Vroegere gebeurtenissen weggestopt?

23-12-2017 18:14 15 berichten
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor alle hulp en reacties. Ik heb het bericht weggehaald wegens privacy.
anoniem_361136 wijzigde dit bericht op 05-01-2018 23:34
95.94% gewijzigd
toch maar niet: dit is echt iets voor een psych. griezelig dit........
anoniem_360241 wijzigde dit bericht op 23-12-2017 18:26
Reden: bij nader inzien: geen commentaar
77.85% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Belangrijk is steun vragen bij de mensen die je vertrouwd. Je moeder niet, mogelijk heb je vader? zussen/broers? Vriend? Doe dat alleen maar als dat goed voelt.
Let op je gevoel. Je gevoel liegt niet, kan zijn dat je gevoel uit balans is, omdat je dit nu zo overvalt. Des te meer reden om naar jezelf te luisteren.
Probeer op korte termijn, ookal zijn het feestdagen iets van een specialist te raadplegen/te bezoeken.
Je zegt dat je sinds 2 maanden geen maagd meer bent en je dingen bent gaan realiseren. Dat is een belangrijk punt. Je weet nu waarschijnlijk het een en ander meer over wat "goed" is of "niet goed"?
Schrijven, schrijven, schrijven: alles van je af schrijven en het geeft ook duidelijkheid over hoe jij in dingen stond en het beleefd hebt, dat kun je dan mee naar therapie nemen als die is opgestart.
Je noemt je niets voor niets muziekmeisje. Muziek kan heel veel doen.
Zorg dat je niet alleen bent met deze dagen en nogmaals volg wat goed voelt.
Heel veel sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Moeder vader wisselt in je verhaal valt mij op.....

Maar goed, sommige ouders zijn raarder met seks dan anderen. Wat je omschrijft zou ik niet als normaal beschouwen, maar wat je ermee moet? Ligt eraan hoeveel last je ervan ondervindt. Dat je er nu mee bezig bent lijkt me niet vreemd nu je net seksueel actief bent geworden. Als het je echt hoog zit of er andere dingen spelen zou je eens naar een psycholoog of praktijkondersteuner van je huisarts kunnen gaan.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou dit eens bespreken met een psych.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou gewoon is een afspraak met een psycholoog om hier over te praten dat lucht naderhand erg op.
You can breathe, you can blink, you can cry. Hell, you’re all gonna be doing that.
Heftig.
Hoe is de band met je moeder nu?
Alle reacties Link kopieren
Bblientje schreef:
23-12-2017 20:16
Heftig.
Hoe is de band met je moeder nu?
De band met m’n moeder is goed, wat het ook heel moeilijk maakt. M’n ouders zijn gescheiden en ik ben eigenlijk opgegroeid met alleen m’n moeder.

Wel heb ik nooit echt over gevoelens kunnen praten met haar. Daar zat altijd een blokkade vooral relaties met jongens of verliefdheid heb ik nooit besproken.
Alle reacties Link kopieren
Foodb schreef:
23-12-2017 19:20
Moeder vader wisselt in je verhaal valt mij op.....

Maar goed, sommige ouders zijn raarder met seks dan anderen. Wat je omschrijft zou ik niet als normaal beschouwen, maar wat je ermee moet? Ligt eraan hoeveel last je ervan ondervindt. Dat je er nu mee bezig bent lijkt me niet vreemd nu je net seksueel actief bent geworden. Als het je echt hoog zit of er andere dingen spelen zou je eens naar een psycholoog of praktijkondersteuner van je huisarts kunnen gaan.
Oh dat was niet m’n bedoeling. Het gaat alleen om m’n moeder. Ben een kind van gescheiden ouders en m’n vader is daar nooit heel betrokken in geweest.

Dank voor uw respons!
Alle reacties Link kopieren
20062016 schreef:
23-12-2017 18:58
Belangrijk is steun vragen bij de mensen die je vertrouwd. Je moeder niet, mogelijk heb je vader? zussen/broers? Vriend? Doe dat alleen maar als dat goed voelt.
Let op je gevoel. Je gevoel liegt niet, kan zijn dat je gevoel uit balans is, omdat je dit nu zo overvalt. Des te meer reden om naar jezelf te luisteren.
Probeer op korte termijn, ookal zijn het feestdagen iets van een specialist te raadplegen/te bezoeken.
Je zegt dat je sinds 2 maanden geen maagd meer bent en je dingen bent gaan realiseren. Dat is een belangrijk punt. Je weet nu waarschijnlijk het een en ander meer over wat "goed" is of "niet goed"?
Schrijven, schrijven, schrijven: alles van je af schrijven en het geeft ook duidelijkheid over hoe jij in dingen stond en het beleefd hebt, dat kun je dan mee naar therapie nemen als die is opgestart.
Je noemt je niets voor niets muziekmeisje. Muziek kan heel veel doen.
Zorg dat je niet alleen bent met deze dagen en nogmaals volg wat goed voelt.
Heel veel sterkte.
Schrijven helpt me inderdaad heel erg. Wat betreft hulp zoeken daar ga ik na de kerst inderdaad even achteraan.
Wat wel lastig is, is dat de band met m’n moeder in eerste instantie wel altijd goed was. Vandaar ook dat ik deze gebeurtenissen altijd weg heb gestopt.
Wat je moeder deed met die Barbies is wel erg raar en ook die tekeningen met penissen is uiterst vreemd.
Daar kun je misschien eens over gaan praten, als die herinneringen je erg dwars zitten.
Als je je verder niets herinnert van seksueel misbruik, dan is het niet gebeurt.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken mezelf deels in je verhaal. Ook ik heb een moeder met wie ik nu een goede band Heb, die raar met seksuele dingen omging toen ik nog kind was waardoor ik me lang (en soms nog steeds) ineens heel onprettig in mijn lijf kon voelen; een soort 'vies' gevoel.
Ik heb er nooit hulp voor gezocht of er met iemand over gesproken omdat ik niet denk dat ze er bewust een kwade of afwijkende intentie mee had; mijn moeder heeft zelf jong seksueel geweld meegemaakt en is daar nooit psychisch voor geholpen.. Ik denk dat ze niet beter wist dan te handelen zoals ze deed en vergeef haar voor dat soort vormfouten, ze is ook maar een mens.

Geen hele goede tips dus TO, behalve proberen te begrijpen dat hoewel raar en te intiem, Je moeder geen kwade bedoelingen had met haar manier van doen? Wellicht zit er iets uit haar eigen jeugd achter (de wens om naast moeder ook als vriendin beschouwd te worden, zelf erg preuts opgevoed te zijn en bedacht te hebben: dat ga ik heel anders doen, ik noem maar wat)? Maar dat weet je zelf het beste natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
ringaroundtherosie schreef:
23-12-2017 20:40
Ik herken mezelf deels in je verhaal. Ook ik heb een moeder met wie ik nu een goede band Heb, die raar met seksuele dingen omging toen ik nog kind was waardoor ik me lang (en soms nog steeds) ineens heel onprettig in mijn lijf kon voelen; een soort 'vies' gevoel.
Ik heb er nooit hulp voor gezocht of er met iemand over gesproken omdat ik niet denk dat ze er bewust een kwade of afwijkende intentie mee had; mijn moeder heeft zelf jong seksueel geweld meegemaakt en is daar nooit psychisch voor geholpen.. Ik denk dat ze niet beter wist dan te handelen zoals ze deed en vergeef haar voor dat soort vormfouten, ze is ook maar een mens.

Geen hele goede tips dus TO, behalve proberen te begrijpen dat hoewel raar en te intiem, Je moeder geen kwade bedoelingen had met haar manier van doen? Wellicht zit er iets uit haar eigen jeugd achter (de wens om naast moeder ook als vriendin beschouwd te worden, zelf erg preuts opgevoed te zijn en bedacht te hebben: dat ga ik heel anders doen, ik noem maar wat)? Maar dat weet je zelf het beste natuurlijk.
Wat 'fijn' dit te horen. Ik heb er inderdaad niet bij vermeld dat er wel iets gespeeld heeft in mijn moeders jeugd, waarvan ik denk dat het inderdaad met seksueel geweld te maken heeft gehad. Ze wilde er nooit over praten, dat vind ik ook lastig het zijn allemaal speculaties. En inderdaad preuts opgevoed, erg gelovig (ik heb niets tegen geloven overigens).

Dat over vies voelen herken ik ook heel erg! Dat heb ik ook nog steeds en kan zomaar ineens opspelen. Ik ben ook niet kwaad op mijn moeder. Het is nu ook meer een soort schok dat dit ineens allemaal boven komt en dat ik me realiseer dat het eigenlijk geen 'normale' gebeurtenissen zijn. Ik vind het lastig om er echt over te praten met mensen die ik ken, aangezien het best lastig vind om het te vertellen.

Bedankt voor je reactie, dit geeft me wel iets meer rust!
Alle reacties Link kopieren
Graag gedaan. Je mag me ook een PB sturen als je er verder over wilt praten :)
Heftig, muziekmeisje. Ten eerste, je stelt je echt niet aan. De dingen die je beschrijft zijn beslist niet normaal en hadden nooit mogen gebeuren. Ten tweede, het is best normaal om je dingen 'opeens' te herinneren omdat je ze in een ander daglicht ziet. Vroeger wist je niet wat wel/niet normaal was, nu weet je dat al meer. Dit hoeft niet te betekenen dat je herinneringen hebt die 'verdrongen' zijn. Ik zou er wel met een psycholoog over gaan praten.

Dat er geen kwade bedoelingen waren, of dat het 'verklaarbaar' is vanuit trauma van je moeder betekent NIET dat het oké was en betekent NIET dat je er geen last van hebt gehad of dat het geen negatieve invloed op je ontwikkeling heeft gehad. Je hoeft je dan ook nooit schuldig te voelen als je ergens hulp voor zoekt, als je hierover praat of als je het je moeder kwalijk neemt dat ze dingen heeft gedaan die niet goed waren voor jou. Dat het voor jou wellicht beperkend of beschadigend was doet niets af aan haar intentie een goede moeder te zijn. Bijna alle ouders willen het beste voor hun kind en doen niet bewust dingen om hun kind te beschadigen of beperken. Je doet jezelf tekort als je het hiermee afdoet. De intenties van je moeder en het handelen van je moeder kunnen hierin naast elkaar staan.

Heel rot dat je dit mee hebt moeten maken :hug:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven