Psyche
alle pijlers
Vriendschap(pen) na geboorte kind
zondag 11 oktober 2020 om 10:40
Inmiddels ben ik ruim 5 maanden geleden bevallen van een dochtertje. In een vorig topic ging ik in op de lichamelijke en psychische klachten die de bevalling mij helaas hebben gegeven. Aan de lichamelijke klachten doe ik al het eea. Inmiddels zie ik in dat ik dit ook voor de psychische klachten moet gaan doen. Er zijn nog veel te veel stemmingswisselingen en ik heb steeds meer momenten dat ik me er geen raad mee weet en me er erg naar door voel. Daarnaast trekt het een vrij zware wissel op een aantal dingen in mijn leven op dit moment. (Overigens draagt corona daar ook niet bepaald lekker aan bij, maar daar heeft wslijk iedereen last van). Wat ik vooral merk is dat sommige vriendschappen sinds een tijdje anders voelen. Vooral de vriendschap met een beste vriendin, die op een aardige afstand woont maar een bijna even oud kleintje heeft als ik, voelt in negatieve zin veranderd. Ik had het nogal geromantiseerd: samen zwanger zijn en een kind krijgen. Zij misschien ook. Maar we lijken voor mijn gevoel juist steeds meer van elkaar af te liggen, letterlijk en figuurlijk. We staan er ook allebei anders in merk ik, zij lijkt optimaal te genieten van haar (2e) kindje, zich goed te voelen en kan zich helemaal vinden in met name het thuis- en gezinsleven. Vanwege mijn stemmingswisselingen lukt het mij niet goed om te genieten van mijn (1e) kindje en het vele thuis zijn, voelen veel dingen vlak, sluit ik me voor meer dingen af en ben ik mezelf niet. Deels weet ze dit omdat ik dit verteld heb. Ze probeert dit dan te begrijpen en tips te geven, maar toch voelt het niet dat we er nog voor elkaar kunnen zijn als vriendinnen zoals het was. Als we eens een keer samen zijn, een etentje oid, dan voel ik een lichte spanning tussen ons en vertellen we elkaar niet alles meer. Dat weet ik omdat een andere vriendin van ons beiden (die in het buitenland woont) veel contact met haar heeft en ik soms onderwerpen van haar moet horen die ik normaal gesproken al had geweten. Zelf voel ik sneller irritatie en deel ik niet zoveel babyspam zoals zij dat doet en ook graag wil (ze vraagt er nog wel eens om). We liggen daarin niet echt op een lijn. Ze bedoelt het vast goed, maar het komt af en toe wat ‘dwingend en lichtelijk veroordelend’ over en dat irriteert me dan. Ik geef toe dat ik me de afgelopen maanden meer afsluit dan normaal en dat dit zeker niet ten goede komt aan het contact. Ook ben ik wat sneller in de klaagmodus als ik haar spreek om hoe ik me voel. Ook lijk ik soms totaal de verkeerde opmerkingen te maken of vergeet ik dingen. Dit moet voor haar ook niet leuk zijn. Ik merk nu aan haar gedrag dat ze me meer vermijdt en anders is in haar contact. Het voelt een beetje als aantrekken en afstoten en er ligt soms een bepaalde druk op. Iets wat ze overigens sowieso een beetje in zich heeft als eigenschap. Ik weet dat mijn aandeel in het geheel op dit moment zeker een negatief effect zal hebben op onze vriendschap. Al maakt de verstandhouding hoe die nu is van beide kanten me ontzettend moe en onzeker en ga ik me er nog rotter door voelen dan al het geval is. Met vrijwel al mijn andere vriendinnen heb ik hier niet tot nauwelijks last van. Die spreek en zie ik maar af en toe (was ruim voor mijn zwangerschap al zo) en als we bij elkaar zijn dan voelt het als vanouds goed. Soms vind ik het jammer dat ik deze vriendinnen niet wat vaker zie en spreek, maar het contact is in ieder geval relaxt en gezellig.
Iemand ervaring met een zelfde soort vriendschap-situatie? Benieuwd wat ik eraan kan doen en of iemand tips heeft om hier beter of luchtiger mee om te gaan.
Iemand ervaring met een zelfde soort vriendschap-situatie? Benieuwd wat ik eraan kan doen en of iemand tips heeft om hier beter of luchtiger mee om te gaan.
zondag 11 oktober 2020 om 10:56
Ik denk dat niemand “ fout “ is in dit verhaal .
Je hebt iets naars aan je bevalling/zwangerschap over gehouden en niet iedereen kan daar mee omgaan. Je hebt al heel veel zelfinzicht in hoe het kan dat het tussen jullie nu zo stroef verloopt.
Ik denk dat je jezelf vooral nu op 1 moet zetten en zorgen dat je geestelijk weer goed in je vel gaat zitten. Zonder al die negatieve invloeden van buitenaf .
Heb je hiervoor hulp gezocht ?
Je hebt iets naars aan je bevalling/zwangerschap over gehouden en niet iedereen kan daar mee omgaan. Je hebt al heel veel zelfinzicht in hoe het kan dat het tussen jullie nu zo stroef verloopt.
Ik denk dat je jezelf vooral nu op 1 moet zetten en zorgen dat je geestelijk weer goed in je vel gaat zitten. Zonder al die negatieve invloeden van buitenaf .
Heb je hiervoor hulp gezocht ?
zondag 11 oktober 2020 om 10:58
Als het na je bevalling gewoon even allemaal heel rot is door psychische en lichamelijke klachten, is het voor iemand die dat totaal niet herkent omdat zij zich juist ontzettend gelukkig voelt met baby, gewoon enorm lastig om zich daarin te verplaatsen. Daarbij komt dat je met een jonge baby gewoon druk bent, dus zij zal ook misschien niet de energie en tijd hebben om er echt helemaal voor jou te zijn.
Ik heb twee kinderen, de eerste een ruim halfjaar echt een zwarte wolk gehad en de tweede een grote roze wolk. Een vriendin kreeg haar eerste kindje bijna tegelijk met ik mijn tweede en ervoer ook een hele zwarte wolk. Ik kon er voor haar zijn omdat ik weet hoe afschuwelijk dat kan zijn. Als ik alleen mijn tweede had gehad, had ik er nooit op een goede manier voor haar kunnen zijn. Ik had in mijn geluk me gewoon niet in haar kunnen verplaatsen.
Zet de vriendschap even op een laag pitje en zorg dat je mensen om je heen hebt die jou nu opbouwen. Wellicht als het weer beter met je gaat, komt deze vriendschap weer goed. En misschien niet, maar dan is dat misschien ook beter. Vriendschappen veranderen gewoon heel erg als je kinderen krijgt.
Ik heb twee kinderen, de eerste een ruim halfjaar echt een zwarte wolk gehad en de tweede een grote roze wolk. Een vriendin kreeg haar eerste kindje bijna tegelijk met ik mijn tweede en ervoer ook een hele zwarte wolk. Ik kon er voor haar zijn omdat ik weet hoe afschuwelijk dat kan zijn. Als ik alleen mijn tweede had gehad, had ik er nooit op een goede manier voor haar kunnen zijn. Ik had in mijn geluk me gewoon niet in haar kunnen verplaatsen.
Zet de vriendschap even op een laag pitje en zorg dat je mensen om je heen hebt die jou nu opbouwen. Wellicht als het weer beter met je gaat, komt deze vriendschap weer goed. En misschien niet, maar dan is dat misschien ook beter. Vriendschappen veranderen gewoon heel erg als je kinderen krijgt.
zondag 11 oktober 2020 om 10:58
Leg je er bij neer dat jullie behoeftes op dit moment niet bij elkaar passen. Jij hebt een nieuwe baby en zit niet lekker in je vel. Je wil daarover praten en klagen. Daar is niks mis mee. Maar zij heeft ook een nieuwe baby. Met alles dat daarbij hoort. Dat is niet de beste periode om iemand tot steun te zijn. Ik lees ook niet dat zij echt erge dingen doet. Meer dat jij nu iets anders nodig hebt. Dus neem wat afstand, doe leuke dingen samen, maar bewaar het klagen voor iemand die zelf niet ook net hormonaal overhoop is gegooid 
zondag 11 oktober 2020 om 10:59
Dank voor de tip Kerst, al vind ik ‘m nogal kort door de bocht. Gaat hier om een vriendschap van bijna 20 jaar dus beetje voorbarig om zo snel een conclusie te trekken. Maar tja, je hebt een punt dat het nu gewoon even niet meer klikt zoals voorheen
anoniem_64977a226757d wijzigde dit bericht op 11-10-2020 11:01
1.21% gewijzigd
zondag 11 oktober 2020 om 11:21
Na mijn bevalling ben ik op een roze wolk geknald en daar nooit meer afgekomen. Ze is inmiddels bijna twee.
Vriendin die exact tegelijk bevallen is vond en vindt het moederschap zwaarder. Legt zichzelf veel regels op en haar kindje ook. Vaste tijdstippen, vaste routines in eten, drinken, slapen enzo. Zij kan er niet mee omgaan dat ik dat niet zo doe. En eerlijk, ik word er knettergek van dat zij zo doet.
Dus we vragen hoe het gaat met de kinderen. En daarna hebben we het over hoe het met elkaar gaat, met werk, met partner en met alles wat er speelt. Dat moederschap moet echt uit onze vriendschap blijven en dat geeft niet. Want we hebben allebei een leuk kind maar staan totaal anders in het leven qua opvoeding.
Dat jij nu iets bijzonder vervelends hebt overgehouden na je bevalling en het romantische beeld dat je had niet waar is gemaakt daar kan niemand iets aan doen. Zij niet en jij ook zeker niet. Ik hoop dat je de juiste hulp zoekt en vind en dat je misschien op een later moment aan haar uit kunt leggen (zonder verwijten) hoe je je gevoeld hebt.
Vriendin die exact tegelijk bevallen is vond en vindt het moederschap zwaarder. Legt zichzelf veel regels op en haar kindje ook. Vaste tijdstippen, vaste routines in eten, drinken, slapen enzo. Zij kan er niet mee omgaan dat ik dat niet zo doe. En eerlijk, ik word er knettergek van dat zij zo doet.
Dus we vragen hoe het gaat met de kinderen. En daarna hebben we het over hoe het met elkaar gaat, met werk, met partner en met alles wat er speelt. Dat moederschap moet echt uit onze vriendschap blijven en dat geeft niet. Want we hebben allebei een leuk kind maar staan totaal anders in het leven qua opvoeding.
Dat jij nu iets bijzonder vervelends hebt overgehouden na je bevalling en het romantische beeld dat je had niet waar is gemaakt daar kan niemand iets aan doen. Zij niet en jij ook zeker niet. Ik hoop dat je de juiste hulp zoekt en vind en dat je misschien op een later moment aan haar uit kunt leggen (zonder verwijten) hoe je je gevoeld hebt.
zondag 11 oktober 2020 om 11:31
Wat hebben die 20 jaar ermee te maken?
Jullie behoeften zijn veranderd.
zondag 11 oktober 2020 om 12:12
Helemaal eens met Calypso, Minik, Jess en anderen. Hoewel het heel naar is dat je de roze wolk niet zo er ervaart, kun jij niet van iemand verwachten (die nota bene zelf net bevallen is) dat zij volledig meegaat in jouw negativiteit. Ze wil ongetwijfeld heus maar je luisteren, maar op dit moment verwachten dat het als vanouds is lijkt mij een beetje te veel van het goede. Realiseer jij je ook dat jouw donkere wolk afbreuk doet aan haar roze wolk? Je mag het moederschap heus als zwaar ervaren (daarin sta je niet alleen) en in zo’n eerste jaar komt er van alles op je af, maar ik kan mij ook voorstellen dat je vriendin zichzelf een beetje in bescherming neemt tegen de negatieve gevoelens die jij hebt. Ik hoop dat je je snel wat beter voelt. Ik heb je overigens even geloept en zie ook wat terugkerende thema’s waaruit blijkt dat je niet zo lekker in je vel (en in je relatie) zit. Heb je daar hulp bij?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 11 oktober 2020 om 12:28
Los van het verschil in beleving, ik vind zelf de periode met kleine kinderen ook wel erg intensief en druk. Wij hebben een peuter en een baby. Mijn sociale leven schiet er nu regelmatig bij in 
Zeker nu de peuter wat ondernemender is, zijn wij ook meer op het gezin gericht.
Ik hoop/verwacht dat dit een fase is en dat dit over een tijdje weer bijtrekt. Zeker die lange vriendschappen kunnen hopelijk wel wat hebben. Bij mij is het niet zozeer verschil in beleving, meer drukte, geregel, mensen die niet in zelfde stad wonen enz. En soms verwaterd iets helaas en vind je weer nieuwe mensen in een zelfde fase.
Ik kan me voorstellen dat je vriendin nu ook druk is. Vast geen onwil, maar dan heb je inderdaad wat minder tijd voor anderen. En zeker andermans problemen.
Zeker nu de peuter wat ondernemender is, zijn wij ook meer op het gezin gericht.Ik hoop/verwacht dat dit een fase is en dat dit over een tijdje weer bijtrekt. Zeker die lange vriendschappen kunnen hopelijk wel wat hebben. Bij mij is het niet zozeer verschil in beleving, meer drukte, geregel, mensen die niet in zelfde stad wonen enz. En soms verwaterd iets helaas en vind je weer nieuwe mensen in een zelfde fase.
Ik kan me voorstellen dat je vriendin nu ook druk is. Vast geen onwil, maar dan heb je inderdaad wat minder tijd voor anderen. En zeker andermans problemen.
wollentrui wijzigde dit bericht op 11-10-2020 12:33
11.30% gewijzigd
zondag 11 oktober 2020 om 12:31
Oef, Baggal, ik ben het wel met je eens maar je verwoording is wat hard. Als je het bestempelt als negativiteit, lijkt het een beetje alsof TO haar mindset zou moeten veranderen en het wat positiever zou moeten bekijken. Uit ervaring weet ik dat het echt niet zo eenvoudig is als je met alle hormonen en vermoeidheid en gewoon heftige gedachtes en gevoelens na een zwangerschap en bevalling zit. Neerslachtige gevoelens kun je niet zomaar even omdraaien, op dat moment is het gewoon echt loodzwaar.
Maar voor iemand met een roze wolk is dat echt heel lastig en die wil ook al haar blije geluksmomenten delen natuurlijk, dus wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens. Jullie kunnen elkaar nu even niet begrijpen, omdat het zo verschillend is voor jullie beiden. En dat is oké.
Maar voor iemand met een roze wolk is dat echt heel lastig en die wil ook al haar blije geluksmomenten delen natuurlijk, dus wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens. Jullie kunnen elkaar nu even niet begrijpen, omdat het zo verschillend is voor jullie beiden. En dat is oké.
zondag 11 oktober 2020 om 12:56
Ik ervaar wel iets vergelijkbaars, al sta ik dan aan de kant van jouw vriendin.
Ik mijn 2e en vriendin de 1e.
Vriendin ook met lichamelijke en lichte psychische klachten na de bevalling.
Bij ons is het zo dat we anders in het moederschap staan, zij is wat meer van de 'boekjes'. Ik ben meer van go with the flow. Enerzijds zit dat meer in mijn persoonlijkheid, anderzijds is het ook de ervaring die je hebt met een 2e, waarbij ik merk dat ik nu bij de 2e nog een tikkeltje relaxter ben.
Mijn vriendin heeft het zwaar. Ik herken soms de dingen die ze noemt, maar ervaar ze niet als zodanig.
Wat ik ook merk is dat zij een haar man bv met z'n tweeën bezig zijn met alle hapjes/slaapjes/gehannes etc en ik die dingen voor 2 kids in m'n eentje regel.
We delen wel zaken omtrent moederschap, maar ook veel niet. We merken beide dat we het even op andere vlakken moeten zoeken.
Voor mij is het enerzijds dat ik het lastig vind om aan te moeten horen hoe rigide ze met dingen omgaat, dat ze al een jaar niet in staat is om te werken, terwijl ik alweer een jaar aan het werk ben en dus ook met andere dingen bezig ben, anderzijds merk ik dat zij het lastig vindt dat het bij mij zo 'vlekkeloos' verloopt en wil ik daarom ook juist niet steeds schermen met mijn ervaringen.
Een beetje zoals hieronder iemand het ook beschrijft.
Ik zou wel aanraden om zelf hulp te zoeken als je er niet uitkomt.
Ik mijn 2e en vriendin de 1e.
Vriendin ook met lichamelijke en lichte psychische klachten na de bevalling.
Bij ons is het zo dat we anders in het moederschap staan, zij is wat meer van de 'boekjes'. Ik ben meer van go with the flow. Enerzijds zit dat meer in mijn persoonlijkheid, anderzijds is het ook de ervaring die je hebt met een 2e, waarbij ik merk dat ik nu bij de 2e nog een tikkeltje relaxter ben.
Mijn vriendin heeft het zwaar. Ik herken soms de dingen die ze noemt, maar ervaar ze niet als zodanig.
Wat ik ook merk is dat zij een haar man bv met z'n tweeën bezig zijn met alle hapjes/slaapjes/gehannes etc en ik die dingen voor 2 kids in m'n eentje regel.
We delen wel zaken omtrent moederschap, maar ook veel niet. We merken beide dat we het even op andere vlakken moeten zoeken.
Voor mij is het enerzijds dat ik het lastig vind om aan te moeten horen hoe rigide ze met dingen omgaat, dat ze al een jaar niet in staat is om te werken, terwijl ik alweer een jaar aan het werk ben en dus ook met andere dingen bezig ben, anderzijds merk ik dat zij het lastig vindt dat het bij mij zo 'vlekkeloos' verloopt en wil ik daarom ook juist niet steeds schermen met mijn ervaringen.
Een beetje zoals hieronder iemand het ook beschrijft.
Ik zou wel aanraden om zelf hulp te zoeken als je er niet uitkomt.
.
zondag 11 oktober 2020 om 14:19
Ja - ik snap je punt. Ik denk dat het wat zakelijker en hardvochtiger overkomt dan dat ik bedoel (en dat is misschien ook ingegeven door de andere topics van TO) die bij mij wel een beeld oproepen. Dat gezegd hebbende: ik kan mij heel goed voorstellen dat het heel moeilijk is wanneer je er middenin zit en dat je hoopt dat je vriendin er dan ook voor je is. Maar ik kan mij de vriendin in kwestie ook wel voorstellen en dat je dientengevolge ook niet altijd tijd (en misschien zin?) hebt in de problemen van TO - juist wanneer je het moederschap zelf zo anders ervaart. Voor TO is dat misschien heel moeilijk en die voelt zich wellicht wat geïsoleerd, maar ik snap de vriendin ook wel. Daarmee zeg ik niet dat de gevoelens van TO niet mogen bestaan overigens.Minik schreef: ↑11-10-2020 12:31Oef, Baggal, ik ben het wel met je eens maar je verwoording is wat hard. Als je het bestempelt als negativiteit, lijkt het een beetje alsof TO haar mindset zou moeten veranderen en het wat positiever zou moeten bekijken. Uit ervaring weet ik dat het echt niet zo eenvoudig is als je met alle hormonen en vermoeidheid en gewoon heftige gedachtes en gevoelens na een zwangerschap en bevalling zit. Neerslachtige gevoelens kun je niet zomaar even omdraaien, op dat moment is het gewoon echt loodzwaar.
Maar voor iemand met een roze wolk is dat echt heel lastig en die wil ook al haar blije geluksmomenten delen natuurlijk, dus wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens. Jullie kunnen elkaar nu even niet begrijpen, omdat het zo verschillend is voor jullie beiden. En dat is oké.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 11 oktober 2020 om 16:07
Dank jullie wel allemaal voor de reacties. Is wel relativerend om te lezen. Soms heb ik dat even nodig denk ik. Er zijn ook geen schuldigen in dit verhaal aan te wijzen zoals sommigen al zeggen. Ieder zit op dit moment in zijn eigen wereld en eigen beleving. Die is nu anders en daarin vinden we elkaar helaas even niet (meer). Voor mijn gevoel dan..misschien is zij zich er niet zo bewust van en idd druk met anders dingen.
Ik ben blij voor haar dat zij wel op die roze wolk zit en zich goed voelt. Jammer dat dit bij mij anders verloopt en ik wat minder bij haar terecht kan. Andere vriendinnen wil ik er ook niet teveel mee lastig vallen, aangezien zij ook een druk (gezins)leven en hun eigen ‘sores’ hebben. Dus hulp zoeken in een andere hoek lijkt me sowieso een goed plan. Toch maar even wat meer werk van gaan maken. Dank voor het meedenken allemaal!
Ik ben blij voor haar dat zij wel op die roze wolk zit en zich goed voelt. Jammer dat dit bij mij anders verloopt en ik wat minder bij haar terecht kan. Andere vriendinnen wil ik er ook niet teveel mee lastig vallen, aangezien zij ook een druk (gezins)leven en hun eigen ‘sores’ hebben. Dus hulp zoeken in een andere hoek lijkt me sowieso een goed plan. Toch maar even wat meer werk van gaan maken. Dank voor het meedenken allemaal!
