Psyche
alle pijlers
Wat is er toch met mij aan de hand
zondag 27 oktober 2024 om 20:30
Ik weet niet of iemand misschien herkenning vind in het komende verhaal.
Afgelopen week heb ik me laten doorverwijzen naar een centrum voor diagnostiek. Dit nadat het voor de zoveelste keer is misgelopen op mijn werk.
Eigenlijk loop ik al zolang ik op school/werk/stages doe tegen hetzelfde probleem aan. Namelijk dat ik - simpelweg - niet functioneer.
informatie/ verbale communicatie lijkt bij mij maar traag te ''landen''. Hierdoor vind ik direct handelen moeilijk. Het is alsof ik me niet kan focussen in een sociale omgeving waar je moet presteren. Dit zorgt voor miscommunicatie en ergernis bij collega’s. ik sla bij instructies volledig lam door alle prikkels en raak mezelf als het ware ''kwijt.'' kortom: het overkomt me en ik heb geen controle meer over mijn gedachten, een rotgevoel. Ik interpreteer dingen die worden gezegd soms verkeerd of als er veel stappen genomen moeten worden ben ik vaak snel de draad kwijt. Dit is helaas een terugkerend patroon. Ik ben al vaker doorverwezen, maar ben bij intakegesprekken nooit helemaal eerlijk geweest over mijn klachten(bang om dom gevonden te worden). Waardoor mijn probleem niet helemaal bij de kern is aangepakt en alleen maar erger is geworden.
Helaas heb ik mede hierdoor ook de opleiding die ik graag wilde doen moeten stopzetten. Ik stelde vaak opdrachten uit en het tempo lag voor mij hoog, en dan kwam ik in de problemen. Ook interpreteerde ik de feedback van docenten niet altijd goed of te letterlijk. Uiteindelijk ben ik - tot mijn enorme verdriet - met deze opleiding gestopt. Terwijl ik inhoudelijk wel de potentie had.
ik heb het gevoel dat de keuzes die ik heb gemaakt vaak zijn gebaseerd op een soort chaos van gevoelens waarbij ik het overzicht niet meer heb en dan maak ik vervolgens uit emotie een keuze, die niet zelden verkeerd uitpakt.
het pijnlijke is - dat ik wel een uitgesproken talent heb in datgene wat ik wil doen. een opleiding hierin afronden was mijn grote droom maar het lukt mij maar niet om consistent te functioneren en zaken ''slim'' aan te pakken. hierdoor blijf ik onzichtbaar en word ik steeds onzekerder. Helaas ben ik door deze problemen ook langzaam in een sociaal isolement terecht gekomen en heb ik s'nachts paniekaanvallen, ik blijf zaken overdenken en lijk in een soort gedachteloops vast te zitten.
Ik ben nu 33, erg ongelukkig, alles spuugzat, heb geen opleiding afgerond en voel me compleet mislukt. Ik weet niet wat ik wil met dit topic, gedachten ordenen, herkenning, wat troostende woorden zijn ook heel erg welkom. Wellicht heeft iemand een idee hoe ik mijn hulpvraag straks duidelijk kan formuleren, ik heb het overzicht namelijk even niet meer.
Groetjes Flipvla
Afgelopen week heb ik me laten doorverwijzen naar een centrum voor diagnostiek. Dit nadat het voor de zoveelste keer is misgelopen op mijn werk.
Eigenlijk loop ik al zolang ik op school/werk/stages doe tegen hetzelfde probleem aan. Namelijk dat ik - simpelweg - niet functioneer.
informatie/ verbale communicatie lijkt bij mij maar traag te ''landen''. Hierdoor vind ik direct handelen moeilijk. Het is alsof ik me niet kan focussen in een sociale omgeving waar je moet presteren. Dit zorgt voor miscommunicatie en ergernis bij collega’s. ik sla bij instructies volledig lam door alle prikkels en raak mezelf als het ware ''kwijt.'' kortom: het overkomt me en ik heb geen controle meer over mijn gedachten, een rotgevoel. Ik interpreteer dingen die worden gezegd soms verkeerd of als er veel stappen genomen moeten worden ben ik vaak snel de draad kwijt. Dit is helaas een terugkerend patroon. Ik ben al vaker doorverwezen, maar ben bij intakegesprekken nooit helemaal eerlijk geweest over mijn klachten(bang om dom gevonden te worden). Waardoor mijn probleem niet helemaal bij de kern is aangepakt en alleen maar erger is geworden.
Helaas heb ik mede hierdoor ook de opleiding die ik graag wilde doen moeten stopzetten. Ik stelde vaak opdrachten uit en het tempo lag voor mij hoog, en dan kwam ik in de problemen. Ook interpreteerde ik de feedback van docenten niet altijd goed of te letterlijk. Uiteindelijk ben ik - tot mijn enorme verdriet - met deze opleiding gestopt. Terwijl ik inhoudelijk wel de potentie had.
ik heb het gevoel dat de keuzes die ik heb gemaakt vaak zijn gebaseerd op een soort chaos van gevoelens waarbij ik het overzicht niet meer heb en dan maak ik vervolgens uit emotie een keuze, die niet zelden verkeerd uitpakt.
het pijnlijke is - dat ik wel een uitgesproken talent heb in datgene wat ik wil doen. een opleiding hierin afronden was mijn grote droom maar het lukt mij maar niet om consistent te functioneren en zaken ''slim'' aan te pakken. hierdoor blijf ik onzichtbaar en word ik steeds onzekerder. Helaas ben ik door deze problemen ook langzaam in een sociaal isolement terecht gekomen en heb ik s'nachts paniekaanvallen, ik blijf zaken overdenken en lijk in een soort gedachteloops vast te zitten.
Ik ben nu 33, erg ongelukkig, alles spuugzat, heb geen opleiding afgerond en voel me compleet mislukt. Ik weet niet wat ik wil met dit topic, gedachten ordenen, herkenning, wat troostende woorden zijn ook heel erg welkom. Wellicht heeft iemand een idee hoe ik mijn hulpvraag straks duidelijk kan formuleren, ik heb het overzicht namelijk even niet meer.
Groetjes Flipvla
maandag 28 oktober 2024 om 18:45
Hoewel ongetwijfeld in mindere mate, herkenbaar. Ik kan ook slecht verbale informatie echt opnemen. Tegen collega's heb ik gewoon gezegd "Wil je dit nog kort op de mail zetten, zo verbaal wordt het een soep in m'n hoofd." En als het even kan, in bv. geplande overleggen, schrijf ik met de hand mee. Dat werkt beter dan typen voor mij om het daadwerkelijk op te slaan.
Trouwens hier ook ooit meerdere studies stopgezet en een vermoeden van ADHD of ADD, maar de diagnosetour nooit afgemaakt. Functioneren zoals anderen is soms lastig merk ik (psycholoog destijds noemde het lagere belastbaarheid), maar over het algemeen zijn werkgevers en collega's in mijn ervaring wel meedenkend.
Trouwens hier ook ooit meerdere studies stopgezet en een vermoeden van ADHD of ADD, maar de diagnosetour nooit afgemaakt. Functioneren zoals anderen is soms lastig merk ik (psycholoog destijds noemde het lagere belastbaarheid), maar over het algemeen zijn werkgevers en collega's in mijn ervaring wel meedenkend.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
dinsdag 29 oktober 2024 om 09:35
Hoe ging dat dan?
Vanwaar ga je eigenlijk naar een centrum voor diagnostiek? En diagnostiek op welk gebied?
Hoe kom je aan de diagnose PTSS?
Wat was de aanleiding om neurologisch onderzoek te laten doen?
Klinkt alsof je al aardig door de mangel gehaald bent wat betreft testen en onderzoeken, IQ test etc.
Is het misschien een idee om in therapie te gaan, iets met je pijn en verdriet en je gevoelswereld te gaan doen?
dinsdag 29 oktober 2024 om 13:01
Wat ik ervaar heeft inderdaad ook wel iets van dissociatie, vooral dat de tijd op die momenten voor mij langzaam gaat en ik zelf ook heel traag of timide ga handelen. iets lijkt het over te nemen bij mij, een emotie of angst, idd een ''lamgelegd'' gevoel. Dit ga ik ook zeker aankaarten. Ik denk, maar hoop het niet, dat het wellicht een combinatie is van ptss en autisme/add of iets in die richting. Het is in in elk geval heel genant in werksituaties. Ik kan mijn eigen acties soms niet eens uitleggen en ik onthou dingen die letterlijk 2 minuten geleden gezegd zijn niet, of iets moet mij drie keer verteld worden.Lucy schreef: ↑28-10-2024 18:27Kan het zijn dat je dissocieert als je denkt dat je het niet goed (genoeg) doet? Omdat je zegt dat het lijkt alsof je niet meer kunt nadenken? Kun je op zo'n moment nog reageren op de ander?
Misschien handig om dit soort dingen ook te vertellen in het onderzoek, zeker ook de ptss diagnose. Want trauma kan je letterlijk lam leggen.
dinsdag 29 oktober 2024 om 13:19
Ik heb toen op eigen verzoek zo'n onderzoek laten doen. Dit omdat ik net weer ontslagen was bij een baan waarbij het ook niet lekker ging. Ik pikte het niet op was de reden van het ontslag. Ik zat er als een soort lamgeslagen vogeltje. Bovendien voelde ik me niet op mijn gemak.bijtie schreef: ↑29-10-2024 09:35Hoe ging dat dan?
Vanwaar ga je eigenlijk naar een centrum voor diagnostiek? En diagnostiek op welk gebied?
Hoe kom je aan de diagnose PTSS?
Wat was de aanleiding om neurologisch onderzoek te laten doen?
Klinkt alsof je al aardig door de mangel gehaald bent wat betreft testen en onderzoeken, IQ test etc.
Is het misschien een idee om in therapie te gaan, iets met je pijn en verdriet en je gevoelswereld te gaan doen?
Toen ik die tests deed werd bij de uitslag gezegd dat ik kenmerken van ptss heb omdat mijn resultaten zo wisselvallig waren bij de opdrachten met tijdsdruk.
Met mijn achtergrond is het ook zeker een deel ptss en laag zelfbeeld. Toch herken ik me ook in dingen van het ASS spectrum en wil ik ook eens kijken los van het traumastuk. Of kan je ook dit soort klachten ontwikkelen door trauma? Pff wat een puzzel, wat een zoektocht. Ben ook een beetje op. Emdr kijk ik tegenop. Ik denk, dat ik mijn halve leven moet weg ''emdr''en omdat ik echt een hele rugzak heb.
dinsdag 29 oktober 2024 om 13:19
Ik heb toen op eigen verzoek zo'n onderzoek laten doen. Dit omdat ik net weer ontslagen was bij een baan waarbij het ook niet lekker ging. Ik pikte het niet op was de reden van het ontslag. Ik zat er als een soort lamgeslagen vogeltje. Bovendien voelde ik me niet op mijn gemak.bijtie schreef: ↑29-10-2024 09:35Hoe ging dat dan?
Vanwaar ga je eigenlijk naar een centrum voor diagnostiek? En diagnostiek op welk gebied?
Hoe kom je aan de diagnose PTSS?
Wat was de aanleiding om neurologisch onderzoek te laten doen?
Klinkt alsof je al aardig door de mangel gehaald bent wat betreft testen en onderzoeken, IQ test etc.
Is het misschien een idee om in therapie te gaan, iets met je pijn en verdriet en je gevoelswereld te gaan doen?
Toen ik die tests deed werd bij de uitslag gezegd dat ik kenmerken van ptss heb omdat mijn resultaten zo wisselvallig waren bij de opdrachten met tijdsdruk.
Met mijn achtergrond is het ook zeker een deel ptss en laag zelfbeeld. Toch herken ik me ook in dingen van het ASS spectrum en wil ik ook eens kijken los van het traumastuk. Of kan je ook dit soort klachten ontwikkelen door trauma? Pff wat een puzzel, wat een zoektocht. Ben ook een beetje op. Emdr kijk ik tegenop. Ik denk, dat ik mijn halve leven moet weg ''emdr''en omdat ik echt een hele rugzak heb.
dinsdag 29 oktober 2024 om 13:24
dinsdag 29 oktober 2024 om 13:25
Dankjewel voor je reactie. Het voelt als inderdaad als een strijd tegen iets wat het overneemt bij mij, controle idd of een rare mist. Ik heb ook t gevoel dat ik soms ''hertraumatiseer'' als er zich weer eens zoiets voordoet in werksituaties en ik de controle over mijn gedachten en emoties weer eens kwijtraak. Niet fijn. dan zit ik thuis en denk ik: het is gewoon weer gebeurd.Verbinder schreef: ↑28-10-2024 12:10Even een knuffelvoor jou.
Het is vreselijk hard werken, ik kan het uit je woorden opmaken.
En zoooo zoeken naar wat je moet doen, wat je kan helpen
Ik denk dat je hulpvraag kan zijn:
- mezelf verliezen in een sociale setting waar ik moet presteren ( niet meer kunnen denken, overzicht verliezen, niet kunnen focussen)
- diepe amgst om dom gevonden te worden ( deze moet er naar mijn idee bij, ik denk dat deze grote angst best een rol speelt in het algehele gebeuren en omdat je nu toch echt bij de kern vd problematiek wil komen)
Naar mijn idee zit er een soort controle mechanisme voor bij je. Iets wat in werking treedt zodra jij in een kwetsbaardere situatie komt (lees: in een setting waarin je moet presteren).
Dat mechanisme bestaat voor een reden en is waarschijnlijk begonnen na een pijnlijke/ traumatische tijd of gebeurtenis in je leven.
Je kon er enigszins mee funktioneren maar niet op een prettige manier.
Jouw formulering is heel helder! Dat ga ik zeker even opschrijven voor als ik straks naar de psycholoog ga.
dinsdag 29 oktober 2024 om 13:25
Dankjewel voor je reactie. Het voelt als inderdaad als een strijd tegen iets wat het overneemt bij mij, controle idd of een rare mist. Ik heb ook t gevoel dat ik soms ''hertraumatiseer'' als er zich weer eens zoiets voordoet in werksituaties en ik de controle over mijn gedachten en emoties weer eens kwijtraak. Niet fijn. dan zit ik thuis en denk ik: het is gewoon weer gebeurd.Verbinder schreef: ↑28-10-2024 12:10Even een knuffel
Het is vreselijk hard werken, ik kan het uit je woorden opmaken.
En zoooo zoeken naar wat je moet doen, wat je kan helpen
Ik denk dat je hulpvraag kan zijn:
- mezelf verliezen in een sociale setting waar ik moet presteren ( niet meer kunnen denken, overzicht verliezen, niet kunnen focussen)
- diepe amgst om dom gevonden te worden ( deze moet er naar mijn idee bij, ik denk dat deze grote angst best een rol speelt in het algehele gebeuren en omdat je nu toch echt bij de kern vd problematiek wil komen)
Naar mijn idee zit er een soort controle mechanisme voor bij je. Iets wat in werking treedt zodra jij in een kwetsbaardere situatie komt (lees: in een setting waarin je moet presteren).
Dat mechanisme bestaat voor een reden en is waarschijnlijk begonnen na een pijnlijke/ traumatische tijd of gebeurtenis in je leven.
Je kon er enigszins mee funktioneren maar niet op een prettige manier.
Jouw formulering is heel helder! Dat ga ik zeker even opschrijven voor als ik straks naar de psycholoog ga.
dinsdag 29 oktober 2024 om 13:29
Hey, ik heb ook een flink rugzakje en flink veel EMDR gehad. Waarom zie je er tegenop? De hoeveelheid verhalen/emoties? De terugslag? Mijn ervaring is dat je de eerste keren wel even een dag of 1-2 wat hersenmist hebt en moe bent, maar de keren daarop ging het bij mij goed. Ja, het is hard werken, maar het resultaat is er ook echt naar (bij mij tenminste). Ik snap dat het als een flinke berg werk lijkt, maar het zou ook veel voor je kunnen oplossen en je verder kunnen helpen in je leven. Mijn leven is 180 graden gedraaid in het positieve. Mijn advies: probeer het een keer als ze het binnen je behandelplan aanbieden. Als het na 1 keer helemaal niks is, hoef je er natuurlijk niet mee door te gaan.flipvla schreef: ↑29-10-2024 13:19Met mijn achtergrond is het ook zeker een deel ptss en laag zelfbeeld. Toch herken ik me ook in dingen van het ASS spectrum en wil ik ook eens kijken los van het traumastuk. Of kan je ook dit soort klachten ontwikkelen door trauma? Pff wat een puzzel, wat een zoektocht. Ben ook een beetje op. Emdr kijk ik tegenop. Ik denk, dat ik mijn halve leven moet weg ''emdr''en omdat ik echt een hele rugzak heb.
dinsdag 29 oktober 2024 om 13:58
Het forum heeft kuren vandaag. Ligt niet aan jou, ligt aan de techniek
Maar je schrijft eerder je denkt maar niet hoopt dat het ASS is icm PTSS. Hoezo hoop je van niet?
Ik snap je angst (?) daarin wel maar probeer het eventueel als iets positiefs te zien. ASS is misschien lastig (geen idee, ik heb ADHD) maar je kunt er nog steeds een volwaardig leven mee leiden. Misschien wel met aanpassingen, maar uit een diagnose komt behandeling voort en daarmee kan je verder. Toen ik mijn diagnose ADHD met 37 kreeg dacht ik vooral ook, godzijdank!!!! Ik ben niet gek!!! Mijn brein is gewoon anders dan de standaard. Daarna heb ik bij de instantie van mijn diagnose een ADHD groepsbehandeling gedaan en dat heeft me zoveel meer zelfliefde gegeven. Een diagnose is geen einde maar het beginpunt
dinsdag 29 oktober 2024 om 15:27
dinsdag 29 oktober 2024 om 15:42
Eens! En de toekomst ligt juist bij neurodivergenten. Lees ook eens: https://www.nrc.nl/nieuws/2022/06/16/de ... l-a4133731miepmans schreef: ↑29-10-2024 13:58Het forum heeft kuren vandaag. Ligt niet aan jou, ligt aan de techniek
Maar je schrijft eerder je denkt maar niet hoopt dat het ASS is icm PTSS. Hoezo hoop je van niet?
Ik snap je angst (?) daarin wel maar probeer het eventueel als iets positiefs te zien. ASS is misschien lastig (geen idee, ik heb ADHD) maar je kunt er nog steeds een volwaardig leven mee leiden. Misschien wel met aanpassingen, maar uit een diagnose komt behandeling voort en daarmee kan je verder. Toen ik mijn diagnose ADHD met 37 kreeg dacht ik vooral ook, godzijdank!!!! Ik ben niet gek!!! Mijn brein is gewoon anders dan de standaard. Daarna heb ik bij de instantie van mijn diagnose een ADHD groepsbehandeling gedaan en dat heeft me zoveel meer zelfliefde gegeven. Een diagnose is geen einde maar het beginpunt
dinsdag 29 oktober 2024 om 15:56
Ik zag laatst een grappig bedoeld filmpje met als strekking:flipvla schreef: ↑29-10-2024 13:19Ik heb toen op eigen verzoek zo'n onderzoek laten doen. Dit omdat ik net weer ontslagen was bij een baan waarbij het ook niet lekker ging. Ik pikte het niet op was de reden van het ontslag. Ik zat er als een soort lamgeslagen vogeltje. Bovendien voelde ik me niet op mijn gemak.
Toen ik die tests deed werd bij de uitslag gezegd dat ik kenmerken van ptss heb omdat mijn resultaten zo wisselvallig waren bij de opdrachten met tijdsdruk.
Met mijn achtergrond is het ook zeker een deel ptss en laag zelfbeeld. Toch herken ik me ook in dingen van het ASS spectrum en wil ik ook eens kijken los van het traumastuk. Of kan je ook dit soort klachten ontwikkelen door trauma? Pff wat een puzzel, wat een zoektocht. Ben ook een beetje op. Emdr kijk ik tegenop. Ik denk, dat ik mijn halve leven moet weg ''emdr''en omdat ik echt een hele rugzak heb.
Eerst kwam ik erachter dat ik trauma had en ging daarna werken
Toen kwam ik erachter dat ik ook een diagnose heb en hup weer aan de slag
Toen zeiden ze: wees gewoon jezelf
En toen bleek dat ik masking gedrag vanwege mijn diagnoses en trauma response als persoonlijkheid had en geen flauw idee heb wie ik nu ben.
Heel raak vond ik die. Als je peuter en kleuter foto's van mij ziet, zie je een verlegen kind. Als ik naar mijn oudste kijk, een kopie van mij, super zachtaardig kind.
In de tussentijd naar nu word ik intimiderend, extravert, een bitch en super gevat en verbaal sterk genoemd.
Maar of ik dat nou echt van nature ben, geen idee.
Wel weet ik dat ik prive in mijn naaste kring het heel fijn vind om zachtaardig te zijn en ook heel rustig ben.
Je wordt ook gevormd maar je kunt ook weer terugvormen. Voelt net als een oude jas.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
dinsdag 29 oktober 2024 om 16:04
Ik denk dat dit zeker het geval is. En misschien zit er meer in. Maar niet nu en niet onder deze omstandigheden. Jij hebt denk ik een beeld waarop je moet kunnen functioneren, omdat je óók andere talenten hebt. Maar wat al eerder is geschreven, het zijn vaak de beperkingen die het niveau bepalen en niet de talenten. En echt niet altijd onder alle omstandigheden, maar gemiddeld genomen geldt dat wel. Of je moet echt in de gelukkige omstandigheid zitten dat je een goed supportteam hebt die in je geloven en je heel veel kansen geven, net zolang tot je op een bepaald niveau komt. Maar voor werkgevers is dat nu vaak eenmaal niet de realiteit. Die betalen voor een bepaald eindresultaat en als je dat niet kan leveren binnen de gestelde tijd, dan houdt het op een bepaald moment op.
Ik denk dat een stukje acceptatie ook echt nodig gaat zijn voor jou to. En daarmee kun je nog steeds je onderzoek blijven doen. Maar het gaat je niet helpen om je huidige functioneren niet leidend te laten zijn. Dan ga je jezelf alleen maar meer frustreren en komt het met dat zelfvertrouwen uberhaupt nooit goed. Ga dingen doen die bij je passen en waarbij succes wel redelijk gegarandeerd is. Als dat een tijd goed gaat, kun je altijd nog nadenken over opbouwen en uitbreiden. In kleine stapjes. Wie weet waar je dat brengt. Maar het pad is dan iig een stuk leuker daar naartoe.
dinsdag 29 oktober 2024 om 17:58
Lucy schreef: ↑29-10-2024 15:27Misschien heb je hier iets aan:
https://www.autismedigitaal.nl/avn/complex-trauma/
Dankjewel!
woensdag 30 oktober 2024 om 13:15
Dit kan ook, simpelweg zelfoverschatting. Dat is niet een fraaie eigenschap. Toch zegt mijn intuitie dat er meer aan de hand is en ik ook een aantal tools moet leren om wat handiger met dingen om te gaan. Als het zou kloppen dat ik echt niet meer kan dan ik kan, dan accepteer ik dat uiteindelijk. Maar dan zou ik extreem beperkt zijn en dat geloof ik gewoon niet. Hoe dan ook, ik moet dit gewoon uitzoeken dat is het wel waard. Volledig eerlijk zijn dat lijkt me al een heel goed uitgangspunt. Uiteindelijk zal ik elke uitkomst accepteren want ik sta nu voor alles open. Dat was eerst nog niet zo, dus dat is al een hele ontwikkeling voor mij.NomenNesci0 schreef: ↑29-10-2024 16:04Ik denk dat dit zeker het geval is. En misschien zit er meer in. Maar niet nu en niet onder deze omstandigheden. Jij hebt denk ik een beeld waarop je moet kunnen functioneren, omdat je óók andere talenten hebt. Maar wat al eerder is geschreven, het zijn vaak de beperkingen die het niveau bepalen en niet de talenten. En echt niet altijd onder alle omstandigheden, maar gemiddeld genomen geldt dat wel. Of je moet echt in de gelukkige omstandigheid zitten dat je een goed supportteam hebt die in je geloven en je heel veel kansen geven, net zolang tot je op een bepaald niveau komt. Maar voor werkgevers is dat nu vaak eenmaal niet de realiteit. Die betalen voor een bepaald eindresultaat en als je dat niet kan leveren binnen de gestelde tijd, dan houdt het op een bepaald moment op.
Ik denk dat een stukje acceptatie ook echt nodig gaat zijn voor jou to. En daarmee kun je nog steeds je onderzoek blijven doen. Maar het gaat je niet helpen om je huidige functioneren niet leidend te laten zijn. Dan ga je jezelf alleen maar meer frustreren en komt het met dat zelfvertrouwen uberhaupt nooit goed. Ga dingen doen die bij je passen en waarbij succes wel redelijk gegarandeerd is. Als dat een tijd goed gaat, kun je altijd nog nadenken over opbouwen en uitbreiden. In kleine stapjes. Wie weet waar je dat brengt. Maar het pad is dan iig een stuk leuker daar naartoe.
Iedereen heel erg bedankt voor alle input.
woensdag 30 oktober 2024 om 13:19
Dit hoop ik ook heeeeel erg. Ik sta ervoor open, kom maar op. Erger dan nu kan het niet meer worden voor mij.Rollergirl schreef: ↑28-10-2024 16:14Ja, dat kan, het verschilt natuurlijk per individu. Voor mij maakt het wel uit of je aan het einde van één of meerdere trajecten tot die conclusie komt of je zo opstelt bij aanvang van een traject. Ik denk dat het belangrijk is om open te staan voor datgene wat je aangereikt krijgt en de optie moet open houden dat iets voor je kan werken.
woensdag 30 oktober 2024 om 14:54
Ben je toevallig creatief? Of een topdowndenker?
En heb je je mistigheid zelf wel eens onderzocht? Gewoon sec gekeken naar de situaties waarin het voorkomt en die geanalyseerd, zodat je patronen kunt ontdekken bij welke soort personen je het hebt, op welke momenten, welke gedachten er dan door je heen gaan, hoe je je dan voelt etc.
Ik ken ook wel de situatie dat als je ingewerkt wordt iemand bij het begin begint en vrij wollig alle opeenvolgende handelingen doorloopt met de wie-wat- waar en de situatie die normaal gesproken niet geldt maar nu toevallig wel en dat ze er nog niet helemaal uit zijn hoe ze het in de toekomst gaan aanpakken en die toekomst is eigenlijk al lang geleden begonnen. Ik volg zo'n relaas nu wel, maar dat heb ik mezelf aangeleerd.
Met het analyseren van de situaties kun je achterhalen of en wanneer er sprake is van paniek bij jezelf, of dat je op het moment anders denkt dan een ander (bv topdown terwijl iemand juist in zo'n verhaal met opeenvolgende handelingen zit) of dat een persoon iets bij je triggert, of dat meerdere dingen tegelijkertijd spelen.
Zoals iemand anders misschien al gezegd heeft kan een ander ook ongelijk hebben. Als iemand je letterlijk dom noemt of je krijgt het vermoeden dat iemand dat achter je rug over je zegt, moet je de ander ook onder de loep nemen. Heel vaak is er sprake van miscommunicatie, maar evengoed zijn andere mensen zelf een combinatie van incompetent, onaardig of onzeker.
Communicatieve vaardigheden zou ik ook meenemen in je zoektocht. Als je een opdracht van iemand krijgt, herhaal je die dan om te checken of je goed begrepen hebt wat er van je wordt verwacht?
Mijn voornaamste advies is om in je talent te blijven geloven. Er is zoveel te leren. Je kunt natuurlijk wel tijdelijk wat rustiger aan doen om dit soort dingen goed uit te zoeken (met een open vriendelijke aandacht naar jezelf toe). Nouja, succes in ieder geval.
En heb je je mistigheid zelf wel eens onderzocht? Gewoon sec gekeken naar de situaties waarin het voorkomt en die geanalyseerd, zodat je patronen kunt ontdekken bij welke soort personen je het hebt, op welke momenten, welke gedachten er dan door je heen gaan, hoe je je dan voelt etc.
Ik ken ook wel de situatie dat als je ingewerkt wordt iemand bij het begin begint en vrij wollig alle opeenvolgende handelingen doorloopt met de wie-wat- waar en de situatie die normaal gesproken niet geldt maar nu toevallig wel en dat ze er nog niet helemaal uit zijn hoe ze het in de toekomst gaan aanpakken en die toekomst is eigenlijk al lang geleden begonnen. Ik volg zo'n relaas nu wel, maar dat heb ik mezelf aangeleerd.
Met het analyseren van de situaties kun je achterhalen of en wanneer er sprake is van paniek bij jezelf, of dat je op het moment anders denkt dan een ander (bv topdown terwijl iemand juist in zo'n verhaal met opeenvolgende handelingen zit) of dat een persoon iets bij je triggert, of dat meerdere dingen tegelijkertijd spelen.
Zoals iemand anders misschien al gezegd heeft kan een ander ook ongelijk hebben. Als iemand je letterlijk dom noemt of je krijgt het vermoeden dat iemand dat achter je rug over je zegt, moet je de ander ook onder de loep nemen. Heel vaak is er sprake van miscommunicatie, maar evengoed zijn andere mensen zelf een combinatie van incompetent, onaardig of onzeker.
Communicatieve vaardigheden zou ik ook meenemen in je zoektocht. Als je een opdracht van iemand krijgt, herhaal je die dan om te checken of je goed begrepen hebt wat er van je wordt verwacht?
Mijn voornaamste advies is om in je talent te blijven geloven. Er is zoveel te leren. Je kunt natuurlijk wel tijdelijk wat rustiger aan doen om dit soort dingen goed uit te zoeken (met een open vriendelijke aandacht naar jezelf toe). Nouja, succes in ieder geval.
rollergirl wijzigde dit bericht op 30-10-2024 19:07
0.03% gewijzigd
woensdag 30 oktober 2024 om 15:08
Absoluut niet lullig bedoeld to, maar dit denk ik ook.
Je zegt dat je "een enorm talent hebt" voor wat je wil doen, maar waar blijkt het uit?
Nogmaals; niet rot bedoeld
Ik herken best wat in jouw problemen
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 31 oktober 2024 om 01:07
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
