Psyche
alle pijlers
Wie is er niet tevreden over HV of diagnose?
dinsdag 12 januari 2010 om 21:21
na bijna 20 jaar min of meer ellendig te voelen (ben nu 30) heb ik vorig jaar eindelijk de stap durven nemen om hulp te zoeken.
Ik heb twijfels over de zorgvuldigheid waarmee de diagnose is gesteld en heb ook ontdekt dat er nogal een verschil zit tussen de mondelinge uitleg van psych en de diagnose zoals die gesteld is in mijn dossier.
Door aanvullende onderzoeken die ik heb gehad krijg ik het idee dat gebruikelijk is om dingen anders uit te leggen ipv te zeggen waar het op staat.
Nu ben ik wat wantrouwend, desondanks niet gediagnosticeerd met "paranoïde trekken" maar als ik hier vragen over stel, dan ligt het altijd aan mij en nooit aan de hv-er - Wij HV zijn professioneel en jij bent gek
- trek de zorgvuldigheid van hv in twijfel- ben ik narcistisch
- ben ik ergens niet mee eens - ben ik niet in staat om het gestelde te accepteren?
Nu volg ik sinds een aantal maanden 1x pw ambulant psycho ( schema) therapie. Ik heb niet het gevoel dat dit ergens naar toe leidt.
Iigt dit aan mij of heeft iemand ook minder goede ervaringen?
En wat nu? ik ben zo bang dat de therapie niets tot weinig gaat doen. Ik heb echt wel een klik met de therapeut, daar ligt het niet aan, maar de stand van zaken is dat het eerder minder goed gaat dan beter. Misschien ben ik ongeduldig en moet ik het meer tijd geven, wat ik ook ga doen, maar dat sprankje hoop, wat ik had is totaal verdwenen. en daar word ik dan ook weer zo verdrietig van.
Ik voel er ook weinig voor om de ene instantie naar de andere af te lopen.
oei is toch een lang verhaal geworden, was niet de bedoeling.
Hoop dat ik duidelijk heb uitgelegd, want wil graag met jullie over praten...
Ik heb twijfels over de zorgvuldigheid waarmee de diagnose is gesteld en heb ook ontdekt dat er nogal een verschil zit tussen de mondelinge uitleg van psych en de diagnose zoals die gesteld is in mijn dossier.
Door aanvullende onderzoeken die ik heb gehad krijg ik het idee dat gebruikelijk is om dingen anders uit te leggen ipv te zeggen waar het op staat.
Nu ben ik wat wantrouwend, desondanks niet gediagnosticeerd met "paranoïde trekken" maar als ik hier vragen over stel, dan ligt het altijd aan mij en nooit aan de hv-er - Wij HV zijn professioneel en jij bent gek
- trek de zorgvuldigheid van hv in twijfel- ben ik narcistisch
- ben ik ergens niet mee eens - ben ik niet in staat om het gestelde te accepteren?
Nu volg ik sinds een aantal maanden 1x pw ambulant psycho ( schema) therapie. Ik heb niet het gevoel dat dit ergens naar toe leidt.
Iigt dit aan mij of heeft iemand ook minder goede ervaringen?
En wat nu? ik ben zo bang dat de therapie niets tot weinig gaat doen. Ik heb echt wel een klik met de therapeut, daar ligt het niet aan, maar de stand van zaken is dat het eerder minder goed gaat dan beter. Misschien ben ik ongeduldig en moet ik het meer tijd geven, wat ik ook ga doen, maar dat sprankje hoop, wat ik had is totaal verdwenen. en daar word ik dan ook weer zo verdrietig van.
Ik voel er ook weinig voor om de ene instantie naar de andere af te lopen.
oei is toch een lang verhaal geworden, was niet de bedoeling.
Hoop dat ik duidelijk heb uitgelegd, want wil graag met jullie over praten...
dinsdag 12 januari 2010 om 21:29
Je bent niet gek, maar zij hebben een systeem bedacht van etiketjes en hoe je die het best kan behandelen (én declareren bij de verkeraar) en daar werken ze mee. Dus zij weten meer van die diagnoses etc dan jij. Dat maakt jou niet gek ofzo maar je moet je er ook niet te druk om maken.
En verder kan het idd even duren voordat je echt voordeel gaat halen uit je therapie, maar als je daaraan twijfelt, bespreek het gewoon met je psych.
En verder kan het idd even duren voordat je echt voordeel gaat halen uit je therapie, maar als je daaraan twijfelt, bespreek het gewoon met je psych.
dinsdag 12 januari 2010 om 21:31
Ten eerste is het niet zo dat je hulpverlener diagnoses uit mag delen. Dit dient te gebeuren door een psycholoog of psychiater. Vaak word dit zonder uitgebreid onderzoek gedaan. In jouw geval zou ik echter vragen om een PO (psychologisch onderzoek). Dit bestaat uit een flink aantal vragenlijsten en diverse tests. Vaak ben je er minimaal 2 dagdelen aan kwijt. Ik heb ook diverse diagnoses gehad die telkens weer werden veranderd. Natuurlijk psychiaters moeten het ook maar doen met de kennis die ze hebben en het blijven mensen. De een zal een bepaalde trek dus onder een andere noemer plaatsen dan de ander. Echter er zijn dus wel verschillende tests die gedaan kunnen worden om zorgvuldig een diagnose te kunnen stellen. Maar ook dan... het blijft mensen werk. De diagnose op zich is eigenlijk ook helemaal niet belangrijk. Het gaat erom dat er vervolgens een juiste behandeling voor je komt. En indien nodig andere voorzieningen.
dinsdag 12 januari 2010 om 21:33
dinsdag 12 januari 2010 om 21:42
Dat ik me niet druk moet maken over diagnoses heeft mijn huidige psych ook gezegd. Ik heb pas een ander onderzoek gehad en die therapeut had zijn diagnose ook weer gebaseerd op de eerdere diagnose / verslag uit dossier.
Ben ik dan zo veeleisend als ik vind dat ik wel recht heb op een zorgvuldig gestelde diagnose? En waarom is het het feit dat ik het wel belangrijk vind welk etiketje er op mij wordt geplakt niet genoeg?
Ik ga ook bespreken met psych dat ik me een beetje hopeloos voel. Hoelang moet ik wachten totd at het beter gaat?
Ik kan ook niet wachten en proberen het weer zelf te doen, maar daarmee houd ik weer mijn schemavermijdende afhankelijkheidsvalkuil in stand.
Wanneer mag ik dan wel iets verwachten?
Ben ik dan zo veeleisend als ik vind dat ik wel recht heb op een zorgvuldig gestelde diagnose? En waarom is het het feit dat ik het wel belangrijk vind welk etiketje er op mij wordt geplakt niet genoeg?
Ik ga ook bespreken met psych dat ik me een beetje hopeloos voel. Hoelang moet ik wachten totd at het beter gaat?
Ik kan ook niet wachten en proberen het weer zelf te doen, maar daarmee houd ik weer mijn schemavermijdende afhankelijkheidsvalkuil in stand.
Wanneer mag ik dan wel iets verwachten?
dinsdag 12 januari 2010 om 21:44
dinsdag 12 januari 2010 om 21:48
ff "anoniem"
Ik heb ook geen goeie ervaringen met hulpverlening. Ik dacht dat ik nu op de goeie plek zou zitten maar nee, ook hier vallen ze nu door de mand. De diagnose klopt ondertussen wel (hoewel ik zelf erg kan ontkennen maar das een ander verhaal).
Je schrijft "wanneer mag ik dan wel iets verwachten" Nou NU!
Ga met de bezem door het hoenderhok. Een diagnose en onderzoek gebaseerd op eerdere diagnoses en verslagen vind ik geen onderzoek en geen solide diagnose. Vraag om een second opinion.
Probeer op je strepen te gaan staan en desnoods stap je naar een PVP. Elke ggz heeft er eentje. Die kan je wel helpen met klachten.
Je bent niet veeleisend en je hebt recht op goede zorg.
Ik heb ook geen goeie ervaringen met hulpverlening. Ik dacht dat ik nu op de goeie plek zou zitten maar nee, ook hier vallen ze nu door de mand. De diagnose klopt ondertussen wel (hoewel ik zelf erg kan ontkennen maar das een ander verhaal).
Je schrijft "wanneer mag ik dan wel iets verwachten" Nou NU!
Ga met de bezem door het hoenderhok. Een diagnose en onderzoek gebaseerd op eerdere diagnoses en verslagen vind ik geen onderzoek en geen solide diagnose. Vraag om een second opinion.
Probeer op je strepen te gaan staan en desnoods stap je naar een PVP. Elke ggz heeft er eentje. Die kan je wel helpen met klachten.
Je bent niet veeleisend en je hebt recht op goede zorg.
dinsdag 12 januari 2010 om 21:49
diagnose is gedaan door psycholoog.
Het eerste gesprek liep heel erg moeizaam. Vond het al moeilijk genoeg werd me ook nog gevraagd of er een staigaire bij mocht zitten. Omdat ik het zo lullig vond, heb ik maar toegestemd, en na een kwartiertje, omdat ik me zwar ongemakkelijk voelde heb ik gevraagd of ze weg wilde gaan, maar gesprek was al "verpest".
In tweede gesprek gaf psych aan dat niet genoeg info had en daarom nog een aantal gesprekken wilde voeren. Bij 3e gesprek bleek ze toch al het licht te hebben gezien. Ik heb alleen een (semigestructureerd?) interview gehad en niks van de talloze vragenlijsten die op de website staan vermeld.
Overigens heb ik aanvullend 2 psychiatrische onderzoeken gehad. (2 omdat de dr. Rossi 1 maar heel kort had gewerkt en dr. 2 blijkbaar zelf het onderzoek wilde doen). Beide kwamen tot een andere conclusie over de aandoening op zich, maar niet over de zwaarte, dus daar kan ik wel mee leven.
Behandelende psycholoog is dus wel iemand anders dan de diagnose therapeut.
Het eerste gesprek liep heel erg moeizaam. Vond het al moeilijk genoeg werd me ook nog gevraagd of er een staigaire bij mocht zitten. Omdat ik het zo lullig vond, heb ik maar toegestemd, en na een kwartiertje, omdat ik me zwar ongemakkelijk voelde heb ik gevraagd of ze weg wilde gaan, maar gesprek was al "verpest".
In tweede gesprek gaf psych aan dat niet genoeg info had en daarom nog een aantal gesprekken wilde voeren. Bij 3e gesprek bleek ze toch al het licht te hebben gezien. Ik heb alleen een (semigestructureerd?) interview gehad en niks van de talloze vragenlijsten die op de website staan vermeld.
Overigens heb ik aanvullend 2 psychiatrische onderzoeken gehad. (2 omdat de dr. Rossi 1 maar heel kort had gewerkt en dr. 2 blijkbaar zelf het onderzoek wilde doen). Beide kwamen tot een andere conclusie over de aandoening op zich, maar niet over de zwaarte, dus daar kan ik wel mee leven.
Behandelende psycholoog is dus wel iemand anders dan de diagnose therapeut.
dinsdag 12 januari 2010 om 21:56
Wat is PVP?
Heeft iemand wel eens "geklaagd" niet afgewimpeld met jij bent:
-paraniode, dwingend, veeleisend, niet in staat om te accepteren en (voor mij) erger nog narcistisch?
Ik heb dan misschien ergens een kronkel in mijn hoofd, maar echt niet achterlijk. Als ik een ding zeker weet is dat er niks mis is met mijn intelligentie...
Heeft iemand wel eens "geklaagd" niet afgewimpeld met jij bent:
-paraniode, dwingend, veeleisend, niet in staat om te accepteren en (voor mij) erger nog narcistisch?
Ik heb dan misschien ergens een kronkel in mijn hoofd, maar echt niet achterlijk. Als ik een ding zeker weet is dat er niks mis is met mijn intelligentie...
dinsdag 12 januari 2010 om 21:57
Ik denk dat Elmira daar een punt heeft. Een rontgen foto of ct scan halen op dit gebied natuurlijk weinig uit. Het is een wat vager gebied waarbij je het vooral moet hebben van de kennis van de psychiater alsook de duidelijkheid van jouw symptomen. Bij mij zijn er al tig diagnoses gesteld. Nu mag ik door onder de noemer NAO (niet anders te omschrijven) met diverse trekken vermeld van de verschillende reeds eerder gestelde diagnoses. Ik heb van veel een beetje maar niet voldoende om het etiketje te plakken.
Eerlijk gezegd maak ik me er ook niet meer druk om. In het begin schrok ik elke keer weer van de stickertjes die ze uitdeelden maar later dacht ik... prima geef t beesie een naam. Belangrijkste voor mij was dat ik geholpen werd en dat is gebeurd. Een aantal therapieen gehad die niet bleken te werken en een aantal waar ik veel baat bij heb gehad. Maar ik begrijp je behoefte aan een goede diagnose. Soms is die gewoon moeilijk te stellen. Ook voor de beste psychiater. Het blijft toch een inschatting van een persoon.
Eerlijk gezegd maak ik me er ook niet meer druk om. In het begin schrok ik elke keer weer van de stickertjes die ze uitdeelden maar later dacht ik... prima geef t beesie een naam. Belangrijkste voor mij was dat ik geholpen werd en dat is gebeurd. Een aantal therapieen gehad die niet bleken te werken en een aantal waar ik veel baat bij heb gehad. Maar ik begrijp je behoefte aan een goede diagnose. Soms is die gewoon moeilijk te stellen. Ook voor de beste psychiater. Het blijft toch een inschatting van een persoon.
dinsdag 12 januari 2010 om 22:01
Ik zou vragen om een Psychologisch onderzoek. Ik heb hem toen versneld gekregen omdat ik voor een bepaalde therapie echt de juiste diagnose moest hebben mocht ik eraan deel kunnen nemen. Blijkbaar was het oordeel van mijn psychiater alleen niet voldoende en moest het uitgebreid getest worden. Dat is toen gebeurd.
dinsdag 12 januari 2010 om 22:03
quote:PoisenIvy schreef op 12 januari 2010 @ 22:00:
eh ja maar is het dan niet raar dat er helemaal geen vragenlijsten zijn ingevuld? Los van de diagnose lijkt mij dat een weinig zorgvuldig onderzoek op zich.Ja dat gebeurd wel vaker. Maar inderdaad zou ik de diagnose dan meer zien als een richtlijn dan een daadwerkelijke diagnose. Al is het officieel geloof ik wel een diagnose. En kan me voorstellen dat je niet blij word van de plakker narcistisch. Dat is ook niet niks. Als je er zelf van overtuigd bent dat het niet klopt heb je daar waarschijnlijk ook gelijk in. Vaak weet je zelf nog het best wat je mankeert. Gewoon aangeven dat je je er totaal niet in kan vinden en graag een PO wilt hebben omdat je wilt weten wat er precies aan de hand is en vervolgens een daarop gebaseerde behandeling wilt.
eh ja maar is het dan niet raar dat er helemaal geen vragenlijsten zijn ingevuld? Los van de diagnose lijkt mij dat een weinig zorgvuldig onderzoek op zich.Ja dat gebeurd wel vaker. Maar inderdaad zou ik de diagnose dan meer zien als een richtlijn dan een daadwerkelijke diagnose. Al is het officieel geloof ik wel een diagnose. En kan me voorstellen dat je niet blij word van de plakker narcistisch. Dat is ook niet niks. Als je er zelf van overtuigd bent dat het niet klopt heb je daar waarschijnlijk ook gelijk in. Vaak weet je zelf nog het best wat je mankeert. Gewoon aangeven dat je je er totaal niet in kan vinden en graag een PO wilt hebben omdat je wilt weten wat er precies aan de hand is en vervolgens een daarop gebaseerde behandeling wilt.
dinsdag 12 januari 2010 om 22:07
sorry nog een vraagje tussen door.
Ik vraag me sowieso af wat een therapeut kan doen met 1x per week een gesprek van 45 minuten. Niet dat ik veel keus heb met een bijna fulltime baan, maar toch?
Ik overleef het wel, dat is het probleem niet. Maar doen ze dat ook met mensen die nog zwaardere problematiek hebben?
Vraag me af of ze - mag ik ze voor een keer over 1 kam scheren? - zich bewust zijn van de wellicht vele totaal door hulpverlening gedesillusioneerde hulpvragers?
Ik vraag me sowieso af wat een therapeut kan doen met 1x per week een gesprek van 45 minuten. Niet dat ik veel keus heb met een bijna fulltime baan, maar toch?
Ik overleef het wel, dat is het probleem niet. Maar doen ze dat ook met mensen die nog zwaardere problematiek hebben?
Vraag me af of ze - mag ik ze voor een keer over 1 kam scheren? - zich bewust zijn van de wellicht vele totaal door hulpverlening gedesillusioneerde hulpvragers?
dinsdag 12 januari 2010 om 22:12
Nee hoor, voor ieder een andere behandeling. Voor de een werkt 1x per week 3kwartier voor de ander is dat niet voldoende. Zelf heb ik een dagbehandeling gehad. 3x per week een hele dag vol met therapie. Later 11 maand opname. En weer later 1x per week gesprekken. En nu meer een soort van begeleiding eens in de zoveel weken. Niet echt therapie meer.
dinsdag 12 januari 2010 om 22:14
dinsdag 12 januari 2010 om 22:17
NPS lijkt me ook geen fijne diagnose. Had eerder een topic gezien van een nps-er en er werd mi niet heel begripvol gereageerd.
Ik ben overigens niet het NPS etiketje. Als dat zo zou zijn, dan zou het ook wel kloppen dat ik niet in staat ben om dat de accepteren.
Het is niet zo dat ik me niet in de diagnose kan vinden, daar is het ook veel te vaag voor, namelijk persoonlijkheidsstoornis nao met vermoedelijk narcistische, ontwijkende en obsessieve trekken. Ik kan me daar wel in vinden, maar vind het wel een erg makkelijke / weinig zorgvuldige diagnose. Vermoedelijk dit en dat? Tja zo kom je er altijd wel mee weg toch?
Oh ja ik pas een ad(hd) onderzoek gehad. Hoewel ik behoorlijk wat verschijnselen had, waren die dus bijna allemaal verklaarbaar door de "persoonlijkheidsproblematiek".
Of oh nee dat kwam door de hechtingsstoornis - dat zie je vaak bij geadopteerde kinderen ( ik heb niet het idee dat hij veel geadopteerde kinderen ziet) en de rest tja dat was een disciplineprobleem.
Ik ben overigens niet het NPS etiketje. Als dat zo zou zijn, dan zou het ook wel kloppen dat ik niet in staat ben om dat de accepteren.
Het is niet zo dat ik me niet in de diagnose kan vinden, daar is het ook veel te vaag voor, namelijk persoonlijkheidsstoornis nao met vermoedelijk narcistische, ontwijkende en obsessieve trekken. Ik kan me daar wel in vinden, maar vind het wel een erg makkelijke / weinig zorgvuldige diagnose. Vermoedelijk dit en dat? Tja zo kom je er altijd wel mee weg toch?
Oh ja ik pas een ad(hd) onderzoek gehad. Hoewel ik behoorlijk wat verschijnselen had, waren die dus bijna allemaal verklaarbaar door de "persoonlijkheidsproblematiek".
Of oh nee dat kwam door de hechtingsstoornis - dat zie je vaak bij geadopteerde kinderen ( ik heb niet het idee dat hij veel geadopteerde kinderen ziet) en de rest tja dat was een disciplineprobleem.
funny.
dinsdag 12 januari 2010 om 22:24
Dat is inderdaad een heel voorzichtige omschrijving waar ze weinig mee de mist in kunnen gaan. Overigens de ontwijkende trekken staan er bij mij ook in. Was ik alweer vergeten. Het feit dat veel adhd verschijnselen zijn te wijten aan je persoonlijkheidsproblematiek is ook zoiets. Het is lastig. Welk verschijnsel komt nou waar vandaan. Net als bij mij... wisselende stemmingen, kan bij borderline maar ook bij een bipolaire stoornis. En dus ook bij mij die wisselingen in diagnose. De ene keer leek het meer op borderline, de andere keer weer meer op bipolair en dan was het weer meer ontwijkend en afhankelijk. Het was gewoon niet duidelijk. Vandaar ook mijn ontstane houding mbt diagnoses. Ik hecht er weinig waarde meer aan. Het is gewoon een beetje een grijs gebied. Diverse mogelijkheden en tja, zeg dan maar eens wat het moet zijn. Maar in jouw geval is er al na 3 keer een diagnose gesteld ? Dat is wel erg snel. Mijn eerste diagnose kreeg ik ook na een keer of 3. Maar die werd dus elke keer weer bijgesteld. Wellicht in jouw geval ook nog wel ?
dinsdag 12 januari 2010 om 22:27
Zou je kunnen doen maar ik zou eerst vragen om een PO. Evt. een second opinion aanvragen bij een psychiater.
Trouwens een PVP is een patienten vertrouwens persoon. Elke instelling heeft er minstens 1. Daar kun je naartoe als je niet tevreden bent over de gang van zaken. Ik heb er goede ervaringen mee. Ze kunnen soms veel voor je betekenen. Ik heb er goede ervaringen mee (ben destijds mee geweest met mijn ex vriend naar de pvp. dus niet voor mezelf)
Trouwens een PVP is een patienten vertrouwens persoon. Elke instelling heeft er minstens 1. Daar kun je naartoe als je niet tevreden bent over de gang van zaken. Ik heb er goede ervaringen mee. Ze kunnen soms veel voor je betekenen. Ik heb er goede ervaringen mee (ben destijds mee geweest met mijn ex vriend naar de pvp. dus niet voor mezelf)
dinsdag 12 januari 2010 om 22:28
