Psyche
alle pijlers
waarschijnlijk depressie..
dinsdag 10 maart 2009 om 09:56
hoi allemaal..
Ik ben net bij een vervangend huisarts geweest (de mijne is op vakantie) en ik ging er heen met een lijstje met klachten, ik heb ze allemaal opgeschreven omdat ik anders dingen vergeet.
Maar nu kwam ze ermee dat het waarschijnlijk een depressie is ofzo en ze begon met een over psychologen en medicijnen, maar ik snap het niet, ik heb niet dat ik zoiets heb van: ik wil dood.. en ik kan ook lol hebben enzo, ik ben alleen verschrikkelijk moe enzo... en er zijn nog wat dingen
Heeft iemand hier ervaring mee ofzo|??
Ik ben net bij een vervangend huisarts geweest (de mijne is op vakantie) en ik ging er heen met een lijstje met klachten, ik heb ze allemaal opgeschreven omdat ik anders dingen vergeet.
Maar nu kwam ze ermee dat het waarschijnlijk een depressie is ofzo en ze begon met een over psychologen en medicijnen, maar ik snap het niet, ik heb niet dat ik zoiets heb van: ik wil dood.. en ik kan ook lol hebben enzo, ik ben alleen verschrikkelijk moe enzo... en er zijn nog wat dingen
Heeft iemand hier ervaring mee ofzo|??
dinsdag 17 maart 2009 om 05:18
Voor Zusenzo, wat heb je gedaan nadat je huisarts zei dat je overspannen was? En wat maakt het uit welk etiketje je krijgt? Ik neem toch aan dat je in principe in alle gevallen doorverwezen moet worden naar een psycholoog als je dit soort klachten hebt . En natuurlijk kun je ook een burn-out hebben als je niet werkt, je werkt dan thuis toch. Wat me opvalt, is dat het nu overkomt alsof je geen verantwoordelijkheid neemt voor je eigen leven. Ga naar een psycholoog of ga hardlopen of elke dag een uur in het bos wandelen. Zorg dat je weer een leuke partner wordt voor je man en een vrolijke moeder voor je kinderen. Ze zullen vast de zorg krijgen die ze nodig hebben maar het zou zoveel leuker kunnen zijn.
Voor Miraclegirl, ook als het niet gaat om een depressie maar om bijv. vermoeidheidsklachten zonder duidelijke medische oorzaak is cognitieve gedragstherapie de aangewezen weg om te behandelen (leren hoe je ermee om moet gaan). Altijd een doorverwijzing vragen naar een psycholoog of iets dergelijks dus.
Voor Miraclegirl, ook als het niet gaat om een depressie maar om bijv. vermoeidheidsklachten zonder duidelijke medische oorzaak is cognitieve gedragstherapie de aangewezen weg om te behandelen (leren hoe je ermee om moet gaan). Altijd een doorverwijzing vragen naar een psycholoog of iets dergelijks dus.
dinsdag 17 maart 2009 om 08:44
Ik heb net gebeld en zat al weer huilend aan de telefoon... (heb ik laatste tijd erg, snel emotioneel zijn)
Ik bel op voor de uitslag want hij zou er nu zijn, en ze zeggen dat die er niet is, en dat ik morgen maar moet bellen, Dus ik zei dat het er vandaag zou zijn, zegt ze: ja maar ze zeggen zoveel....
dus ik zeg dati k dan een afspraak wil maken omdat ik op mn werk vertelt heb dat ik dus niet kom ivm huisarts... en toen was het: ja maar dit alleen voor spoedgevallen vandaag... bel morgen maar dit en dat..
Ik voel me gewoon niet serieus genomen, ik ging paar weken trug erheen, toen bleek hij op vakantie te zijn, toen ging ik dus naar een vervanger en die bleek alleen tijd te hebben voor spoedgevallen, dus werd naar huis gestuurd.. daarna afspraak bij vervanger.. werd weer bijna naar huis gestuurd en kostte me moeite om te blijven want ook dat was voor spoedgevallen, mocht toch bloedprikken en ze had het over depressie ofzo..
dus ik bloedprikken en vandaag bellen en dan gebeurt er dit:(
Ik bel op voor de uitslag want hij zou er nu zijn, en ze zeggen dat die er niet is, en dat ik morgen maar moet bellen, Dus ik zei dat het er vandaag zou zijn, zegt ze: ja maar ze zeggen zoveel....
dus ik zeg dati k dan een afspraak wil maken omdat ik op mn werk vertelt heb dat ik dus niet kom ivm huisarts... en toen was het: ja maar dit alleen voor spoedgevallen vandaag... bel morgen maar dit en dat..
Ik voel me gewoon niet serieus genomen, ik ging paar weken trug erheen, toen bleek hij op vakantie te zijn, toen ging ik dus naar een vervanger en die bleek alleen tijd te hebben voor spoedgevallen, dus werd naar huis gestuurd.. daarna afspraak bij vervanger.. werd weer bijna naar huis gestuurd en kostte me moeite om te blijven want ook dat was voor spoedgevallen, mocht toch bloedprikken en ze had het over depressie ofzo..
dus ik bloedprikken en vandaag bellen en dan gebeurt er dit:(
dinsdag 17 maart 2009 om 08:54
Shi,
De arts heeft gezegd dat ik waarschijnlijk tegen het overspannen aan zat en dat ik moest rusten en niet te veel hooi op mijn vork te nemen.
Misschien lijkt het uit mijn vorige postings dat ik altijd op mijn bed lig en sjacherijnig ben maar natuurlijk kan dat niet. (behalve in de ochtend dan heb ik echt even tijd nodig)
Ik ga iedere dag, vroeg mijn bed uit en breng de kinderen naar school, dan doe ik thuis wat huishoudelijke dingen enzo.
's middags gaan we als het weer het toelaat even naar de speeltuin e anders doen we iets met knutselen, ook niet iedere dag natuurlijk maar met enige regelmaat.
Maar ik zit mezelf nu te verdedigen.....
Ik neem wel verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven, iedere keer als ik me zo moe voel, schop ik mezelf onder me kont, ookal zou ik liever niks doen omdat ik zo moe ben.
Ik ben al naar de huisarts geweest en mijn bloed geprikt.
En MG het is erg vervelend hé die huisartsen, belde van de week ook (eindelijk heb ik me daar toe gezet) is de praktijk gesloten voor bijscholing grmbl.
Later alsnog gebeld.
De arts heeft gezegd dat ik waarschijnlijk tegen het overspannen aan zat en dat ik moest rusten en niet te veel hooi op mijn vork te nemen.
Misschien lijkt het uit mijn vorige postings dat ik altijd op mijn bed lig en sjacherijnig ben maar natuurlijk kan dat niet. (behalve in de ochtend dan heb ik echt even tijd nodig)
Ik ga iedere dag, vroeg mijn bed uit en breng de kinderen naar school, dan doe ik thuis wat huishoudelijke dingen enzo.
's middags gaan we als het weer het toelaat even naar de speeltuin e anders doen we iets met knutselen, ook niet iedere dag natuurlijk maar met enige regelmaat.
Maar ik zit mezelf nu te verdedigen.....
Ik neem wel verantwoordelijkheid voor mijn eigen leven, iedere keer als ik me zo moe voel, schop ik mezelf onder me kont, ookal zou ik liever niks doen omdat ik zo moe ben.
Ik ben al naar de huisarts geweest en mijn bloed geprikt.
En MG het is erg vervelend hé die huisartsen, belde van de week ook (eindelijk heb ik me daar toe gezet) is de praktijk gesloten voor bijscholing grmbl.
Later alsnog gebeld.
dinsdag 17 maart 2009 om 09:03
Shi en het is nogal wat om te veronderstellen dat ik nu geen vrolijke moeder of leuke partner ben, wat ik voel is van binnen, zelfs mijn man weet dit pas sinds kort en merkte niks.
Mijn leven is best druk en ik ben ook in de weer met de kinderen, huishouden, afspraken en uitjes.
Ik neem ook wle tijd voor mijzelf trouwens, als de kinderen op school zitten, zoals nu.
Dit gaat gewoon door maar mijn gevoel is dat ik het liefst niks doe. Dat ik te moe ervoor ben, maar ik doe het wel.
Wat ik al eerder zei, ik ben niet depressief , ik ben zelfs erg gelukkig met mijn man en mijn kinderen, maar er zit iets niet goed en dat uit zich in die verdomde vermoeidheid.
Mijn leven is best druk en ik ben ook in de weer met de kinderen, huishouden, afspraken en uitjes.
Ik neem ook wle tijd voor mijzelf trouwens, als de kinderen op school zitten, zoals nu.
Dit gaat gewoon door maar mijn gevoel is dat ik het liefst niks doe. Dat ik te moe ervoor ben, maar ik doe het wel.
Wat ik al eerder zei, ik ben niet depressief , ik ben zelfs erg gelukkig met mijn man en mijn kinderen, maar er zit iets niet goed en dat uit zich in die verdomde vermoeidheid.
woensdag 18 maart 2009 om 15:37
Vandaag kon ik bij de huisarts terecht en terwijl ik even op school was om wat te bespreken werd ik gebeld door mijn werk... of ik asjeblieft wou komen omdat ze mensen te kort kwamen, met als gevolg: morgen ochtend kan ik pas gaan om 8 uur:(
1 ding weet ik wel, de bloeduitslagen waren goed, en er was niets te vinden....
1 ding weet ik wel, de bloeduitslagen waren goed, en er was niets te vinden....
woensdag 18 maart 2009 om 18:20
quote:zusenzo schreef op 17 maart 2009 @ 09:03:
Shi en het is nogal wat om te veronderstellen dat ik nu geen vrolijke moeder of leuke partner ben, wat ik voel is van binnen, zelfs mijn man weet dit pas sinds kort en merkte niks.
Mijn leven is best druk en ik ben ook in de weer met de kinderen, huishouden, afspraken en uitjes.
Ik neem ook wle tijd voor mijzelf trouwens, als de kinderen op school zitten, zoals nu.
Dit gaat gewoon door maar mijn gevoel is dat ik het liefst niks doe. Dat ik te moe ervoor ben, maar ik doe het wel.
Wat ik al eerder zei, ik ben niet depressief , ik ben zelfs erg gelukkig met mijn man en mijn kinderen, maar er zit iets niet goed en dat uit zich in die verdomde vermoeidheid.sorry zusenzo, wilde je niet beledigen. Begrijp het zelfs heel goed, denk ik. Alleen als ik het zo lees, lijkt het alsof je een soort van chronische vermoeidheid hebt en ook dan heb je veel aan hulp om daarmee om te leren gaan. En natuurlijk doe je je best voor man en kinderen maar ik kan me voorstellen dat het heel veel energie kost om je altijd zo moe te voelen en toch een lach op je gezicht te moeten houden (bij wijze van spreken). Als ik jouw was zou ik gewoon teruggaan en echt verder laten zoeken wat er aan de hand kan zijn.
Shi en het is nogal wat om te veronderstellen dat ik nu geen vrolijke moeder of leuke partner ben, wat ik voel is van binnen, zelfs mijn man weet dit pas sinds kort en merkte niks.
Mijn leven is best druk en ik ben ook in de weer met de kinderen, huishouden, afspraken en uitjes.
Ik neem ook wle tijd voor mijzelf trouwens, als de kinderen op school zitten, zoals nu.
Dit gaat gewoon door maar mijn gevoel is dat ik het liefst niks doe. Dat ik te moe ervoor ben, maar ik doe het wel.
Wat ik al eerder zei, ik ben niet depressief , ik ben zelfs erg gelukkig met mijn man en mijn kinderen, maar er zit iets niet goed en dat uit zich in die verdomde vermoeidheid.sorry zusenzo, wilde je niet beledigen. Begrijp het zelfs heel goed, denk ik. Alleen als ik het zo lees, lijkt het alsof je een soort van chronische vermoeidheid hebt en ook dan heb je veel aan hulp om daarmee om te leren gaan. En natuurlijk doe je je best voor man en kinderen maar ik kan me voorstellen dat het heel veel energie kost om je altijd zo moe te voelen en toch een lach op je gezicht te moeten houden (bij wijze van spreken). Als ik jouw was zou ik gewoon teruggaan en echt verder laten zoeken wat er aan de hand kan zijn.
