Psyche
alle pijlers
Weet niet hoe te reageren
woensdag 5 november 2008 om 20:53
Ik heb een hele lieve vriendin. Vervelend genoeg heeft ze onder andere reuma, en nog heel veel andere ziektes. Ondanks alles is (of doet) ze altijd vrolijk en is het een leuk mens om mee om te gaan. Ik weet niet of ik in haar situatie zo vrolijk kon zijn, waarschijnlijk niet, mezelf kennende.
Maar wat ik nu zo moeilijk vind; alle keren als ik vraag hoe het gaat krijg ik een negatief antwoord, en ik weet niet goed meer hoe ik er op moet reageren. Vervelend voor je, ik wou dat ik iets voor je kan doen, enz, wat moet je nog zeggen? En regelmatig komen er weer kwalen bij. Ik weet dus niet meer hoe ik erop moet reageren en wat ik moet zeggen. Herkenbaar?
Maar wat ik nu zo moeilijk vind; alle keren als ik vraag hoe het gaat krijg ik een negatief antwoord, en ik weet niet goed meer hoe ik er op moet reageren. Vervelend voor je, ik wou dat ik iets voor je kan doen, enz, wat moet je nog zeggen? En regelmatig komen er weer kwalen bij. Ik weet dus niet meer hoe ik erop moet reageren en wat ik moet zeggen. Herkenbaar?
woensdag 5 november 2008 om 21:01
Je vraagt en je krijgt antwoord
Je hoeft niet altijd meteen wat te zeggen. Je kunt in de eerste instantie luisteren. Vooral omdat ze zo sterk is ondanks alles.
Blijkbaar heeft ze echt iemand nodig om mee te praten dus ipv de standaard antwoorden te geven, zou je ook vragen kunnen stellen nav wat ze verteld. Zo komt er gesprek op gang waar ze blijkbaar behoefte aan heeft. Je kunt ook zeggen tijdens zo een gesprek dat je het erg voor haar vind en dat je soms niet weet hoe je daar op moet reageren. Aangezien je dan in gesprek bent komt het namelijk van twee kanten en ben je niet alleen praatpaal, maar vriendinnen die belevingen delen. Enerzijds zij die praat over haar nieuwe kwalen en anderzijds jij die belangstelling toont en ook verteld over jou, hoe het voor jou is.
Je hoeft niet altijd meteen wat te zeggen. Je kunt in de eerste instantie luisteren. Vooral omdat ze zo sterk is ondanks alles.
Blijkbaar heeft ze echt iemand nodig om mee te praten dus ipv de standaard antwoorden te geven, zou je ook vragen kunnen stellen nav wat ze verteld. Zo komt er gesprek op gang waar ze blijkbaar behoefte aan heeft. Je kunt ook zeggen tijdens zo een gesprek dat je het erg voor haar vind en dat je soms niet weet hoe je daar op moet reageren. Aangezien je dan in gesprek bent komt het namelijk van twee kanten en ben je niet alleen praatpaal, maar vriendinnen die belevingen delen. Enerzijds zij die praat over haar nieuwe kwalen en anderzijds jij die belangstelling toont en ook verteld over jou, hoe het voor jou is.
woensdag 5 november 2008 om 21:32
En een antwoord als... zullen we samen even wat ondernemen zodat je het even kunt vergeten? Of.. kom ff langs joh, ff je ei kwijt en je hart luchten.. (gesprek aangaan zoals ik eerder aangaf) Of.. in dat gesprek vragen hoe ze zou willen hoe je daar op reageert.
Interesse tonen doe je ook door vragen te stellen en in te haken op haar verhaal. Nogmaals ipv praatpaal zijn, een gesprek aangaan.
Interesse tonen doe je ook door vragen te stellen en in te haken op haar verhaal. Nogmaals ipv praatpaal zijn, een gesprek aangaan.
woensdag 5 november 2008 om 21:36
je vindt het lastig om steeds hetzelfde antwoord te horen, maar je stelt ook steeds dezelfde vraag. Als de situatie niet veranderd is, ja, dan is het antwoord ook hetzelfde.
En daar reageer je dan weer op zoals je zelf denkt dat je reageren moet.
Ik kan me wel voorstellen dat je het moeilijk vind om steeds met haar troubles geconfronteerd te worden. Het zou zoveel gemakkelijker zijn als het "gewoon" ging van: "Hoe is het?" "Goed, met jou?" "Ja ook goed" en verder met de orde van de dag. Maar zo gaat het blijkbaar niet. Dan is idd aandacht hebben voor hoe het gaat met je vriendin op dat moment ook goed. En ik kan me voorstellen dat als je chronisch ziek bent je helemaal niet altijd maar hoeft te horen: "komt allemaal wel goed". Maar dat je ook meelevend kan luisteren, en zo aandacht besteed aan het issue.
En daar reageer je dan weer op zoals je zelf denkt dat je reageren moet.
Ik kan me wel voorstellen dat je het moeilijk vind om steeds met haar troubles geconfronteerd te worden. Het zou zoveel gemakkelijker zijn als het "gewoon" ging van: "Hoe is het?" "Goed, met jou?" "Ja ook goed" en verder met de orde van de dag. Maar zo gaat het blijkbaar niet. Dan is idd aandacht hebben voor hoe het gaat met je vriendin op dat moment ook goed. En ik kan me voorstellen dat als je chronisch ziek bent je helemaal niet altijd maar hoeft te horen: "komt allemaal wel goed". Maar dat je ook meelevend kan luisteren, en zo aandacht besteed aan het issue.
woensdag 5 november 2008 om 22:05
quote:domnaiefmutsje schreef op 05 november 2008 @ 21:01:
Je vraagt en je krijgt antwoord
Je hoeft niet altijd meteen wat te zeggen. Je kunt in de eerste instantie luisteren. Vooral omdat ze zo sterk is ondanks alles.
Blijkbaar heeft ze echt iemand nodig om mee te praten dus ipv de standaard antwoorden te geven, zou je ook vragen kunnen stellen nav wat ze verteld. Zo komt er gesprek op gang waar ze blijkbaar behoefte aan heeft. Je kunt ook zeggen tijdens zo een gesprek dat je het erg voor haar vind en dat je soms niet weet hoe je daar op moet reageren. Aangezien je dan in gesprek bent komt het namelijk van twee kanten en ben je niet alleen praatpaal, maar vriendinnen die belevingen delen. Enerzijds zij die praat over haar nieuwe kwalen en anderzijds jij die belangstelling toont en ook verteld over jou, hoe het voor jou is.
Wat heb je dit mooi verwoord.
Ik snap wel wat je bedoelt, ik luister ook en stel vragen, maar heb toch het idee dat de gesprekken van beiden kanten altijd hetzelfde gaan.
zo van: hoe gaat het met je?
Slecht, ik heb last van .... en van ...
Wat vervelend voor je. Ik wilde dat ik iets kon doen voor je.
etc.
Nu lijkt het wel of klaagt ze alleen maar, dat is niet zo, maar hoor dus nooit dat het goed gaat en dat vind ik best wel eens moeilijk.
Je vraagt en je krijgt antwoord
Je hoeft niet altijd meteen wat te zeggen. Je kunt in de eerste instantie luisteren. Vooral omdat ze zo sterk is ondanks alles.
Blijkbaar heeft ze echt iemand nodig om mee te praten dus ipv de standaard antwoorden te geven, zou je ook vragen kunnen stellen nav wat ze verteld. Zo komt er gesprek op gang waar ze blijkbaar behoefte aan heeft. Je kunt ook zeggen tijdens zo een gesprek dat je het erg voor haar vind en dat je soms niet weet hoe je daar op moet reageren. Aangezien je dan in gesprek bent komt het namelijk van twee kanten en ben je niet alleen praatpaal, maar vriendinnen die belevingen delen. Enerzijds zij die praat over haar nieuwe kwalen en anderzijds jij die belangstelling toont en ook verteld over jou, hoe het voor jou is.
Wat heb je dit mooi verwoord.
Ik snap wel wat je bedoelt, ik luister ook en stel vragen, maar heb toch het idee dat de gesprekken van beiden kanten altijd hetzelfde gaan.
zo van: hoe gaat het met je?
Slecht, ik heb last van .... en van ...
Wat vervelend voor je. Ik wilde dat ik iets kon doen voor je.
etc.
Nu lijkt het wel of klaagt ze alleen maar, dat is niet zo, maar hoor dus nooit dat het goed gaat en dat vind ik best wel eens moeilijk.
woensdag 5 november 2008 om 22:09
quote:domnaiefmutsje schreef op 05 november 2008 @ 21:32:
En een antwoord als... zullen we samen even wat ondernemen zodat je het even kunt vergeten? Of.. kom ff langs joh, ff je ei kwijt en je hart luchten.. (gesprek aangaan zoals ik eerder aangaf) Of.. in dat gesprek vragen hoe ze zou willen hoe je daar op reageert.
Interesse tonen doe je ook door vragen te stellen en in te haken op haar verhaal. Nogmaals ipv praatpaal zijn, een gesprek aangaan.
Hé, mutsje, volgens mij ben je goed in open gesprekken voeren, ik geloof niet dat het mijn sterkste punt is. Maar alles is te leren, nietwaar.
Vind het fijn om alle reacties te lezen, ga dit ook even laten bezinken. Soms zit je een beetje vast op een bepaald punt en kunnen andermans reacties je het van een andere kant laten zien, of krijg je handvaten aangereikt, zoals van jou.
En een antwoord als... zullen we samen even wat ondernemen zodat je het even kunt vergeten? Of.. kom ff langs joh, ff je ei kwijt en je hart luchten.. (gesprek aangaan zoals ik eerder aangaf) Of.. in dat gesprek vragen hoe ze zou willen hoe je daar op reageert.
Interesse tonen doe je ook door vragen te stellen en in te haken op haar verhaal. Nogmaals ipv praatpaal zijn, een gesprek aangaan.
Hé, mutsje, volgens mij ben je goed in open gesprekken voeren, ik geloof niet dat het mijn sterkste punt is. Maar alles is te leren, nietwaar.
Vind het fijn om alle reacties te lezen, ga dit ook even laten bezinken. Soms zit je een beetje vast op een bepaald punt en kunnen andermans reacties je het van een andere kant laten zien, of krijg je handvaten aangereikt, zoals van jou.
woensdag 5 november 2008 om 22:13
quote:sonjaenthom schreef op 05 november 2008 @ 21:33:
Of even samen goed vloeken, of zeggen dat je dit alles haar zó niet gunt, samen huilen.. of van de zenuwen keihard lachen of een kop koffie geven én een hele dikke knuffel... Want weet je? Soms zegt niks zoveel meer... Kan het weten..Ik begrijp dat jij ook in het schuitje van m'n vriendin zit, vervelend zeg.
Of even samen goed vloeken, of zeggen dat je dit alles haar zó niet gunt, samen huilen.. of van de zenuwen keihard lachen of een kop koffie geven én een hele dikke knuffel... Want weet je? Soms zegt niks zoveel meer... Kan het weten..Ik begrijp dat jij ook in het schuitje van m'n vriendin zit, vervelend zeg.
woensdag 5 november 2008 om 22:17
quote:reizende schreef op 05 november 2008 @ 22:05:
[...]
Wat heb je dit mooi verwoord.
Ik snap wel wat je bedoelt, ik luister ook en stel vragen, maar heb toch het idee dat de gesprekken van beiden kanten altijd hetzelfde gaan.
zo van: hoe gaat het met je?
Slecht, ik heb last van .... en van ...
Wat vervelend voor je. Ik wilde dat ik iets kon doen voor je.
etc.
Nu lijkt het wel of klaagt ze alleen maar, dat is niet zo, maar hoor dus nooit dat het goed gaat en dat vind ik best wel eens moeilijk.
Dank je
Je zou ipv ' ik wilde dat ik iets voor je kon doen' kunnen vragen, is er iets wat ik voor je kan doen?
En praten over alle ellende. Dan zou je haar ook kunnen helpen met kijken naar de goede dingen. Je zou dan kunnen vragen wat ze wel prettig vind in haar leven. Zo hou je het gesprek gaande en kan zij haar ei kwijt en het is nog prettig voor jou ook. Je kunt ook jouw beleving verwoorden.
[...]
Wat heb je dit mooi verwoord.
Ik snap wel wat je bedoelt, ik luister ook en stel vragen, maar heb toch het idee dat de gesprekken van beiden kanten altijd hetzelfde gaan.
zo van: hoe gaat het met je?
Slecht, ik heb last van .... en van ...
Wat vervelend voor je. Ik wilde dat ik iets kon doen voor je.
etc.
Nu lijkt het wel of klaagt ze alleen maar, dat is niet zo, maar hoor dus nooit dat het goed gaat en dat vind ik best wel eens moeilijk.
Dank je
Je zou ipv ' ik wilde dat ik iets voor je kon doen' kunnen vragen, is er iets wat ik voor je kan doen?
En praten over alle ellende. Dan zou je haar ook kunnen helpen met kijken naar de goede dingen. Je zou dan kunnen vragen wat ze wel prettig vind in haar leven. Zo hou je het gesprek gaande en kan zij haar ei kwijt en het is nog prettig voor jou ook. Je kunt ook jouw beleving verwoorden.
woensdag 5 november 2008 om 22:19
Ik herken het wel, ik heb ook een vriendin die alleen maar meer en ergere kwalen krijgt en merk het ook bij haar dat ze het zelf vervelend vindt om weer slecht nieuws te vertellen. Van 'god, kom ik weer met zo'n kwaalverhaal'. Zou ook graag zien dat het eindelijk eens wat beter gaat, gelukkig heeft ze veel gevoel voor humor, lekker zwart dan, he, in zo'n periode. Dan zegt ze: 'god wat heb ik allemaal uitgespookt in mijn vorig leven, dat ik dit allemaal op mijn bord krijg?'
En dan kun je bv. absurd wrede personen of acties bedenken. Dat je er op die manier mee omgaat. Een beetje silly is het dan.
Tja, en hoe is het-vraag: misschien afspreken dat ze in ieder geval niet meer 'slecht' mag antwoorden, maar dat ze in andere woorden vertelt hoe het is. Wat er deze week met haar lijf aan de hand is, zulks soorts. Dat wordt inderdaad meer een gesprek dan, en daar kun je wat meer mee, zoals ook hierboven al is genoemd.
Sukses ermee en hou je taai!
En dan kun je bv. absurd wrede personen of acties bedenken. Dat je er op die manier mee omgaat. Een beetje silly is het dan.
Tja, en hoe is het-vraag: misschien afspreken dat ze in ieder geval niet meer 'slecht' mag antwoorden, maar dat ze in andere woorden vertelt hoe het is. Wat er deze week met haar lijf aan de hand is, zulks soorts. Dat wordt inderdaad meer een gesprek dan, en daar kun je wat meer mee, zoals ook hierboven al is genoemd.
Sukses ermee en hou je taai!
woensdag 5 november 2008 om 22:20
Ja, ik herken het wel. Als mensen aan mij vragen hoe het gaat zeg ik ook altijd kut, klote, fucked up (inmiddels veranderd naar middelmatig of stabiel (dat is een mooi euforisme voor lange tijd een slechte periode)).
Ik wil wel positiever zijn, maar dan houd je jezelf voor de gek, want het is niet positief en anders zou je gaan liegen (ben ik over het algemeen niet zo goed in). Het is fijn om ff 5 minuten alle ellende van je af te praten, is dat ook weer behandeld en kun je weer op de tour verder gaan zoals je voorheen deed.
Ik wil wel positiever zijn, maar dan houd je jezelf voor de gek, want het is niet positief en anders zou je gaan liegen (ben ik over het algemeen niet zo goed in). Het is fijn om ff 5 minuten alle ellende van je af te praten, is dat ook weer behandeld en kun je weer op de tour verder gaan zoals je voorheen deed.
woensdag 5 november 2008 om 22:22
quote:HDK86 schreef op 05 november 2008 @ 21:36:
je vindt het lastig om steeds hetzelfde antwoord te horen, maar je stelt ook steeds dezelfde vraag. Als de situatie niet veranderd is, ja, dan is het antwoord ook hetzelfde.
En daar reageer je dan weer op zoals je zelf denkt dat je reageren moet.
Bovenstaande is natuurlijk helemaal waar en klinkt ook heel logisch. En helaas, de situatie veranderd niet.
Ik kan me wel voorstellen dat je het moeilijk vind om steeds met haar troubles geconfronteerd te worden. Het zou zoveel gemakkelijker zijn als het "gewoon" ging van: "Hoe is het?" "Goed, met jou?" "Ja ook goed" en verder met de orde van de dag. Maar zo gaat het blijkbaar niet. Dan is idd aandacht hebben voor hoe het gaat met je vriendin op dat moment ook goed. En ik kan me voorstellen dat als je chronisch ziek bent je helemaal niet altijd maar hoeft te horen: "komt allemaal wel goed". Maar dat je ook meelevend kan luisteren, en zo aandacht besteed aan het issue.Misschien is het moeilijke voor mij eraan dat het,zoals eerder gezegd (ik val in herhaling, ik weet het) het antwoord altijd negatief is. Ik heb zelf periodes dat ik me heel erg depressief voel, ik dat misschien een keer vertel, maar dit niet alle keren weer ga vertellen. Maar goed, dit is natuurlijk persoonlijk. Ik snap ook wel als je altijd pijn hebt je het wilt delen.
je vindt het lastig om steeds hetzelfde antwoord te horen, maar je stelt ook steeds dezelfde vraag. Als de situatie niet veranderd is, ja, dan is het antwoord ook hetzelfde.
En daar reageer je dan weer op zoals je zelf denkt dat je reageren moet.
Bovenstaande is natuurlijk helemaal waar en klinkt ook heel logisch. En helaas, de situatie veranderd niet.
Ik kan me wel voorstellen dat je het moeilijk vind om steeds met haar troubles geconfronteerd te worden. Het zou zoveel gemakkelijker zijn als het "gewoon" ging van: "Hoe is het?" "Goed, met jou?" "Ja ook goed" en verder met de orde van de dag. Maar zo gaat het blijkbaar niet. Dan is idd aandacht hebben voor hoe het gaat met je vriendin op dat moment ook goed. En ik kan me voorstellen dat als je chronisch ziek bent je helemaal niet altijd maar hoeft te horen: "komt allemaal wel goed". Maar dat je ook meelevend kan luisteren, en zo aandacht besteed aan het issue.Misschien is het moeilijke voor mij eraan dat het,zoals eerder gezegd (ik val in herhaling, ik weet het) het antwoord altijd negatief is. Ik heb zelf periodes dat ik me heel erg depressief voel, ik dat misschien een keer vertel, maar dit niet alle keren weer ga vertellen. Maar goed, dit is natuurlijk persoonlijk. Ik snap ook wel als je altijd pijn hebt je het wilt delen.
woensdag 5 november 2008 om 22:22
quote:reizende schreef op 05 november 2008 @ 22:09:
[...]
Hé, mutsje, volgens mij ben je goed in open gesprekken voeren, ik geloof niet dat het mijn sterkste punt is. Maar alles is te leren, nietwaar.
Vind het fijn om alle reacties te lezen, ga dit ook even laten bezinken. Soms zit je een beetje vast op een bepaald punt en kunnen andermans reacties je het van een andere kant laten zien, of krijg je handvaten aangereikt, zoals van jou.
Alles is zeker te leren, door bijvoorbeeld alles wat je zou zeggen proberen om te kijken of je er een open vraag van kan maken. Open vragen geven ruimte voor gesprek maar dat is inderdaad best lastig soms. Mensen zijn ook geneigd om gesloten vragen te stellen of doodlopende antwoorden te geven waarmee dan het gesprek meteen ten einde is.
Iemand zei al dat wat je schrijft in je opening heel mooi is. Je zou ook die bewondering kunnen uiten en daar vragen over kunnen stellen die meteen de negativiteit eruit haalt. Zoals "hoe krijg je dat nu allemaal voor elkaar? Hoe doe je dit? " en dan kan je ipv wat naar voor je eens een keer zeggen, wat goed van je.
Het feit dat ze 'klaagt' zegt dat ze enorme behoefte heeft om er over te praten. Veel mensen reageren zoals jij tot nu hebt gedaan en voor haar zal het fijn zijn als iemand doorvraagt. Het 'klagen' zal daardoor ook minderen doordat ze gehoord wordt.
Lief dat je er voor haar wilt zijn en open staat voor verbetering in communicatie
[...]
Hé, mutsje, volgens mij ben je goed in open gesprekken voeren, ik geloof niet dat het mijn sterkste punt is. Maar alles is te leren, nietwaar.
Vind het fijn om alle reacties te lezen, ga dit ook even laten bezinken. Soms zit je een beetje vast op een bepaald punt en kunnen andermans reacties je het van een andere kant laten zien, of krijg je handvaten aangereikt, zoals van jou.
Alles is zeker te leren, door bijvoorbeeld alles wat je zou zeggen proberen om te kijken of je er een open vraag van kan maken. Open vragen geven ruimte voor gesprek maar dat is inderdaad best lastig soms. Mensen zijn ook geneigd om gesloten vragen te stellen of doodlopende antwoorden te geven waarmee dan het gesprek meteen ten einde is.
Iemand zei al dat wat je schrijft in je opening heel mooi is. Je zou ook die bewondering kunnen uiten en daar vragen over kunnen stellen die meteen de negativiteit eruit haalt. Zoals "hoe krijg je dat nu allemaal voor elkaar? Hoe doe je dit? " en dan kan je ipv wat naar voor je eens een keer zeggen, wat goed van je.
Het feit dat ze 'klaagt' zegt dat ze enorme behoefte heeft om er over te praten. Veel mensen reageren zoals jij tot nu hebt gedaan en voor haar zal het fijn zijn als iemand doorvraagt. Het 'klagen' zal daardoor ook minderen doordat ze gehoord wordt.
Lief dat je er voor haar wilt zijn en open staat voor verbetering in communicatie
woensdag 5 november 2008 om 22:26
quote:matamata schreef op 05 november 2008 @ 22:20:
Ja, ik herken het wel. Als mensen aan mij vragen hoe het gaat zeg ik ook altijd kut, klote, fucked up (inmiddels veranderd naar middelmatig of stabiel (dat is een mooi euforisme voor lange tijd een slechte periode)).
Ik wil wel positiever zijn, maar dan houd je jezelf voor de gek, want het is niet positief en anders zou je gaan liegen (ben ik over het algemeen niet zo goed in). Het is fijn om ff 5 minuten alle ellende van je af te praten, is dat ook weer behandeld en kun je weer op de tour verder gaan zoals je voorheen deed.Hoe zou jij benaderd willen worden? Zou het je helpen als er interesse in getoond werd vanuit de ander zelf? Zodat je ff van je af kan praten zoals je zegt?
Ja, ik herken het wel. Als mensen aan mij vragen hoe het gaat zeg ik ook altijd kut, klote, fucked up (inmiddels veranderd naar middelmatig of stabiel (dat is een mooi euforisme voor lange tijd een slechte periode)).
Ik wil wel positiever zijn, maar dan houd je jezelf voor de gek, want het is niet positief en anders zou je gaan liegen (ben ik over het algemeen niet zo goed in). Het is fijn om ff 5 minuten alle ellende van je af te praten, is dat ook weer behandeld en kun je weer op de tour verder gaan zoals je voorheen deed.Hoe zou jij benaderd willen worden? Zou het je helpen als er interesse in getoond werd vanuit de ander zelf? Zodat je ff van je af kan praten zoals je zegt?
woensdag 5 november 2008 om 22:42
Ik zou het fijn vinden om even mijn zegje te kunnen doen en dan verder gaan met de orde van de dag. Die andere mensen kunnen vaak toch niet veel doen en ik ben bij andere mensen juist voor de ontspanning en om ff niet aan die belemmeringen te denken. Daarnaast wil ik ook niet het gevoel hebben dat ik teveel aan het 'zeuren' ben bij sommige mensen.
Soms kan het wel fijn zijn om alles van je af te praten, maar wel steeds gecombineerd met momenten van klinklare onzin over van alles en nog wat.
Eigenlijk heb ik ook al een tijdje niet meer lopen klagen (ja, gaat wel iets beter gelukkig), dus het kan een wat vertekend beeld zijn wat ik heb geschreven.
Soms kan het wel fijn zijn om alles van je af te praten, maar wel steeds gecombineerd met momenten van klinklare onzin over van alles en nog wat.
Eigenlijk heb ik ook al een tijdje niet meer lopen klagen (ja, gaat wel iets beter gelukkig), dus het kan een wat vertekend beeld zijn wat ik heb geschreven.
woensdag 5 november 2008 om 22:44
woensdag 5 november 2008 om 22:59
Reizende, ik heb zelf reuma en mezelf afgeleerd om de sociaal wenselijke antwoorden te geven op de vraag hoe gaat het? Als het slecht gaat dan zeg ik dat. Meestal hoeft iemand voor mij niet te antwoorden, even luisteren is vaak genoeg. Ik snap dat een ander eigenlijk niks kan met mijn antwoord en ik verwacht ook zeker niet dat ze iets voor me doen. Ik begrijp ook wel dat door mijn antwoord een gesprek de andere kant op kan gaan, dus meestal geef ik wel aan dat ik bijv wel vrolijk ben.
Een antwoord als: dat vind ik vervelend/naar voor je vind ik genoeg, zeker van een goede vriendin. Ik weet dat ze met me meeleeft, dus meer is niet nodig. Gewoon het luisteren is belangrijk voor mij.
Ik zou je aanraden om dit te delen met je vriendin, dat jij het gevoel hebt dat je alleen maar steeds dezelfde antwoorden kunt geven en dat je dus niet weet wat te zeggen, ik denk dat zo'n gesprek heel verhelderend kan werken. Ik zou zo'n gesprek met bovenstaande uitleg zeker aangaan. maar ja dat ben ik.
Een antwoord als: dat vind ik vervelend/naar voor je vind ik genoeg, zeker van een goede vriendin. Ik weet dat ze met me meeleeft, dus meer is niet nodig. Gewoon het luisteren is belangrijk voor mij.
Ik zou je aanraden om dit te delen met je vriendin, dat jij het gevoel hebt dat je alleen maar steeds dezelfde antwoorden kunt geven en dat je dus niet weet wat te zeggen, ik denk dat zo'n gesprek heel verhelderend kan werken. Ik zou zo'n gesprek met bovenstaande uitleg zeker aangaan. maar ja dat ben ik.
donderdag 6 november 2008 om 10:38
Reizende, zeg je vriendin gewoon hoe je je voelt.. dat je moeite hebt met reageren, dat haalt al een hoop weg..
Als ik voor mezelf spreek dan verschilt het ook enorm, soms heb ik aan één woord genoeg.. soms heb ik er zelfs niet eens zin in om over te praten...
En echte vriendinnen kunnen dat ook tegen elkaar zeggen...
Ik snap absoluut wel wat je bedoelt hoor, het is ook moeilijk de juiste woorden te vinden als er maar slechte berichten blijven komen. Bij mij zijn er ook wel mensen afgehaakt omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren...
Als ik voor mezelf spreek dan verschilt het ook enorm, soms heb ik aan één woord genoeg.. soms heb ik er zelfs niet eens zin in om over te praten...
En echte vriendinnen kunnen dat ook tegen elkaar zeggen...
Ik snap absoluut wel wat je bedoelt hoor, het is ook moeilijk de juiste woorden te vinden als er maar slechte berichten blijven komen. Bij mij zijn er ook wel mensen afgehaakt omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren...
donderdag 6 november 2008 om 18:20
quote:Caylinn schreef op 05 november 2008 @ 22:59:
Reizende, ik heb zelf reuma en mezelf afgeleerd om de sociaal wenselijke antwoorden te geven op de vraag hoe gaat het? Als het slecht gaat dan zeg ik dat.
Meestal hoeft iemand voor mij niet te antwoorden, even luisteren is vaak genoeg. Ik snap dat een ander eigenlijk niks kan met mijn antwoord en ik verwacht ook zeker niet dat ze iets voor me doen. Ik begrijp ook wel dat door mijn antwoord een gesprek de andere kant op kan gaan, dus meestal geef ik wel aan dat ik bijv wel vrolijk ben.
Een antwoord als: dat vind ik vervelend/naar voor je vind ik genoeg, zeker van een goede vriendin. Ik weet dat ze met me meeleeft, dus meer is niet nodig. Gewoon het luisteren is belangrijk voor mij.
Fijn om te horen dat gewoon luisteren genoeg is. Dat je eigenlijk niks hoeft te zeggen.Want eigenlijk wil je iemand moed inspreken, wat ik dus niet doe, omdat het simpelweg niet overgaat.
Ik zou je aanraden om dit te delen met je vriendin, dat jij het gevoel hebt dat je alleen maar steeds dezelfde antwoorden kunt geven en dat je dus niet weet wat te zeggen, ik denk dat zo'n gesprek heel verhelderend kan werken. Ik zou zo'n gesprek met bovenstaande uitleg zeker aangaan. maar ja dat ben ik.Ik denk dat ik dit ga doen als ik haar weer spreek.
Reizende, ik heb zelf reuma en mezelf afgeleerd om de sociaal wenselijke antwoorden te geven op de vraag hoe gaat het? Als het slecht gaat dan zeg ik dat.
Meestal hoeft iemand voor mij niet te antwoorden, even luisteren is vaak genoeg. Ik snap dat een ander eigenlijk niks kan met mijn antwoord en ik verwacht ook zeker niet dat ze iets voor me doen. Ik begrijp ook wel dat door mijn antwoord een gesprek de andere kant op kan gaan, dus meestal geef ik wel aan dat ik bijv wel vrolijk ben.
Een antwoord als: dat vind ik vervelend/naar voor je vind ik genoeg, zeker van een goede vriendin. Ik weet dat ze met me meeleeft, dus meer is niet nodig. Gewoon het luisteren is belangrijk voor mij.
Fijn om te horen dat gewoon luisteren genoeg is. Dat je eigenlijk niks hoeft te zeggen.Want eigenlijk wil je iemand moed inspreken, wat ik dus niet doe, omdat het simpelweg niet overgaat.
Ik zou je aanraden om dit te delen met je vriendin, dat jij het gevoel hebt dat je alleen maar steeds dezelfde antwoorden kunt geven en dat je dus niet weet wat te zeggen, ik denk dat zo'n gesprek heel verhelderend kan werken. Ik zou zo'n gesprek met bovenstaande uitleg zeker aangaan. maar ja dat ben ik.Ik denk dat ik dit ga doen als ik haar weer spreek.
donderdag 6 november 2008 om 22:34
Je klinkt als een hele lieve vriendin Reizende, echt waar. Ik ben er zeker van dat dit helemaal goed gaat komen. Ik snap helemaal dat je niks met het antwoord kunt, juist omdat je zoveel voor haar zou willen doen, maar het niet kunt. Dit is bijvoorbeeld een zin die je tegen je vriendin zou kunnen zeggen.
Ik had vandaag zo'n gesprek met een collega, die ook eerlijk was en zei dat hij niet wist hoe te reageren, maar het wel oprecht vervelend voor mij vond. Met deze discussie in het achterhoofd heb ik hem geantwoord dat voor mij de oprechte belangstelling voor hoe het met mij ging mij veel meer deed dan datgene wat hij op het antwoord kon zeggen. Ik kan natuurlijk niet in het hoofd van jouw vriendin kijken, maar lezende hoe je haar beschrijft, denk ik dat het best ook wel eens zo voor haar kan gelden.
Ik geef je een grote pluim dat je er zo mee bezig bent om niet steeds met dezelfde zinnetjes aan te komen die voor jou waarschijnlijk als dooddoeners voelen, heb ik gelijk in dat laatste?
Ik had vandaag zo'n gesprek met een collega, die ook eerlijk was en zei dat hij niet wist hoe te reageren, maar het wel oprecht vervelend voor mij vond. Met deze discussie in het achterhoofd heb ik hem geantwoord dat voor mij de oprechte belangstelling voor hoe het met mij ging mij veel meer deed dan datgene wat hij op het antwoord kon zeggen. Ik kan natuurlijk niet in het hoofd van jouw vriendin kijken, maar lezende hoe je haar beschrijft, denk ik dat het best ook wel eens zo voor haar kan gelden.
Ik geef je een grote pluim dat je er zo mee bezig bent om niet steeds met dezelfde zinnetjes aan te komen die voor jou waarschijnlijk als dooddoeners voelen, heb ik gelijk in dat laatste?
vrijdag 7 november 2008 om 22:35
quote:Caylinn schreef op 06 november 2008 @ 22:34:
Je klinkt als een hele lieve vriendin Reizende, echt waar.
Bloos, bloos.Ik ben er zeker van dat dit helemaal goed gaat komen. Ik snap helemaal dat je niks met het antwoord kunt, juist omdat je zoveel voor haar zou willen doen, maar het niet kunt. Dit is bijvoorbeeld een zin die je tegen je vriendin zou kunnen zeggen.
Ik had vandaag zo'n gesprek met een collega, die ook eerlijk was en zei dat hij niet wist hoe te reageren, maar het wel oprecht vervelend voor mij vond. Met deze discussie in het achterhoofd heb ik hem geantwoord dat voor mij de oprechte belangstelling voor hoe het met mij ging mij veel meer deed dan datgene wat hij op het antwoord kon zeggen. Ik kan natuurlijk niet in het hoofd van jouw vriendin kijken, maar lezende hoe je haar beschrijft, denk ik dat het best ook wel eens zo voor haar kan gelden.
Ik geef je een grote pluim dat je er zo mee bezig bent om niet steeds met dezelfde zinnetjes aan te komen die voor jou waarschijnlijk als dooddoeners voelen, heb ik gelijk in dat laatste?
Ja, inderdaad. Het voelt als een dooddoener, omdat je steeds dezelfde dingen kan zeggen, zoals vervelend voor je en sterkte. Dat lijkt zo leeg. Sommige mensen zijn heel goed in het zeggen van troostende of sterkende woorden, maar ik weet nooit zoiets te bedenken.
Hoe is het voor jou, als jij (vaak) zegt dat het heel slecht met je gaat? Welke reacties krijg je dan? Leven mensen mee, of gaan ze niet meer vragen hoe het met je is?
Je klinkt als een hele lieve vriendin Reizende, echt waar.
Bloos, bloos.Ik ben er zeker van dat dit helemaal goed gaat komen. Ik snap helemaal dat je niks met het antwoord kunt, juist omdat je zoveel voor haar zou willen doen, maar het niet kunt. Dit is bijvoorbeeld een zin die je tegen je vriendin zou kunnen zeggen.
Ik had vandaag zo'n gesprek met een collega, die ook eerlijk was en zei dat hij niet wist hoe te reageren, maar het wel oprecht vervelend voor mij vond. Met deze discussie in het achterhoofd heb ik hem geantwoord dat voor mij de oprechte belangstelling voor hoe het met mij ging mij veel meer deed dan datgene wat hij op het antwoord kon zeggen. Ik kan natuurlijk niet in het hoofd van jouw vriendin kijken, maar lezende hoe je haar beschrijft, denk ik dat het best ook wel eens zo voor haar kan gelden.
Ik geef je een grote pluim dat je er zo mee bezig bent om niet steeds met dezelfde zinnetjes aan te komen die voor jou waarschijnlijk als dooddoeners voelen, heb ik gelijk in dat laatste?
Ja, inderdaad. Het voelt als een dooddoener, omdat je steeds dezelfde dingen kan zeggen, zoals vervelend voor je en sterkte. Dat lijkt zo leeg. Sommige mensen zijn heel goed in het zeggen van troostende of sterkende woorden, maar ik weet nooit zoiets te bedenken.
Hoe is het voor jou, als jij (vaak) zegt dat het heel slecht met je gaat? Welke reacties krijg je dan? Leven mensen mee, of gaan ze niet meer vragen hoe het met je is?
