Wel of geen therapie?

09-07-2021 19:27 14 berichten
Ik heb jullie advies nodig. Het gaat best goed met mij, maar er is iemand die me gevraagd heeft om een therapie sessie te doen.
Mijn dochter gaat naar een psycholoog. We hebben gesprekken samen met haar. Mijn dochter wilde mijn kant van het verhaal van mijn huwelijk en scheiding weten. Dat heeft aangewakkerd dat ik nu veel aan mijn huwelijk denk. Dat brengt me een beetje uit evenwicht, maar ik heb de heftige emoties van vroeger niet meer. Afgelopen donderdag moest ik over de eerste keer dat hij me iets fysieks deed. Mijn lichaam reageerde wel erop (trillen, misselijk), maar ik had het onder controle en was rustig. Toen heeft de psycholoog van mijn dochter een sessie met mij alleen gepland. Ik ben echter bang dat dit alles weer naar boven brengt. Ik weet niet wat ik moet doen. Waarom een sessie als het goed met me gaat?
Alle reacties Link kopieren
Als je geen sessie wil dan zeg je dat toch 'bedankt voor het aanbod maar ik zie er toch vanaf'.
Al klinkt het niet helemaal alsof je er geen last van hebt. Je beslist zelf.
Waarom zou je een sessie doen als je zelf niet wilt? Die psych bepaalt niet dat je moet komen, daar heb je een eigen keuze in.
Alle reacties Link kopieren
Wat was haar overtuigende argument waardoor je besloot mee te gaan in het plannen vd afspraak?
Het lijkt alsof je de afspraak ‘wordt aangedaan’ als ik je bericht lees. Maar ik vermoed dat je ook wel uitkijkt naar het e uitgangspunt dat je wil bereiken middels therapie. Probeer helder te krijgen wat dit ook alweer was
oke, stel dat je moet kiezen: de badkamer poetsen of sporten, welke serie zou je dan kijken?
Alle reacties Link kopieren
Ik zou het niet doen, simpelweg omdat je het zelf niet ziet zitten. Er zal weer een heleboel boven komen, en als je therapie wilt, zoek je zelf een therapeut, die niet aan je dochter gelinkt is.

Is deze psych zo overtuigend? Waarom twijfel je?
De reden waarom ze me vroeg en waarom ik het geaccepteerd heb, was door de situatie. Het herbeleven van wat het gebeurd was: ik denk dat ze mijn fysieke reactie zag en ik was op dat moment kwetsbaar. En al gaat het goed met me, zit mijn ex nog vaak in mijn hoofd. Het zou fijn zijn als hij niet meer in mijn hoofd zit. Maar ik wil geen nachtmerries en ik wil niet dat hij vaker in mijn hoofd zit.

Wat ik bedoel is dat ik een paar keer per dag aan het verleden denk. Het is niet dat mijn emoties hoog zijn. Maar er komen vrijwel dagelijks herinneringen. Het is ook soms alsof ik zijn goedkeuring nodig heb, of behoefte om hem te laten zien dat ik zonder hem verdere kan. Het kan zoiets stoms als dit: Ik heb schoongemaakt en dan denk ik, hij zou moeten zien dat ik wel zonder hem mijn huis in orde heb. Af en toe voel ik wel boosheid en verdriet. En ik weet dat ik heel makkelijk schrik. Als iemand op kantoor binnenloop, kan ik echt in de lucht springen.
Alle reacties Link kopieren
Zo te lezen heb je veel meegemaakt, en op zich is het dan niet verkeerd om er iets mee te doen, maar alleen als je dat zelf wilt en er aan toe bent.

Ik weet niet hoe lang jullie uit elkaar zijn, maar op zich is het niet gek na zo'n heftig verleden dat hij nog in je gedachten is.

Kan goed zijn dat de psych schrok van je reactie en daarom je aanbood om een sessie alleen te doen. Een vorm van nazorg.

Nu weet ik niet alles van therapie, maar is het gangbaar dat je daar vertellen moet over dingen die heel heftig voor jou waren, terwijl je dochter in therapie is? Ik begrijp dat er zaken worden besproken, maar het kan toch niet zo zijn dat jij hierdoor in therapie moet?
creatieveling wijzigde dit bericht op 09-07-2021 23:07
0.07% gewijzigd
Het is 6 jaar geleden. Mijn dochter is (bijna) volwassen en ze heeft ook eea gezien. Ik heb natuurlijk haar niet verteld wat er gebeurde. Alleen dat hij me voor het eerst pijn deed.
Het is niet dat ik het niet wil. Ik ben alleen bang. Ik heb al jaren geen nachtmerries en het gaat op goed. Ik ben bang om terug naar het begin te gaan, naar de heftige emoties en nare dromen.
Als jij geen therapie wil, hoef je geen therapie. Jouw grenzen gelden, geef ze aan.

Als ik jouw verhaal lees, denk ik wel dat een juiste therapeut je misschien kan helpen vrijer te worden van die nare herinneringen. Het klinkt alsof ze nog een schaduw over je leven werpen. Ik denk dat dat echt lichter kan worden, als je er doorheen durft.
Je zou kunnen vragen wat de insteek van het gesprek is. Misschien wil de therapeut alleen maar weten, als een vorm van nazorg, of je een vorm van ondersteuning nodig hebt na alles wat er is opgerakeld.
En dan kun je gewoon aangeven dat je daar nu geen behoefte aan hebt.
Qwerty schreef:
09-07-2021 22:47
Het is niet dat ik het niet wil. Ik ben alleen bang. Ik heb al jaren geen nachtmerries en het gaat op goed. Ik ben bang om terug naar het begin te gaan, naar de heftige emoties en nare dromen.
Dit zou voor mij de reden zijn om nu niet in therapie te gaan. En zeker niet bij de therapeute van je dochter.
Bedankt voor jullie adviezen. Ik denk dat het blijft p een gesprek. Waarschijnlijk wil ze inderdaad alleen zeker weten dat het goed met me gaat.
Alle reacties Link kopieren
Alleen als je dit gesprek ook wil. Je mag gewoon afzeggen hoor. Iets als 'bedankt voor het aanbod maar ik heb er over nagedacht en op dit moment geen behoefte aan therapie

Stel dat je wel besluit in therapie te gaan (het klinkt alsof er heftige dingen gebeurd zijn) dan zou ik nog even goed nadenken of je dat bij deze therapeut wil. Ik zou zelf liever niet naar een psycholoog gaan waar iemand heel dicht bij me ook heen gaat.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven