Wat vinden jullie van emdr?

Ik wil ff zeggen dat ik het knap vind dat je hier komt om deze gevoelens onder woorden te brengen.

Het is eerlijk, een teken dat je jezelf serieus neemt en dat je het een eerlijke kans wil geven. Dat terwijl je zo sceptisch bent, dat vind ik best wel stoer.

Ik heb zelf geen ervaring met EMDR maar ik kan me voorstellen dat het super kut is en geen enkele voldoening geeft en dat je er heel moe van wordt. Het resultaat ga je pas later zien denk ik. Ook heb ik gelezen dat het belangrijk is dat de trauma's ook daadwerkelijk ergens geïntegreerd kunnen worden, dus extra gesprekken erbij is helemaal geen overbodige luxe.

Parella schreef: ↑

07-01-2022 14:43

Dan vertel je dat. Vertel dat je niet weet wat je wil.
Therapie is geen normale sociale situatie. Jij betaalt de therapeut (indirect), je kan de therapeut niet kwetsen, de therapeut noch jij hebben er iets aan als jij ze wil pleasen (de therapeut please je dus het meeste door open te zijn), je kan het een therapeut niet moeilijk maken en moeilijk doen bestaat niet in therapie. Een therapeut kan je niet leiden. Als je resultaat wil van je therapie dan moet je je eigenaar voelen van je therapie. Dit is jouw proces, jij hebt de regie, jij bent de baas.

Eens. Hoe moeilijk ook, maar een therapeut blijft een mens en ondanks training, kunnen ze niet in je hoofd kijken. Ze kunnen gokken, inschatten, maar écht weten, dat kan jij alleen. Ook als je zegt: ik weet het niet, ik vind het fijn dat je de grote lijnen uitzet, maar ik moet er regelmatig over kunnen evalueren. Een therapeut probeert zich zo goed als mogelijk af te stemmen op jouw behoeftes zonder jouw proces daarmee te vertragen. Maar dan zul je wel af en toe eerlijk moeten proberen te zijn. Vriendelijk glimlachen en ja en amen zeggen gaat je niet helpen. Je zit er niet voor de therapeut, maar voor jezelf he, hoe lastig je dat gegeven ook vindt.

Anonymousx schreef: ↑

07-01-2022 15:04

Goed advies, zal het bespreken en kijken wat mogelijk is.

Wat betreft twee verschillende therapeuten, toevallig dacht ik er laatst nog aan dat die behoefte er is. Maar had niet gedacht dat het mogelijk was. Is dat ook mogelijk via de verzekering, lijkt mij dat ze daar niet aan gaan meedoen?

Fijn te lezen dat je het gaat bespreken en kijken wat er mogelijk is.

Via de verzekering heb ik nooit gehoord dat het niet mogelijk zou zijn. Ook heb ik dit niet van te voren besproken met zorgverzekering.
Ik had wel een behandelplan waarin alles stond. Ik denk dat de therapeuten dit wel goed kunnen verantwoorden naar de zorgverzekering. Ik betaalde alleen de eigen risico.

Anonymousx schreef: ↑

08-01-2022 00:05

Dat werd wel gemerkt en ze weet denk wel dat ik het niet helemaal zie zitten. Dat zei ze ook.
Misschien is het beter zo, kan soms een moeilijke prater zijn. Anders voel ik me weer geforceerd en genoodzaakt te praten.
Denk ook niet dat een therapeut je kan helpen met allerlei levensvragen en dilemma’s.

Een therapeut kan je de antwoorden niet geven, dat klopt. Maar een therapeut kan je wel helpen je gedachten te ordenen en door de juiste vragen te stellen je helpen de antwoorden te vinden die je zoekt.

Weet je wat het is, vaak weet je dingen al wel maar omdat je gedachten zo door elkaar racen in je hoofd, is het zo lastig om in die brij van gedachten die antwoorden te vinden. En om gedachten het juiste gewicht, de juiste waarde, de juiste belangrijkheid toe te kennen. Soms blijf je ronddraaien in een serie van gedachten en emoties die op dat moment heel belangrijk lijken, en waarvan je je later afvraagt waarom je daar zoveel energie in hebt gestoken want het is allemaal zo belangrijk niet.
En dat geeft niet, maar juist dat ronddraaien maakt dat je (voor je gevoel) niet vooruit komt. Laat dat nou zijn waar een therapeut je bij kan helpen: een beginpunt vinden in die brij en bepalen wat voor jou heel belangrijk is en wat minder belangrijk is. Ala je daar, met hulp van de vragen die de therapeut stelt, handiger in gaat worden mettertijd, dan komen die antwoorden op die levensvragen en dilemma's ook.

Momenteel is de moed ook gezakt en denk ik niet eens meer na. Dus die behoefte is er niet meer.

Je kunt goed opschrijven waar je mee worstelt. Kun je je therapeut geen mailtje of appje sturen waarin je aangeeft waar je mee zit en wat je graag anders zou doen? Dan hoef je niet bij de afspraak weer die moed te verzamelen en weet je therapeut toch wat er speelt. En zal het heus besproken gaan worden.

Je voelt het nu waarschijnlijk niet zo, maar ik denk dat je goed bezig bent. Je hebt gemerkt dat je hulp nodig hebt, je hebt die hulp gezocht en nu je vast lijkt te lopen, zoek je ook naar manieren om het anders te doen. Je hebt een drive om dingen aan te pakken, je wil dat het beter gaat worden, je wil dat het anders gaat worden. Anders had je hier óók niet geschreven.

Ik heb geen zin meer in het leven, vraag me af of iedereen momenteel het allemaal heeft opgegeven en nergens meer plezier of energie uit kan halen? Ik moet mezelf toch wel gaan dwingen dingen te doen, want van niks doen word je ook gek.

Het is ook moeilijk. Daar hoeven we niet omheen te draaien. Je gaat diep, je raakt de bodem en dan... voel je je vreselijk. Maar het gaat beter worden, echt!
Dat je schrijft dat je je bewust bent dat je dingen moet gaan doen omdat je van niks doen gek wordt, is een voorbeeld van die drive waar ik het over had.

Wees lief voor jezelf. Dat verdien je. Het voelt nu niet zo, maar je bent op de goede weg, echt! En dat doe jij zelf! Je hebt hulp, dat is waar, maar ook met die hulp wordt het niks als jij zelf niks doet. En jij doet heel veel en dat is heel goed van jou! Daar mag je jezelf een dik pak veren voor in je achterste steken, daar mag je trots op zijn!

Het is januari, het weer is waardeloos en de coronacrisis is nog waardelozer. Maar het wordt vanzelf februari, maart, april, het weer zal verbeteren en de druk van de coronacrisis zal ook verminderen. Tot die tijd: maak een kop van je favoriete thee (of koffie, of glas sap, whatever floats your boat), trek een lekkere trui aan, doe je haar, graaf dat lekkere stuk chocolade op uit de kast (of ga het kopen) en installeer je op de bank met een fijne feelgoodmovie of goed boek. Kleine stapjes, het hoeft niet allemaal vandaag en ook niet morgen of volgende week.

Echt lieve TO, deze 'waar doe ik het allemaal voor en wordt het ooit nog wat', zijn emoties en belevingen die er bij horen! Dat je nu even geen fut hebt om wat 'te gaan doen' óók.

Ik merk dat ik herkenning voel.
Bij mij zit trauma op 'stel je niet aan, hup, door!' Ik heb dus nooit kunnen voelen wat dingen met me deden en daar ruimte voor gevoeld. Ik werd opgezadeld met de mening dat ik niet de goede instelling had en me er maar overheen moest zetten. Degenen die de pijn en het trauma bij mij veroorzaakten wilden niet veranderen en dus was ik 'fout' .

Dat maakt dat wanneer ik me niet tot dingen kan zetten, ik in een heel rare paniek schiet, me minderwaardig ga voelen en het idee heb dat ik he-le-maal verkeerd bezig ben.

Ik kan dan niet zien en voelen wat het proces van therapie me kost, en dat daar nu even de meeste energie naar toe gaat. Dat dat ok is, er bij hoort, en zelfs heel normaal en gezond.

Ik heb dan echt een tegengeluid nodig van mensen die me kennen, me snappen en mijn tempo respecteren en me daaraan herinneren.

En de liefdevolle zelfzorg die de sweet concubine in het laaste stukje van haar post aanhaalt. Dat is wat ik mezelf dan kan bieden, en ik hoop jij jezelf ook.