Psyche
alle pijlers
Wat mag ik verwachten?
zondag 31 juli 2022 om 16:48
Mijn partner is inmiddels drie maanden thuis met een burn-out en/of depressie.
Al die tijd doet hij al niets. Hij kijkt hele dagen tv en rust uit of slaapt. Is hele dagen passief.
Eten doet hij veel te weinig, waardoor hij veel afgevallen is. Persoonlijke hygiëne is niet aanwezig.
Hij heeft een paar keer hulp gehad, maar geeft aan dat dat het waarschijnlijk niet is. Initiatief nemen voor andere hulp is er niet bij. Psycholoog/psychiater ziet hij niet zitten.
Ondertussen zorg ik, naast drie dagen werken, alleen voor onze (jonge) kinderen, het huishouden enz. Alles komt op mij aan.
Ik merk dat ik me steeds meer begin te irriteren. Het maakt niet uit wat ik doe of zeg, verandering komt niet.
Verwacht ik te veel als ik van hem vraag actiever te werken aan herstel? Beter voor zichzelf te zorgen wat betreft voeding en persoonlijke hygiëne? Hij geeft bij alles aan dat het niet lukt. Ik ben op een punt gekomen dat ik het idee heb dat het geen kwestie is van lukken, maar van willen.
Heel benieuwd naar meningen van buitenstaanders. Alvast bedankt.
****Hierbij een update.****
We zijn inmiddels vele maanden verder. Al die tijd heeft hij niets van hulp willen zoeken.
Alles bleef op mij neerkomen. Ik heb op allerlei manieren geprobeerd om hem te bereiken, maar niets had ook maar enig effect.
Vanuit het werk moest hij wel reïntegreren. Dit heeft hij gedaan zoals gepland, maar verder niets gedaan aan herstel.
Het enige wat hij wel deed aan ‘herstel ‘ was (stiekem) sterke drank drinken.
Dit resulteerde bij mij in zo’n grote spanning, dat ik een aantal maanden geleden een laatste kans heb gegeven. Ik wilde dat hij zich compleet open zou stellen voor hulp op alle vlakken waar hij hulp bij nodig had. Dit kon ik niet meer met hem onder 1 dak. Dus of hij weg, of de kinderen en ik. Hij is toen uiteindelijk weggegaan.
In plaats van toen alle hulp aan te grijpen, vond hij zichzelf heel zielig. Tot op heden heeft hij nog geen serieuze poging tot hulp vinden genomen. Werken doet hij al die tijd ook al niet meer.
Ik heb dus vrij snel na deze laatste kans aangegeven het niet meer te zien zitten.
We zitten nu dus in het proces van alles regelen rondom kinderen, huis enz.
Ook hierbij komt er niets en werkt hij alleen maar tegen.
Ik ben de laatste tijd flink aan het denken gekomen. Herken veel patronen die in het verleden ook al zijn voorgekomen.
Bedankt voor jullie reacties van een half jaar geleden.
Misschien nog tips om een en ander goed te regelen??
Al die tijd doet hij al niets. Hij kijkt hele dagen tv en rust uit of slaapt. Is hele dagen passief.
Eten doet hij veel te weinig, waardoor hij veel afgevallen is. Persoonlijke hygiëne is niet aanwezig.
Hij heeft een paar keer hulp gehad, maar geeft aan dat dat het waarschijnlijk niet is. Initiatief nemen voor andere hulp is er niet bij. Psycholoog/psychiater ziet hij niet zitten.
Ondertussen zorg ik, naast drie dagen werken, alleen voor onze (jonge) kinderen, het huishouden enz. Alles komt op mij aan.
Ik merk dat ik me steeds meer begin te irriteren. Het maakt niet uit wat ik doe of zeg, verandering komt niet.
Verwacht ik te veel als ik van hem vraag actiever te werken aan herstel? Beter voor zichzelf te zorgen wat betreft voeding en persoonlijke hygiëne? Hij geeft bij alles aan dat het niet lukt. Ik ben op een punt gekomen dat ik het idee heb dat het geen kwestie is van lukken, maar van willen.
Heel benieuwd naar meningen van buitenstaanders. Alvast bedankt.
****Hierbij een update.****
We zijn inmiddels vele maanden verder. Al die tijd heeft hij niets van hulp willen zoeken.
Alles bleef op mij neerkomen. Ik heb op allerlei manieren geprobeerd om hem te bereiken, maar niets had ook maar enig effect.
Vanuit het werk moest hij wel reïntegreren. Dit heeft hij gedaan zoals gepland, maar verder niets gedaan aan herstel.
Het enige wat hij wel deed aan ‘herstel ‘ was (stiekem) sterke drank drinken.
Dit resulteerde bij mij in zo’n grote spanning, dat ik een aantal maanden geleden een laatste kans heb gegeven. Ik wilde dat hij zich compleet open zou stellen voor hulp op alle vlakken waar hij hulp bij nodig had. Dit kon ik niet meer met hem onder 1 dak. Dus of hij weg, of de kinderen en ik. Hij is toen uiteindelijk weggegaan.
In plaats van toen alle hulp aan te grijpen, vond hij zichzelf heel zielig. Tot op heden heeft hij nog geen serieuze poging tot hulp vinden genomen. Werken doet hij al die tijd ook al niet meer.
Ik heb dus vrij snel na deze laatste kans aangegeven het niet meer te zien zitten.
We zitten nu dus in het proces van alles regelen rondom kinderen, huis enz.
Ook hierbij komt er niets en werkt hij alleen maar tegen.
Ik ben de laatste tijd flink aan het denken gekomen. Herken veel patronen die in het verleden ook al zijn voorgekomen.
Bedankt voor jullie reacties van een half jaar geleden.
Misschien nog tips om een en ander goed te regelen??
koekenbakker wijzigde dit bericht op 19-03-2023 20:08
40.30% gewijzigd
zondag 31 juli 2022 om 18:53
Lukken niet of wil hij niet?Koekenbakker schreef: ↑31-07-2022 18:49Ook die laatste dingen lukken niet. Hooguit 1 keer per week douchen en schone kleren/ondergoed aan.
Als in: doet hij iedere dag een poging, maar die mislukt steeds?
Of als in: het is te veel gedoe dus hij probeert het niet eens meer?
zondag 31 juli 2022 om 18:58
Typische opmerking van iemand die niet weet hoe psychisch herstel werkt, en er tegenop ziet.Koekenbakker schreef: ↑31-07-2022 18:48Dankjewel.
Huisarts zijn we op mijn verzoek twee maand geleden al geweest. Daardoor kon hij naar de poh. Hier ziet hij geen meerwaarde van.
Psycholoog ziet hij ook geen meerwaarde van. Hij heeft aan dan toch te zullen zeggen wat zo iemand horen wil
Wil hij wel beter worden of zit hij zo diep in de depressie dat hij niet meer wil?
Heb je hem gevraagd naar zelfmoordgedachten?
Ga opnieuw naar de huisarts, desnoods alleen. Informeer naar de mogelijkheden in de regio (misschien is een korte opname op een open afdeling een optie).
En daarna hem daarheen zien te krijgen. Je mag verwachten dat hij aan zijn herstel werkt.
zondag 31 juli 2022 om 18:58
Dat zou ik nog niet eens het belangrijkst vinden. Ik vind het vooral van belang dat ie inziet dat ie jou met zijn (gebrek aan) gedrag mee de bietenbrug op neemt.Koekenbakker schreef: ↑31-07-2022 18:49Ook die laatste dingen lukken niet. Hooguit 1 keer per week douchen en schone kleren/ondergoed aan.
Mijn man is jaren geleden eens flink depressief geweest, en die vertoonde hetzelfde gebrek aan gedrag. Nou ja, hij douchte dan wel, maar dan bleef ie er meteen uren onder zeg maar en dan moesten wij maar buiten pissen of zo. Op een gegeven moment zat ik de hele dag met de kinderen (toen 6 en 9 of zo) boven, want man wist alleen maar door zijn aanwezigheid een dermate verstikkende sfeer in huis te brengen dat ik de kinderen daar niet meer mee wilde confronteren.
Na een week of twee was ik het helemaal zat en heb ik man voor de keuze gesteld: of hij ging hulp zoeken (en dan zou ik hem naar beste kunnen bijstaan natuurlijk), of ik ging weg met de kinderen. Man heeft toen eieren gekozen voor zijn geld en zich aangemeld bij GGZ, en daar plukken we nog steeds de vruchten van. Of het nou echt die GGZ was die zo goed geholpen heeft of het blote feit dat hij eindelijk eens in de benen kwam weet ik nog steeds niet, maar dat maakt ook niet uit voor het resultaat natuurlijk.
zondag 31 juli 2022 om 19:16
Hij doet geen poging.Celaena_Aelin schreef: ↑31-07-2022 18:53Lukken niet of wil hij niet?
Als in: doet hij iedere dag een poging, maar die mislukt steeds?
Of als in: het is te veel gedoe dus hij probeert het niet eens meer?
zondag 31 juli 2022 om 19:19
Hij geeft aan wel beter te willen worden, maar dat laat zijn gebrek aan acties niet zien.GreenLadyFern schreef: ↑31-07-2022 18:58Typische opmerking van iemand die niet weet hoe psychisch herstel werkt, en er tegenop ziet.
Wil hij wel beter worden of zit hij zo diep in de depressie dat hij niet meer wil?
Heb je hem gevraagd naar zelfmoordgedachten?
Ga opnieuw naar de huisarts, desnoods alleen. Informeer naar de mogelijkheden in de regio (misschien is een korte opname op een open afdeling een optie).
En daarna hem daarheen zien te krijgen. Je mag verwachten dat hij aan zijn herstel werkt.
Hij heeft een paar weken geleden gezegd geen zelfmoordgedachtes te hebben.
Het is geen type die zich laat zeggen wat hij moet doen.
Vijf jaar geleden ook depressief geweest. Is toen opgenomen. Ook tijdens die opname heeft hij, naar eigen zeggen, zich niet volledig opengesteld.
zondag 31 juli 2022 om 19:22
Hij snapt niet dat ik spanning voel en geïrriteerd ben door de situatie. Ik heb het aan zien komen en hem gewaarschuwd. Daar heeft hij niets mee gedaan. Dat zorgt natuurlijk ook voor frustratie en wrok bij mij. Ik ben me ervan bewust dat dit hem niet helpt, maar ik kan het moeilijk loslaten.Lady*Voldemort schreef: ↑31-07-2022 18:58Dat zou ik nog niet eens het belangrijkst vinden. Ik vind het vooral van belang dat ie inziet dat ie jou met zijn (gebrek aan) gedrag mee de bietenbrug op neemt.
Mijn man is jaren geleden eens flink depressief geweest, en die vertoonde hetzelfde gebrek aan gedrag. Nou ja, hij douchte dan wel, maar dan bleef ie er meteen uren onder zeg maar en dan moesten wij maar buiten pissen of zo. Op een gegeven moment zat ik de hele dag met de kinderen (toen 6 en 9 of zo) boven, want man wist alleen maar door zijn aanwezigheid een dermate verstikkende sfeer in huis te brengen dat ik de kinderen daar niet meer mee wilde confronteren.
Na een week of twee was ik het helemaal zat en heb ik man voor de keuze gesteld: of hij ging hulp zoeken (en dan zou ik hem naar beste kunnen bijstaan natuurlijk), of ik ging weg met de kinderen. Man heeft toen eieren gekozen voor zijn geld en zich aangemeld bij GGZ, en daar plukken we nog steeds de vruchten van. Of het nou echt die GGZ was die zo goed geholpen heeft of het blote feit dat hij eindelijk eens in de benen kwam weet ik nog steeds niet, maar dat maakt ook niet uit voor het resultaat natuurlijk.
Ik herken bepaalde patronen van vijf jaar geleden en benoem dit ook naar hem. Het zorgt niet voor actie
zondag 31 juli 2022 om 19:25
Oké. Zolang hij geen zelfmoordgedachtes heeft, is de kans op een opname klein. Wel is dit een goede reden om de huisarts nogmaals in te roepen. Zeg in dat gesprek wat hij ook tegen jou heeft gezegd (sociaal wenselijk antwoorden, therapie heeft geen zin), en beschrijf hoe het nu gaat. Wees eerlijk, verbloem niets. Je man heeft hulp nodig, en zo snel mogelijk.
Blijft hij weigeren, dan zou ik hem de keuze geven: of je gaat werken aan je herstel of je gaat maar ergens anders zitten wachten tot het overgaat.
Bij een gebroken heup zegt ook niemand ‘fysiotherapie heeft geen zin’. Is therapie leuk? Nee. Is het nodig? Ja.
zondag 31 juli 2022 om 19:28
Dat is niet waar. Het zal geen gedwongen opname zijn of een gesloten opname, maar er zijn ook open instellingen. Daar moet hij wel zelf heen willenCelaena_Aelin schreef: ↑31-07-2022 19:25Oké. Zolang hij geen zelfmoordgedachtes heeft, is de kans op een opname klein. Wel is dit een goede reden om de huisarts nogmaals in te roepen. Zeg in dat gesprek wat hij ook tegen jou heeft gezegd (sociaal wenselijk antwoorden, therapie heeft geen zin), en beschrijf hoe het nu gaat. Wees eerlijk, verbloem niets. Je man heeft hulp nodig, en zo snel mogelijk.
Blijft hij weigeren, dan zou ik hem de keuze geven: of je gaat werken aan je herstel of je gaat maar ergens anders zitten wachten tot het overgaat.
Bij een gebroken heup zegt ook niemand ‘fysiotherapie heeft geen zin’. Is therapie leuk? Nee. Is het nodig? Ja.
zondag 31 juli 2022 om 19:37
Celaena_Aelin schreef: ↑31-07-2022 18:45
Let wel: als hij besluit om zich in te zetten, dan help je hem ook. Complimenten geven als hij iets heeft gedaan, zet zijn lievelingseten op tafel, en als hij buiten is geweest, laat jij hem in ruil daarvoor een uurtje met rust. Kan hij even alles verwerken (wandelingen zijn vaak een moment om te gaan malen/piekeren). Niet uithoren na een therapiesessie, en moedig hem aan/faciliteer dat hij een hobby uit zijn kindertijd weer oppakt (ja, ook dat helpt bij herstel).
Het is iemand met een ( erge) burnout, geen kleuter he? Je kan best steunen maar dit is echt niet nodig. En ja ik weet als iemand met zware depressies waar ik het over heb. Ik zou dit echt vreselijk vinden als iemand me zo ziet en denkt te moeten behandelen.
En TO heeft gok ik wel zat aan de kinderen en huishouden enz, ik ik vind je : let wel dan help je hem ook, echt vreemd.
zondag 31 juli 2022 om 19:40
Dit is wel waar, er zijn amper zulke plekken en als er al iets is staan er mega lange wachtlijsten op.GreenLadyFern schreef: ↑31-07-2022 19:28Dat is niet waar. Het zal geen gedwongen opname zijn of een gesloten opname, maar er zijn ook open instellingen. Daar moet hij wel zelf heen willen
Dus wat hier boven word getikt is waar, opnames zijn er amper en zelfs met zelfmoordgedachtes is dat al amper aan de orde omdat gewoon geen capaciteit is.
zondag 31 juli 2022 om 19:43
Dat zal wel aan de regio liggen, ik ben de afgelopen jaren regelmatig op korte termijn op een open afdeling opgenomen geweest namelijk. Het is in ieder geval niet zwart wit en de moeite waard om na te vragen, lijkt me.LuciFee2022 schreef: ↑31-07-2022 19:40Dit is wel waar, er zijn amper zulke plekken en als er al iets is staan er mega lange wachtlijsten op.
Dus wat hier boven word getikt is waar, opnames zijn er amper en zelfs met zelfmoordgedachtes is dat al amper aan de orde omdat gewoon geen capaciteit is.
zondag 31 juli 2022 om 20:07
Hier zijn de wachtlijsten erg lang helaas.GreenLadyFern schreef: ↑31-07-2022 19:43Dat zal wel aan de regio liggen, ik ben de afgelopen jaren regelmatig op korte termijn op een open afdeling opgenomen geweest namelijk. Het is in ieder geval niet zwart wit en de moeite waard om na te vragen, lijkt me.
zondag 31 juli 2022 om 20:29
Ik ben sinds een paar maanden helaas ook uitgevallen door een burn out maar het zorgen voor mijn kinderen zorgt er juist voor dat ik mijn bed uitkom en voor mezelf zorg.
Maar dat is soms ook makkelijker gezegd dan gedaan en ik denk dat het bij iedereen anders is.
Het is vooral lastig dat je man geen hulp wil en niet te motiveren is.
Maar dat is soms ook makkelijker gezegd dan gedaan en ik denk dat het bij iedereen anders is.
Het is vooral lastig dat je man geen hulp wil en niet te motiveren is.
zondag 31 juli 2022 om 20:39
zondag 31 juli 2022 om 20:48
Snap ik TOKoekenbakker schreef: ↑31-07-2022 19:22Hij snapt niet dat ik spanning voel en geïrriteerd ben door de situatie. Ik heb het aan zien komen en hem gewaarschuwd. Daar heeft hij niets mee gedaan. Dat zorgt natuurlijk ook voor frustratie en wrok bij mij. Ik ben me ervan bewust dat dit hem niet helpt, maar ik kan het moeilijk loslaten.
Ik herken bepaalde patronen van vijf jaar geleden en benoem dit ook naar hem. Het zorgt niet voor actie
Je hoeft dit niet te accepteren hoor
Heb. Jij hulp voor jezelf?
zondag 31 juli 2022 om 21:50
zondag 31 juli 2022 om 22:07
De aanpak van overspannenheid/depressie waar ik ervaring mee heb was: ‘ s ochtends doen wat per se moet, ‘ s middags slapen of in elk geval op bed gaan liggen. En geen schermen: geen telefoon, geen tv, niks.
Ik kan me goed voorstellen dat je te moe of te somber bent om te douchen. Maar dat je dan wel in staat bent om tv te kijken, dat herken ik totaal niet.
Ik kan me goed voorstellen dat je te moe of te somber bent om te douchen. Maar dat je dan wel in staat bent om tv te kijken, dat herken ik totaal niet.
zondag 19 maart 2023 om 19:18
Hierbij een update.
We zijn inmiddels vele maanden verder. Al die tijd heeft hij niets van hulp willen zoeken.
Alles bleef op mij neerkomen. Ik heb op allerlei manieren geprobeerd om hem te bereiken, maar niets had ook maar enig effect.
Vanuit het werk moest hij wel reïntegreren. Dit heeft hij gedaan zoals gepland, maar verder niets gedaan aan herstel.
Het enige wat hij wel deed aan ‘herstel ‘ was (stiekem) sterke drank drinken.
Dit resulteerde bij mij in zo’n grote spanning, dat ik een aantal maanden geleden een laatste kans heb gegeven. Ik wilde dat hij zich compleet open zou stellen voor hulp op alle vlakken waar hij hulp bij nodig had. Dit kon ik niet meer met hem onder 1 dak. Dus of hij weg, of de kinderen en ik. Hij is toen uiteindelijk weggegaan.
In plaats van toen alle hulp aan te grijpen, vond hij zichzelf heel zielig. Tot op heden heeft hij nog geen serieuze poging tot hulp vinden genomen. Werken doet hij al die tijd ook al niet meer.
Ik heb dus vrij snel na deze laatste kans aangegeven het niet meer te zien zitten.
We zitten nu dus in het proces van alles regelen rondom kinderen, huis enz.
Ook hierbij komt er niets en werkt hij alleen maar tegen.
Ik ben de laatste tijd flink aan het denken gekomen. Herken veel patronen die in het verleden ook al zijn voorgekomen.
Bedankt voor jullie reacties van een half jaar geleden.
Misschien nog tips om een en ander goed te regelen??
We zijn inmiddels vele maanden verder. Al die tijd heeft hij niets van hulp willen zoeken.
Alles bleef op mij neerkomen. Ik heb op allerlei manieren geprobeerd om hem te bereiken, maar niets had ook maar enig effect.
Vanuit het werk moest hij wel reïntegreren. Dit heeft hij gedaan zoals gepland, maar verder niets gedaan aan herstel.
Het enige wat hij wel deed aan ‘herstel ‘ was (stiekem) sterke drank drinken.
Dit resulteerde bij mij in zo’n grote spanning, dat ik een aantal maanden geleden een laatste kans heb gegeven. Ik wilde dat hij zich compleet open zou stellen voor hulp op alle vlakken waar hij hulp bij nodig had. Dit kon ik niet meer met hem onder 1 dak. Dus of hij weg, of de kinderen en ik. Hij is toen uiteindelijk weggegaan.
In plaats van toen alle hulp aan te grijpen, vond hij zichzelf heel zielig. Tot op heden heeft hij nog geen serieuze poging tot hulp vinden genomen. Werken doet hij al die tijd ook al niet meer.
Ik heb dus vrij snel na deze laatste kans aangegeven het niet meer te zien zitten.
We zitten nu dus in het proces van alles regelen rondom kinderen, huis enz.
Ook hierbij komt er niets en werkt hij alleen maar tegen.
Ik ben de laatste tijd flink aan het denken gekomen. Herken veel patronen die in het verleden ook al zijn voorgekomen.
Bedankt voor jullie reacties van een half jaar geleden.
Misschien nog tips om een en ander goed te regelen??
zondag 19 maart 2023 om 19:58
Wat rot koekenbakker dat het zo gelopen is. En wat goed dat je de grens hebt getrokken; na het regelgedoe zal dat jou en de kinderen denk ik een stuk meer rust geven.
Heb je een advocaat? Dat zou mijn eerste tip zijn. Niet een mediator maar een eigen advocaat. En steun op je omgeving, vraag om wat je nodig hebt.
Sterkte!
Heb je een advocaat? Dat zou mijn eerste tip zijn. Niet een mediator maar een eigen advocaat. En steun op je omgeving, vraag om wat je nodig hebt.
Sterkte!
What a nuanced anxiety
zondag 19 maart 2023 om 19:58
Wat verdrietig. Maar ik begrijp je heel goed, to. Een burnout/depressie is afschuwelijk, maar als iemand maandenlang helemaal niets wil doen om te werken aan herstel, dan drukt dat op zeker moment gewoon te zwaar op je eigen draagkracht. Ik vind dat je veel geduld hebt gehad.
Maar wel heel droevig om je relatie op deze manier te zien eindigen.
Hoe denkt hij over het invullen van zijn deel van het ouderschap? Is hij daartoe in staat?
Maar wel heel droevig om je relatie op deze manier te zien eindigen.
Hoe denkt hij over het invullen van zijn deel van het ouderschap? Is hij daartoe in staat?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
