Psyche
alle pijlers
Weten wat goed voor je is maar het niet doen
vrijdag 15 oktober 2021 om 09:56
Even van me af schrijven.
Pittige tijd achter de rug, met scheiding, nieuwe woonruimte zoeken, oude woning verkopen met heel veel zooi opruimen en weggooien. Begin langzamerhand te landen in mijn nieuwe leven met kinderen. Blij met huisje en de rust, geen ´gedoe´ meer en discussies en op tenen lopen, alles zelf beslissen. Samen met ex scheidingsbesluit genomen begin van het jaar, nu alleen de laatste formele financiele afwikkelingen en dan is het klaar. Co-ouderschap, maar ik heb ze 4/5 dagen per week en ex 2/3. Gaat goed met de kinderen. We wonen in een deel van mijn nieuwe huis (1 slaapkamer die we met zijn drietjes delen, een woonkamer, hal en keuken zijn klaar en gezellig, rest moet nog), maar dat gaat prima. Ik heb achterstallige financiele en administratieve puinhoop opgeruimd, overzicht in mijn financien en ik ga het allemaal gewoon redden. Heb lieve en ondersteunende vrienden en familie. Heb weer leuke dingen gepland voor mijzelf en de kinderen.
Al die tijd heb ik doorgewerkt, maar wel minder efficient dan anders, en minder uren. Ik heb gelukkig een werkgever die heel begripvol was en vindt dat ook als ik niet op volle kracht werk ik goed en hard werk. Ik heb regelmatig terugkerende depressieve klachten gehad in mijn leven, maar ben deze hele periode al psychisch stabiel (met medicijnen), eigenlijk gaat het beter met me dan ooit zonder de stress van mijn huwelijk.
Oftewel- ik weet dat het hartstikke goed gaat. Maar nu, alles is bijna rond, en ik vind van mezelf dat ik weer op volle kracht moet werken. Dingen die zijn blijven liggen oppakken. Dat ik nu echt geen excuus meer heb om niet op volle kracht te werken. Maar ik ben zo moe en ik heb zo´n moeite om dingen weer op te pakken. Gisteren van de 8 urige werkdag max 3 uur gewerkt, rest geklooid (thuiswerk). Nu paar dagen zonder kinderen en ik heb een to do lijstje van hier tot gunder, maar ik ben zo moe en ik ben zo aan het vermijden. Deze week twee dagen ziek gemeld met een smoes. Vermijdingsgedrag is mijn grote valkuil. Alles wat ik ´moet doen´ en dan vooral alle dingen waar schaamte op zit omdat ik laat ben/ niks van me heb laten horen- ik moet het weer oppakken en fixen en doorgaan, maar ik steek mijn kop in het zand. Netflixen tot diep in de nacht terwijl goed slapen belangrijk is om herhaling depressies te voorkomen. Slecht voor mezelf zorgen qua eten koken, douchen. En ik wil gewoon de handdoek in de ring gooien. Ziek melden, verdwijnen, even niks hoeven, rust rust rust. Maar dat helpt niet, zolang ik vermijd wegens schaamte en schuldgevoel en moeheid, heb ik geen rust, en vertoon ik ongezond gedrag. Maak me zorgen om ex die nog geen stabiele woonruimte heeft voor de kinderen, of dat allemaal goed gaat komen. En ik weet dat ik mezelf bij de kladden moet pakken en gewoon rustig doorgaan en stukje bij beetje dingen afstrepen, overzicht, prioriteiten, mensen bellen die ik niet meer durf te bellen. En ik weet ook dat het dan al weer snel beter voelt- ben ik eenmaal in beweging is de volgende stap ook altijd makkelijker. MAAR IK WIL NIET EN IK BEN MOE. En ik weet dat ik wat liever voor mezelf mag zijn omdat ik deze levenscrisis goed doorstaan heb en alles op de rit. Maar ik weet ook dat ik mezelf niet mag toestaan weg te zakken, te verdwijnen, want dat is wat ik wil. Om depressie te voorkomen, en om mijn baan te behouden die nu als alleenstaande ouder nog belangrijker is. Dus die balans tussen lief zijn en streng zijn.
Ach, ik weet het echt wel allemaal maar ik wil gewoon even van me afschrijven. Ik vind het even zwaar en heb een knuffel nodig.
Pittige tijd achter de rug, met scheiding, nieuwe woonruimte zoeken, oude woning verkopen met heel veel zooi opruimen en weggooien. Begin langzamerhand te landen in mijn nieuwe leven met kinderen. Blij met huisje en de rust, geen ´gedoe´ meer en discussies en op tenen lopen, alles zelf beslissen. Samen met ex scheidingsbesluit genomen begin van het jaar, nu alleen de laatste formele financiele afwikkelingen en dan is het klaar. Co-ouderschap, maar ik heb ze 4/5 dagen per week en ex 2/3. Gaat goed met de kinderen. We wonen in een deel van mijn nieuwe huis (1 slaapkamer die we met zijn drietjes delen, een woonkamer, hal en keuken zijn klaar en gezellig, rest moet nog), maar dat gaat prima. Ik heb achterstallige financiele en administratieve puinhoop opgeruimd, overzicht in mijn financien en ik ga het allemaal gewoon redden. Heb lieve en ondersteunende vrienden en familie. Heb weer leuke dingen gepland voor mijzelf en de kinderen.
Al die tijd heb ik doorgewerkt, maar wel minder efficient dan anders, en minder uren. Ik heb gelukkig een werkgever die heel begripvol was en vindt dat ook als ik niet op volle kracht werk ik goed en hard werk. Ik heb regelmatig terugkerende depressieve klachten gehad in mijn leven, maar ben deze hele periode al psychisch stabiel (met medicijnen), eigenlijk gaat het beter met me dan ooit zonder de stress van mijn huwelijk.
Oftewel- ik weet dat het hartstikke goed gaat. Maar nu, alles is bijna rond, en ik vind van mezelf dat ik weer op volle kracht moet werken. Dingen die zijn blijven liggen oppakken. Dat ik nu echt geen excuus meer heb om niet op volle kracht te werken. Maar ik ben zo moe en ik heb zo´n moeite om dingen weer op te pakken. Gisteren van de 8 urige werkdag max 3 uur gewerkt, rest geklooid (thuiswerk). Nu paar dagen zonder kinderen en ik heb een to do lijstje van hier tot gunder, maar ik ben zo moe en ik ben zo aan het vermijden. Deze week twee dagen ziek gemeld met een smoes. Vermijdingsgedrag is mijn grote valkuil. Alles wat ik ´moet doen´ en dan vooral alle dingen waar schaamte op zit omdat ik laat ben/ niks van me heb laten horen- ik moet het weer oppakken en fixen en doorgaan, maar ik steek mijn kop in het zand. Netflixen tot diep in de nacht terwijl goed slapen belangrijk is om herhaling depressies te voorkomen. Slecht voor mezelf zorgen qua eten koken, douchen. En ik wil gewoon de handdoek in de ring gooien. Ziek melden, verdwijnen, even niks hoeven, rust rust rust. Maar dat helpt niet, zolang ik vermijd wegens schaamte en schuldgevoel en moeheid, heb ik geen rust, en vertoon ik ongezond gedrag. Maak me zorgen om ex die nog geen stabiele woonruimte heeft voor de kinderen, of dat allemaal goed gaat komen. En ik weet dat ik mezelf bij de kladden moet pakken en gewoon rustig doorgaan en stukje bij beetje dingen afstrepen, overzicht, prioriteiten, mensen bellen die ik niet meer durf te bellen. En ik weet ook dat het dan al weer snel beter voelt- ben ik eenmaal in beweging is de volgende stap ook altijd makkelijker. MAAR IK WIL NIET EN IK BEN MOE. En ik weet dat ik wat liever voor mezelf mag zijn omdat ik deze levenscrisis goed doorstaan heb en alles op de rit. Maar ik weet ook dat ik mezelf niet mag toestaan weg te zakken, te verdwijnen, want dat is wat ik wil. Om depressie te voorkomen, en om mijn baan te behouden die nu als alleenstaande ouder nog belangrijker is. Dus die balans tussen lief zijn en streng zijn.
Ach, ik weet het echt wel allemaal maar ik wil gewoon even van me afschrijven. Ik vind het even zwaar en heb een knuffel nodig.
vrijdag 15 oktober 2021 om 10:30
Eens met bovenstaande berichten!
Wees lief voor jezelf!!
Geen idee of het jou ook helpt maar voor mij zou het werken als ik mezelf dan deze week nog een soort van vrij zou geven.
Deze week nog even niets hoeven, toegeven aan het gevoel van moe zijn. Lekker bankhangen, netflixen, slapen en voor je werk alleen het hoog noodzakelijke doen.
En dan vanaf maandag, vol goede moed er tegenaan en beginnen met alles wat nog moet. Stapje voor stapje en afstrepen op een lijst wat ik gedaan heb.
Je mag supertrots op jezelf zijn, je doet het goed!
Wees lief voor jezelf!!
Geen idee of het jou ook helpt maar voor mij zou het werken als ik mezelf dan deze week nog een soort van vrij zou geven.
Deze week nog even niets hoeven, toegeven aan het gevoel van moe zijn. Lekker bankhangen, netflixen, slapen en voor je werk alleen het hoog noodzakelijke doen.
En dan vanaf maandag, vol goede moed er tegenaan en beginnen met alles wat nog moet. Stapje voor stapje en afstrepen op een lijst wat ik gedaan heb.
Je mag supertrots op jezelf zijn, je doet het goed!
vrijdag 15 oktober 2021 om 11:48
Ga in de kerstvakantie een weekje met de kinderen naar familie en vrienden in Nederland. Heel fijn, maar niet bepaald bijkomen. Ben wel blij met de paar kinderloze dagen die ik heb, dan zou ik meer rusten maar in plaats daarvan ben ik alsmaar dingen aan het regelen. Heb niet zoveel vakantiedagen meer omdat ik die gebruikt heb in de zomer om nieuwe huisje te renoveren/ opknappen.
Maar idd- een week helemaal niks klinkt heel fijn, maar helaas niet haalbaar. Weet ook niet of k me daar in de praktijk echt beter door ga voelen. Zit hem meer in wandelen met vriendinnen enzo waar ik van oplaad.
vrijdag 15 oktober 2021 om 11:55
Dankjewel. Ja, ik doe het wel eens, de week zeg maar ’opgeven’ omdat het niet meer lukt. Maar lastig om dat te voelen als zelfzorg en ’vrij geven’. Er zit voor mij dan toch die strenge lading op van ’opgeven’ en niet doen wat ik moet. En geeft weinig rust vanwege schuldgevoel en mezelf stom en slap vinden enzo. Terwijl ’-ik weet het heus- het natuurlijk eigenlijk gewoon goede zelfzorg is. En nodig soms, en het belangrijkste op mijn priolijst. En dat ik dan ook niet ontmoedigd moet raken als ik me niet helemaal blij voel dan, maar down, omdat ik toch uitrust en niet alsmaar ’aan’ sta.groenebroek schreef: ↑15-10-2021 10:30Eens met bovenstaande berichten!
Wees lief voor jezelf!!
Geen idee of het jou ook helpt maar voor mij zou het werken als ik mezelf dan deze week nog een soort van vrij zou geven.
Deze week nog even niets hoeven, toegeven aan het gevoel van moe zijn. Lekker bankhangen, netflixen, slapen en voor je werk alleen het hoog noodzakelijke doen.
En dan vanaf maandag, vol goede moed er tegenaan en beginnen met alles wat nog moet. Stapje voor stapje en afstrepen op een lijst wat ik gedaan heb.
Je mag supertrots op jezelf zijn, je doet het goed!
Maar ja, zo moeilijk om het ook zo te voelen.
vrijdag 15 oktober 2021 om 12:05
Dikke virtuele knuffel voor jou, en wees trots op alles wat je in zo'n korte tijd gedaan en voor elkaar gekregen hebt hoor, een scheiding is pittig, logisch dat je lichaam en geest nu eigenlijk om "rust" schreeuwen, voel je niet schuldig daarover. Ik ben 3 jaar geleden gescheiden en nog steeds niet alles volledig op de rit en ook dagen dat ik net als jij niet vooruit te branden ben en dingen uitstel, zou me zelf ook wel wat strenger aan willen pakken maar soms lukt het gewoon even niet. Probeer toch de nodige rust en afleiding te pakken om bij te tanken, je lijkt me een krachtige vrouw dus mijn complimenten en sterkte
vrijdag 15 oktober 2021 om 12:16
Je doet het goed TO. Een pas op de plaats is helemaal niet gek. Wat ook helpt om jezelf aan het eind van de dag weer een beter gevoel te geven is die hele lijst van taken opknippen. Babystapjes. Dus pak vandaag 1 taak van die lijst. Doe dat en laat het verder los. Dan mag je toegeven aan je moeheid en uitrusten.
Het geeft je mentaal een goed gevoel als je in ieder geval 1 taak hebt gedaan, ipv helemaal niets van wat op je lijst staat. Op een gegeven moment krijg je weer wat energie en lukt het om 2 of 3 taken op te pakken. Zo ben je wel bezig, de berg taken wordt minder en je bouwt weer wat energie op.
Het geeft je mentaal een goed gevoel als je in ieder geval 1 taak hebt gedaan, ipv helemaal niets van wat op je lijst staat. Op een gegeven moment krijg je weer wat energie en lukt het om 2 of 3 taken op te pakken. Zo ben je wel bezig, de berg taken wordt minder en je bouwt weer wat energie op.
Ze zeiden dat het niet kon. Toen kwam er iemand die dat niet wist en die deed het gewoon.
vrijdag 15 oktober 2021 om 12:24
Wat Feline zegt! 1 taak(je) per dag. Anders is de berg inderdaad niet te overzien.
En ‘eat that frog!’, oftewel: meteen maar doen waar je tegenop ziet. Hopsakee weg ermee!
Je zult merken dat het je energie geeft als je wel iets doet van de lijst. Ik heb precies hetzelfde wat jij hebt, kan er huizenhoog tegenop zien, maar als je niks doet wordt dat alleen maar erger.
En betreffende het voor jezelf zorgen; kijk naar wat er wél lukt. Vandaag groenten gegeten: check! 10 minuten gefietst: check! Ipv wat er allemaal beter kan.
Je kunt het, houd vol!
En ‘eat that frog!’, oftewel: meteen maar doen waar je tegenop ziet. Hopsakee weg ermee!
Je zult merken dat het je energie geeft als je wel iets doet van de lijst. Ik heb precies hetzelfde wat jij hebt, kan er huizenhoog tegenop zien, maar als je niks doet wordt dat alleen maar erger.
En betreffende het voor jezelf zorgen; kijk naar wat er wél lukt. Vandaag groenten gegeten: check! 10 minuten gefietst: check! Ipv wat er allemaal beter kan.
Je kunt het, houd vol!
vrijdag 15 oktober 2021 om 12:44
Klinkt heftig. Ik ben het niet helemaal eens met bovenstaande. Ik zie dat je niet heel goed voor jezelf zorgt. Begin eens met iedere nacht 8 uur slapen en iedere dag 2 taken op te pakken. Daarnaast is goed eten (geen suikers meer!) Heel effectief in jezelf goed voelen. Sinds ik geen suikers meer eet, ben ik 10x fitter.
Je moet jezelf wel een schop onder de kont geven om vooruitgang te boeken. Dat is niet altijd leuk, maar als jij de berg problemen en klussen ziet slinken, is het wel leuk!
Ga ervoor!
Je moet jezelf wel een schop onder de kont geven om vooruitgang te boeken. Dat is niet altijd leuk, maar als jij de berg problemen en klussen ziet slinken, is het wel leuk!
Ga ervoor!
vrijdag 15 oktober 2021 om 12:59
Dikke knuffel voor jou. Je hebt het goed gedaan!
Je lichaam dwingt je nu misschien te stoppen omdat je nog in herstel bent. Daar kun je je ook flink depressief van voelen. Soms een kwestie van uitzingen.
Schop onder kont kan helpen, bij mij werkt het juist averechts. Ik ga goed op rust en liefdevolle ondersteuning (van mezelf en anderen). Ik mag het mezelf makkelijk maken, ik mag snacken, ik mag Netflixen, ik mag overdag dutjes doen, de hele dag non stop een boek lezen, huishouden laten versloffen. Ik sta er soms zelf versteld van hoe dan ineens uit het niets het licht in mijn leven terugkeert, alsof het nooit weg was. En dan doe ik fluitend die hele todo list en maak ik het huis schoon.
Vertrouw altijd op jezelf.
Je lichaam dwingt je nu misschien te stoppen omdat je nog in herstel bent. Daar kun je je ook flink depressief van voelen. Soms een kwestie van uitzingen.
Schop onder kont kan helpen, bij mij werkt het juist averechts. Ik ga goed op rust en liefdevolle ondersteuning (van mezelf en anderen). Ik mag het mezelf makkelijk maken, ik mag snacken, ik mag Netflixen, ik mag overdag dutjes doen, de hele dag non stop een boek lezen, huishouden laten versloffen. Ik sta er soms zelf versteld van hoe dan ineens uit het niets het licht in mijn leven terugkeert, alsof het nooit weg was. En dan doe ik fluitend die hele todo list en maak ik het huis schoon.
Vertrouw altijd op jezelf.
vrijdag 15 oktober 2021 om 13:05
Maak kleine stapjes. Een voor een.
Ik zou naar de huisarts gaan om je vitamine D te laten checken en meteen wat andere waardes meepakken om te laten beoordelen. Een tekort kan heel veel vermoeidheid veroorzaken.
Eet geen toegevoegde suikers en verder zo gezond mogelijk.
Slik magnesium en vit C
Ga wel op tijd naar bed. 8 uur slaap minimaal.
Na een week heb je dan meer energie om ‘puin’ te gaan ruimen.
vrijdag 15 oktober 2021 om 13:06
Eigenlijk geeft TO zichzelf de hele dag harde schoppen onder haar kont. En daar wordt ze niet gelukkiger van. Schoppen zijn goed als je lui bent. TO is móe. En terecht.Because schreef: ↑15-10-2021 12:44Klinkt heftig. Ik ben het niet helemaal eens met bovenstaande. Ik zie dat je niet heel goed voor jezelf zorgt. Begin eens met iedere nacht 8 uur slapen en iedere dag 2 taken op te pakken. Daarnaast is goed eten (geen suikers meer!) Heel effectief in jezelf goed voelen. Sinds ik geen suikers meer eet, ben ik 10x fitter.
Je moet jezelf wel een schop onder de kont geven om vooruitgang te boeken. Dat is niet altijd leuk, maar als jij de berg problemen en klussen ziet slinken, is het wel leuk!
Ga ervoor!
Ik denk dat de eerste plaats is dat je mag gaan accepteren dat je in een rouwproces zit en dat je je daar niet goed door mag voelen. En dat je dat rouwproces doorkomt door te luisteren naar wat jij nodig hebt. En tussen de regels door lees ik dat jij behoefte hebt aan rust. Verder niks. Rustiger vaarwater en rustige ontspannen dagen. Dus hoe ga je die rustige momenten pakken?
vrijdag 15 oktober 2021 om 13:23
Herkenbaar gedrag, TO! Het kost veel tijd om op adem te komen helaas. Vind je het ook moeilijk om leuke ontspannen dingen te doen terwijl je het gevoel hebt dat er nog zoveel andere dingen 'moeten'? Wat mij wel heeft geholpen is mijn to do lijstje aan een vriendin of mijn therapeut te laten zien en hun commentaar erop te horen. Meestal was het: streep de helft maar door, dan doe je echt al genoeg.
Wandelen en fietsen doet me erg goed. Soms doe ik dat met een doel onderweg (dan voelt het 'nuttig' en dan heb ik minder schuldgevoel dat ik iets doe voor mezelf) en dan maak ik de wandeling of fietsroute wat langer.
Wandelen en fietsen doet me erg goed. Soms doe ik dat met een doel onderweg (dan voelt het 'nuttig' en dan heb ik minder schuldgevoel dat ik iets doe voor mezelf) en dan maak ik de wandeling of fietsroute wat langer.
vrijdag 15 oktober 2021 om 14:24
Dit herken ik eigenlijk wel, mooi gezegd ook ´alsof uit het niets het licht in mijn leven terugkeert´, soms is er maar twee uurtjes ontspanning/even slapen/lezen nodig om weer iets meer licht te zien.Avage schreef: ↑15-10-2021 12:59Schop onder kont kan helpen, bij mij werkt het juist averechts. Ik ga goed op rust en liefdevolle ondersteuning (van mezelf en anderen). Ik mag het mezelf makkelijk maken, ik mag snacken, ik mag Netflixen, ik mag overdag dutjes doen, de hele dag non stop een boek lezen, huishouden laten versloffen. Ik sta er soms zelf versteld van hoe dan ineens uit het niets het licht in mijn leven terugkeert, alsof het nooit weg was. En dan doe ik fluitend die hele todo list en maak ik het huis schoon.
vrijdag 15 oktober 2021 om 14:27
Als de kinderen hier zijn ga ik tegelijk met ze naar bed, meestal slaap ik daardoor 4 nachten per week minimaal 8/9 uur per nacht. Inderdaad om bij te komen. Nu ze bij ex zijn is het een rommeltje, kinderen zijn wat dat betreft goed voor de structuur... Heb net weekboodschappen gehaald en veel groente gekocht. Vitamine d had ik al gekocht (woon in een land met donkere winters, dus belangrijk), maar nog niet begonnen, goed dat je het zegt. Suikers.... ja, veel zoete zooi gegeten de laatste tijd, veel koffie etc. Denk inderdaad dat er nog veel te winnen is met gezonder eten. Ik rook ook, heb kinderen beloofd om in november te stoppen. Zie ik tegenop.Titanic40 schreef: ↑15-10-2021 13:05
Ik zou naar de huisarts gaan om je vitamine D te laten checken en meteen wat andere waardes meepakken om te laten beoordelen. Een tekort kan heel veel vermoeidheid veroorzaken.
Eet geen toegevoegde suikers en verder zo gezond mogelijk.
Slik magnesium en vit C
Ga wel op tijd naar bed. 8 uur slaap minimaal.
vrijdag 15 oktober 2021 om 14:34
Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik in een rouwproces zit. Voelt niet echt zo, alsof ik rouw om mijn huwelijk. Vooral heel veel opluchting en ruimte ervoor teruggekregen. En na alle zorgen om de kinderen is ook dat eigenlijk erg meegevallen, ze maken het goed. Voelt alsof ik het meeste rouwen gedaan heb tijdens de laatste jaren van mijn huwelijk, met alle wanhoop en depressie die daarbij kwam. Maar misschien speelt idd het laatste stukje rouw ook mee? Ik kan eigenlijk niet zo goed bij mijn gevoel daar. Heel af en toe huil ik plotseling over het teloor gaan van mijn huwelijk, daarna is het weer over.PaterPen schreef: ↑15-10-2021 13:06Ik denk dat de eerste plaats is dat je mag gaan accepteren dat je in een rouwproces zit en dat je je daar niet goed door mag voelen. En dat je dat rouwproces doorkomt door te luisteren naar wat jij nodig hebt. En tussen de regels door lees ik dat jij behoefte hebt aan rust. Verder niks. Rustiger vaarwater en rustige ontspannen dagen. Dus hoe ga je die rustige momenten pakken?
Ik ben net thuis en heb kaarsjes aangedaan, muziekje op. Keuken opgeruimd en boodschappen uitgepakt. En nu moemoemoemoemoemoemoe. Misschien maar even slapen.
Ik vind de tips van 1 taakje per dag doen wel goed (naast werk dan). Ik doe er nu veel meer, jaag mezelf steeds op. Misschien inderdaad doelstelling van 1 per dag, en dat ik daarna mijn rust mag pakken. Dan kom ik er ook vanzelf. Ik wil het graag ´af´ hebben, maar of het nu een paar weken meer of minder duurt maakt voor een aantal dingen eigenilijk niet uit.
vrijdag 15 oktober 2021 om 15:14
Misschien is rouwproces niet het juiste woord in dit geval dan. Misschien: aanpassingstraject? Een nieuw eigen leven opbouwen (en met af en toe verdriet over wat er niet meer is, omdat niemand met de insteek een huwelijk ingaat om dit uiteindelijk te verbreken), een nieuwe structuur met de kinderen, het alleen moeten doen (ook als dit een opluchting is).Bergendalbaan schreef: ↑15-10-2021 14:34Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik in een rouwproces zit. Voelt niet echt zo, alsof ik rouw om mijn huwelijk. Vooral heel veel opluchting en ruimte ervoor teruggekregen. En na alle zorgen om de kinderen is ook dat eigenlijk erg meegevallen, ze maken het goed. Voelt alsof ik het meeste rouwen gedaan heb tijdens de laatste jaren van mijn huwelijk, met alle wanhoop en depressie die daarbij kwam. Maar misschien speelt idd het laatste stukje rouw ook mee? Ik kan eigenlijk niet zo goed bij mijn gevoel daar. Heel af en toe huil ik plotseling over het teloor gaan van mijn huwelijk, daarna is het weer over.
Ik ben net thuis en heb kaarsjes aangedaan, muziekje op. Keuken opgeruimd en boodschappen uitgepakt. En nu moemoemoemoemoemoemoe. Misschien maar even slapen.
Ik vind de tips van 1 taakje per dag doen wel goed (naast werk dan). Ik doe er nu veel meer, jaag mezelf steeds op. Misschien inderdaad doelstelling van 1 per dag, en dat ik daarna mijn rust mag pakken. Dan kom ik er ook vanzelf. Ik wil het graag ´af´ hebben, maar of het nu een paar weken meer of minder duurt maakt voor een aantal dingen eigenilijk niet uit.
vrijdag 15 oktober 2021 om 16:40
To, zo herkenbaar.
Van een hele energieke, actieve jonge vrouw, werd ik voor mijn gevoel 'apatisch' nadat relatie en alle gedoe erom heem,met de vader van mijn kind achter de rug was. Eindelijk mijn eigen plek, fijn huis, lieve familie en vrienden.
En ik was moe..kwam nergens toe. 'k Heb daar aan toegegeven, alleen huisje boompje beestje. Heb zelfs geprobeerd te breien om het gevoel te hebben nuttig bezig te zijn. Achteraf gezien heeft mij en mijn kind dat zo goed gedaan.
Even niets moeten.. daarna kon ik er weer 20 jaar tegenaan
Van een hele energieke, actieve jonge vrouw, werd ik voor mijn gevoel 'apatisch' nadat relatie en alle gedoe erom heem,met de vader van mijn kind achter de rug was. Eindelijk mijn eigen plek, fijn huis, lieve familie en vrienden.
En ik was moe..kwam nergens toe. 'k Heb daar aan toegegeven, alleen huisje boompje beestje. Heb zelfs geprobeerd te breien om het gevoel te hebben nuttig bezig te zijn. Achteraf gezien heeft mij en mijn kind dat zo goed gedaan.
Even niets moeten.. daarna kon ik er weer 20 jaar tegenaan
Alles sal reg kom
vrijdag 15 oktober 2021 om 19:50
Aaaah- wat fijn te horen! Heb net 5 uur geslapen- ik was echt moe geloof ik:-)Sharing* schreef: ↑15-10-2021 16:40To, zo herkenbaar.
Van een hele energieke, actieve jonge vrouw, werd ik voor mijn gevoel 'apatisch' nadat relatie en alle gedoe erom heem,met de vader van mijn kind achter de rug was. Eindelijk mijn eigen plek, fijn huis, lieve familie en vrienden.
En ik was moe..kwam nergens toe. 'k Heb daar aan toegegeven, alleen huisje boompje beestje. Heb zelfs geprobeerd te breien om het gevoel te hebben nuttig bezig te zijn. Achteraf gezien heeft mij en mijn kind dat zo goed gedaan.
Even niets moeten.. daarna kon ik er weer 20 jaar tegenaan
zondag 17 oktober 2021 om 15:27
Eens. Geen schoppen onder kont. Geen lijstjes van wat er nog moet.
Misschien kun je beter een lijstje maken van met hoe weinig je weg kunt komen? Als je 3 uur productief bent op een thuiswerkdag, dan zijn dat toch maar mooi 3 uur. Als je met je collega’s was geweest, had je ook geklooid: kletsen, bureau opruimen, spullen uit magazijn halen, ... gun jezelf dat klooien, dat is ook nodig.
Gezond eten: een zak rauwe wortels wegknagen is ook groente. Vitaminepillen zijn ook vitamine.
Niet doen hoor, schuldgevoel en schamen, dat kost zoveel energie. Je doet niks fout, je bent gewoon moe.
maandag 18 oktober 2021 om 12:58
Ken je de term “mentale vermoeidheid?”
Van lichamelijke vermoeidheid rust je uit door rust te nemen en te slapen.
Met mentale vermoeidheid ligt het iets anders: je hoofd zit te vol, je zenuwstelsel is overbelast door stress en voortdurend vol adrenaline te functioneren.
Je zenuwstelsel tot rust laten komen vraagt een diepere ontspanning. Bij mij helpt dit heel goed: yoga nidra, zoek maar op op YouTube, er staat genoeg. Voor ik ga slapen en als het nodig is ‘s middags ook even.
Misschien heb je hier ook nog wat aan:
https://timemanagement.nl/oververmoeid/
Van lichamelijke vermoeidheid rust je uit door rust te nemen en te slapen.
Met mentale vermoeidheid ligt het iets anders: je hoofd zit te vol, je zenuwstelsel is overbelast door stress en voortdurend vol adrenaline te functioneren.
Je zenuwstelsel tot rust laten komen vraagt een diepere ontspanning. Bij mij helpt dit heel goed: yoga nidra, zoek maar op op YouTube, er staat genoeg. Voor ik ga slapen en als het nodig is ‘s middags ook even.
Misschien heb je hier ook nog wat aan:
https://timemanagement.nl/oververmoeid/
.
