Psyche
alle pijlers
vriendschap voorbij?
zaterdag 5 juni 2010 om 18:52
Hallo mensen,
Ik heb deze week een vriendschap verbroken en zit er erg mee.
In het begin was het gelijkwaardig en wederzijds.
Laterr stukken minder omdat die vriendin een hoop zorgen had (en nog heeft). Ik heb nog steeds met haar te doen en ben er altijd voor haar geweest; heb haar bijgestaan.
Nu heb ik een heftige gebeurtenis in mijn leven en is ze moe en zit haar hoofd vol.
Ik snap en respecteer haar situatie volkomen maar ik kon dit niet verkroppen... En toen besefte ik dat de gelijkwaardheid en de wederzijdsheid in onze vriendschap eigenlijk helemaal uit balans is geraakt de afgelopen tijd, zonder dat ik het in de gaten had.
Ik ben gekwetst. Zij snapt dat niet.
Ik wil de eer aan mezelf houden maar hou zo van haar
(vriendinnetjes-houden-van)...
I am so sad...
Wat denken jullie als je dit leest?
Groet, Liesken
Ik heb deze week een vriendschap verbroken en zit er erg mee.
In het begin was het gelijkwaardig en wederzijds.
Laterr stukken minder omdat die vriendin een hoop zorgen had (en nog heeft). Ik heb nog steeds met haar te doen en ben er altijd voor haar geweest; heb haar bijgestaan.
Nu heb ik een heftige gebeurtenis in mijn leven en is ze moe en zit haar hoofd vol.
Ik snap en respecteer haar situatie volkomen maar ik kon dit niet verkroppen... En toen besefte ik dat de gelijkwaardheid en de wederzijdsheid in onze vriendschap eigenlijk helemaal uit balans is geraakt de afgelopen tijd, zonder dat ik het in de gaten had.
Ik ben gekwetst. Zij snapt dat niet.
Ik wil de eer aan mezelf houden maar hou zo van haar
(vriendinnetjes-houden-van)...
I am so sad...
Wat denken jullie als je dit leest?
Groet, Liesken
zaterdag 5 juni 2010 om 23:34
zaterdag 5 juni 2010 om 23:35
Ja ze zegt van wel Zwup.
Ook zegt ze er wel elke keer bij waarom ze toch doorgaat en waarom dit en waarom dat.
En ik heb haar herhaaldelijk gevraagd hoe lang ze dit denkt en wil volhouden, waar haar grenzen liggen, tot hoe ver ze WIL gaan....
Geprobeerd dus, om haar niet te veroordelen om haar keuzes, wel te begrijpen waarom ze dingen doet, maar toch haar welzijn te benadrukken.
Dat vind ik een teken van vriendschap.
Ze zal echter toch zelf hard genoeg moeten crashen eer ze daarin iets in wil/kan/moet veranderen.
Erg om dat mee te maken maar ook erg om het aan te zien bij iemand van wie je houdt.
Het liefst haal ik haar uit die situatie...
Ook zegt ze er wel elke keer bij waarom ze toch doorgaat en waarom dit en waarom dat.
En ik heb haar herhaaldelijk gevraagd hoe lang ze dit denkt en wil volhouden, waar haar grenzen liggen, tot hoe ver ze WIL gaan....
Geprobeerd dus, om haar niet te veroordelen om haar keuzes, wel te begrijpen waarom ze dingen doet, maar toch haar welzijn te benadrukken.
Dat vind ik een teken van vriendschap.
Ze zal echter toch zelf hard genoeg moeten crashen eer ze daarin iets in wil/kan/moet veranderen.
Erg om dat mee te maken maar ook erg om het aan te zien bij iemand van wie je houdt.
Het liefst haal ik haar uit die situatie...
zaterdag 5 juni 2010 om 23:40
Dat is ook een teken van vriendschap. Je kan een vriendin niet dwingen te doen wat jij het beste vindt (ook al is dat echt het beste). Dat geldt voor alles, iemand moet eerst zelf in de gaten hebben dat het anders moet of dat het niet verder kan. Dan pas heb je kans dat er iets anders gaat worden. Het is inderdaad afschuwelijk om te moeten zien hoe iemand zich de vernieling in stort, maar je kan er niks aan doen helaas
zondag 6 juni 2010 om 01:26
Hey liesken,
wat ontzettend naar voor je.. Het is zo pijnlijk als jij denkt er altijd voor iemand te zijn en dat dan niet andersom ook zo is..
Ik vind dat je 1 ding moet weten: Je ontmoet vrienden om ervan te leren en ervan te groeien.. Soms heb je na een tijd alles geleerd wat je van elkaar leren kan.. en dan gaan vriendschappen soms weer kapot..
Ga er niet direct van uit dat jullie vriendschap voor altijd voorbij is.. Laat het zn beloop en laat af en toe wat van je horen.. Als je je gebruikt gaat voelen moet je het wel afkappen.. Je kunt niet van een ander houden als je niet van jezelf houd.. En van jezelf houden betekend respect hebben voor je gevoelens, en doen wat goed is voor jou (op respectabele manier natuurlijk)..
wat ontzettend naar voor je.. Het is zo pijnlijk als jij denkt er altijd voor iemand te zijn en dat dan niet andersom ook zo is..
Ik vind dat je 1 ding moet weten: Je ontmoet vrienden om ervan te leren en ervan te groeien.. Soms heb je na een tijd alles geleerd wat je van elkaar leren kan.. en dan gaan vriendschappen soms weer kapot..
Ga er niet direct van uit dat jullie vriendschap voor altijd voorbij is.. Laat het zn beloop en laat af en toe wat van je horen.. Als je je gebruikt gaat voelen moet je het wel afkappen.. Je kunt niet van een ander houden als je niet van jezelf houd.. En van jezelf houden betekend respect hebben voor je gevoelens, en doen wat goed is voor jou (op respectabele manier natuurlijk)..
zondag 6 juni 2010 om 11:14
Sweet Summer, ik heb idd de behoefte om zo af en toe iets van me te laten horen, maar voed ik daar niet de behoefte mee om iets terug te willen horen?
De steen in mijn maag krimpt zo nu en dan, maar is er nog steeds...
En is het niet stalkerig?
Of zijn dit spoken in mijn hoofd?
Ik weet het niet meer....
De steen in mijn maag krimpt zo nu en dan, maar is er nog steeds...
En is het niet stalkerig?
Of zijn dit spoken in mijn hoofd?
Ik weet het niet meer....
zondag 6 juni 2010 om 17:57
je moet jezelf afvragen of je die vriendin wilt kwijt raken, zo niet, geef het wat tijd, informeer af en toe eens bij haar hoe het gaat..
geven en nemen, soms is vriendschap niet in evenwicht, ik spreek uit ervaring, hoe moeilijk het ook is of lijkt dat jij degene bent die iniatief toont, waarschijnlijk kan je vriendin op dit moment niets ondernemen.
geven en nemen, soms is vriendschap niet in evenwicht, ik spreek uit ervaring, hoe moeilijk het ook is of lijkt dat jij degene bent die iniatief toont, waarschijnlijk kan je vriendin op dit moment niets ondernemen.
dinsdag 8 juni 2010 om 22:14
Hai,
ja het gaat nu wel aardig.
Een zwaar %#^@# weekend achter de rug.
Vandaag en gisteren gewerkt en weer wat bij mezelf gekomen.
Nu sta ik weer wat meer met de voetjes op de grond.
Gelukkig!
Het spookt nog altijd door mijn hoofd en maag, maar ik heb het idee dat mijn verdriet omslaat in woede.
Want ik bedenk steeds meer voorvallen waarvan ik nu denk: "oei, heb ik dat allemaal zomaar zo laten gebeuren?..."
En als je dat allemaal bij elkaar optelt en opweegt tegen alle leuke herinneringen, staat de weegschaal toch eigenlijk wel erg scheef...
Ik laat het nog even lekker sudderen en merk wel hoe het verder gaat.
Bedankt voor je lieve vraag!
ja het gaat nu wel aardig.
Een zwaar %#^@# weekend achter de rug.
Vandaag en gisteren gewerkt en weer wat bij mezelf gekomen.
Nu sta ik weer wat meer met de voetjes op de grond.
Gelukkig!
Het spookt nog altijd door mijn hoofd en maag, maar ik heb het idee dat mijn verdriet omslaat in woede.
Want ik bedenk steeds meer voorvallen waarvan ik nu denk: "oei, heb ik dat allemaal zomaar zo laten gebeuren?..."
En als je dat allemaal bij elkaar optelt en opweegt tegen alle leuke herinneringen, staat de weegschaal toch eigenlijk wel erg scheef...
Ik laat het nog even lekker sudderen en merk wel hoe het verder gaat.
Bedankt voor je lieve vraag!
dinsdag 8 juni 2010 om 23:26
Wat fijn dat je na het nare weekend weer een beetje bij jezelf komt. Ik ken dat inderdaad dat je op het moment dat je aan oude gebeurtenissen terug denkt, er opeens dingen opvallen die daarvoor niet belangrijk waren. Ik denk wel dat je er niet te zwaar aan moet tillen en moet denken "heb ik dat laten gebeuren". Je had het beste met haar voor en veel voor haar over. Daardoor zie je makkelijker wat dingen door de vingers. Dat is voor mij juist een eigenschap waar je trots op mag zijn (loyaliteit).
Laat het inderdaad nog maar wat sudderen. Op een gegeven moment komt er wel een punt waarop het of weer goed komt of definitief klaar is. En wat er ook gebeurt, met jou komt het goed
woensdag 16 juni 2010 om 19:10
quote:SweetSummer schreef op 06 juni 2010 @ 01:26:
Hey liesken,
wat ontzettend naar voor je.. Het is zo pijnlijk als jij denkt er altijd voor iemand te zijn en dat dan niet andersom ook zo is..
Ik vind dat je 1 ding moet weten: Je ontmoet vrienden om ervan te leren en ervan te groeien.. Soms heb je na een tijd alles geleerd wat je van elkaar leren kan.. en dan gaan vriendschappen soms weer kapot..
Ga er niet direct van uit dat jullie vriendschap voor altijd voorbij is.. Laat het zn beloop en laat af en toe wat van je horen.. Als je je gebruikt gaat voelen moet je het wel afkappen.. Je kunt niet van een ander houden als je niet van jezelf houd.. En van jezelf houden betekend respect hebben voor je gevoelens, en doen wat goed is voor jou (op respectabele manier natuurlijk)..
Mooi, ik heb het hele verhaal gelezen en herken het op sommige punten echt. Ik heb levenslange vriendschappen met mensen (gehad) maar ben nu op een punt dat ik durf in te zien dat het niet altijd werkt. Voor mij heel schokkend op dit moment maar ook een opluchting want ergens was er altijd dat stemmetje....en ook al vind ik dat je vrienden in slechte tijden moet bijstaan, ergens is er een grens. Er zijn ook mensen die veel negatieve energie kosten.
Ik hoop dat het met jou goed blijft gaan en dat je uiteindelijk tevreden bent met hoe het is gegaan. Een vriendschap is soms gewoon net als een relatie. En als die uitgaan zit je ook in een soort rouwproces, nu dus ook.
Veel sterkte!
Hey liesken,
wat ontzettend naar voor je.. Het is zo pijnlijk als jij denkt er altijd voor iemand te zijn en dat dan niet andersom ook zo is..
Ik vind dat je 1 ding moet weten: Je ontmoet vrienden om ervan te leren en ervan te groeien.. Soms heb je na een tijd alles geleerd wat je van elkaar leren kan.. en dan gaan vriendschappen soms weer kapot..
Ga er niet direct van uit dat jullie vriendschap voor altijd voorbij is.. Laat het zn beloop en laat af en toe wat van je horen.. Als je je gebruikt gaat voelen moet je het wel afkappen.. Je kunt niet van een ander houden als je niet van jezelf houd.. En van jezelf houden betekend respect hebben voor je gevoelens, en doen wat goed is voor jou (op respectabele manier natuurlijk)..
Mooi, ik heb het hele verhaal gelezen en herken het op sommige punten echt. Ik heb levenslange vriendschappen met mensen (gehad) maar ben nu op een punt dat ik durf in te zien dat het niet altijd werkt. Voor mij heel schokkend op dit moment maar ook een opluchting want ergens was er altijd dat stemmetje....en ook al vind ik dat je vrienden in slechte tijden moet bijstaan, ergens is er een grens. Er zijn ook mensen die veel negatieve energie kosten.
Ik hoop dat het met jou goed blijft gaan en dat je uiteindelijk tevreden bent met hoe het is gegaan. Een vriendschap is soms gewoon net als een relatie. En als die uitgaan zit je ook in een soort rouwproces, nu dus ook.
Veel sterkte!
woensdag 16 juni 2010 om 19:12
quote:Liesken schreef op 08 juni 2010 @ 22:14:
Hai,
ja het gaat nu wel aardig.
Een zwaar %#^@# weekend achter de rug.
Vandaag en gisteren gewerkt en weer wat bij mezelf gekomen.
Nu sta ik weer wat meer met de voetjes op de grond.
Gelukkig!
Het spookt nog altijd door mijn hoofd en maag, maar ik heb het idee dat mijn verdriet omslaat in woede.
Want ik bedenk steeds meer voorvallen waarvan ik nu denk: "oei, heb ik dat allemaal zomaar zo laten gebeuren?..."
En als je dat allemaal bij elkaar optelt en opweegt tegen alle leuke herinneringen, staat de weegschaal toch eigenlijk wel erg scheef...
Ik laat het nog even lekker sudderen en merk wel hoe het verder gaat.
Bedankt voor je lieve vraag!
Oh dat herken ik ook zo! Omdat je nu pas het 'durft' onder ogen te zien....maar goed die kwaadheid is ook allemaal onderdeel van het rouwproces, probeer haar dat nu niet meer aan te rekenen.
(maar ook dat is erg herkenbaar).
Hai,
ja het gaat nu wel aardig.
Een zwaar %#^@# weekend achter de rug.
Vandaag en gisteren gewerkt en weer wat bij mezelf gekomen.
Nu sta ik weer wat meer met de voetjes op de grond.
Gelukkig!
Het spookt nog altijd door mijn hoofd en maag, maar ik heb het idee dat mijn verdriet omslaat in woede.
Want ik bedenk steeds meer voorvallen waarvan ik nu denk: "oei, heb ik dat allemaal zomaar zo laten gebeuren?..."
En als je dat allemaal bij elkaar optelt en opweegt tegen alle leuke herinneringen, staat de weegschaal toch eigenlijk wel erg scheef...
Ik laat het nog even lekker sudderen en merk wel hoe het verder gaat.
Bedankt voor je lieve vraag!
Oh dat herken ik ook zo! Omdat je nu pas het 'durft' onder ogen te zien....maar goed die kwaadheid is ook allemaal onderdeel van het rouwproces, probeer haar dat nu niet meer aan te rekenen.
(maar ook dat is erg herkenbaar).
vrijdag 18 juni 2010 om 15:09
Liesken, wat rot voor je, en het is moeilijk hé, als je veel om iemand geeft. Ik heb ook mijn beste vriend wat uit het oog verloren en ik blijf me er rot onder voelen, al slijt het wel wat.
We hadden juist een vrij evenwichtige vriendschap (in de zin van geven en nemen) en hebben elkaar door een hele moeilijke periode gesleept en veel aan elkaar gehad.
Punt is dat voor mij de moeilijke periode een wat langere nasleep heeft dan verwacht en hij daar een beetje klaar me is, wat ik me ook wel kan voorstellen hoor.
Toch doet het ook wel pijn, omdat ik zo hard aan de slag ermee ben en echt graag wil dat het beter gaat. Neemt niet weg dat ik ondertussen wel nog steeds voor hem klaar stond, dus misschien is dat anders in jouw situatie.
Ik heb nu met hem afgesproken dat we even niet meer zo diep op de dingen ingaan, dat we vooral afspreken om leuke dingen samen te ondernemen en verder gewoon zijdelings wat meedelen. Er zijn gelukkig andere mensen in mijn leven (familie) bij wie ik mijn ei eventueel wel kwijt kan.
Ik kan me voorstellen dat je nu even de eer aan jezelf houdt, het kan inderdaad soms op een later tijdstip gewoon weer goed komen en dan kan je er ook samen eens rustig over praten. Je klinkt echt als een hele lieve vriendin en je hoeft hier niet onzeker van te worden hoor!
Wellicht dat ze het heel erg waardeert maar zich wat teveel voelt? Dat ze denkt er niet te kunnen zijn voor je door haar eigen troubles? Heb je misschien niet direct iets aan maar dat zou het wel kunnen verklaren waarom ze zo reageert.
We hadden juist een vrij evenwichtige vriendschap (in de zin van geven en nemen) en hebben elkaar door een hele moeilijke periode gesleept en veel aan elkaar gehad.
Punt is dat voor mij de moeilijke periode een wat langere nasleep heeft dan verwacht en hij daar een beetje klaar me is, wat ik me ook wel kan voorstellen hoor.
Toch doet het ook wel pijn, omdat ik zo hard aan de slag ermee ben en echt graag wil dat het beter gaat. Neemt niet weg dat ik ondertussen wel nog steeds voor hem klaar stond, dus misschien is dat anders in jouw situatie.
Ik heb nu met hem afgesproken dat we even niet meer zo diep op de dingen ingaan, dat we vooral afspreken om leuke dingen samen te ondernemen en verder gewoon zijdelings wat meedelen. Er zijn gelukkig andere mensen in mijn leven (familie) bij wie ik mijn ei eventueel wel kwijt kan.
Ik kan me voorstellen dat je nu even de eer aan jezelf houdt, het kan inderdaad soms op een later tijdstip gewoon weer goed komen en dan kan je er ook samen eens rustig over praten. Je klinkt echt als een hele lieve vriendin en je hoeft hier niet onzeker van te worden hoor!
Wellicht dat ze het heel erg waardeert maar zich wat teveel voelt? Dat ze denkt er niet te kunnen zijn voor je door haar eigen troubles? Heb je misschien niet direct iets aan maar dat zou het wel kunnen verklaren waarom ze zo reageert.
