Psyche
alle pijlers
Wanneer besluit je antidepressiva te nemen?
zondag 11 juli 2021 om 21:26
Ik worstel al jaren met een angststoornis. Het gaat soms periodes goed en soms niet. Nu gaat het al een tijdje wat minder goed met me. Niet dat iemand het merkt. Ik ben een kei in dit verborgen te houden. Mensen weten wel dat dit er is maar zullen zelden aan mij merken hoe ik eronder kan lijden. Nu de vraag of ik een tijdje AD ga gebruiken. Ergens lijkt het me heerlijk, de scherpe randjes er even af. Aan de andere kant wil ik het echt niet. Want daar kom ik nooit meer vanaf gok ik. En ik kom kilo's aan. En ik word er vlak en afgemat van.
Kortom .... ik weet er nog weinig van en kom niet tot een besluit. Hoeveel jaren moet ik nog door worstelen in angst? Of is AD het juiste medicijn voor mij?
Kortom .... ik weet er nog weinig van en kom niet tot een besluit. Hoeveel jaren moet ik nog door worstelen in angst? Of is AD het juiste medicijn voor mij?
zaterdag 7 augustus 2021 om 18:08
Mag ik vragen of het voor depressie is,of angst/paniekstoornis? Of iets anders? Heb zelf paroxetine gekregen: durf nog niet te starten...
zaterdag 7 augustus 2021 om 20:45
Voor mij is het voor de angst. Angststoornis die ik een tijd goed onder controle had, maar waar ik laatste maanden weer erg last van heb. Toen ik in therapie zat 1,5 jaar geleden kreeg ik escitalopram als optie, maar er werd bij gezegd dat ik het zonder kon en ze het eigenlijk niet wilden. Ook werd bijwerkingen genoemd waarmee het mijn idee bevestigde dat ik het zelf toch moest kunnen en doen.
Nu ben ik klaar met het harde werken, want het dealen met mijn angsten voelt voor mij als hard werken wat me veel energie kost die ik graag aan andere dingen wil besteden, zoals mn kinderen
Waarom durf je niet te starten? Ik ken paroxetine niet.
zaterdag 7 augustus 2021 om 20:50
Ik heb sinds enkele jaren paroxetine, voor mij is het een wondermiddel. Eindelijk functioneer ik als anderen. Ik was ook bang om ermee te beginnen, maar heb nergens last van gehad bij het opstartten. Ik stop er nooit meer mee, al zou ik er vijf jaar korter door leven dan is dat maar zo, bij wijze van.
zaterdag 7 augustus 2021 om 21:00
Ja precies, ik zit er ook levenslang aan vast, maar liever gelukkig tachtig, dan ongelukkig negentig. Ben wel eens eigenwijs gestopt, maar daar kwam helaas altijd ellende van.Oh-happy-day schreef: ↑07-08-2021 20:50Ik heb sinds enkele jaren paroxetine, voor mij is het een wondermiddel. Eindelijk functioneer ik als anderen. Ik was ook bang om ermee te beginnen, maar heb nergens last van gehad bij het opstartten. Ik stop er nooit meer mee, al zou ik er vijf jaar korter door leven dan is dat maar zo, bij wijze van.
Heb paroxetine (xeroxat), fluoxetine (prozac) geslikt en ben alweer enige tijd aan de chlomipramine (anafranil), het middel waar ik ooit mee begonnen ben en wat me eigenlijk het beste helpt, een relatief oud antidepressivum.
Ik ben heel blij dat deze middelen bestaan. Tuurlijk had ik liever zonder geleefd, maar het is wat het is. Als ik suikerziekte had gehad, had ik ook levenslang aan de medicijnen gezeten.
Het is mijn zwakke plek: vatbaar voor angsten en depressies. De combi pillen en praten heeft voor mij het beste gewerkt.
zaterdag 7 augustus 2021 om 21:03
Ik vind het heel fijn om dit soort ervaringen te lezen!Oh-happy-day schreef: ↑07-08-2021 20:50Ik heb sinds enkele jaren paroxetine, voor mij is het een wondermiddel. Eindelijk functioneer ik als anderen. Ik was ook bang om ermee te beginnen, maar heb nergens last van gehad bij het opstartten. Ik stop er nooit meer mee, al zou ik er vijf jaar korter door leven dan is dat maar zo, bij wijze van.
Waar ik nu mee worstel: ik ben niet in therapie en heb dus ook geen psychiater. Mijn huisarts kan uiteraard AD voorschrijven, maar die is er niet zo in thuis als een psychiater. En ik wil dat iemand met mij meekijkt naar de dosering en hoe ik dat moet opbouwen. Ik ga nu haptotherapie doen, bij de intake gaf de therapeut (die ook psycholoog is) aan dat AD juist wel goed voor me kan zijn. Ik was heel blij dat ze dat zei, want ik heb er afgelopen maanden geregeld aan gedacht. Ik kan het niet meer zelf heb ik het idee, de angsten bepalen teveel mn dagelijkse leven in vervelende zin.
Hebben jullie een psychiater of via de huisarts AD gekregen?
zaterdag 7 augustus 2021 om 21:09
Ik ben in eerste instantie naar de psycholoog gegaan via een doorverwijzing van de huisarts. Daar heb ik cognitieve therapie gehad wat me echt wel inzichten gaf en waar ik wel wat mee kon. Ben ook gaan hardlopen in die tijd en gaan haken om mijn gedachten te verzetten. Naderhand ging het toch weer fout, ben ook bij de ggz geweest om te testten of ik adhd of iets dergelijks had, autisme. Ik zat zo met mezelf in de knoop dat ik graag een etiketje wilde. Daar kwam niks uit. Ik zag erg tegen AD op, omdat ik bang was voor bijwerkingen, en om ervan afhankelijk te worden. Tot mijn vriendin zei: als je last van je hart krijgt heb je ook medicijnen, waarom probeer je het niet? Dat zette mij de drempel over. Mijn psycholoog vond het geen goed idee maar met mijn gevoel neigde ik er toch naar dus heb ik het met de huisarts besproken, en voor mij was dat een hele goede stap. Het is jammer dat ik pas met mijn 50e het leuke mens bleek te zijn dat altijd in me heeft gezeten maar er nooit eerder uit is gekomen omdat ik zoveel prikkels had.
zaterdag 7 augustus 2021 om 21:31
Wat fijn dat jij je zoveel beter voelt! Het is ook waar wat je vriendin zegt, voor allerlei kwalen slik je zo medicijnen maar rond AD hangt een soort negatieve waas ofzo, voor mij wel. Ik denk ook dat het te maken heeft met het zelf willen kunnen, zonder medicatie. Alsof AD een zwaktebod is ofzo. Maar ik denk tegelijkertijd nu ook dat de situatie nu ook niet fijn is. En ik wil AD dus ook een kans geven, ik zou me zo graag rustiger willen voelen met minder angst.Oh-happy-day schreef: ↑07-08-2021 21:09Ik ben in eerste instantie naar de psycholoog gegaan via een doorverwijzing van de huisarts. Daar heb ik cognitieve therapie gehad wat me echt wel inzichten gaf en waar ik wel wat mee kon. Ben ook gaan hardlopen in die tijd en gaan haken om mijn gedachten te verzetten. Naderhand ging het toch weer fout, ben ook bij de ggz geweest om te testten of ik adhd of iets dergelijks had, autisme. Ik zat zo met mezelf in de knoop dat ik graag een etiketje wilde. Daar kwam niks uit. Ik zag erg tegen AD op, omdat ik bang was voor bijwerkingen, en om ervan afhankelijk te worden. Tot mijn vriendin zei: als je last van je hart krijgt heb je ook medicijnen, waarom probeer je het niet? Dat zette mij de drempel over. Mijn psycholoog vond het geen goed idee maar met mijn gevoel neigde ik er toch naar dus heb ik het met de huisarts besproken, en voor mij was dat een hele goede stap. Het is jammer dat ik pas met mijn 50e het leuke mens bleek te zijn dat altijd in me heeft gezeten maar er nooit eerder uit is gekomen omdat ik zoveel prikkels had.
Nog een vraag aan jou: hoe ben je gestart met AD? En op basis waarvan heb jij deze en niet een andere zoals citalopram? Ik vraag me af hoe dat bepaalt wordt en vooral hoe je zo'n dosering opbouwt.
Duurde het bij jou lang voor je effect merkte?
zaterdag 7 augustus 2021 om 21:44
Ik heb eerst venlaflexine gehad via de huisarts, maar daar voelde ik me niet goed bij. Echt in een roes, de buitenwereld kon me niet echt bereiken, ik voelde me heel erg afgevlakt, het voelde niet goed. Dat heb ik aangekaart bij de huisarts, en toen zijn we met parexotine begonnen, en dat voelde vanaf dag 1 al goed. Ik was huiverig voor de opbouw maar heb me alleen maar positief gevoeld. Voor mijn gevoel is dit net de aanvulling die ik nodig heb om te functioneren en ben ik eindelijk het leuke mens dat in me zat. En met dat leuke mens wat ik tegenover anderen ben krijg ik zoveel terug, een lach, vriendelijkheid, en daar geniet ik enorm van. Terwijl ik vroeger eigenlijk steeds het gevoel had dat ik met het kussen over mijn hoofd in bed lag en bulderde dat ze me met rust moesten laten. En dat met drie kinderen, een man en een baan, kun je nagaan. Ik vind het triest voor mezelf dat ik daar eerst 50 mee moest worden voordat ik besefte dat er iets niet helemaal lekker liep en ik daar werk van moest maken. Een gebroken been is gemakkelijker te constateren tenslotte.
zaterdag 7 augustus 2021 om 21:58
Hoi, ik ben nog niet gestart maar ga dat binnenkort wel doen. De afspraken zijn al gepland. Ik wilde eerst op vakantie en had geen zin in eventuele bijwerkingen als ik niet thuis zou zijn.
Ik start met citalopram omdat deze het beste werkt bij angsten, aldus de psycholoog. Met de huisarts heb ik afgesproken dat ik het medicijn in druppelvorm ga gebruiken. Dit is vooral omdat er beter mee gedoseerd en dus opgebouwd kan worden. Ik kijk er wel naar uit om te starten nu de knop om is.
zaterdag 7 augustus 2021 om 22:03
@oh happy Day, ik snap zo goed wat je bedoelt! Ben heel blij voor jou, ook al moest je er 50 voor worden, dat je toch ook eindelijk die persoon bent die je eigenlijk bent.
Hier 2 jonge kinderen. Ik voel aan alles dat er veel meer in mij zit, een veel leuker mens. Er hangt continu een sluier over me heen, ben niet de persoon die ik ben en die in mij zit. Het is niet tastbaar dus ook moeilijk uit te leggen.
Altijd, in therapie, is tegen mij gezegd dat ik het moet accepteren, er doorheen moet, angst hoort bij mij. En dat weet ik, maar ik kan het niet veranderen dat angst mn leven zo bepaalt. Rationeel weet ik het allemaal wel, maar het lijkt alsof er met bepaalde stofjes in mn hoofd iets verkeerd zit ofzo. Ik heb er geen invloed op, hoe hard ik het ook probeer.
Komende week heb ik een afspraak met mijn huisarts en de haptotherapeut om de AD verder te bespreken. Ben erg benieuwd. Ik kijk uit naar het moment dat ik me fijner voel en minder last heb van de angsten!
Ik begin het liefst nu, maar ga volgende week op vakantie dus denk beter om daarna te starten
Hier 2 jonge kinderen. Ik voel aan alles dat er veel meer in mij zit, een veel leuker mens. Er hangt continu een sluier over me heen, ben niet de persoon die ik ben en die in mij zit. Het is niet tastbaar dus ook moeilijk uit te leggen.
Altijd, in therapie, is tegen mij gezegd dat ik het moet accepteren, er doorheen moet, angst hoort bij mij. En dat weet ik, maar ik kan het niet veranderen dat angst mn leven zo bepaalt. Rationeel weet ik het allemaal wel, maar het lijkt alsof er met bepaalde stofjes in mn hoofd iets verkeerd zit ofzo. Ik heb er geen invloed op, hoe hard ik het ook probeer.
Komende week heb ik een afspraak met mijn huisarts en de haptotherapeut om de AD verder te bespreken. Ben erg benieuwd. Ik kijk uit naar het moment dat ik me fijner voel en minder last heb van de angsten!
Ik begin het liefst nu, maar ga volgende week op vakantie dus denk beter om daarna te starten
zaterdag 7 augustus 2021 om 22:23
Wat jullie beschrijven is precies wat AD voor mij doet. Ik kan wel functioneren zonder, maar dan kost alles veel meer moeite. Zoals iemand zei: ik ben het zat om het harde werken dat ik in me heb alleen hiervoor te gebruiken. Dat is eigenlijk precies wat ik ervaar, ik ben nog steeds dezelfde persoon, ik kan nog steeds heel blij en verdrietig zijn, maar het dagelijks leven is niet meer zo keihard werken als het was. En dat wil ik graag zo houden. En als dat betekent dat ik levenslang AD moet slikken, dan is dat zo.
zaterdag 7 augustus 2021 om 22:31
Ook al zo'n hoopvol verhaal. Doet mij goed om dit allemaal te lezen!nausicaa schreef: ↑07-08-2021 22:23Wat jullie beschrijven is precies wat AD voor mij doet. Ik kan wel functioneren zonder, maar dan kost alles veel meer moeite. Zoals iemand zei: ik ben het zat om het harde werken dat ik in me heb alleen hiervoor te gebruiken. Dat is eigenlijk precies wat ik ervaar, ik ben nog steeds dezelfde persoon, ik kan nog steeds heel blij en verdrietig zijn, maar het dagelijks leven is niet meer zo keihard werken als het was. En dat wil ik graag zo houden. En als dat betekent dat ik levenslang AD moet slikken, dan is dat zo.
Mag ik vragen welke AD jij slikt en waarom gekozen voor deze?
Ik probeer zoveel mogelijk informatie te vinden en vooral ervaringen.
Dat keiharde werken, ja zo enorm herkenbaar.
zaterdag 7 augustus 2021 om 22:33
Dit.
Ik wilde ook zonder. Met alle gevolgen van dien. Nog nooit zo diep gezeten.
Nu gebruik ik de juiste AD voor mij. Geen bijwerkingen. En wel profijt
zaterdag 7 augustus 2021 om 22:35
Ik heb evht geen fijne ervaringen met paraxetine. Fluoxetine is een middel wat op dezelfde neurotransmitters werkzaam is maar milder.
Ik zou altijd maar dan ook altijd het gebruik van dit soort medicatie met een psychiater bespreken. Die weten er gewoonweg veel meer van.
Voor ieder persoon is een ander middel passend. Vaak is het in het begin even zoeken
zondag 8 augustus 2021 om 14:06
Dank voor je reactiemabelle schreef: ↑07-08-2021 22:35Ik heb evht geen fijne ervaringen met paraxetine. Fluoxetine is een middel wat op dezelfde neurotransmitters werkzaam is maar milder.
Ik zou altijd maar dan ook altijd het gebruik van dit soort medicatie met een psychiater bespreken. Die weten er gewoonweg veel meer van.
Voor ieder persoon is een ander middel passend. Vaak is het in het begin even zoeken
. De huisarts en psy.raden mij a.d.aan.Ik ga navraag doen over fluoxetine. Wil zo min mogelijk medicatie; zo laag mogelijk gedoseerd.
zondag 8 augustus 2021 om 15:14
Je lijkt je er erg in vast te bijten, maar laat de keuze aan je huisarts over (of liever nog psychiater). Hoe en welke AD werkt is echt per persoon heel verschillend, wat voor mij niet werkt, kan voor jou juist het beste middel zijn en omgekeerd.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
zondag 8 augustus 2021 om 16:08
Klopt, maar ik heb geen psychiater dus ik moet het met de huisarts doen en ik weet van de huisarts dat die nooit echt veel tijd voor je hebben. Dan krijg je een medicijn wat gemiddeld genomen werkt, maar volgens mij is AD zo persoonsafhankelijk. Ik bijt me er dus in vast omdat ik misschien niet zo vertrouw op de deskundigheid van een huisarts wat AD betreft.Martinimeisje schreef: ↑08-08-2021 15:14Je lijkt je er erg in vast te bijten, maar laat de keuze aan je huisarts over (of liever nog psychiater). Hoe en welke AD werkt is echt per persoon heel verschillend, wat voor mij niet werkt, kan voor jou juist het beste middel zijn en omgekeerd.
vrijdag 20 augustus 2021 om 07:53
Ik slik nu ruim een week paroxetine 10 mg. Eerste 5 dagen voelde ik me vaak heel licht in mn hoofd, een naar gevoel. Afgelopen nacht was ik (inclusief bed) ineens helemaal nat van het zweet. Soms krijg ik het overdag ook ineens heel erg heet. Ik maak me tevens zorgen over gewichtstoename, dat kan ik er echt niet bij hebben. Ik weet dat ik moet doorzetten, omdat bijwerkingen erbij horen, maar momenteel voel ik me slechter dan voor de AD
vrijdag 20 augustus 2021 om 08:03
vrijdag 20 augustus 2021 om 08:15
Voor de mensen met een angststoornis die aanhikken tegen het gebruik van AD: met een angststoornis voel je ontzettend de behoefte om controle te houden over álles, en ben je je tegelijkertijd bewust van het feit dat je die controle helemaal niet hebt. In die modus is het vaak lastig om te kiezen voor medicatie, omdat je daarbij ook niet precies weet wat er gaat gebeuren.
Misschien is het goed om te beseffen dat het gepieker over wel of niet AD gebruiken ook voortkomt uit die stoornis, en om goede afspraken met je behandelaar te maken.
Wat mijzelf betreft: ik slik nu voor de derde keer in mijn leven AD en verwacht niet daar ooit nog mee te stoppen. Ik heb me in het verleden helemaal suf getherapied en EMDR gehad voor een paar fikse trauma’s, en dat heeft goed geholpen. Maar ik ben ook genetisch belast met een brein dat erg gevoelig is voor angst en depressie.
Ik ben door de AD helemaal niet suf of afgevlakt, ik ben juist mezelf weer geworden. Ik kan nog steeds angstig of somber worden, maar er zit tenminste een bodem onder dat gevoel. Het kost gewoon niet meer zo ontstellend veel energie om te leven en ik heb weer ruimte voor andere dingen.
Misschien is het goed om te beseffen dat het gepieker over wel of niet AD gebruiken ook voortkomt uit die stoornis, en om goede afspraken met je behandelaar te maken.
Wat mijzelf betreft: ik slik nu voor de derde keer in mijn leven AD en verwacht niet daar ooit nog mee te stoppen. Ik heb me in het verleden helemaal suf getherapied en EMDR gehad voor een paar fikse trauma’s, en dat heeft goed geholpen. Maar ik ben ook genetisch belast met een brein dat erg gevoelig is voor angst en depressie.
Ik ben door de AD helemaal niet suf of afgevlakt, ik ben juist mezelf weer geworden. Ik kan nog steeds angstig of somber worden, maar er zit tenminste een bodem onder dat gevoel. Het kost gewoon niet meer zo ontstellend veel energie om te leven en ik heb weer ruimte voor andere dingen.
vrijdag 20 augustus 2021 om 09:02
Naast alle jubelberichten een slecht bericht. Ik werd zo wanhopig van een pil, dat het voor mij onleefbaar werd. Ik heb een diep dal meegemaakt van donderdag tot zaterdag. De psychiater had er zelfs nog nooit van gehoord. Het was efexor 75mg XR, gereguleerde afgifte dus. Al mijn problemen van destijds zijn behoorlijk opgelost met de tijd. Dus: ik kan de positieve ervaringen niet wegpoetsen, maar er zijn genoeg mensen die het paradijs niet herkennen. TROS radar heeft er wel eens aandacht aan besteed.
vrijdag 20 augustus 2021 om 09:12
Ja, dat komt inderdaad (zelden) voor. Staat in elke bijsluiter. Daarom moet je ook goed begeleid worden bij het opstarten van AD.Adieu schreef: ↑20-08-2021 09:02Naast alle jubelberichten een slecht bericht. Ik werd zo wanhopig van een pil, dat het voor mij onleefbaar werd. Ik heb een diep dal meegemaakt van donderdag tot zaterdag. De psychiater had er zelfs nog nooit van gehoord. Het was efexor 75mg XR, gereguleerde afgifte dus. Al mijn problemen van destijds zijn behoorlijk opgelost met de tijd. Dus: ik kan de positieve ervaringen niet wegpoetsen, maar er zijn genoeg mensen die het paradijs niet herkennen. TROS radar heeft er wel eens aandacht aan besteed.
Wat akelig dat je dat hebt meegemaakt trouwens. Was je nog jong? Bij adolescenten schijnt dat vaker te gebeuren, ik weet wel dat jeugdpsychiaters daar heel alert op zijn.
