet had gezien, voelde dat feilloos aan en liet zich niet weerhouden door angst voor mijn verdriet.
Dus, iedereen heeft weer andere behoeften in zo'n situatie. Het is goed dat je er naar vraagt. Ze zal het vast op prijs stellen.
PS Lieve vriendin ben je...
donderdag 11 juni 2009 om 21:17
Heb trouwens ook 1 keer een vriendin afgekapt omdat die vroeg hoe het mijn vader ging en ik op dat moment totaal geen zin had om het er over te hebben. Vervolgens heeft ze NOOIT meer gevraagd hoe het thuis ging en dat vond ik heel erg. Dan was ik net een paar dagen bij mijn ouders geweest, alleen maar drama gehad, sprak ik de volgende dag met haar af en vroeg ze helemaal niet hoe het geweest was, waardoor ik het gevoel kreeg dat het haar niet interesseerde.
Wat ik wil zeggen is eigenlijk: als je vriendin 1 keer zegt niet zo'n zin te hebben om het over de ellende te hebben, betekent dat niet dat automatisch dat ze het er nooit meer over willen hebben. Vraag het gewoon een paar dagen later weer 'ns. Nou ja, is natuurlijk ook vast weer voor iedereen anders, maar ik vond het echt heel vervelend dat ze er nooit meer naar vroeg.
Wat ik wil zeggen is eigenlijk: als je vriendin 1 keer zegt niet zo'n zin te hebben om het over de ellende te hebben, betekent dat niet dat automatisch dat ze het er nooit meer over willen hebben. Vraag het gewoon een paar dagen later weer 'ns. Nou ja, is natuurlijk ook vast weer voor iedereen anders, maar ik vond het echt heel vervelend dat ze er nooit meer naar vroeg.
donderdag 11 juni 2009 om 21:22
hoi,
ik zit in dezelfde situatie als jou vriending (vader ernstig ziek, moeder overigens wel gezond) en ik vind het heel fijn om met mijn vriendinnen over koetjes en kalfjes te praten, te winkelen, kortom alle normale dingen. Je kunt niet 24/7 verdrietig zijn en praten, afleiding is heerlijk. Althans in mijn geval. Op zo'n dag vind ik het wel heel fijn als er wel gevraagd wordt hoe het gaat en óf ik er over wil praten. Als ze dat zouden 'overslaan' zou ik wel moeilijk vinden, omdat het een groot deel van mijn leven beheerst natuurlijk.
En andersom vraag ik ook naar al hun dingen, al zijn die misschien niet zo ingrijpend als dit voor mij.
Het leven bestaat nu eenmaal uit allemaal dingen tegelijk, verdriet en vreugde en (schijnbare) futiliteiten en dat maakt het dragelijk.
ik zit in dezelfde situatie als jou vriending (vader ernstig ziek, moeder overigens wel gezond) en ik vind het heel fijn om met mijn vriendinnen over koetjes en kalfjes te praten, te winkelen, kortom alle normale dingen. Je kunt niet 24/7 verdrietig zijn en praten, afleiding is heerlijk. Althans in mijn geval. Op zo'n dag vind ik het wel heel fijn als er wel gevraagd wordt hoe het gaat en óf ik er over wil praten. Als ze dat zouden 'overslaan' zou ik wel moeilijk vinden, omdat het een groot deel van mijn leven beheerst natuurlijk.
En andersom vraag ik ook naar al hun dingen, al zijn die misschien niet zo ingrijpend als dit voor mij.
Het leven bestaat nu eenmaal uit allemaal dingen tegelijk, verdriet en vreugde en (schijnbare) futiliteiten en dat maakt het dragelijk.
donderdag 11 juni 2009 om 22:49
Nee, ik zou niet snel er helemaal niet meer over praten. Dat lijkt me voor haar ook niet goed/prettig. Je moet zoiets toch ergens kwijt lijkt me. Ik heb wel veel aan de ervaringen van forummers hier, dat geeft ook aan dat mensen zo verschillend zijn hierin en dat ik dus vooral goed naar haar moet luisteren. Dat ga ik dus maar "gewoon" doen. Voor practische dingen sta ik ook klaar, als het goed is weet ze dat al. Als er wat is, heb ik gezegd, mag ze bellen en dan sta ik met 4 uur bij haar op de stoep (we wonen nogal ver weg, dus ik moet een paar uur treinen ), nu nog hopen dat ze ook daadwerkelijk bélt als er wat is, maar dat zien of horen we dan wel weer....
Tot zover in elk geval bedankt voor alle reacties en jemamem heel veel sterkte de komende weken/maanden/jaren!!
Tot zover in elk geval bedankt voor alle reacties en jemamem heel veel sterkte de komende weken/maanden/jaren!!
vrijdag 12 juni 2009 om 23:17
Mijn moeder is heel ernstig ziek en ik heb de afgelopen jaren meer treurige dingen voor mijn kiezen gekregen. Het allerergste vind ik als mensen heel lang niets laten horen met (achteraf) de verklaring: "Ja, ik dacht ik laat je maar even, je hebt zoveel aan je hoofd". Terwijl ik het juist prettig vind als mensen actief contact houden en laten weten dat ze aan je denken. Wat ik hiervan vooral heb geleerd: beslis nooit voor anderen waar ze behoefte aan hebben in dit soort moelijke privésituaties, want de kans dat je ernaast zit is vrij groot.
De dooddoener 'bel maar als ik iets voor je kan doen' vind ik ook niks. Iemand die zich rot voelt pakt niet altijd de telefoon, maar vindt het misschien wel prettig om gebeld te worden om even te horen hoe het gaat.
Praktische hulp vind ik ook altijd fijn (iemand die een keer voor me kookt als dat het laatste is waar mijn hoofd naar staat). En zoals al meer gezegd hier, de gewone dagelijkse afleiding is ook goud waard.
VoorNuNick, lief dat het je zo bezighoudt, veel succes.
De dooddoener 'bel maar als ik iets voor je kan doen' vind ik ook niks. Iemand die zich rot voelt pakt niet altijd de telefoon, maar vindt het misschien wel prettig om gebeld te worden om even te horen hoe het gaat.
Praktische hulp vind ik ook altijd fijn (iemand die een keer voor me kookt als dat het laatste is waar mijn hoofd naar staat). En zoals al meer gezegd hier, de gewone dagelijkse afleiding is ook goud waard.
VoorNuNick, lief dat het je zo bezighoudt, veel succes.
