Psyche
alle pijlers
Welke bagage neem jij mee uit je jeugd? En welke dump je?
zaterdag 17 oktober 2009 om 21:06
zondag 18 oktober 2009 om 11:33
zondag 18 oktober 2009 om 11:42
quote:Moonlight82 schreef op 17 oktober 2009 @ 21:52:
Calvinisme, wil ik ook loslaten. Het niet mogen genieten van dingen, of zoiets. Ik heb het nooit helemaal begrepen denk ik.
Ik kom uit een middelgroot dorp met 1 kroeg. Heb me in andere landen soms verbaasd, hoe het kleinste gehucht aan elkaar kon hangen van de kroegen en restaurants (Kroatie bijvoorbeeld).
Die kroeg in mijn dop is meestal leeg hoor, mensen zitten thuis 'gezellig' te doen. Geen feest, geen uitbundigheid.
Het gebrek aan gastvrijheid, soms, in mijn ogen... dat wil ik ook niet overnemen van mijn ouders.
Voor de rest heel veel goede dingen meegekregen. Misschien schrijf ik daar later meer over
Moon, vertel!
Enne, hoe ga je dan nu om met bv dat Calvinisme (zooo herkenbaar!). Ik bedoel, als jij dat van je hebt afgeschud, levert dat wel eens commetaar op van je ouders ('nou nou, jij neemt het er flink van/ is die poespas nou allemaal nodig' ofzo, ik bedenk maar wat)?
Calvinisme, wil ik ook loslaten. Het niet mogen genieten van dingen, of zoiets. Ik heb het nooit helemaal begrepen denk ik.
Ik kom uit een middelgroot dorp met 1 kroeg. Heb me in andere landen soms verbaasd, hoe het kleinste gehucht aan elkaar kon hangen van de kroegen en restaurants (Kroatie bijvoorbeeld).
Die kroeg in mijn dop is meestal leeg hoor, mensen zitten thuis 'gezellig' te doen. Geen feest, geen uitbundigheid.
Het gebrek aan gastvrijheid, soms, in mijn ogen... dat wil ik ook niet overnemen van mijn ouders.
Voor de rest heel veel goede dingen meegekregen. Misschien schrijf ik daar later meer over
Moon, vertel!
Enne, hoe ga je dan nu om met bv dat Calvinisme (zooo herkenbaar!). Ik bedoel, als jij dat van je hebt afgeschud, levert dat wel eens commetaar op van je ouders ('nou nou, jij neemt het er flink van/ is die poespas nou allemaal nodig' ofzo, ik bedenk maar wat)?
zondag 18 oktober 2009 om 13:45
KS, leuk dat je zo geïnteresseerd bent.
Ehm... ik heb het calvinisme deels van me afgeschud, maar kan twee rollen spelen
Ik ben op mijn negentiende het huis uit gegaan, studentenleven in gedoken en dat was niet bepaald calvinistisch. Een goede vriendin van mij is ook het tegenovergestelde van Calvinistisch, iedere dag moet een feestje worden bij haar. (ken haar van t studeren).
Ik heb nu een soort middenweg gevonden. Iedere dag feest, dat hoeft niet meer (dat kan mijn lichaam ook niet meer aan). Maar een beetje genieten, dat mag. Zomaar onverwacht uit eten zonder dat er op zijn minst iemand 50 jaar getrouwd is... dat kan (bij mij)
Maar met name mijn moeder is nog best calvinistisch. Je kunt beter vroeg naar bed dan naar een feestje. Feestjes zijn ook altijd 'een moeten' bij mijn ouders. (Ja dat zou ik ook hebben als ik zulke suffe feestjes had). Ergens binnenkomen en meteen aandacht vragen... not done (ehm.. . that's me mam)
Ik vind het een interessant fenomeen dat calvinisme. Merk wel dat de meeste leeftijdsgenoten (20-ers dat niet zozeer meer hebben). Hoewel... sommigen eigenlijk ook weer wel.
Maar eigenlijk spelen wij (broers en ik) een soort rol bij mijn ouders binnen. We zijn zogenaamd nooit dronken en we roken nooit... de uitgaansverhalen delen we niet, etc etc. We zoenen ok niet en hebben geen sex
Wel jammer hoor, dat we die dingen nooit gewoon bespreken.
Hoe is dat bij jou dan, KS?
Ehm... ik heb het calvinisme deels van me afgeschud, maar kan twee rollen spelen
Ik ben op mijn negentiende het huis uit gegaan, studentenleven in gedoken en dat was niet bepaald calvinistisch. Een goede vriendin van mij is ook het tegenovergestelde van Calvinistisch, iedere dag moet een feestje worden bij haar. (ken haar van t studeren).
Ik heb nu een soort middenweg gevonden. Iedere dag feest, dat hoeft niet meer (dat kan mijn lichaam ook niet meer aan). Maar een beetje genieten, dat mag. Zomaar onverwacht uit eten zonder dat er op zijn minst iemand 50 jaar getrouwd is... dat kan (bij mij)
Maar met name mijn moeder is nog best calvinistisch. Je kunt beter vroeg naar bed dan naar een feestje. Feestjes zijn ook altijd 'een moeten' bij mijn ouders. (Ja dat zou ik ook hebben als ik zulke suffe feestjes had). Ergens binnenkomen en meteen aandacht vragen... not done (ehm.. . that's me mam)
Ik vind het een interessant fenomeen dat calvinisme. Merk wel dat de meeste leeftijdsgenoten (20-ers dat niet zozeer meer hebben). Hoewel... sommigen eigenlijk ook weer wel.
Maar eigenlijk spelen wij (broers en ik) een soort rol bij mijn ouders binnen. We zijn zogenaamd nooit dronken en we roken nooit... de uitgaansverhalen delen we niet, etc etc. We zoenen ok niet en hebben geen sex
Wel jammer hoor, dat we die dingen nooit gewoon bespreken.
Hoe is dat bij jou dan, KS?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 18 oktober 2009 om 17:06
Wat ik hem meegenomen zijn netheid met voorkomen en met tafelmanieren. Dit is, zie ik regelmatig om me heen, niet vanzelfsprekend en ben ze daar erg dankbaar voor.
Wat ik heb meegekregen is verder dat ik weinig heb meegekregen en daardoor heb meegekregen (ja ja, ingewikkeld ) dat als ik iets wilde, het zelf moest doen. Van leren lezen tot volwassenheid.
Wat ik heb meegekregen is verder dat ik weinig heb meegekregen en daardoor heb meegekregen (ja ja, ingewikkeld ) dat als ik iets wilde, het zelf moest doen. Van leren lezen tot volwassenheid.
zondag 18 oktober 2009 om 17:39
Ik volg je nog, DNM, en ik heb altijd bewondering voor hoe ver jij gekomen bent.
In mijn voorstelling is het moeilijk voor te stellen (wat een zin, sorry) dat een gezin dat wel tafelmanieren hanteert, een dochter niet naar school stuurt.
Ik heb inderdaad geen tafelmanieren geleerd. (mijn moeder veegt haar mond af aan het tafelkleed)
Toen ik voor het eerst chique uit eten ging met collega's, keek ik heel goed om me heen om te zien wat anderen deden. Eén van de managers zei toen: Jij gaat zeker vaak uit eten met je familie, je eet zo netjes!
Kan gewoon goed mensen nadoen denk ik
In mijn voorstelling is het moeilijk voor te stellen (wat een zin, sorry) dat een gezin dat wel tafelmanieren hanteert, een dochter niet naar school stuurt.
Ik heb inderdaad geen tafelmanieren geleerd. (mijn moeder veegt haar mond af aan het tafelkleed)
Toen ik voor het eerst chique uit eten ging met collega's, keek ik heel goed om me heen om te zien wat anderen deden. Eén van de managers zei toen: Jij gaat zeker vaak uit eten met je familie, je eet zo netjes!
Kan gewoon goed mensen nadoen denk ik
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 19 oktober 2009 om 22:34
quote:Moonlight82 schreef op 18 oktober 2009 @ 17:39:
Ik volg je nog, DNM, en ik heb altijd bewondering voor hoe ver jij gekomen bent.
In mijn voorstelling is het moeilijk voor te stellen (wat een zin, sorry) dat een gezin dat wel tafelmanieren hanteert, een dochter niet naar school stuurt.
Ik heb inderdaad geen tafelmanieren geleerd. (mijn moeder veegt haar mond af aan het tafelkleed)
Toen ik voor het eerst chique uit eten ging met collega's, keek ik heel goed om me heen om te zien wat anderen deden. Eén van de managers zei toen: Jij gaat zeker vaak uit eten met je familie, je eet zo netjes!
Kan gewoon goed mensen nadoen denk ik ghehe, zie echt zo'n scene á la Pretty Woman voor me
Ik volg je nog, DNM, en ik heb altijd bewondering voor hoe ver jij gekomen bent.
In mijn voorstelling is het moeilijk voor te stellen (wat een zin, sorry) dat een gezin dat wel tafelmanieren hanteert, een dochter niet naar school stuurt.
Ik heb inderdaad geen tafelmanieren geleerd. (mijn moeder veegt haar mond af aan het tafelkleed)
Toen ik voor het eerst chique uit eten ging met collega's, keek ik heel goed om me heen om te zien wat anderen deden. Eén van de managers zei toen: Jij gaat zeker vaak uit eten met je familie, je eet zo netjes!
Kan gewoon goed mensen nadoen denk ik ghehe, zie echt zo'n scene á la Pretty Woman voor me
maandag 19 oktober 2009 om 22:39
quote:Moonlight82 schreef op 18 oktober 2009 @ 13:45:
KS, leuk dat je zo geïnteresseerd bent.
Ehm... ik heb het calvinisme deels van me afgeschud, maar kan twee rollen spelen
Ik ben op mijn negentiende het huis uit gegaan, studentenleven in gedoken en dat was niet bepaald calvinistisch. Een goede vriendin van mij is ook het tegenovergestelde van Calvinistisch, iedere dag moet een feestje worden bij haar. (ken haar van t studeren).
Ik heb nu een soort middenweg gevonden. Iedere dag feest, dat hoeft niet meer (dat kan mijn lichaam ook niet meer aan). Maar een beetje genieten, dat mag. Zomaar onverwacht uit eten zonder dat er op zijn minst iemand 50 jaar getrouwd is... dat kan (bij mij)
Maar met name mijn moeder is nog best calvinistisch. Je kunt beter vroeg naar bed dan naar een feestje. Feestjes zijn ook altijd 'een moeten' bij mijn ouders. (Ja dat zou ik ook hebben als ik zulke suffe feestjes had). Ergens binnenkomen en meteen aandacht vragen... not done (ehm.. . that's me mam)
Ik vind het een interessant fenomeen dat calvinisme. Merk wel dat de meeste leeftijdsgenoten (20-ers dat niet zozeer meer hebben). Hoewel... sommigen eigenlijk ook weer wel.
Maar eigenlijk spelen wij (broers en ik) een soort rol bij mijn ouders binnen. We zijn zogenaamd nooit dronken en we roken nooit... de uitgaansverhalen delen we niet, etc etc. We zoenen ok niet en hebben geen sex
Wel jammer hoor, dat we die dingen nooit gewoon bespreken.
Hoe is dat bij jou dan, KS?
Zozo, doe maar ruig...!
Maar dat van die verschillende rollen herken ik ook wel een beetje. Heel gek, alsof je jezelf in zo'n situatie door de bril van de ander gaat bekijken en denkt.... nounou, al weer naar de kroeg geweest gisteren, toch maar even niet delen, lijk wel een zatlap (in hun ogen ) @-)
KS, leuk dat je zo geïnteresseerd bent.
Ehm... ik heb het calvinisme deels van me afgeschud, maar kan twee rollen spelen
Ik ben op mijn negentiende het huis uit gegaan, studentenleven in gedoken en dat was niet bepaald calvinistisch. Een goede vriendin van mij is ook het tegenovergestelde van Calvinistisch, iedere dag moet een feestje worden bij haar. (ken haar van t studeren).
Ik heb nu een soort middenweg gevonden. Iedere dag feest, dat hoeft niet meer (dat kan mijn lichaam ook niet meer aan). Maar een beetje genieten, dat mag. Zomaar onverwacht uit eten zonder dat er op zijn minst iemand 50 jaar getrouwd is... dat kan (bij mij)
Maar met name mijn moeder is nog best calvinistisch. Je kunt beter vroeg naar bed dan naar een feestje. Feestjes zijn ook altijd 'een moeten' bij mijn ouders. (Ja dat zou ik ook hebben als ik zulke suffe feestjes had). Ergens binnenkomen en meteen aandacht vragen... not done (ehm.. . that's me mam)
Ik vind het een interessant fenomeen dat calvinisme. Merk wel dat de meeste leeftijdsgenoten (20-ers dat niet zozeer meer hebben). Hoewel... sommigen eigenlijk ook weer wel.
Maar eigenlijk spelen wij (broers en ik) een soort rol bij mijn ouders binnen. We zijn zogenaamd nooit dronken en we roken nooit... de uitgaansverhalen delen we niet, etc etc. We zoenen ok niet en hebben geen sex
Wel jammer hoor, dat we die dingen nooit gewoon bespreken.
Hoe is dat bij jou dan, KS?
Zozo, doe maar ruig...!
Maar dat van die verschillende rollen herken ik ook wel een beetje. Heel gek, alsof je jezelf in zo'n situatie door de bril van de ander gaat bekijken en denkt.... nounou, al weer naar de kroeg geweest gisteren, toch maar even niet delen, lijk wel een zatlap (in hun ogen ) @-)
dinsdag 20 oktober 2009 om 13:06
Wat ik heb meegekregen zijn, net als DNM, de fatsoensnormen en de tafelmanieren, het enige waar ik mijn moeder dankbaar voor ben. Ik verbaas me er nog regelmatig over hoe sommige mensen aan tafel hangen en hun eten naar binnen schuiven. Echt 'schuiven'.
Verder heb ik helemaal niks meegenomen van thuis, of behouden. Ik heb mijn eigen ik gecreëerd vanaf het moment dat ik het huis uit was, omdat ik me onder het schrikbewind van mijn moeder nooit heb kunnen ontplooien. Ik was zo'n kind wat altijd op de achtergrond aanwezig was en onzichtbaar probeerde te zijn.
Ik heb heel veel van vriendinnen geleerd door met ze te praten, en ze veel te vragen. Verder heb ik veel afgekeken van andere mensen, net als Moonlight dat deed. Heel herkenbaar voor mij dus!
Ik moet eerlijk toegeven dat ik best wel tevreden ben met mijn eigen opvoeding van mezelf
Verder heb ik helemaal niks meegenomen van thuis, of behouden. Ik heb mijn eigen ik gecreëerd vanaf het moment dat ik het huis uit was, omdat ik me onder het schrikbewind van mijn moeder nooit heb kunnen ontplooien. Ik was zo'n kind wat altijd op de achtergrond aanwezig was en onzichtbaar probeerde te zijn.
Ik heb heel veel van vriendinnen geleerd door met ze te praten, en ze veel te vragen. Verder heb ik veel afgekeken van andere mensen, net als Moonlight dat deed. Heel herkenbaar voor mij dus!
Ik moet eerlijk toegeven dat ik best wel tevreden ben met mijn eigen opvoeding van mezelf
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
dinsdag 20 oktober 2009 om 18:24
Dat van die 50 jaar getrouwd is een tikkie overdreven misschien.
Maar ouders zouden nooit uit eten gaan omdat ze geen zin hebben om te koken, bijv. Dan komen er pannekoeken op tafel of desnoods brood.
Een vriendin van me gaat bijna dagelijks uit eten. In het kader van netwerken en geen zin om te koken.
Dan ben ik duidelijk calvinistischer ingesteld (toch wel). Denk dan: als ik thuis simpel eet, kan ik het geld nog aan iets anders besteden.
Betreffende vriendin heeft ook veel meer te besteden, dat wel.
Maar ouders zouden nooit uit eten gaan omdat ze geen zin hebben om te koken, bijv. Dan komen er pannekoeken op tafel of desnoods brood.
Een vriendin van me gaat bijna dagelijks uit eten. In het kader van netwerken en geen zin om te koken.
Dan ben ik duidelijk calvinistischer ingesteld (toch wel). Denk dan: als ik thuis simpel eet, kan ik het geld nog aan iets anders besteden.
Betreffende vriendin heeft ook veel meer te besteden, dat wel.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 20 oktober 2009 om 20:23
quote:Kokette_Suzette schreef op 20 oktober 2009 @ 17:52:
Hi setter,
'Schrikbewind' klinkt niet echt gezellig.... wat voor relatie heb je nu dan met je moeder? Is er genoeg ruimte voor jou zelfopgevoedde, goedgelukte ik die niet meer onzichtbaar is? (If you don't mind me asking...)
Tuurlijk vind ik het niet erg dat je me daarnaar vraagt. Als ik dat niet wil moet ik het hier ook niet neerschrijven toch? Dank je wel voor je interesse!
In antwoord op je vraag: ik heb sinds 27 mei 2003 géén relatie meer met mijn moeder. Ik heb het contact verbroken, radicaal. Ze leeft nog steeds hoor, en mijn vader ook. Ze zijn respectievelijk 77 en 78, dus behoorlijk bejaard, maar ik wil haar nooit meer zien. Ze heeft 35 jaar mijn leven vergald, ze heeft 35 jaar geprobeerd mij uit haar leven te krijgen. Dat is haar dus gelukt, naar volle tevredenheid mijnerzijds. Zij schijnt minder amused te zijn, maar dat is slechts een masker voor de buitenwereld.
Als je nl. een kind baart wat je nooit hebt gewild, vervolgens dat kind 35 jaar lang de grond intrapt en dagelijks vertelt dat je haar nooit hebt gewild, dat je nooit van haar gehouden hebt, niet van haar houdt en ook nooit van haar zult houden, moet je niet zielig doen als dat kind op een gegeven moment voorgoed uit je leven vertrekt.
Ik heb me enorm ontplooid sinds de breuk, in sneltreinvaart ook. Jeetje wat moest ik veel inhalen. En dan bedoel ik niet op sexueel gebied of op het gebied van veel stappen en dronken worden, maar echt op het gebied van zelfontplooiing. En mensenkinderen wat voelt dat goed!
Dus ja, mijn ehm...'zelfopgevoede, goedgelukte ikje' krijgt inmiddels van mij en mijn geweldige en liefhebbende man alle ruimte om te stralen.
Hi setter,
'Schrikbewind' klinkt niet echt gezellig.... wat voor relatie heb je nu dan met je moeder? Is er genoeg ruimte voor jou zelfopgevoedde, goedgelukte ik die niet meer onzichtbaar is? (If you don't mind me asking...)
Tuurlijk vind ik het niet erg dat je me daarnaar vraagt. Als ik dat niet wil moet ik het hier ook niet neerschrijven toch? Dank je wel voor je interesse!
In antwoord op je vraag: ik heb sinds 27 mei 2003 géén relatie meer met mijn moeder. Ik heb het contact verbroken, radicaal. Ze leeft nog steeds hoor, en mijn vader ook. Ze zijn respectievelijk 77 en 78, dus behoorlijk bejaard, maar ik wil haar nooit meer zien. Ze heeft 35 jaar mijn leven vergald, ze heeft 35 jaar geprobeerd mij uit haar leven te krijgen. Dat is haar dus gelukt, naar volle tevredenheid mijnerzijds. Zij schijnt minder amused te zijn, maar dat is slechts een masker voor de buitenwereld.
Als je nl. een kind baart wat je nooit hebt gewild, vervolgens dat kind 35 jaar lang de grond intrapt en dagelijks vertelt dat je haar nooit hebt gewild, dat je nooit van haar gehouden hebt, niet van haar houdt en ook nooit van haar zult houden, moet je niet zielig doen als dat kind op een gegeven moment voorgoed uit je leven vertrekt.
Ik heb me enorm ontplooid sinds de breuk, in sneltreinvaart ook. Jeetje wat moest ik veel inhalen. En dan bedoel ik niet op sexueel gebied of op het gebied van veel stappen en dronken worden, maar echt op het gebied van zelfontplooiing. En mensenkinderen wat voelt dat goed!
Dus ja, mijn ehm...'zelfopgevoede, goedgelukte ikje' krijgt inmiddels van mij en mijn geweldige en liefhebbende man alle ruimte om te stralen.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
dinsdag 20 oktober 2009 om 20:25
quote:Moonlight82 schreef op 20 oktober 2009 @ 18:24:
Dan ben ik duidelijk calvinistischer ingesteld (toch wel). Denk dan: als ik thuis simpel eet, kan ik het geld nog aan iets anders besteden.
Zo is mijn man ook opgevoed. En ergens is dat ook wel logisch vind ik. Ik vraag me wel eens af of het nou uit zuinigheid is of vanuit dat onbewuste Calvinistische standpunt. Hoe zit dat bij jou?
Dan ben ik duidelijk calvinistischer ingesteld (toch wel). Denk dan: als ik thuis simpel eet, kan ik het geld nog aan iets anders besteden.
Zo is mijn man ook opgevoed. En ergens is dat ook wel logisch vind ik. Ik vraag me wel eens af of het nou uit zuinigheid is of vanuit dat onbewuste Calvinistische standpunt. Hoe zit dat bij jou?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
woensdag 21 oktober 2009 om 09:25
quote:Elmervrouw schreef op 20 oktober 2009 @ 20:46:
Lieve Setter, hartstikke mooi, die laatste zin van je.
Dat heb je toch maar mooi gedaan, sterke vrouw!
Dank je wel EV! Wat lief van je zeg...
Ik denk net zo over jou trouwens, jouw leven is nog veel minder over rozen gegaan en toch ben je nu zo'n lief mens. Dáár heb ik nou bewondering voor!
Lieve Setter, hartstikke mooi, die laatste zin van je.
Dat heb je toch maar mooi gedaan, sterke vrouw!
Dank je wel EV! Wat lief van je zeg...
Ik denk net zo over jou trouwens, jouw leven is nog veel minder over rozen gegaan en toch ben je nu zo'n lief mens. Dáár heb ik nou bewondering voor!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
woensdag 21 oktober 2009 om 09:31
quote:Kokette_Suzette schreef op 20 oktober 2009 @ 20:48:
Wow Setter, wat een heftig verhaal
En wat fijn dat je nu goed kan stralen (ipv zelfdestructief in een hoekje te verdwijnen, had immers ook gekund, toch?). Knap hoor, doe je goed!Dank je! Ik heb het niet helemaal alleen gedaan hoor, ik had hulp van een geweldige homeopaat. Helaas is hij in 2003 overleden, 6 dagen na de breuk met mijn moeder. Maar onder zijn begeleiding ben ik zo sterk geworden dat ik zonder hem kon toen het moest... ik mis hem nog vaak. Hij was een ontzettend fijn mens.
Wow Setter, wat een heftig verhaal
En wat fijn dat je nu goed kan stralen (ipv zelfdestructief in een hoekje te verdwijnen, had immers ook gekund, toch?). Knap hoor, doe je goed!Dank je! Ik heb het niet helemaal alleen gedaan hoor, ik had hulp van een geweldige homeopaat. Helaas is hij in 2003 overleden, 6 dagen na de breuk met mijn moeder. Maar onder zijn begeleiding ben ik zo sterk geworden dat ik zonder hem kon toen het moest... ik mis hem nog vaak. Hij was een ontzettend fijn mens.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
woensdag 21 oktober 2009 om 09:37
quote:Kokette_Suzette schreef op 17 oktober 2009 @ 21:26:
[...]
Waar ik het met mijn zus over had: als sommige overtuigingen vanuit je nest niet (meer) bij je passen, hoe buig je deze dan om zodat ze je sterker maken, i.p.v. dat ze je dwars zitten.Wat ik me afvraag is waarom je die overtuigingen om zou willen buigen. Sommige overtuigingen horen nou eenmaal bij een bepaald mens, en als dat mens nou toevallig jouw vader of moeder is, dan betekent dat eigenlijk alleen maar dat die overtuiging soort van 'automatisch' op jou is overgebracht. In alle onschuld ook, gewoon omdat jouw vader of moeder er heilig van overtuigd was dat het zo was als het was. Wat jij er vervolgens mee doet als volwassene is jouw eigen zaak. Kun jij er dan niets mee, dan laat je hem toch gewoon achter je? Of vind je dat moeilijk? Heb je dan het gevoel dat je je achtergrond verloochent?
[...]
Waar ik het met mijn zus over had: als sommige overtuigingen vanuit je nest niet (meer) bij je passen, hoe buig je deze dan om zodat ze je sterker maken, i.p.v. dat ze je dwars zitten.Wat ik me afvraag is waarom je die overtuigingen om zou willen buigen. Sommige overtuigingen horen nou eenmaal bij een bepaald mens, en als dat mens nou toevallig jouw vader of moeder is, dan betekent dat eigenlijk alleen maar dat die overtuiging soort van 'automatisch' op jou is overgebracht. In alle onschuld ook, gewoon omdat jouw vader of moeder er heilig van overtuigd was dat het zo was als het was. Wat jij er vervolgens mee doet als volwassene is jouw eigen zaak. Kun jij er dan niets mee, dan laat je hem toch gewoon achter je? Of vind je dat moeilijk? Heb je dan het gevoel dat je je achtergrond verloochent?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
woensdag 21 oktober 2009 om 11:39
quote:setter schreef op 20 oktober 2009 @ 20:25:
[...]
Zo is mijn man ook opgevoed. En ergens is dat ook wel logisch vind ik. Ik vraag me wel eens af of het nou uit zuinigheid is of vanuit dat onbewuste Calvinistische standpunt. Hoe zit dat bij jou?
Nee het is niet zozeer zuinigheid. Meer de gedachte: doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.
Mijn vader heeft altijd gewerkt tegen een riant salaris. Vier kinderen mee grootgebracht, groot huis, grote tuin. En dan is het ook wel op iedere maand, dat wel.
Maar andere mensen hadden misschien een ander huis gekocht en veel meer leuke dingen gedaan, feestjes, diners, vakanties, etc. Mijn ouders brengen eigenlijk alle weekenden thuis door. Hoewel ze nu iets vaker weg gaan, maar dan 'mogen' ze dat ook maar eens per half jaar van zichzelf.
Zuinigheid en calvinisme hangt in mijn ogen ook wel samen. Toch iedere dag proberen een goedkope maaltijd op tafel te zetten, terwijl het ook mogelijk zou zijn om er 5 euro meer aan uit te geven.
[...]
Zo is mijn man ook opgevoed. En ergens is dat ook wel logisch vind ik. Ik vraag me wel eens af of het nou uit zuinigheid is of vanuit dat onbewuste Calvinistische standpunt. Hoe zit dat bij jou?
Nee het is niet zozeer zuinigheid. Meer de gedachte: doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.
Mijn vader heeft altijd gewerkt tegen een riant salaris. Vier kinderen mee grootgebracht, groot huis, grote tuin. En dan is het ook wel op iedere maand, dat wel.
Maar andere mensen hadden misschien een ander huis gekocht en veel meer leuke dingen gedaan, feestjes, diners, vakanties, etc. Mijn ouders brengen eigenlijk alle weekenden thuis door. Hoewel ze nu iets vaker weg gaan, maar dan 'mogen' ze dat ook maar eens per half jaar van zichzelf.
Zuinigheid en calvinisme hangt in mijn ogen ook wel samen. Toch iedere dag proberen een goedkope maaltijd op tafel te zetten, terwijl het ook mogelijk zou zijn om er 5 euro meer aan uit te geven.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 oktober 2009 om 11:40
Setter, mooi verhaal, je lijkt me een sterk persoon.
Ik vind van die homeopaat wel interessant. Had je dan zoveel aan zijn homeopathie (of haar...) of gewoon aan de persoon zelf?
(Vader werkt in het alternatieve circuit maar er is altijd veel discussie daar omheen. Vandaar mijn nieuwsgierigheid)
Ik vind van die homeopaat wel interessant. Had je dan zoveel aan zijn homeopathie (of haar...) of gewoon aan de persoon zelf?
(Vader werkt in het alternatieve circuit maar er is altijd veel discussie daar omheen. Vandaar mijn nieuwsgierigheid)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 oktober 2009 om 17:13
Beide Moonlight. Zowel aan zijn behandelingen als aan de gesprekken die ik met hem had. Hij was inderdaad ook meer dan een homeopaat alleen (als je begrijpt wat ik bedoel).
Als ik vragen mag: wat doet je vader precies? Of wil je dat liever niet op dit forum vertellen? Misschien moeten we dan op een andere manier communiceren....als je dat wilt uiteraard.
Dank je wel voor je compliment trouwens, lief van je!
TO, sorry voor het offtopic gaan, ik hou nu op hoor!
Als ik vragen mag: wat doet je vader precies? Of wil je dat liever niet op dit forum vertellen? Misschien moeten we dan op een andere manier communiceren....als je dat wilt uiteraard.
Dank je wel voor je compliment trouwens, lief van je!
TO, sorry voor het offtopic gaan, ik hou nu op hoor!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
woensdag 21 oktober 2009 om 18:02
Nee dat kan ik hier niet vertellen.
Ten eerste omdat ik dan herkenbaar ben. Ten tweede omdat er soms discussies zijn en ik wil niet dat mensen dan meenemen in hun mening, dat mijn vader in dat wereldje werkt.
Dat ik mijn mening geef en dat dat er dan bij gehaald wordt zeg maar.
Je mag me als vriend toevoegen en dan kan ik wel info geven.
Fijn dat je veel aan hem had, maar wat jammer dat hij overleden is. Heb je wel afscheid kunnen nemen, of niet, omdat je 'slechts patient' was?
Ten eerste omdat ik dan herkenbaar ben. Ten tweede omdat er soms discussies zijn en ik wil niet dat mensen dan meenemen in hun mening, dat mijn vader in dat wereldje werkt.
Dat ik mijn mening geef en dat dat er dan bij gehaald wordt zeg maar.
Je mag me als vriend toevoegen en dan kan ik wel info geven.
Fijn dat je veel aan hem had, maar wat jammer dat hij overleden is. Heb je wel afscheid kunnen nemen, of niet, omdat je 'slechts patient' was?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 oktober 2009 om 20:03
donderdag 22 oktober 2009 om 23:00
[quote]setter schreef op 21 oktober 2009 @ 09:37:
[...]
Wat ik me afvraag is waarom je die overtuigingen om zou willen buigen. Sommige overtuigingen horen nou eenmaal bij een bepaald mens, en als dat mens nou toevallig jouw vader of moeder is, dan betekent dat eigenlijk alleen maar dat die overtuiging soort van 'automatisch' op jou is overgebracht. In alle onschuld ook, gewoon omdat jouw vader of moeder er heilig van overtuigd was dat het zo was als het was. Wat jij er vervolgens mee doet als volwassene is jouw eigen zaak. Kun jij er dan niets mee, dan laat je hem toch gewoon achter je? Of vind je dat moeilijk? Heb je dan het gevoel dat je je achtergrond verloochent?[/quote]
Good point! Daar heb ik ff over na moeten denken. Eerste reactie: ja tuurlijk kan je dat dan gewoon achter je laten. Zoals jij schetst: 'Sommige overtuigingen horen nou eenmaal bij een bepaald mens, en als dat mens nou toevallig jouw vader of moeder is, dan betekent dat eigenlijk alleen maar dat die overtuiging soort van 'automatisch' op jou is overgebracht' klinkt het zo eenvoudig. En dat is het eigenlijk ook. Zou je denken. Maar dat was dan ook pas mijn eerste gedachte
Vervolgens zit ik dan nog met zoiets als: graag begrepen willen worden. Dat er een soort spanningsveld zit, als mijn opvattingen anders blijken te zijn geworden, dat dit dan ook wat meer afstand geeft, en soms wat minder begrip van en raakvlakken met 'thuis'. Minder verbondenheid? En dat vind ik lastig. Of is dat nou juist de clou van opgroeien en volwassen worden...?
[...]
Wat ik me afvraag is waarom je die overtuigingen om zou willen buigen. Sommige overtuigingen horen nou eenmaal bij een bepaald mens, en als dat mens nou toevallig jouw vader of moeder is, dan betekent dat eigenlijk alleen maar dat die overtuiging soort van 'automatisch' op jou is overgebracht. In alle onschuld ook, gewoon omdat jouw vader of moeder er heilig van overtuigd was dat het zo was als het was. Wat jij er vervolgens mee doet als volwassene is jouw eigen zaak. Kun jij er dan niets mee, dan laat je hem toch gewoon achter je? Of vind je dat moeilijk? Heb je dan het gevoel dat je je achtergrond verloochent?[/quote]
Good point! Daar heb ik ff over na moeten denken. Eerste reactie: ja tuurlijk kan je dat dan gewoon achter je laten. Zoals jij schetst: 'Sommige overtuigingen horen nou eenmaal bij een bepaald mens, en als dat mens nou toevallig jouw vader of moeder is, dan betekent dat eigenlijk alleen maar dat die overtuiging soort van 'automatisch' op jou is overgebracht' klinkt het zo eenvoudig. En dat is het eigenlijk ook. Zou je denken. Maar dat was dan ook pas mijn eerste gedachte
Vervolgens zit ik dan nog met zoiets als: graag begrepen willen worden. Dat er een soort spanningsveld zit, als mijn opvattingen anders blijken te zijn geworden, dat dit dan ook wat meer afstand geeft, en soms wat minder begrip van en raakvlakken met 'thuis'. Minder verbondenheid? En dat vind ik lastig. Of is dat nou juist de clou van opgroeien en volwassen worden...?
