Wanneer ben je mentaal fit, stabiel en evenwichtig?

14-02-2021 17:32 32 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dit topic zal vast onder psyche moeten vallen.

Eigenlijk een beetje n.a.v. mijn vorige topic en eigenlijk heel veel andere topics (die ook vandaag weer geopend zijn), vroeg ik het me af. Ik lees hier al jaren mee en eigenlijk zie je al heel snel de signalen wanneer iemand (nog onverwerkte) issues heeft.

Maar wat zijn de signalen van een mentaal fit, stabiel en evenwichtig persoon? Ik bedoel niet iemand die altijd gelukkig en vrolijk is, maar het tegenovergestelde van de persoon die in therapie moet. Want laten we eerlijk wezen, het lijkt wel alsof iedereen wel therapie zou kunnen gebruiken tegenwoordig.

Heb je voorbeelden van kenmerken of situaties waaruit kan blijken dat iemand dat is? Of ken je zo'n persoon? Waaraan herken je zo'n persoon eigenlijk? Tips en inzichten zijn natuurlijk hartstikke welkom.
Alle reacties Link kopieren
In mijn beleving is dat op het moment dat je tegenslagen gewoon kan accepteren zonder dat de wereld dan vergaat.

Dat je alles op waarde kan schatten. Dus tegenslagen horen bij het leven. Een kwakkelende gezondheid is wat het is en je hebt het geaccepteerd.

Eigenlijk is het in mijn beleving dus acceptatie van alles wat er is, en niet meer van slag raken als er toch wat is dat je niet helemaal kan accepteren.

Daarnaast denk ik dat op het moment je anderen of omstandigheden buiten jezelf niet meer verantwoordelijk maakt voor je eigen geluk.

Ik denk dat ik dat nu sinds een jaar of 3 wel heb bereikt. Met af en toe een breakdown waarvan ik inmiddels geaccepteerd heb dat die er ook gewoon bij horen.
Alle reacties Link kopieren
Vanwaar deze vragen?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Heel mooi Hecamel. Ik had zelf geen idee, maar wat je beschrijft is heel erg mooi.
Ik denk dat je fit, stabiel en evenwichtig bent als je nog over voldoende veerkracht beschikt. Dat je nog de mogelijkheden hebt om jezelf te herpakken.
Door de komst van socialmedia lijkt het alsof een perfect leven bestaat. Hierdoor gaan mensen vaker aan zichzelf twijfelen en volgen sneller therapie.
Alle reacties Link kopieren
Dat je beseft dat je (meestal) niks kunt doen aan wat je overkomt maar wél aan hoe je daarmee omgaat. Dat plus een potje relativeringsvermogen.

Overigens vind ik therapie helemaal geen slecht iets hoor. Je kunt nog zo stabiel en fit mentaal zijn, maar als je iets ergs overkomt kan het best zijn dat een aantal sessies therapie of ander soort hulp je daarbij weer op weg helpen.
Alle reacties Link kopieren
Mooie reacties!

Mette07 schreef:
14-02-2021 17:53
Dat je beseft dat je (meestal) niks kunt doen aan wat je overkomt maar wél aan hoe je daarmee omgaat. Dat plus een potje relativeringsvermogen.

Dit is letterlijk één van mijn lijfspreuken.

Therapie is absoluut niet slecht. Maar het lijkt wel alsof iedereen issues heeft.
Alle reacties Link kopieren
sjottelsplakje schreef:
14-02-2021 17:56
Therapie is absoluut niet slecht. Maar het lijkt wel alsof iedereen issues heeft.

Al zou dat zo zijn, wat maakt het je uit?
Alle reacties Link kopieren
Hecamel schreef:
14-02-2021 17:41
In mijn beleving is dat op het moment dat je tegenslagen gewoon kan accepteren zonder dat de wereld dan vergaat.

Dat je alles op waarde kan schatten. Dus tegenslagen horen bij het leven. Een kwakkelende gezondheid is wat het is en je hebt het geaccepteerd.

Eigenlijk is het in mijn beleving dus acceptatie van alles wat er is, en niet meer van slag raken als er toch wat is dat je niet helemaal kan accepteren.

Daarnaast denk ik dat op het moment je anderen of omstandigheden buiten jezelf niet meer verantwoordelijk maakt voor je eigen geluk.

Ik denk dat ik dat nu sinds een jaar of 3 wel heb bereikt. Met af en toe een breakdown waarvan ik inmiddels geaccepteerd heb dat die er ook gewoon bij horen.
Hele mooie verwoording, sluit me hier volledig bij aan.
Denk dat er wel verschillende stadia zijn van mentaal fit zijn, waarvan velen zitten tussen bovenstaande omschrijving (=zeer sterk in je schoenen staan) en therapie nodig hebben.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb herhaalde depressies en burn outs gehad. Ik heb veel therapie gehad. Ik vind het moeilijk om precies aan te geven wat ik er van heb geleerd. Ik denk dat ik vooral heb geleerd om negatieve gevoelens te verdragen. Maar ik heb al vrij lang ook nauwelijks meer negatieve gevoelens.

Ik vind mezelf nu al lange tijd psychisch gezond (en ik ben 50% afgekeurd geweest wegens psychische klachten, dus het was geen kort dipje).

Ik werk al weer ruim een jaar in een baan voor 36 uur (in het verleden was ik gedeeltelijk afgekeurd, had een halve WIA uitkering en heb jaren minder dan 20 uur per week gewerkt) en ben het afgelopen jaar geen dag ziek geweest in mijn nieuwe baan. Daar ben ik eigenlijk best trots op nu ik het zo type.

Ik ben stabiel qua gemoedstoestand. Zelden huilbuien en als het eens wel zo is zwelg ik een paar uur en sta weer op. Ik slaap goed, geen middagdutjes meer nodig (jaaaaaaren bijna elke middag geslapen) en heb voldoende energie voor het dagelijks leven.
Ik denk dat het helpt als je kan reflecteren. Je eigen gedrag, situaties, mensen. Niet altijd alles bij een ander zoeken, niet altijd alles bij jezelf zoeken. Maar in staat zijn met afstand en mededogen elk geval geval op zichzelf te bekijken.
Als je voldoende veerkracht hebt om om te gaan met tegenslag, Als je in staat bent om kwalitatief goede langere relaties te hebben. ( ook met vrienden ). Als je goed voor jezelf zorgt. Als problemen uit het verleden geen rol spelen in je heden of als je het anders minstens de baas bent. ( Dit n.a.v. je andere topic waar ik niet meer durfde te reageren )

Verder denk ik dat randvoorwaarden ook een belangrijke rol spelen bij je geestelijke stabiliteit. Als je geen werk hebt of geldzorgen voel je je mentaal ook niet goed..
Alle reacties Link kopieren
Konijnmetbril schreef:
14-02-2021 18:07
Ik heb herhaalde depressies en burn outs gehad. Ik heb veel therapie gehad. Ik vind het moeilijk om precies aan te geven wat ik er van heb geleerd. Ik denk dat ik vooral heb geleerd om negatieve gevoelens te verdragen. Maar ik heb al vrij lang ook nauwelijks meer negatieve gevoelens.

Ik vind mezelf nu al lange tijd psychisch gezond (en ik ben 50% afgekeurd geweest wegens psychische klachten, dus het was geen kort dipje).

Ik werk al weer ruim een jaar in een baan voor 36 uur (in het verleden was ik gedeeltelijk afgekeurd, had een halve WIA uitkering en heb jaren minder dan 20 uur per week gewerkt) en ben het afgelopen jaar geen dag ziek geweest in mijn nieuwe baan. Daar ben ik eigenlijk best trots op nu ik het zo type.

Ik ben stabiel qua gemoedstoestand. Zelden huilbuien en als het eens wel zo is zwelg ik een paar uur en sta weer op. Ik slaap goed, geen middagdutjes meer nodig (jaaaaaaren bijna elke middag geslapen) en heb voldoende energie voor het dagelijks leven.

Wat een mooi voorbeeld. Vooral het even zwelgen en dan weer opstaan. Dat is volgens mij ook een kenmerk.
Alle reacties Link kopieren
kindrebel schreef:
14-02-2021 18:10
Ik denk dat het helpt als je kan reflecteren. Je eigen gedrag, situaties, mensen. Niet altijd alles bij een ander zoeken, niet altijd alles bij jezelf zoeken. Maar in staat zijn met afstand en mededogen elk geval geval op zichzelf te bekijken.

Dit is ook een goeie, maar retemoeilijk. Zeker die laatste zin.
Alle reacties Link kopieren
In_Tenebris schreef:
14-02-2021 18:14
Als je voldoende veerkracht hebt om om te gaan met tegenslag, Als je in staat bent om kwalitatief goede langere relaties te hebben. ( ook met vrienden ). Als je goed voor jezelf zorgt. Als problemen uit het verleden geen rol spelen in je heden of als je het anders minstens de baas bent. ( Dit n.a.v. je andere topic waar ik niet meer durfde te reageren )

Verder denk ik dat randvoorwaarden ook een belangrijke rol spelen bij je geestelijke stabiliteit. Als je geen werk hebt of geldzorgen voel je je mentaal ook niet goed..

Oh nee! Waarom durfde je niet meer te reageren in mijn andere topic? Je reacties waren (en zijn!) juist zo waardevol. Of was het omdat het afgesloten was? De vragen die ik hier stel zijn juist getriggerd door dat andere topic. Moet ik 'THE END' weghalen? Edit: ik heb het weggehaald!

Wat je stelt is dat jouw leefomstandigheden ook gunstig moeten zijn. Dat zou het inderdaad wel makkelijker maken.
Alle reacties Link kopieren
Als je het niet nodig vindt om deze vraag op dit forum te plaatsen ben je mentaal al een heel eind opweg.
Alle reacties Link kopieren
FransjeG schreef:
14-02-2021 20:33
Als je het niet nodig vindt om deze vraag op dit forum te plaatsen ben je mentaal al een heel eind opweg.

Ik zou eerder zeggen wanneer je niet onnodig onaardig tegen iemand doet die je niet kent. Wat ik heb geleerd is dat je iemand onderuit wil halen wanneer je zelf niet lekker in je vel zit. Dus een :hug: voor jou.
Voor mij is dat wanneer ik vrij ben van innerlijke conflicten. Verstand en gevoel die samenwerken in plaats van met elkaar in de clinch liggen. Dan volgt de rest vanzelf. Ik vermoed dat veel ellende komt door het adopteren van verwarde boodschappen gegeven door verwarde mensen. We leven in een disfunctionele wereld dus je opmerking dat iedereen wel issues heeft, sta ik ook achter.
Alle reacties Link kopieren
sjottelsplakje schreef:
14-02-2021 21:02
Ik zou eerder zeggen wanneer je niet onnodig onaardig tegen iemand doet die je niet kent. Wat ik heb geleerd is dat je iemand onderuit wil halen wanneer je zelf niet lekker in je vel zit. Dus een :hug: voor jou.
Bedankt voor de knuffel.

Ik bedoelde het niet negatief.

Ik bedoel: als je jezelf deze vraag stelt, zit je waarschijnlijk niet zo goed in je vel en ben je mogelijk instabiel. Anders zou je hier niet zo nadrukkelijk bij stil staan.
Alle reacties Link kopieren
Als je je beste vriend bent, denk ik.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
(niet quoten aub)

Wat een vraag. Ik denk dat dat heel erg per persoon verschilt.
Veel van wat hier geschreven wordt: Zelfreflectie, acceptatie, eigen verantwoordelijkheid (uit het slachtofferschap), kunnen omgaan met tegenslagen.
Daar ben ik het zeker mee eens. Ik denk dat ik op dat gebied al ontzettend ver gekomen ben, maar ik ben absoluut niet fit of stabiel en zit 100% ziek thuis met geen benutbare mogelijkheden.

Wat Tenebris ook schrijft: langdurige sociale relaties, zelfzorg en problemen uit het verleden verwerken, zijn dus de dingen waar ik nog erg mee worstel.

Voor mij persoonlijk zit dat vooral in complex trauma. De somatisatie van klachten. Voor mezelf kunnen zorgen is erg moeilijk. Mijn stabiliteit is een probleem omdat ik emotionele delen van mezelf heb waar ik geen controle over heb. Ik kan mezelf prima trainen in zelfreflectie/acceptatie/omdenken, maar sommige van mijn emoties staan veel 'losser' van die 'ik', en die emotionele delen hebben die vaardigheden dan weer niet.
Ik denk dat je pas stabiel kunt leven wanneer je beseft dat je echt alleen voor jezelf (en eventuele directe geliefden) leeft, en dat je pas gelukkig kunt worden als je naar je hart luistert.

Zie nog zoveel mensen om me heen in burn-outs terecht komen of het leven voor zichzelf onnodig complex maken omdat ze per sé in een bepaald plaatje willen passen, omdat ze bang zijn bepaalde 'vrienden' met hun hun ogen '''sociale status'' kwijt te raken. Mensen die niet gewoon doen wat ze leuk vinden, maar waarbij overal een gedachte achter zit, die altijd een afweging maken of iets wel zo ''hoort''.
Alle reacties Link kopieren
Hé GreenLadyFern, het is zeker dat het per persoon verschilt. Maar ik vroeg het me af omdat er wel snel herkend wordt wanneer iemand iets mankeert. Maar wanneer herken je een mentaal fit persoon? En een enorme :hug: voor jou dat je je verhaal wilde delen.

En deze vraag is niet omdat ik iets heb tegen therapie of mentaal niet fit zijn. Juist niet. Ik bedoel, je ziet wanneer iemand lichamelijk fit is: iemand is strak getraind, heeft een goede conditie en is niet vaak ziek. Maar zo'n persoon kan ook een pees overbelasten of een virus oplopen en naar de dokter gaan.

Wat Kroonprinses ook zegt: we leven in een disfunctionele wereld, dus niemand zal ongeschonden de eindstreep halen.
Maar waar baseer je je conclusie op dat het snel herkend wordt wanneer iemand iets mankeert? Die conclusie kun je alleen baseren op wanneer je het wél herkent, maar je hebt geen idee hoe vaak je dit dus mist.

Plus, wat betekent mankeren? We zijn allemaal mensen en hebben allemaal sterke en zwakke kanten. Dus wanneer mankeer je wat? Als je daardoor niet functioneert? En op welk gebied dan niet? Alleen werk, of ook relaties, familie, zingeving? Zoveel vragen :)

De meeste mensen zullen bij mij helemaal niet merken dat ik psychische problemen heb. Ik hoor van veel mensen dat ze me zo'n sterke vrouw vinden, terwijl ik me meestal helemaal niet sterk voel. En ik word vaak overschat omdat ik heel capabel overkom - ik ben zelfs beschuldigd van liegen/overdrijven door mijn werkgever, alleen omdat ik niet kan laten zien hoe mijn binnenwereld eruit ziet.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven