Psyche
alle pijlers
Was kinderen opsluiten vroeger normaal?
woensdag 8 mei 2024 om 03:51
Ik herinner me opeens dat mijn siblings en ik toen we klein waren regelmatig opgesloten werden op onze kamers. So wie so in de nacht, 1 van mijn siblings so wie so ook regelmatig overdag. Dit was dan met een kettingkje met schuifje (zoals je vaak als extra bescherming ziet op de voordeur) op de slaapkamerdeuren en op de deur naar de hal met de kinderslaapkamers - mijn ouders sliepen op een compleet andere plek in het huis.
Ik ben geboren begin jaren negentig, en vraag me eigenlijk af of dit gangbaar was in die tijd?
Ik ben geboren begin jaren negentig, en vraag me eigenlijk af of dit gangbaar was in die tijd?
woensdag 8 mei 2024 om 11:35
ja raar he?Lorem_Ipsum schreef: ↑08-05-2024 11:02Nou echt, wat een verhalen hier. En hoezo was er überhaupt zo vaak reden voor straf?
Ik heb nooit straf nodig gehad bij mijn kinderen
woensdag 8 mei 2024 om 11:35
O god ja. Heel herkenbaar.Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 11:32en als je je bord niet leeg at?
ik heb wat zitten kokhalzen "op de trap"
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 8 mei 2024 om 11:38
Bij mij thuis nóóit strijd over borden leeg eten en dat soort dingen. Maar er werd ook niet voor ons opgeschept. Schepte je zelf teveel op, dan hadden we “te grote ogen” gehad, daar werd dan wel wat van gezegd, en dan lette je daar volgende keer meer op. Maar aan tafel was de zaak daarmee afgedaan.Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 11:32en als je je bord niet leeg at?
ik heb wat zitten kokhalzen "op de trap"
Wij waren wel heel makkelijke eters, aten de meeste dingen wel, dus at je iets echt niet, of had je een dagje geen trek, dan werd daar verder geen punt van gemaakt. Dan krijg je toch lekker jus zonder champignons.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 08-05-2024 11:39
1.05% gewijzigd
woensdag 8 mei 2024 om 11:39
en toch deed niet iedereen het. Dat zie je ook in dit topic. Het is voor veel mensen ook niet herkenbaarDoreia* schreef: ↑08-05-2024 11:33Mensen moeten ook in staat kunnen zijn tot zelf reflectie. En ik denk dat dit ook lastig is. Zeker omdat vroeger dingen veel meer 'hoorden' en je je daar niets bij af vroeg.
Zo was het, zo deed je het en zo ging het dus ook. Je hele bubbel deed het zo, dus wie was jij om dat anders te doen? Je hoefde je ook nooit af te vragen waarom je het deed, dus zelfreflectie was lang niet zo noodzakelijk als tegenwoordig.
mijn ouders rookten, altijd, overal. Ook in de auto. Ene sigaret na de andere
Ze hebben het later wel gegooid op "we wisten niet beter, iedereen deed het!"
Waarop ik zei: "nee hoor, ik herinner me dat jullie Oom-Harry, altijd belachelijk maakten omdat hij niet rookte en anti-roken was"
woensdag 8 mei 2024 om 11:40
Helaas heb ik bij 1 van onze kinderen ( jaren 90 ) een slotje zowel op deur als raam moeten zetten.
Zij was zeer ondernemend en klom zelfs met 3 jaar al uit het raam dat snachts de overbuurvrouw kwam melden dat ze buiten op het afdak richeltje stond.
En regelmatig dochter bij het meer moeten wegplukken omdat ze er weer vandoor gegaan was.
Geloof mij als je snachts geen oog dicht doet omdat je kind steeds het gevaar op zoekt dan moet je wat.
Dus niet als straf maar puur uit veiligheid.
Zij was zeer ondernemend en klom zelfs met 3 jaar al uit het raam dat snachts de overbuurvrouw kwam melden dat ze buiten op het afdak richeltje stond.
En regelmatig dochter bij het meer moeten wegplukken omdat ze er weer vandoor gegaan was.
Geloof mij als je snachts geen oog dicht doet omdat je kind steeds het gevaar op zoekt dan moet je wat.
Dus niet als straf maar puur uit veiligheid.
Jaja weet het..maak soms taalfouten..hè maar ik ben ..ik !
woensdag 8 mei 2024 om 11:41
Ik moest aan tafel blijven zitten, dus ik zat kokhalzend aan tafel, ook heel gezellig. Denk dat dat allemaal niet heel lang duurde, zoiets is voor niemand leuk. Ik geloof niet dat ik ooit in m'n eentje nog met m'n bordje aan tafel zat terwijl de afwas al gedaan was ofzo, m'n moeder ging op gegeven moment wel onderhandelen, nog 2 hapjes.Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 11:32en als je je bord niet leeg at?
ik heb wat zitten kokhalzen "op de trap"
Ik ben ook wel naar m'n kamer gestuurd, maar in mijn herinnering hoefde dan niet de deur persé dicht en zat ik daar ook niet urenlang. Op m'n kamer had ik ook m'n muziek, boeken en speelgoed en later een tv, dus zo'n ramp was het ook niet. Soms moet je gewoon even niet meer met elkaar in dezelfde ruimte zijn.
woensdag 8 mei 2024 om 11:46
Vroeger moest ik van mijn ouders altijd mijn bord leeg eten anders geen toetje.
Dat heb ik bij mijn kinderen dus totaal anders gedaan omdat ik idd vroeger aan het kokhalzen was boven de spruitjes bv.
Mijn kinderen mogen eten wat ze op kunnen/willen en toetje krijgen ze sowieso.
Dat heb ik bij mijn kinderen dus totaal anders gedaan omdat ik idd vroeger aan het kokhalzen was boven de spruitjes bv.
Mijn kinderen mogen eten wat ze op kunnen/willen en toetje krijgen ze sowieso.
Jaja weet het..maak soms taalfouten..hè maar ik ben ..ik !
woensdag 8 mei 2024 om 11:56
Ik denk dat mijn ouders vooral geen zin hadden in opvoeden en het zichzelf makkelijk maakten, want ik werd gewoon met een spanband aan de stoel gesnoerd als ik niet bleef zitten.Oplader schreef: ↑08-05-2024 11:41Ik moest aan tafel blijven zitten, dus ik zat kokhalzend aan tafel, ook heel gezellig. Denk dat dat allemaal niet heel lang duurde, zoiets is voor niemand leuk. Ik geloof niet dat ik ooit in m'n eentje nog met m'n bordje aan tafel zat terwijl de afwas al gedaan was ofzo, m'n moeder ging op gegeven moment wel onderhandelen, nog 2 hapjes.
niet quoten aub:
Ze waren sowieso niet van het uitleggen of praten, maar forceerden dingen terwijl dat gewoon echt niet nodig was. Zo had ik ook eens een teek op mijn buik, ik was een jaar of 10/11. Oud genoeg om uit te leggen dat die er met een pincet uit moest, in ieder geval. Mijn ouders hebben me plat op tafel gedrukt, mijn armen en benen vastgehouden (ik krijsen) om die teek eruit te halen zonder me zelf maar te waarschuwen. Aangezien ik als kind ook seksueel misbruikt ben - niet door mijn ouders - was dat nog een extra laag aan horror. Ik kan me gewoon niet voorstellen waarom je daarvoor zou kiezen.
woensdag 8 mei 2024 om 11:59
Dit herken ik wel. Dat ik last heb van de trauma’s van mijn ouders, die mij weer trauma’s hebben gegeven. Zij waren niet in staat tot zelfreflectie. Ik wel en ik probeer nu uit alle macht om ze niet door te geven. Gewoon klote.Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 11:35dat doe ik inderdaad, en dat maakt dat Brengt heel veel.
Maar het geeft ook iets oneerlijks/onevenwichtigs. Je neemt de demonen van je ouders, daar moet je mee aan het werk. Je eigen demonen. En voorkomen, dat je kinderen er last van krijgen
Ik vind het zwaar. Ik zie geen andere oplossing. Maar ik vind het wel zwaar. Je zit gemangeld tussen 2(3?) generaties
als toch mijn ouders eens wat beter hun 'best gedaan' hadden, was het voor mij nu niet zo zwaaar.
Overigens on topic: ben ik nooit opgesloten geweest, maar kan me er wel wat bij voorstellen want mijn kinderen slaapwandelden en maakten ook de buitendeur open. Maar het is niet eens mij me opgekomen om ze op hun kamer op te sluiten! Ik sliep gewoon heel licht en hoopte dat ik het altijd zou merken en dat was ook zo.
woensdag 8 mei 2024 om 12:00
Opsluiten kan ik mij (geboren in 76 niet herinneren). Misschien als peuter/kleuter dat er traphekjes waren maar dat vind ik toch wat anders. Voor straf naar mijn kamer was ook meer in de pubertijd dat alle partijen even konden afkoelen en zo vervelend was mijn kamer niet.
Bij mijn dochter heb ik wel de klinken omhoog gehad om te voorkomen dat de hond bij haar kwam. Technisch gezien zat ze dus opgesloten want zelf kon ze er niet uit. Wel babyfoon met geluid gebruikt tot ze een jaar of 4 was en als er wat was, dan hoorde we het en gingen we kijken. Het is niet zo dat ze aan haar lot werd overgelaten of lastig was. De hond heeft haar trouwens nooit kwaad gedaan en zou haar met zijn leven beschermen als dat moest. Maar bij hele jonge kinderen en dieren moet je gewoon alert en in de buurt blijven.
Qua eten, want dit draadje neemt nu die afslag... moesten we vroeger net zovele happen proeven als dat we oud waren. Smaak moet zich ook kunnen ontwikkelen. En dat heb ik doorgezet, vond het wel een mooie en overzichtelijke regel. En als ze ouder worden, weet je echt wel of ze iets echt niet lusten en dan ga je toch al anders of een alternatief koken. Wel had ik hier in huis de regel dat wat ik opschep, mag je laten staan als je vol zit. Maar schep je zelf op dan eet je op wat je pakt. Mijn dochter schepte op voor een kazerne en liet het na de "verplichte"" happen de rest staan. Dat vond ik niet nodig. Pak dan minder, je kunt altijd bij pakken.
Bij mijn dochter heb ik wel de klinken omhoog gehad om te voorkomen dat de hond bij haar kwam. Technisch gezien zat ze dus opgesloten want zelf kon ze er niet uit. Wel babyfoon met geluid gebruikt tot ze een jaar of 4 was en als er wat was, dan hoorde we het en gingen we kijken. Het is niet zo dat ze aan haar lot werd overgelaten of lastig was. De hond heeft haar trouwens nooit kwaad gedaan en zou haar met zijn leven beschermen als dat moest. Maar bij hele jonge kinderen en dieren moet je gewoon alert en in de buurt blijven.
Qua eten, want dit draadje neemt nu die afslag... moesten we vroeger net zovele happen proeven als dat we oud waren. Smaak moet zich ook kunnen ontwikkelen. En dat heb ik doorgezet, vond het wel een mooie en overzichtelijke regel. En als ze ouder worden, weet je echt wel of ze iets echt niet lusten en dan ga je toch al anders of een alternatief koken. Wel had ik hier in huis de regel dat wat ik opschep, mag je laten staan als je vol zit. Maar schep je zelf op dan eet je op wat je pakt. Mijn dochter schepte op voor een kazerne en liet het na de "verplichte"" happen de rest staan. Dat vond ik niet nodig. Pak dan minder, je kunt altijd bij pakken.
woensdag 8 mei 2024 om 12:01
woensdag 8 mei 2024 om 12:02
woensdag 8 mei 2024 om 12:02
Ik heb een herinnering van mij als heel klein kind, dat ik plas op mijn knuffel, omdat ik voor straf op mijn kamer zat en niet eraf durfde komen.Nietveelmaargenoeg schreef: ↑08-05-2024 07:20Ik wou net vragen hoe het dat ging als je naar de wc moest…
Poeh.
Nee, ik heb het vroeger zelf niet meegemaakt en zag het ook niet bij vriendinnen.
Een traphekje is natuurlijk ook een manier van opsluiten, maar dan heb je doorgaans wel een hele verdieping beweegruimte en meestal ook een toilet.
To, ik weet niet of het gebruikelijk was. Maar het gevoel van onveiligheid en machteloosheid dat het mij gegeven heeft, vind ik dehumaniserend.
woensdag 8 mei 2024 om 12:05
Och dat eten. Het bord moest leeg. Deed je dat niet, dan kon je net zo lang aan tafel blijven zitten tot het op was. Anders ging je naar bed en kreeg je het bij het ontbijt weer. Dus mijn bord leegeten doe ik nog steeds, zelfs nu ik al ruim volwassen ben. Bij mijn eigen kind dus niet. Ik wil dat ze daar gezond mee opgroeit.
woensdag 8 mei 2024 om 12:05
Misschien vonden ze al dat ze het veel beter deden dan hun ouders? Ik snap het ook niet goed.Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 12:02Bij heel veel dingen denk ik: Ik zou mijn kind dit nooit aandoen? - Waarom mijn ouders dan wel?
En ik snap het niet. Op het oog zijn het leuke mensen, prima vrienden, goed in werksituaties, zelfs leuke grootouders.
Maar hoe konden ze het op zoveel vlakken zo verkeerd doen?
Ik erger me vaak op social media dat 70plussers vinden dat 'wij' te slap opvoeden, vroeger leerde je nog normen en waarden met de harde hand. Ik zie vooral een generatie die niet om kan gaan met emoties.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 8 mei 2024 om 12:09
Zelf ben ik van ‘79.
Niet herkenbaar van mijzelf of anderen: opgesloten worden op kamer/in huis, gedwongen eten, vastgebonden worden, geen tekst en uitleg
Wel herkenbaar: ouders die overal rookten in de jaren ‘80 (mijn huis was een uitzondering en dat kwam alleen doordat mijn moeder nooit gerookt heeft en ze niet wilde dat het huis naar een asbak rook), altijd eerst twee happen proberen voordat je zei dat je iets niet wilde eten
Wat nu niet meer zou kunnen: als peuter en kleuter droeg ik bij uitjes regelmatig zo’n tuigje met een riempje. Ik was een notoire wegrenner. Zus en ik schelen 11 maanden dus als mijn moeder alleen met ons naar de stad o.i.d. ging, had ik dat tuigje om. Dat zou tegenwoordig niemand meer doen. Mijn moeder zegt daar nu over: ‘Ik heb eerst jou in die buggy gezet en je zusje op de arm gepakt maar dat was geen doen. Het was ook zielig een kind in een buggy te zetten dat kon en wilde lopen’. Ik heb daar verder geen trauma aan overgehouden.
Niet herkenbaar van mijzelf of anderen: opgesloten worden op kamer/in huis, gedwongen eten, vastgebonden worden, geen tekst en uitleg
Wel herkenbaar: ouders die overal rookten in de jaren ‘80 (mijn huis was een uitzondering en dat kwam alleen doordat mijn moeder nooit gerookt heeft en ze niet wilde dat het huis naar een asbak rook), altijd eerst twee happen proberen voordat je zei dat je iets niet wilde eten
Wat nu niet meer zou kunnen: als peuter en kleuter droeg ik bij uitjes regelmatig zo’n tuigje met een riempje. Ik was een notoire wegrenner. Zus en ik schelen 11 maanden dus als mijn moeder alleen met ons naar de stad o.i.d. ging, had ik dat tuigje om. Dat zou tegenwoordig niemand meer doen. Mijn moeder zegt daar nu over: ‘Ik heb eerst jou in die buggy gezet en je zusje op de arm gepakt maar dat was geen doen. Het was ook zielig een kind in een buggy te zetten dat kon en wilde lopen’. Ik heb daar verder geen trauma aan overgehouden.
woensdag 8 mei 2024 om 12:10
dat laatste zekerMaleficent schreef: ↑08-05-2024 12:05Misschien vonden ze al dat ze het veel beter deden dan hun ouders? Ik snap het ook niet goed.
Ik erger me vaak op social media dat 70plussers vinden dat 'wij' te slap opvoeden, vroeger leerde je nog normen en waarden met de harde hand. Ik zie vooral een generatie die niet om kan gaan met emoties.
en hun emoties onderdrukt met alcohol en veel AD
Als die generatie wegvalt, zakt de wereldwijde wijnhandel in
woensdag 8 mei 2024 om 12:11
Mijn nu 18 jarige had een armbandje om wat aan mij vast zat.
Maar die kon ook zo weg rennen en omdat hij verstandelijk beperkt was, kon hij zich verder ook echt niet redden. Ik vind dat trouwens niet perse heel erg slecht ofzo als mensen zoiets gebruiken bij een avontuurlijk kind. Beter dat dan dat ze onder een auto lopen of het water in.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 8 mei 2024 om 12:12
Echt he? Ik vind dat dus zo opvallend. Zoveel mensen van die generatie die elke dag alcohol drinken.Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 12:10dat laatste zeker
en hun emoties onderdrukt met alcohol en veel AD
Als die generatie wegvalt, zakt de wereldwijde wijnhandel in
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 8 mei 2024 om 12:14
Volgens mij had ik een schuif op mijn slaapkamerdeur, maar dat weet ik dan alleen van foto’s. Ik moet dus heel klein zijn geweest.
Ik heb wel heel wat uren met mijn bord op de trap doorgebracht, omdat ik niet netjes at.
Rond mijn 11de kwam ik voor het eerst bij de ortho en het eerste wat hij zei:”ach kind, je bent je hele leven nog niet in staat geweest om normaal te eten”.
Ik heb er gelukkig geen trauma van en het is soms nog handig om het schuldgevoel van mijn ouders even aan te stippen
Ik denk dat er wat opvoeding betreft veel voortschrijdend inzicht is en de meeste ouders dingen nu anders zouden doen dan toen. En dat er nog steeds ouders zijn die geen kind hadden mogen opvoeden.
Ik heb wel heel wat uren met mijn bord op de trap doorgebracht, omdat ik niet netjes at.
Rond mijn 11de kwam ik voor het eerst bij de ortho en het eerste wat hij zei:”ach kind, je bent je hele leven nog niet in staat geweest om normaal te eten”.
Ik heb er gelukkig geen trauma van en het is soms nog handig om het schuldgevoel van mijn ouders even aan te stippen
Ik denk dat er wat opvoeding betreft veel voortschrijdend inzicht is en de meeste ouders dingen nu anders zouden doen dan toen. En dat er nog steeds ouders zijn die geen kind hadden mogen opvoeden.
woensdag 8 mei 2024 om 12:15
Met eten waren mijn ouders streng; allebei de oorlog meegemaakt en echte honger gekend. Ik moest sowieso eten wat de pot schafte, en wat ik opschepte moest ook op. Ik heb een enkele keer meegemaakt dat ik daardoor langer aan tafel moest blijven zitten, heb daar geen trauma van of zo. Opsluiten, nee nooit meegemaakt, Wel dat ik soms op het onderste treetje van de trap moest gaan zitten om 'af te koelen'. Dat vond ik heel erg. Dan wist ik dat ze echt boos waren. Waarschijnlijk zat ik er maar 10 minuten of een kwartier, maar ik moest dan stil zijn en het duurde in mijn beleving eeuwen.
Met eten heb ik vandaag de dag nog steeds dat ik zo min mogelijk weggooi. Dat heb ik echt van mijn jeugd overgehouden. Ik ben kliekjeskoningin, maak van allerhande restjes hele maaltijden.
Met eten heb ik vandaag de dag nog steeds dat ik zo min mogelijk weggooi. Dat heb ik echt van mijn jeugd overgehouden. Ik ben kliekjeskoningin, maak van allerhande restjes hele maaltijden.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
woensdag 8 mei 2024 om 12:16
Nu heb je rugzakjes met een riem eraan. Precies hetzelfde, maar ziet er wat gezelliger uit.lemoos2 schreef: ↑08-05-2024 12:09
Wat nu niet meer zou kunnen: als peuter en kleuter droeg ik bij uitjes regelmatig zo’n tuigje met een riempje. Ik was een notoire wegrenner. Zus en ik schelen 11 maanden dus als mijn moeder alleen met ons naar de stad o.i.d. ging, had ik dat tuigje om. Dat zou tegenwoordig niemand meer doen. Mijn moeder zegt daar nu over: ‘Ik heb eerst jou in die buggy gezet en je zusje op de arm gepakt maar dat was geen doen. Het was ook zielig een kind in een buggy te zetten dat kon en wilde lopen’. Ik heb daar verder geen trauma aan overgehouden.
En idd van die telefoonsnoeren aan de pols. Ik vind er weinig van eerlijk gezegd, hooguit verstandig.
woensdag 8 mei 2024 om 12:16
en het zou deze ouders zo enorm sieren, als ze dat zouden uitspreken naar hun kinderen!
dan zou een deel van de therapeuten op slag werkloos zijn.
woensdag 8 mei 2024 om 12:18
Geen idee. Mijn ouders doen dat wel, zeggen dat ze dingen nu anders zouden doen. En ik doe dat zelf ook naar mijn kind.Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 12:16en het zou deze ouders zo enorm sieren, als ze dat zouden uitspreken naar hun kinderen!
dan zou een deel van de therapeuten op slag werkloos zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
