Psyche
alle pijlers
Wanneer was jij het gelukkigst?
woensdag 25 november 2009 om 22:06
Ik ben wel benieuwd of geluk en leeftijd misschien wel met elkaar samen kunnen hangen. En natuurlijk weet ik dat geluk afhankelijk is van zoveel factoren. Daar gaat het me hier niet om. Het gaat me meer om levensfase en de mate van gelukkig zijn.
Men zegt wel eens dat over het algemeen de kindertijd het meest onbezorgd is voor de meeste mensen. Voor mij geldt dit totaal niet, al heb ik best een doorsnee tot goede jeugd gehad. Ik ben nu veruit het gelukkigst.(en ben rond de 30) Ik vind het werkende leven fijn en ook de grootste onzekerheid is er bij mij eindelijk een keer af. Hoe zit het met jullie?
Dus: Hoe oud ben je nu en wat was je gelukkigste tijd?
Men zegt wel eens dat over het algemeen de kindertijd het meest onbezorgd is voor de meeste mensen. Voor mij geldt dit totaal niet, al heb ik best een doorsnee tot goede jeugd gehad. Ik ben nu veruit het gelukkigst.(en ben rond de 30) Ik vind het werkende leven fijn en ook de grootste onzekerheid is er bij mij eindelijk een keer af. Hoe zit het met jullie?
Dus: Hoe oud ben je nu en wat was je gelukkigste tijd?
vrijdag 27 november 2009 om 11:03
quote:paloma schreef op 25 november 2009 @ 22:50:
[...]
Moeilijke vraag. Ik ben altijd heel erg bezig geweest met "het geluk van een ander" (familie, vrienden). Daar haalde ik voldoening uit en bepaalde dus ook naar mate mijn geluk. Toen ik 40 werd, voelde het bijna als vanzelfsprekend dat ik "niet meer zo nodig hoefde" en "niets meer naar de buitenwereld te bewijzen had". Het klinkt wollig maar "op zoek zijn naar jezelf" is voor mij wel van toepassing. Daardoor word je geconfronteerd met je eigen grenzen en ga je je eigen egoïsme ontdekken en probeer je daarin een gezonde balans te brengen. Tot mijn 30e was ik heel sociaal en outgoing; nu ben ik meer mezelf en ben niet meer zo'n allemansvriend. Dat brengt heel veel innerlijke rust met zich mee en dat voelt heel erg fijn.
Ik zat nog te bedenken hoe ik het moest omschrijven, maar je haalt me de woorden uit de mond. Ik voel het exact net zo. Ik ben nu 41 overigens.
Ik denk dat ik ook op dit moment in het leven op mijn 'gelukkigst' ben (ondanks alle kwaaltjes die me plagen) met mijn man en onze schatten van honden. Ik geniet enorm van ze!
[...]
Moeilijke vraag. Ik ben altijd heel erg bezig geweest met "het geluk van een ander" (familie, vrienden). Daar haalde ik voldoening uit en bepaalde dus ook naar mate mijn geluk. Toen ik 40 werd, voelde het bijna als vanzelfsprekend dat ik "niet meer zo nodig hoefde" en "niets meer naar de buitenwereld te bewijzen had". Het klinkt wollig maar "op zoek zijn naar jezelf" is voor mij wel van toepassing. Daardoor word je geconfronteerd met je eigen grenzen en ga je je eigen egoïsme ontdekken en probeer je daarin een gezonde balans te brengen. Tot mijn 30e was ik heel sociaal en outgoing; nu ben ik meer mezelf en ben niet meer zo'n allemansvriend. Dat brengt heel veel innerlijke rust met zich mee en dat voelt heel erg fijn.
Ik zat nog te bedenken hoe ik het moest omschrijven, maar je haalt me de woorden uit de mond. Ik voel het exact net zo. Ik ben nu 41 overigens.
Ik denk dat ik ook op dit moment in het leven op mijn 'gelukkigst' ben (ondanks alle kwaaltjes die me plagen) met mijn man en onze schatten van honden. Ik geniet enorm van ze!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 27 november 2009 om 11:50
ik ben heel gelukkig in mijn relatie
heel gelukkig met mijn kinderen
domper op het geluksgevoel als één van de kinderen zich ongelukkig voelt
en nu ze volwassen zijn gebeurt dat gewoon vaker dan toen ze kind waren
dat vind ik wel moeilijk
ultieme geluksgevoel heb ik ervaren na de geboorte van de jongste, dat waren de nachtvoedingen.
iederéén lag lekker te slapen en ik zat in alle rust te kijken naar dat kindje aan mijn borst.
ja, dat is puur geluk...
heel gelukkig met mijn kinderen
domper op het geluksgevoel als één van de kinderen zich ongelukkig voelt
en nu ze volwassen zijn gebeurt dat gewoon vaker dan toen ze kind waren
dat vind ik wel moeilijk
ultieme geluksgevoel heb ik ervaren na de geboorte van de jongste, dat waren de nachtvoedingen.
iederéén lag lekker te slapen en ik zat in alle rust te kijken naar dat kindje aan mijn borst.
ja, dat is puur geluk...
zondag 29 november 2009 om 16:10
quote:viooltje8 schreef op 28 november 2009 @ 08:35:
Als kind voelde ik me soms zo gelukkig!
Als ik wakker werd en ik hoorde de vogeltjes fluiten bijvoorbeeld.
Als kind zag ik de wereld als geweldig en mooi
Wat geweldig dat je dit soort dingen als kind al kon waarderen!
Bij mij kwam dat echt pas later, die bewustwording van 'de mooie dingen om je heen'
Als kind voelde ik me soms zo gelukkig!
Als ik wakker werd en ik hoorde de vogeltjes fluiten bijvoorbeeld.
Als kind zag ik de wereld als geweldig en mooi
Wat geweldig dat je dit soort dingen als kind al kon waarderen!
Bij mij kwam dat echt pas later, die bewustwording van 'de mooie dingen om je heen'
zondag 29 november 2009 om 16:56
Mamalief, dat hoeft niet hoor, ik wil je niet met m'n huidige probleempjes opzadelen.
Daar ben jij veels te leuk voor.
Ookal zie je dat zelf niet helemaal
Ik snap jullie (vrouwen) echt niet weten jullie dat?
Ik zieker dan ziek gaan jullie (opnieuw) met mij flirten..
Zal wel aan m'n ogen & kaaklijn liggen oid
Passiebloempje: dank voor de lieve woorden!
Vrees echter dat die niet (veel) helpen.
Enfin, enough sadness, who's having fun at this point in life?
Waar ik nù de voldoening uit haal? (om door te gaan.)
Weten wat ik weet puur op eigenkracht zaken te onderzoeken die verschillende mensen (nog) niet zien.
Met name op het medische vlak; best knap voor iemand die +- 15 maanden geleden nog moeite had om soms ja & nee in de spraak te onderscheiden & in feite verder van zichzelf was afgedwaald dan ooit te voren. (door "medicatie")..
Daar ben jij veels te leuk voor.
Ookal zie je dat zelf niet helemaal
Ik snap jullie (vrouwen) echt niet weten jullie dat?
Ik zieker dan ziek gaan jullie (opnieuw) met mij flirten..
Zal wel aan m'n ogen & kaaklijn liggen oid
Passiebloempje: dank voor de lieve woorden!
Vrees echter dat die niet (veel) helpen.
Enfin, enough sadness, who's having fun at this point in life?
Waar ik nù de voldoening uit haal? (om door te gaan.)
Weten wat ik weet puur op eigenkracht zaken te onderzoeken die verschillende mensen (nog) niet zien.
Met name op het medische vlak; best knap voor iemand die +- 15 maanden geleden nog moeite had om soms ja & nee in de spraak te onderscheiden & in feite verder van zichzelf was afgedwaald dan ooit te voren. (door "medicatie")..
anoniem_35363 wijzigde dit bericht op 29-11-2009 17:11
Reden: reden achter viev-forum bezoekjes, mateloos veel informatie verzamelen, et cetera..
Reden: reden achter viev-forum bezoekjes, mateloos veel informatie verzamelen, et cetera..
% gewijzigd
maandag 30 november 2009 om 22:45
Zonder zielig te willen doen, ben ik niet heel vaak gelukkig. Ik heb last van erfelijke depressies (mis een stofje in mijn hoofd) en ben al de helft van mijn leven met enige regelmaat depressief. Zonder een enkele reden. Dus niet omdat ik niet gelukkig ben.
Wel ben ik vaak niet gelukkig omdat ik zo vaak neerslachtig ben.
Maar er is een periode in mijn leven waarin ik extreem gelukkig was: voorjaar en zomer 2005. Ik heb toen een aantal maanden in Amerika gewoond en daar gewerkt met terdoodveroordeelden. Dat was uiteraard erg heftig en zwaar, maar de tijd die ik daar heb gehad, heeft zich nooit meer ge-evenaard.
Sowieso kenmerken al mijn verblijven in Amerika zich als gelukkig. Ik voel me daar erg thuis.
De periode waarin ik een relatie had met mijn ex-lief was ook een gelukkige; al overheerste - zeker op het eind - het verdriet. Met pijn in mijn hart heb ik die relatie verbroken.
Wel ben ik vaak niet gelukkig omdat ik zo vaak neerslachtig ben.
Maar er is een periode in mijn leven waarin ik extreem gelukkig was: voorjaar en zomer 2005. Ik heb toen een aantal maanden in Amerika gewoond en daar gewerkt met terdoodveroordeelden. Dat was uiteraard erg heftig en zwaar, maar de tijd die ik daar heb gehad, heeft zich nooit meer ge-evenaard.
Sowieso kenmerken al mijn verblijven in Amerika zich als gelukkig. Ik voel me daar erg thuis.
De periode waarin ik een relatie had met mijn ex-lief was ook een gelukkige; al overheerste - zeker op het eind - het verdriet. Met pijn in mijn hart heb ik die relatie verbroken.
