Psyche
alle pijlers
Welke woorden gebruiken
vrijdag 11 september 2009 om 20:00
Ik wil hier even mijn verhaal doen. Misschien zit ik op het verkeerde pijler, hoor het graag dan.
Ik heb een goede vriend die mij zeer dierbaar is. Hij heeft vanochtend te horen gekregen dat zijn moeder geopereerd moet worden tegen aderverkalking. Dit is een risicovolle operatie omdat de moeder al vrij oud is en ook al enkele hartoperaties heeft ondergaan. Haar aders zijn waarschijnlijk vrij broos.
Het punt is echter, ik wil er heel graag voor hem zijn ook graag met woorden in plaats van knuffels en dat soort uitingen. Dit lukt mij niet zo goed. Om woorden te zoeken, of antwoorden op sommige dingen die hij zegt. En dat voelt gewoon stom.
Misschien hebben jullie daar tips voor, simpele dingen als 'zeg wat er in jouw hart ligt' doe ik niks al. Ik ben echt op zoek naar woorden die meer kunnen betekenen dan 'sterkte' en 'ik sta voor je klaar desnoods mag je me in het midden van de nacht wakker bellen.'
Help mij, de operatie staat gepland voor over drie weken en ik wil hem kunnen 'dragen' in deze tijd en daarna zelfs met het meest vreselijk mogelijk eindscenario (waar ik liever niet aan denk) maar ik wil vooral positieve woorden/dingen meegeven.
Ik heb een goede vriend die mij zeer dierbaar is. Hij heeft vanochtend te horen gekregen dat zijn moeder geopereerd moet worden tegen aderverkalking. Dit is een risicovolle operatie omdat de moeder al vrij oud is en ook al enkele hartoperaties heeft ondergaan. Haar aders zijn waarschijnlijk vrij broos.
Het punt is echter, ik wil er heel graag voor hem zijn ook graag met woorden in plaats van knuffels en dat soort uitingen. Dit lukt mij niet zo goed. Om woorden te zoeken, of antwoorden op sommige dingen die hij zegt. En dat voelt gewoon stom.
Misschien hebben jullie daar tips voor, simpele dingen als 'zeg wat er in jouw hart ligt' doe ik niks al. Ik ben echt op zoek naar woorden die meer kunnen betekenen dan 'sterkte' en 'ik sta voor je klaar desnoods mag je me in het midden van de nacht wakker bellen.'
Help mij, de operatie staat gepland voor over drie weken en ik wil hem kunnen 'dragen' in deze tijd en daarna zelfs met het meest vreselijk mogelijk eindscenario (waar ik liever niet aan denk) maar ik wil vooral positieve woorden/dingen meegeven.
vrijdag 11 september 2009 om 20:06
Tsja,ik kan nu wel wat 'kant en klare' teksten opdreunen,maar dat komt ook niet heel gemeend over.
Ik zou eerlijk zijn, vertellen wat je nu zelf al aangeeft. Dat je er voor hem wilt zijn, maar dat je de woorden er niet zo goed voor kan vinden. En ook laten blijken dat je er bent, door te bellen, of een kaartje te sturen, of langs te komen....
Ik zou eerlijk zijn, vertellen wat je nu zelf al aangeeft. Dat je er voor hem wilt zijn, maar dat je de woorden er niet zo goed voor kan vinden. En ook laten blijken dat je er bent, door te bellen, of een kaartje te sturen, of langs te komen....
vrijdag 11 september 2009 om 20:13
Zijn ook niet de meest makkelijke onderwerpen. Al ik even vanuit mezelf kijk: ik weet in dat soort gevallen ook niet altijd wat ik moet zeggen, maar probeer te leten merken dat ik er voor iemand ben. Door regelmatig iets van me te laten horen.
En door bv aan te bieden iets van de praktische zaken op je te nemen. Misschien na de operatie samen met hem op bezoek gaan, en evt iets leuk samen kopen om mee te nemen?
En door bv aan te bieden iets van de praktische zaken op je te nemen. Misschien na de operatie samen met hem op bezoek gaan, en evt iets leuk samen kopen om mee te nemen?
vrijdag 11 september 2009 om 20:19
Dat is wel een mooi idee Jorina.
Chatterly het verwoorden is niet echt het grote probleem, maar dat ik of mezelf blijf herhalen - daar zal ik zelf ook een beetje gek van woorden - en dat ik verder ook zo weinig tips voor hem heb.
Ik durf ook niet te roepen 'alles komt vast wel goed' gezien de risico's lijkt me dat nou niet de goede uitwerking hebben.
Ik fungeer liever als teiltje voor eventuele tranen dat weet hij ook wel. Ik wil hem gewoon niet het idee geven dat hij mij moet sparen met zijn gevoelens. Zeg maar.
En dat krijg ik inderdaad mijn strot niet uit als ik hem spreek en wil dat toch persoonlijk doen niet via mail en andere varianten omdat het via de persoonlijke benadering voor mij toch beter voelt.
Chatterly het verwoorden is niet echt het grote probleem, maar dat ik of mezelf blijf herhalen - daar zal ik zelf ook een beetje gek van woorden - en dat ik verder ook zo weinig tips voor hem heb.
Ik durf ook niet te roepen 'alles komt vast wel goed' gezien de risico's lijkt me dat nou niet de goede uitwerking hebben.
Ik fungeer liever als teiltje voor eventuele tranen dat weet hij ook wel. Ik wil hem gewoon niet het idee geven dat hij mij moet sparen met zijn gevoelens. Zeg maar.
En dat krijg ik inderdaad mijn strot niet uit als ik hem spreek en wil dat toch persoonlijk doen niet via mail en andere varianten omdat het via de persoonlijke benadering voor mij toch beter voelt.
vrijdag 11 september 2009 om 21:00
Eens met Jorina. Je kan misschien beter iets doen. Zoals een pot eten klaar hebben staan als hij na zijn werk in een keer door moet naar het ziekenhuis en pas laat thuis is. Of iets in die geest.
En dan niet vragen> zal ik voor je koken? Maar gewoon doen. En voor mijn part een madeliefje geplukt uit de tuin ernaast leggen. Simpel maar wel duidelijk.
En dan niet vragen> zal ik voor je koken? Maar gewoon doen. En voor mijn part een madeliefje geplukt uit de tuin ernaast leggen. Simpel maar wel duidelijk.
vrijdag 11 september 2009 om 21:10
Ik heb ooit eens gezegd (we waren 13) bij mijn vriendin waarvan haar papa plots overleed, tegen haar en haar moeder (moest een werkstukje ophalen, zij zou uiteraard die dag niet naar school komen): ïk weet niet wat te zeggen, maar ik....vind het zó erg voor jullie" en dat werd enorm gewaardeerd. Niet dat clichematige, maar echt aangeven dat je het niet weet, omdat niets kan helpen sec geredeneerd, maar dat je wel meeleeft en wat voor hem wil en zal doen indien gewenst. Ook al betekent dat dat je 'm even alleen moet laten (dat vinden vele mensen moeilijk) want sommige mensen zijn in zulke tijden liever alleen (ik ook bijv.).
vrijdag 11 september 2009 om 21:35
Lang gelee zou een vriendin op bezoek komen met wie het verschrikkelijk slecht ging, en ik zag op tegen het eerste moment in de deuropening. Je zegt zo gemakkelijk: 'Hee, hoe gaat het?!' Mijn moeder tipte me toen heel wijs om te zeggen: 'Wat fijn je te zien!' Het klinkt vreselijk eenvoudig, maar ik heb er in veel situaties heel prettig gebruik van gemaakt.
zaterdag 12 september 2009 om 09:48
hoop niet dat dit onder de clichés valt maar denk je niet dat je al genoeg doet door er te zijn en door naar hem te luisteren?
Er is echt niet iets wat je kunt zeggen om zijn angst of verdriet weg te nemen. Dus volgens mij doe je het nu al heel erg goed.
Enne dat koken is ook een goeie tip volgens mij, of samen een stuk wandelen in het bos of op het strand.
Er is echt niet iets wat je kunt zeggen om zijn angst of verdriet weg te nemen. Dus volgens mij doe je het nu al heel erg goed.
Enne dat koken is ook een goeie tip volgens mij, of samen een stuk wandelen in het bos of op het strand.
zaterdag 12 september 2009 om 10:51
Tjee Dieg, wat lief! (toen al )
Ik heb een vriend waarvan de moeder heel plotseling overleed, jaren terug. We kenden elkaar nog maar net. (gaat om vriendschap, niet relatie)
Hij was en is geen prater. Heel soms, met heel veel drank kwam er wat uit en konden we praten of huilen, maar meestal hield hij zich groot en was hij de grappenmaker van het gezelschap.
(Die keer dat hij tegen mij aan heeft zitten huilen was echt heel bijzonder, eigenlijk)
Wat ik deed - want ik was verder ook niet zo handig met die dingen - Ieder jaar een kaart schrijven op de sterfdag van zijn moeder. Daarin stond dan dat ik aan hem dacht en dat ik er voor m was, als hij een schouder nodig had ofzo.
Op college was het altijd gewoon lachen gieren brullen en samen zeuren, bij het uitgaan ook. Dus dan begin je niet snel over de moeilijke dingen (en hij kón er ook gewoon niet over praten meestal).
Wat jij zou kunnen doen: een kaart schrijven. Zet erin dat je altijd bereid bent te luisteren, ook al weet je soms niet wat je zeggen moet.
En dat je er altijd bent, ook midden in de nacht.
En dat hij niet altijd hoeft te praten, dat gewoon niks zeggen ook goed is.
Zoiets kun je doen. Hangt verder ook van de persoonlijkheid van die jongen af natuurlijk.
Overigens: jij kunt hem niet dragen. Hij moet zichzelf dragen. Je kunt wel naast hem lopen (figuurlijk)
Ik heb een vriend waarvan de moeder heel plotseling overleed, jaren terug. We kenden elkaar nog maar net. (gaat om vriendschap, niet relatie)
Hij was en is geen prater. Heel soms, met heel veel drank kwam er wat uit en konden we praten of huilen, maar meestal hield hij zich groot en was hij de grappenmaker van het gezelschap.
(Die keer dat hij tegen mij aan heeft zitten huilen was echt heel bijzonder, eigenlijk)
Wat ik deed - want ik was verder ook niet zo handig met die dingen - Ieder jaar een kaart schrijven op de sterfdag van zijn moeder. Daarin stond dan dat ik aan hem dacht en dat ik er voor m was, als hij een schouder nodig had ofzo.
Op college was het altijd gewoon lachen gieren brullen en samen zeuren, bij het uitgaan ook. Dus dan begin je niet snel over de moeilijke dingen (en hij kón er ook gewoon niet over praten meestal).
Wat jij zou kunnen doen: een kaart schrijven. Zet erin dat je altijd bereid bent te luisteren, ook al weet je soms niet wat je zeggen moet.
En dat je er altijd bent, ook midden in de nacht.
En dat hij niet altijd hoeft te praten, dat gewoon niks zeggen ook goed is.
Zoiets kun je doen. Hangt verder ook van de persoonlijkheid van die jongen af natuurlijk.
Overigens: jij kunt hem niet dragen. Hij moet zichzelf dragen. Je kunt wel naast hem lopen (figuurlijk)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 12 september 2009 om 10:53
Paddestoel, toen de betreffende vriend mij belde toen begrafenis e.d. achter de rug was... dacht ik eerst dat ik een andere Rob aan de telefoon had (ik noem m maar even Rob). Dus ik heel vrolijk: Hey hoe is het, blabla. Toen bleek dus dat ik deze Rob aan de lijn had... tja, het ijs was wel meteen gebroken. Daarna wel goed gepraat.
Inderdaad, goed om te zeggen: wat goed je te zien, wat fijn dat je er bent. Zoiets (goede tip!)
Inderdaad, goed om te zeggen: wat goed je te zien, wat fijn dat je er bent. Zoiets (goede tip!)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 12 september 2009 om 12:08
quote:bosbloemen schreef op 11 september 2009 @ 20:00:
Ik wil hier even mijn verhaal doen. Misschien zit ik op het verkeerde pijler, hoor het graag dan.
Ik heb een goede vriend die mij zeer dierbaar is. Hij heeft vanochtend te horen gekregen dat zijn moeder geopereerd moet worden tegen aderverkalking. Dit is een risicovolle operatie omdat de moeder al vrij oud is en ook al enkele hartoperaties heeft ondergaan. Haar aders zijn waarschijnlijk vrij broos.
Het punt is echter, ik wil er heel graag voor hem zijn ook graag met woorden in plaats van knuffels en dat soort uitingen. Dit lukt mij niet zo goed. Om woorden te zoeken, of antwoorden op sommige dingen die hij zegt. En dat voelt gewoon stom.
Misschien hebben jullie daar tips voor, simpele dingen als 'zeg wat er in jouw hart ligt' doe ik niks al. Ik ben echt op zoek naar woorden die meer kunnen betekenen dan 'sterkte' en 'ik sta voor je klaar desnoods mag je me in het midden van de nacht wakker bellen.'
Help mij, de operatie staat gepland voor over drie weken en ik wil hem kunnen 'dragen' in deze tijd en daarna zelfs met het meest vreselijk mogelijk eindscenario (waar ik liever niet aan denk) maar ik wil vooral positieve woorden/dingen meegeven.Hoe goed bedoeld ook, hij zal zijn eigen verdriet moeten dragen. Niets erger dan een relatieve buitenstaander die harder huilt dan de getroffene zelf. Hij is volwassen en zal best kunnen aangeven waar hij behoefte aan heeft. Spreek je medeleven uit, houd beide oren geopend en laat het verder aan hem.
Ik wil hier even mijn verhaal doen. Misschien zit ik op het verkeerde pijler, hoor het graag dan.
Ik heb een goede vriend die mij zeer dierbaar is. Hij heeft vanochtend te horen gekregen dat zijn moeder geopereerd moet worden tegen aderverkalking. Dit is een risicovolle operatie omdat de moeder al vrij oud is en ook al enkele hartoperaties heeft ondergaan. Haar aders zijn waarschijnlijk vrij broos.
Het punt is echter, ik wil er heel graag voor hem zijn ook graag met woorden in plaats van knuffels en dat soort uitingen. Dit lukt mij niet zo goed. Om woorden te zoeken, of antwoorden op sommige dingen die hij zegt. En dat voelt gewoon stom.
Misschien hebben jullie daar tips voor, simpele dingen als 'zeg wat er in jouw hart ligt' doe ik niks al. Ik ben echt op zoek naar woorden die meer kunnen betekenen dan 'sterkte' en 'ik sta voor je klaar desnoods mag je me in het midden van de nacht wakker bellen.'
Help mij, de operatie staat gepland voor over drie weken en ik wil hem kunnen 'dragen' in deze tijd en daarna zelfs met het meest vreselijk mogelijk eindscenario (waar ik liever niet aan denk) maar ik wil vooral positieve woorden/dingen meegeven.Hoe goed bedoeld ook, hij zal zijn eigen verdriet moeten dragen. Niets erger dan een relatieve buitenstaander die harder huilt dan de getroffene zelf. Hij is volwassen en zal best kunnen aangeven waar hij behoefte aan heeft. Spreek je medeleven uit, houd beide oren geopend en laat het verder aan hem.
zaterdag 12 september 2009 om 15:10
Bedankt voor de reacties! Ik heb er echt wat aan.
Van de week trakteer ik hem op koffie met verse appeltaart. Gewoon gezellig.
Ik heb besloten er niet verder op aan te dringen, als hij er iets uit moet gooien, vooral doen. Ik geloof wel dat hij zelf het beste weet wanneer hem iets dwarszit. (nee, wat een logica Bosbloemen..) Dat wist ik natuurlijk al, maar waarschijnlijk in de ontzetting van het moment en dergelijk zag ik het verkeerd.
Ik weet hoe hij is. En desnoods zeg ik tegen die tijd wel cliche's tegen hem, zal wel weinig uitmaken niet waar.
Van de week trakteer ik hem op koffie met verse appeltaart. Gewoon gezellig.
Ik heb besloten er niet verder op aan te dringen, als hij er iets uit moet gooien, vooral doen. Ik geloof wel dat hij zelf het beste weet wanneer hem iets dwarszit. (nee, wat een logica Bosbloemen..) Dat wist ik natuurlijk al, maar waarschijnlijk in de ontzetting van het moment en dergelijk zag ik het verkeerd.Ik weet hoe hij is. En desnoods zeg ik tegen die tijd wel cliche's tegen hem, zal wel weinig uitmaken niet waar.
