Psyche
alle pijlers
Wel/geen diagnostiek
woensdag 28 december 2022 om 23:34
Ik ben benieuwd naar ervaringen. De psycholoog adviseert diagnostiek. Ik zelf vraag me af wat de toegevoegde waarde is van weten of er sprake is van adhd/autisme etc, en zou vooral willen inzetten op behandeling van de problemen waar je tegenaan loopt.
Zijn er mensen die op latere leeftijd (eind 30) gediagnosticeerd zijn en zouden die willen delen of het hebben van een diagnose ‘nuttig’ is geweest? Nuttig is misschien niet het juiste woord, maar hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.
Bedankt alvast!
Zijn er mensen die op latere leeftijd (eind 30) gediagnosticeerd zijn en zouden die willen delen of het hebben van een diagnose ‘nuttig’ is geweest? Nuttig is misschien niet het juiste woord, maar hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.
Bedankt alvast!
woensdag 28 december 2022 om 23:39
Waarom geen diagnostiek als dat het advies is. Elke stoornis heeft zijn eigen aanpak. Mocht er bijvoorbeels sprake zijn van autisme is de aanpak van het probleem zoveel aanders dan dat je geen autisme hebt. Sterker nog, mocht er onderliggend iets zijn en je dit aanpakt kunnen de problemen ook verdwijnen.
woensdag 28 december 2022 om 23:54
Zou ik zeker doen, als je tegen problemen aanloopt.
Ik ben zelf al in de 40 en weet pas sinds kort dat ik waarschijnlijk ADHD heb. Dat kwam naar boven tijdens psycho-educatie die mijn man en ik kregen omdat onze tiener een ADHD-diagnose kreeg. Er vielen in één klap duizenden puzzelstukjes op hun plaats, ook uit het (verre) verleden. De hele psycho-educatie kreeg een andere wending. Was een bijzondere ervaring.
Omdat ik nu goed functioneer, zie ik geen meerwaarde in een diagnose. Maar als ik de problemen nog had die ik ooit had, zou ik me 100% zeker laten testen om de juiste hulp te krijgen. Dat zou me mogelijk een hoop chaos en gedoe hebben bespaard.
Ik ben zelf al in de 40 en weet pas sinds kort dat ik waarschijnlijk ADHD heb. Dat kwam naar boven tijdens psycho-educatie die mijn man en ik kregen omdat onze tiener een ADHD-diagnose kreeg. Er vielen in één klap duizenden puzzelstukjes op hun plaats, ook uit het (verre) verleden. De hele psycho-educatie kreeg een andere wending. Was een bijzondere ervaring.
Omdat ik nu goed functioneer, zie ik geen meerwaarde in een diagnose. Maar als ik de problemen nog had die ik ooit had, zou ik me 100% zeker laten testen om de juiste hulp te krijgen. Dat zou me mogelijk een hoop chaos en gedoe hebben bespaard.
donderdag 29 december 2022 om 00:01
Dit. Je kunt iemand niet in het wilde weg maar behandelen omdat elk probleem een specifieke aandacht vereist. Het is alsof je een chirurg in je laat zoeken wat je mankeert terwijl een röntgen had kunnen laten zien dat je een gebroken rib hebt.Noekie-Noek schreef: ↑28-12-2022 23:39Waarom geen diagnostiek als dat het advies is. Elke stoornis heeft zijn eigen aanpak. Mocht er bijvoorbeels sprake zijn van autisme is de aanpak van het probleem zoveel aanders dan dat je geen autisme hebt. Sterker nog, mocht er onderliggend iets zijn en je dit aanpakt kunnen de problemen ook verdwijnen.
Ben je misschien bang voor de diagnose? Een stempel heeft voor en nadelen. Voor het eerst begrijp je waarom je leven is, zoals het is en er kan daarom een enorme last van je afvallen. Door gerichte therapie te volgen wordt je leven ook makkelijker. Ik heb een andere diagnose maar ik vond het heel moeilijk dat het "niet over gaat" maar ook die stempel. We willen allemaal "normaal" zijn en een diagnose voelt zo ingewikkeld. Het went om met een diagnose te leven, de voordelen zijn veel te groot, om gerichte therapie, te ontlopen.
Misschien zit ik er naast en moet je het maar als niet geschreven beschouwen. Veel sterkte met je weg.
donderdag 29 december 2022 om 00:02
Mooie vergelijking wel Lila, bedankt.
De reden waarom ik twijfel is omdat ik me er niet 100% in herken. Dus als het er dan niet uitkomt zit je alsnog met de problemen die je hebt. Ik zou zeggen: ga de angst aanpakken (een van de dingen waar ik tegenaan loop), dat lijkt me ongeacht een diagnose een vergelijkbare aanpak.
Noukie, is de aanpak voor bv angst echt zo anders met een diagnose? Ik heb er geen verstand van hoor en wil ook zeker niet het advies zomaar naast me neerleggen, maar dit soort opmerkingen helpen al.
Loosduinen, wat fijn dat je nu niet meer tegen de problemen aan loopt. Heb je daar hulp bij gehad of is het ‘vanzelf’ gegaan?
De reden waarom ik twijfel is omdat ik me er niet 100% in herken. Dus als het er dan niet uitkomt zit je alsnog met de problemen die je hebt. Ik zou zeggen: ga de angst aanpakken (een van de dingen waar ik tegenaan loop), dat lijkt me ongeacht een diagnose een vergelijkbare aanpak.
Noukie, is de aanpak voor bv angst echt zo anders met een diagnose? Ik heb er geen verstand van hoor en wil ook zeker niet het advies zomaar naast me neerleggen, maar dit soort opmerkingen helpen al.
Loosduinen, wat fijn dat je nu niet meer tegen de problemen aan loopt. Heb je daar hulp bij gehad of is het ‘vanzelf’ gegaan?
donderdag 29 december 2022 om 00:09
Nee hoor, opzich denk ik dat ik een diagnose wel aan zou kunnen, maar ik herken me er niet 100% in, en zoals vorige post vraag ik me af of de hulp bv bij angst erg verschilt met of zonder diagnose.DingDong schreef: ↑29-12-2022 00:01
Ben je misschien bang voor de diagnose? Een stempel heeft voor en nadelen. Voor het eerst begrijp je waarom je leven is, zoals het is en er kan daarom een enorme last van je afvallen. Door gerichte therapie te volgen wordt je leven ook makkelijker
Misschien zit ik er naast en moet je het maar als niet geschreven beschouwen. Veel sterkte met je weg.
Misschien ben ik wel een beetje bang dat een diagnose traject nóg langer duurt en ik wil inderdaad wel weer ‘normaal’ mijn werk kunnen hervatten
donderdag 29 december 2022 om 00:17
Ja zeker! Ik zie nu van dichtbij dat iemand behandeld werd voor angsten dmv exposure en EMDR. Dit sloeg totaal niet aan en eenmaal doorverwezen blijkt er nu autisme aan ten grondslag te liggen en is de aanpak vele malen anders. Hadden ze dit vooraf geweten, dan had het nu niet zo slecht gegaan. Dit is nooit naar boven gekomen omdat dit bij vrouwen lastig te signaleren is, zeker als ze hoog functionerend zijn. Ook niet alle punten zijn op haar van toepassing maar ergens is er qel een ohja....zou zeker kunnen moment geweest. De angsten komen dan ook echt voort vanuit haar autisme, omdat ze toch net wat anders met bepaalde situaties omging/omgaat en dat vraagt echt een totaal andere aanpak dan wanneer er angsten zijn ontstaan vanuit een trauma.Mariannatuin schreef: ↑29-12-2022 00:02Mooie vergelijking wel Lila, bedankt.
De reden waarom ik twijfel is omdat ik me er niet 100% in herken. Dus als het er dan niet uitkomt zit je alsnog met de problemen die je hebt. Ik zou zeggen: ga de angst aanpakken (een van de dingen waar ik tegenaan loop), dat lijkt me ongeacht een diagnose een vergelijkbare aanpak.
Noukie, is de aanpak voor bv angst echt zo anders met een diagnose? Ik heb er geen verstand van hoor en wil ook zeker niet het advies zomaar naast me neerleggen, maar dit soort opmerkingen helpen al.
Loosduinen, wat fijn dat je nu niet meer tegen de problemen aan loopt. Heb je daar hulp bij gehad of is het ‘vanzelf’ gegaan?
donderdag 29 december 2022 om 00:56
Geen van beideMariannatuin schreef: ↑29-12-2022 00:02Loosduinen, wat fijn dat je nu niet meer tegen de problemen aan loopt. Heb je daar hulp bij gehad of is het ‘vanzelf’ gegaan?
Op een gegeven moment had ik tegelijkertijd de juiste relatie en het juiste werk. Toen kon ik me veel beter ontplooien. Kinderen krijgen was wel weer een flinke aanpassing.
Voor die tijd was ik ook niet ongelukkig, en dingen kwamen ook altijd weer op hun pootjes terecht, dus ik vond niet dat ik hulp nodig had. Maar ik heb bijvoorbeeld 8 jaar over de middelbare school gedaan en ook super lang over mijn studie, doordat ik constant chaos en gedoe had en vaak totaal niet in beweging kon komen. Qua werk is het ook puur toeval dat ik doe wat ik doe. Ik ben heel blij dat mijn tiener door haar diagnose meer grip op de dingen krijgt.
donderdag 29 december 2022 om 01:04
donderdag 29 december 2022 om 01:17
Hetzelfde geldt voor ADHD. Het wordt vaak niet gediagnosticeerd, omdat het zich bij vrouwen anders uit dan bij mannen. En als je je intelligentie een beetje mee hebt, kun je heel lang compenseren. Zeker voor de buitenwereld.Noekie-Noek schreef: ↑29-12-2022 00:17Dit is nooit naar boven gekomen omdat dit bij vrouwen lastig te signaleren is, zeker als ze hoog functionerend zijn. Ook niet alle punten zijn op haar van toepassing
donderdag 29 december 2022 om 01:32
Het heeft mij geholpen om dingen op hun plek te laten vallen en mezelf toestaan om ook autistisch te doen. Ontdekken wat ik nodig heb, hoe ik werk en ipv mezelf te proberen te conformeren aan wat mensen verwachten, te kunnen zeggen: dit kan ik niet. Of. Ik heb daar dit en dat voor nodig.
Zelfde net mijn adhd. Ik weet nu waarom dingen niet lukken of moeilijk zijn. En niet omdat ik lui of een slecht mens ben. Maar omdat het me gewoon niet lukt en punt. Niet meer mezelf in allerlei bochten wringen om te zijn als iedereen.
En zaken als over-en onderprikkeling leren herkennen.
En autisme en adhd zitten op een spectrum. Niet lineair, maar verschillende onderdelen kunnen in verschillende mate voorkomen. Ik heb zelf bijv geen probleem met structuur van eten. Maar wel heel erg hoofd-en bijzaken moeilijk kunnen onderscheiden. Of ongevoeligheid voor temperatuur.
Met een diagnose start je aan je reis om jezelf te leren kennen en te accepteren en voor mij werd het een stuk dragelijker.
Zelfde net mijn adhd. Ik weet nu waarom dingen niet lukken of moeilijk zijn. En niet omdat ik lui of een slecht mens ben. Maar omdat het me gewoon niet lukt en punt. Niet meer mezelf in allerlei bochten wringen om te zijn als iedereen.
En zaken als over-en onderprikkeling leren herkennen.
En autisme en adhd zitten op een spectrum. Niet lineair, maar verschillende onderdelen kunnen in verschillende mate voorkomen. Ik heb zelf bijv geen probleem met structuur van eten. Maar wel heel erg hoofd-en bijzaken moeilijk kunnen onderscheiden. Of ongevoeligheid voor temperatuur.
Met een diagnose start je aan je reis om jezelf te leren kennen en te accepteren en voor mij werd het een stuk dragelijker.
donderdag 29 december 2022 om 03:10
Ik heb op mijn 50e de diagnose autisme gekregen. Het heeft me alleen een ticket voor chronische hulp opgeleverd, verder niks.
Het is idd ook prima mogelijk om zonder die diagnose een goede behandeling te krijgen op basis van je klachten.
Het is idd ook prima mogelijk om zonder die diagnose een goede behandeling te krijgen op basis van je klachten.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 29 december 2022 om 03:11
Welnee, een depressie bijvoorbeeld wordt echt niet anders behandeld als je autisme of adhd hebt.Noekie-Noek schreef: ↑28-12-2022 23:39Waarom geen diagnostiek als dat het advies is.Elke stoornis heeft zijn eigen aanpak. Mocht er bijvoorbeels sprake zijn van autisme is de aanpak van het probleem zoveel aanders dan dat je geen autisme hebt. Sterker nog, mocht er onderliggend iets zijn en je dit aanpakt kunnen de problemen ook verdwijnen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 29 december 2022 om 03:14
Dit klopt.Mariannatuin schreef: ↑29-12-2022 00:02Mooie vergelijking wel Lila, bedankt.
De reden waarom ik twijfel is omdat ik me er niet 100% in herken. Dus als het er dan niet uitkomt zit je alsnog met de problemen die je hebt. Ik zou zeggen: ga de angst aanpakken (een van de dingen waar ik tegenaan loop), dat lijkt me ongeacht een diagnose een vergelijkbare aanpak.
Noukie, is de aanpak voor bv angst echt zo anders met een diagnose? Ik heb er geen verstand van hoor en wil ook zeker niet het advies zomaar naast me neerleggen, maar dit soort opmerkingen helpen al.
Loosduinen, wat fijn dat je nu niet meer tegen de problemen aan loopt. Heb je daar hulp bij gehad of is het ‘vanzelf’ gegaan?
De aanpak is niet anders, maar met bijv een diagnose autisme is de kans groter dat er vanuit gegaan wordt dat die angst nooit helemaal zal verdwijnen.
Dat kan rust geven, maar kan ook belemmerend werken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 29 december 2022 om 03:19
Ook zonder diagnose kun je jezelf prima leren kennen.Obvious schreef: ↑29-12-2022 01:32Het heeft mij geholpen om dingen op hun plek te laten vallen en mezelf toestaan om ook autistisch te doen. Ontdekken wat ik nodig heb, hoe ik werk en ipv mezelf te proberen te conformeren aan wat mensen verwachten, te kunnen zeggen: dit kan ik niet. Of. Ik heb daar dit en dat voor nodig.
Zelfde net mijn adhd. Ik weet nu waarom dingen niet lukken of moeilijk zijn. En niet omdat ik lui of een slecht mens ben. Maar omdat het me gewoon niet lukt en punt. Niet meer mezelf in allerlei bochten wringen om te zijn als iedereen.
En zaken als over-en onderprikkeling leren herkennen.
En autisme en adhd zitten op een spectrum. Niet lineair, maar verschillende onderdelen kunnen in verschillende mate voorkomen. Ik heb zelf bijv geen probleem met structuur van eten. Maar wel heel erg hoofd-en bijzaken moeilijk kunnen onderscheiden. Of ongevoeligheid voor temperatuur.
Met een diagnose start je aan je reis om jezelf te leren kennen en te accepteren en voor mij werd het een stuk dragelijker.
Mijn diagnose leverde wat dat betreft niks op, want ik kende mezelf al prima.
Een psychiatrische diagnose zegt verder ook niks over de oorzaak, dus ook niks over de beste behandeling.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 29 december 2022 om 03:21
Met dit verschil dat bij een lichamelijke diagnose de oorzaak duidelijk wordt.
Bij psychiatrische 'diagnoses' is er geen idee over de oorzaak, dus schiet je daar verder weinig mee op.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 29 december 2022 om 03:45
En ik ben jou niet.
Voor mij was dit de sleutel tot zelfacceptatie. Snappen waarom ik iets niet kon of afweek van de rest.
En voor m'n omgeving om te stoppen met me op cursussen sturen ivm communicatie en gedrag en te blijven pushen en veroordelen en nadruk te leggen op wat afwijkt.
Mooi dat jij jezelf zonder diagnose al goed kende, sterkten en zwakten en hoe jij het beste gedijt. Heeft je een hoop innerlijk conflict gescheeld denk ik.
Veel mensen komen tot diagnose, niet omdat ze het allemaal zo lekker trekken, maar juist doordat ze vastlopen. En vaak ook omdat reguliere methoden niet werken.
Na de sessies psycho educatie ben ik heel anders naar mezelf gaan kijken. En ik gun dat iedereen die vastloopt. Wat er ook aan de hand is.
donderdag 29 december 2022 om 06:49
Het punt is dat autisme niets zegt over de oorzaak en het daarmee wat mij betreft het risico in zich draagt dat er veel te veel aan opgehangen wordt.Obvious schreef: ↑29-12-2022 03:45En ik ben jou niet.
Voor mij was dit de sleutel tot zelfacceptatie. Snappen waarom ik iets niet kon of afweek van de rest.
En voor m'n omgeving om te stoppen met me op cursussen sturen ivm communicatie en gedrag en te blijven pushen en veroordelen en nadruk te leggen op wat afwijkt.
Mooi dat jij jezelf zonder diagnose al goed kende, sterkten en zwakten en hoe jij het beste gedijt. Heeft je een hoop innerlijk conflict gescheeld denk ik.
Veel mensen komen tot diagnose, niet omdat ze het allemaal zo lekker trekken, maar juist doordat ze vastlopen. En vaak ook omdat reguliere methoden niet werken.
Na de sessies psycho educatie ben ik heel anders naar mezelf gaan kijken. En ik gun dat iedereen die vastloopt. Wat er ook aan de hand is.
Wat ik ook in jouw post lees: door die diagnose mocht je eindelijk stoppen met pogingen om 'normaal' te worden.
Dat is exact het probleem: mensen vinden dat iedereen alles moet kunnen en als je niet alles kunt moet daar een oorzaak voor gevonden worden, anders blijf je gepusht en veroordeeld worden.
Daarmee staat dit dus symbool voor een maatschappelijk probleem: er is geen ruimte meer voor individuele sterke en zwakke kanten.
En wat de diagnostiek betreft: autisme veroorzaakt niet jouw sterke en zwakke kanten of het feit dat je afweek van de rest. Het is andersom: jouw sterke en zwakke kanten en het feit dat je afwijkt van de rest leiden tot de classificatie autisme. Dat zegt verder totaal niets over de oorzaak en over de mogelijkheden om er iets aan te veranderen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
donderdag 29 december 2022 om 07:46
In mijn ervaring kan een diagnose helpend zijn , maar het kan net zo goed belemmerend werken omdat er dan al snel alleen nog vanuit die diagnose naar de problemen gekeken wordt. Terwijl psychiatrische diagnoses niet zo zwart wit zijn als een röntgenfoto.
Ikzelf heb 13 verschillende diagnoses gehad. Het lag er ook maar net aan vanuit welke invalshoek je naar mijn problemen keek en de diagnose was afhankelijk van de afdeling van de ggz waar ik op dat moment onder viel. Zo ook autisme; ik liep weer vast in behandeling en ben toen doorverwezen naar Centrum Autisme. Diagnose gekregen, toen kreeg ik psychoeducatie en herkende ik mezelf er totaaaaal niet in. Bepaalde symptomen wel, maar de 'oorzaak' die er aan gegeven werd niet. Blijkt dat de psycholoog die de diagnose stelde eigenlijk niks weet (haar woorden) van trauma, wat bij mij in ieder geval wel meespeelt, en hier dus geen rekening mee hield met de diagnose.
Mijn tijd bij Centrum Autisme was een complete flop en enorm destabiliserend, omdat ik me ontzettend onbegrepen voelde en me vooral heel veel verteld werd wat ik wel of niet moest doen, vanuit de autisme lens. Zelfs al kon ik heel goed uitleggen dat dat niet van toepassing was.
Bijvoorbeeld: de schutting moest worden vervangen en ik zou een week zonder schutting zitten, waardoor ik me enorm onveilig voelde. Mijn tuin en huis was de enige plek waar ik niet constant hyperalert was, het ging in die periode behoorlijk slecht met me. Vanuit de psycholoog kwam steeds het advies om toe te kijken hoe de schutting werd afgebroken en opgebouwd 'want dan was de verandering niet zo groot'. Terwijl dat helemaal het probleem niet was, ik was blij met de nieuwe schutting, maar kon niet functioneren zónder schutting omdat ik me onveilig voelde in mijn eigen huis.
Uiteindelijk ben ik naar een particuliere therapeut overgestapt die niet werkt vanuit een specifieke diagnose.
Nu wil ik wel zeggen dat voor verreweg de meeste mensen een diagnose een prima startpunt is om hun problemen beter te leren begrijpen, en dat er gelukkig veel minder mensen zoals ik zijn waarbij het een groot fiasco is (Dan speelt er meestal ook wel ernstige psychiatrische problematiek).
Ikzelf heb 13 verschillende diagnoses gehad. Het lag er ook maar net aan vanuit welke invalshoek je naar mijn problemen keek en de diagnose was afhankelijk van de afdeling van de ggz waar ik op dat moment onder viel. Zo ook autisme; ik liep weer vast in behandeling en ben toen doorverwezen naar Centrum Autisme. Diagnose gekregen, toen kreeg ik psychoeducatie en herkende ik mezelf er totaaaaal niet in. Bepaalde symptomen wel, maar de 'oorzaak' die er aan gegeven werd niet. Blijkt dat de psycholoog die de diagnose stelde eigenlijk niks weet (haar woorden) van trauma, wat bij mij in ieder geval wel meespeelt, en hier dus geen rekening mee hield met de diagnose.
Mijn tijd bij Centrum Autisme was een complete flop en enorm destabiliserend, omdat ik me ontzettend onbegrepen voelde en me vooral heel veel verteld werd wat ik wel of niet moest doen, vanuit de autisme lens. Zelfs al kon ik heel goed uitleggen dat dat niet van toepassing was.
Bijvoorbeeld: de schutting moest worden vervangen en ik zou een week zonder schutting zitten, waardoor ik me enorm onveilig voelde. Mijn tuin en huis was de enige plek waar ik niet constant hyperalert was, het ging in die periode behoorlijk slecht met me. Vanuit de psycholoog kwam steeds het advies om toe te kijken hoe de schutting werd afgebroken en opgebouwd 'want dan was de verandering niet zo groot'. Terwijl dat helemaal het probleem niet was, ik was blij met de nieuwe schutting, maar kon niet functioneren zónder schutting omdat ik me onveilig voelde in mijn eigen huis.
Uiteindelijk ben ik naar een particuliere therapeut overgestapt die niet werkt vanuit een specifieke diagnose.
Nu wil ik wel zeggen dat voor verreweg de meeste mensen een diagnose een prima startpunt is om hun problemen beter te leren begrijpen, en dat er gelukkig veel minder mensen zoals ik zijn waarbij het een groot fiasco is (Dan speelt er meestal ook wel ernstige psychiatrische problematiek).
donderdag 29 december 2022 om 07:54
donderdag 29 december 2022 om 07:56
Met een diagnose is het probleem niet ineens weg
En zonder diagnose, is het niet zo, dat het probleem niet bestaat
Je hebt alleen een naam die wellicht je problemen veroorzaken
En voor veel mensen is het krijgen van de diagnose alleen al een opluchting. Het Repelsteeltje-effect
Het kan wellicht verklarend werken
En zonder diagnose, is het niet zo, dat het probleem niet bestaat
Je hebt alleen een naam die wellicht je problemen veroorzaken
En voor veel mensen is het krijgen van de diagnose alleen al een opluchting. Het Repelsteeltje-effect
Het kan wellicht verklarend werken
donderdag 29 december 2022 om 08:59
Ik heb eerst een diagnose gehad waar ik bepaald soort therapie en medicatie voor heb gehad, ik ben 20 jaar verder en nu blijkt dat ik waarschijnlijk adhd heb ipv bipolaire stoornis. Ben nog in begin fase van testen erop. Maar de kans dat ineens wat anders is klein.
Ik merk dus nu wel al verschil in benadering en voorstelde behandeling/therapie en er is ook andere medicatie.
En ja bijvoorbeeld een depressie behandelen ten gevolge van adhdproblematiek is wel anders. De oorzaak is anders en kan daarom wel anders aangepakt worden.
Ben dus helemaal niet eens met aantal hier. En ik ben blij dat ik nu toch terug ben gegaan en me laat testen op adhd. Hierna word ingezet op accomodaties, hoe maak je het leefbaarder voor jezelf. Hoe zorg je dat je niet weer opbrandt, hoe ga je om met de overprikkeling ect. Klinkt hetzelfde maar is het niet in de praktijk, totaal niet. Moet echt andere dingen doen, dagindeling is anders, de tips en truckjes zijn anders.
Gerichter op adhd.
Ik merk dus nu wel al verschil in benadering en voorstelde behandeling/therapie en er is ook andere medicatie.
En ja bijvoorbeeld een depressie behandelen ten gevolge van adhdproblematiek is wel anders. De oorzaak is anders en kan daarom wel anders aangepakt worden.
Ben dus helemaal niet eens met aantal hier. En ik ben blij dat ik nu toch terug ben gegaan en me laat testen op adhd. Hierna word ingezet op accomodaties, hoe maak je het leefbaarder voor jezelf. Hoe zorg je dat je niet weer opbrandt, hoe ga je om met de overprikkeling ect. Klinkt hetzelfde maar is het niet in de praktijk, totaal niet. Moet echt andere dingen doen, dagindeling is anders, de tips en truckjes zijn anders.
Gerichter op adhd.
Jaja.
donderdag 29 december 2022 om 09:06
@Luci; zoals ik het zie is het nu dus fijn dat je de adhd diagnose hebt en geeft het je veel inzicht en handvaten, maar kan tegelijkertijd d diagnose bipolaire stoornis tegen hebben gewerkt, waardoor adhd - en dus andere benadering van je problematiek - niet boven water kwam.
Het heeft twee kanten en ik denk dat je als je ergens start, je maar beter kan kijken vanuit welke hoek (diagnose) je op dát moment het beste je problemen kunt benaderen. Maar ik zou ook niet teveel aan een diagnose vasthouden, en jezelf er compleet mee gaan identificeren. Kijk gewoon of het dingen verklaart waar je tegenaan loopt en of de voorgeschreven behandeling voor jou helpend is.
Het heeft twee kanten en ik denk dat je als je ergens start, je maar beter kan kijken vanuit welke hoek (diagnose) je op dát moment het beste je problemen kunt benaderen. Maar ik zou ook niet teveel aan een diagnose vasthouden, en jezelf er compleet mee gaan identificeren. Kijk gewoon of het dingen verklaart waar je tegenaan loopt en of de voorgeschreven behandeling voor jou helpend is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
