Psyche
alle pijlers
Was kinderen opsluiten vroeger normaal?
woensdag 8 mei 2024 om 03:51
Ik herinner me opeens dat mijn siblings en ik toen we klein waren regelmatig opgesloten werden op onze kamers. So wie so in de nacht, 1 van mijn siblings so wie so ook regelmatig overdag. Dit was dan met een kettingkje met schuifje (zoals je vaak als extra bescherming ziet op de voordeur) op de slaapkamerdeuren en op de deur naar de hal met de kinderslaapkamers - mijn ouders sliepen op een compleet andere plek in het huis.
Ik ben geboren begin jaren negentig, en vraag me eigenlijk af of dit gangbaar was in die tijd?
Ik ben geboren begin jaren negentig, en vraag me eigenlijk af of dit gangbaar was in die tijd?
woensdag 8 mei 2024 om 12:18
Bijtie, knap dat je het kan zien. Het heeft mij heel wat jaren therapie en (zelf) compassie oefeningen gekost om te zien dat mijn ouders ook worstelden met hun opvoeding. En nóg, en nóg kan ik dezelfde machteloosheid voelen, die over wil vloeien in boosheid als mijn kinderen niet luisteren.bijtie schreef: ↑08-05-2024 10:22Mijn ouders werden zelf opgesloten, gestraft en vooral veel vernederd door hun ouders. Als gevolg hebben ze mij een anti-autoritaire opvoeding geprobeerd te geven. Maar ik weet dat ze dikwijls worstelden daarmee en waarschijnlijk de stemmen van hun ouders nog konden horen. Ze vlogen namelijk wel eens uit de bocht en dan ging het met schreeuwen en schelden. Pas nu ik ruim volwassen ben zie ik die worsteling van ze. Als getraumatiseerde ouders twee kinderen grootbrengen, zonder enige hulp of therapie lijkt me eigenlijk niet te doen.
Mij lukt het dus wel om de emoties te herkennen, mijn ouders niet, die gingen 'los'.
woensdag 8 mei 2024 om 12:20
De ogen groter dan de mond. Hoor het mijn moeder nog zeggenLorem_Ipsum schreef: ↑08-05-2024 11:38Bij mij thuis nóóit strijd over borden leeg eten en dat soort dingen. Maar er werd ook niet voor ons opgeschept. Schepte je zelf teveel op, dan hadden we “te grote ogen” gehad, daar werd dan wel wat van gezegd, en dan lette je daar volgende keer meer op. Maar aan tafel was de zaak daarmee afgedaan.
Wij waren wel heel makkelijke eters, aten de meeste dingen wel, dus at je iets echt niet, of had je een dagje geen trek, dan werd daar verder geen punt van gemaakt. Dan krijg je toch lekker jus zonder champignons.
woensdag 8 mei 2024 om 12:23
Precies!Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 09:55ohja, die "lachende anekdotes", van wat gewoon mishandeling was
Kijk, dat je als ouders vroeger dingen verkeerd deed. Vooruit, dat kan. Maar bied je EXCUSES aan.
En maak er geen grapjes over, daarmee haal je wonden weer open
woensdag 8 mei 2024 om 12:23
Of het normaal was weet ik niet maar mijn broertje had vroeger ook een haakje op de deur omdat hij anders om de haverklap beneden stond dat hij niet kon slapen of omdat hij dacht dat het al ochtend was. Dat haakje was dus tegen het spoken in de nacht. Als ik dan in de ochtend wakker werd en onze ouders nog niet wakker waren dan haalde ik het haakje los en gingen we samen beneden tv kijken.
Toen hij eenmaal begreep dat hij echt in bed moest blijven en niet steeds moest komen ging het haakje er af. Mijn broertje en ik hadden toen beide een potje/emmer op de kamer staan voor de nachten zodat we niet helemaal het huis door hoefden naar de wc achter de bijkeuken. Was toen volgens mij vrij normaal. Mijn neefjes en nichtjes hadden dat ook tot een jaar of 5/6.
Toen hij eenmaal begreep dat hij echt in bed moest blijven en niet steeds moest komen ging het haakje er af. Mijn broertje en ik hadden toen beide een potje/emmer op de kamer staan voor de nachten zodat we niet helemaal het huis door hoefden naar de wc achter de bijkeuken. Was toen volgens mij vrij normaal. Mijn neefjes en nichtjes hadden dat ook tot een jaar of 5/6.
woensdag 8 mei 2024 om 12:33
Ik vind daar niets van. Ik ben ook vroeger naar mijn kamer gestuurd als puber. Dat was gewoon om af te koelen. Daar zat ook niet aan vast dat ik niet van die kamer af mocht. Ik kon ook zelf bepalen wanneer het genoeg was geweest. Als ik mijn puber wel eens naar boven stuur, bepaalt hij ook zelf wanneer hij voldoende is afgekoeld. En hij mag gewoon rondscharrelen en onder wat eten of drinken pakken. Ik heb die associatie met ‘ga maar even naar je kamer’ en dat die deur vervolgens dicht moet blijven niet.Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 08:28Maar wat vinden jullie van "naar je kamer sturen"?
Dan zit de deur wellicht niet op slot, maar je weet dondersgoed, dat de deur niet open mag
woensdag 8 mei 2024 om 12:40
+1lemoos2 schreef: ↑08-05-2024 12:33Ik vind daar niets van. Ik ben ook vroeger naar mijn kamer gestuurd als puber. Dat was gewoon om af te koelen. Daar zat ook niet aan vast dat ik niet van die kamer af mocht. Ik kon ook zelf bepalen wanneer het genoeg was geweest. Als ik mijn puber wel eens naar boven stuur, bepaalt hij ook zelf wanneer hij voldoende is afgekoeld. En hij mag gewoon rondscharrelen en onder wat eten of drinken pakken. Ik heb die associatie met ‘ga maar even naar je kamer’ en dat die deur vervolgens dicht moet blijven niet.
woensdag 8 mei 2024 om 12:46
Bij ons aan tafel werd trouwens veel meer gehamerd op tafelmanieren. Ben wel blij dat ik die heb meegekregen, maar had iets minder strict gemogen (ik hoor nog steeds: niet met je ellebogen op tafel, niet je mes aflikken etc.). Na een tijdje doe je dat dan vanzelf niet meer.
Verder waren mijn ouders echt heel vrij. Mocht van alles, bijna nooit straf (alleen als ik het echt te bont maakte en ik was ook een draak als puber).
Verder waren mijn ouders echt heel vrij. Mocht van alles, bijna nooit straf (alleen als ik het echt te bont maakte en ik was ook een draak als puber).
woensdag 8 mei 2024 om 12:49
Opsluiten kan ik me niet meer zo goed herinneren. Wel uit de auto gezet worden. De eerste keer dat ik me kan herinneren was ik een jaar of vier. Auto langs de kant van de weg, uit de auto worden gezet en ouders reden dan weg. Om vervolgens 30 meter verder weer te stoppen en dan moest ik naar de auto rennen, mocht er weer in en werd doodgezwegen. Als ik vroeg wat ik dan gedaan had, herhaalde het ritueel zich. Dit is heel vaak voorgekomen, de laatste keer toen ik 29(!) was. Sinds de puberteit kon ik me er niet meer druk om maken.
Wel heb ik altijd het idee gehad dat ik vast een heel lastig kind was, dat ze dat deden. Pas nu komt het besef dat ik dat niet was. Ik ben enig kind en heel stil en rustig. Het waren mijn ouders die dit deden, niet ik.
Ik heb zelf kinderen en heb ze nooit uit de auto gezet en het ook nooit overwogen.
Wel heb ik altijd het idee gehad dat ik vast een heel lastig kind was, dat ze dat deden. Pas nu komt het besef dat ik dat niet was. Ik ben enig kind en heel stil en rustig. Het waren mijn ouders die dit deden, niet ik.
Ik heb zelf kinderen en heb ze nooit uit de auto gezet en het ook nooit overwogen.
woensdag 8 mei 2024 om 12:51
Volgens mij heb ik (jeugd in de jaren '80/'90) nooit straf gehad voor wat dan ook. En al zeker nooit opgesloten. Nog niet eens ooit naar mijn kamer gestuurd.
Ik heb ook nooit van vriendinnetjes gehoord dat ze werden opgesloten, al weet ik natuurlijk niet alles wat er overal gebeurde. Maar ik ben hier toch wel verbaasd hoe veel mensen hier vertellen dat ze dat wel hebben meegemaakt!
Ik heb ook nooit van vriendinnetjes gehoord dat ze werden opgesloten, al weet ik natuurlijk niet alles wat er overal gebeurde. Maar ik ben hier toch wel verbaasd hoe veel mensen hier vertellen dat ze dat wel hebben meegemaakt!
woensdag 8 mei 2024 om 12:51
...daar zijn geen woorden voor...Hupsel schreef: ↑08-05-2024 12:49Opsluiten kan ik me niet meer zo goed herinneren. Wel uit de auto gezet worden. De eerste keer dat ik me kan herinneren was ik een jaar of vier. Auto langs de kant van de weg, uit de auto worden gezet en ouders reden dan weg. Om vervolgens 30 meter verder weer te stoppen en dan moest ik naar de auto rennen, mocht er weer in en werd doodgezwegen. Als ik vroeg wat ik dan gedaan had, herhaalde het ritueel zich.
woensdag 8 mei 2024 om 12:52
Mijn man roept het weleens. 'we moeten straf gaan geven hoor'.
Ik zie dan kindergedrag waar je met ze over kunt praten en een leermoment, hij zit al wat sneller in de 'we worden in de maling genomen' vibe.
Gelukkig trekt hij bij als er dan andere kinderen over de vloer komen en ziet dat onze kinderen best welgemanierd zijn.
Gisteren ging hij uit zijn panty omdat ze een dagje samen thuis waren geweest en inderdaad, het was een zootje.
Maar; oudste zat verstrikt in een boek en was drie biebs afgeweest voor deel 2, had met jongste huiswerk gemaakt en jongste had een gedoetje met een vriendje goed opgelost en ze hadden heel veel fruit gegeten en gesport samen.
Dus ik zag geen probleem, gewoon op laten ruimen.
Man roept dan (tegen mij hoor, kinderen kregen niks mee) ' het gaat helemaal mis met die 2', dus die ging zelf maar even afkoelen op zolder
Mijn moeder deed alles alleen of met dubieuze partners. Dat scheelt ook wel, als niemand je bijstuurt of je juist opstookt. Single mannen zonder kinderen zijn vaak pedagogisch ook niet zo sterk is mijn ervaring.
woensdag 8 mei 2024 om 12:55
zou het voor je man niet fijn zijn, om hier hulp bij te zoeken?Surebaby schreef: ↑08-05-2024 12:52Mijn man roept het weleens. 'we moeten straf gaan geven hoor'.
Ik zie dan kindergedrag waar je met ze over kunt praten en een leermoment, hij zit al wat sneller in de 'we worden in de maling genomen' vibe.
Gelukkig trekt hij bij als er dan andere kinderen over de vloer komen en ziet dat onze kinderen best welgemanierd zijn.
Gisteren ging hij uit zijn panty omdat ze een dagje samen thuis waren geweest en inderdaad, het was een zootje.
Maar; oudste zat verstrikt in een boek en was drie biebs afgeweest voor deel 2, had met jongste huiswerk gemaakt en jongste had een gedoetje met een vriendje goed opgelost en ze hadden heel veel fruit gegeten en gesport samen.
Dus ik zag geen probleem, gewoon op laten ruimen.
Man roept dan (tegen mij hoor, kinderen kregen niks mee) ' het gaat helemaal mis met die 2', dus die ging zelf maar even afkoelen op zolder
Mijn moeder deed alles alleen of met dubieuze partners. Dat scheelt ook wel, als niemand je bijstuurt of je juist opstookt. Single mannen zonder kinderen zijn vaak pedagogisch ook niet zo sterk is mijn ervaring.
dan fokt hij zich minder op, geeft echt rust. Mijn man heeft/had ook dat gevoel van "in de maling worden genomen", en das een rot gevoel.
woensdag 8 mei 2024 om 12:56
Hupsel ach wat sneu...
Ik riep altijd dat ik weg wilde en mocht dan ook gaan. Zei men pesterig: ga maar iemand zoeken die jou wel wil hebben dan.
Elk jaar, zo'n beetje in de herfst liep ik dus weg al vanaf kleutertijd.
Vonden ze ook megagrappig, ik pakte dan heel serieus spullen en mijn zakgeld en vertrok dan en werd vrolijk uitgewuifd.
Kan ik me ook niet voorstellen dat ik dat zou doen.
Ik heb een keer in de winkel die 'ok nou doei' gedaan met mijn eigen kind en kreeg geen leuke flashback.
Dat uit de auto zetten is levensgevaarlijk ook nog.
Ik riep altijd dat ik weg wilde en mocht dan ook gaan. Zei men pesterig: ga maar iemand zoeken die jou wel wil hebben dan.
Elk jaar, zo'n beetje in de herfst liep ik dus weg al vanaf kleutertijd.
Vonden ze ook megagrappig, ik pakte dan heel serieus spullen en mijn zakgeld en vertrok dan en werd vrolijk uitgewuifd.
Kan ik me ook niet voorstellen dat ik dat zou doen.
Ik heb een keer in de winkel die 'ok nou doei' gedaan met mijn eigen kind en kreeg geen leuke flashback.
Dat uit de auto zetten is levensgevaarlijk ook nog.
woensdag 8 mei 2024 om 12:57
Een vriendje van mijn kind word wel eens door zijn moeder (gedreigd met) onder de koude douche gezet.
Of hij krijgt een lepel sambal in zijn mond.
Het is wel een heel lastig kind hoor, maar ik denk dat hij neurodivers is en dus een andere aanpak nodig heeft dan koudes douches en sambal lepels. Moeder is nog geen 40 overigens.
Uit de auto zetten en wegrijden! Mijn hemel, ik kan me niet voorstellen hoe dát moet voelen! Dan valt je hart toch in 1000 stukjes op de grond en wat moet je als kind dan wel niet denken zeg? Och wat ontzettend erg!
Of hij krijgt een lepel sambal in zijn mond.
Het is wel een heel lastig kind hoor, maar ik denk dat hij neurodivers is en dus een andere aanpak nodig heeft dan koudes douches en sambal lepels. Moeder is nog geen 40 overigens.
Uit de auto zetten en wegrijden! Mijn hemel, ik kan me niet voorstellen hoe dát moet voelen! Dan valt je hart toch in 1000 stukjes op de grond en wat moet je als kind dan wel niet denken zeg? Och wat ontzettend erg!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 8 mei 2024 om 12:59
Hij heeft al hulp gehad. Heel fijn. Wat er wel lastig van is is wat to ook beschrijft: dat je anders naar je ouders gaat kijken.Lila-Linda schreef: ↑08-05-2024 12:55zou het voor je man niet fijn zijn, om hier hulp bij te zoeken?
dan fokt hij zich minder op, geeft echt rust. Mijn man heeft/had ook dat gevoel van "in de maling worden genomen", en das een rot gevoel.
Zijn ouders staan niet open voor gesprek dus dat is best eenzaam voor hem.
Ik heb hele bijzondere ouders maar ik heb er gelukkig wel met ze over kunnen praten. Dat is toch helend en helpt afsluiten en met verder gaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
