Psyche
alle pijlers
Was kinderen opsluiten vroeger normaal?
woensdag 8 mei 2024 om 03:51
Ik herinner me opeens dat mijn siblings en ik toen we klein waren regelmatig opgesloten werden op onze kamers. So wie so in de nacht, 1 van mijn siblings so wie so ook regelmatig overdag. Dit was dan met een kettingkje met schuifje (zoals je vaak als extra bescherming ziet op de voordeur) op de slaapkamerdeuren en op de deur naar de hal met de kinderslaapkamers - mijn ouders sliepen op een compleet andere plek in het huis.
Ik ben geboren begin jaren negentig, en vraag me eigenlijk af of dit gangbaar was in die tijd?
Ik ben geboren begin jaren negentig, en vraag me eigenlijk af of dit gangbaar was in die tijd?
woensdag 8 mei 2024 om 07:41
Bij ons thuis werd dat niet gedaan, bij mijn man thuis wel. Mijn schoonmoeder vertelt ook wel eens dat ze mijn schoonzus als baby alleen thuis liet tijdens haar middagdutje om met de oudsten naar zwemles te gaan 
en mijn zwager werd zelfs vastgebonden op bed omdat hij keihard met zijn hoofd bonkt in zijn slaap (doet hij nog steeds).
en mijn zwager werd zelfs vastgebonden op bed omdat hij keihard met zijn hoofd bonkt in zijn slaap (doet hij nog steeds).
woensdag 8 mei 2024 om 07:44
Ik draaide vroeger wel altijd de poortdeur van de achtertuin en de voordeur op slot.
We waren dan wel gewoon allemaal in huis en het was natuurlijk ook niet écht opsluiten.
Onze oudste vond het toen héél leuk om de honden even naar buiten te laten, en ze ging dan graag achter ze aan. Ze kon net aan op haar teentjes bij de deurklink en ze kreeg het steeds voor elkaar tijdens het kleinste, onbewaakte moment. Wanneer ik bijvoorbeeld even zat te plassen. Ik woon langs een provinciale weg, dus echt héél gevaarlijk. Dus de haken erop. Opsluiten op een slaapkamer vind ik echt van een heel andere orde. Ik kan sowieso slecht tegen opsluiten. Ik wil ook nooit huisdieren zoals cavias, konijnen, vogels, die hun leven lang opgesloten zitten. Of honden die hele dagdelen in een bench zitten.
We waren dan wel gewoon allemaal in huis en het was natuurlijk ook niet écht opsluiten.
Onze oudste vond het toen héél leuk om de honden even naar buiten te laten, en ze ging dan graag achter ze aan. Ze kon net aan op haar teentjes bij de deurklink en ze kreeg het steeds voor elkaar tijdens het kleinste, onbewaakte moment. Wanneer ik bijvoorbeeld even zat te plassen. Ik woon langs een provinciale weg, dus echt héél gevaarlijk. Dus de haken erop. Opsluiten op een slaapkamer vind ik echt van een heel andere orde. Ik kan sowieso slecht tegen opsluiten. Ik wil ook nooit huisdieren zoals cavias, konijnen, vogels, die hun leven lang opgesloten zitten. Of honden die hele dagdelen in een bench zitten.
woensdag 8 mei 2024 om 07:59
Dat je je iets pas later herinnert, betekent niet dat het niet schadelijk kan zijn geweest. Misschien beginnen er bij TO wat puzzelstukjes op hun plaats te vallen van dingen die niet kloppen en is dit daar onderdeel van, weet jij veel.
On topic: nee, dat was niet gangbaar in die tijd, en als ik erover nadenk vind ik het best een gek idee dat je ouders dus bewust sloten op jullie kamers hebben aangebracht om jullie te kunnen opsluiten. Je schreef ook dat je bang was om ze te roepen; waren je ouders verder wel (emotioneel) bereikbaar voor je vroeger?
woensdag 8 mei 2024 om 07:59
Zelfde hier. De keren dat ik straf heb gekregen kan ik op 1 hand tellen.Lorem_Ipsum schreef: ↑08-05-2024 07:54Totaal niet herkenbaar, dat zouden mijn ouders echt nooit doen. Alleen al voor het geval dat er brand was! Ik ben van de jaren ‘80.
Wij waren juist een open deuren-huis.
Straf deden mijn ouders trouwens ook nauwelijks aan.
Mijn hart breekt wel een beetje hoor, als ik dit allemaal lees. Naast dat het mij onveilig lijkt, vind ik het ook ontzettend zielig om kinderen op te sluiten.
woensdag 8 mei 2024 om 08:02
Zo werkt trauma dus niet hè. Soms hebben mensen bijvoorbeeld een leven lang angsten of bepaalde emoties die voor hen onverklaarbaar zijn, die dan terug te leiden blijken naar iets dat ze in hun geheugen hadden geblokkeerd of weggestopt. Claustrofobie kan bijvoorbeeld zo’n oorzaak hebben.
woensdag 8 mei 2024 om 08:04
inderdaadLorem_Ipsum schreef: ↑08-05-2024 08:02Zo werkt trauma dus niet hè. Soms hebben mensen bijvoorbeeld een leven lang angsten of bepaalde emoties die voor hen onverklaarbaar zijn, die dan terug te leiden blijken aan iets dat ze in hun geheugen hadden geblokkeerd of weggestopt. Claustrofobie kan bijvoorbeeld zo’n oorzaak hebben.
en je moet ook durven ontdekken, wat er in je zit
Opvallend hoe ik NU (50+) van vrienden hoor, wat een narigheid er in hun jeugd was
Je moet behoorlijk volwassen zijn en sterk in je schoenen staan, om je jeugd echt aan te pakken en te doorgonden
woensdag 8 mei 2024 om 08:08
Eens. Ik ben in de 50 en heb vriendinnen die me al lang kennen en zaken kunnen verklaren.Lorem_Ipsum schreef: ↑08-05-2024 08:02Zo werkt trauma dus niet hè. Soms hebben mensen bijvoorbeeld een leven lang angsten of bepaalde emoties die voor hen onverklaarbaar zijn, die dan terug te leiden blijken naar iets dat ze in hun geheugen hadden geblokkeerd of weggestopt. Claustrofobie kan bijvoorbeeld zo’n oorzaak hebben.
Zo heb ik altijd graag de gordijnen dicht. Dus ik ben een hele dag thuis, man komt thuis, doet de gordijnen open, uurtje later gaat het licht aan, ik doe de gordijnen weer dicht.
Man moppert daar wat op, vriendin vinnig: ja dat heb je met mensen die gestalkt zijn he, die gaan niet graag voor een open raam zitten de hele dag.
Zelf niet eens bedacht.
Met dingen uit je kindertijd zit dat nog wel dieper.
woensdag 8 mei 2024 om 08:08
Theeleutje schreef: ↑08-05-2024 07:46Vroeger was er een heleboel anders. Toen hadden we ook gewoon broers en zussen en nog nooit van siblings gehoord. Ik kan me echter niet herinneren dat ik ooit opgesloten ben
Die 'siblings hype' snap ik ook niet.
Toen ik zelf kinderen kreeg was het ook de trend in opmars om het niet over je kinderen maar over 'je kids' te hebben.
Je het niet meer over je man of echtgenoot moest hebben, maar over je partner. En vriendinnen moest je 'dinnetjes' noemen.
Maar neemt niet weg dat lang niet alles vroeger beter was. In de tijd dat ik opgroeide, werden in mijn herinnering niet echt deugende methodes, toch snel weggezet als 'streng, doch rechtvaardig' etc.
En dat deugde vaak totaal niet!
woensdag 8 mei 2024 om 08:10
Ik weet in dit topic al niet wat ik lees! Genoeg op mijn ouders en hun opvoeding aan te merken, maar het waren geen hardvochtige mensen en harde straffen deden ze absoluut niet aan. Wat moet een kind dan wel niet uitgevroten hebben zeg!Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 08:04inderdaad
en je moet ook durven ontdekken, wat er in je zit
Opvallend hoe ik NU (50+) van vrienden hoor, wat een narigheid er in hun jeugd was
Je moet behoorlijk volwassen zijn en sterk in je schoenen staan, om je jeugd echt aan te pakken en te doorgonden
woensdag 8 mei 2024 om 08:12
Hier op het forum vind ik siblings handig, scheelt weer typen en je kunt het een beetje vaag houden hoeveel je er hebt en van welk soort. Maar de verhouding is duidelijk.
woensdag 8 mei 2024 om 08:16
Mee eens. Ik vind 'brusjes', wat je hier ook nog wel eens las een tijdje, ook geen mooi woord eigenlijk.
Edit: bedenk me nu dat dat iets anders is dan 'sibling'
woensdag 8 mei 2024 om 08:32
Niet herkenbaar. Niet bij mezelf, niet bij mensen die wat jonger zijn dan ik en niet bij mijn stiefkinderen die uit de jaren 90 komen. Ik moest vroeger wel eens voor straf naar mijn kamer, maar die werd nooit op slot gedaan (kon niet eens). Mijn broertje kwam er altijd uit en ging dan stiekem naar beneden om briefjes onder de deur door te schuiven met “Sorry, ik zal het nooit meer doen” 
We hoefden daar ook nooit lang te blijven.
‘s Nachts opsluiten zouden mijn ouders ook nooit doen, we mochten altijd komen als er iets was, zoals een mug in de slaapkamer of een nachtmerrie.
We hoefden daar ook nooit lang te blijven.
‘s Nachts opsluiten zouden mijn ouders ook nooit doen, we mochten altijd komen als er iets was, zoals een mug in de slaapkamer of een nachtmerrie.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
