Psyche
alle pijlers
waarom doe ik dit ? Waarom stop ik niet ?
dinsdag 21 april 2020 om 09:33
Ik ben niet normaal. Ik heb hulp nodig , dat weet ik zelf, maar ik wou van jullie horen of er een ‘naam’ is voor wat ik heb of eigenlijk gewoon alles eens afschrijven.
Ik kan geen vriendschappen onderhouden. Als kind had ik vaak ‘beste vriendinnen’ maar altijd liep dit spaak, omdat ik teveel wilde, omdat ik wou dat ze alleen mijn vriendin waren.
Ik leerde een jaar geleden een man kennen waarmee het lichamelijk en emotioneel hard klikte. We kregen een affaire (oke compleet fout maar daar gaat dit niet over. Of juist wel, waarom wil ik een affaire, ik heb een fantastische echtgenoot eigenlijk). We hadden voortdurend contact, dag en nacht . Plots stopte dit van zijn kant, en toen begon het . Ik kan hem niet lossen, stuurde voortdurend berichten naar hem, e-mails, whatsapps, ik belde, reed voorbij zijn huis,… Natuurlijk reageerde hij niet en daardoor werd ik nog wanhopiger.
Het vreemde is, ik weet dat dit niet normaal is . Dat ik dat niet mag doen Maar ik doe het toch, ik neem mezelf voor geen berichten meer te sturen, blokkeer zijn nummer maar plots stuur ik dan toch iets (ik ken zijn nummer uit het hoofd), precies of ik denk eraan en moet dan iets sturen, ik word gek als ik dat op dat moment niet doe.
Ik weet dat de oplossing is: negeer hem, blokkeer hem. Maar het lukt me niet, hoe hard ik ook probeer. Telkens weer zeg ik : nu nooit meer . Maar telkens weer doe ik het opnieuw. Waarom: ik weet het niet . Want had ik hem met rust gelaten toen hij het vroeg was het misschien nog terug oke gekomen. Dus uiteindelijk heb ik zelf alles verpest en toch kan ik het niet stoppen.
Ik kan geen vriendschappen onderhouden. Als kind had ik vaak ‘beste vriendinnen’ maar altijd liep dit spaak, omdat ik teveel wilde, omdat ik wou dat ze alleen mijn vriendin waren.
Ik leerde een jaar geleden een man kennen waarmee het lichamelijk en emotioneel hard klikte. We kregen een affaire (oke compleet fout maar daar gaat dit niet over. Of juist wel, waarom wil ik een affaire, ik heb een fantastische echtgenoot eigenlijk). We hadden voortdurend contact, dag en nacht . Plots stopte dit van zijn kant, en toen begon het . Ik kan hem niet lossen, stuurde voortdurend berichten naar hem, e-mails, whatsapps, ik belde, reed voorbij zijn huis,… Natuurlijk reageerde hij niet en daardoor werd ik nog wanhopiger.
Het vreemde is, ik weet dat dit niet normaal is . Dat ik dat niet mag doen Maar ik doe het toch, ik neem mezelf voor geen berichten meer te sturen, blokkeer zijn nummer maar plots stuur ik dan toch iets (ik ken zijn nummer uit het hoofd), precies of ik denk eraan en moet dan iets sturen, ik word gek als ik dat op dat moment niet doe.
Ik weet dat de oplossing is: negeer hem, blokkeer hem. Maar het lukt me niet, hoe hard ik ook probeer. Telkens weer zeg ik : nu nooit meer . Maar telkens weer doe ik het opnieuw. Waarom: ik weet het niet . Want had ik hem met rust gelaten toen hij het vroeg was het misschien nog terug oke gekomen. Dus uiteindelijk heb ik zelf alles verpest en toch kan ik het niet stoppen.
anoniem_63cd96edf0cb5 wijzigde dit bericht op 21-04-2020 10:52
1.00% gewijzigd
woensdag 22 april 2020 om 10:02
Dit inderdaad. Ook hier ontbreekt het je aan respect voor grenzen en regels. Houd ermee op.
En... Je zegt dat je oprecht houdt van je man. Ik geloof niet dat je kunt houden van iemand, maar tegelijkertijd zonder schuldgevoel en zonder wakker liggen kunt vreemdgaan. Dan weet ik niet of je snapt wat houden van überhaupt betekent. En misschien is hij niet opmerkzaam genoeg om de problemen in je psychische gezondheid op te merken, dat kan, maar zeggen dat je een 'normaal gezin' hebt is echt best wel schrijnend.
woensdag 22 april 2020 om 10:09
ze zegt: Mijn gezin is normaal want het gaat net zoals bij anderen. Alsof andere gezinnen vreemdgaande moeders hebben die al jaren bezig zijn met een ander en al zeker maanden lang obsessief een ander stalken. Die moeder is nu wanhopig, niet omdat ze ineens beseft wat ze anderen aandoet, nee enkel omdat het stalken geen effect heeft. Omdat de minnaar klaar met haar is net zoals haar vriendinnen! Daar zit haar pijn, voor die minnaar bestaat ze niet meer en dat kan ze niet aan. moeder is totaal niet bezig met de impact van haar gedrag op haar gezin maar is nu geobsedeerd door het label dat ze zichzelf kan op plakken, als excuus, of als weer een manier om aandacht te trekken.Koffiehagedis schreef: ↑22-04-2020 10:02Dit inderdaad. Ook hier ontbreekt het je aan respect voor grenzen en regels. Houd ermee op.
En... Je zegt dat je oprecht houdt van je man. Ik geloof niet dat je kunt houden van iemand, maar tegelijkertijd zonder schuldgevoel en zonder wakker liggen kunt vreemdgaan. Dan weet ik niet of je snapt wat houden van überhaupt betekent. En misschien is hij niet opmerkzaam genoeg om de problemen in je psychische gezondheid op te merken, dat kan, maar zeggen dat je een 'normaal gezin' hebt is echt best wel schrijnend.
woensdag 22 april 2020 om 10:48
jij weet dat
al er gevraagd wordt naar je gezin zeg je: het gaat goed want ze houden van mij (als eerste noem je dit) en ik hou van hen. Maar kinderen houden altijd van hun ouders. Ook als die ouders ze vreselijk behandelen en mishandelen. Kinderen zijn altijd loyaal. Dat ze van je houden zegt niets. Het zegt wel alles dat jij dit aanvoert al bewijs dat er niks mis is met jou als moeder
woensdag 22 april 2020 om 10:49
Zoals velen voor mij al zeiden; dit is diepgeworteld, (zelf)destructief gedrag. Je geeft zelf aan dat je hulp moeten zoeken.
Ik zou zeggen; volg je eigen advies. Therapie kan ook online.
Je lijkt ook blind te zijn voor (de gevolgen van) je eigen gedrag, het klinkt allemaal behoorlijk obsessief en je lijkt weinig empathie te hebben.
Het kan thuis allemaal prima goed lijken te gaan in jouw ogen, maar het is een kwestie van tijd voor de bom barst, aangezien jij je gedrag niet onder controle hebt en dus waarschijnlijk steeds verder zult gaan.
Zoek hulp. Je bent ervan overtuigd dat je je dochters nog niet hebt beschadigd, voorkom dat het wel gebeurt, want je ligt op ramkoers.
En als je hulp hebt; wees eerlijk. Want ik zie je de boel ook nog flessen uit een vals schaamtegevoel.
Ik zou zeggen; volg je eigen advies. Therapie kan ook online.
Je lijkt ook blind te zijn voor (de gevolgen van) je eigen gedrag, het klinkt allemaal behoorlijk obsessief en je lijkt weinig empathie te hebben.
Het kan thuis allemaal prima goed lijken te gaan in jouw ogen, maar het is een kwestie van tijd voor de bom barst, aangezien jij je gedrag niet onder controle hebt en dus waarschijnlijk steeds verder zult gaan.
Zoek hulp. Je bent ervan overtuigd dat je je dochters nog niet hebt beschadigd, voorkom dat het wel gebeurt, want je ligt op ramkoers.
En als je hulp hebt; wees eerlijk. Want ik zie je de boel ook nog flessen uit een vals schaamtegevoel.
woensdag 22 april 2020 om 10:57
eerlijk, ik weet het niet . Ik durf niet . Ik denk dat ik ga proberen eerst om hier zelf uit te geraken , ik heb een aantal van jullie antwoorden hier opgeslagen en als ik het moeilijk heb lees ik die om mezelf te 'herinneren' en wakker te schudden.
IK kijk wel hoe ik online hulp kan krijgen, dit lijkt me minder eng . Ik weet het niet zo .
woensdag 22 april 2020 om 10:58
Je kunt hier niet zelf uitkomen. Het gaat niet om je een beetje anders gedragen, het gaat om diepgewortelde problemen in je zijn. Erken in ieder geval dat je een destructieve uitwerking hebt op andere mensen en dat andere mensen lijden door jou. En eerlijk gezegd vind ik dat je het je omgeving verplicht bent om echte hulp te zoeken. Je gedrag is niet ok en je bent niet eens bereid er verantwoordelijkheid voor te nemen. Echt, bah.katjelief1980 schreef: ↑22-04-2020 10:57eerlijk, ik weet het niet . Ik durf niet . Ik denk dat ik ga proberen eerst om hier zelf uit te geraken , ik heb een aantal van jullie antwoorden hier opgeslagen en als ik het moeilijk heb lees ik die om mezelf te 'herinneren' en wakker te schudden.
IK kijk wel hoe ik online hulp kan krijgen, dit lijkt me minder eng . Ik weet het niet zo .
koffiehagedis wijzigde dit bericht op 22-04-2020 11:00
34.01% gewijzigd
woensdag 22 april 2020 om 10:59
Je zegt dat je normaal wil zijn, maar je wil niet datgene doen wat daarvoor nodig is: namelijk naar de huisarts gaan voor een verwijzing naar een psycholoog.
Wat denk je te bereiken met een diagnose van een forum? Heb je dan iets om mee te schermen, zo van ‘ja, maar ik kan er niets aan doen, want dat komt door mijn diagnose’? Nou, dan heb ik nieuws voor je: een diagnose is alleen een middel om de hulpverlening in te komen. Daarna begint het echte werk: werken aan jezelf, snappen waar dit gedrag vandaan komt, waarom je dit doet en waar je motivatie zit om dit gedrag te veranderen.
En iets zegt me dat je je niet schaamt, maar dat je bang bent om naar jezelf te kijken. Dat je dit gedrag niet wil veranderen, omdat je niet weet wat je er voor terug krijgt en wel begrijpt dat je je huidige gedrag dan moet stoppen. Dat is angst, geen schaamte.
Wat denk je te bereiken met een diagnose van een forum? Heb je dan iets om mee te schermen, zo van ‘ja, maar ik kan er niets aan doen, want dat komt door mijn diagnose’? Nou, dan heb ik nieuws voor je: een diagnose is alleen een middel om de hulpverlening in te komen. Daarna begint het echte werk: werken aan jezelf, snappen waar dit gedrag vandaan komt, waarom je dit doet en waar je motivatie zit om dit gedrag te veranderen.
En iets zegt me dat je je niet schaamt, maar dat je bang bent om naar jezelf te kijken. Dat je dit gedrag niet wil veranderen, omdat je niet weet wat je er voor terug krijgt en wel begrijpt dat je je huidige gedrag dan moet stoppen. Dat is angst, geen schaamte.
woensdag 22 april 2020 om 11:07
Waarom durf je niet? Bang dat die psycholoog je door heeft?katjelief1980 schreef: ↑22-04-2020 10:57eerlijk, ik weet het niet . Ik durf niet . Ik denk dat ik ga proberen eerst om hier zelf uit te geraken , ik heb een aantal van jullie antwoorden hier opgeslagen en als ik het moeilijk heb lees ik die om mezelf te 'herinneren' en wakker te schudden.
IK kijk wel hoe ik online hulp kan krijgen, dit lijkt me minder eng . Ik weet het niet zo .
woensdag 22 april 2020 om 11:34
Precies wat S meds zegt...je bent bang dat de psycholoog je door heeft.
Verder gelooft natuurlijk niemand dat jouw gezins leven normaal is. Als je 24/7 ligt te appen met een andere man, je gaat zelfs vreemd, je gedachten zijn constant bij die ander....dan kun jij nooit je kinderen en man de aandacht geven die ze verdienen en nodig hebben.
Ik neem aan dat je man daar wel eens iets van gezegd heeft...van dat constante appen? Of heeft hij zich er al bij neer gelegd dat je hang naar aandacht ziekelijk is?
woensdag 22 april 2020 om 11:38
En wat wil je niet horen?
dinsdag 12 mei 2020 om 16:04
ik kon hem lange tijd negeren, maar vannacht toch weer iets geappt. Ik begin te denken: ' ik zou dit kunnen appen', en dan voel ik me onrustig, opgedraaid en word ik pas terug rustig als het verstuurd is.
Resultaat : overal geblokkeerd nu.
En ik kon hem wel negeren als in een tijd niets appen, maar ik bleef hem controleren en checken op social media. Ik kan de drang niet weerstaan.
Ik ben wel bij de arts geweest maar gespecialiseerde hulp kan nog maanden duren door enorme wachtlijsten.
Resultaat : overal geblokkeerd nu.
En ik kon hem wel negeren als in een tijd niets appen, maar ik bleef hem controleren en checken op social media. Ik kan de drang niet weerstaan.
Ik ben wel bij de arts geweest maar gespecialiseerde hulp kan nog maanden duren door enorme wachtlijsten.
woensdag 13 mei 2020 om 01:01
Nou, dan zet je jezelf op de wachtlijst. Op alle wachtlijsten.
Ik denk helemaal niet dat jij oprecht doorhebt dat er iets aan je mankeert. Jij bent nu in paniek omdat je neukert je heeft gedumpt. Je geeft de mensen hier veel te snel gelijk en bevestigd je abnormale gedrag véél te makkelijk.
Als je neukert je niet had gedumpt had je dit topic niet geopend en had je ook niet geroepen dat je niet normaal bent. Als je neukert morgen voor de deur staat, stabiliseren je emoties weer en ga je op oude voet verder.
Je hebt geen realiteitszin anders had je hier écht niet bij hoog en laag beweert dat je gezin normaal functioneert. Dit soort obsessieve gedrag verstop je niet.
Als jij echt normaler had willen functioneren, had je het opgebiecht aan je man en de consequenties geaccepteerd.
Ik denk helemaal niet dat jij oprecht doorhebt dat er iets aan je mankeert. Jij bent nu in paniek omdat je neukert je heeft gedumpt. Je geeft de mensen hier veel te snel gelijk en bevestigd je abnormale gedrag véél te makkelijk.
Als je neukert je niet had gedumpt had je dit topic niet geopend en had je ook niet geroepen dat je niet normaal bent. Als je neukert morgen voor de deur staat, stabiliseren je emoties weer en ga je op oude voet verder.
Je hebt geen realiteitszin anders had je hier écht niet bij hoog en laag beweert dat je gezin normaal functioneert. Dit soort obsessieve gedrag verstop je niet.
Als jij echt normaler had willen functioneren, had je het opgebiecht aan je man en de consequenties geaccepteerd.
donderdag 14 mei 2020 om 09:17
jawel, het is een verslaving. Iemand die drugs of alcohol verslaafd is , beseft soms ook dat er iets moet gebeuren, dat hij of zij verslaafd is en niet zonder kan. Maar daarmee is het nog niet opgelost, die drang blijft .
donderdag 14 mei 2020 om 10:04
lees nog eens wat Plopper schreefkatjelief1980 schreef: ↑14-05-2020 09:17jawel, het is een verslaving. Iemand die drugs of alcohol verslaafd is , beseft soms ook dat er iets moet gebeuren, dat hij of zij verslaafd is en niet zonder kan. Maar daarmee is het nog niet opgelost, die drang blijft .
donderdag 14 mei 2020 om 11:43
Als je deze lulkoek echt zelf wilt geloven, laat je dan lekker opnemen in een kliniek.katjelief1980 schreef: ↑14-05-2020 09:17jawel, het is een verslaving. Iemand die drugs of alcohol verslaafd is , beseft soms ook dat er iets moet gebeuren, dat hij of zij verslaafd is en niet zonder kan. Maar daarmee is het nog niet opgelost, die drang blijft .
