Psyche
alle pijlers
waarom doe ik zo?
dinsdag 18 september 2007 om 00:04
hallo, heb lang getwijfeld of ik dit op het forum zou gaan zetten maar doe het toch maar...
ik heb begin dit jaar, na een lange moeizame relatie, mijn man plotseling verloren.
en sinds die tijd ben ik van het ene probleem in het andere gerold.
veel gedoe met mannen, getrouwde mannen, bezette mannen, onbereikbare mannen, relatie gehad met een wel vrije bereikbare en ook nog hele lieve man.....
dat ging op zich goed totdat ik zelf weer moeilijk begon te doen...
nu is mijn vraag, waarom doe ik dat allemaal?
ik heb zelf bedacht dat ik dit soort problemen opzoek, al dan niet bewust, om maar niet het grote verdriet en de echte pijn te hoeven voelen omdat ik andere dingen aan mn hoofd heb....
steeds als het wat rustiger lijkt te gaan en ik dus weer tijd heb om over de dingen na te gaan denken, komt er wel weer wat op mn pad zodat ik nog steeds na bijna 8 maanden niet aan het verwerken ben toegekomen.....
klinkt dit logisch? is er iemand die het herkent?
(nog even ter aanvulling; met die bezette/getrouwde/onbereikbare mannen is nooit wat gebeurd hoor, voordat jullie nu een heel verkeerde indruk van me krijgen.....dat waren "alleen maar" kriebels.)
ik heb begin dit jaar, na een lange moeizame relatie, mijn man plotseling verloren.
en sinds die tijd ben ik van het ene probleem in het andere gerold.
veel gedoe met mannen, getrouwde mannen, bezette mannen, onbereikbare mannen, relatie gehad met een wel vrije bereikbare en ook nog hele lieve man.....
dat ging op zich goed totdat ik zelf weer moeilijk begon te doen...
nu is mijn vraag, waarom doe ik dat allemaal?
ik heb zelf bedacht dat ik dit soort problemen opzoek, al dan niet bewust, om maar niet het grote verdriet en de echte pijn te hoeven voelen omdat ik andere dingen aan mn hoofd heb....
steeds als het wat rustiger lijkt te gaan en ik dus weer tijd heb om over de dingen na te gaan denken, komt er wel weer wat op mn pad zodat ik nog steeds na bijna 8 maanden niet aan het verwerken ben toegekomen.....
klinkt dit logisch? is er iemand die het herkent?
(nog even ter aanvulling; met die bezette/getrouwde/onbereikbare mannen is nooit wat gebeurd hoor, voordat jullie nu een heel verkeerde indruk van me krijgen.....dat waren "alleen maar" kriebels.)
dinsdag 18 september 2007 om 07:00
Jee mamalief... wat zul je verdrietig zijn.. Ik kan je eigenlijk niet veel verder helpen vrees ik, heb eerlijk weinig benul van dergelijk verdriet.
Wat me wel te binnen schiet als ik je stukje lees is: Is het het zo belangrijk te weten waaróm je zo doet, of is het misschien belangrijker te weten dat je eigenlijk überhaupt niet zo zou willen doen?
Liefs,
Wat me wel te binnen schiet als ik je stukje lees is: Is het het zo belangrijk te weten waaróm je zo doet, of is het misschien belangrijker te weten dat je eigenlijk überhaupt niet zo zou willen doen?
Liefs,
Computer says nooooo
dinsdag 18 september 2007 om 07:26
dinsdag 18 september 2007 om 11:55
Tja, ik herken het wel. Eind 2006 is de vader van mijn dochter weggegaan. Ik kan eigenlijk niet accepteren dat mijn dochter opgroeid in een 1 ouder situatie. en zo........................rol je van het ene probleem in het andere. pffff
Inderdaad een getrouwde man die zijn vrouw direct verliet maar binnen een maand ook weer terug ging omdat hij de kinderen zo mist.
Vervolgens een type man tegen gekomen die qua gedrag dezelfde trekken vertoond als mijn ex..............en maar mee doorgaan he?? vooral niet stoppen en vooral geen grenzen stellen.
Voor mijzelf moet ik dus nu gaan uitzoeken waarom ik deze types uitzoek. Blijbaar voel ik mij vertrouwd bij een "onveilige" situatie. Waarschijnlijk omdat ik die herken en weet hoe ik ermee om moet gaan. Nu is de tijd aangebroken om in dat patroon een wijziging aan te brengen................maar dat lijkt me geen makkelijke opgave.
Misschien dat je dan bij jezelf eens moet nagaan welke verbanden er liggen tussen de mannen die je ontmoet hebt of de situatie die er ontstaan is?
Inderdaad een getrouwde man die zijn vrouw direct verliet maar binnen een maand ook weer terug ging omdat hij de kinderen zo mist.
Vervolgens een type man tegen gekomen die qua gedrag dezelfde trekken vertoond als mijn ex..............en maar mee doorgaan he?? vooral niet stoppen en vooral geen grenzen stellen.
Voor mijzelf moet ik dus nu gaan uitzoeken waarom ik deze types uitzoek. Blijbaar voel ik mij vertrouwd bij een "onveilige" situatie. Waarschijnlijk omdat ik die herken en weet hoe ik ermee om moet gaan. Nu is de tijd aangebroken om in dat patroon een wijziging aan te brengen................maar dat lijkt me geen makkelijke opgave.
Misschien dat je dan bij jezelf eens moet nagaan welke verbanden er liggen tussen de mannen die je ontmoet hebt of de situatie die er ontstaan is?
dinsdag 18 september 2007 om 12:06
Herken ook wel wat dingen in je verhaal. Ben nu officieel een jaar gescheiden, heb daar zelf voor gekozen na 6 dramatische jaren. Ook al weet ik dat het de juiste beslissing is geweest, heb zelf ook best moeite dat mijn dochtertje nu in een 1oudergezin opgroeit. In maart dit jaar kwam ik echt met mezelf in de knoei omdat ik ook maar doorrende en er gewoon niet aan wou denken. Ben met een therapeut gaan praten en gaat nu al wat beter, maar ben zelf ook erg bang om weer de ''verkeerde'' persoon tegen te komen. Begin dit jaar dacht ik dus ook dat ik nu echt een leuke man had ontmoet, maar is uiteindelijk ook niks geworden. En nu wil ik mezelf beschermen en voorlopig geen relatie, want het heeft me tot nu toe alleen maar verdriet aangedaan al hoop ik nog steeds op een goede afloop!
dinsdag 18 september 2007 om 13:31
ooooooooooooooooooooooooooh ik dacht dat ik de enige was.
Ben nu ook maar aan cognitieve therapie begonnen om de signalen eerder te herkennen zodat ik de toekomst een betere keus kan maken!!
Tot die tijd maar even geen mannen meer. Hmmm maar het is zo leuk he? Lekkere kerel, leuke dingen samen doen en dan helaas weer tot de ontdekking komen dat hij weer alle negatieve eigenschappen heeft waar ik eigenlijk toch niet op zat te wachten. Oh en dan is het ook niet zo dat ik die eigenschappen niet zie!! Nee, hoor ik modder gewoon door en luister niet naar mijn verstand en volg mijn hart. Als ik dan ook nog eens een keer kan leren om gevoel en verstand op 1 lijn te krijgen en dan grenzen stellen dan zou ik dat wel erg prettig vinden!
Ben nu ook maar aan cognitieve therapie begonnen om de signalen eerder te herkennen zodat ik de toekomst een betere keus kan maken!!
Tot die tijd maar even geen mannen meer. Hmmm maar het is zo leuk he? Lekkere kerel, leuke dingen samen doen en dan helaas weer tot de ontdekking komen dat hij weer alle negatieve eigenschappen heeft waar ik eigenlijk toch niet op zat te wachten. Oh en dan is het ook niet zo dat ik die eigenschappen niet zie!! Nee, hoor ik modder gewoon door en luister niet naar mijn verstand en volg mijn hart. Als ik dan ook nog eens een keer kan leren om gevoel en verstand op 1 lijn te krijgen en dan grenzen stellen dan zou ik dat wel erg prettig vinden!
dinsdag 18 september 2007 om 18:06
ik denk dat ik niet helemaal duidelijk ben geweest in mn openingspost.
ik ben dus niet gescheiden maar mn man is plotseling overleden en ik ben nu niet losbandig aan het leven ofzo....dat gedoe met mannen bedoel ik alleen maar dat ik steeds weer gevoelens krijg voor steeds andere mannen, en ik vraag me nu dus af of dit nu komt omdat ik liever zulke afleiding zoek in "kleine"probleempjes dan dat ik mijn verdriet onder ogen zie....
door al dat gedoe ben ik in mn hoofd steeds met andere dingen bezig en niet met het verwerken van het verlies van mn man en de vader van mn kinderen.
ik bedoel...ik heb mn eerste serieuze relatie al achter de rug terwijl er nog niet eens een steen op het graf staat....
is dit soort "vluchtgedrag" een normale reaktie of komt het misschien doordat ik jarenlang liefde en aandacht tekort gekomen ben door alle problemen binnen de realtie met mn man?
ik ben nu echt niet aan het men-hoppen hoor, ik heb nu een serieze relatie achter de rug en dat ging over doordat ik het ineens benauwd kreeg van al die liefde en andacht, waarnaar ik dus eigenlijk jarenlang naar verlangde....hoe raar kan een mens in elkaar steken?
verder nog geen ervaring met mannen, alleen verschillende keren de kriebels gehad voor mannen, hier verder niks me gedaan, maar denk dat ik zo snel kriebels kreeg omdat ik dus op zoek was naar aandacht, en als iemand dan even heel aardig en begripvol is dan meteen de vlinders voelen maar dit is dus eigenlijk niet serieus maar een reaktie op.....
meer verliefd op het verliefd zijn dan op de persoon denk ik....
klinkt allemaal warrig denk ik, maar ik ben nu zo aan het nadenken waarom ik doe zoals ik doe en waarom ik me niet bezig ga houden met de dingen die echt belangrijk zijn zoals het verwerken en het leven weer op orde zien te krijgen zonder man in the house....
ook aan mn kinderen zou ik veel meer aandacht moeten schenken, want die hebben natuurlijk ook heel veel meegemaakt....
nou, ja , lang verhaal, zonder enige clou volgens mij maar misschien zijn er mensen die zich erin herkennen en/of mij tips kunnen geven?
ik ben dus niet gescheiden maar mn man is plotseling overleden en ik ben nu niet losbandig aan het leven ofzo....dat gedoe met mannen bedoel ik alleen maar dat ik steeds weer gevoelens krijg voor steeds andere mannen, en ik vraag me nu dus af of dit nu komt omdat ik liever zulke afleiding zoek in "kleine"probleempjes dan dat ik mijn verdriet onder ogen zie....
door al dat gedoe ben ik in mn hoofd steeds met andere dingen bezig en niet met het verwerken van het verlies van mn man en de vader van mn kinderen.
ik bedoel...ik heb mn eerste serieuze relatie al achter de rug terwijl er nog niet eens een steen op het graf staat....
is dit soort "vluchtgedrag" een normale reaktie of komt het misschien doordat ik jarenlang liefde en aandacht tekort gekomen ben door alle problemen binnen de realtie met mn man?
ik ben nu echt niet aan het men-hoppen hoor, ik heb nu een serieze relatie achter de rug en dat ging over doordat ik het ineens benauwd kreeg van al die liefde en andacht, waarnaar ik dus eigenlijk jarenlang naar verlangde....hoe raar kan een mens in elkaar steken?
verder nog geen ervaring met mannen, alleen verschillende keren de kriebels gehad voor mannen, hier verder niks me gedaan, maar denk dat ik zo snel kriebels kreeg omdat ik dus op zoek was naar aandacht, en als iemand dan even heel aardig en begripvol is dan meteen de vlinders voelen maar dit is dus eigenlijk niet serieus maar een reaktie op.....
meer verliefd op het verliefd zijn dan op de persoon denk ik....
klinkt allemaal warrig denk ik, maar ik ben nu zo aan het nadenken waarom ik doe zoals ik doe en waarom ik me niet bezig ga houden met de dingen die echt belangrijk zijn zoals het verwerken en het leven weer op orde zien te krijgen zonder man in the house....
ook aan mn kinderen zou ik veel meer aandacht moeten schenken, want die hebben natuurlijk ook heel veel meegemaakt....
nou, ja , lang verhaal, zonder enige clou volgens mij maar misschien zijn er mensen die zich erin herkennen en/of mij tips kunnen geven?
dinsdag 18 september 2007 om 18:35
Dacht al wel dat je man overleden was, omdat ik zei dat ik ''wat'' in je verhaal herkende. Herkende namelijk het weglopen voor je verdriet. had zelf ook zeer de twijfels of ik nou ook weer kriebels voelde of dat het de aandacht was die me zo aantrok. En dat je het gevoel hebt dat je meer aandacht aan je kinderen zou moeten schenken snap ik (ook al is onze situatie mbt de kinderen niet te vergelijken), had dat zelf ook omdat ik op een gegeven moment behoorlijk in mezelf gekeerd was en in de knoop zat. Maar denk dat het belangrijkste voor jou is dat je eerst alles voor jezelf verwerkt en alles weer op de rit hebt. Want als jij weer goed in je vel zit, zul je je kinderen ook beter kunnen helpen. Ligt er natuurlijk ook aan hoe oud je kinderen zijn, want ik heb een peuter en die bracht ik wat vaker naar mijn moeder. Maar als ze wat ouder zijn en ze zijn zich goed bewust van de situatie dan is het natuurlijk een ander verhaal. Het was best een drempel voor mij, maar het heeft mij echt geholpen met een therapeut te praten, ook omdat ik wist dat ik zelf thuis er elke keer voor wegliep en maar dingen ging verzinnen om niet aan alles te hoeven denken.
dinsdag 18 september 2007 om 18:40
annika, praten met een therapeut....daar ben ik niet zo voor eigenlijk....ben dr in mn leven een keer geweest en kwam er met meer ellende weg dan dat ik er naar binnenging.
ik weet dat ik mezelf eerst goed op de rails moet hebben voordat ik mn kinderen goed kan begeleiden, maar het is zo'n cirkeltje steeds, ik heb rust nodig, krijg dat niet om de kids, ik word nog chagerijniger, kids merken dat en worden extra vervelend, waardoor ik nog minder rust heb, waardoor, enz. enz. enz.
en al dat mannengedoe, ja dat is idd vluchtgedrag.....ik probeer om me nu er gewoon helemaal voor af te sluiten en me eens met mezelf bezig te gaan houden maar ow ow ow dat is zo moeilijk en confronterend vaak.....
ik weet dat ik mezelf eerst goed op de rails moet hebben voordat ik mn kinderen goed kan begeleiden, maar het is zo'n cirkeltje steeds, ik heb rust nodig, krijg dat niet om de kids, ik word nog chagerijniger, kids merken dat en worden extra vervelend, waardoor ik nog minder rust heb, waardoor, enz. enz. enz.
en al dat mannengedoe, ja dat is idd vluchtgedrag.....ik probeer om me nu er gewoon helemaal voor af te sluiten en me eens met mezelf bezig te gaan houden maar ow ow ow dat is zo moeilijk en confronterend vaak.....
dinsdag 18 september 2007 om 22:55
woensdag 19 september 2007 om 09:47
[quote]blijfgewoonbianca schreef op 19 september 2007 @ 09:06:
Ben je bang om alleen te zijn , wil je zó graag een relatie ?
Hangt jouw gevoel van eigenwaarde af van wat een mán van je denkt ?
nee BGB, ik wil eigenlijk helemaal geen relatie daarom vind ik mn gedrag ook zo raar, en denk ik dat het puur vluchten is voor de werkelijke gevoelens die vele malen erger zijn dan dit gedoe.....
ik heb nu een korte relatie gehad maar dat benauwde me zo dat ik het weer heb uitgemaakt, dus ben niet wanhopig op zoek zoals jij nu misschien denkt....
Ben je bang om alleen te zijn , wil je zó graag een relatie ?
Hangt jouw gevoel van eigenwaarde af van wat een mán van je denkt ?
nee BGB, ik wil eigenlijk helemaal geen relatie daarom vind ik mn gedrag ook zo raar, en denk ik dat het puur vluchten is voor de werkelijke gevoelens die vele malen erger zijn dan dit gedoe.....
ik heb nu een korte relatie gehad maar dat benauwde me zo dat ik het weer heb uitgemaakt, dus ben niet wanhopig op zoek zoals jij nu misschien denkt....
woensdag 19 september 2007 om 10:24
Copy-paste van andere topic.
@ Mammalief,
ik wil best geloven dat je geen sex hebt met sintjeman en dat ook niet van plan bent, maar ik denk wel dat je het voor Sintsje en voor jezelf moeilijk maakt door wel contact te blijven houden en door hem idd te vragen om sigaretten. ( Want je hebt geen 10 vingers nodig om er op na te tellen wat er gebeurt als je zegt "MIJn sigarretten zijn op en ik verlang zooo naar een peukkie"). Aangeizen Sintsjeman ook direct voor je klaar stond geloof ik er namlijk geen fluit van dat al die heftige gevoelens nu al helemaal verdwenen en overwonnen zijn. Hoe hard jullie dat ook willen en vooral willen geloven.
Naast alle argumenten waarom de vriendschap in mijn ogen geen zuivere is, lijkt me dit ook een goede om het contact met zowel Sintsje als haar man ff in de ijskast te zetten. Dan kunnen zij aan hun relatie werken en jij aan jezelf.
Misschien is het een idee om een keer met een therapeut de boel op en rijtje te zetten. Je partner verliezen is ook best heftig.
@ Mammalief,
ik wil best geloven dat je geen sex hebt met sintjeman en dat ook niet van plan bent, maar ik denk wel dat je het voor Sintsje en voor jezelf moeilijk maakt door wel contact te blijven houden en door hem idd te vragen om sigaretten. ( Want je hebt geen 10 vingers nodig om er op na te tellen wat er gebeurt als je zegt "MIJn sigarretten zijn op en ik verlang zooo naar een peukkie"). Aangeizen Sintsjeman ook direct voor je klaar stond geloof ik er namlijk geen fluit van dat al die heftige gevoelens nu al helemaal verdwenen en overwonnen zijn. Hoe hard jullie dat ook willen en vooral willen geloven.
Naast alle argumenten waarom de vriendschap in mijn ogen geen zuivere is, lijkt me dit ook een goede om het contact met zowel Sintsje als haar man ff in de ijskast te zetten. Dan kunnen zij aan hun relatie werken en jij aan jezelf.
Misschien is het een idee om een keer met een therapeut de boel op en rijtje te zetten. Je partner verliezen is ook best heftig.
woensdag 19 september 2007 om 10:53
quote:Krengiserweer schreef op 19 september 2007 @ 10:24:
... Dan kunnen zij aan hun relatie werken en jij aan jezelf.
Misschien is het een idee om een keer met een therapeut de boel op en rijtje te zetten. Je partner verliezen is ook best heftig.
Beste Mamalief,
hier sluit ik me bij aan. Afgezien van de dood van je man, denk ik dat je ook de laatste jaren van jullie relatie nog moet verwerken (ik meen me je topic van zo'n 2 (?) jr geleden nog te herinneren.)
Het feit dat je al eerder therapie hebt geprobeerd, maar er met meer ellende bent uitgekomen, kan zn oorzaak vinden in het feit, dat daar het dekseltje van je gevoel iets is opengegaan, waardoor er allerlei onverwerkte prut uitkwam.........
Overigens, zoals ik een paar dagen geleden op het andere topic ook heb gezegd, ik zie geen kwade bedoelingen bij je je t.a.v. die kwestie, maar jij bent simpelweg daar de verkeerde persoon om raad of geruststellingen geven.
En belangrijker, nu ik dit topic heb gelezen, je hebt zelf nog zo verschrikkelijk veel aan je hoofd en hart, dat anderen (wie dan ook) bijstaan in hun problemen gewoon teveel is. Aangezien je man nog geen jaar geleden overleden is, zit je sowieso nog volop in een rouwproces. Geef dat eerst de tijd èn jezelf. Je beseft het ms niet, maar je maakt ook je eigen leven veel ingewikkelder door je zo intensief te verdiepen in andersmans problemen. Al die energie kun je niet aan jezelf besteden. Aan de andere kant begrijp ik ook wel dat je (onbewust) die afleiding zoekt (andermans problemen zijn nu eenmaal veel overzichtelijker).
Mabel007
... Dan kunnen zij aan hun relatie werken en jij aan jezelf.
Misschien is het een idee om een keer met een therapeut de boel op en rijtje te zetten. Je partner verliezen is ook best heftig.
Beste Mamalief,
hier sluit ik me bij aan. Afgezien van de dood van je man, denk ik dat je ook de laatste jaren van jullie relatie nog moet verwerken (ik meen me je topic van zo'n 2 (?) jr geleden nog te herinneren.)
Het feit dat je al eerder therapie hebt geprobeerd, maar er met meer ellende bent uitgekomen, kan zn oorzaak vinden in het feit, dat daar het dekseltje van je gevoel iets is opengegaan, waardoor er allerlei onverwerkte prut uitkwam.........
Overigens, zoals ik een paar dagen geleden op het andere topic ook heb gezegd, ik zie geen kwade bedoelingen bij je je t.a.v. die kwestie, maar jij bent simpelweg daar de verkeerde persoon om raad of geruststellingen geven.
En belangrijker, nu ik dit topic heb gelezen, je hebt zelf nog zo verschrikkelijk veel aan je hoofd en hart, dat anderen (wie dan ook) bijstaan in hun problemen gewoon teveel is. Aangezien je man nog geen jaar geleden overleden is, zit je sowieso nog volop in een rouwproces. Geef dat eerst de tijd èn jezelf. Je beseft het ms niet, maar je maakt ook je eigen leven veel ingewikkelder door je zo intensief te verdiepen in andersmans problemen. Al die energie kun je niet aan jezelf besteden. Aan de andere kant begrijp ik ook wel dat je (onbewust) die afleiding zoekt (andermans problemen zijn nu eenmaal veel overzichtelijker).
Mabel007
woensdag 19 september 2007 om 15:30
Hoi mamalief,
Ik denk dat je nog helemaal niet toe bent aan een relatie, en dat dat ook de reden is waarom je mannen uitkiest die niet helemaal bereikbaar zijn. En dat dat ook de reden is waarom een relatie met een man die wel bereikbaar is, te benauwend voor je is, je bent er nog niet aan toe.
Ik heb zelf in het verleden vaak nare dingen meegemaakt, en deze niet goed verwerkt. Liever deed ik alsof het niet gebeurt was, probeerde ik het gebeurde uit mn hoofd te verbannen.
BaF, het slaat je na een tijdje tien keer zo hard terug. Deze methode werkt gewoon niet, werkt averechts. Alles komt bij mij nu in 1 keer naar boven, ik heb zoveel onverwerkte shit in mn onderbewustzijn dat ik nu al een tijdje helemaal overwhelmed ben en nog maar half kan meedraaien, het verdriet komt nu allemaal in 1 keer naar boven en heeft veel tijd en aandacht nodig voor verwerking.
Je zegt, een therapeut heeft in het verleden negatief gewerkt. Bedenk dat er heel veel therapeuten zijn, en dat je altijd zonder problemen kan vragen om een ander, als het niet goed klikt. Dat is echt geen probleem. Ik denk dat het jou heel veel goed zal doen. Denk ook aan je kinderen, die hebben jou nodig!!
Ik denk, ik voel aan, dat je een lief mens bent. Ik heb ook meegelezen/gereageerd in het andere topic. Maar ook lieve mensen doen soms stomme dingen. Ik denk dat je nu wel inziet dat sommige dingen niet handig waren. Pak dat inzicht met beide handen aan en gebruik het in de toekomst. Het vluchten bij mannen die niet bereikbaar zijn (emotioneel en/of lichamelijk), zullen jou en anderen nog meer verdriet doen, dat weet je zelf ook. Dat kun je nu gewoon niet gebruiken, het is niet goed voor je zelfrespect, en je doet anderen en jezelf uiteindelijk pijn.
Het is echt belangrijk dat je nu jezelf en je kinderen vooraan zet!! Dat heb je zelf ook door, handel er ook naar. Als je jezelf weer op de rit hebt, volgt de rest vanzelf. Besteed aandacht aan het verwerken van je verdriet!
Ik denk dat je nog helemaal niet toe bent aan een relatie, en dat dat ook de reden is waarom je mannen uitkiest die niet helemaal bereikbaar zijn. En dat dat ook de reden is waarom een relatie met een man die wel bereikbaar is, te benauwend voor je is, je bent er nog niet aan toe.
Ik heb zelf in het verleden vaak nare dingen meegemaakt, en deze niet goed verwerkt. Liever deed ik alsof het niet gebeurt was, probeerde ik het gebeurde uit mn hoofd te verbannen.
BaF, het slaat je na een tijdje tien keer zo hard terug. Deze methode werkt gewoon niet, werkt averechts. Alles komt bij mij nu in 1 keer naar boven, ik heb zoveel onverwerkte shit in mn onderbewustzijn dat ik nu al een tijdje helemaal overwhelmed ben en nog maar half kan meedraaien, het verdriet komt nu allemaal in 1 keer naar boven en heeft veel tijd en aandacht nodig voor verwerking.
Je zegt, een therapeut heeft in het verleden negatief gewerkt. Bedenk dat er heel veel therapeuten zijn, en dat je altijd zonder problemen kan vragen om een ander, als het niet goed klikt. Dat is echt geen probleem. Ik denk dat het jou heel veel goed zal doen. Denk ook aan je kinderen, die hebben jou nodig!!
Ik denk, ik voel aan, dat je een lief mens bent. Ik heb ook meegelezen/gereageerd in het andere topic. Maar ook lieve mensen doen soms stomme dingen. Ik denk dat je nu wel inziet dat sommige dingen niet handig waren. Pak dat inzicht met beide handen aan en gebruik het in de toekomst. Het vluchten bij mannen die niet bereikbaar zijn (emotioneel en/of lichamelijk), zullen jou en anderen nog meer verdriet doen, dat weet je zelf ook. Dat kun je nu gewoon niet gebruiken, het is niet goed voor je zelfrespect, en je doet anderen en jezelf uiteindelijk pijn.
Het is echt belangrijk dat je nu jezelf en je kinderen vooraan zet!! Dat heb je zelf ook door, handel er ook naar. Als je jezelf weer op de rit hebt, volgt de rest vanzelf. Besteed aandacht aan het verwerken van je verdriet!
woensdag 19 september 2007 om 15:45
mabel en summerparty, bedankt voor jullie reakties, jullie slaan de spijker op de kop.
ik heb ook vanmorgen beslotenom morgen eindelijk maar es naar de huisarts te gaan om te kijken wat voor hulp bij mij zou passen want ik red t niet alleen om hieruit te komen.
na 8 maanden gaat het eigenlijk alleen nog maar achteruit...
heb vanmorgen een goed gesprek gehad met mn ex....en die zei ook dat ik mezelf eerst moet helpen met of zonder, maar liefst met therapie, en dat ik dan de kinderen pas goed kon opvangen.....
ik heb het heel lang zelf geprobeerd om alles op n rijtje te krijgen maar het lukt dus niet, voel twel wat als falen maar denk dat het nu idd verstandiger is om hulp te gaan zoeken.
mabel, je hebt gelijk dat ik idd de relatie met mn man ook nog verwerken moet, er is veel gebeurd, dat heb je goed onthouden (was idd2 jaar geleden dat topic)
en dat waar ik nu mee bezig ben komt echt doordat ik weg vlucht voor het werkelijke probleem...
morgen maar es bellen met ome dokter en maar zien welke therapie het beste voor me is....
ik heb ook vanmorgen beslotenom morgen eindelijk maar es naar de huisarts te gaan om te kijken wat voor hulp bij mij zou passen want ik red t niet alleen om hieruit te komen.
na 8 maanden gaat het eigenlijk alleen nog maar achteruit...
heb vanmorgen een goed gesprek gehad met mn ex....en die zei ook dat ik mezelf eerst moet helpen met of zonder, maar liefst met therapie, en dat ik dan de kinderen pas goed kon opvangen.....
ik heb het heel lang zelf geprobeerd om alles op n rijtje te krijgen maar het lukt dus niet, voel twel wat als falen maar denk dat het nu idd verstandiger is om hulp te gaan zoeken.
mabel, je hebt gelijk dat ik idd de relatie met mn man ook nog verwerken moet, er is veel gebeurd, dat heb je goed onthouden (was idd2 jaar geleden dat topic)
en dat waar ik nu mee bezig ben komt echt doordat ik weg vlucht voor het werkelijke probleem...
morgen maar es bellen met ome dokter en maar zien welke therapie het beste voor me is....
woensdag 19 september 2007 om 15:49
Hoi Mams,
Je gaf aan dat de relatie met je man niet echt goed te noemen was. Je kwam een hoop te kort in die relatie.
Toch was, door het hebben van die relatie, je openstellen voor aandacht van anderen een taboe.
Dat heb je toen ook niet gedaan.
Door het wegvallen van je partner is dat taboe weggevallen en kan en mag je jezelf ineens wel openstellen en zelfs overgeven aan die aandacht van anderen (mannen).
Je merkt dat dit je precies oplevert wat je al die tijd node hebt gemist.
Er is echter nog een aspect dat meespeelt. Je bent nog aan het rouwen om het verlies.
Deze gevoelens zijn erg tegenstrijdig.
Neem daarbij dat je bang kunt zijn weer in eenzelfde soort relatie te stappen en je hebt het plaatje kompleet.
Je wilt genieten van de aandacht, het mag weer, maar niet meer dan dat.
En dat ken je, waarschijnlijk, ook niet van jezelf ook dat is nieuw.
Al met al allemaal nieuwe zaken waar je geen raad mee weet.
En? Past het plaatje?
Je gaf aan dat de relatie met je man niet echt goed te noemen was. Je kwam een hoop te kort in die relatie.
Toch was, door het hebben van die relatie, je openstellen voor aandacht van anderen een taboe.
Dat heb je toen ook niet gedaan.
Door het wegvallen van je partner is dat taboe weggevallen en kan en mag je jezelf ineens wel openstellen en zelfs overgeven aan die aandacht van anderen (mannen).
Je merkt dat dit je precies oplevert wat je al die tijd node hebt gemist.
Er is echter nog een aspect dat meespeelt. Je bent nog aan het rouwen om het verlies.
Deze gevoelens zijn erg tegenstrijdig.
Neem daarbij dat je bang kunt zijn weer in eenzelfde soort relatie te stappen en je hebt het plaatje kompleet.
Je wilt genieten van de aandacht, het mag weer, maar niet meer dan dat.
En dat ken je, waarschijnlijk, ook niet van jezelf ook dat is nieuw.
Al met al allemaal nieuwe zaken waar je geen raad mee weet.
En? Past het plaatje?
woensdag 19 september 2007 om 16:50
fit's like a glove, HVJ
zoals ik al eerder zei moet ik helemaal opnieuw leren om sociale contacten aan te gaan en te onderhouden, en dat gaat met vallen en opstaan, van een super afstandelijk persoon ben ik nu ineens te open, daar moet ik nog even n middenweg in zien te vinden.
ik mocht bv voorheen ook nergens ove rpraten, over de problemen thuis en nu vertel ik vaak te gauw teveel over vanalles, ook dat levert soms problemen op.
vandaar dat ik nu ook weer op viva zit, een paar jaar geleden was het mn enige uitlaatklep en nu gebruik ik die klep maar weer zodat ik niet iedereen in mn omgeveing overspoel met mn problemen, gedachtenkronkels en andere onzin waar ze niet op zitten te wachten of al over uitgesproken zijn.
soms krijg je reakties waar je echt niet op zit te wachten en waar ik soms nog door aan mezelf ga twijfelen ok, maar er zitten ook mensen tusssen die het goed bedoelen en een heldere kijk op d edingen hebben en echt goed advies kunnen geven.
vandaar dat ik dit topic maar heb geopend, om misschien/hopelijk wat meer inzicht in mijn rare gedachtenkronkels te krijgen.....
zoals ik al eerder zei moet ik helemaal opnieuw leren om sociale contacten aan te gaan en te onderhouden, en dat gaat met vallen en opstaan, van een super afstandelijk persoon ben ik nu ineens te open, daar moet ik nog even n middenweg in zien te vinden.
ik mocht bv voorheen ook nergens ove rpraten, over de problemen thuis en nu vertel ik vaak te gauw teveel over vanalles, ook dat levert soms problemen op.
vandaar dat ik nu ook weer op viva zit, een paar jaar geleden was het mn enige uitlaatklep en nu gebruik ik die klep maar weer zodat ik niet iedereen in mn omgeveing overspoel met mn problemen, gedachtenkronkels en andere onzin waar ze niet op zitten te wachten of al over uitgesproken zijn.
soms krijg je reakties waar je echt niet op zit te wachten en waar ik soms nog door aan mezelf ga twijfelen ok, maar er zitten ook mensen tusssen die het goed bedoelen en een heldere kijk op d edingen hebben en echt goed advies kunnen geven.
vandaar dat ik dit topic maar heb geopend, om misschien/hopelijk wat meer inzicht in mijn rare gedachtenkronkels te krijgen.....
donderdag 20 september 2007 om 10:59
vanmorgen bij de huisarts geweest en een afspraak gemaakt bij maatschappelijk werk, kan er over ongeveer drie weken heen en tot die tijd probeer ik maar zoveel mogelijk uit te rusten en tijd aan de kinderen te besteden.
en ik moest van de dokter meer tijd aan mn hobbies besteden....probleempje, die HEB ik niet.....zou ook niet weten wat ik leuk zou vinden om te doen en waar ik de tijd vandaan moet halen om ze te doen....
als ik nu eens schoonmaken als hobby had...dan waren er twee problemen in 1 keer opgelost.....
en ik moest van de dokter meer tijd aan mn hobbies besteden....probleempje, die HEB ik niet.....zou ook niet weten wat ik leuk zou vinden om te doen en waar ik de tijd vandaan moet halen om ze te doen....
als ik nu eens schoonmaken als hobby had...dan waren er twee problemen in 1 keer opgelost.....
donderdag 20 september 2007 om 13:41
Hoi,
Goed van je dat je de eerste stap hebt gezet,en naar de huisarts bent gegaan,de volgende stap is misschien nog wel moeilijker ,je moet naar jezelf gaan kijken straks,en als ik je nu lees,vind je dat behoorlijk moeilijk.
Al vind ik dat je het goed verwoord hoor.
Weet je,ik las zo je topic,en de reactie's en dacht pppffff,achter ieder verhaal op zo'n topic,schuilt een lange geschiedenis.
Vind het alleen juist dan zo jammer dat er reactie's komen ,waarvan ik denk,moet dat nu??
Het gaat om het hier en nu,en nu ben je jezelf flink aan het tegenkomen,en ik vind dat je het goed doet om daarbij,wat hulp te zoeken.
Dikke knuffel,en je weet me te vinden meid
Goed van je dat je de eerste stap hebt gezet,en naar de huisarts bent gegaan,de volgende stap is misschien nog wel moeilijker ,je moet naar jezelf gaan kijken straks,en als ik je nu lees,vind je dat behoorlijk moeilijk.
Al vind ik dat je het goed verwoord hoor.
Weet je,ik las zo je topic,en de reactie's en dacht pppffff,achter ieder verhaal op zo'n topic,schuilt een lange geschiedenis.
Vind het alleen juist dan zo jammer dat er reactie's komen ,waarvan ik denk,moet dat nu??
Het gaat om het hier en nu,en nu ben je jezelf flink aan het tegenkomen,en ik vind dat je het goed doet om daarbij,wat hulp te zoeken.
Dikke knuffel,en je weet me te vinden meid
donderdag 20 september 2007 om 16:03
~~~~[quote]iris16 schreef op 20 september 2007 @ 13:41:
Vind het alleen juist dan zo jammer dat er reactie's komen ,waarvan ik denk,moet dat nu??
Iris,
Waarop doel je dan? Ik vind de reacties behoorlijk constructief en meelevend.
Het gaat om het hier en nu,en nu ben je jezelf flink aan het tegenkomen,
Naar mijn mening hebben Mamaliefs huidige "problemen" veel te maken met wat ze in het verleden heeft meegemaakt.
en ik vind dat je het goed doet om daarbij,wat hulp te zoeken.
Eens
Vind het alleen juist dan zo jammer dat er reactie's komen ,waarvan ik denk,moet dat nu??
Iris,
Waarop doel je dan? Ik vind de reacties behoorlijk constructief en meelevend.
Het gaat om het hier en nu,en nu ben je jezelf flink aan het tegenkomen,
Naar mijn mening hebben Mamaliefs huidige "problemen" veel te maken met wat ze in het verleden heeft meegemaakt.
en ik vind dat je het goed doet om daarbij,wat hulp te zoeken.
Eens
donderdag 20 september 2007 om 22:09
quote:mabel007 schreef op 20 september 2007 @ 16:03:
~~~~[quote]iris16 schreef op 20 september 2007 @ 13:41:
Vind het alleen juist dan zo jammer dat er reactie's komen ,waarvan ik denk,moet dat nu??
Iris,
Waarop doel je dan? Ik vind de reacties behoorlijk constructief en meelevend.
Het gaat om het hier en nu,en nu ben je jezelf flink aan het tegenkomen,
Naar mijn mening hebben Mamaliefs huidige "problemen" veel te maken met wat ze in het verleden heeft meegemaakt.
en ik vind dat je het goed doet om daarbij,wat hulp te zoeken.
Eens
Hoi Mabel,ik zie dat ik idd een fout heb gemaakt,deze reaktie's waren idd goed bedoeld,was in de war met een ander topic,wat ik hiervoor had gelezen,en waar ik me een beetje boos overmaakte.
*ouderdom??????*
Mijn reaktie was wel voor jouw verder hoor Mamalief,denk aan je
~~~~[quote]iris16 schreef op 20 september 2007 @ 13:41:
Vind het alleen juist dan zo jammer dat er reactie's komen ,waarvan ik denk,moet dat nu??
Iris,
Waarop doel je dan? Ik vind de reacties behoorlijk constructief en meelevend.
Het gaat om het hier en nu,en nu ben je jezelf flink aan het tegenkomen,
Naar mijn mening hebben Mamaliefs huidige "problemen" veel te maken met wat ze in het verleden heeft meegemaakt.
en ik vind dat je het goed doet om daarbij,wat hulp te zoeken.
Eens
Hoi Mabel,ik zie dat ik idd een fout heb gemaakt,deze reaktie's waren idd goed bedoeld,was in de war met een ander topic,wat ik hiervoor had gelezen,en waar ik me een beetje boos overmaakte.
*ouderdom??????*
Mijn reaktie was wel voor jouw verder hoor Mamalief,denk aan je
vrijdag 21 september 2007 om 14:15
vandaag weer een stapje op de goede weg.
ben nu eindelijk eens bezig met de belangrijke dingen.
eerst alles afsluiten voordat ik verder ga.
mannengedoe doe ik niet meer aan, zoek met niemand contact en als ze het met mij doen blijf ik zoveel mogelijk op afstand.
bevalt me wel, is een stuk rustiger, even alleen met mezelf ebzig, was ook wel nodig.
om de problemen heenlopen is makkelijk, erdoorheengaan is beter.
net wel een lang telefoontje met lief ex-vriendje, vind ik zo geweldig dat we nu weer zo met elkaar omgaan, t is echt n pop maar (helaas) geen relatiemateriaal voor mij.....
t was mooi voor even maar door te hard van stapel te lopen, was t te snel voorbij....
heb ik ook weer van geleerd....
heb het idee dat t wel goed gaat komen met me, heb nu ook pilletjes gehaald(nervovit van bional) heb het idee of het nu al werkt, ben niet meer zo onrustig en ik tril ook niet meer als n junkie....
nu even aandacht aan de kinderen schenken, moet ik ook meer gaan doen...
ben nu eindelijk eens bezig met de belangrijke dingen.
eerst alles afsluiten voordat ik verder ga.
mannengedoe doe ik niet meer aan, zoek met niemand contact en als ze het met mij doen blijf ik zoveel mogelijk op afstand.
bevalt me wel, is een stuk rustiger, even alleen met mezelf ebzig, was ook wel nodig.
om de problemen heenlopen is makkelijk, erdoorheengaan is beter.
net wel een lang telefoontje met lief ex-vriendje, vind ik zo geweldig dat we nu weer zo met elkaar omgaan, t is echt n pop maar (helaas) geen relatiemateriaal voor mij.....
t was mooi voor even maar door te hard van stapel te lopen, was t te snel voorbij....
heb ik ook weer van geleerd....
heb het idee dat t wel goed gaat komen met me, heb nu ook pilletjes gehaald(nervovit van bional) heb het idee of het nu al werkt, ben niet meer zo onrustig en ik tril ook niet meer als n junkie....
nu even aandacht aan de kinderen schenken, moet ik ook meer gaan doen...
