Psyche
alle pijlers
wanneer naar een psycholoog/therapie oid?
zaterdag 19 september 2009 om 14:44
Hallo,
Ik ben wel benieuwd wat jullie daar van vinden; wanneer besluit je naar een psycholoog te gaan?
Wanneer je iets ernstigs, duidelijk aanwijsbaars mee hebt gemaakt lijkt me in ieder geval een 'goede' reden.
maar verder? wat ik eigenlijk bedoel; sommige mensen kunnen in hun eigen verdriet wegkwijnen, je somber voelen kun je in stand houden door er aan toe te geven. je kunt je verzetten door alles te blijven doen. bij de een gaat het over, bij de ander blijft het sluimeren enz enz...
bij sommige mensen zal het alleen nog maar 'erger' worden wanneer je naar een psycholoog gaat want je gaat praten en wordt daar dan nog somberder van terwijl als je jezelf even flink aanpakt, kom je er misschien zo overheen?
of loop je dan juist weg voor je dingen?
hoop dat ik duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel?....
ben benieuwd..
Ik ben wel benieuwd wat jullie daar van vinden; wanneer besluit je naar een psycholoog te gaan?
Wanneer je iets ernstigs, duidelijk aanwijsbaars mee hebt gemaakt lijkt me in ieder geval een 'goede' reden.
maar verder? wat ik eigenlijk bedoel; sommige mensen kunnen in hun eigen verdriet wegkwijnen, je somber voelen kun je in stand houden door er aan toe te geven. je kunt je verzetten door alles te blijven doen. bij de een gaat het over, bij de ander blijft het sluimeren enz enz...
bij sommige mensen zal het alleen nog maar 'erger' worden wanneer je naar een psycholoog gaat want je gaat praten en wordt daar dan nog somberder van terwijl als je jezelf even flink aanpakt, kom je er misschien zo overheen?
of loop je dan juist weg voor je dingen?
hoop dat ik duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel?....
ben benieuwd..
zaterdag 19 september 2009 om 15:12
Ik sluit me graag bij Moordwijf aan.
Mensen verschillen van elkaar en ook in hun veerkrachtigheid om met problomen om te gaan. Zodra je tegen dingen aanloopt en daar niet zelf uitkomt, lijkt het me verstandig daar hulp voor in te schakelen. Hoe 'erg' die problemen zijn doet er dan niet toe; het gaat om jouw gevoel. Of het nu gaat om rouwverwerking van een overleden kind of je gevoel dat je niet mooi bent.
En dat psychologen problemen erger maken, daar ben ik het absoluut niet mee eens. Als je eruit komt door jezelf 'een schop onder je kont te geven' helemaal goed, dat is natuurlijk wat je het eerste probeert, maar dat is niet altijd zo gemakkelijk. Dus als je er niet uitkomt is het absoluut geen schande om een ander in te schakelen om je inzichten te geven je leven wél weer op de rails te krijgen en goed in je vel te komen zitten.
Mensen verschillen van elkaar en ook in hun veerkrachtigheid om met problomen om te gaan. Zodra je tegen dingen aanloopt en daar niet zelf uitkomt, lijkt het me verstandig daar hulp voor in te schakelen. Hoe 'erg' die problemen zijn doet er dan niet toe; het gaat om jouw gevoel. Of het nu gaat om rouwverwerking van een overleden kind of je gevoel dat je niet mooi bent.
En dat psychologen problemen erger maken, daar ben ik het absoluut niet mee eens. Als je eruit komt door jezelf 'een schop onder je kont te geven' helemaal goed, dat is natuurlijk wat je het eerste probeert, maar dat is niet altijd zo gemakkelijk. Dus als je er niet uitkomt is het absoluut geen schande om een ander in te schakelen om je inzichten te geven je leven wél weer op de rails te krijgen en goed in je vel te komen zitten.
zaterdag 19 september 2009 om 15:15
als je slecht slaapt of elke nacht droomt over je probleem.
Het is wel een lange weg. Mijn psychologe is een hele goede.
Alleen doet mijn baas onvriendelijk over het feit dat ik bij de psychologe loop. Je zou kunnen overwegen het in je eigen tijd te doen. Ik doe dat soms ook, om het minder vaak te hoeven zeggen.
Het is wel een lange weg. Mijn psychologe is een hele goede.
Alleen doet mijn baas onvriendelijk over het feit dat ik bij de psychologe loop. Je zou kunnen overwegen het in je eigen tijd te doen. Ik doe dat soms ook, om het minder vaak te hoeven zeggen.
zaterdag 19 september 2009 om 15:44
quote:danivo schreef op 19 september 2009 @ 15:43:
ik vind het ook wel redelijk absurd als je in de baas zijn tijd een psycholoog bezoekt.Ik ook (hoewel doktersbezoek of ziekenhuis weer normaal schijnt te zijn, of de tandarts). Maar goed, dat is dus ook de reden waarom ik niet naar een psych ga, alhoewel ik best zou willen. Zou niet weten wanneer.
ik vind het ook wel redelijk absurd als je in de baas zijn tijd een psycholoog bezoekt.Ik ook (hoewel doktersbezoek of ziekenhuis weer normaal schijnt te zijn, of de tandarts). Maar goed, dat is dus ook de reden waarom ik niet naar een psych ga, alhoewel ik best zou willen. Zou niet weten wanneer.
zaterdag 19 september 2009 om 15:53
quote:danivo schreef op 19 september 2009 @ 15:43:
ik vind het ook wel redelijk absurd als je in de baas zijn tijd een psycholoog bezoekt.
Als je een 9-17 baan hebt en alle dagen werkt kan het soms niet anders...(ik werk onregelmatig dus voor mij zou dat geen probleem zijn...)
Wanneer je naar een psych gaat is voor iedereen verschillend denk ik...Ik vind het verstandig om naar een psych te gaan als je vastloopt in bepaalde dingen (kan van alles zijn...) of als je veel last hebt van steeds terugkerende (ongezonde) patronen..
ik vind het ook wel redelijk absurd als je in de baas zijn tijd een psycholoog bezoekt.
Als je een 9-17 baan hebt en alle dagen werkt kan het soms niet anders...(ik werk onregelmatig dus voor mij zou dat geen probleem zijn...)
Wanneer je naar een psych gaat is voor iedereen verschillend denk ik...Ik vind het verstandig om naar een psych te gaan als je vastloopt in bepaalde dingen (kan van alles zijn...) of als je veel last hebt van steeds terugkerende (ongezonde) patronen..
zaterdag 19 september 2009 om 16:10
Mijn gedachtes stonden "normaal funtioneren" in de weg. Voordat ik in therapie ging waren er al een aantal jaren voorbij gegaan. Ik liep tegen zoveel dingen aan dat de spreekwoordelijke schop onder mijn kont niet meer hielp. En ik heb mezelf honderduizend schoppen verkocht, geloof me. Mijn vriendinnen ook.
En als dat niet meer helpt dan moet je een ander, een professional, je laten helpen.
En dat heb ik gedaan. In de baas zijn tijd. En dan kreeg ik nog de rest van de middag vrij ook. Mijn problemen waren op het werk ook merkbaar en op een gegeven moment ben ik 's ochtends weer naar huis gegaan en ben 5 weken niet op het werk geweest. Het heeft me zeker geholpen. Ik kom dr nooit meer van af (borderlinetrekjes) maar het is wel beter te handelen nu.
Ik ben dus blij dat ik gegaan ben.
En als dat niet meer helpt dan moet je een ander, een professional, je laten helpen.
En dat heb ik gedaan. In de baas zijn tijd. En dan kreeg ik nog de rest van de middag vrij ook. Mijn problemen waren op het werk ook merkbaar en op een gegeven moment ben ik 's ochtends weer naar huis gegaan en ben 5 weken niet op het werk geweest. Het heeft me zeker geholpen. Ik kom dr nooit meer van af (borderlinetrekjes) maar het is wel beter te handelen nu.
Ik ben dus blij dat ik gegaan ben.
zaterdag 19 september 2009 om 16:13
quote:danivo schreef op 19 september 2009 @ 15:43:
ik vind het ook wel redelijk absurd als je in de baas zijn tijd een psycholoog bezoekt.
Mijn baas betaalde zelfs. (En die psychologen werken ook niet alleen 's avonds.)
Maar zonder eigen invulling verder: als een en ander onderdeel is van reintegratie danwel voorkomen van (verdere) uitval, vind ik het niet raar dat het onder werktijd mag en kan. Kosten-baten analyse.
Doe je eea op eigen initiatief, kan ik me voorstellen dat je er verlof voor opneemt danwel gebruik mag maken in overleg met je werkgever van de kortdurend verzuim regeling.
ik vind het ook wel redelijk absurd als je in de baas zijn tijd een psycholoog bezoekt.
Mijn baas betaalde zelfs. (En die psychologen werken ook niet alleen 's avonds.)
Maar zonder eigen invulling verder: als een en ander onderdeel is van reintegratie danwel voorkomen van (verdere) uitval, vind ik het niet raar dat het onder werktijd mag en kan. Kosten-baten analyse.
Doe je eea op eigen initiatief, kan ik me voorstellen dat je er verlof voor opneemt danwel gebruik mag maken in overleg met je werkgever van de kortdurend verzuim regeling.
zaterdag 19 september 2009 om 16:25
quote:danivo schreef op 19 september 2009 @ 15:43:
ik vind het ook wel redelijk absurd als je in de baas zijn tijd een psycholoog bezoekt.
Vind ik niet.
Op mijn werk liep ik ineens tegen dingen aan, waar ik in mijn privéleven veel minder last van heb, of die ik dan gewoon kan omzeilen. Daardoor besefte ik wel, en anderen met mij, dat ik daar wat aan moest doen wilde ik succesvol worden.
Als je 'problemen' (maar dat hoeven het niet eens te zijn - is het bij mij ook niet - heeft eerder te maken met karakter) je functioneren in je werk duidelijk belemmert, dan kan ik me zo voorstellen dat dat voor een werkgever reden is om bezoek aan psych o.i.d. onder werktijd toe te laten.. of het zelfs te financieren!
ik vind het ook wel redelijk absurd als je in de baas zijn tijd een psycholoog bezoekt.
Vind ik niet.
Op mijn werk liep ik ineens tegen dingen aan, waar ik in mijn privéleven veel minder last van heb, of die ik dan gewoon kan omzeilen. Daardoor besefte ik wel, en anderen met mij, dat ik daar wat aan moest doen wilde ik succesvol worden.
Als je 'problemen' (maar dat hoeven het niet eens te zijn - is het bij mij ook niet - heeft eerder te maken met karakter) je functioneren in je werk duidelijk belemmert, dan kan ik me zo voorstellen dat dat voor een werkgever reden is om bezoek aan psych o.i.d. onder werktijd toe te laten.. of het zelfs te financieren!
zaterdag 19 september 2009 om 16:29
Even antwoord op OP trouwens:
Bezoek aan een psycholoog wordt m.i. vaak geasocieerd met problemen in de jeud, depressie e.d. daarom is het volgens mij ook nogal een taboe-ding.
Ik ga (zodra dat kan ivm omstandigheden) ook naar een psycholoog, maar zoals ik al zei, om dingen waar ik op mn werk tegen aan loop, in privésfeer niet zo. Heeft meer te maken met mijn karakter, hoe ik gevormd ben door de jaren - en nee ik heb geen traumatische jeugd of andere ernstige gebeurtenissen meegemaakt ofzo..
(Ik ben van mening dat je karakter kan veranderen, maar ik vind dat moeilijk dus zoek ik daar hulp bij!)
Bezoek aan een psycholoog wordt m.i. vaak geasocieerd met problemen in de jeud, depressie e.d. daarom is het volgens mij ook nogal een taboe-ding.
Ik ga (zodra dat kan ivm omstandigheden) ook naar een psycholoog, maar zoals ik al zei, om dingen waar ik op mn werk tegen aan loop, in privésfeer niet zo. Heeft meer te maken met mijn karakter, hoe ik gevormd ben door de jaren - en nee ik heb geen traumatische jeugd of andere ernstige gebeurtenissen meegemaakt ofzo..
(Ik ben van mening dat je karakter kan veranderen, maar ik vind dat moeilijk dus zoek ik daar hulp bij!)
zaterdag 19 september 2009 om 17:44
Bedankt voor jullie visie hierop.
Het is niet zozeer het probleem dat ik het een schande vind ofzo...het is meer dat ik me dus af vraag of ik er goed aan doe.
het is bij mij met vlagen dat bepaalde dingen me in de weg zitten, het gaat een maand goed, dan weer even twee 'downe' weken, twee maand goed enz enz...het komt met vlagen terug. Maar op het moment dat ik afleiding heb gaat het vaak wel. Daarom vraag ik me dus af of het nou die schop moet zijn of niet... ik bedoel; als het met afleiding beter gaat dan moet ik dus constant zorgen dat ik afleiding heb.....of er niet aan toegeven....maar goed....constant afleiding is natuurlijk ook weer niet goed...
Maar omdat ik het dus best vaak wél goed gaat, ben ik dus bang dat als ik ga, dat dat rotte gevoel de overhand krijgt omdat ik er steeds mee bezig ben en dat het me dus gaat belemmeren in m'n dagelijkse bezigheden....
Ik vind het dus erg moeilijk!!
Omdat het wel terug komt, denk ik dus; oke, doe het nu maar want als het zo jaren door gaat krijg ik er misschien steeds meer last van?
Of doordat het er nu zo nu en dan is, ben ik het misschien aan het verwerken?....
weet eigenlijk niet zo goed hoe dat in z'n werk gaat, wanneer je iets moet verwerken...
maar goed, volgens mij ben ik nogal vaag...haha....
waar het op neer komt; ik twijfel
Het is niet zozeer het probleem dat ik het een schande vind ofzo...het is meer dat ik me dus af vraag of ik er goed aan doe.
het is bij mij met vlagen dat bepaalde dingen me in de weg zitten, het gaat een maand goed, dan weer even twee 'downe' weken, twee maand goed enz enz...het komt met vlagen terug. Maar op het moment dat ik afleiding heb gaat het vaak wel. Daarom vraag ik me dus af of het nou die schop moet zijn of niet... ik bedoel; als het met afleiding beter gaat dan moet ik dus constant zorgen dat ik afleiding heb.....of er niet aan toegeven....maar goed....constant afleiding is natuurlijk ook weer niet goed...
Maar omdat ik het dus best vaak wél goed gaat, ben ik dus bang dat als ik ga, dat dat rotte gevoel de overhand krijgt omdat ik er steeds mee bezig ben en dat het me dus gaat belemmeren in m'n dagelijkse bezigheden....
Ik vind het dus erg moeilijk!!
Omdat het wel terug komt, denk ik dus; oke, doe het nu maar want als het zo jaren door gaat krijg ik er misschien steeds meer last van?
Of doordat het er nu zo nu en dan is, ben ik het misschien aan het verwerken?....
weet eigenlijk niet zo goed hoe dat in z'n werk gaat, wanneer je iets moet verwerken...
maar goed, volgens mij ben ik nogal vaag...haha....
waar het op neer komt; ik twijfel
zaterdag 19 september 2009 om 18:55
quote:gerbera77 schreef op 19 september 2009 @ 17:44:
Het is niet zozeer het probleem dat ik het een schande vind ofzo...het is meer dat ik me dus af vraag of ik er goed aan doe.
Maar omdat ik het dus best vaak wél goed gaat, ben ik dus bang dat als ik ga, dat dat rotte gevoel de overhand krijgt omdat ik er steeds mee bezig ben en dat het me dus gaat belemmeren in m'n dagelijkse bezigheden....Omdat het wel terug komt, denk ik dus; oke, doe het nu maar want als het zo jaren door gaat krijg ik er misschien steeds meer last van?
Je zou het ook kunnen zien als iets waar je eerst energie in moet steken, maar waar je de rest van je leven profijt van hebt. Net zoiets als een grote schoonmaak van je huis of beginnen met sporten. Ordenen en schoonmaken geeft eerst meer rommel, en beginnen met sporten geeft spierpijn, maar na een tijdje is het eindresultaat is wel beter dan het begin: een schoon huis en goede gezondheid.
Mijn ervaringen met cognitieve gedragstherapie (eerstelijnspsycholoog) zijn goed: hierbij wordt niet gegraven in je verleden, maar worden je in een paar sessies praktische handvaten geleerd om problemen in het heden aan te pakken. Ik heb er veel aan gehad en heb eigenlijk spijt dat ik het niet een aantal jaren eerder heb gedaan. Het kostte mij toen met verwijzing van de huisarts 10 euro eigen bijdrage per sessie (grootste gedeelte door de basisverzekering vergoed, ik weet niet hoe dat nu is), dus het is niet zo heel duur om uit te proberen of het wat voor je is.
Het is niet zozeer het probleem dat ik het een schande vind ofzo...het is meer dat ik me dus af vraag of ik er goed aan doe.
Maar omdat ik het dus best vaak wél goed gaat, ben ik dus bang dat als ik ga, dat dat rotte gevoel de overhand krijgt omdat ik er steeds mee bezig ben en dat het me dus gaat belemmeren in m'n dagelijkse bezigheden....Omdat het wel terug komt, denk ik dus; oke, doe het nu maar want als het zo jaren door gaat krijg ik er misschien steeds meer last van?
Je zou het ook kunnen zien als iets waar je eerst energie in moet steken, maar waar je de rest van je leven profijt van hebt. Net zoiets als een grote schoonmaak van je huis of beginnen met sporten. Ordenen en schoonmaken geeft eerst meer rommel, en beginnen met sporten geeft spierpijn, maar na een tijdje is het eindresultaat is wel beter dan het begin: een schoon huis en goede gezondheid.
Mijn ervaringen met cognitieve gedragstherapie (eerstelijnspsycholoog) zijn goed: hierbij wordt niet gegraven in je verleden, maar worden je in een paar sessies praktische handvaten geleerd om problemen in het heden aan te pakken. Ik heb er veel aan gehad en heb eigenlijk spijt dat ik het niet een aantal jaren eerder heb gedaan. Het kostte mij toen met verwijzing van de huisarts 10 euro eigen bijdrage per sessie (grootste gedeelte door de basisverzekering vergoed, ik weet niet hoe dat nu is), dus het is niet zo heel duur om uit te proberen of het wat voor je is.
zaterdag 19 september 2009 om 19:46
Ik ben ook voorstander van cognitieve gedragstherapie. Heel concreet; je werkt meteen aan je problemen, er wordt niet 'gegraven' naar allerlei mogelijke oorzaken in je verleden.
Bij echt diepere trauma's, bijv in je verleden, zijn er zeker andere mogelijkheden goed en soms ook nodig.
Ik begrijp denk ik wel wat je bedoelt; dat het vaak goed gaat en als je dan een afspraak hebt met een psycholoog je, ondanks je positieve stemming op dat moment, toch over negatieve dingen moet praten. Enerzijds klopt dat, maar goed het zij nu eenmaal zo dat je niet, als je je eens slecht voelt, ala minute iemand kunt spreken. Daarbij kan het zelfs ook goed zijn dat je in een positievere sfeer verkeert; je staat dan waarschijnlijk meer open voor allerlei suggesties, kunt daar waarschijnlijk helderder over denken, dan wanneer je in een dip zit. Een idee is misschien om, als het eens wat minder gaat, achteraf op te schrijven wat je gevoelens waren, of er redenen waren waarom je je zo voelde etc. Dan heb je iets concreets bij de hand bij een afspraak.
En tja, of je naar een psycholoog wil kan ik voor jou niet bepalen; schijnbaar is er iets in je leven waar je toch regelmatig tegenaan loopt en last van hebt (vandaar dat ik ook zei dat het geen schande was hulp te zoeken; dat je misschien zou denken dat je problemen 'niet erg' genoeg zouden zijn).
Bij echt diepere trauma's, bijv in je verleden, zijn er zeker andere mogelijkheden goed en soms ook nodig.
Ik begrijp denk ik wel wat je bedoelt; dat het vaak goed gaat en als je dan een afspraak hebt met een psycholoog je, ondanks je positieve stemming op dat moment, toch over negatieve dingen moet praten. Enerzijds klopt dat, maar goed het zij nu eenmaal zo dat je niet, als je je eens slecht voelt, ala minute iemand kunt spreken. Daarbij kan het zelfs ook goed zijn dat je in een positievere sfeer verkeert; je staat dan waarschijnlijk meer open voor allerlei suggesties, kunt daar waarschijnlijk helderder over denken, dan wanneer je in een dip zit. Een idee is misschien om, als het eens wat minder gaat, achteraf op te schrijven wat je gevoelens waren, of er redenen waren waarom je je zo voelde etc. Dan heb je iets concreets bij de hand bij een afspraak.
En tja, of je naar een psycholoog wil kan ik voor jou niet bepalen; schijnbaar is er iets in je leven waar je toch regelmatig tegenaan loopt en last van hebt (vandaar dat ik ook zei dat het geen schande was hulp te zoeken; dat je misschien zou denken dat je problemen 'niet erg' genoeg zouden zijn).
zondag 20 september 2009 om 15:10
maandag 21 september 2009 om 15:17
Als je steeds weer tegen dezelfde problemen aanloopt (ookal gaat het daarna weer 2 maanden goed), en je zit ermee dat dat steeds gebeurt, dan is dat toch al reden genoeg om er eens met iemand over te gaan praten. Ik twijfelde destijds ook en ben eerst met mijn huisarts gaan praten (erg fijn mens, dat moet ik er wel bijzeggen). Het maakt ook nogal wat uit welke therapievorm je dan kiest. Ik heb een tijdje gedragstherapie gevolgd, maar bij mij waren de 'problemen' ook in vlagen aanwezig. Soms zat ik daar dan, in mijn 'goede fase' en wist niks te vertellen.
Nu ben ik met Gestalt begonnen en dat is een hele andere aanpak. Meer praten over wat er in je opkomt en dat zijn toch altijd de dingen waar je - al dan niet bewust - mee zit.
Ik denk dat het praten met een psycholoog ALTIJD zin heeft, als je er zelf niet meer uitkomt. En jij krijgt het in je eentje niet voor elkaar om die 'slechte weken' wat positiever te maken, dus moet je uit die spiraal. Een psych kan je daarbij helpen. Het betekent niet dat je maandenlang aan zo'n therapie vastzit, je beslist toch zelf of het iets voor je is.
Tot slot nog even een reactie op het volgen van een therapie in de baas z'n tijd: ik vind dat niet belachelijk. Als je 40 uur per week werkt, wanneer zou je er dan heenmoeten? Ik heb het een tijdlang zo laat mogelijk op de dag gepland (vanaf 16 uur) en zei dan op mijn werk dat ik naar fysiotherapie moest. Ik vind dat dat zo moet kunnen. Je gaat op je werk namelijk niet zeggen dat je naar de therapeut gaat, want hoe je het ook wendt of keert, er wordt toch altijd negatiever over gedacht dan je zelf zou willen.
Nu ben ik met Gestalt begonnen en dat is een hele andere aanpak. Meer praten over wat er in je opkomt en dat zijn toch altijd de dingen waar je - al dan niet bewust - mee zit.
Ik denk dat het praten met een psycholoog ALTIJD zin heeft, als je er zelf niet meer uitkomt. En jij krijgt het in je eentje niet voor elkaar om die 'slechte weken' wat positiever te maken, dus moet je uit die spiraal. Een psych kan je daarbij helpen. Het betekent niet dat je maandenlang aan zo'n therapie vastzit, je beslist toch zelf of het iets voor je is.
Tot slot nog even een reactie op het volgen van een therapie in de baas z'n tijd: ik vind dat niet belachelijk. Als je 40 uur per week werkt, wanneer zou je er dan heenmoeten? Ik heb het een tijdlang zo laat mogelijk op de dag gepland (vanaf 16 uur) en zei dan op mijn werk dat ik naar fysiotherapie moest. Ik vind dat dat zo moet kunnen. Je gaat op je werk namelijk niet zeggen dat je naar de therapeut gaat, want hoe je het ook wendt of keert, er wordt toch altijd negatiever over gedacht dan je zelf zou willen.
