Psyche
alle pijlers
wenen tijdens begrafenissen
woensdag 30 januari 2019 om 00:37
ik vind het erg om te zeggen en zelfs toe te geven..maar is het raar tijdens beide begrafenissen van mijn ouders heb ik niet geweend,.. en heb ik het allemaal opgekropt maar als er bv een begrafenis is in een film of serie dan vind ik het ineens erg, zeker als er een karakter een van zijn ouders verliest,..heeft er nog iemand dat? ik ben iemand die zijn gevoelens zeker niet in openbaar bloot geeft, als ik ween voor een film ben ik meestal ook alleen.
woensdag 30 januari 2019 om 00:46
Helemaal niet vreemd, huilen bij een begrafenis is helemaal niet verplicht. De een huilt makkelijker dan de ander, ook in het openbaar. Niets om je voor te schamen.
Want dan zou ik het ook moeten doen, ik heb ook niet gehuild bij de begrafenissen van mijn ouders
Want dan zou ik het ook moeten doen, ik heb ook niet gehuild bij de begrafenissen van mijn ouders
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 30 januari 2019 om 08:04
Ik kreeg jaren na dato van mijn moeder het verwijt dat ik niet gehuild had bij de crematie van mijn opa.
Maar dat zegt meer over haar.
woensdag 30 januari 2019 om 08:07
Dat is echt normaal gedrag.
Tijdens een begrafenis van een geliefde ga je vaak in de overlevingsstand. Je moet die dag door, mag niet instorten, etc etc. Pas wanneer alles achter de rug is kan je "ontspannen" en bij je eigen verdriet komen.
Tijdens een begrafenis van een geliefde ga je vaak in de overlevingsstand. Je moet die dag door, mag niet instorten, etc etc. Pas wanneer alles achter de rug is kan je "ontspannen" en bij je eigen verdriet komen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 30 januari 2019 om 08:18
woensdag 30 januari 2019 om 08:39
Verdriet is een heel complex gevoel; het ene verdriet is het andere niet, er worden heel verschillende dingen bij gedacht en gevoeld, soms ambivalent, dan ben je blij dat de persoon uit zijn lijden is (en jij erft) maar ook de smart dat je hem missen moet en dat hij zo'n pijn heeft gehad, je elkaar nooit goed begrepen hebt, nooit de dochter hebt kunnen zijn die hij wou enz. enz.
Houd het op complex waardoor je tranen niet meteen komen, terwijl verdriet in een film een heel simpel gevoel is.
Houd het op complex waardoor je tranen niet meteen komen, terwijl verdriet in een film een heel simpel gevoel is.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 30 januari 2019 om 08:49
Klopt. Daarnaast kunnen andere zaken meespelen. Zo kan het dat bij verlies van een dierbare andere emoties dan verdriet de boventoon voeren. Angst om alleen te blijven, ongeloof en hoop, woede omdat je je in de steek gelaten voelt...
Bovendien zijn er mensen die huilen zonder tranen. Ze ervaren dan wel de andere fysieke reacties zoals de beklemming, de brok in hun keel.
Dat je geen tranen laat stromen, wil dus niet zeggen dat je geen verdriet hebt of dat je het verlies niet goed verwerkt.
woensdag 30 januari 2019 om 08:52
woensdag 30 januari 2019 om 09:04
Ja dat heb ik eerder gehoord. Wat een raar beroep had je dan
Ik wou nog even toevoegen aan mijn vorige bericht dat het qua cultuur kan verschillen; in Nederland duurt het nog een aantal dagen voor de begrafenis/dienst gehouden wordt. Bij ons maximaal 2 dagen. Meestal de volgende dag. Dan ben je nog zo vol ongeloof van het verlies en zo geschokt. En dan zie je een moeder vol pijn huilen oid op de dienst. Na een paar dagen is het misschien ook anders. Dan heb je wellicht al zoveel gehuild.
woensdag 30 januari 2019 om 12:02
Sjulia: de eerste dagen was het bij mij vooral dit is allemaal een droom en niet echt,...ik dacht echt toen ik droomde over mijn ouders dat dat echt was en toen ik wakker werd dan kwam de realiteit ineens hard in..dat was mij besef dat ik ze nooit ging weerzien,..wij kregen een week tijd om de begrafenis te regelen.
woensdag 30 januari 2019 om 14:06
Ja dat is heel herkenbaar en ik denk voor veel mensen ook. De eerste ochtend na ‘het nieuws’. Wakker worden en jezelf afvragen of het een droom was.. Helemaal leeg zijn. Denkend; ik ga haar nooit meer zien.. Poeh. Dierbare verliezen is zo zwaar.Tinkerbel1000 schreef: ↑30-01-2019 12:02Sjulia: de eerste dagen was het bij mij vooral dit is allemaal een droom en niet echt,...ik dacht echt toen ik droomde over mijn ouders dat dat echt was en toen ik wakker werd dan kwam de realiteit ineens hard in..dat was mij besef dat ik ze nooit ging weerzien,..wij kregen een week tijd om de begrafenis te regelen.
woensdag 30 januari 2019 om 18:29
Niet vreemd. Ik heb nog nooit om een ander gehuild. Niet als iemand overlijdt (zowel mensen als dieren), niet bij films. Er zijn wel dingen die ik erg vind en waar ik dan veel aan denk. Maar tranen komen gewoon niet. Omdat het niet voel, maar ook omdat ik emoties niet makkelijk uit. Huilen doe ik alleen uit frustratie en angst. En dan meestal als ik alleen ben.
