Psyche
alle pijlers
Waar heb ik toch last van ineens?
dinsdag 17 december 2019 om 12:27
Nee, dit is geen vraag voor medisch advies. Ik zou alleen graag willen weten of mensen dit herkennen.
Van nature ben ik een vrolijk persoon, ik loop overdag regelmatig te zingen, gekke stemmetjes te doen en maak altijd het beste van dingen.
Echter, sinds een paar maanden heb ik last van.. ja.. wat.. boosheidsaanvallen. Van het een op het andere moment word ik, zonder aanleiding, ineens stikchagrijnig en boos. Boos om alles en boos om niks, het gevoel niet gewaardeerd te worden en het lijkt alsof alle boosheid die ik ooit heb gevoeld ineens naar boven komt drijven. Ik krijg zin om te schelden, onredelijk te doen, mensen "de waarheid" te vertellen en letterlijk in een hoek te trappen.
Ik vind dit echt heel vervelend. Ik ben me ervan bewust en probeer er dus ook andere mensen niet mee lastig te vallen, zij kunnen het immers ook niet helpen, maar alsnog ben ik op zo'n moment niet bepaald het zonnetje in huis. Na enige tijd zakt dit gevoel af en is alles weer normaal.
Ik heb geen idee waar dit vandaan komt. Het enige dat mij opvalt is dat de pms die ik altijd had, zwaar emotioneel en jankerig in de week voor de menstruatie, zo goed als weg is. Of dit überhaupt verband houdt met elkaar weet ik niet, de boosheidsaanvallen hangen niet samen met mijn cyclus.
Ik ben 38, geen medicatie en geen anticonceptie.
Van nature ben ik een vrolijk persoon, ik loop overdag regelmatig te zingen, gekke stemmetjes te doen en maak altijd het beste van dingen.
Echter, sinds een paar maanden heb ik last van.. ja.. wat.. boosheidsaanvallen. Van het een op het andere moment word ik, zonder aanleiding, ineens stikchagrijnig en boos. Boos om alles en boos om niks, het gevoel niet gewaardeerd te worden en het lijkt alsof alle boosheid die ik ooit heb gevoeld ineens naar boven komt drijven. Ik krijg zin om te schelden, onredelijk te doen, mensen "de waarheid" te vertellen en letterlijk in een hoek te trappen.
Ik vind dit echt heel vervelend. Ik ben me ervan bewust en probeer er dus ook andere mensen niet mee lastig te vallen, zij kunnen het immers ook niet helpen, maar alsnog ben ik op zo'n moment niet bepaald het zonnetje in huis. Na enige tijd zakt dit gevoel af en is alles weer normaal.
Ik heb geen idee waar dit vandaan komt. Het enige dat mij opvalt is dat de pms die ik altijd had, zwaar emotioneel en jankerig in de week voor de menstruatie, zo goed als weg is. Of dit überhaupt verband houdt met elkaar weet ik niet, de boosheidsaanvallen hangen niet samen met mijn cyclus.
Ik ben 38, geen medicatie en geen anticonceptie.
dinsdag 17 december 2019 om 13:48
Dit heb ik ook momenteel, maar ik weet dat ik geen tijd heb om mezelf op te laden en dat er heel veel aapjes op mijn schouder zitten. En ik ze er allemaal af wil hebben voor vrijdagmiddag zodat ik ook vakantie heb, maar voor elke aap die eraf gaat, komen er minstens 2 voor terug. En dan een basisschool die een avond van tevoren verzoekt om iets mee te nemen de volgende dag voor de knutsel... aarrgghhh!GinnyJones schreef: ↑17-12-2019 13:28Nee, ik kan echt geen enkele regelmaat ontdekken. Ook geen echte aanleiding.. Afgelopen week kwam mijn partner thuis van zijn werk, ik zag die kop en hoppa! Terwijl ik daarvoor heel erg vrolijk was. Wij hebben ook gewoon een goede relatie zonder gedoe en eigenlijk nooit ruzie dus ik snap het niet. Hij deed echt niks verkeerd.
Het komt echt zo oneens vanuit het niets opzetten, op allerlei momenten.
Zoiets bij jou ook?
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 17 december 2019 om 13:51
het is, vooral met kinderen op de basisschool, ook heel erg "de tijd van het jaar". Wat mij hielp (ze zitten beiden op het VO ondertussen), was zorgen dat ik veel vrije dagen liet staan tot eind van het jaar.
Voldoende voor minstens een week kerstvakantie, en diverse losse vrije middagen. Want er moet altijd heel veel adhoc geregeld worden
dinsdag 17 december 2019 om 14:31
Ik heb het ook en merk dat het vooral op momenten komt dat uk het gevoel heb de controle te verliezen doordat:
- teveel aapjes op mijn schouders en het gevoel hebben dat mensen hier geen begrip voor hebben
- dingen groter maken dan het is waardoor de aapjes op mijn schouder veel groter lijken dan werkelijk het geval is
- verwachtingen hebben naar mensen toe, die niet uitspreken en teleurgesteld zijn als de verwachting niet uitkomt. Denk aan man kookt als hij eerder thuis is (= verwachting) ik kom thuis en meneer zit op de bank en zegt ik heb honger wat eten we vandaag. Dit in combinatie met alle aapjes = huilmoment
- teveel aapjes op mijn schouders en het gevoel hebben dat mensen hier geen begrip voor hebben
- dingen groter maken dan het is waardoor de aapjes op mijn schouder veel groter lijken dan werkelijk het geval is
- verwachtingen hebben naar mensen toe, die niet uitspreken en teleurgesteld zijn als de verwachting niet uitkomt. Denk aan man kookt als hij eerder thuis is (= verwachting) ik kom thuis en meneer zit op de bank en zegt ik heb honger wat eten we vandaag. Dit in combinatie met alle aapjes = huilmoment
dinsdag 17 december 2019 om 15:04
Ik heb dat jaren gehad.
Heb ook altijd geroepen dat het jaar voor mij net 1 maand te lang duurt.
Soort combinatie van de winter blues, in combinatie met kerstdrukte thuis en op werk en de geplande vakantie de laatste week van december die met nog te lang duurt....
In januari is het hier ook altijd weer over
Heb ook altijd geroepen dat het jaar voor mij net 1 maand te lang duurt.
Soort combinatie van de winter blues, in combinatie met kerstdrukte thuis en op werk en de geplande vakantie de laatste week van december die met nog te lang duurt....
In januari is het hier ook altijd weer over
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 17 december 2019 om 16:57
Het klinkt als iets hormonaals. Kan dus van alles zijn, van zwangerschap tot overgang. (overgang is niet een moment, maar een heel proces dat vele jaren in beslag neemt, denkt dus niet te snel dat het dat niet kan zijn)
Ik heb niet alles gelezen, kan het zwangerschap zijn?
Ik heb niet alles gelezen, kan het zwangerschap zijn?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 17 december 2019 om 18:03
Ik heb zoiets dergelijks ook sinds een tijdje. Er is iets veranderd in mijn hoofd of er is iets aan het veranderen. En niet in positieve zin.GinnyJones schreef: ↑17-12-2019 12:27Nee, dit is geen vraag voor medisch advies. Ik zou alleen graag willen weten of mensen dit herkennen.
Van nature ben ik een vrolijk persoon, ik loop overdag regelmatig te zingen, gekke stemmetjes te doen en maak altijd het beste van dingen.
Echter, sinds een paar maanden heb ik last van.. ja.. wat.. boosheidsaanvallen. Van het een op het andere moment word ik, zonder aanleiding, ineens stikchagrijnig en boos. Boos om alles en boos om niks, het gevoel niet gewaardeerd te worden en het lijkt alsof alle boosheid die ik ooit heb gevoeld ineens naar boven komt drijven. Ik krijg zin om te schelden, onredelijk te doen, mensen "de waarheid" te vertellen en letterlijk in een hoek te trappen.
Ik vind dit echt heel vervelend. Ik ben me ervan bewust en probeer er dus ook andere mensen niet mee lastig te vallen, zij kunnen het immers ook niet helpen, maar alsnog ben ik op zo'n moment niet bepaald het zonnetje in huis. Na enige tijd zakt dit gevoel af en is alles weer normaal.
Ik heb geen idee waar dit vandaan komt. Het enige dat mij opvalt is dat de pms die ik altijd had, zwaar emotioneel en jankerig in de week voor de menstruatie, zo goed als weg is. Of dit überhaupt verband houdt met elkaar weet ik niet, de boosheidsaanvallen hangen niet samen met mijn cyclus.
Ik ben 38, geen medicatie en geen anticonceptie.
Ik ben halverwege de 40, dus bij mij zou het de overgang kunnen zijn.
Althans, dat hoop ik. Dan heb ik tenminste een goede verklaring, want het baart mij zorgen.
De overgang schijnt een proces van 10 jaar te kunnen zijn!
Bij jou zou het dus zeker de overgang kunnen zijn, want dan ben je op je 48ste klaar.
Het eerste merk je het aan je stemming en slaappatroon,
zegt mijn huisarts. Als je cyclus nog regelmatig is, zijn er nog geen hormonale veranderingen in je bloed zichtbaar, dus een bloedtest geeft geen zekerheid, helaas.
Ik heb het boek 'Menoblues' uit de bieb gehaald en ben er net in begonnen.
Je zou ook gewoon een beetje richting overwerkt kunnen zijn. Moeders houden tegenwoordig zo veel balletjes in de lucht...
Probeer anders wat vaker wat rust voor jezelf in te plannen of iets voor jezelf te doen, zoals sport, yoga,, etc.
Sterkte!
dinsdag 17 december 2019 om 20:33
Ja, ik vrees dat je me verwart met iemand anders
dinsdag 17 december 2019 om 20:40
Ik herken het van mijn moeder, dat het zolang geduurd heeft inderdaad. Die spuugde ook spijkers vanuit het niets trouwens. Maar zij had ook andere klachten erbij die ik gelukkig niet heb nu.Suzanne_D schreef: ↑17-12-2019 18:03Ik heb zoiets dergelijks ook sinds een tijdje. Er is iets veranderd in mijn hoofd of er is iets aan het veranderen. En niet in positieve zin.
Ik ben halverwege de 40, dus bij mij zou het de overgang kunnen zijn.
Althans, dat hoop ik. Dan heb ik tenminste een goede verklaring, want het baart mij zorgen.
De overgang schijnt een proces van 10 jaar te kunnen zijn!
Bij jou zou het dus zeker de overgang kunnen zijn, want dan ben je op je 48ste klaar.
Het eerste merk je het aan je stemming en slaappatroon,
zegt mijn huisarts. Als je cyclus nog regelmatig is, zijn er nog geen hormonale veranderingen in je bloed zichtbaar, dus een bloedtest geeft geen zekerheid, helaas.
Ik heb het boek 'Menoblues' uit de bieb gehaald en ben er net in begonnen.
Je zou ook gewoon een beetje richting overwerkt kunnen zijn. Moeders houden tegenwoordig zo veel balletjes in de lucht...
Probeer anders wat vaker wat rust voor jezelf in te plannen of iets voor jezelf te doen, zoals sport, yoga,, etc.
Sterkte!
Mijn menstruatie is nog steeds heel regelmatig, Al heb ik de ene keer heel veel bloedverlies en geen centje buikpijn (loop dan echt met een tena luier om) en de andere keer heb ik veel minder bloedverlies maar wel iets buikpijn (nog steeds niet noemenswaardig als ik andere vrouwen moet geloven hoor) al merk ik wel dat ik van een 32-34 cyclus naar een 25-27 dagen cyclus ben gegaan het afgelopen half jaar.
Vroeger was ik heel erg onregelmatig, soms 4 maanden niet, dan weer wel dan weer anders. Na mijn 30 is dit pas regelmatig geworden.
Ik weet het niet, ik denk inderdaad dat ik er maar eens een bezoek aan de huisarts aan moet wagen. Ik heb een naaldenfobie dus gezellig zal het niet worden denk ik
Het kan ook psychisch zijn misschien.. maar hoe ik daar dan achter kom..
Kende ik nog niet.
vrijdag 27 december 2019 om 16:58
Toen ik 38 was begon t bij ook hormonaal te 'rommelen'. Eigenlijk nooit echt veel klachten rondom menstruatie behalve moe en wel s migraine maar vanaf mn 38e kreeg ik last van angst en erg gevoelig zijn rond menstruatie...nu ben ik van mezelf al angstgevoelig maar t voelde echt als niet mezelf.GinnyJones schreef: ↑17-12-2019 12:50Ik ben nog maar 38, vervroegde overgang zit, voor zover ik weet, niet in de familie. Of is dat niet perse een erfelijke kwestie?
Je kunt rond deze leeftijd best in de perimenopauze komen...een periode die wel 10 jaar kan duren waarin je hormonen al wat aan het afnemen c.q. fluctureren zijn.
vrijdag 27 december 2019 om 17:01
Dat verschil in bloedverlies kan ook bij de perimenopauze horen..heb zelf ook dat mn cyclus korter geworden is.GinnyJones schreef: ↑17-12-2019 20:40Ik herken het van mijn moeder, dat het zolang geduurd heeft inderdaad. Die spuugde ook spijkers vanuit het niets trouwens. Maar zij had ook andere klachten erbij die ik gelukkig niet heb nu.
Mijn menstruatie is nog steeds heel regelmatig, Al heb ik de ene keer heel veel bloedverlies en geen centje buikpijn (loop dan echt met een tena luier om) en de andere keer heb ik veel minder bloedverlies maar wel iets buikpijn (nog steeds niet noemenswaardig als ik andere vrouwen moet geloven hoor) al merk ik wel dat ik van een 32-34 cyclus naar een 25-27 dagen cyclus ben gegaan het afgelopen half jaar.
Vroeger was ik heel erg onregelmatig, soms 4 maanden niet, dan weer wel dan weer anders. Na mijn 30 is dit pas regelmatig geworden.
Ik weet het niet, ik denk inderdaad dat ik er maar eens een bezoek aan de huisarts aan moet wagen. Ik heb een naaldenfobie dus gezellig zal het niet worden denk ik
Het kan ook psychisch zijn misschien.. maar hoe ik daar dan achter kom..
