Psyche
alle pijlers
Vriendin or not vriendin...that's the...
zaterdag 12 april 2008 om 18:09
Nou eigenlijk niet zo dratisch hoor. Het is een vriendin! Ik heb alleen wat hulp nodig, steun bij gevoel dat ik de laatste tijd heb over een vriendin van me. Ik ben iemand van een paar goede vriendinnen. Meer hoef ik ook niet, maar hecht wel veel waarde aan die paar personen. Ok. Nu het volgende. Ik ken S. al jaren en we hebben elkaar al eens eerder 2 jaar niet gezien. Ook daar baalde ik van, maar dan ben je nog druk met je eigen dingen doen, nieuwe vrienden en dergelijk. Ook toen heb ik weer contact gezocht op een gegeven moment. Toen zijn we een tijdje goed met elkaar omgegaan..leuke dingen doen die ik zelf ook erg fijn vond. Wel leefde ze altijd wel een beetje voor haar vriend (een paar keer per dag bellen, ook als ik erbij ben). Ok moet kunnen. ook al is het soms bloedirritant. Maar zo is ze nou eenmaal. En zoals ik mijn dingen heb...moet je elkaar respecteren. We zijn geen vriendinnnen van het dagelijkse bellen, maar ze behoort wel tot die vriendin die ik erg waardeer en ook nodig heb. Alleen ik blijf de angst houden dat ze weer oppeens 'zomaar' weg is. Gek is dat...het blijft. Een soort boosheid komt weer naar boven, dat er alleen gebeld wordt als zij iets te melden heeft. Ik bel altijd gelijk terug, maar als ik eens bel kan het soms weken duren voordat ze terug belt. Nu even heel kort, anders komt er geen end aan. Ze gaat verhuizen, dus ik kan niet zomaar meer een kop thee gaan dinrken in het weekend bijvoorbeeld. Ik ga haar missen, zeker nu ik zelf wat ouder ben, niet zo veel meer uitga, en meer van stabiliteit begin te houden en wat meer huiselijk wordt. Dan ga je er nog extra over na denken volgens mij. Nu is ze heel zelfstandig (nou ja met vriend) en betrekt mij helemaal niet bij het verhuizen. Dat kan. Vind ik niet leuk. Maar dat kan. Ik ben altijd diegene die berichtjes stuurt of iets, maar de laatste keer nam ze niet op en een maand later heeft ze nog niet gebeld. Mijn handen jeuken weer om te vragen hoe het met haar gaat. Maar ik wil niet. Zij moet eens bellen gaat er door me heen. Ik merk dat ik echt boos ben. Ik heb laatst ook al een heel boos mailtje gestuurd, waar ik spijt van had, maar daar schrok ze wel van.
Dus nu mijn vraag: Is het normaal dat ik een beetje dit soort gevoelens heb of moet ik me niet zo een zorgen maken en haar gewoon even laten gaan? Ik heb echt het idee dat ik haar weer een hele tijd niet ga zien of spreken ofzo. Zeker als zelf niet bel of mail. De ene kant zegt: wat ben jij voor een vriendin?..het andere zegt: Wat ben ik zelf voor vriendin? Zij heeft haar leven, en ze hoeft je helemaal niet bij alles te betrekken. Maar juist nu ze weggaat lijkt het me leuk om nog die 'oude' gezellige dingetjes te kunnen doen. (tuurlijk blijft ze wel binnen Nederland, maar toch..)
Oh..ik ben echt beniewd. Het zit me zo enorm dwars. Bedankt alvast voor het lezen van dit lange verhaal!![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Dus nu mijn vraag: Is het normaal dat ik een beetje dit soort gevoelens heb of moet ik me niet zo een zorgen maken en haar gewoon even laten gaan? Ik heb echt het idee dat ik haar weer een hele tijd niet ga zien of spreken ofzo. Zeker als zelf niet bel of mail. De ene kant zegt: wat ben jij voor een vriendin?..het andere zegt: Wat ben ik zelf voor vriendin? Zij heeft haar leven, en ze hoeft je helemaal niet bij alles te betrekken. Maar juist nu ze weggaat lijkt het me leuk om nog die 'oude' gezellige dingetjes te kunnen doen. (tuurlijk blijft ze wel binnen Nederland, maar toch..)
Oh..ik ben echt beniewd. Het zit me zo enorm dwars. Bedankt alvast voor het lezen van dit lange verhaal!
zaterdag 12 april 2008 om 18:12
zaterdag 12 april 2008 om 19:19
Gewoon bellen of SMSen. Het hoeft niet om en om te zijn.
Het mag ook best 3x van jou kant afkomen.
Bel ze op en spreek iets leuks af. Etentje of zo. En bespreek dan eens je gevoelens met haar.
Ik beleef zelf vaak dingen ook heel anders dan degene waar ik dan mijn verhaal aan kwijtkan. Daarna voel ik altijd een hele grote opluchting.
Het mag ook best 3x van jou kant afkomen.
Bel ze op en spreek iets leuks af. Etentje of zo. En bespreek dan eens je gevoelens met haar.
Ik beleef zelf vaak dingen ook heel anders dan degene waar ik dan mijn verhaal aan kwijtkan. Daarna voel ik altijd een hele grote opluchting.
zaterdag 12 april 2008 om 19:56
Wat vervelend voor je deze situatie.
Het zou zo kunnen zijn wat high hopes zegt, dat ze iemand is die moeite heeft met het leggen en onderhoudenvan contacten en dat ze toch die soort aansporing nodig heeft.
Anderszijds, en dit weet ik uit persoonlijke ervaring, kan het ook zijn dat zij gewoon minder behoefte heeft aan contact mte jou dan andersom. Dat is misschien best vervelend voor jou, maar soms is het niet anders. Dat betekent overigens niet dat je helemaal geen contact meer met haar zou kunnen hebben, maar blijf haar niet bestoken met telefoontjes ed. Misschien gewoon een keer bellen en zeggen: 'zullen we de agendas trekken en een afspraak maken'. Dan heb je toch een leuke afspraak. Maar voor de rest zou ik er niet teveel van evrwachten. je geeft aan dat niet niet iets tijdelijks of eenmaligs is, maar dat ze eigenlijk altijd zo geweest is. Ze belt jou als ze jou nodig heeft, maar andersom kan je haar soms moeilijk bereiken. Je kunt hier met haar over praten en vragen wat de reden ervan is. Maar verder zul je hierbij voor jezelf na moeten gaan of het je waard is zo'n soort relatie te hebben.....
Succes.
Het zou zo kunnen zijn wat high hopes zegt, dat ze iemand is die moeite heeft met het leggen en onderhoudenvan contacten en dat ze toch die soort aansporing nodig heeft.
Anderszijds, en dit weet ik uit persoonlijke ervaring, kan het ook zijn dat zij gewoon minder behoefte heeft aan contact mte jou dan andersom. Dat is misschien best vervelend voor jou, maar soms is het niet anders. Dat betekent overigens niet dat je helemaal geen contact meer met haar zou kunnen hebben, maar blijf haar niet bestoken met telefoontjes ed. Misschien gewoon een keer bellen en zeggen: 'zullen we de agendas trekken en een afspraak maken'. Dan heb je toch een leuke afspraak. Maar voor de rest zou ik er niet teveel van evrwachten. je geeft aan dat niet niet iets tijdelijks of eenmaligs is, maar dat ze eigenlijk altijd zo geweest is. Ze belt jou als ze jou nodig heeft, maar andersom kan je haar soms moeilijk bereiken. Je kunt hier met haar over praten en vragen wat de reden ervan is. Maar verder zul je hierbij voor jezelf na moeten gaan of het je waard is zo'n soort relatie te hebben.....
Succes.
zaterdag 12 april 2008 om 20:48
Bedankt voor de berichtjes. Doet met hoe dan ook goed. Ik heb haar gsms-ed. Wat afstandelijker als normaal...dat is mijn trotse boosheid..maar niets gehoord, terwijl ik weet dat ze het gelezen heeft, want ze belt continue met haar vriend op een dag (hij werkt veel). Ik heb echt een rotdag achter de rug...daar kan zij neits aan doen, I know!...maar het frustreerd mij enorm, terwijl ik toch probeer haar perspectieven in te zien. Ik heb net ook de mail terug gelezen die ik haar gesturud heb..een avond uit frustratie. Dat is de enige boze, mail die ik in jaren gestuurd heb. Het beschrijft compleet mijn gevoel, maar ik voel me schuldig dat ik zo boos ben, terwijl het er toch blijkbaar uit moet. Het zit er alleen nog steeds. Ik wil me niet afhankelijk opstellen, maar je mag toch ook wel bepaalde dingen verwachte3n van een vriendin die je eigenlijk als een echte vriendin beschouwd? Relaties zijn er op verschillende niveau's..de een wat intiemer als de ander, en ik wil blijkbaar denk ik te veel van haar...Man...wat moet ik nou? Ik wil helemaal dit niet voelen!!
zaterdag 12 april 2008 om 20:57
Nee daar heb je helemaal gelijk in! Maar ik heb het haar wel eens aangegeven dat ik graag heb dat ze ook reageerd. Maar goed...ik heb 1 keer haar voicemail ingesproken met de vraag of ze me alsjeblieft wilde terug bellen. het was ook echt belangrijk (trouwens...ik val haar amper lastig verder hoor met telefoontjes en berichtjes hoor, mocht dat zo lijken door mijn geklaag). maar ze belde maar niet terug. En dat vind ik dan wel heel erg irritant. Een beetje elkaar moeten kunnen aanvoelen vind ik wel een must voor vriendschap.
zaterdag 12 april 2008 om 21:05
Hoewel ik graag zou willen dat het is zoals high hopes beschrijft (en je dit ook zeker een keer moet proberen; er goed met haar over praten), vrees ik toch dat jullie relatie niet in balans is. Jij ziet haar als je beste vriendin, en zoals ik het verhaal begrijp is dat omgekeerd niet het geval. En natuurlijk verwacht jij dingen van haar; je wilt graag dat ze er voor je is, omdat jij dat ook voor haar bent. Hoe vervelend het ook voor jou is, denk ik wel dat het slim is je 'veld' wat uit te gaan breiden. Ik denk dat je van deze meid niet veel meot verwachten op het gebied van echte steun. N keer afspreken en gezellig praten is volgens mij prima en dat gaat ook goed als ik het begrijp, maar er lijkt niet genoeg te zijn om een hechte vriendschap te hebben. Nogmaals, dat is echt supernaar voor je, maar ik denk wel dat het goed is dat je dat inziet en daardoor ook (sorry voor het dramatisch taalgebruik) doorkunt met je leven. Dus eigenlijk zou ik je het liefste voor willen stellen: ga op pad, of kijk wat je binnen je andere vriendengroep al hebt, en zoek daar je steun en intimiteit, want hier ga je het hoogstwaarschijnlijk niet vinden. Erg naar om onder ogen te zien, maar uiteindelijk krijg je hier veel rust en een fijner gevoel voor terug (en ik heb het persoonlijk meegemaakt vanuit dezelfde situatie als jij)
zaterdag 12 april 2008 om 21:06
Ze gaf aan dat ze nogal laks is met contacten...en daar neem ik dan genoegen mee. Omdat ik niet wil zeuren, klagen (en het toch weer doen jaja) en ook mezelf soms moet aanspreken op sommige zaken. Ik riep laatst tussendoor..je gaat me toch niet vergeten he? (omdat ze al eens eerder helemaal verdween)...gelijk een reactie Doe niet zo gek! maar het ziet er weer naar uit dat het gaat gebeuren. Gewoon een gevoel.
zaterdag 12 april 2008 om 21:11
Azuur, het is echt precies die vriendin (of moet ik zeggen ex-vriendin) van mij. Als ik wat aandring wil ze best afspreken en als we dat doen is het supergezellig. Maar uiteindelijk moet het contact aanhouden altijd van mij komen. Inmiddels ben ik zover dat ik dat geaccepteerd heb. Mochten we toevallig iets leuks kunnne gaan doen, hartstikke prima, maar ik ga niet (bij wijze van( bij de telefoon wachten op een telefoontje van haar. Ik weet hoe ze is en dat is prima. Ik heb inmiddels ook andere mensne om me heen waar ik wat steun betreft beter op terug kan vallen.
Als ze trouwens heel laks is met al haar contacten zou het overigens nog eneigzins voor haar pleiten, al zou het dat voor mij nog steeds niet 'goed praten'. En zou ik er ook geen genoegen mee nemen voor een echte vriendschap. En dat ligt dan niet aan haar, maar aan mij (of jou) omdat ik een andere verwachting van een echt vriendschap heb.
Als ze trouwens heel laks is met al haar contacten zou het overigens nog eneigzins voor haar pleiten, al zou het dat voor mij nog steeds niet 'goed praten'. En zou ik er ook geen genoegen mee nemen voor een echte vriendschap. En dat ligt dan niet aan haar, maar aan mij (of jou) omdat ik een andere verwachting van een echt vriendschap heb.
zaterdag 12 april 2008 om 21:11
zaterdag 12 april 2008 om 21:14
I know, en misschien gaat het allemaal niet direct, maar als je kunt proberen die knop als het ware om te zetten kun je ook je blik verruimen naar andere contacten. Uiteindelijk geeft dat denk ik ook voor jou een rustiger gevoel. Want jezelf zitten opvreten bij de telefoon voor een telefoontje wat misschien de hele maand nog niet gaat komen, lijkt me nou niet bepaald de ideale situatie.
zondag 13 april 2008 om 05:55
Ik ben zelf ook zo'n vriendin die laks is met contacten. Dat zegt, in mijn geval, helemaal niks over de waarde die ik aan een bepaalde vriendschap hecht. Persoonlijk vind ik het vervelend wanneer er in een vriendschap verwachtingen bestaan (zoals binnen een bepaalde tijd 'moeten' bellen of vriendin 'moeten' betrekken bij zaken). Vriendschap is voor mij iets onvoorwaardelijks, dus blijft ook bestaan wanneer je 10 keer zelf moet bellen. Ik denk dat jouw frustratie over het laatste vooral met trots te maken heeft.
Wat ik hiermee bedoel te zeggen is dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat jouw vriendin jou niet waardeert (waar je volgens mij bang voor bent), maar volgens mij gewoon een heel ander beeld van vriendschap heeft dan jij. Zoals al eerder is genoemd zal ik je gevoel gewoon eens rustig uitspreken (en dus niet d.m.v een boze brief
) Grote kans dat je van haar dan de bevestiging krijgt waar je, volgens mij, naar op zoek bent.
Wat ik hiermee bedoel te zeggen is dat het helemaal niet zo hoeft te zijn dat jouw vriendin jou niet waardeert (waar je volgens mij bang voor bent), maar volgens mij gewoon een heel ander beeld van vriendschap heeft dan jij. Zoals al eerder is genoemd zal ik je gevoel gewoon eens rustig uitspreken (en dus niet d.m.v een boze brief
) Grote kans dat je van haar dan de bevestiging krijgt waar je, volgens mij, naar op zoek bent.
zondag 13 april 2008 om 12:25
Ja. Ik snap wat je bedoelt. Maar ik weet ook dat het voor een groot deel komt, omdat ik zelf al een tijd niet prettig voel. Dan ga je meer over dat soort zaken sowieso nadenken. En nu gaat ze verhuizen (en daar komt veel bij kijken!), en normaal heb ik het hoogstens irritant gevonden al die jaren dat ik vaak het contact opzocht en niet andersom. Alleen als je ECHT iemand nodig hebt en er dan 'weer' niet is dan wordt ik boos.
Doet me trouwens wel goed je bericht om weer even te relativeren. Maar soms kan dat niet meer en moet je gewoon echt naar je gevoel kijken. Want anders blijf je bezig en schuif je steeds je eigen gehoeften opzij. Ik vind het alleen wel een kleine moeite (als je al een tijd geen contact hebt gehad) om even een kort berichtje te sturen of wat dan ook Helemaal niets horen is echt heel erg vervelend. En daar ook weer...dat ligt ook aan mezelf natuurlijk dat ik sowieso dat gevoel heb. Ik hou er zelf ook niet van om mensen iets op te leggen..en ik moet ook gaan oppassen merk ik wel dat ik dat niet ga doen nu ik boos en iets mis. Waar liggen mijn grenzen? Ik ga trouwens geen boze brief meer sturen...het was stom, voor het eerst, maar ik moest mijn gevoel kwijt...alleen het werkt vaak averechts...je overvalt iemand en doet ook iemand pijn. En andersom ook. Jeetje..maak het mezelf wel lastig. Maar goed. Het voelt echt niet fijn deze situatie. Wat ik trouwens ook leer te begrijpen is dat niet iedereen mensen kan aanvoelen, zich kunnen verplaatsen in de ander. Dat kun je een ander niet kwalijk nemen, maar het is alleen maar mooi als iemand dat wel kan. Ik weet het allemaal (wie niet)...maar toch geeft het dan weer zo'n rotgevoel in dit soort situaties.
Doet me trouwens wel goed je bericht om weer even te relativeren. Maar soms kan dat niet meer en moet je gewoon echt naar je gevoel kijken. Want anders blijf je bezig en schuif je steeds je eigen gehoeften opzij. Ik vind het alleen wel een kleine moeite (als je al een tijd geen contact hebt gehad) om even een kort berichtje te sturen of wat dan ook Helemaal niets horen is echt heel erg vervelend. En daar ook weer...dat ligt ook aan mezelf natuurlijk dat ik sowieso dat gevoel heb. Ik hou er zelf ook niet van om mensen iets op te leggen..en ik moet ook gaan oppassen merk ik wel dat ik dat niet ga doen nu ik boos en iets mis. Waar liggen mijn grenzen? Ik ga trouwens geen boze brief meer sturen...het was stom, voor het eerst, maar ik moest mijn gevoel kwijt...alleen het werkt vaak averechts...je overvalt iemand en doet ook iemand pijn. En andersom ook. Jeetje..maak het mezelf wel lastig. Maar goed. Het voelt echt niet fijn deze situatie. Wat ik trouwens ook leer te begrijpen is dat niet iedereen mensen kan aanvoelen, zich kunnen verplaatsen in de ander. Dat kun je een ander niet kwalijk nemen, maar het is alleen maar mooi als iemand dat wel kan. Ik weet het allemaal (wie niet)...maar toch geeft het dan weer zo'n rotgevoel in dit soort situaties.
zondag 13 april 2008 om 16:08
Tuurlijk geeft het een rotgevoel Azuur, dat snap ik echt volkomen.
Met wat Marieke schrijft kun je de boel ws wel wat relativeren, maar ik denk dat je ook zelf wel kunt inschatten of jouw vriendin iemand is die altijd heel laks is in dit soort dingen of dat dat bij jou 'erger' is. Misschien een combi van beiden. Dit kan idd al een deel acceptatie geven 'dat ze nu eenmaal zo is'. Maar aan de andere kant , en zo sta ik er persoonlijk in, mag je ook best iets verwachten van een vriendin. En daarmee bedoel ik echt niet dat iedereen binnen een afgemeten tijd iets aan mij moet laten weten en precies zoals ik het allemaal wil, maar ik zie een vriendschap als iets wat van twee kanten komt. Je investeert allebei en ik zie het ook als een teken van vriendschap als de ander mij vraagt hoe het gaat, iets af wil spreken etc. Maar dat is míjn idee over n goede vriendschap (en volgens mij die van Azuur ook). Daarmee zeg ik niks slechts over die meid, niet over mensen zoals Marieke, maar wel wat mijn verwachtingen zijn over een vriendschap. En ook ik (en jij Azuur) hebt recht om deze dingen vervuld te zien. En dikke kans dat je die niet bij deze vriendin gaat vinden. Dat ligt niet aan haar, niet aan jou, maar meer aan de combi tussen jullie beiden. Jammer? Ja zeker, heel jammer. Maar nogmaals, zie het als ene kans nieuwe andere mensen te ontmoeten en je vriendenkring uit te breiden (en ik weet: das makkelijker gezegd dan gedaan), en hou die vriendin gewoon erbij voor af en toe iets leuks.
Met wat Marieke schrijft kun je de boel ws wel wat relativeren, maar ik denk dat je ook zelf wel kunt inschatten of jouw vriendin iemand is die altijd heel laks is in dit soort dingen of dat dat bij jou 'erger' is. Misschien een combi van beiden. Dit kan idd al een deel acceptatie geven 'dat ze nu eenmaal zo is'. Maar aan de andere kant , en zo sta ik er persoonlijk in, mag je ook best iets verwachten van een vriendin. En daarmee bedoel ik echt niet dat iedereen binnen een afgemeten tijd iets aan mij moet laten weten en precies zoals ik het allemaal wil, maar ik zie een vriendschap als iets wat van twee kanten komt. Je investeert allebei en ik zie het ook als een teken van vriendschap als de ander mij vraagt hoe het gaat, iets af wil spreken etc. Maar dat is míjn idee over n goede vriendschap (en volgens mij die van Azuur ook). Daarmee zeg ik niks slechts over die meid, niet over mensen zoals Marieke, maar wel wat mijn verwachtingen zijn over een vriendschap. En ook ik (en jij Azuur) hebt recht om deze dingen vervuld te zien. En dikke kans dat je die niet bij deze vriendin gaat vinden. Dat ligt niet aan haar, niet aan jou, maar meer aan de combi tussen jullie beiden. Jammer? Ja zeker, heel jammer. Maar nogmaals, zie het als ene kans nieuwe andere mensen te ontmoeten en je vriendenkring uit te breiden (en ik weet: das makkelijker gezegd dan gedaan), en hou die vriendin gewoon erbij voor af en toe iets leuks.
zondag 13 april 2008 om 16:26
Ow, wat een bekend verhaal zeg. Zo had ik een vriendin, een vriendschap van ruim 13 jaar! En sinds het laatste jaar kwam bij mij eigenlijk het besef dat alles altijd van mijn kant kwam, ik was degene die altijd belde, ik was degene die altijd bij haar op bezoek kwam, ik was degene die altijd met leuke ideeen voor uitstapjes kwam, ik was degene die de bob was zodat zij maar een drankje kon nemen. En toen inenen het besef, dit wil ik niet meer. Nu hoeft natuurlijk niet alles op de weegschaal, maar een vriendschap die een beetje in balans is zou wel fijn zijn. Na een poosje goed nadenken heb ik besloten een einde aan die vriendschap te maken, met het idee dat je in een liefdesrelatie ook niet blijft doormodderen als het gewoon niet meer klikt. Ik heb hierover heel veel met mijn maatschappelijk werker gesproken, ben door die sessies enorm veranderd, en dat kon vriendin blijkbaar niet zo waarderen. In plaats van de altijd zo meegaande maroon5 werd ik nu een maroon5 met een eigen mening!
Ik heb mijn gevoelens in een brief gezet, en gezegd dat ik liever terug denk aan de fijne tijd die we altijd hebben gehad, dan het op zo'n manier dood laten bloeden. Was een heel nette brief, zonder verwijten over en weer, en heb er tot op de dag van vandaag nog geen spijt van gehad. Heb echter geen reactie erop gehad, maar goed, thats her loss!
Bepaal gewoon voor jezelf of dit een vriendschap is waar je nog zoveel energie in wilt steken, maak een wel overwogen keuze!
Ik heb mijn gevoelens in een brief gezet, en gezegd dat ik liever terug denk aan de fijne tijd die we altijd hebben gehad, dan het op zo'n manier dood laten bloeden. Was een heel nette brief, zonder verwijten over en weer, en heb er tot op de dag van vandaag nog geen spijt van gehad. Heb echter geen reactie erop gehad, maar goed, thats her loss!
Bepaal gewoon voor jezelf of dit een vriendschap is waar je nog zoveel energie in wilt steken, maak een wel overwogen keuze!
zondag 13 april 2008 om 19:16
Net even een frisse neus gehaald. Doet altijd even wonderen voor je hoofd. Ik weet ook wel wat het een beetje is. Eigenlijk komt het er op neer dat ik wel vriendinnen heb, maar geen 'beste' vriendin. Gewoon 1 iemand dat je niet altijd alles hoeft te zeggen etc. etc. Heel idealistisch misschien, maar er bestaan er volgens mij zat. Dat ook wel weer. Dit was nu juist een vriendin waar ik dingen mee deed die ik zelf ook heel fijn vind. Gewoon lekker ergens zitten, kopje thee, sigaretje dat soort dingen. Van de natuur genieten. Een paar andere vriendinnnen van mij houden op dit moment juist van uitgaan en zijn erg druk als we bij elkaar zijn. Dat kan..maar ik zoek op dit moment meer de rust. Ik zie hun alleen nog als ik dingen doe die zij leuk vinden, niet andersom.Ik stel vaak genoeg wat voor, maar het wil vaak niet. Geen zin, geen tijd...en nu gaat de tegenzin werken en kinderachtig gedrag...nou nu kap ik er ook mee dat ik alleen dingen doe als de ander daar zin in heeft. Kom je ook nergens mee blijkt wel. En dat stoort mij de laatste tijd. Ik doe ook niet altijd dingen die ik leuk vind, maar vind het gewoon leuk om vriendinnen te zien dat ze het naar hun zin hebben, gewoon het samen zijn. Misschien klink ik nu als de heilige maria..ben ik verre van..maar ik ben nu eenmaal zo. Gevoel van eenzaamheid kan ik het wel noemen. Gevoel dat iedereen wel iemand heeft en vaak gevoel van joh..vind je leuk en gezellig maar ga dat maar met een ander doen. Tja..als iedereen dat heeft...Het is zelfmedelijden (iets waar ik ook goed in ben helaas), maar niet leuk. Oh ja en trouwens..ik ben iemand die van meer diepgang houdt in relaties...de oppervlakkigheid hoeft vaak van mij niet zo. Dan sluit ik me af. Dat maakt het lastig met relaties, want als iedereen zijn ding doet en er alleen dat over blijft....
Onwijs bedankt voor de berichtjes trouwens!
Onwijs bedankt voor de berichtjes trouwens!
zondag 13 april 2008 om 19:45
zondag 13 april 2008 om 20:00
Ik heb laatst een paar gesprekken gehad via chat met iemand die concludeerde dat ik bang ben er alleen voor te staan (dit kwam ter sprake, was niet het doel van de gesprekken trouwens). Ik denk dat die persoon wel gelijk heeft eigenlijk min of meer, heel kort door de bocht gezegd. Gevoel van een soort gevoelsmatig vangnet, een veilige basis,...ergens in je achterhoofd weten dat het hoe dan ook goed zit. Natuurlijk moet iedereen het op eigen houtje kunnen. Een eigen leven hebben. En in feite doe ik dat ook, ik woon al jaren zelfstandig, doe dingen die ik zelf leuk vind. Ik hoef niet perse een 'beste' vriendin te hebben. Iemand hoeft niet 100% mijn behoeftes in te vullen.Dat vind je op verschillende vlakken. Dat mag je nooit van iemand verwachten. Ik kan het moeilijk uitleggen wat ik precies bedoel eigenlijk, ergens vind ik ook altijd dat ik me aanstel en mezelf weer een flinke schop moet verkopen.
zondag 13 april 2008 om 21:02
Volgens mij snap ik wel echt goed wat je bedoelt en hoe je je voelt. Ik had dat gevoel ook altijd; het idee niet iemand te hebben van wie je altijd op aan kunt, wie er gewoon altijd voor je is. Natuurlijk is dit wel een heel idyllische situatie, en wat je zegt, het is ook echt niet zo dat iemand 100% moet voldoen aan jouw verwachtingen en ideaal, dat lijkt me namelijk ook niet gezond.
Maar goed, iemand op wie je mooi op een lijn ligt en waar je op kunt bouwen. Voro jou gevoel is deze vriendin die persoon. En waarschijnlijk past ze ook echt goed bij jou, en klikt het hartstikke goed. Maar vanuit haar komt er niet datgene wat jij graag wilt hebben van een vriendschap. En daarmee is denk ik ook wel gezegd dat deze vriendschap voor jou dus niet voldoende is om je écht goed bij te voelen.
Maar goed, iemand op wie je mooi op een lijn ligt en waar je op kunt bouwen. Voro jou gevoel is deze vriendin die persoon. En waarschijnlijk past ze ook echt goed bij jou, en klikt het hartstikke goed. Maar vanuit haar komt er niet datgene wat jij graag wilt hebben van een vriendschap. En daarmee is denk ik ook wel gezegd dat deze vriendschap voor jou dus niet voldoende is om je écht goed bij te voelen.
maandag 14 april 2008 om 07:09
Je aanstellen doe je sowieso nooit als je oprecht over je gevoel praat. Bovendien vind ik dat je heel goed kritisch naar jezelf kijkt, dat doet een aasteller per definitie niet. Wat me wel opvalt is dat je aan de ene kant heel goed ziet dat dit gevoel veroorzaakt wordt door je eigen manier van denken, maar aan de andere kant lijkt te vinden dat je vriendin dit zou moeten wegnemen. Is het niet zo dat jij teveel van je levensgeluk laat afhangen van anderen? In dat geval maak je jezelf wel erg kwetsbaar...
