Psyche
alle pijlers
vriendschap voorbij?
zaterdag 5 juni 2010 om 18:52
Hallo mensen,
Ik heb deze week een vriendschap verbroken en zit er erg mee.
In het begin was het gelijkwaardig en wederzijds.
Laterr stukken minder omdat die vriendin een hoop zorgen had (en nog heeft). Ik heb nog steeds met haar te doen en ben er altijd voor haar geweest; heb haar bijgestaan.
Nu heb ik een heftige gebeurtenis in mijn leven en is ze moe en zit haar hoofd vol.
Ik snap en respecteer haar situatie volkomen maar ik kon dit niet verkroppen... En toen besefte ik dat de gelijkwaardheid en de wederzijdsheid in onze vriendschap eigenlijk helemaal uit balans is geraakt de afgelopen tijd, zonder dat ik het in de gaten had.
Ik ben gekwetst. Zij snapt dat niet.
Ik wil de eer aan mezelf houden maar hou zo van haar
(vriendinnetjes-houden-van)...
I am so sad...
Wat denken jullie als je dit leest?
Groet, Liesken
Ik heb deze week een vriendschap verbroken en zit er erg mee.
In het begin was het gelijkwaardig en wederzijds.
Laterr stukken minder omdat die vriendin een hoop zorgen had (en nog heeft). Ik heb nog steeds met haar te doen en ben er altijd voor haar geweest; heb haar bijgestaan.
Nu heb ik een heftige gebeurtenis in mijn leven en is ze moe en zit haar hoofd vol.
Ik snap en respecteer haar situatie volkomen maar ik kon dit niet verkroppen... En toen besefte ik dat de gelijkwaardheid en de wederzijdsheid in onze vriendschap eigenlijk helemaal uit balans is geraakt de afgelopen tijd, zonder dat ik het in de gaten had.
Ik ben gekwetst. Zij snapt dat niet.
Ik wil de eer aan mezelf houden maar hou zo van haar
(vriendinnetjes-houden-van)...
I am so sad...
Wat denken jullie als je dit leest?
Groet, Liesken
zaterdag 5 juni 2010 om 19:06
Hallo Maansa,
Ik begrijp wat je zegt.
Ik ben zelf ook depressief geweest in 2006 dus hoe dat voelt weet ik heel goed, dus wat dat betreft ben ik het met je eens.
Ik vind het toch heel lastig...
Maar toch klopt er iets niet voor mijn gevoel...ik denk namelijk dat als dit de enige reden zou zijn die tot deze situatie zou hebben geleid, ik de vriendschap toch zou voortzetten..
Is een gevoel wat ik niet goed onder woorden kan brengen...
Wat is dit?!
Ik begrijp wat je zegt.
Ik ben zelf ook depressief geweest in 2006 dus hoe dat voelt weet ik heel goed, dus wat dat betreft ben ik het met je eens.
Ik vind het toch heel lastig...
Maar toch klopt er iets niet voor mijn gevoel...ik denk namelijk dat als dit de enige reden zou zijn die tot deze situatie zou hebben geleid, ik de vriendschap toch zou voortzetten..
Is een gevoel wat ik niet goed onder woorden kan brengen...
Wat is dit?!
zaterdag 5 juni 2010 om 19:08
Wat vervelend! Dit soort dingen zorgt altijd voor zo'n machteloos gevoel. Hoe is het laatste gesprek tussen jullie gegaan? Zijn er onoverkomelijke dingen gezegd, of is dit iets wat later uitgepraat kan worden? Op een moment dat jullie allebei beter in jullie vel zitten....
Naar mijn mening heeft een vriendschap een balans van geven en nemen, maar er hoeft niet op elk moment evenveel gegeven als genomen te worden. Soms zijn er periodes dat de ene meer neemt dan geeft en soms zijn er periodes dat de ander meer geeft dan neemt. Als dit over een langere periode ongeveer in balans is......
Naar mijn mening heeft een vriendschap een balans van geven en nemen, maar er hoeft niet op elk moment evenveel gegeven als genomen te worden. Soms zijn er periodes dat de ene meer neemt dan geeft en soms zijn er periodes dat de ander meer geeft dan neemt. Als dit over een langere periode ongeveer in balans is......
zaterdag 5 juni 2010 om 19:09
quote:Liesken schreef op 05 juni 2010 @ 19:06:
Hallo Maansa,
Ik begrijp wat je zegt.
Ik ben zelf ook depressief geweest in 2006 dus hoe dat voelt weet ik heel goed, dus wat dat betreft ben ik het met je eens.
Ik vind het toch heel lastig...
Maar toch klopt er iets niet voor mijn gevoel...ik denk namelijk dat als dit de enige reden zou zijn die tot deze situatie zou hebben geleid, ik de vriendschap toch zou voortzetten..
Is een gevoel wat ik niet goed onder woorden kan brengen...
Wat is dit?!Zijn er nog andere situaties/voorbeelden waarin je je eerder zo gevoeld hebt met haar of dingen die niet helemaal lekker zitten?
Hallo Maansa,
Ik begrijp wat je zegt.
Ik ben zelf ook depressief geweest in 2006 dus hoe dat voelt weet ik heel goed, dus wat dat betreft ben ik het met je eens.
Ik vind het toch heel lastig...
Maar toch klopt er iets niet voor mijn gevoel...ik denk namelijk dat als dit de enige reden zou zijn die tot deze situatie zou hebben geleid, ik de vriendschap toch zou voortzetten..
Is een gevoel wat ik niet goed onder woorden kan brengen...
Wat is dit?!Zijn er nog andere situaties/voorbeelden waarin je je eerder zo gevoeld hebt met haar of dingen die niet helemaal lekker zitten?
zaterdag 5 juni 2010 om 19:13
En toen besefte ik dat de gelijkwaardheid en de wederzijdsheid in onze vriendschap eigenlijk helemaal uit balans is geraakt de afgelopen tijd, zonder dat ik het in de gaten had.
Maar die gelijkwaardigheid was er daarvóór wel?
Juist toen ik depressief was, waren mijn vrienden er voor me. Ze beurden me op, sleepten me mee op wandelingen...
Gelukkig dat zij toen de moed niet opgaven. Andersom heb ik hen ook gesteund. Dat is voor mij een vriendschap: Geven en nemen. De ene keer ben jij sterker, de andere keer de ander.
Voor mij geen reden een vriendschap te verbreken.
Ik weet niet welke heftige gebeurtenis in jouw leven is, maar waarschijnlijk kan ze dit gewoon even niet aan. Zijn er geen andere vriendinnen waar je dit mee kunt delen? Zij heeft waarschijnlijk even genoeg aan haarzelf...
Maar die gelijkwaardigheid was er daarvóór wel?
Juist toen ik depressief was, waren mijn vrienden er voor me. Ze beurden me op, sleepten me mee op wandelingen...
Gelukkig dat zij toen de moed niet opgaven. Andersom heb ik hen ook gesteund. Dat is voor mij een vriendschap: Geven en nemen. De ene keer ben jij sterker, de andere keer de ander.
Voor mij geen reden een vriendschap te verbreken.
Ik weet niet welke heftige gebeurtenis in jouw leven is, maar waarschijnlijk kan ze dit gewoon even niet aan. Zijn er geen andere vriendinnen waar je dit mee kunt delen? Zij heeft waarschijnlijk even genoeg aan haarzelf...
zaterdag 5 juni 2010 om 19:17
Hallo Zwup,
Wat een lieve reactie van jou!
Het laatste gesprek vond plaats op de computer.
Ik had iets heftigs meegemaakt, en zij wist ervan.
Ik wilde erover vertellen.
Dat werd afgekapt wegens moeheid.
Ik wil graag snappen en begrip tonen.
Maar dit vond ik niet in proportie meer...
En eerlijk gezegd is dat effect de laatste tijd vaker voorgekomen. Maar dan wel met minder beladen onderwerpen.
Dat kon ik wel dragen, en WILDE ik ook wel dragen.
Maar deze week kreeg ik ineens het dat dit niet oke was.
Ik heb al een paar keer gezegd wat bepaalde reactie bij mij teweeg brengen, en ook waar ik het wel begrijp enzo.
Dat is volgens mij het moment in een vriendschap om water bij de wijn te doen, maar dat is nooit gebeurd.
Dat breekt me nu, onder deze omstandigheden op.
Neemt niet weg dat ik haar mis.
Ik zou willen dat het anders was...
Wat een lieve reactie van jou!
Het laatste gesprek vond plaats op de computer.
Ik had iets heftigs meegemaakt, en zij wist ervan.
Ik wilde erover vertellen.
Dat werd afgekapt wegens moeheid.
Ik wil graag snappen en begrip tonen.
Maar dit vond ik niet in proportie meer...
En eerlijk gezegd is dat effect de laatste tijd vaker voorgekomen. Maar dan wel met minder beladen onderwerpen.
Dat kon ik wel dragen, en WILDE ik ook wel dragen.
Maar deze week kreeg ik ineens het dat dit niet oke was.
Ik heb al een paar keer gezegd wat bepaalde reactie bij mij teweeg brengen, en ook waar ik het wel begrijp enzo.
Dat is volgens mij het moment in een vriendschap om water bij de wijn te doen, maar dat is nooit gebeurd.
Dat breekt me nu, onder deze omstandigheden op.
Neemt niet weg dat ik haar mis.
Ik zou willen dat het anders was...
zaterdag 5 juni 2010 om 19:20
Maar zou je dan willen dat iemand wél luistert, ook als hij/zij moe is en er eigenlijk niet bij met haar gedachten? Ik vind het juist van eerlijkheid getuigen, dat ze dúrft te zeggen dat ze moe is. Vriendschap is ook eerlijk durven zijn...
Ik had afgelopen maandag een mail aan een vriendin gestuurd dat ik zo'n enorme rotbui had. Even later ging de bel en stond ze aan de deur...terwijl zij nét had gehoord dat haar moeder maagkanker heeft! Juist door het vragen hoe het met haar moeder ging, ging mijn eigen rotbui over. Dát is vriendschap...soms even jezelf vergeten en de ander aandacht geven.
Ik had afgelopen maandag een mail aan een vriendin gestuurd dat ik zo'n enorme rotbui had. Even later ging de bel en stond ze aan de deur...terwijl zij nét had gehoord dat haar moeder maagkanker heeft! Juist door het vragen hoe het met haar moeder ging, ging mijn eigen rotbui over. Dát is vriendschap...soms even jezelf vergeten en de ander aandacht geven.
zaterdag 5 juni 2010 om 19:21
Ik kan me goed voorstellen dat het heel zuur is als jij er steeds voor haar bent geweest en dat ze nu niet thuis geeft als jij haar nodig hebt.
Als je het gevoel hebt dat je meer haar hulpverlener bent dan haar vriendin, als er geeen ruimte is voor jouw sores en al er geen gezelligheid of lol meer is, is de vriendschap inderdaad misschien scheef gegroeid. Misschien is dat tijdelijk en misschien voor altijd, dat is voor jou om te beslissen.
Een vriendschap beëindigen kan pijn doen, maar het kan uiteindelijk ook een opluchting zijn.
Als je het gevoel hebt dat je meer haar hulpverlener bent dan haar vriendin, als er geeen ruimte is voor jouw sores en al er geen gezelligheid of lol meer is, is de vriendschap inderdaad misschien scheef gegroeid. Misschien is dat tijdelijk en misschien voor altijd, dat is voor jou om te beslissen.
Een vriendschap beëindigen kan pijn doen, maar het kan uiteindelijk ook een opluchting zijn.
zaterdag 5 juni 2010 om 19:22
Liesken, ik snap je helemaal. Ik ben ook twee vriendinnen kwijt geraakt een half jaar geleden. Ondanks dat ze me heel veel pijn hebben gedaan, mis ik ze soms nog steeds.
Ik kan me heel goed voorstellen dat als je al vaker het gevoel hebt gehad dat je niet gehoord wordt en dat haar problemen "belangrijker" zijn, dat je dan op een gegeven moment een grens bereikt. Is het een idee om nog een keer met haar te gaan praten? Misschien als ze de ernst van de situatie inzient, dat er dan een kwartje gaat vallen. Gesprekken via email/computer kunnen dingen er vaak moeilijker op maken dan nodig is.
Ik kan me heel goed voorstellen dat als je al vaker het gevoel hebt gehad dat je niet gehoord wordt en dat haar problemen "belangrijker" zijn, dat je dan op een gegeven moment een grens bereikt. Is het een idee om nog een keer met haar te gaan praten? Misschien als ze de ernst van de situatie inzient, dat er dan een kwartje gaat vallen. Gesprekken via email/computer kunnen dingen er vaak moeilijker op maken dan nodig is.
zaterdag 5 juni 2010 om 19:25
ja Liesken, ik kan me dat voorstellen. Zo'n vriendin heb ik ook (al 28 jaar!!). Ik heb de laatste 15 jaar alleen haar ellende-verhalen aangehoord. Advies gegeven, geholpen. Maar er is niets veranderd. En ik heb mezelf afgevraagd wat die vriendschap nog toevoegt aan mijn leven. Nou niets dus...
En zij laat het nu zelf doodbloeden. Sinds november (toen haar dochtertje jarig was en ik op de verjaardag was) heb ik niets meer gehoord. Niet met oud- en nieuw, niet met mijn verjaardag, geen reactie op een mail. Nu ben ik klaar mee. Daar investeer ik niet meer in.
Maar het is wél zuur, als een vriendin zo zonder aanleiding en zonder bericht na 28 jaar afhaakt...
En zij laat het nu zelf doodbloeden. Sinds november (toen haar dochtertje jarig was en ik op de verjaardag was) heb ik niets meer gehoord. Niet met oud- en nieuw, niet met mijn verjaardag, geen reactie op een mail. Nu ben ik klaar mee. Daar investeer ik niet meer in.
Maar het is wél zuur, als een vriendin zo zonder aanleiding en zonder bericht na 28 jaar afhaakt...
zaterdag 5 juni 2010 om 19:53
quote:Liesken schreef op 05 juni 2010 @ 19:06:
Hallo Maansa,
Ik begrijp wat je zegt.
Ik ben zelf ook depressief geweest in 2006 dus hoe dat voelt weet ik heel goed, dus wat dat betreft ben ik het met je eens.
Ik vind het toch heel lastig...
Maar toch klopt er iets niet voor mijn gevoel...ik denk namelijk dat als dit de enige reden zou zijn die tot deze situatie zou hebben geleid, ik de vriendschap toch zou voortzetten..
Is een gevoel wat ik niet goed onder woorden kan brengen...
Wat is dit?!
Vriendschap hoeft inderdaad, niet op de weegschaal.
Maar de liefde kan ook niet altijd van 1 kant komen.
Ik begrijp je teleurstelling heel goed.
Hallo Maansa,
Ik begrijp wat je zegt.
Ik ben zelf ook depressief geweest in 2006 dus hoe dat voelt weet ik heel goed, dus wat dat betreft ben ik het met je eens.
Ik vind het toch heel lastig...
Maar toch klopt er iets niet voor mijn gevoel...ik denk namelijk dat als dit de enige reden zou zijn die tot deze situatie zou hebben geleid, ik de vriendschap toch zou voortzetten..
Is een gevoel wat ik niet goed onder woorden kan brengen...
Wat is dit?!
Vriendschap hoeft inderdaad, niet op de weegschaal.
Maar de liefde kan ook niet altijd van 1 kant komen.
Ik begrijp je teleurstelling heel goed.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
zaterdag 5 juni 2010 om 19:54
quote:Nammma schreef op 05 juni 2010 @ 19:25:
ja Liesken, ik kan me dat voorstellen. Zo'n vriendin heb ik ook (al 28 jaar!!). Ik heb de laatste 15 jaar alleen haar ellende-verhalen aangehoord. Advies gegeven, geholpen. Maar er is niets veranderd. En ik heb mezelf afgevraagd wat die vriendschap nog toevoegt aan mijn leven. Nou niets dus...
En zij laat het nu zelf doodbloeden. Sinds november (toen haar dochtertje jarig was en ik op de verjaardag was) heb ik niets meer gehoord. Niet met oud- en nieuw, niet met mijn verjaardag, geen reactie op een mail. Nu ben ik klaar mee. Daar investeer ik niet meer in.
Maar het is wél zuur, als een vriendin zo zonder aanleiding en zonder bericht na 28 jaar afhaakt...Hebben wij dezelfde vriendin 'gehad' Nammma?
ja Liesken, ik kan me dat voorstellen. Zo'n vriendin heb ik ook (al 28 jaar!!). Ik heb de laatste 15 jaar alleen haar ellende-verhalen aangehoord. Advies gegeven, geholpen. Maar er is niets veranderd. En ik heb mezelf afgevraagd wat die vriendschap nog toevoegt aan mijn leven. Nou niets dus...
En zij laat het nu zelf doodbloeden. Sinds november (toen haar dochtertje jarig was en ik op de verjaardag was) heb ik niets meer gehoord. Niet met oud- en nieuw, niet met mijn verjaardag, geen reactie op een mail. Nu ben ik klaar mee. Daar investeer ik niet meer in.
Maar het is wél zuur, als een vriendin zo zonder aanleiding en zonder bericht na 28 jaar afhaakt...Hebben wij dezelfde vriendin 'gehad' Nammma?
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
zaterdag 5 juni 2010 om 20:05
Wat fijn, al jullie reacties! Fijn dat er kritisch wordt gekeken naar wat ik zeg. Dat kan mijn horizon misschien ook wel verbreden.
Voor nu zit ik met een steen in mijn maag.
I am sad.
En het idee om nog eens goed met haar te praten staat mij wel aan, maar dan zal ze toch eerst moeten reageren...
(moet in de zin van communicatie)
Voor nu zit ik met een steen in mijn maag.
I am sad.
En het idee om nog eens goed met haar te praten staat mij wel aan, maar dan zal ze toch eerst moeten reageren...
(moet in de zin van communicatie)
zaterdag 5 juni 2010 om 20:16
quote:binkie14 schreef op 05 juni 2010 @ 19:54:
[...]
Hebben wij dezelfde vriendin 'gehad' Nammma?
Zou kunnen, maar ik ben jarenlang de enige geweest met wie ze omging. Haar partner had alle anderen "weggejaagd"...ik liet me echter niet wegjagen!
Het ziet er naar uit dat hij nu toch "gewonnen" heeft: haar isoleren, zodat ze compleet afhankelijk is van hem...
[...]
Hebben wij dezelfde vriendin 'gehad' Nammma?
Zou kunnen, maar ik ben jarenlang de enige geweest met wie ze omging. Haar partner had alle anderen "weggejaagd"...ik liet me echter niet wegjagen!
Het ziet er naar uit dat hij nu toch "gewonnen" heeft: haar isoleren, zodat ze compleet afhankelijk is van hem...
zaterdag 5 juni 2010 om 21:02
Liesken, Ik snap volkomen wat je bedoelt! Ik had ook zo'n vriendin! Jaar na jaar ben ik er voor haar geweest. Haar relatie zat in een dip, ik vind haar op. Midden in de nacht belde ze mij, ze was boos weg gegaan thuis, ik haalde haar op. Haar vader kreeg een hart aanval en ik was 24/7 bij haar om haar te steunen ( haar man wilde ze niet om haar heen hebben). Toen kreeg ik een miskraam. Ze belde me om te zeggen dat ze niet kon komen want ze ging stappen met de buurvrouw. Prima ik was toch te moe. Toen ik later behoefte had om er wel over te praten kapte ze mijn verhaal af om te vertellen dat ze was vreemdgegaan. Ik nam het voor lief. Na 2,5 jaar werd ik eindelijk weer zwanger... De zwangerschap eindigde in zwangerschapsvergiftiging met gelukkig een gezonde zoon.. Van haar hoorde ik niets. Toen ik haar mailde om uit te leggen dat ik er heel verdrietig van was reageerde ze met: ja, maar ik heb het zo druk!! De druppel was voor mij toen mijn vader overleed. Heel plotseling en voor mij een heel hectische tijd die heel verwarrend was. Ik hoorde niks en toen ik haar tegen kwam zei ze: ja ik heb het wel vernomen ja, maar ik was zo veel opstap met M, en dan moest ik overdag bijslapen dus ik heb geen tijd gehad voor de dingen die iets verder van mijn bed staan. Sindsdien heb ik haar niet meer gezien. Dat niet iedereen gelijk is snap ik, en sommige mensen nemen meer dan ze geven, maar dit was voor mij de grens.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zaterdag 5 juni 2010 om 21:57
zaterdag 5 juni 2010 om 23:27
quote:Nammma schreef op 05 juni 2010 @ 20:16:
[...]
Zou kunnen, maar ik ben jarenlang de enige geweest met wie ze omging. Haar partner had alle anderen "weggejaagd"...ik liet me echter niet wegjagen!
Het ziet er naar uit dat hij nu toch "gewonnen" heeft: haar isoleren, zodat ze compleet afhankelijk is van hem...
Ow dit is dus een grote beïnvloedende factor in mijn geval.
Heel zuur! De grootste reden dat mijn vriendin in haar neerwaartse spiraal blijft is dus dit effect..
Met indirect dus de huidige situatie als gevolg.
Grrr!
Wel bizar om de verhalen van anderen te lezen: erg hoor!
Wat een verdriet allemaal!
Ik hoop er levenslessen van mee te nemen: dat ik alert ben op communicatie en gelijkwaardigheid.
Ten slotte kan je anderen niet echt veranderen, maar jezelf wel...
[...]
Zou kunnen, maar ik ben jarenlang de enige geweest met wie ze omging. Haar partner had alle anderen "weggejaagd"...ik liet me echter niet wegjagen!
Het ziet er naar uit dat hij nu toch "gewonnen" heeft: haar isoleren, zodat ze compleet afhankelijk is van hem...
Ow dit is dus een grote beïnvloedende factor in mijn geval.
Heel zuur! De grootste reden dat mijn vriendin in haar neerwaartse spiraal blijft is dus dit effect..
Met indirect dus de huidige situatie als gevolg.
Grrr!
Wel bizar om de verhalen van anderen te lezen: erg hoor!
Wat een verdriet allemaal!
Ik hoop er levenslessen van mee te nemen: dat ik alert ben op communicatie en gelijkwaardigheid.
Ten slotte kan je anderen niet echt veranderen, maar jezelf wel...
zaterdag 5 juni 2010 om 23:31
aan Zwup: Wat een lieve woorden van jou. Dat doet me goed!
aan Biol: Als ik me bedenk hoe ik nu al van mij stuk ben, kan ik me er wel iets bij voorstellen hoe groot jouw verdriet/frustratie moet zijn (geweest)...jouw verhaal lijkt op het mijne maar dan op macro-niveau...
aan Faye: Je hebt gelijk...dat wist ik ook eigenlijk wel, en de valkuilen daarvan ook. Ik had ze hier alleen niet voorzien.
(
aan Biol: Als ik me bedenk hoe ik nu al van mij stuk ben, kan ik me er wel iets bij voorstellen hoe groot jouw verdriet/frustratie moet zijn (geweest)...jouw verhaal lijkt op het mijne maar dan op macro-niveau...
aan Faye: Je hebt gelijk...dat wist ik ook eigenlijk wel, en de valkuilen daarvan ook. Ik had ze hier alleen niet voorzien.
(
