Psyche
alle pijlers
Wie gaf jou vleugels?
donderdag 21 september 2017 om 19:00
Nav Shisha haar topic over de band met je moeder;
Ik trek het even breder naar een onveilige jeugd. Ik heb ooit, jaren geleden, een uitzending van Oprah Winfrey gezien waarin het verschil ter sprake kwam van een onveilige jeugd zonder mensen die zich om je bekommerden en een onveilige jeugd met mensen die zich om je bekommerden. Dat kon de buurvrouw zijn, een lerares, tante, oma etc. Het verschil tussen het wel of niet hebben van mensen die zich om jou bekommerden was gigantisch. Degenen zonder dat soort mensen waren vele malen slechter af in hun latere leven als degenen die dat soort mensen wel hadden gehad. Heb jij een onveilige jeugd gehad, op welk vlak dan ook? En wie waren degenen destijds die het verschil hebben gemaakt voor de rest van je leven?
Bij mij hebben mijn oma en mijn kleuterjuf een enorm verschil gemaakt tussen opgeven en door kunnen gaan door hun liefde betrokkenheid en aandacht. Tussen buigen en breken. Ik ben oprecht benieuwd naar andere ervaringen!
Ik trek het even breder naar een onveilige jeugd. Ik heb ooit, jaren geleden, een uitzending van Oprah Winfrey gezien waarin het verschil ter sprake kwam van een onveilige jeugd zonder mensen die zich om je bekommerden en een onveilige jeugd met mensen die zich om je bekommerden. Dat kon de buurvrouw zijn, een lerares, tante, oma etc. Het verschil tussen het wel of niet hebben van mensen die zich om jou bekommerden was gigantisch. Degenen zonder dat soort mensen waren vele malen slechter af in hun latere leven als degenen die dat soort mensen wel hadden gehad. Heb jij een onveilige jeugd gehad, op welk vlak dan ook? En wie waren degenen destijds die het verschil hebben gemaakt voor de rest van je leven?
Bij mij hebben mijn oma en mijn kleuterjuf een enorm verschil gemaakt tussen opgeven en door kunnen gaan door hun liefde betrokkenheid en aandacht. Tussen buigen en breken. Ik ben oprecht benieuwd naar andere ervaringen!
donderdag 21 september 2017 om 19:29
Onveilige jeugd met niemand. Ik had al vleugels in de vorm van dat ik mij zeer sterk verbonden voelde met "het universum". Ik voelde altijd overal die verbinding met dat planeten, sterren, de hemel. Later bleek altijd deze enorme verbeeldingskracht in me die mij uiteindelijk heeft geholpen en nog steeds helpt. Want voor mij gold: wat er niet is, kun je nog altijd bedenken/verbeelden/creeeren.
donderdag 21 september 2017 om 19:30
Docent (hbo) die me aanspoorde naar decaan te gaan voor psycholoog. Vervolgens was die docent die mij wekelijks bezocht op de opname-afdeling en mij zelfs telefonisch contacteerde toen ik weer thuis was omdat ze zich nog zorgen maakte (en terecht bleek later). Zij heeft mij altijd aangespoord beter te worden en geleerd dat geen hbo-diploma geen kunnen halen mij geen kansloos iemand maakte.
Ik heb haar paar jaar laten persoonlijk kunnen bedanken voor alle steun.
Ik heb haar paar jaar laten persoonlijk kunnen bedanken voor alle steun.
zo is dat!
donderdag 21 september 2017 om 20:37
Mooie insteek van het topic.
Voor mij was er een juf op de basisschool die moeite deed me te begrijpen. Niet dat ik haar vertrouwde, want tot een aantal jaar terug konden alle volwassenen me de boom in. Vertrouwde niemand. Maar als ik terug denk was zij de eerste die me liet merken dat ze in me geloofde.
Voor mij was er een juf op de basisschool die moeite deed me te begrijpen. Niet dat ik haar vertrouwde, want tot een aantal jaar terug konden alle volwassenen me de boom in. Vertrouwde niemand. Maar als ik terug denk was zij de eerste die me liet merken dat ze in me geloofde.
Hips, hopsakee en pierlala.
donderdag 21 september 2017 om 20:58
Wat mooi om even bij stil te staan!
Ik werk met (zwaar) getraumatiseerde (soms erg) jonge kinderen en ik zie bij hen zoveel onmacht, wantrouwen en frustratie. Maar ik zie soms ook gewone kinderen, die gewoon willen spelen of even op schoot willen. Ik wil niet zeggen dat ik hen vleugels geef, daarvoor zit ik vaak te vroeg en op een verkeerde plek in het proces. Maar ik hoop hen wel een beetje veiligheid te geven. En vertrouwen...
Verder hebben wij afgelopen jaar op stel en sprong een aantal weken een (stief)neefje van 13 in huis gehad dat er thuis zo uit klapte dat ze hem gesloten wilde plaatsen. Deze jongen heeft, naast zijn moeder em stiefvader waar het helaas niet altijd even soepel gaat, niemand en ik heb altijd gezegd: ik hoop dat als hij ooit weg wil, hij ons weet te vinden. Hij is nu niet meer bij ons maar door deze tussenoplossing is er een plekje gevonden waar hij voor nu (tijdelijk) hopelijk beter op z'n plek is. Het is niet makkelijk, maar ik probeer dat lijntje met hem wel te houden.
Ik heb zelf (gelukkig) geen onveilige jeugd gehad, maar ik denk nog steeds met een heel vertrouwd gevoel terug aan mijn eerste mentor op het MBO. Zij was de eerste bij wie ik me niet hoefde verdedigen voor de keuzes van mijn ouders, de eerste die het zelfs voor mij op nam tegenover andere volwassenen, die mij in mijn waarde liet en in mij geloofde. En door dit topic heb ik net besloten dat ik ga proberen haar een bericht te sturen om te laten weten dat ze bijzonder voor mij is geweest. Bedankt daarvoor!
Ik werk met (zwaar) getraumatiseerde (soms erg) jonge kinderen en ik zie bij hen zoveel onmacht, wantrouwen en frustratie. Maar ik zie soms ook gewone kinderen, die gewoon willen spelen of even op schoot willen. Ik wil niet zeggen dat ik hen vleugels geef, daarvoor zit ik vaak te vroeg en op een verkeerde plek in het proces. Maar ik hoop hen wel een beetje veiligheid te geven. En vertrouwen...
Verder hebben wij afgelopen jaar op stel en sprong een aantal weken een (stief)neefje van 13 in huis gehad dat er thuis zo uit klapte dat ze hem gesloten wilde plaatsen. Deze jongen heeft, naast zijn moeder em stiefvader waar het helaas niet altijd even soepel gaat, niemand en ik heb altijd gezegd: ik hoop dat als hij ooit weg wil, hij ons weet te vinden. Hij is nu niet meer bij ons maar door deze tussenoplossing is er een plekje gevonden waar hij voor nu (tijdelijk) hopelijk beter op z'n plek is. Het is niet makkelijk, maar ik probeer dat lijntje met hem wel te houden.
Ik heb zelf (gelukkig) geen onveilige jeugd gehad, maar ik denk nog steeds met een heel vertrouwd gevoel terug aan mijn eerste mentor op het MBO. Zij was de eerste bij wie ik me niet hoefde verdedigen voor de keuzes van mijn ouders, de eerste die het zelfs voor mij op nam tegenover andere volwassenen, die mij in mijn waarde liet en in mij geloofde. En door dit topic heb ik net besloten dat ik ga proberen haar een bericht te sturen om te laten weten dat ze bijzonder voor mij is geweest. Bedankt daarvoor!
vrijdag 22 september 2017 om 22:48
Wat een mooi topic.
Ik denk dat ik ik door mijn grote bewijsdrang (ik zal iedereen laten zien dat ik wel goed genoeg ben en er toe doe) mezelf vooral vleugels heb gegeven. Niet altijd gezond, maar het heeft me wel gebracht waar ik nu ben.
Daarnaast een handenarbeidleraar op de middelbare school. Die had wel door dat ik een uitlaatklepnodig had, en van hem mocht ik mijn ideeën helemaal uitvoeren, niks was hem te gek. dat heeft me veel vertrouwen gegeven in mijn creativiteit en de kunst om te proberen en te mogen falen, of niet. Ik weet niet eens meer hoe die man heet. Eigenlijk best een mooi idee om die mensen dat te laten weten, wat ze voor je hebben betekend.
Ik denk dat ik ik door mijn grote bewijsdrang (ik zal iedereen laten zien dat ik wel goed genoeg ben en er toe doe) mezelf vooral vleugels heb gegeven. Niet altijd gezond, maar het heeft me wel gebracht waar ik nu ben.
Daarnaast een handenarbeidleraar op de middelbare school. Die had wel door dat ik een uitlaatklepnodig had, en van hem mocht ik mijn ideeën helemaal uitvoeren, niks was hem te gek. dat heeft me veel vertrouwen gegeven in mijn creativiteit en de kunst om te proberen en te mogen falen, of niet. Ik weet niet eens meer hoe die man heet. Eigenlijk best een mooi idee om die mensen dat te laten weten, wat ze voor je hebben betekend.
