Psyche
alle pijlers
Wantrouwen tegenover hulpverlening
donderdag 18 juni 2020 om 17:14
Hallo allemaal,
Ik ben zo negatief te laatste tijd, ik weet het allemaal niet meer. Ik wil van me afschrijven denk ik en wat motivatie krijgen, want ik ben mijn goede moed kwijt. Ik voel me zo hopeloos. Psychisch gaat het echt niet lekker. Ik ben pas gekoppeld met een nieuwe (jonge) psychologe, welke ik nog moet ontmoeten maar zoals mij verteld is ze erg bekwaam en kundig. Alleen heeft ze geen specialisatie in angststoornissen en wordt ze begeleid tijdens het geven van emdr. Daar knaagt het al. Het wordt me altijd maar gegunt maar ik voel me nu niet serieus genomen. Ik heb aangegeven dat ik jammer genoeg geen geduld heb en ontzettend worstel met onzekerheid en weinig zelfvertrouwen, en een heftige angststoornis sinds mijn burnout, dus ik wil gewoon iemand met ruime kennis en ervaring en die weet waar ze mee bezig is. Ik wacht al zo lang op hulp. Van de vijftig psychologen zijn er maar drie die er emdr kunnen geven op deze locatie van het ggz. En hun zitten vol, terwijl ik al twee jaar wacht. Hoewel ik een behandelaar heb (die mij dus ook gekoppeld heeft), heb ik nog geen therapie gehad omdat ik me niet op mijn gemak voel bij een mannelijke therapeut. Aan de andere kant voelt het alsof ik er nog niet klaar voor ben. Ik voel me mentaal zo zwak en verloren.
Bedankt voor het lezen.
Ik ben zo negatief te laatste tijd, ik weet het allemaal niet meer. Ik wil van me afschrijven denk ik en wat motivatie krijgen, want ik ben mijn goede moed kwijt. Ik voel me zo hopeloos. Psychisch gaat het echt niet lekker. Ik ben pas gekoppeld met een nieuwe (jonge) psychologe, welke ik nog moet ontmoeten maar zoals mij verteld is ze erg bekwaam en kundig. Alleen heeft ze geen specialisatie in angststoornissen en wordt ze begeleid tijdens het geven van emdr. Daar knaagt het al. Het wordt me altijd maar gegunt maar ik voel me nu niet serieus genomen. Ik heb aangegeven dat ik jammer genoeg geen geduld heb en ontzettend worstel met onzekerheid en weinig zelfvertrouwen, en een heftige angststoornis sinds mijn burnout, dus ik wil gewoon iemand met ruime kennis en ervaring en die weet waar ze mee bezig is. Ik wacht al zo lang op hulp. Van de vijftig psychologen zijn er maar drie die er emdr kunnen geven op deze locatie van het ggz. En hun zitten vol, terwijl ik al twee jaar wacht. Hoewel ik een behandelaar heb (die mij dus ook gekoppeld heeft), heb ik nog geen therapie gehad omdat ik me niet op mijn gemak voel bij een mannelijke therapeut. Aan de andere kant voelt het alsof ik er nog niet klaar voor ben. Ik voel me mentaal zo zwak en verloren.
Bedankt voor het lezen.
donderdag 18 juni 2020 om 21:24
Grappig. Bij mij kwamen ze helemaal nergens toen er nog aan protocollen werd vastgehouden. Het voelde voor mij heel erg zinloos die eerste maanden bij m'n eerste psych. Toen ik gewoon ging praten over wat me op dat moment het meest bezig hield ging het pas werken en heb ik 1,5 jaar heel erg baat bij die gesprekken gehad.Betjewolff schreef: ↑18-06-2020 20:28Ik heb wel eens gelezen dat er uit onderzoeken naar voren kwam dat jongere psychologen betere resultaten halen. Ze houden zich beter aan behandelprotocollen, waardoor deze effectiever zijn. Ook zijn ze minder bevooroordeeld, waardoor ze beter luisteren.
Mijn huidige psych is een eigen praktijk begonnen omdat hij wars is van protocollen dus we hadden in elk geval gelijk 'n overeenkomst.
vrijdag 19 juni 2020 om 08:22
redbulletje schreef: ↑18-06-2020 20:01Een onervaren therapeut kun je zo om de tuin leiden als je 'n beetje handig bent. Daaraan kun je toetsen of ze in je straatje aan 't lullen zijn of dat ze je weten te doorgronden.
Constructief zeg.
vrijdag 19 juni 2020 om 15:35
Dan heb je het daar dus over. Want het klinkt alsof heel veel mensen je in jouw ogen bedonderd hebben of met je gesold hebben en je dat met je meesleept.
Maar laat al die slechte ervaringen nou niet de rest van je leven bepalen, door deze therapie niet aan te gaan omdat je therapeute misschien nog jong is. Newsflash; als je nog 10 jaar wacht voor een behandeling is de kans dat ze jonger is dan jij nog groter.
Als je al eerder therapie hebt gehad, kun je vast ook verzinnen wat jou blij maakt. Wandelen/bakken/Netflix Grease kijken of even in het gras liggen en niets doen. En probeer je neiging om alles te ondermijnen in bedwang te houden. Dus geen ge-Google maar cv’s van therapeuten, geen geforum met mensen die van therapie een oefeningetje in manipulatie maken - alleen maar iets doen wat jou helpt.
vrijdag 19 juni 2020 om 16:23
Hallo Maandag27
Ja, dat speelt inderdaad ook een rol. Constante dwanggedachten van dialogen in mijn hoofd met diegene (onbekende dus) om maar voorbereid te zijn, op vervelende situaties, beren op de weg zien (creëren) dus, zoals eerder hier is gezegd. Druk maken. Om gek van te worden. Sterke behoefte aan controle en bevestiging, weinig geduld. Bang om oneerlijk behandeld te worden; gepest, gekleinereerd, overheerst, belazerd, voor de gek gehouden. Ik ben een makkelijke prooi, want zachtaardig en naïef. En niet goed voor mezelf op kunnen komen. Ik weet veel dingen van mezelf al wel. Ik heb ook de laatste jaren aan mezelf gewerkt zonder therapie (nog nooit gehad). Maar aangezien het bij het ggz allemaal wat moeizaam gaat en dus niet al te positieve associaties heb, zelfs niet met het grootste gedeelte van medische hulpverlening in het verleden. Maar er zitten wel goeie bij, die je wel serieus nemen en moeite voor je doen, en het beste met je voor hebben.
Ik probeer in het hier en nu te zijn en zoveel mogelijk los te laten. Ik wacht het af, probeer rust te nemen, weer leuke dingen te doen en dan zie ik wel of het klikt en wat mijn gevoel zegt over de persoon in kwestie.
Ja, dat speelt inderdaad ook een rol. Constante dwanggedachten van dialogen in mijn hoofd met diegene (onbekende dus) om maar voorbereid te zijn, op vervelende situaties, beren op de weg zien (creëren) dus, zoals eerder hier is gezegd. Druk maken. Om gek van te worden. Sterke behoefte aan controle en bevestiging, weinig geduld. Bang om oneerlijk behandeld te worden; gepest, gekleinereerd, overheerst, belazerd, voor de gek gehouden. Ik ben een makkelijke prooi, want zachtaardig en naïef. En niet goed voor mezelf op kunnen komen. Ik weet veel dingen van mezelf al wel. Ik heb ook de laatste jaren aan mezelf gewerkt zonder therapie (nog nooit gehad). Maar aangezien het bij het ggz allemaal wat moeizaam gaat en dus niet al te positieve associaties heb, zelfs niet met het grootste gedeelte van medische hulpverlening in het verleden. Maar er zitten wel goeie bij, die je wel serieus nemen en moeite voor je doen, en het beste met je voor hebben.
Ik probeer in het hier en nu te zijn en zoveel mogelijk los te laten. Ik wacht het af, probeer rust te nemen, weer leuke dingen te doen en dan zie ik wel of het klikt en wat mijn gevoel zegt over de persoon in kwestie.
vrijdag 19 juni 2020 om 16:46
Ik denk dat vragen bedenken niet zo zinvol is. Je gaat merken of ze bij je past door je open te stellen en dan te merken hoe ze op je reageert. Dan zie je hoeveel inzicht ze heeft en jou kan bieden. Alleen al door met haar in gesprek te gaan over je wantrouwen en wanhoop kun je een hoop leren over jullie (eventuele) samenwerking.
vrijdag 19 juni 2020 om 16:47
Wat me ook bezig houd is hoe ik overkom of er uit zie (schaamte), voel me niet aanwezig in het hier en nu, bang dat ik dan gekke dingen doe of zeg, zie er vrijwel altijd moe uit en heb geen goede concentratie. Dat maakt me allemaal nog meer onzeker en daardoor neemt ook de spanning en angst weer toe.
vrijdag 19 juni 2020 om 16:55
Ja
Vragen bedenken klinkt als uittesten. Dat is niet helpend voor jou en verwarrend in het contact.
Het is helemaal niet gek om aan het begin van het contact aan te geven dat je zo wantrouwend bent, je zo wanhopig voelt, en het zo nodig hebt om geholpen te worden. Als ze daar voor jou prettig op reageert en de vinger op de zere plek weet te leggen, heb je meer informatie over hoe het tussen jullie kan werken dan als je haar diploma's en werkervaring uitpluist.
zaterdag 20 juni 2020 om 00:17
Meis toch. Je komt nooit gekker over dan mijn tante die in het gesprek met de eerste psycholoog het kopje met vogels naar buiten gooide. Want vogels moeten vliegen. En zelfs daar wist de toenmalige crisis psycholoog uiterst professioneel mee om te gaan.chamilla schreef: ↑19-06-2020 16:47Wat me ook bezig houd is hoe ik overkom of er uit zie (schaamte), voel me niet aanwezig in het hier en nu, bang dat ik dan gekke dingen doe of zeg, zie er vrijwel altijd moe uit en heb geen goede concentratie. Dat maakt me allemaal nog meer onzeker en daardoor neemt ook de spanning en angst weer toe.
Al die dingen die je noemt zijn goed om te bespreken. Maar verwacht geen wonderen, want ook zij hebben geen toverstaf waarmee jouw leven ineens perfect wordt. Therapie gaat over het aanreiken van gereedschappen waarmee jij jezelf helpt. ‘Helpende gedachtes’ ipv jezelf de grond inboren zoals Je hier doet. Vragen en toetsen, ipv invullen en verzinnen wat er mis kan gaan.
En dat is natuurlijk allemaal snel opgeschreven, maar gaat echt stapje voor stapje. Eerste stap, om hulp te zoeken, heb je gezet. Tijd voor de volgende. Waar je inderdaad nog minder controle over hebt. Maar echt; dat geeft niets.
zaterdag 20 juni 2020 om 07:24
Bedankt voor je bericht! Ik vind het echt tof dat je de tijd neemt om te reageren op mijn struggles. Het doet me echt goed. Ik voel veel warmte en waardering naar jou toe.
Je hebt in mijn ogen ook helemaal gelijk. Inmiddels heb ik ook naar helpende gedachtes gezocht door geleide meditaties te volgen en afleiding door leuke dingen te doen, (mijn hobby's) en daardoor ook wel weer een beetje heb genoten van het huidige moment.
Je schrijft ook over vragen en toetsen, wat zoal bedoel je hiermee en hoe doe je dit het beste? Ik durf nooit zo goed deze dingen te doen, ben er ook niet gevorderd in. Heb vroeger vaak op een vervelende manier gehoord (als kind op school en op stage) dat ik te veel vragen stelde. Werd op mijn plek gewezen zeg maar.
Je hebt in mijn ogen ook helemaal gelijk. Inmiddels heb ik ook naar helpende gedachtes gezocht door geleide meditaties te volgen en afleiding door leuke dingen te doen, (mijn hobby's) en daardoor ook wel weer een beetje heb genoten van het huidige moment.
Je schrijft ook over vragen en toetsen, wat zoal bedoel je hiermee en hoe doe je dit het beste? Ik durf nooit zo goed deze dingen te doen, ben er ook niet gevorderd in. Heb vroeger vaak op een vervelende manier gehoord (als kind op school en op stage) dat ik te veel vragen stelde. Werd op mijn plek gewezen zeg maar.
zaterdag 20 juni 2020 om 16:08
Zo’n ervaring als kind is niet tof en helpt zeker niet. Er is namelijk geen beste manier - net zoals er ook geen foute manier is van vragen. Hooguit een onprettige reactie, zoals jij vroeger heb gekregen. Hoewel dat misschien toen voor diegene heel logisch en begrijpelijk was.
Vragen en toetsen gaat over niet invullen. Dus waar jij beschreef dat je alvast hele gesprekken in je hoofd voert en al helemaal hebt bedacht wat er allemaal niet deugt- hoeft dat allemaal niet waar te zijn. Er is zo’n voorbeeld van een man die eigenlijk de heggenschaar van de buurman nodig heeft. In zijn hoofd groeit die vraag uit tot een hele discussie met buurman, waardoor hij - als hij de buurman eindelijk ziet - alleen maar kan zeggen ‘flikken toch op met je heggenschaar’. Terwijl die buurman van niets weet.
Dat is wat ik ongeveer bedoel. Als iets niet zeker is, zoals een gesprek met een psycholoog of wie dan ook, dan heb je misschien de neiging om al helemaal te gaan bedenken hoe dat dan zal gaan. En vanuit het eind van wat je bedacht hebt (waarin er over je heen gelopen is of in elk geval niet geluisterd), ga je dan het gesprek in. Dan zit je dus met het nare gevoel al voordat er iets is gebeurd.
En dat is allemaal sneller getypt dan gedaan. Maar je hebt vandaag, lees ik, al goed voor jezelf gezorgd door je hobby te gaan doen. Misschien is je volgend stapje dat je probeert niet te bedenken wat er allemaal kan gebeuren bij de psycholoog, maar dat je dat maar even laat. ‘Ik weet niet wat er gaat gebeuren, maar elk stapje is er een’. Of zoiets. Als je dan bij de psych bent, kun je aangeven dat je onzeker bent en graag de uitkomst wil weten. Dan kan zij/hij je helpen met manieren vinden om daarmee om te gaan.
Hopelijk heb je al snel die afspraak, zodat je een plaats hebt voor je twijfels.
Vragen en toetsen gaat over niet invullen. Dus waar jij beschreef dat je alvast hele gesprekken in je hoofd voert en al helemaal hebt bedacht wat er allemaal niet deugt- hoeft dat allemaal niet waar te zijn. Er is zo’n voorbeeld van een man die eigenlijk de heggenschaar van de buurman nodig heeft. In zijn hoofd groeit die vraag uit tot een hele discussie met buurman, waardoor hij - als hij de buurman eindelijk ziet - alleen maar kan zeggen ‘flikken toch op met je heggenschaar’. Terwijl die buurman van niets weet.
Dat is wat ik ongeveer bedoel. Als iets niet zeker is, zoals een gesprek met een psycholoog of wie dan ook, dan heb je misschien de neiging om al helemaal te gaan bedenken hoe dat dan zal gaan. En vanuit het eind van wat je bedacht hebt (waarin er over je heen gelopen is of in elk geval niet geluisterd), ga je dan het gesprek in. Dan zit je dus met het nare gevoel al voordat er iets is gebeurd.
En dat is allemaal sneller getypt dan gedaan. Maar je hebt vandaag, lees ik, al goed voor jezelf gezorgd door je hobby te gaan doen. Misschien is je volgend stapje dat je probeert niet te bedenken wat er allemaal kan gebeuren bij de psycholoog, maar dat je dat maar even laat. ‘Ik weet niet wat er gaat gebeuren, maar elk stapje is er een’. Of zoiets. Als je dan bij de psych bent, kun je aangeven dat je onzeker bent en graag de uitkomst wil weten. Dan kan zij/hij je helpen met manieren vinden om daarmee om te gaan.
Hopelijk heb je al snel die afspraak, zodat je een plaats hebt voor je twijfels.
zondag 21 juni 2020 om 07:33
Dat is het lastige van schrijven; ik krijg in mijn verhaal niet mee hoe jij het begrijpt, dus kan het niet meteen uitleggen dat ik pesten niet ok vind en dat ik het over een hele andere situatie heb. En dat ik je er al helemaal niet mee een hoek wou indrukken oid.
Maar dat is wat jij leest en waarom je mijn reactie afschrijft. Toetsen zou betekenen dat je vraagt - goh, vind jij pesten begrijpelijk. Dus dat je je eigen gedachtegang en conclusie over een situatie toetst aan die van de ander. Vragen betekent dat je meldt dat je de opmerking niet kunt plaatsen en het fijn zou vinden als ik het toelichtte.
Is dit een beter voorbeeld? Dus dat je, als je constateert dat je je ergens niet fijn of vervelend of onzeker bij voelt, je dan vraagt of toetst of dat gevoel ook de bedoeling was van de ander. Of als je iets niet weet, dat je het dan vraagt en het niet invult. Dus niet ervan overtuigd zijn dat de psychologe het niet kan want LinkedIn en jong - maar aan haar vragen. En, hoe lastig en moeilijk ook, proberen om niet al je slechte ervaringen meteen te projecteren op deze psychologe.
Voor dit specifieke stukje tekst; Wat ik bedoelde te zeggen was dat er voor bv ouders of docenten momenten zijn, waarop vragen onhandig zijn. Dat is dan geen excuus, al zou een excuus (van die docenten of ouders) achteraf dan wel op zijn plaats zijn. Zo trek ik het zelf slecht als ik heel moe ben, hele dag druk bezig geweest, overprikkeld en kind vraagt hoe laat we gaan eten en wat dan en waarom geen aardappels ipv rijst. In de ideale wereld zeg ik dan tegen kind; goh, ik voel me niet zo fijn bij jouw vragen, vind je het goed als ik er straks op terugkom. In het echt wil ik dan wel eens snauwen ‘nu even niet. Je merkt het vanzelf wel wat we eten’. Voor mensen die snappen hoe ik me dan voel; een begrijpelijke reactie. Ik ben er alleen niet trots op.
Met dat voorbeeld voor ogen maakte ik de opmerking dat het voor degene die hem maakte begrijpelijk was - maar voor diegene die m naar haar hoofd kreeg natuurlijk niet.
Is het me gelukt om het zo beter uit te leggen?
Maar dat is wat jij leest en waarom je mijn reactie afschrijft. Toetsen zou betekenen dat je vraagt - goh, vind jij pesten begrijpelijk. Dus dat je je eigen gedachtegang en conclusie over een situatie toetst aan die van de ander. Vragen betekent dat je meldt dat je de opmerking niet kunt plaatsen en het fijn zou vinden als ik het toelichtte.
Is dit een beter voorbeeld? Dus dat je, als je constateert dat je je ergens niet fijn of vervelend of onzeker bij voelt, je dan vraagt of toetst of dat gevoel ook de bedoeling was van de ander. Of als je iets niet weet, dat je het dan vraagt en het niet invult. Dus niet ervan overtuigd zijn dat de psychologe het niet kan want LinkedIn en jong - maar aan haar vragen. En, hoe lastig en moeilijk ook, proberen om niet al je slechte ervaringen meteen te projecteren op deze psychologe.
Voor dit specifieke stukje tekst; Wat ik bedoelde te zeggen was dat er voor bv ouders of docenten momenten zijn, waarop vragen onhandig zijn. Dat is dan geen excuus, al zou een excuus (van die docenten of ouders) achteraf dan wel op zijn plaats zijn. Zo trek ik het zelf slecht als ik heel moe ben, hele dag druk bezig geweest, overprikkeld en kind vraagt hoe laat we gaan eten en wat dan en waarom geen aardappels ipv rijst. In de ideale wereld zeg ik dan tegen kind; goh, ik voel me niet zo fijn bij jouw vragen, vind je het goed als ik er straks op terugkom. In het echt wil ik dan wel eens snauwen ‘nu even niet. Je merkt het vanzelf wel wat we eten’. Voor mensen die snappen hoe ik me dan voel; een begrijpelijke reactie. Ik ben er alleen niet trots op.
Met dat voorbeeld voor ogen maakte ik de opmerking dat het voor degene die hem maakte begrijpelijk was - maar voor diegene die m naar haar hoofd kreeg natuurlijk niet.
Is het me gelukt om het zo beter uit te leggen?
zondag 21 juni 2020 om 08:39
He goedemorgen.
Het is me nu wel duidelijker, interessant uitleg ook. Wat is jouw beroep eigenlijk, ben nieuwsgierig. Blijkbaar heeft het voor jou een andere betekenis toen ik het had over iemand 'op zijn plek wijzen'. Ik vraag me af hoe ik het anders naar je had kunnen formuleren in het kort, of in een gezegde whatsoever om duidelijk te maken dat dit mensen waren die herhaaldelijk kleineren en mishandelen eigenlijk, misgunnen en de pik op mij hadden. En nog mee wegkomen ook. Even los van die psychologe, wat me ook opkwam is, ook omdat ik dat van dichtbij heb meegemaakt, of vragen en toetsen op deze manier wel effect heeft bij mensen die bijvoorbeeld narcistische kenmerken hebben, welke oneerlijk zijn naar je vragen, nooit hun eigen fouten bekennen en inspelen op je gevoel en verstand zodat alles in hun eigen voordeel werkt. Geen toerekenbaarheids, of verantwoordelijkheids gevoel hebben. Of geloof jij niet in zulke 'mensen'? Doe ik het goed volgens jou, wat betreft vragen en toetsen? Ik denk van wel, leer snel gelukkig
Het is me nu wel duidelijker, interessant uitleg ook. Wat is jouw beroep eigenlijk, ben nieuwsgierig. Blijkbaar heeft het voor jou een andere betekenis toen ik het had over iemand 'op zijn plek wijzen'. Ik vraag me af hoe ik het anders naar je had kunnen formuleren in het kort, of in een gezegde whatsoever om duidelijk te maken dat dit mensen waren die herhaaldelijk kleineren en mishandelen eigenlijk, misgunnen en de pik op mij hadden. En nog mee wegkomen ook. Even los van die psychologe, wat me ook opkwam is, ook omdat ik dat van dichtbij heb meegemaakt, of vragen en toetsen op deze manier wel effect heeft bij mensen die bijvoorbeeld narcistische kenmerken hebben, welke oneerlijk zijn naar je vragen, nooit hun eigen fouten bekennen en inspelen op je gevoel en verstand zodat alles in hun eigen voordeel werkt. Geen toerekenbaarheids, of verantwoordelijkheids gevoel hebben. Of geloof jij niet in zulke 'mensen'? Doe ik het goed volgens jou, wat betreft vragen en toetsen? Ik denk van wel, leer snel gelukkig
anoniem_64eafa4e46fcf wijzigde dit bericht op 21-06-2020 08:40
Reden: Spelling
Reden: Spelling
0.05% gewijzigd
zondag 21 juni 2020 om 08:48
Ik pitch even in. Ondanks dat er tegenwoordig al snel 'narcisme' wordt geroepen, kom je niet vaak in aanraking met narcisme. Het is niet zo dat vragen en toetsen honderd procent van de tijd werkt. Jij gaat er -uit emotie- van uit dat het nul procent werkt.
Als je vaak slecht behandeld bent kan het een zelfbeschermingsmechanisme worden om dus niks te vragen en altijd van het ergste uit te gaan. Het is heel logisch, maar daarmee projecteer je wat je hebt meegemaakt op iedereen die je tegenkomt.
Zo heb ik bijvoorbeeld ontzettend veel moeite met hulp vragen, zelfs de kleinste dingen (of man ook drinken voor mij in wil schenken bijvoorbeeld). Mijn reactie daarop was: nooit hulp vragen, alles alleen doen. Dat werkt op korte termijn, want zo stel ik me niet kwetsbaar op en dat voelt veilig. Ik ben nu hard aan het oefenen met hulp vragen, daar positieve ervaringen mee te creeëren en mijn ongezonde gedachten uit te dagen.
Als ik het zo lees denk ik dat het bij jou vergelijkbaar is? Het is veiliger om ervanuit te gaan dat iemand kwade bedoelingen heeft, omdat het te pijnlijk is om te vertrouwen en er dan misschien achter te komen dat die persoon je vertrouwen beschaamd?
Maar je merkt ook dat je wantrouwen averechts werkt. Je hebt moeite therapie in te stappen wegens wantrouwen, reageert heftig op de post van Maandag omdat je veel invult.
Zelfbeschermingsmechanismen kunnen helaas ook schadelijk zijn. Leren dat je zelfbeschermingsmechanisme in het hier en nu juist schadelijker is, is heel moeilijk.
Als je vaak slecht behandeld bent kan het een zelfbeschermingsmechanisme worden om dus niks te vragen en altijd van het ergste uit te gaan. Het is heel logisch, maar daarmee projecteer je wat je hebt meegemaakt op iedereen die je tegenkomt.
Zo heb ik bijvoorbeeld ontzettend veel moeite met hulp vragen, zelfs de kleinste dingen (of man ook drinken voor mij in wil schenken bijvoorbeeld). Mijn reactie daarop was: nooit hulp vragen, alles alleen doen. Dat werkt op korte termijn, want zo stel ik me niet kwetsbaar op en dat voelt veilig. Ik ben nu hard aan het oefenen met hulp vragen, daar positieve ervaringen mee te creeëren en mijn ongezonde gedachten uit te dagen.
Als ik het zo lees denk ik dat het bij jou vergelijkbaar is? Het is veiliger om ervanuit te gaan dat iemand kwade bedoelingen heeft, omdat het te pijnlijk is om te vertrouwen en er dan misschien achter te komen dat die persoon je vertrouwen beschaamd?
Maar je merkt ook dat je wantrouwen averechts werkt. Je hebt moeite therapie in te stappen wegens wantrouwen, reageert heftig op de post van Maandag omdat je veel invult.
Zelfbeschermingsmechanismen kunnen helaas ook schadelijk zijn. Leren dat je zelfbeschermingsmechanisme in het hier en nu juist schadelijker is, is heel moeilijk.
zondag 21 juni 2020 om 12:07
Ja joh jij weet altijd beter, jullie vullen ook van alles in, het ligt allemaal aan mij en als ik een fout maak dan word ik gelijk overal in twijfel gebracht. Moet ik me uitleggen en bewijzen en zelfs blijkt het niet voldoende. Het is wat. Misschien moet je voor jezelf praten als zegt dat 'je niet vaak in aanmerking komt met narcisme'. De rest van je verhaal klopt zeker. Het is genoeg, bedankt.
zondag 21 juni 2020 om 12:20
Ja joh jij weet altijd beter,
Dat heb ik niet gezegd en vind ik ook zeker niet
jullie vullen ook van alles in,
Ik heb gevraagd of jij op deze manier denkt, dat is dus het vragen en toetsen
het ligt allemaal aan mij
Dat heb ik ook niet gezegd
als ik een fout maak dan word ik gelijk overal in twijfel gebracht.
Moet ik me uitleggen en bewijzen.
Ik heb nergens gezegt dat je iets fout doet. Je hoeft niks uit te leggen en al helemaal niet te bewijzen.
Misschien moet je voor jezelf praten als zegt dat 'je niet vaak in aanmerking komt met narcisme'.
ik bedoelde 'je' als 'men' in het algemeen. En over het algemeen is het een stuk zeldzamer om met een narcist te maken te krijgen dan met iemand die dat niet heeft.
Ik wilde met mijn post slechts helpen. Ik heb het idee dat je het als een aanval ervaart, dat ik je het gevoel heb gegeven dat ik je ervaringen in twijfel trek. Klopt dat?
Dat heb ik niet gezegd en vind ik ook zeker niet
jullie vullen ook van alles in,
Ik heb gevraagd of jij op deze manier denkt, dat is dus het vragen en toetsen
het ligt allemaal aan mij
Dat heb ik ook niet gezegd
als ik een fout maak dan word ik gelijk overal in twijfel gebracht.
Moet ik me uitleggen en bewijzen.
Ik heb nergens gezegt dat je iets fout doet. Je hoeft niks uit te leggen en al helemaal niet te bewijzen.
Misschien moet je voor jezelf praten als zegt dat 'je niet vaak in aanmerking komt met narcisme'.
ik bedoelde 'je' als 'men' in het algemeen. En over het algemeen is het een stuk zeldzamer om met een narcist te maken te krijgen dan met iemand die dat niet heeft.
Ik wilde met mijn post slechts helpen. Ik heb het idee dat je het als een aanval ervaart, dat ik je het gevoel heb gegeven dat ik je ervaringen in twijfel trek. Klopt dat?
zondag 21 juni 2020 om 12:21
Jeetje, Greenlady stelt zich kwetsbaar op, deelt een stukje van haar eigen proces en probeert je te helpen reflecteren, en dit is serieus wat je eruit haalt? Dat is best heftig en vind ik eigenlijk behoorlijk respectloos en onaardig. Het toont daarentegen wel aan hoeveel pijn er in jou zit, dat vind ik echt heel naar voor je. Ik heb niet het idee dat een topic hier je verder helpt, integendeel. Ik hoop wel echt voor je dat je een professional treft die je kan begeleiden bij deze problematiek. Ik wens je heel veel sterkte in je verdere proces.
zondag 21 juni 2020 om 12:21
Je kunt niet verwachten dat mensen van middelbare leeftijd hun hart gaan uitstorten bij een piepkuiken die net afgestudeerd is natuurlijk.
Ze kunnen vast ervaring opdoen met jongeren en ooit zijn ze zelf ook wat ouder met bijbehorende (levens)ervaring.
zondag 21 juni 2020 om 12:27
Ik denk ook dat het vanuit haar problematiek komt hoor. To, geef die psychologe echt die kans, en blijf die kans geven, en blijf in gesprek.Koffiehagedis schreef: ↑21-06-2020 12:21Jeetje, Greenlady stelt zich kwetsbaar op, deelt een stukje van haar eigen proces en probeert je te helpen reflecteren, en dit is serieus wat je eruit haalt? Dat is best heftig en vind ik eigenlijk behoorlijk respectloos en onaardig.
Therapie is moeilijk en zwaar. Je zal daar doorheen moeten, door de pijn en alle nare gevoelens.
