Psyche
alle pijlers
wel leven maar niet beleven
vrijdag 19 juni 2009 om 23:40
Weet eigenlijk niet goed hoe ik het onder woorden moet brengen maar het lijkt op het moment wel of ik op een dood punt ben waar ik niet overheen kom.
Ik doe heel veel, geniet er op dat moment ook wel van maar het zit allemaal aan de oppervlakte het raakt me niet echt. Ben redelijke perfectionist( tenminste is wat ik van degene om me heen hoor ik vind het zelf wel meevallen maar weet wel dat mijn lat erg hoog ligt) en heb afgelopen tijd te horen gekregen dat ik die lat lager moest leggen.
Wellicht dat daar hem nu net ook het probleem zit ik kan me er op dit moment niet meer toe zetten om daadwerkelijk de puntjes weer op de i te zetten gewoon omdat ik er het nut niet meer van in zie maar aan de andere kant merk ik ook dat ik me aan mezelf loop te ergeren dat ik alles uitstel.
Vervolgens werk ik me dan weer een weekend/week uit de naad en ben ik weer helemaal bij maar de bevrediging daarvan is er niet terwijl dat vroeger wel het geval was.
Had afgelopen week training en die trainer gaf het eigenlijk heel goed weer hoe ik me voel. Zit op 90% maar haal net iedere keer de finish niet.
Ik mijn werk draait het met name om geld verdienen en ik heb het idee dat men daardoor de mens achter het verhaal vergeet. Ik ben/was altijd van mening dat eerlijkheid het langst duurt maar op dit moment wordt dat aan alle kanten onderuit gehaald maar diep van binnen is dat nog steeds hetgeen ik geloof en weiger ik dat eigenlijk ook op te geven.
Door mijn scheiding komt daar nog een grote mate van onzekerheid bij en heb ik iedere keer de bevestiging nodig van vriendinnen om me heen dat ik de moeite waard ben om mee om
gaan. Dat hebben ze echt al meerdere keren bewezen het aflopen jaar en ik vind het ook niet eerlijk van mezelf om daar steeds aan te twijfelen maar dat is wel iets wat ik doe, terwijl ik maar tegen mezelf blijf zeggen dat dat niet nodig is.
Wie kent het probleem en hoe doorbreek ik deze cirkel
Ik doe heel veel, geniet er op dat moment ook wel van maar het zit allemaal aan de oppervlakte het raakt me niet echt. Ben redelijke perfectionist( tenminste is wat ik van degene om me heen hoor ik vind het zelf wel meevallen maar weet wel dat mijn lat erg hoog ligt) en heb afgelopen tijd te horen gekregen dat ik die lat lager moest leggen.
Wellicht dat daar hem nu net ook het probleem zit ik kan me er op dit moment niet meer toe zetten om daadwerkelijk de puntjes weer op de i te zetten gewoon omdat ik er het nut niet meer van in zie maar aan de andere kant merk ik ook dat ik me aan mezelf loop te ergeren dat ik alles uitstel.
Vervolgens werk ik me dan weer een weekend/week uit de naad en ben ik weer helemaal bij maar de bevrediging daarvan is er niet terwijl dat vroeger wel het geval was.
Had afgelopen week training en die trainer gaf het eigenlijk heel goed weer hoe ik me voel. Zit op 90% maar haal net iedere keer de finish niet.
Ik mijn werk draait het met name om geld verdienen en ik heb het idee dat men daardoor de mens achter het verhaal vergeet. Ik ben/was altijd van mening dat eerlijkheid het langst duurt maar op dit moment wordt dat aan alle kanten onderuit gehaald maar diep van binnen is dat nog steeds hetgeen ik geloof en weiger ik dat eigenlijk ook op te geven.
Door mijn scheiding komt daar nog een grote mate van onzekerheid bij en heb ik iedere keer de bevestiging nodig van vriendinnen om me heen dat ik de moeite waard ben om mee om
gaan. Dat hebben ze echt al meerdere keren bewezen het aflopen jaar en ik vind het ook niet eerlijk van mezelf om daar steeds aan te twijfelen maar dat is wel iets wat ik doe, terwijl ik maar tegen mezelf blijf zeggen dat dat niet nodig is.
Wie kent het probleem en hoe doorbreek ik deze cirkel
zaterdag 20 juni 2009 om 09:21
De laatste tijd heb je heel veel meegemaakt. Het lijkt mij dat dat ook allemaal een plek moet krijgen.
Praat er eens over met de huisarts, wellicht dat een doorverwijzing naar een psycholoog kan helpen om alles te verwerken.
Ik herken heel sterk wat je schrijft over het niet kunnen genieten, geen bevrediging kunnen vinden in de dingen die je doet.
Zelf probeer ik het te doorbreken door iedere keer als ik iets gedaan heb waar ik voorheen trots of blij geweest zou zijn om er even bij stil te staan, dat ik dat toch maar weer gedaan heb.
Meer het gevoel is daar nog steeds niet bij.
Praat er eens over met de huisarts, wellicht dat een doorverwijzing naar een psycholoog kan helpen om alles te verwerken.
Ik herken heel sterk wat je schrijft over het niet kunnen genieten, geen bevrediging kunnen vinden in de dingen die je doet.
Zelf probeer ik het te doorbreken door iedere keer als ik iets gedaan heb waar ik voorheen trots of blij geweest zou zijn om er even bij stil te staan, dat ik dat toch maar weer gedaan heb.
Meer het gevoel is daar nog steeds niet bij.
zaterdag 20 juni 2009 om 09:55
Dit vind ik nou echt klinken als iets waar mindfulness goed bij zou kunnen helpen.
Ik volg momenteel de cursus (officieel opgezette cursus van 8 weken, vergoed door mijn ziektekostenverzekeraar en wetenschappelijk bewezen effectief).
Ik heb er erg veel aan, maar kan bijna niet uitleggen waarom en ben bang dat het vage termen worden.
Maar door de oefeningen sta je elke dag bewust stil bij jezelf. Voel je echt in plaats van dat doorrennen. En leer je om met mildheid naar al je gedachten en gevoelens te kijken, of ze nou positief of negatief zijn.En dus ga je je eigen grenzen steeds meer voelen. En dat helpt weer voor je zelf respect, want je trekt dan grenzen waar jij je goed bij voelt. Voor jezelf en niet voor een ander.
Ik volg momenteel de cursus (officieel opgezette cursus van 8 weken, vergoed door mijn ziektekostenverzekeraar en wetenschappelijk bewezen effectief).
Ik heb er erg veel aan, maar kan bijna niet uitleggen waarom en ben bang dat het vage termen worden.
Maar door de oefeningen sta je elke dag bewust stil bij jezelf. Voel je echt in plaats van dat doorrennen. En leer je om met mildheid naar al je gedachten en gevoelens te kijken, of ze nou positief of negatief zijn.En dus ga je je eigen grenzen steeds meer voelen. En dat helpt weer voor je zelf respect, want je trekt dan grenzen waar jij je goed bij voelt. Voor jezelf en niet voor een ander.
zaterdag 20 juni 2009 om 11:49
