Psyche
alle pijlers
Wanneer afleiding zoeken moeilijk is
donderdag 9 april 2020 om 16:22
Ha lieve forummers, het kan zijn dat ik ivm privacy toch wat details weghaal.
Ik ben ongeveer een half jaar geleden uit een gewelddadige relatie gestapt. Die relatie was niet vanaf het begin zo, maar werd vanaf 1.5 jaar stukje bij beetje slechter. Ik bleef bij hem omdat het blijkbaar niet goed met hem ging en ik hem wilde helpen (mensen die goed in hun vel zitten worden niet agressief/drinken niet te veel was mijn achterliggende gedachte). Naïef als ik was dacht ik dat we nog terug konden naar hoe het in het begin was. Toch realiseerde ik me stukje bij beetje dat dit schadelijk voor me was. Schreeuwen, dingen naar mijn hoofd gooien, schelden, me door elkaar schudden, omver duwen. Hij ontplofte om het minste of geringste.
Op een gegeven moment kreeg ik een mogelijkheid om voor werk naar een ander land in Europa te gaan voor een maand of 7. Ik heb die kans aangegrepen, omdat ik dacht dat afstand goed zou zijn. Toen durfde ik het uit te maken en vanuit dit land een nieuw onderkomen in NL voor mezelf te zoeken, waarvan hij het adres niet te weten zou hoeven komen.
Nu is het zo dat ik in dit andere land iemand ontmoet heb. Ik heb lang de boot afgehouden, maar toch is de vonk overgesprongen. Leuk vond ik hem altijd al, maar een relatie beginnen, nee dat was geen goed idee, dat wil(de) ik niet. Eerst even mijn eigen leven op de rit krijgen. Maar deze nieuwe man, M, was zo grappig en lief voor me. Het voelde fijn, vertrouwd. Het was gezellig en heeft me getroost op moeilijke momenten. Hij gaf aan dat hij me al maanden lang erg leuk vond. Nu moest ik weer terug naar NL voor mijn werk. Ik heb hem gezegd dat ik hem erg leuk vond, maar dat een relatie nu niet goed voor me zou zijn. Ik dacht, ik pak in Nederland in mijn nieuwe huis de draad weer op en dan is mijn situatie met M een fijne herinnering. Maar ik ben hier, alleen, in een nieuwe stad, in een nieuw appartement, in isolatie. Ik voel me alleen en realiseer me nu wat er de afgelopen jaren is gebeurd en daarmee het schrille contrast met M die zo lief voor me was.
Een relatie aangaan, dat lijkt me voor nu geen goed idee. En hoe kon het gebeuren dat ik, als ooit zo'n zelfverzekerde vrouw, zich zo heeft laten meeslepen in zo'n slechte relatie? Ik moet herstellen en merk nu pas wat het met me gedaan heeft. Ik huil elke dag. En ik mis M. Ik heb nog wel contact met M, maar niet veel meer dan een paar appjes per week. Vind het fijn om te weten hoe het met hem is, maar ik merk ook dat het gemis sterker wordt hoe meer contact ik met hem heb. Hij heeft volgens mij hetzelfde, daarom beperken we het contact tot een minimum.
Hoe kan ik hiermee omgaan? Normaal gesproken zou ik sporten, vriendinnen ontmoeten, leuke dingen doen, afleiding zoeken. Nu ben ik de hele dag alleen thuis, met wel erg leuk werk, maar ook te veel tijd om na te denken. Ik ben erg verdrietig, vooral om de situatie met mijn ex, en het gemis van M wordt op die momenten alleen maar sterker. Hoe kom ik hier over heen? Tips zijn erg welkom.
Ik ben ongeveer een half jaar geleden uit een gewelddadige relatie gestapt. Die relatie was niet vanaf het begin zo, maar werd vanaf 1.5 jaar stukje bij beetje slechter. Ik bleef bij hem omdat het blijkbaar niet goed met hem ging en ik hem wilde helpen (mensen die goed in hun vel zitten worden niet agressief/drinken niet te veel was mijn achterliggende gedachte). Naïef als ik was dacht ik dat we nog terug konden naar hoe het in het begin was. Toch realiseerde ik me stukje bij beetje dat dit schadelijk voor me was. Schreeuwen, dingen naar mijn hoofd gooien, schelden, me door elkaar schudden, omver duwen. Hij ontplofte om het minste of geringste.
Op een gegeven moment kreeg ik een mogelijkheid om voor werk naar een ander land in Europa te gaan voor een maand of 7. Ik heb die kans aangegrepen, omdat ik dacht dat afstand goed zou zijn. Toen durfde ik het uit te maken en vanuit dit land een nieuw onderkomen in NL voor mezelf te zoeken, waarvan hij het adres niet te weten zou hoeven komen.
Nu is het zo dat ik in dit andere land iemand ontmoet heb. Ik heb lang de boot afgehouden, maar toch is de vonk overgesprongen. Leuk vond ik hem altijd al, maar een relatie beginnen, nee dat was geen goed idee, dat wil(de) ik niet. Eerst even mijn eigen leven op de rit krijgen. Maar deze nieuwe man, M, was zo grappig en lief voor me. Het voelde fijn, vertrouwd. Het was gezellig en heeft me getroost op moeilijke momenten. Hij gaf aan dat hij me al maanden lang erg leuk vond. Nu moest ik weer terug naar NL voor mijn werk. Ik heb hem gezegd dat ik hem erg leuk vond, maar dat een relatie nu niet goed voor me zou zijn. Ik dacht, ik pak in Nederland in mijn nieuwe huis de draad weer op en dan is mijn situatie met M een fijne herinnering. Maar ik ben hier, alleen, in een nieuwe stad, in een nieuw appartement, in isolatie. Ik voel me alleen en realiseer me nu wat er de afgelopen jaren is gebeurd en daarmee het schrille contrast met M die zo lief voor me was.
Een relatie aangaan, dat lijkt me voor nu geen goed idee. En hoe kon het gebeuren dat ik, als ooit zo'n zelfverzekerde vrouw, zich zo heeft laten meeslepen in zo'n slechte relatie? Ik moet herstellen en merk nu pas wat het met me gedaan heeft. Ik huil elke dag. En ik mis M. Ik heb nog wel contact met M, maar niet veel meer dan een paar appjes per week. Vind het fijn om te weten hoe het met hem is, maar ik merk ook dat het gemis sterker wordt hoe meer contact ik met hem heb. Hij heeft volgens mij hetzelfde, daarom beperken we het contact tot een minimum.
Hoe kan ik hiermee omgaan? Normaal gesproken zou ik sporten, vriendinnen ontmoeten, leuke dingen doen, afleiding zoeken. Nu ben ik de hele dag alleen thuis, met wel erg leuk werk, maar ook te veel tijd om na te denken. Ik ben erg verdrietig, vooral om de situatie met mijn ex, en het gemis van M wordt op die momenten alleen maar sterker. Hoe kom ik hier over heen? Tips zijn erg welkom.
donderdag 9 april 2020 om 17:05
Ik herken in je verhaal dat soms het verdriet en emotie om een gebeurtenis later op gang komt. Dat is denk ik niet raar. Ik denk dat je je gemis aan M los moet zien van je emoties over je vervelende relatie. Al zou je nu kunnen terugvliegen, je zal toch een keer met deze emoties moeten handelen.
Tip 1: geef jezelf tijd om te rouwen. Stop het niet elke keer weg maar geef jezelf elke dag ook ene moment dat je je overgeeft aan verdriet.
Tip 2 : lukt het niet om normaal te functioneren op een dag door dit proces zoek dan professionele hulp bij je verwerking.
Alles gaat voorbij, fijne dingen en ook minder fijne dingen dus ook deze periode.
Sterkte! Moeilijk om in zo’n periode ook nog zo huisgebonden te zijn. Fijn dat je iedergeval een leuke baan hebt. Afleiding is fijn.
Tip 1: geef jezelf tijd om te rouwen. Stop het niet elke keer weg maar geef jezelf elke dag ook ene moment dat je je overgeeft aan verdriet.
Tip 2 : lukt het niet om normaal te functioneren op een dag door dit proces zoek dan professionele hulp bij je verwerking.
Alles gaat voorbij, fijne dingen en ook minder fijne dingen dus ook deze periode.
Sterkte! Moeilijk om in zo’n periode ook nog zo huisgebonden te zijn. Fijn dat je iedergeval een leuke baan hebt. Afleiding is fijn.
vrijdag 10 april 2020 om 00:18
Ik denk doordat je nu erg geleefd wordt door je emoties dat je er baat bij hebt om een dag schema voor jezelf op te stellen. Zodat je minder in je hoofd zit en als je het volgt je minder ‘overspoelt’ wordt door je emoties.
Natuurlijk is het wel goed om emoties te voelen maar op het moment is er gewoon weinig struktuur in de samenleving en het is ook niet fijn als je verzuipt in je emoties.
Schema bijv
-7.00 opstaan
8-10 werk
11.00 wandelen/ joggen
12.00 Mindfullness oefening of meditatie
13.00 lunch
14.00-16.00 werk
17.00 voorbereiding, eten, opruimen etc
19.00 film kijken
Etc etc Vul zelf in
Als je iets opstelt heb je een leidraad ipv te verdrinken in emoties.
Natuurlijk is het wel goed om emoties te voelen maar op het moment is er gewoon weinig struktuur in de samenleving en het is ook niet fijn als je verzuipt in je emoties.
Schema bijv
-7.00 opstaan
8-10 werk
11.00 wandelen/ joggen
12.00 Mindfullness oefening of meditatie
13.00 lunch
14.00-16.00 werk
17.00 voorbereiding, eten, opruimen etc
19.00 film kijken
Etc etc Vul zelf in
Als je iets opstelt heb je een leidraad ipv te verdrinken in emoties.
vrijdag 10 april 2020 om 01:01
Je kunt ook gerichter luisteren naar muziek. Misschien herken je je in bepaalde muziek, de melodie of wellicht de tekst. dat is ook een uitweg.
Je kunt kreatief uiting geven en verbinden met je emoties. Pak een vel papier en zet erop wat je van binnen voelt, ervaart. Maakt niet uit hoe dat eruit ziet.
Of schrijf een tekst als dat je meer ligt. Of dichten. Veel gedichten zijn gemaakt ten tijde van intense emoties door de dichter.
Naast tijd nemen voor videobellen met vriendinnen kun je misschien joggen om je koppie even te re-setten
Je kunt kreatief uiting geven en verbinden met je emoties. Pak een vel papier en zet erop wat je van binnen voelt, ervaart. Maakt niet uit hoe dat eruit ziet.
Of schrijf een tekst als dat je meer ligt. Of dichten. Veel gedichten zijn gemaakt ten tijde van intense emoties door de dichter.
Naast tijd nemen voor videobellen met vriendinnen kun je misschien joggen om je koppie even te re-setten
