Psyche
alle pijlers
Wanneer mag je opgeven?
donderdag 30 september 2021 om 16:11
Het loopt al lang niet lekker meer. De psycholoog vind mij goed. Na de intake en een gesprek is het gestopt. Ze belde nog na 2 maanden op met de vraag hoe het ging en ze gaf aan dat ze met mijn klachten kan ze mij niet helpen. Ik moet aan sociale contacten werken van haar en dan kom ik er wel. Ik voel me zo dof dat ik dingen niet meer om mij heen zie. Ik zie mensen niet of te laat groeten, vergeet dingen ookal staan ze op de kalander. Ik loop rond maar zo voelt het niet. Ik kom moeilijk uit bed maar slaap wel urenlang. Ik heb geen zin meer en voel mij alleen. Als ik de boel de boel laat voel ik me daarna weer klote dat de boel de boel heb gelaten. Ik denk dat het ergens met de weekplanning verkeerd gaat en momenten voor je zelf maken en accepteren dat de rest dan de boel blijft. Zo blijf ik in de cirkel van wat blijer worden naar weer somber gaan.
Hoe lang mag je doorgaan met ik voel mij moe, slap, afwezig, alleen zijn, maar ga elke dag weer naar het schoolplein, zorg dat de dingen in huis zijn gedaan, ga werken, maar ik wil niet meer. Het voelt als spijbelen, maar ik wil het niet meer. Wie snapt het? Het voelt zo zwak om te typen, maar ik wil er mee kappen en toch weet ik dat ik door moet. Heel vermoeiend. In mijn familie is ook iedereen van het doorgaan en
Wanneer en hoe vroeg jij om hulp als het niet ging?
Hoe lang mag je doorgaan met ik voel mij moe, slap, afwezig, alleen zijn, maar ga elke dag weer naar het schoolplein, zorg dat de dingen in huis zijn gedaan, ga werken, maar ik wil niet meer. Het voelt als spijbelen, maar ik wil het niet meer. Wie snapt het? Het voelt zo zwak om te typen, maar ik wil er mee kappen en toch weet ik dat ik door moet. Heel vermoeiend. In mijn familie is ook iedereen van het doorgaan en
Wanneer en hoe vroeg jij om hulp als het niet ging?
donderdag 30 september 2021 om 16:25
Als dit speelt, maar een psycholoog heeft na een intakegesprek besloten dat je geen hulp nodig hebt (raar, maar zo begrijp ik het uit je tekst) dan is er toch iets fout gegaan. Ben je open en eerlijk geweest? Gezegd wat je hier schrijft? Is het een inschattingsfout van de psycholoog?
In ieder geval terug. Misschien eerst naar de huisarts, zodat deze gerichter kan doorverwijzen.
Hulp zoeken is geen opgeven.
Je hoeft niet zelf alleen door te ploeteren.
Hulp zoeken is een teken van inzicht dat je beseft dat het beter kan.
In ieder geval terug. Misschien eerst naar de huisarts, zodat deze gerichter kan doorverwijzen.
Hulp zoeken is geen opgeven.
Je hoeft niet zelf alleen door te ploeteren.
Hulp zoeken is een teken van inzicht dat je beseft dat het beter kan.
donderdag 30 september 2021 om 16:30
Dat hoeft niet per se. Ik heb een familielid met psychische stoornissen (ik zeg niet dat to dat heeft) en die begon altijd wel met hulp, maar uiteindelijk saboteerde ze het zelf door niet het achterste van haar tong te laten zien. Of zelfs door glashard te beweren dat het eigenlijk best prima ging. Tja, in dat geval wordt het ook wel erg moeilijk voor een hulpverlener.havermout1 schreef: ↑30-09-2021 16:25Dat is echt een hele slechte psycholoog. Ga alsjeblieft langs de huisarts om dit te bespreken en gepaste hulp te krijgen.
Ik zeg niet dat dat hier aan de hand is, maar het zou natuurlijk best kunnen dat het ergens in het midden ligt.
donderdag 30 september 2021 om 16:44
Ik herken het soms wel. Ook nu het weer omdraait wordt het allemaal wat somberder. Naar mijn idee is dat het missen van 'zin' in je leven. Meestal probeer ik dan te reflecteren waarom ik mij op dat moment zo voel. Ik zou op zoek gaan naar wat voor jou zingevend is. Waar sta je graag voor op? Welke gebeurtenissen in je leven kijk je positief naar terug ? Als niets je weerhoudt, welke doelen zou je dan willen behalen?
donderdag 30 september 2021 om 16:44
Heb je voorstellen van de hulpverlener geweigerd misschien?
Heb je bijvoorbeeld medicatie geweigerd? Wil je niet meewerken aan de oplossing?
Of heb je de hulpverlener of andersom niet goed begrepen misschien?
Jullie verhalen liggen zo ver uit elkaar dat dit niet het hele verhaal kan zijn.
Heb je bijvoorbeeld medicatie geweigerd? Wil je niet meewerken aan de oplossing?
Of heb je de hulpverlener of andersom niet goed begrepen misschien?
Jullie verhalen liggen zo ver uit elkaar dat dit niet het hele verhaal kan zijn.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
donderdag 30 september 2021 om 16:54
Hiermee eensDoreia* schreef: ↑30-09-2021 16:44Heb je voorstellen van de hulpverlener geweigerd misschien?
Heb je bijvoorbeeld medicatie geweigerd? Wil je niet meewerken aan de oplossing?
Of heb je de hulpverlener of andersom niet goed begrepen misschien?
Jullie verhalen liggen zo ver uit elkaar dat dit niet het hele verhaal kan zijn.
donderdag 30 september 2021 om 17:04
De psycholoog heeft mij gezegd dat ik zelf inzie dat het door contacten beter met mij ga. En daar kan ze mij niet mee helpen. Ze zegt dat ik toe nu toe gewoon steeds pech heb maar weet hoe het moet en dat het ooit gaat lukken. Maar over de andere dingen heeft ze niks gezegd. Op het formulier voor de intake moest ik aangeven voel je je somber, drink je alcohol, slaap je goed, gebruik je medicijnen etc.
Mijn huisarts dacht aan een buren out en verwees mij toen door. Dus toch maar eens terug naar de huisarts om te bespreken wat ik kan doen.
Ik kan mezelf blij maken met wat lezen, in bad, en soms word ik blij als ik mensen blij zie of dieren zie of de natuurofzo. Maar het blijft zo al jaren heen en weer gaan. Dan pep je jezelf weer op en daarna stort je weer neer. Daarna denk ik zijn ergere dingen of bijv. Iets van ach die ander heeft het veel zwaarder, moeilijker ofzo. En dan krijg ik iets energie en daarna dan weer naar beneden.
Mijn huisarts dacht aan een buren out en verwees mij toen door. Dus toch maar eens terug naar de huisarts om te bespreken wat ik kan doen.
Ik kan mezelf blij maken met wat lezen, in bad, en soms word ik blij als ik mensen blij zie of dieren zie of de natuurofzo. Maar het blijft zo al jaren heen en weer gaan. Dan pep je jezelf weer op en daarna stort je weer neer. Daarna denk ik zijn ergere dingen of bijv. Iets van ach die ander heeft het veel zwaarder, moeilijker ofzo. En dan krijg ik iets energie en daarna dan weer naar beneden.
donderdag 30 september 2021 om 17:33
Ik denk dat ik de combi werken en gezin en dan dan nog eigen tijd lastig is. Als ik op werk hoor wat men doet in het weekend zie ik dat ik dat niet heb. Heb via Viva een vrouw ontmoet waar ik af en toe mee wandel en een theetje drink. Dat probeer ik goed aan te voelen en niet te vaak te vragen. Want dat was voorheen de fout die ik maakte. Te veel contact zoeken. Met haar gaat het nu 4,5 jaar goed. Via school wat moeders geprobeerd als de kids samen spelen en dan met ophalen ofzo zeggen van blijf eens een theetje drinken maar dat is nu nog niet verder gelukt. Een vriendje van zoon is verhuisd en hadden gesproken over contact te houden. Dus stuurde na 2 maanden appje van zullen we met jongens wat doen. Kreeg reactie leuk en kom er op terug. Daarna nogmaals geprobeerd maar dat was een oh vergeten ja even kijken wanneer lukt. En dan durf ik niet meer verder want zie dat als twee keer uitstel ipv nee zeggen. En vaak hebben mensen gewoon een leuk sociaal leven en hoeven geen nieuw iemand erbij die eenzaam is.
Ik heb mij voorgenomen met mijn man te gaan praten dat het te veel voor mij wordt. Huishouden, kids en alles wat op mij neer kom. Misschien geeft dat ruimte en lucht in mijn hoofd. Tassen klaar maken, huiswerkopdrachten en berichten die de school allemaal stuurt. Naar de logopedie, zwemles en clubjes. Ik doe alles. Maar ik denk dat daar ook de fout zit.
Maar ik droom al jaren van een vriendin die die ziet als het kut gaat. En dan hoeven we elkaar echt niet elke week te zien ofzo.
donderdag 30 september 2021 om 17:40
donderdag 30 september 2021 om 18:00
Ik zou eerder dromen van een echtgenoot die ziet als het kut gaat en vervolgens ook zijn aandeel in het gezin neemt.Monstrea schreef: ↑30-09-2021 17:33Ik denk dat ik de combi werken en gezin en dan dan nog eigen tijd lastig is. Als ik op werk hoor wat men doet in het weekend zie ik dat ik dat niet heb. Heb via Viva een vrouw ontmoet waar ik af en toe mee wandel en een theetje drink. Dat probeer ik goed aan te voelen en niet te vaak te vragen. Want dat was voorheen de fout die ik maakte. Te veel contact zoeken. Met haar gaat het nu 4,5 jaar goed. Via school wat moeders geprobeerd als de kids samen spelen en dan met ophalen ofzo zeggen van blijf eens een theetje drinken maar dat is nu nog niet verder gelukt. Een vriendje van zoon is verhuisd en hadden gesproken over contact te houden. Dus stuurde na 2 maanden appje van zullen we met jongens wat doen. Kreeg reactie leuk en kom er op terug. Daarna nogmaals geprobeerd maar dat was een oh vergeten ja even kijken wanneer lukt. En dan durf ik niet meer verder want zie dat als twee keer uitstel ipv nee zeggen. En vaak hebben mensen gewoon een leuk sociaal leven en hoeven geen nieuw iemand erbij die eenzaam is.
Ik heb mij voorgenomen met mijn man te gaan praten dat het te veel voor mij wordt. Huishouden, kids en alles wat op mij neer kom. Misschien geeft dat ruimte en lucht in mijn hoofd. Tassen klaar maken, huiswerkopdrachten en berichten die de school allemaal stuurt. Naar de logopedie, zwemles en clubjes. Ik doe alles. Maar ik denk dat daar ook de fout zit.
Maar ik droom al jaren van een vriendin die die ziet als het kut gaat. En dan hoeven we elkaar echt niet elke week te zien ofzo.
donderdag 30 september 2021 om 19:00
Eens.
Meld je ziek en neem een flinke time out van alle verplichtingen.
Een tikje egoïstisch zijn is heel goed voor je, je man mag wel wat meer gas geven.
vrijdag 1 oktober 2021 om 06:20
Misschien moet je domweg je dagen dan maar gaan vullen door alles wat je nu laat versloffen wél zo correct mogelijk te uit te voeren. Je beloning zal dan geen hallelujagevoel zijn maar een iets tevredener gevoel doordat je omgeving wat tevredener over je is. Daardoor voel je je ook tevredener over jezelf.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 1 oktober 2021 om 06:29
Dan moet je daar wel de mentale energie voor hebben.retrostar schreef: ↑01-10-2021 06:20Misschien moet je domweg je dagen dan maar gaan vullen door alles wat je nu laat versloffen wél zo correct mogelijk te uit te voeren. Je beloning zal dan geen hallelujagevoel zijn maar een iets tevredener gevoel doordat je omgeving wat tevredener over je is. Daardoor voel je je ook tevredener over jezelf.
Let’s go Brandon!
vrijdag 1 oktober 2021 om 09:15
Ik denk dat je het heel erg oppervlakkig hebt gehouden. Want ik lees niets over je verhaal uit je OP terug in deze terugkoppeling.Monstrea schreef: ↑30-09-2021 17:04De psycholoog heeft mij gezegd dat ik zelf inzie dat het door contacten beter met mij ga. En daar kan ze mij niet mee helpen. Ze zegt dat ik toe nu toe gewoon steeds pech heb maar weet hoe het moet en dat het ooit gaat lukken. Maar over de andere dingen heeft ze niks gezegd. Op het formulier voor de intake moest ik aangeven voel je je somber, drink je alcohol, slaap je goed, gebruik je medicijnen etc.
Mijn huisarts dacht aan een buren out en verwees mij toen door. Dus toch maar eens terug naar de huisarts om te bespreken wat ik kan doen.
Ik kan mezelf blij maken met wat lezen, in bad, en soms word ik blij als ik mensen blij zie of dieren zie of de natuurofzo. Maar het blijft zo al jaren heen en weer gaan. Dan pep je jezelf weer op en daarna stort je weer neer. Daarna denk ik zijn ergere dingen of bijv. Iets van ach die ander heeft het veel zwaarder, moeilijker ofzo. En dan krijg ik iets energie en daarna dan weer naar beneden.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
