Psyche
alle pijlers
Vriendin or not vriendin...that's the...
zaterdag 12 april 2008 om 18:09
Nou eigenlijk niet zo dratisch hoor. Het is een vriendin! Ik heb alleen wat hulp nodig, steun bij gevoel dat ik de laatste tijd heb over een vriendin van me. Ik ben iemand van een paar goede vriendinnen. Meer hoef ik ook niet, maar hecht wel veel waarde aan die paar personen. Ok. Nu het volgende. Ik ken S. al jaren en we hebben elkaar al eens eerder 2 jaar niet gezien. Ook daar baalde ik van, maar dan ben je nog druk met je eigen dingen doen, nieuwe vrienden en dergelijk. Ook toen heb ik weer contact gezocht op een gegeven moment. Toen zijn we een tijdje goed met elkaar omgegaan..leuke dingen doen die ik zelf ook erg fijn vond. Wel leefde ze altijd wel een beetje voor haar vriend (een paar keer per dag bellen, ook als ik erbij ben). Ok moet kunnen. ook al is het soms bloedirritant. Maar zo is ze nou eenmaal. En zoals ik mijn dingen heb...moet je elkaar respecteren. We zijn geen vriendinnnen van het dagelijkse bellen, maar ze behoort wel tot die vriendin die ik erg waardeer en ook nodig heb. Alleen ik blijf de angst houden dat ze weer oppeens 'zomaar' weg is. Gek is dat...het blijft. Een soort boosheid komt weer naar boven, dat er alleen gebeld wordt als zij iets te melden heeft. Ik bel altijd gelijk terug, maar als ik eens bel kan het soms weken duren voordat ze terug belt. Nu even heel kort, anders komt er geen end aan. Ze gaat verhuizen, dus ik kan niet zomaar meer een kop thee gaan dinrken in het weekend bijvoorbeeld. Ik ga haar missen, zeker nu ik zelf wat ouder ben, niet zo veel meer uitga, en meer van stabiliteit begin te houden en wat meer huiselijk wordt. Dan ga je er nog extra over na denken volgens mij. Nu is ze heel zelfstandig (nou ja met vriend) en betrekt mij helemaal niet bij het verhuizen. Dat kan. Vind ik niet leuk. Maar dat kan. Ik ben altijd diegene die berichtjes stuurt of iets, maar de laatste keer nam ze niet op en een maand later heeft ze nog niet gebeld. Mijn handen jeuken weer om te vragen hoe het met haar gaat. Maar ik wil niet. Zij moet eens bellen gaat er door me heen. Ik merk dat ik echt boos ben. Ik heb laatst ook al een heel boos mailtje gestuurd, waar ik spijt van had, maar daar schrok ze wel van.
Dus nu mijn vraag: Is het normaal dat ik een beetje dit soort gevoelens heb of moet ik me niet zo een zorgen maken en haar gewoon even laten gaan? Ik heb echt het idee dat ik haar weer een hele tijd niet ga zien of spreken ofzo. Zeker als zelf niet bel of mail. De ene kant zegt: wat ben jij voor een vriendin?..het andere zegt: Wat ben ik zelf voor vriendin? Zij heeft haar leven, en ze hoeft je helemaal niet bij alles te betrekken. Maar juist nu ze weggaat lijkt het me leuk om nog die 'oude' gezellige dingetjes te kunnen doen. (tuurlijk blijft ze wel binnen Nederland, maar toch..)
Oh..ik ben echt beniewd. Het zit me zo enorm dwars. Bedankt alvast voor het lezen van dit lange verhaal!![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Dus nu mijn vraag: Is het normaal dat ik een beetje dit soort gevoelens heb of moet ik me niet zo een zorgen maken en haar gewoon even laten gaan? Ik heb echt het idee dat ik haar weer een hele tijd niet ga zien of spreken ofzo. Zeker als zelf niet bel of mail. De ene kant zegt: wat ben jij voor een vriendin?..het andere zegt: Wat ben ik zelf voor vriendin? Zij heeft haar leven, en ze hoeft je helemaal niet bij alles te betrekken. Maar juist nu ze weggaat lijkt het me leuk om nog die 'oude' gezellige dingetjes te kunnen doen. (tuurlijk blijft ze wel binnen Nederland, maar toch..)
Oh..ik ben echt beniewd. Het zit me zo enorm dwars. Bedankt alvast voor het lezen van dit lange verhaal!
dinsdag 15 april 2008 om 19:33
Hey..ik denk dat de laatste zin echt alles heel goed samenvat. Dat doe ik inderdaad erg vaak merk ik. Ik probeer ook wel dingen zelf te ondernemen (zelf op vakantie gaan bijvoorbeeld, zelf opleiding fotografie volgens, dat zijn echt dingen die ik leuk vind en anderen daar niet bij nodig heb). Het uber-zelfstandige heb ik gewoon niet. Heb liever een intiem wereldje om me heen dan steeds maar nieuwe mensen leren kennen. Beide heeft zijn voor en nadelen (zoals nieuwe dingen leren van mensen, heerlijk is dat!) Ik weet niet wat het is, maar ik ben altijd al zo geweest. Maar ja aan de andere kant maar denken...ben nog jong, misschien is bij wijze van spreke mijn leven volgende week wel helemaal veranderd. (Het is alleen soms beknellend dat het vaak niet zo is en je er zo genoeg van hebt...)
Ok. Bedankt!! Echt heel fijn dat dit soort sites er zijn. Even zaken eruit gooien. Heerlijk!.
Ok. Bedankt!! Echt heel fijn dat dit soort sites er zijn. Even zaken eruit gooien. Heerlijk!.
dinsdag 15 april 2008 om 20:20
Soms is dat ook gewoon even nodig Azuur. Even je gevoel eruit gooien. Misschien doe je nog niet meteen iets concreets met de tips en adviezen die hier gegeven zijn, maar dat geeft niet. Je kunt er nu gewoon rustig over denken en stappen gaan zetten wanneer jij er klaar voor bent. Inzien dat je een 'probleem' hebt (of er in elk geval iets in je leven is wat je niet helemaal lekker zit), is de eerste stap!
Succes
Succes
zondag 20 april 2008 om 09:55
Hai Azuur!
Ik herken flink wat van jou verhaal! Zelf ook een vriendin gehad die alleen belde als ze oppas nodig had, nooit terugbelde, ook niet als ik het vroeg, niet reageerde op emails ed., maar als ik haar dan aan de foon had of ik ging langs riep ze: 'Joh, dat heeft niets te betekenen, ik ben gewoon druk, je weet hoe ik ben.'
Een wijs iemand zei toen tegen mij: 'Blijf jezelf niet pijnigen. Je weet dus dat ze niet terugbelt, en het contact nooit van haar kant komt. Dus probeer dat niet te vragen of verwachten, want je stelt alleen jezelf teleur. '
Daar had ze heel erg gelijk in. Want ook mijn boosheid of langdurig zwijgen doet Vriendin niets. Ik ben de enige die daar last van heeft!
Zoals ik het lees zit het bij jou ook zo.
Ik denk dat je dan toch stil moet gaan staan bij het feit dat je jezelf verdriet doet met je verwachting/wens, en niet haar.
Kan jij leven met jullie vriendschap zoals hij is, en haal je er genoeg uit als jullie wel contact hebben?
Weegt dat op tegen het altijd zelf contact opnemen?
En accepteer dat het zo is, en besluit dan voor jezelf of je dit kan en wilt, of juist niet...
Want iemand veranderen is heel heel moeilijk.
Maar een goed gesprek mèt haar over dit onderwerp is ook een idee, hoewel ik zelf denk dat je dan toch weer verwachtingen gaat krijgen en dingen weer tegen gaan vallen. Als het niet in haar aard zit.
Succes!
Ik herken flink wat van jou verhaal! Zelf ook een vriendin gehad die alleen belde als ze oppas nodig had, nooit terugbelde, ook niet als ik het vroeg, niet reageerde op emails ed., maar als ik haar dan aan de foon had of ik ging langs riep ze: 'Joh, dat heeft niets te betekenen, ik ben gewoon druk, je weet hoe ik ben.'
Een wijs iemand zei toen tegen mij: 'Blijf jezelf niet pijnigen. Je weet dus dat ze niet terugbelt, en het contact nooit van haar kant komt. Dus probeer dat niet te vragen of verwachten, want je stelt alleen jezelf teleur. '
Daar had ze heel erg gelijk in. Want ook mijn boosheid of langdurig zwijgen doet Vriendin niets. Ik ben de enige die daar last van heeft!
Zoals ik het lees zit het bij jou ook zo.
Ik denk dat je dan toch stil moet gaan staan bij het feit dat je jezelf verdriet doet met je verwachting/wens, en niet haar.
Kan jij leven met jullie vriendschap zoals hij is, en haal je er genoeg uit als jullie wel contact hebben?
Weegt dat op tegen het altijd zelf contact opnemen?
En accepteer dat het zo is, en besluit dan voor jezelf of je dit kan en wilt, of juist niet...
Want iemand veranderen is heel heel moeilijk.
Maar een goed gesprek mèt haar over dit onderwerp is ook een idee, hoewel ik zelf denk dat je dan toch weer verwachtingen gaat krijgen en dingen weer tegen gaan vallen. Als het niet in haar aard zit.
Succes!
zondag 20 april 2008 om 19:42
Hoi Wurmpje,
Bedankt voor je reactie! Goed te lezen die wijze woorden. mijn gedachten en gevoel gaan soms verschillende kanten op, mocht dat niet duidelijk zijn uit de vorige berichtjes. Aan de ene kant moet je het zien als dat zij haar leven heeft, druk bezig is en moet accepteren hoe iemand is, aan de andere kant...vind ik..als het een goede vriendin is en ook al ben je niet zo, maar wel weet dat de ander daar behoefte aan heeft iets meer moeite probeert te doen (zo ben ik zelf namelijk wel in veel omstandigheden) Het ligt ook voor een groot deel aan mijn eigen angsten en dat is...zomaar weer iemand kwijt te raken en dat het inneens erg oppervlakkig gaat worden. Terwijl ik dat juist zo nodig heb en het jusit met haar probeerde te vinden, omdat we nogal dezelfde dingen fijn vinden. Ik zie twee dingen voor me: we bellen elkaar weer over een tijdje als ze eenmaal gesettled op haar nieuwe plek...het andere, meer op de voorgrond, visioen....ik ga nu heel lang niets meer van haar horen, ook niet als ze de verhuizing achter de rug heeft. Ik hoor namelijk niets meer. Geen sms-je, geen email...(ik beschreef ook al eerder dat ze ooit 2 jaar lang geen contact heeft gezocht en ik laatst een keertje uit frustratie een boze mail heb gestuurd om gevoel eruit te gooien, maar ook weer de angst haar kwijt te raken met boosheid. Het lijkt me niet meer dan logisch dat je soms een zekerheid wilt hebben dat iemand er voor je is. Dat is juist fijn bij personen die je al lang kent. Andere relaties moet je steeds weer opbouwen en kosten steeds meer moeite (vind ik persoonlijk).
Ik ben ook niet zo dat ze mijn vriendin niet meer is....maar ik moet kijken wat ik zelf wil investeren in de vriendschap. Het blijft lastig! maar toch bedankt...
Bedankt voor je reactie! Goed te lezen die wijze woorden. mijn gedachten en gevoel gaan soms verschillende kanten op, mocht dat niet duidelijk zijn uit de vorige berichtjes. Aan de ene kant moet je het zien als dat zij haar leven heeft, druk bezig is en moet accepteren hoe iemand is, aan de andere kant...vind ik..als het een goede vriendin is en ook al ben je niet zo, maar wel weet dat de ander daar behoefte aan heeft iets meer moeite probeert te doen (zo ben ik zelf namelijk wel in veel omstandigheden) Het ligt ook voor een groot deel aan mijn eigen angsten en dat is...zomaar weer iemand kwijt te raken en dat het inneens erg oppervlakkig gaat worden. Terwijl ik dat juist zo nodig heb en het jusit met haar probeerde te vinden, omdat we nogal dezelfde dingen fijn vinden. Ik zie twee dingen voor me: we bellen elkaar weer over een tijdje als ze eenmaal gesettled op haar nieuwe plek...het andere, meer op de voorgrond, visioen....ik ga nu heel lang niets meer van haar horen, ook niet als ze de verhuizing achter de rug heeft. Ik hoor namelijk niets meer. Geen sms-je, geen email...(ik beschreef ook al eerder dat ze ooit 2 jaar lang geen contact heeft gezocht en ik laatst een keertje uit frustratie een boze mail heb gestuurd om gevoel eruit te gooien, maar ook weer de angst haar kwijt te raken met boosheid. Het lijkt me niet meer dan logisch dat je soms een zekerheid wilt hebben dat iemand er voor je is. Dat is juist fijn bij personen die je al lang kent. Andere relaties moet je steeds weer opbouwen en kosten steeds meer moeite (vind ik persoonlijk).
Ik ben ook niet zo dat ze mijn vriendin niet meer is....maar ik moet kijken wat ik zelf wil investeren in de vriendschap. Het blijft lastig! maar toch bedankt...
zondag 20 april 2008 om 20:29
Vriendinnen met wie het echt klikt, liggen m.i. niet voor het oprapen.
Echter, ook als je een vriendin hebt met wie je over van alles en nogwat kunt kletsen, bij wie je je goed voelt, betekent dat nog niet dat de verwachtingen van een vriendschap hetzelfde zijn. Hoe pijnlijk ook...
Mensen zijn zoals ze zijn, en als jij na jouw boze mail haar duidelijk hebt gemaakt wat jij van haar verwacht, en zij is nu eenmaal druk en/of laks in het onderhouden van vriendschappen dan zal dat waarschijnlijk zo blijven. Dat hoeft niet per definitie iets te zeggen over hoe diep haar vriendschap voor jou zit.
Mijn ervaring met bepaalde vriendinnen is dat ze me helemaal opeisen, van mij verwachten dat ik ze ieder moment van de dag meteen terugbel of sms, terwijl ik natuurlijk ook een leven met vriend/familie, etc. heb. Sommige vriendinnen zie ik zo een jaar niet maar als ik ze zie, pikken we de draad op van waar we gebleven waren. Die vriendschap zit gewoon goed; daarvoor hoeven wij elkaar niet iedere week/maand te bellen of te zien. Het is ook een beetje leven en laten leven, en zo zit iedereen weer anders in elkaar. Haar verwachting van vriendschap ziet er waarschijnlijk gewoon anders uit dan die van jou. Heel jammer, maar bedenk dat je sterk bent, je veel aankunt, en dat jouw geluk niet afhangt van je vriendschap met haar. Verbreed je horizon en stel je blik iets meer open zodat je andere mensen ontmoet, met wie je misschien een goede band kunt opbouwen.
Je vriendin verstikken en dingen verwijten maakt volgens mij jullie vriendschap kapot en dat zou zonde zijn.
Echter, ook als je een vriendin hebt met wie je over van alles en nogwat kunt kletsen, bij wie je je goed voelt, betekent dat nog niet dat de verwachtingen van een vriendschap hetzelfde zijn. Hoe pijnlijk ook...
Mensen zijn zoals ze zijn, en als jij na jouw boze mail haar duidelijk hebt gemaakt wat jij van haar verwacht, en zij is nu eenmaal druk en/of laks in het onderhouden van vriendschappen dan zal dat waarschijnlijk zo blijven. Dat hoeft niet per definitie iets te zeggen over hoe diep haar vriendschap voor jou zit.
Mijn ervaring met bepaalde vriendinnen is dat ze me helemaal opeisen, van mij verwachten dat ik ze ieder moment van de dag meteen terugbel of sms, terwijl ik natuurlijk ook een leven met vriend/familie, etc. heb. Sommige vriendinnen zie ik zo een jaar niet maar als ik ze zie, pikken we de draad op van waar we gebleven waren. Die vriendschap zit gewoon goed; daarvoor hoeven wij elkaar niet iedere week/maand te bellen of te zien. Het is ook een beetje leven en laten leven, en zo zit iedereen weer anders in elkaar. Haar verwachting van vriendschap ziet er waarschijnlijk gewoon anders uit dan die van jou. Heel jammer, maar bedenk dat je sterk bent, je veel aankunt, en dat jouw geluk niet afhangt van je vriendschap met haar. Verbreed je horizon en stel je blik iets meer open zodat je andere mensen ontmoet, met wie je misschien een goede band kunt opbouwen.
Je vriendin verstikken en dingen verwijten maakt volgens mij jullie vriendschap kapot en dat zou zonde zijn.
zondag 20 april 2008 om 20:39
Marieke, hoe reageer jij dan als een vriendin jouw voicemail inspreekt en vraagt of je haar ajb snel terug wilt bellen omdat het belangrijk is? Ben je dan ook laks met terugbellen?
Ik heb er zelf ook erg veel moeite mee als ik het idee heb dat een vriendschap van 1 kant komt. Sommige dingen zijn nog tot daaraantoe, maar als de een aangeeft 'he, ik heb even iets belangrijks en ik wil je graag spreken' en de ander belt dan nog na weken pas terug of helemaal niet, dan vind ik dat wel heel kwalijk.
zondag 20 april 2008 om 20:51
zondag 20 april 2008 om 21:24
In bijna alles kun je wel een kern van waarheid vinden...dat maakt het ook nog lastig. En ook nog eens omdat je zo'n klein gedeeltje je hier maar kunt uitspreken (ook al is het wel heel lekker) en je alleen mij hoort ook nog. Het is meer ook een combi van...je zelf niet helemaal lekker voelen, wat dingetjes die achter elkaar gebeuren..etc etc. Ik baal alleen bijvoobeeld van de volgende voorbeelden: Ik wil trouwens niemand iets opleggen, maar nogmaals...ik vind het wel een twee richtingen verkeer. Ik zie of bel haar niet dagelijks ook niet wekelijks. Is nooit geweest. Maar als ik haar bel niet opneemt en voicemail inspreek, dat iets belangrijk is en haar graag wil spreken (komt ook nauwelijks voor trouwens) en ze belt me niet terug (daarna kwam ook dat boze mailtje als ik me goed kan herinneren) en zij mij een paar weken later belt om spullen af te droppen omdat ze die kwijt moet vanwege verhuizing, ik wel gelijk reageer (reactie 1< de kinderachtige versie....nou ik neem lekker niet op die, toch ook omhoog komt...maar nee...toch niet...doe een ander niet aan wat je zelf ook niet wil dat een ander jou aan doet...gewoon gelijk terug bellen / sms-en). Ik schreef wel...is ook niets voor mij...dat ik liever na een bepaalde tijd niet meer had dat ze lang zou komen, was erg moe en toch ook een beetje pissig. En uiteindelijk toch te laat langskomen...en sindsdien heb ik ook niets gehoord. Nog een voorval die ook recent was geweest is dat ik bij haar een avondje film ging kijken en het eventueel laat zou kunnen worden. Ik zou kunnen blijven slapen...dacht ik..maar na een aantal munuten bellen met haar vriend zou dat toch niet kunnen. Ik kon wel blijven slapen, maar dan moest ik wel om 8:00 mijn bed uit de volgende dag. Uh...kan ik niet gewoon op een matras blijven slapen? Dus ben naar huis gegaan. Denk ik echt...jezus...doe niet zo moeilijk!!! Zoals ik het nu typ denk ik ...jeetje..waarom ga je dit sowieso op een site zetten...kinderachtig gedoe ook...maar goed ik moet het blijkbaar nog steeds kwijt en even wat voorbeelden laten horen.
zondag 20 april 2008 om 21:29
en over die 2 jaar...dat is lang geleden...dus is niet erg. Maar nu we toch wat volwassener zijn en ik toch ook had aangegeven dat ik dat niet erg vond, maar wel een beetje naar denk je dat het niet meer zal gebeuren. Misschien gebeurd het trouwens ook niet....zover is het nog niet. maar wel een naar gevoel weer hierover (zoals ik al velen malen vermeld heb)
maandag 21 april 2008 om 18:48
Ik zit met een soortgelijk probleem op het momentn en zou ook wel graag jullie visie willen.
Sinds mijn 18e heb ik een vriendin, alweer 15 jaar. Begonnen op school en zo verder. Samen op vakantie geweest, tijdje samengewoond tijdens studie. Toch kwam en komt alles bijna altijd van mijn kant. We wonen niet bijelkaar in de buurt, zo'n anderhalf uur zit er tussen ons. Maar dat weerhoud mij er niet van om naar haar toe te gaan. Niet vaak want ze heeft weinig tijd en het is vaak lastig met haar af te spreken. Ze heeft een vriendinnengroep waar ze altijd druk mee is en op de e.o.a manier kan ik daar niet bij. Tenminste, ze vraagt me er nooit bij en als ik wel es laat vallen dat het me leuk lijkt om mee te gaan stappen dan gaat ze daar niet op in.
Via mail hebben we wel vaak contact maar ik ben altijd de eerste die mailt, zij nooit. Nu vind ik het niet zo belangrijk wie wie als eerste contact maar dit is gewoon opvallend.
Wat ik nog wel het ergste vind is dat ze nog nooit bij mij thuis is geweest in de 10 jaar dat ik hier nu woon. Ze heeft een auto en de trein rijdt ook hier gewoon :-) maar ze zegt dat ze niet zo ver durft te rijden en dat het moeilijk is qua werk en andere afspraken.
Ik geef echt om haar en we kunnen echt van alles met elkaar bespreken maar ik krijg toch steeds meer het gevoel dat ik meer om onze vriendschap geef dan zij doet.
Wat vinden jullie?
Sinds mijn 18e heb ik een vriendin, alweer 15 jaar. Begonnen op school en zo verder. Samen op vakantie geweest, tijdje samengewoond tijdens studie. Toch kwam en komt alles bijna altijd van mijn kant. We wonen niet bijelkaar in de buurt, zo'n anderhalf uur zit er tussen ons. Maar dat weerhoud mij er niet van om naar haar toe te gaan. Niet vaak want ze heeft weinig tijd en het is vaak lastig met haar af te spreken. Ze heeft een vriendinnengroep waar ze altijd druk mee is en op de e.o.a manier kan ik daar niet bij. Tenminste, ze vraagt me er nooit bij en als ik wel es laat vallen dat het me leuk lijkt om mee te gaan stappen dan gaat ze daar niet op in.
Via mail hebben we wel vaak contact maar ik ben altijd de eerste die mailt, zij nooit. Nu vind ik het niet zo belangrijk wie wie als eerste contact maar dit is gewoon opvallend.
Wat ik nog wel het ergste vind is dat ze nog nooit bij mij thuis is geweest in de 10 jaar dat ik hier nu woon. Ze heeft een auto en de trein rijdt ook hier gewoon :-) maar ze zegt dat ze niet zo ver durft te rijden en dat het moeilijk is qua werk en andere afspraken.
Ik geef echt om haar en we kunnen echt van alles met elkaar bespreken maar ik krijg toch steeds meer het gevoel dat ik meer om onze vriendschap geef dan zij doet.
Wat vinden jullie?
maandag 21 april 2008 om 22:30
Hoi Rascalles,
allereerst: wat vervelend dat je in deze situatie zit. Ik wil je eigenlijk dezelfde raad geven als aan Azuur. Wat is de vriendschap je waard? Je moet voor jezelf nagaan of je dit een 'aanvaardbare' vorm vindt. Als jij vindt dat alles van jouw kant moet komen en zij eigenlijk weinig interesse heeft in jouw dingen, moet je bij jezelf af gaan vragen 'wegen de leuke momenten op tegen het zelf initiatief moeten nemen en het weinig contact? Zo ja, dan moet je accepteren dat zij nu eenmaal zo is en je er verder niet druk om maken (makkelijker gezegd dan gedaan , dat weet ik). Als je je blijft ergeren, wat mij helemaal niet vreemd zou lijken (zelfs héél normaal), en dat gevoel ook blijft zou ik zeggen, probeer het te laten gaan. Dat betekent niet dat je nooit meer iets met haar af zou mogen spreken ofzo, maar je moet je wel realiseren dat is wat je krijgt. Niet minder, maar ook niet meer. Ze komt niet over als een persoon die moeite heeft of laks is in het onderhouden van sociale contacten, dus dat lijkt niet het probleem. Het komt op mij over dat jij meer aan haar hangt, dan andersom en dat jullie levens (althans wat haar betreft) uit elkaar zijn gegroeid. Meoilijk te accepteren misschien, en ook helemaal niet leuk na zo'n lange geschiedenis samen. Maar verbreedt je eigen blikveld en zoek ook andere mensen om je mee te vermaken, en blijf niet achterom kijken naar haar.
Tuurlijk denk ik dat je er met haar ook over kunt praten, maar ergens heb ik het idee dat zij er niet mee lijkt te zitten en het ook niet zo heel onbewust doet (bijv het jou niet uitnodigen ook als je dara expliciet om vraagt--> hoeft op zich niet, maar n normaal antwoord mag je best verwachten), maar goed ik kan me vergissen.
Lees anders ook eens de adviezen en commentaren die eerder gegeven zijn op het verhaal van TO. Ik denk dat jullie situiaties best overeenkomen en je er ook wel dingen uit kunt halen waar je iets aan hebt.
Succes!
@Azuur: zo te horen ben je er best druk mee bezig. Hartstikke goed! Je mag zeker de 'plussen en minnen' met elkaar vergelijken, maar zorg wel dat je niet gaat zwelgen in een soort misere van wat er allemaal fout is gegaan ed. En ook al kom je er nog niet meteen uit, dat geeft niks, je bent er in elk geval bewust mee bezig, wat je ook weer kan motiveren/aanzetten tot het nemen van nieuwe stappen. Succes!
allereerst: wat vervelend dat je in deze situatie zit. Ik wil je eigenlijk dezelfde raad geven als aan Azuur. Wat is de vriendschap je waard? Je moet voor jezelf nagaan of je dit een 'aanvaardbare' vorm vindt. Als jij vindt dat alles van jouw kant moet komen en zij eigenlijk weinig interesse heeft in jouw dingen, moet je bij jezelf af gaan vragen 'wegen de leuke momenten op tegen het zelf initiatief moeten nemen en het weinig contact? Zo ja, dan moet je accepteren dat zij nu eenmaal zo is en je er verder niet druk om maken (makkelijker gezegd dan gedaan , dat weet ik). Als je je blijft ergeren, wat mij helemaal niet vreemd zou lijken (zelfs héél normaal), en dat gevoel ook blijft zou ik zeggen, probeer het te laten gaan. Dat betekent niet dat je nooit meer iets met haar af zou mogen spreken ofzo, maar je moet je wel realiseren dat is wat je krijgt. Niet minder, maar ook niet meer. Ze komt niet over als een persoon die moeite heeft of laks is in het onderhouden van sociale contacten, dus dat lijkt niet het probleem. Het komt op mij over dat jij meer aan haar hangt, dan andersom en dat jullie levens (althans wat haar betreft) uit elkaar zijn gegroeid. Meoilijk te accepteren misschien, en ook helemaal niet leuk na zo'n lange geschiedenis samen. Maar verbreedt je eigen blikveld en zoek ook andere mensen om je mee te vermaken, en blijf niet achterom kijken naar haar.
Tuurlijk denk ik dat je er met haar ook over kunt praten, maar ergens heb ik het idee dat zij er niet mee lijkt te zitten en het ook niet zo heel onbewust doet (bijv het jou niet uitnodigen ook als je dara expliciet om vraagt--> hoeft op zich niet, maar n normaal antwoord mag je best verwachten), maar goed ik kan me vergissen.
Lees anders ook eens de adviezen en commentaren die eerder gegeven zijn op het verhaal van TO. Ik denk dat jullie situiaties best overeenkomen en je er ook wel dingen uit kunt halen waar je iets aan hebt.
Succes!
@Azuur: zo te horen ben je er best druk mee bezig. Hartstikke goed! Je mag zeker de 'plussen en minnen' met elkaar vergelijken, maar zorg wel dat je niet gaat zwelgen in een soort misere van wat er allemaal fout is gegaan ed. En ook al kom je er nog niet meteen uit, dat geeft niks, je bent er in elk geval bewust mee bezig, wat je ook weer kan motiveren/aanzetten tot het nemen van nieuwe stappen. Succes!
maandag 21 april 2008 om 22:51
Hai Azuur,
Wegen de voordelen van het samenzijn voor jou op tegen het verdriet van het afwachten?
Want je hebt dus al een keer aangegeven dat je het vervelend vind dat het van een kant moet komen, maar dat daar doet ze duidelijk niets mee.
Als jij gewoon kan genieten van het contact dat jullie hebben, dan zou ik dat zeker blijven zoeken. En dat je daar dan moeite voor moet doen.. tsja..
Misschien is het dan niet zo zeer een gelijkwaardige vriendschap, maar moet je het meer zien als een saunabezoek: heerlijk, maar het kost wel wat.
En wachten tot de sauna jou belt heeft ook geen zin.
Natuurlijk is het anders, een mens kan zich ergens toe zetten. Dat schreef je ook al.
Toch denk ik dat deze vriendin al duidelijk gemaakt heeft dat ze dit niet ziet zitten, zelf meer moeite doen.
Kan je deze hoop loslaten en gewoon genieten van jullie samenzijn dan is het een win-win situatie. Omdat je niet verwacht is elk teken van haar kant extra leuk, en de keren dat jij contact opneemt en haar spreekt zijn ook leuk.
Maar loslaten is moeilijk.
Ik merk dat ik er erg veel moeite mee heb en snel verval in: nu laat ik lekker òòk niets van me horen. Waarna ik twee maanden om de minuut mn mail en telefoon check, en Vriendin zich niet eens bewust is van het feit dat er uberhaupt iets aan de hand is. Dubbel zinloos dus.
Daarom probeer ik het nu los te laten. De hele vriendschap.
Ik ben duidelijk iemand die wèl graag ook geliefd en gemist wordt heb ik gemerkt.
Dat kan. Maar dan ben ik bij haar aan het verkeerde adres.
Succes met het onderzoeken van hoe het bij jou/jullie zit!!!
Wegen de voordelen van het samenzijn voor jou op tegen het verdriet van het afwachten?
Want je hebt dus al een keer aangegeven dat je het vervelend vind dat het van een kant moet komen, maar dat daar doet ze duidelijk niets mee.
Als jij gewoon kan genieten van het contact dat jullie hebben, dan zou ik dat zeker blijven zoeken. En dat je daar dan moeite voor moet doen.. tsja..
Misschien is het dan niet zo zeer een gelijkwaardige vriendschap, maar moet je het meer zien als een saunabezoek: heerlijk, maar het kost wel wat.
En wachten tot de sauna jou belt heeft ook geen zin.
Natuurlijk is het anders, een mens kan zich ergens toe zetten. Dat schreef je ook al.
Toch denk ik dat deze vriendin al duidelijk gemaakt heeft dat ze dit niet ziet zitten, zelf meer moeite doen.
Kan je deze hoop loslaten en gewoon genieten van jullie samenzijn dan is het een win-win situatie. Omdat je niet verwacht is elk teken van haar kant extra leuk, en de keren dat jij contact opneemt en haar spreekt zijn ook leuk.
Maar loslaten is moeilijk.
Ik merk dat ik er erg veel moeite mee heb en snel verval in: nu laat ik lekker òòk niets van me horen. Waarna ik twee maanden om de minuut mn mail en telefoon check, en Vriendin zich niet eens bewust is van het feit dat er uberhaupt iets aan de hand is. Dubbel zinloos dus.
Daarom probeer ik het nu los te laten. De hele vriendschap.
Ik ben duidelijk iemand die wèl graag ook geliefd en gemist wordt heb ik gemerkt.
Dat kan. Maar dan ben ik bij haar aan het verkeerde adres.
Succes met het onderzoeken van hoe het bij jou/jullie zit!!!
vrijdag 25 april 2008 om 15:15
:
Hoi Rascalles,
allereerst: wat vervelend dat je in deze situatie zit. Ik wil je eigenlijk dezelfde raad geven als aan Azuur. Wat is de vriendschap je waard? Je moet voor jezelf nagaan of je dit een 'aanvaardbare' vorm vindt. Als jij vindt dat alles van jouw kant moet komen en zij eigenlijk weinig interesse heeft in jouw dingen, moet je bij jezelf af gaan vragen 'wegen de leuke momenten op tegen het zelf initiatief moeten nemen en het weinig contact? Zo ja, dan moet je accepteren dat zij nu eenmaal zo is en je er verder niet druk om maken (makkelijker gezegd dan gedaan , dat weet ik). Als je je blijft ergeren, wat mij helemaal niet vreemd zou lijken (zelfs héél normaal), en dat gevoel ook blijft zou ik zeggen, probeer het te laten gaan. Dat betekent niet dat je nooit meer iets met haar af zou mogen spreken ofzo, maar je moet je wel realiseren dat is wat je krijgt. Niet minder, maar ook niet meer. Ze komt niet over als een persoon die moeite heeft of laks is in het onderhouden van sociale contacten, dus dat lijkt niet het probleem. Het komt op mij over dat jij meer aan haar hangt, dan andersom en dat jullie levens (althans wat haar betreft) uit elkaar zijn gegroeid. Meoilijk te accepteren misschien, en ook helemaal niet leuk na zo'n lange geschiedenis samen. Maar verbreedt je eigen blikveld en zoek ook andere mensen om je mee te vermaken, en blijf niet achterom kijken naar haar.
Tuurlijk denk ik dat je er met haar ook over kunt praten, maar ergens heb ik het idee dat zij er niet mee lijkt te zitten en het ook niet zo heel onbewust doet (bijv het jou niet uitnodigen ook als je dara expliciet om vraagt--> hoeft op zich niet, maar n normaal antwoord mag je best verwachten), maar goed ik kan me vergissen.
Lees anders ook eens de adviezen en commentaren die eerder gegeven zijn op het verhaal van TO. Ik denk dat jullie situiaties best overeenkomen en je er ook wel dingen uit kunt halen waar je iets aan hebt.
Succes!
Op dit moment heb ik het er erg moeilijk mee. Ik voel me echt net Gekke Henkie omdat ik altijd degene ben die contact zoekt of die pogingen doet om iets af te spreken. We zien elkaar ongeveer 1x per jaar en dat komt omdat zij er geen tijd voor vrij wil maken. Ze vindt het moeilijk om tijd vrij te maken omdat ze het naast haar drukke werk ook druk heeft met leuke dingen met haar vriendinnen en die wil ze er niet voor opgeven want dat vindt ze te leuk. Dit doet me echt pijn. Ik vind onze vriendschap duidelijk belangrijker dan dat zij dat vindt. Ik zou ook zo graag es mee willen stappen of winkelen met haar en haar vriendinnen(die ken ik oppervlakkig) maar daar gaat ze nooit op in dus daar heeft ze duidelijk geen trek in.
Dit levert me dus allemaal niet zo veel op maar helaas heb ik niet zo heel veel andere contacten en durf ik deze niet goed te beeindigen omdat ik dan nog minder overhoud.
vrijdag 25 april 2008 om 17:50
Hoi Azuur,
Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ook ik had, dacht ik, een hele goede vriendin. We deelden alles incl. het mannen- en gezinsleed. Ik heb zelfs een keer een hele week vrij genomen om voor haar gezin te zorgen toen haar kleinste in het ziekenhuis was en zij daar de hele dag doorbracht. Vond ik vanzelfsprekend dat doe je voor elkaar. Mijn relatie liep absoluut niet goed en ik luchtte mijn hart vaak bij haar, en vice versa. Om een lang verhaal kort te maken hebben zij en haar man nu nog wel contact met mijn ex die mij een aantal keren dusdanig geduwd en geschopt heeft dat ik er een aantal weken last van had en ik ben de gebeten hond.
Mijn mening is dat je op een gegeven moment bepaalde vriendschappen moet "vergeten" omdat ze je alleen maar negatieve energie kosten. Tuurlijk doet het pijn maar het weegt niet op tegen alle negatieve energie die het kost. Kies voor jezelf.. echte vrienden zijn er voor je ongeacht wat!
Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ook ik had, dacht ik, een hele goede vriendin. We deelden alles incl. het mannen- en gezinsleed. Ik heb zelfs een keer een hele week vrij genomen om voor haar gezin te zorgen toen haar kleinste in het ziekenhuis was en zij daar de hele dag doorbracht. Vond ik vanzelfsprekend dat doe je voor elkaar. Mijn relatie liep absoluut niet goed en ik luchtte mijn hart vaak bij haar, en vice versa. Om een lang verhaal kort te maken hebben zij en haar man nu nog wel contact met mijn ex die mij een aantal keren dusdanig geduwd en geschopt heeft dat ik er een aantal weken last van had en ik ben de gebeten hond.
Mijn mening is dat je op een gegeven moment bepaalde vriendschappen moet "vergeten" omdat ze je alleen maar negatieve energie kosten. Tuurlijk doet het pijn maar het weegt niet op tegen alle negatieve energie die het kost. Kies voor jezelf.. echte vrienden zijn er voor je ongeacht wat!
dinsdag 29 april 2008 om 21:38
Hoi Rascelles, zeker als je weinig andere contacten hebt kan ik me goed voorstellen dat je het lastig vindt de contacten die je hebt te behouden. Ik zou ook niet zeggen dat je perse geen contact meer met haar kunt hebben, maar je moet wel je insteek veranderen ten aanzien van haar. Je moet het zien als 'leuk als we een keer kunnen afspreken, maar ik laat mijn eigen plannen, gevoelens etc niet afhangen van haar reactie'. Dat houdt ook in dat je niet steeds haar moet benaderen, maar bijv gewoon 1 keer vragne of ze iets wil doen en het dan aan haar laten. Dat is heel moeilijk, dat begrijp ik (spreek uit ervaring), maar het is denk ik wel het beste voor jezelf. Je zit je nu te irriteren aan haar en bent er ook verdrietig over dat ze jou niet de aandacht geeft die je graag zou willen. Je schrijft eigenlijk ook dat zij het zelf al aangeeft: ze wil geen tijd voor jou vrijmaken omdat ze die andere contacten belangrijker/leuker vindt. Dat zegt níks over jou als persoon, maar wel iets over jullie tweeën. Blijkbaar is zij op een punt gekomen dat zij als persoon niet meer bij jou past. En veel mensen zeggen echt niet dat ze liever geen contact meer willen of dat het van hen niet meer hoeft, maar laten het doodbloeden. Dat is echt supernaar voor jou, maar het feit dat je inziet dat deze meid jou niet kan geven wat je wilt van een vriendin, is een keuze maken voro jezelf. Jij loopt niet als een hondje achter haar aan en bent niet afhankelijk van haar om plezier etc te hebben. Als je het bekijkt als iets wat je voor jezelf doet (dus maak het een keus van en voor jouzelf, jij laat je leven niet meer bepalen door haar), kies voor jezelf. Bedenk manieren om nieuwe contacten te leggen (clubjes, sport, cafe, collegas, deze site-oproepje plaatsen bij contact bijv-) en voor je het weet heb jij haar echt niet meer nodig!
Heel veel succes en sterkte, want ik snap echte wel dat dit niet in 1 dag gerealiseerd kan worden, maar erkennen dat je iets wilt veranderen is de eerste stap in de goede richting. Uiteindelijk kom je er, echt waar!!
