Psyche
alle pijlers
Wat raar ouder worden.
maandag 1 maart 2010 om 23:39
Ik geef toe ik ben een jonkie ik ben pas 18. Ik begin net kom net om het hoekje kijken van de grote mensen wereld.
Maar toch komt steeds vaker het besef dat ik 'groot' word. Ik ben geen kind meer. Ik moet zelf de rekeningen betalen. Zelf mijn sores oplossen. Ik ben zelf verantwoordelijk.
Mijn oude huis waar ik ben opgegroeid is vandaag officieel verkocht mijn ouders wonen in groningen. Ik in den haag.
Mijn opa die is 3 jaar geleden overleden en mijn oma gaat sindsdien hard achteruit ze word seniel zeggen ze. Ze word kinds. Opeens moet mijn vader voor haar zorgen in plaats van andersom. Haar huis is ook al verkocht het huis waar ik als kind speelde bakjes vla kreeg. Tomaten met suiker. Mijn andere opa is afgelopen zomer overleden.
Die oma gaat ook achteruit, en nu moeten wij steeds meer voor haar zorgen. Ze heeft alleen ons nog, haar dochter (mijn moeder) is jong overleden. Dus hangt ze zwaar aan ons wat begrijpelijk is en wij zijn er ook voor haar.
Ik vindt het maar raar ouder worden. Kan ik niet eventjes wachten en nog lekker de puber uithangen?
Wat ik wil met dit verhaal geen idee, ervaringsverhalen misschien? hoe keken jullie er tegen aan?
Maar toch komt steeds vaker het besef dat ik 'groot' word. Ik ben geen kind meer. Ik moet zelf de rekeningen betalen. Zelf mijn sores oplossen. Ik ben zelf verantwoordelijk.
Mijn oude huis waar ik ben opgegroeid is vandaag officieel verkocht mijn ouders wonen in groningen. Ik in den haag.
Mijn opa die is 3 jaar geleden overleden en mijn oma gaat sindsdien hard achteruit ze word seniel zeggen ze. Ze word kinds. Opeens moet mijn vader voor haar zorgen in plaats van andersom. Haar huis is ook al verkocht het huis waar ik als kind speelde bakjes vla kreeg. Tomaten met suiker. Mijn andere opa is afgelopen zomer overleden.
Die oma gaat ook achteruit, en nu moeten wij steeds meer voor haar zorgen. Ze heeft alleen ons nog, haar dochter (mijn moeder) is jong overleden. Dus hangt ze zwaar aan ons wat begrijpelijk is en wij zijn er ook voor haar.
Ik vindt het maar raar ouder worden. Kan ik niet eventjes wachten en nog lekker de puber uithangen?
Wat ik wil met dit verhaal geen idee, ervaringsverhalen misschien? hoe keken jullie er tegen aan?
maandag 1 maart 2010 om 23:47
Je bent nog heeel lang jong hoor. Je bent immers pas 18. Binnenkort starten de 20-er jaren...die staan bol van ervaring opdoen, leren, genieten en je vleugels uitslaan. Daarna de 30-er jaren die staan voor volwassenheid, familie, huiselijkheid, moederschap (wellicht). Daarna de 40-er jaren, waar ik nu in zit en die ik ervaar als berusting, rust, opnieuw verworven vrijheden, zekerheid. Wat ik hiermee wil zeggen? Alle leeftijden hebben te maken met groei en ontplooiing. Iedere leeftijd heeft mooie en minder mooie kanten. Ik ben nu ruim 44 en begin te rimpelen en uit te zakken. Mijn kinderen slaan binnenkort zelf hun vleugels uit. En ik?? Ik geniet met volle teugen van deze leeftijd. Doe het ook maar gewoon... lekker genieten bedoel ik!
ps. sterkte met je grootouders....
ps. sterkte met je grootouders....
maandag 1 maart 2010 om 23:52
quote:Dana schreef op 01 maart 2010 @ 23:48:
Beste Essiej, ik ben ruim 20 jaar ouder dan jij en ik voel me vaak nog steeds precies zoals jij het beschrijft. Alleen is het niet mijn oma, maar mijn moeder bij wie het lichtje langzaam dooft. Toen ik in je OP las over die bakjes vla en die tomaten met suiker, sprongen de tranen in mijn ogen van verdriet, frustratie en opstandigheid: ik wil ook zo graag nog puberen. Ik vind het ook maar raar, die rekeningen betalen, die verantwoordelijkheid, het steeds meer gaan zorgen voor mensen die (voor mijn gevoel) nog maar zo kort geleden voor mij zorgden. Voor mij went het nooit, lijkt het wel. Als ik tachtig ben, voel ik me vast nog steeds een puber diep van binnen.
Voor jou! Veel sterkte met je moeder. Bedenk me net dat ik er dat vergeten was in te zetten.
Straks is het niet meer mijn oma, maar mijn vader waar ik zo'n goede band mee heb (hij is mijn pappa en mamma) die opeens kinds word. Dat lijkt me zo raar en moeilijk. Nogmaals veel sterkte .
Beste Essiej, ik ben ruim 20 jaar ouder dan jij en ik voel me vaak nog steeds precies zoals jij het beschrijft. Alleen is het niet mijn oma, maar mijn moeder bij wie het lichtje langzaam dooft. Toen ik in je OP las over die bakjes vla en die tomaten met suiker, sprongen de tranen in mijn ogen van verdriet, frustratie en opstandigheid: ik wil ook zo graag nog puberen. Ik vind het ook maar raar, die rekeningen betalen, die verantwoordelijkheid, het steeds meer gaan zorgen voor mensen die (voor mijn gevoel) nog maar zo kort geleden voor mij zorgden. Voor mij went het nooit, lijkt het wel. Als ik tachtig ben, voel ik me vast nog steeds een puber diep van binnen.
Voor jou! Veel sterkte met je moeder. Bedenk me net dat ik er dat vergeten was in te zetten.
Straks is het niet meer mijn oma, maar mijn vader waar ik zo'n goede band mee heb (hij is mijn pappa en mamma) die opeens kinds word. Dat lijkt me zo raar en moeilijk. Nogmaals veel sterkte .
dinsdag 2 maart 2010 om 00:26
Volgende week staat mijn verjaardag weer hard te rammelen. Ieder jaar weer een drama, tik tak de jaren tellen.... Ik ben daarom jaren geleden opgehouden met tellen en heb ik besloten om 25 te blijven. Had ik nu nog maar de zorgen van toen ik 25 was 
Eenmaal 30 (die heb ik in bed onder mijn dekbed doorgebracht) dan gaat het snel, veel te snel. Dus geniet er zo veel mogelijk van, niet dat boven de 30 niet leuk is maar de zorgen komen wel steeds meer net als grijze haren maar ik heb het geluk dat de rimpels zich nog niet laten zien.
En om me 18 te voelen ga ik zo nu en dan naar een pretpark, heerlijk gek doen en niet storen aan mensen die me raar aankijken. Dan moeten ze maar een saai museum gaan bezoeken
Greetzzz
Eenmaal 30 (die heb ik in bed onder mijn dekbed doorgebracht) dan gaat het snel, veel te snel. Dus geniet er zo veel mogelijk van, niet dat boven de 30 niet leuk is maar de zorgen komen wel steeds meer net als grijze haren maar ik heb het geluk dat de rimpels zich nog niet laten zien.
En om me 18 te voelen ga ik zo nu en dan naar een pretpark, heerlijk gek doen en niet storen aan mensen die me raar aankijken. Dan moeten ze maar een saai museum gaan bezoeken
Greetzzz
dinsdag 2 maart 2010 om 00:36
als je over 10 jaar 28 bent en terug kijkt op nu denk je waarschijnlijk: goh wat was ik eigenlijk nog onvolwassen..
Dat denk ik zelf namelijk wel vaak van mijzelf en ook als ik nu om mij heen kijk en meiden van 17,18,19 jaar hoor praten. Vorige week hoorde ik 2 meiden van 18 praten over dat 18 zo ontzettend volwassen is en dat ze nu meer mochten omdat ze 18 waren en veeel volwassener zijn dan toen ze 16 waren. Om 5 minuten later te giechelen over van alles en nog wat en praten in termen als : 'oh my god.. echt he'. Vind het wel grappig om te horen, herkenbaar.
Dat denk ik zelf namelijk wel vaak van mijzelf en ook als ik nu om mij heen kijk en meiden van 17,18,19 jaar hoor praten. Vorige week hoorde ik 2 meiden van 18 praten over dat 18 zo ontzettend volwassen is en dat ze nu meer mochten omdat ze 18 waren en veeel volwassener zijn dan toen ze 16 waren. Om 5 minuten later te giechelen over van alles en nog wat en praten in termen als : 'oh my god.. echt he'. Vind het wel grappig om te horen, herkenbaar.
dinsdag 2 maart 2010 om 00:37
@essiej: probeer ook een beetje van je leeftijd te genieten. Ik kijk al sinds mijn 12e achterom... Heb veel moeite met nieuwe levensfases in te gaan. Daarom probeer ik nu als startende 30-er ook eens te genieten van deze leeftijd. En niet meer kijken naar mijn zorgenloze leventje als scholier/student. En ja, die WOZ en renteaftrekdiscussies, daar ontkom je niet aan. Alhoewel ik dan weer zeer puberaal naar de gemeente bel, en blij roep: ik accepteer uw bod, huis verkocht! i.p.v. netjes bezwaar aan te tekenen.
Sommige mensen (waaronder ik) hebben altijd heimwee naar het verleden. Ik bedoel: ik ben 30, net zwanger. Mijn eerste emo-reactie op de positieve test was: jeetje, mijn leven staat de komende 18 jaar op pauze. Ach, ik kan natuurlijk niet eeuwig "20 nog wat" blijven.
Maar toen ik vorige week in de Prenatal stond te neuzen in de boeken, voelde ik me een beetje betrapt, alsof ik een tienermoeder was. Dan moet ik echt mezelf een figuurlijke trap onder mijn reet geven en zeggen: je bent 30! Doe normaal ****.
En helaas, al oog je nog zo jeugdig, ben je nog helemaal op de hoogte van de 'ins' en 'outs', je lijf wil niet altijd meer...(toen ik semi stoer over een hekwerk wilde springen, merkte ik dat de veerkracht toch ergens in mijn begin 20-er jaren was blijven steken). Het vereist meer smeer- onderhouds- en plamuurwerk.
Sommige mensen (waaronder ik) hebben altijd heimwee naar het verleden. Ik bedoel: ik ben 30, net zwanger. Mijn eerste emo-reactie op de positieve test was: jeetje, mijn leven staat de komende 18 jaar op pauze. Ach, ik kan natuurlijk niet eeuwig "20 nog wat" blijven.
Maar toen ik vorige week in de Prenatal stond te neuzen in de boeken, voelde ik me een beetje betrapt, alsof ik een tienermoeder was. Dan moet ik echt mezelf een figuurlijke trap onder mijn reet geven en zeggen: je bent 30! Doe normaal ****.
En helaas, al oog je nog zo jeugdig, ben je nog helemaal op de hoogte van de 'ins' en 'outs', je lijf wil niet altijd meer...(toen ik semi stoer over een hekwerk wilde springen, merkte ik dat de veerkracht toch ergens in mijn begin 20-er jaren was blijven steken). Het vereist meer smeer- onderhouds- en plamuurwerk.
dinsdag 2 maart 2010 om 00:49
quote:lemoos schreef op 02 maart 2010 @ 00:37:
En ja, die WOZ en renteaftrekdiscussies, daar ontkom je niet aan. Alhoewel ik dan weer zeer puberaal naar de gemeente bel, en blij roep: ik accepteer uw bod, huis verkocht! i.p.v. netjes bezwaar aan te tekenen.
dat had zo een actie van mij kunnen zijn, ware het niet dat ik het eens ben met mijn WOZ (wha!!! ik krijg zo'n ding! en weet wat het is!)
En ja, die WOZ en renteaftrekdiscussies, daar ontkom je niet aan. Alhoewel ik dan weer zeer puberaal naar de gemeente bel, en blij roep: ik accepteer uw bod, huis verkocht! i.p.v. netjes bezwaar aan te tekenen.
dat had zo een actie van mij kunnen zijn, ware het niet dat ik het eens ben met mijn WOZ (wha!!! ik krijg zo'n ding! en weet wat het is!)
dinsdag 2 maart 2010 om 06:33
Goh...18. Dat kan ik me nog wel herinneren....toen ik 18 was, was mijn moeder al 2 jaar overleden. Doordat ik toen achterbleef met een vader, met wie ik een hele slechte band had, ben ik heel jong gaan trouwen, toen ik 18 was!
Toen ik 19 was, werd mijn dochter geboren en die dochter is nu alweer bijna 38...
Dus zo snel gaat het! Geniet van alles wat je hebt, wat er is, want de tijd vliegt echt!
Ik ben nu 57, ga dagelijks om met jongeren (middelbare school) en besef dat ik over 3 jaar mag zeggen: Ik ben 60!
Klinkt en voelt raar, want zo voel ik me niet. Van binnen voel ik me veel jonger. Alleen vertelt de spiegel me toch wel eens wat anders!
Toen ik 19 was, werd mijn dochter geboren en die dochter is nu alweer bijna 38...
Dus zo snel gaat het! Geniet van alles wat je hebt, wat er is, want de tijd vliegt echt!
Ik ben nu 57, ga dagelijks om met jongeren (middelbare school) en besef dat ik over 3 jaar mag zeggen: Ik ben 60!
Klinkt en voelt raar, want zo voel ik me niet. Van binnen voel ik me veel jonger. Alleen vertelt de spiegel me toch wel eens wat anders!
dinsdag 2 maart 2010 om 07:12
Met 18 voelde ik me nog niet oud en volwassen. Ja het feit dat je vanaf dat moment overal met je eigen autootje naartoe kunt geeft je wel 't gevoel dat je er opeens bij hoort, maar je bent gewoon nog hartstikke jong.
Pas na mijn studie een vaste baan en later m'n eigen huis begon ik echt 't idee te krijgen dat ik nu toch echt volwassen was, maar met de voordelen van het nog lekker jong zijn.
30 Worden vond ik opeens heel raar en al oud klinken. Maar eenmaal daar aan gewend vond ik dertiger zijn wel heel okee. Je wordt overal voor vol aangezien, maar bent toch eigenlijk nog wel lekker jong.
Maar dan 40, dat klinkt opeens toch weer 'n heel stuk ouder. Inmiddels ben ik 41 en begin weer aan die 4 te wennen. Voel me in elk geval nog steeds jong en da's 't belangrijkste.
Pas na mijn studie een vaste baan en later m'n eigen huis begon ik echt 't idee te krijgen dat ik nu toch echt volwassen was, maar met de voordelen van het nog lekker jong zijn.
30 Worden vond ik opeens heel raar en al oud klinken. Maar eenmaal daar aan gewend vond ik dertiger zijn wel heel okee. Je wordt overal voor vol aangezien, maar bent toch eigenlijk nog wel lekker jong.
Maar dan 40, dat klinkt opeens toch weer 'n heel stuk ouder. Inmiddels ben ik 41 en begin weer aan die 4 te wennen. Voel me in elk geval nog steeds jong en da's 't belangrijkste.
dinsdag 2 maart 2010 om 07:25
dinsdag 2 maart 2010 om 08:59
18 jaar, je eerste ov jaarkaart. Man wat lijkt de wereld dan opeens groot.
Echt volwassen word je denk ik door levenservaring. Werk, kinderen krijgen (dan moet je pas verantwoordelijk zijn), ziektes, sterfgevallen van de mensen die je het meest dierbaar zijn. Ach, het klinkt als kommer en kwel dat ouder worden maar....dàt is niet zo! Ik zou geen 18 meer willen zijn. Je groeit in je persoonlijkheid, in je relaties en in je werk. Mooi is dat om dat zo terugkijkend te kunnen constateren.
Echt volwassen word je denk ik door levenservaring. Werk, kinderen krijgen (dan moet je pas verantwoordelijk zijn), ziektes, sterfgevallen van de mensen die je het meest dierbaar zijn. Ach, het klinkt als kommer en kwel dat ouder worden maar....dàt is niet zo! Ik zou geen 18 meer willen zijn. Je groeit in je persoonlijkheid, in je relaties en in je werk. Mooi is dat om dat zo terugkijkend te kunnen constateren.
dinsdag 2 maart 2010 om 09:05
dinsdag 2 maart 2010 om 09:10
Moet wel lachen om sommige reacties hoor!
Ik heb altijd het idee nog begin twintig te zijn, als ik in de kroeg sta dan voel ik me ook echt zo.
Als ik dan wat later thuis kom en weer iets te diep in het glaasje heb gekeken (begin twintig was de bodem echt veeeel dieper) en 's ochtends wakker wordt gemaakt door 3 blonde engeltjes.....dan weet ik wel weer dat ik alweer een brok ouder ben.
Gelukkig kom ik niet zo vaak meer in de kroeg en dus wordt ik de volgende dag ook niet zo hard met de neus op de feiten gedrukt.
En mijn kinderen vinden mij nog steeds de mooiste mamma van de hele wereld. hoe lang nog?
hahahaha
Nee hoor ik ben zo oud als ik me voel!
Dinsdagochtend vroeg op kantoor na een nachtje met 2 zieke kids ben ik wel rond de 48, vanavond als alles in bed ligt en ik op alles aan de kant ben ik weer 18, in de tussentijd net 32!
Ik heb altijd het idee nog begin twintig te zijn, als ik in de kroeg sta dan voel ik me ook echt zo.
Als ik dan wat later thuis kom en weer iets te diep in het glaasje heb gekeken (begin twintig was de bodem echt veeeel dieper) en 's ochtends wakker wordt gemaakt door 3 blonde engeltjes.....dan weet ik wel weer dat ik alweer een brok ouder ben.
Gelukkig kom ik niet zo vaak meer in de kroeg en dus wordt ik de volgende dag ook niet zo hard met de neus op de feiten gedrukt.
En mijn kinderen vinden mij nog steeds de mooiste mamma van de hele wereld. hoe lang nog?
hahahaha
Nee hoor ik ben zo oud als ik me voel!
Dinsdagochtend vroeg op kantoor na een nachtje met 2 zieke kids ben ik wel rond de 48, vanavond als alles in bed ligt en ik op alles aan de kant ben ik weer 18, in de tussentijd net 32!
dinsdag 2 maart 2010 om 09:16
Ik kan mij nog fris voor de geest halen, dat ik op jouw leeftijd precies hetzelfde dacht. Nu ik 34 word, wilde ik maar dat ik soms nog eventjes terug in de tijd kon gaan.
Volwassen worden gaat met horten en stoten en met vallen en opstaan. Het is niet gemakkelijk, maar je hebt, hoe cliché, nog jaren de tijd om lekker af en toe onverantwoordelijk door te puberen.
Ik ben dan wel jaren ouder, en moeder van 3 kinderen. Maar ik vind het heerlijk om af en toe totaal puberaal uit de band te springen. Als ik dat niet deed, zou ik heel, maar dan ook heel ongelukkig worden.
Dus; weekendje de kinderen uit logeren, en lekker net doen alsof ik weer 18 ben; jeuj!!
Volwassen worden gaat met horten en stoten en met vallen en opstaan. Het is niet gemakkelijk, maar je hebt, hoe cliché, nog jaren de tijd om lekker af en toe onverantwoordelijk door te puberen.
Ik ben dan wel jaren ouder, en moeder van 3 kinderen. Maar ik vind het heerlijk om af en toe totaal puberaal uit de band te springen. Als ik dat niet deed, zou ik heel, maar dan ook heel ongelukkig worden.
Dus; weekendje de kinderen uit logeren, en lekker net doen alsof ik weer 18 ben; jeuj!!
