Psyche
alle pijlers
Wie is er niet tevreden over HV of diagnose?
dinsdag 12 januari 2010 om 21:21
na bijna 20 jaar min of meer ellendig te voelen (ben nu 30) heb ik vorig jaar eindelijk de stap durven nemen om hulp te zoeken.
Ik heb twijfels over de zorgvuldigheid waarmee de diagnose is gesteld en heb ook ontdekt dat er nogal een verschil zit tussen de mondelinge uitleg van psych en de diagnose zoals die gesteld is in mijn dossier.
Door aanvullende onderzoeken die ik heb gehad krijg ik het idee dat gebruikelijk is om dingen anders uit te leggen ipv te zeggen waar het op staat.
Nu ben ik wat wantrouwend, desondanks niet gediagnosticeerd met "paranoïde trekken" maar als ik hier vragen over stel, dan ligt het altijd aan mij en nooit aan de hv-er - Wij HV zijn professioneel en jij bent gek
- trek de zorgvuldigheid van hv in twijfel- ben ik narcistisch
- ben ik ergens niet mee eens - ben ik niet in staat om het gestelde te accepteren?
Nu volg ik sinds een aantal maanden 1x pw ambulant psycho ( schema) therapie. Ik heb niet het gevoel dat dit ergens naar toe leidt.
Iigt dit aan mij of heeft iemand ook minder goede ervaringen?
En wat nu? ik ben zo bang dat de therapie niets tot weinig gaat doen. Ik heb echt wel een klik met de therapeut, daar ligt het niet aan, maar de stand van zaken is dat het eerder minder goed gaat dan beter. Misschien ben ik ongeduldig en moet ik het meer tijd geven, wat ik ook ga doen, maar dat sprankje hoop, wat ik had is totaal verdwenen. en daar word ik dan ook weer zo verdrietig van.
Ik voel er ook weinig voor om de ene instantie naar de andere af te lopen.
oei is toch een lang verhaal geworden, was niet de bedoeling.
Hoop dat ik duidelijk heb uitgelegd, want wil graag met jullie over praten...
Ik heb twijfels over de zorgvuldigheid waarmee de diagnose is gesteld en heb ook ontdekt dat er nogal een verschil zit tussen de mondelinge uitleg van psych en de diagnose zoals die gesteld is in mijn dossier.
Door aanvullende onderzoeken die ik heb gehad krijg ik het idee dat gebruikelijk is om dingen anders uit te leggen ipv te zeggen waar het op staat.
Nu ben ik wat wantrouwend, desondanks niet gediagnosticeerd met "paranoïde trekken" maar als ik hier vragen over stel, dan ligt het altijd aan mij en nooit aan de hv-er - Wij HV zijn professioneel en jij bent gek
- trek de zorgvuldigheid van hv in twijfel- ben ik narcistisch
- ben ik ergens niet mee eens - ben ik niet in staat om het gestelde te accepteren?
Nu volg ik sinds een aantal maanden 1x pw ambulant psycho ( schema) therapie. Ik heb niet het gevoel dat dit ergens naar toe leidt.
Iigt dit aan mij of heeft iemand ook minder goede ervaringen?
En wat nu? ik ben zo bang dat de therapie niets tot weinig gaat doen. Ik heb echt wel een klik met de therapeut, daar ligt het niet aan, maar de stand van zaken is dat het eerder minder goed gaat dan beter. Misschien ben ik ongeduldig en moet ik het meer tijd geven, wat ik ook ga doen, maar dat sprankje hoop, wat ik had is totaal verdwenen. en daar word ik dan ook weer zo verdrietig van.
Ik voel er ook weinig voor om de ene instantie naar de andere af te lopen.
oei is toch een lang verhaal geworden, was niet de bedoeling.
Hoop dat ik duidelijk heb uitgelegd, want wil graag met jullie over praten...
dinsdag 12 januari 2010 om 22:30
nee de makkelijk diagnose is na anderhalf (half is 1e gesprek met staigaire erbij) gesprek gesteld. Het derde gesprek was het zogenaamde adviesgesprek.
en voor mij is het wel heel erg belangrijk om te weten of ik wel of niet add heb, want dan zou een deel, al is het maar 1 fractie, verbeterd kunnen worden met een wat pilletjes. Al is het maar een plan b voor als over een tijdje blijkt dat de therapie echt niets doet...
en voor mij is het wel heel erg belangrijk om te weten of ik wel of niet add heb, want dan zou een deel, al is het maar 1 fractie, verbeterd kunnen worden met een wat pilletjes. Al is het maar een plan b voor als over een tijdje blijkt dat de therapie echt niets doet...
dinsdag 12 januari 2010 om 22:30
quote:PoisenIvy schreef op 12 januari 2010 @ 22:00:
eh ja maar is het dan niet raar dat er helemaal geen vragenlijsten zijn ingevuld? Los van de diagnose lijkt mij dat een weinig zorgvuldig onderzoek op zich.
Nee, dat hoeft niet raar te zijn, een (semi) gestructureerd interview is vaak grondiger dan vragenlijsten omdat er meer uitgevraagd kan worden nav de antwoorden die je geeft.
Veel hulpverleners geven diagnoses 'tegen wil en dank', omdat een behandeling zonder diagnose niet vergoed wordt door de verzekeraar. Het kan dan voorkomen dat een DSM-IV etiket (persoonlijkheidsstoornis huppeldepup) uit het dossier anders wordt toegelicht. Niet om jou om de tuin te leiden, maar omdat zo'n diagnose lang niet altijd weergeeft wat er echt aan de hand is. Maar die mogelijkheid - weergeven wat er echt aan de hand is, wat er onderliggend speelt en wat ermee samenhangt- geeft de DSM niet en hoeft de verzekeraar ook niet te hebben. Zou zoiets mee kunnen spelen?
eh ja maar is het dan niet raar dat er helemaal geen vragenlijsten zijn ingevuld? Los van de diagnose lijkt mij dat een weinig zorgvuldig onderzoek op zich.
Nee, dat hoeft niet raar te zijn, een (semi) gestructureerd interview is vaak grondiger dan vragenlijsten omdat er meer uitgevraagd kan worden nav de antwoorden die je geeft.
Veel hulpverleners geven diagnoses 'tegen wil en dank', omdat een behandeling zonder diagnose niet vergoed wordt door de verzekeraar. Het kan dan voorkomen dat een DSM-IV etiket (persoonlijkheidsstoornis huppeldepup) uit het dossier anders wordt toegelicht. Niet om jou om de tuin te leiden, maar omdat zo'n diagnose lang niet altijd weergeeft wat er echt aan de hand is. Maar die mogelijkheid - weergeven wat er echt aan de hand is, wat er onderliggend speelt en wat ermee samenhangt- geeft de DSM niet en hoeft de verzekeraar ook niet te hebben. Zou zoiets mee kunnen spelen?
dinsdag 12 januari 2010 om 22:37
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, maar waarom dan tegenover mij niet eerlijk?
Daarbij heeft het voor mij ok consequenties voor het add onderzoek gehad, in de uitleg over dat onderzoek kwam toch naar voren (letterlijk gevraagd) dat zij de eerdere diagnose als vaststaand feit zien, waardoor hij (weer andere psych was dat) hij er absoluut zeker van was dat ik geen add heb.
Moet nog wel het rapport lezen, heb ik opgevraagd aangezien ik eerder heb ervaren dat er een verschil kan zijn tussen mondelinge toelichting en wat er op papier staat.
Daarbij heeft het voor mij ok consequenties voor het add onderzoek gehad, in de uitleg over dat onderzoek kwam toch naar voren (letterlijk gevraagd) dat zij de eerdere diagnose als vaststaand feit zien, waardoor hij (weer andere psych was dat) hij er absoluut zeker van was dat ik geen add heb.
Moet nog wel het rapport lezen, heb ik opgevraagd aangezien ik eerder heb ervaren dat er een verschil kan zijn tussen mondelinge toelichting en wat er op papier staat.
dinsdag 12 januari 2010 om 22:47
snap dat je soms door zure appeltjes moet bijten. Maar het is niet de inzichten en inhoud van de therapie waardoor ik me slechter voel. Meer het nodig hebben van de therapie en de frustraties die het heeft opgeleverd in combinatie met de uitzichtloosheid levert nogal wat ehhh depressieve gevoelens op.
Als de moraal van het verhaal is dat het niet te verhelpen is, maar dat ik er maar mee moet leren leven, tja dat punt had ik al bereikt.
Door een heel erg blij door psyq geworden (niet liefdes)vriendje heb ik de stap genomen omdat ik even dacht dat het voor mij dan misschien ook mogelijk was om het niveau van overleven te overstijgen. Dat ik ook een beetje gelukkig kan zijn, plezier kan hebben hebben en het leven op zich niet als een zware last zie. Maar heb het gevoel dat dat de zoveelste illusie is...
Als de moraal van het verhaal is dat het niet te verhelpen is, maar dat ik er maar mee moet leren leven, tja dat punt had ik al bereikt.
Door een heel erg blij door psyq geworden (niet liefdes)vriendje heb ik de stap genomen omdat ik even dacht dat het voor mij dan misschien ook mogelijk was om het niveau van overleven te overstijgen. Dat ik ook een beetje gelukkig kan zijn, plezier kan hebben hebben en het leven op zich niet als een zware last zie. Maar heb het gevoel dat dat de zoveelste illusie is...
dinsdag 12 januari 2010 om 22:52
quote:PoisenIvy schreef op 12 januari 2010 @ 22:37:
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, maar waarom dan tegenover mij niet eerlijk?
Daarbij heeft het voor mij ok consequenties voor het add onderzoek gehad, in de uitleg over dat onderzoek kwam toch naar voren (letterlijk gevraagd) dat zij de eerdere diagnose als vaststaand feit zien, waardoor hij (weer andere psych was dat) hij er absoluut zeker van was dat ik geen add heb.
Moet nog wel het rapport lezen, heb ik opgevraagd aangezien ik eerder heb ervaren dat er een verschil kan zijn tussen mondelinge toelichting en wat er op papier staat.
Eerlijkheid is essentieel, en zodra je daar over twijfelt heeft een behandeling weinig zin. Ik denk dat het goed is dat je duidelijkheid vraagt, en als je blijft twijfelen aan de diagnose vraag ik me af in hoeverre je huidige behandeling je kan helpen. Heb je het daar ook over gehad?
En je schrijft dat er een klik tussen jou en de psych, maar tegelijkertijd lijk je hem niet te vertrouwen. Misschien vertrouw je niet zo snel mensen en is dat een deel van jouw probleem, maar als dat niet het geval is zou ik dat ook aankaarten. Want als iemand zoveel energie kwijt is aan de 'relatie' blijft er weinig over voor het werken aan de klacht (tenzij het samenvalt).
Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, maar waarom dan tegenover mij niet eerlijk?
Daarbij heeft het voor mij ok consequenties voor het add onderzoek gehad, in de uitleg over dat onderzoek kwam toch naar voren (letterlijk gevraagd) dat zij de eerdere diagnose als vaststaand feit zien, waardoor hij (weer andere psych was dat) hij er absoluut zeker van was dat ik geen add heb.
Moet nog wel het rapport lezen, heb ik opgevraagd aangezien ik eerder heb ervaren dat er een verschil kan zijn tussen mondelinge toelichting en wat er op papier staat.
Eerlijkheid is essentieel, en zodra je daar over twijfelt heeft een behandeling weinig zin. Ik denk dat het goed is dat je duidelijkheid vraagt, en als je blijft twijfelen aan de diagnose vraag ik me af in hoeverre je huidige behandeling je kan helpen. Heb je het daar ook over gehad?
En je schrijft dat er een klik tussen jou en de psych, maar tegelijkertijd lijk je hem niet te vertrouwen. Misschien vertrouw je niet zo snel mensen en is dat een deel van jouw probleem, maar als dat niet het geval is zou ik dat ook aankaarten. Want als iemand zoveel energie kwijt is aan de 'relatie' blijft er weinig over voor het werken aan de klacht (tenzij het samenvalt).
dinsdag 12 januari 2010 om 22:57
Mijn geloof ik het ooit 'genezen' is al lang opgegeven. Toch... heb ik wel diverse handvatten mee gekregen om goed voor mezelf te kunnen zorgen. Zo heb ik nu inzicht in mijn eigen gedrag, mijn valkuilen en de momenten waarop ik absoluut actie moet ondernemen. Er zijn hele plannen voor opgezet. Voor elke fase een actie. Zo leer ik steeds eerder te herkennen dat het weer fout dreigt te gaan en kan ik ingrijpen. Hoe eerder in het stadium ik het ontdek, hoe makkelijker ik het weer kan ombuigen. Zit ik later in het stadium dan word het steeds moeilijker. Voor mij is het ook gewoon noodzaak zo'n plan. Ik ben namelijk bij tijd en wijle behoorlijk suicidaal. Maar goed, door middel van de juiste therapie en de juiste inzichten lukt het me om die suicidale momenten te voorkomen. Dus nee genezing verwacht ik niet. Maar 't leven is een stuk aangenamer geworden doordat ik op tijd kan ingrijpen nu. In plaats van dat het me allemaal maar 'overkomt'
dinsdag 12 januari 2010 om 23:03
eh ja ben wel wantrouwend en daarbij zeker wat dit betreft, omdat het over mij gaat, ook wel een controlfreak.
Ik vertrouw mijn psychotherapeut wel, is een overigens een dame, dus waar ik nu een behandeling volg, maar heb minder vertrouwen in de zorgvuldigheid van de andere 2 psychologen die de diagnoses hebben gesteld:
dus psych 1 je hebt PS NAO met vermoedelijk narcistisch, ontwijkende en obsessieve trekken (diagnose kan ik me wel in vinden, maar omdat "trekken" iets anders is dan bijvoorbeeld echteen ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, maar twijfel ik over de zorgvuldigheid van haar onderzoek en vind ik de diagnose breed / vaag)
psych 2 adhd onderzoek twijfel ik aan zijn zorgvuldigheid omdat hij het verhaal an psych 1 heeft meegenomen.
Nu snap ik dat dat wordt meegenomen, maar als je vooraf al een bepaald idee hebt, hoe "objectief" ben je dan nog? voor zoer dat uberhaupt mogelijk is.
De psych 3 vertrouw ik wel, maar zij zal haar collegae niet afvallen. Dat snap ik, ik vind het ook not done om mijn collegae naar buiten toe af te vallen, maar ik kan daar niks mee.
Ik vertrouw mijn psychotherapeut wel, is een overigens een dame, dus waar ik nu een behandeling volg, maar heb minder vertrouwen in de zorgvuldigheid van de andere 2 psychologen die de diagnoses hebben gesteld:
dus psych 1 je hebt PS NAO met vermoedelijk narcistisch, ontwijkende en obsessieve trekken (diagnose kan ik me wel in vinden, maar omdat "trekken" iets anders is dan bijvoorbeeld echteen ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, maar twijfel ik over de zorgvuldigheid van haar onderzoek en vind ik de diagnose breed / vaag)
psych 2 adhd onderzoek twijfel ik aan zijn zorgvuldigheid omdat hij het verhaal an psych 1 heeft meegenomen.
Nu snap ik dat dat wordt meegenomen, maar als je vooraf al een bepaald idee hebt, hoe "objectief" ben je dan nog? voor zoer dat uberhaupt mogelijk is.
De psych 3 vertrouw ik wel, maar zij zal haar collegae niet afvallen. Dat snap ik, ik vind het ook not done om mijn collegae naar buiten toe af te vallen, maar ik kan daar niks mee.
dinsdag 12 januari 2010 om 23:24
ik heb je gehoord hoor HP. Thanx.Ik ga ook zeker actie ondernemen.
Ik wacht het gesprek van deze week af met de psych over de behandeling.
Voor het add onderzoek wacht ik even de rapportage af. Als deze geen onderbouwing geeft, dan vraag ik om een second opinion.
hompeltje - ik heb het gevoel dat jij het veel zwaarder hebt of had en ik vind dat oprecht heel naar. Wel goed dat je een manier hebt gevonden om het toch een een beetje te handelen.
Dank voor de vele lieve reacties.
Voel me al weer wat sterker met de gedachte dat ik niet de enige ben die zo z'n twijfels heeft.
En daarbij als je als hulpverlener niet houdt van mondige patientjes, jouw ding als waarheid ziet en mijn opmerkingen afwimpelt met het zal wel aan jou liggen, wie is hier dan de f*cking narcist?
Ik wacht het gesprek van deze week af met de psych over de behandeling.
Voor het add onderzoek wacht ik even de rapportage af. Als deze geen onderbouwing geeft, dan vraag ik om een second opinion.
hompeltje - ik heb het gevoel dat jij het veel zwaarder hebt of had en ik vind dat oprecht heel naar. Wel goed dat je een manier hebt gevonden om het toch een een beetje te handelen.
Dank voor de vele lieve reacties.
Voel me al weer wat sterker met de gedachte dat ik niet de enige ben die zo z'n twijfels heeft.
En daarbij als je als hulpverlener niet houdt van mondige patientjes, jouw ding als waarheid ziet en mijn opmerkingen afwimpelt met het zal wel aan jou liggen, wie is hier dan de f*cking narcist?
woensdag 13 januari 2010 om 01:06
quote:PoisenIvy schreef op 12 januari 2010 @ 23:24:
ik heb je gehoord hoor HP. Thanx.Ik ga ook zeker actie ondernemen.
Ik wacht het gesprek van deze week af met de psych over de behandeling.
Voor het add onderzoek wacht ik even de rapportage af. Als deze geen onderbouwing geeft, dan vraag ik om een second opinion.
hompeltje - ik heb het gevoel dat jij het veel zwaarder hebt of had en ik vind dat oprecht heel naar. Wel goed dat je een manier hebt gevonden om het toch een een beetje te handelen.
Dank voor de vele lieve reacties.
Voel me al weer wat sterker met de gedachte dat ik niet de enige ben die zo z'n twijfels heeft.
En daarbij als je als hulpverlener niet houdt van mondige patientjes, jouw ding als waarheid ziet en mijn opmerkingen afwimpelt met het zal wel aan jou liggen, wie is hier dan de f*cking narcist?
Fijn dat je je gesterkt voelt.
En goed dat je actie gaat ondernemen.
Voor wat betreft het wel of niet zwaarder hebben... ieders pijn is pijn. En vergelijken is iets wat je snel doet (ook ik hoor) maar het doet er eigenlijk niet toe. Ik wil je veel sterkte en vooral kracht toewensen. En vertrouw op je eigen gevoel. Als jij je er niet prettig onder voelt... dan moet er meer gebeuren. Punt.
You go girl!
ik heb je gehoord hoor HP. Thanx.Ik ga ook zeker actie ondernemen.
Ik wacht het gesprek van deze week af met de psych over de behandeling.
Voor het add onderzoek wacht ik even de rapportage af. Als deze geen onderbouwing geeft, dan vraag ik om een second opinion.
hompeltje - ik heb het gevoel dat jij het veel zwaarder hebt of had en ik vind dat oprecht heel naar. Wel goed dat je een manier hebt gevonden om het toch een een beetje te handelen.
Dank voor de vele lieve reacties.
Voel me al weer wat sterker met de gedachte dat ik niet de enige ben die zo z'n twijfels heeft.
En daarbij als je als hulpverlener niet houdt van mondige patientjes, jouw ding als waarheid ziet en mijn opmerkingen afwimpelt met het zal wel aan jou liggen, wie is hier dan de f*cking narcist?
Fijn dat je je gesterkt voelt.
En goed dat je actie gaat ondernemen.
Voor wat betreft het wel of niet zwaarder hebben... ieders pijn is pijn. En vergelijken is iets wat je snel doet (ook ik hoor) maar het doet er eigenlijk niet toe. Ik wil je veel sterkte en vooral kracht toewensen. En vertrouw op je eigen gevoel. Als jij je er niet prettig onder voelt... dan moet er meer gebeuren. Punt.
You go girl!
woensdag 13 januari 2010 om 09:49
Vaak is genezen niet het doel, maar zoals hompeltjepompeltje beschrijft gaat het meer om het leren leven met en accepteren hoe je bent. Maar ook daar gaat het 'jeuken voordat het heelt' aan vooraf.
Kritisch zijn ten aanzien van je psych is niets mis mee, maar je moet ook kunnen herkennen bij jezelf wanneer je doorschiet in het wantrouwen. En om erop te vertrouwen dat je psych daarin gelijk zal hebben zul je eerst een vertrouwensband met je psych moeten ontwikkelen (dat is dus een beetje een vicieuze circel). Daar kan soms al heel wat tijd voor nodig zijn denk ik. Dat punt zou ik bespreken met je psych (nummer welke dan ook).
Veel persoonlijkheidsstoornis-trekken zijn extreme versies van 'normale' persoonlijkheidstrekken. Kritisch zijn wordt dus narcistisch/paranoide, etc. Die grenzen zijn vaak heel ambigu, maar het gaat erom dat jij leert herkennen waar de grens zit en niet in je comfortzone te blijven zitten van nét over die grenzen gaan om jezelf veilig te voelen. Maar je juist open te stellen en mensen door je 'iglo' te laten komen en dingen van een ander aan te durven nemen.
Kritisch zijn ten aanzien van je psych is niets mis mee, maar je moet ook kunnen herkennen bij jezelf wanneer je doorschiet in het wantrouwen. En om erop te vertrouwen dat je psych daarin gelijk zal hebben zul je eerst een vertrouwensband met je psych moeten ontwikkelen (dat is dus een beetje een vicieuze circel). Daar kan soms al heel wat tijd voor nodig zijn denk ik. Dat punt zou ik bespreken met je psych (nummer welke dan ook).
Veel persoonlijkheidsstoornis-trekken zijn extreme versies van 'normale' persoonlijkheidstrekken. Kritisch zijn wordt dus narcistisch/paranoide, etc. Die grenzen zijn vaak heel ambigu, maar het gaat erom dat jij leert herkennen waar de grens zit en niet in je comfortzone te blijven zitten van nét over die grenzen gaan om jezelf veilig te voelen. Maar je juist open te stellen en mensen door je 'iglo' te laten komen en dingen van een ander aan te durven nemen.
woensdag 13 januari 2010 om 10:31
NAO is een lastig schemergebied, als de mensen niet verder komen dan NAO denk ik dat je het zelf ook niet moet hebben van een diagnose. Als je twijfelt over een niet opgemerkte ADD stoornis is het mss een optie om te gaan shoppen naar iemand die hierover beslist uitsluiting kan geven, een ADHD/ADD deskundige dus? Via patientenverenigingen kun je mss aan suggesties komen.
Verder denk ik dat als je zelf ADD vermoedt, dat je kunt proberen om je leven in te richten als dat van een ADD'er. Het lijkt erop dat je je nu erg ophangt aan de mogelijkheden qua medicatie, maar het is niet direct zinloos om eerst in de richting van vaardigheden aanleren te werken. Als je daar op de lange duur nog niet mee uitkomt kun je altijd nog overleggen over medicatie. Heb je overigens al overleg gehad met een psychiater over medicatie?
Een ontwikkelingsstoornis (is ADD dat?) sluit overigens persoonlijkheidsstoornissen niet uit, dus als deze worden genoemd zou ik zeker onderzoeken in hoeverre je daarmee aan de slag kan.
Teleurgesteld in hulpverlening ben ik ook best wel. Ik vraag me na vele jaren begeleiding nog steeds af wat het allemaal inhoudt. Ik vermoed wel dat er op persoonlijkheidsstoornissen meer actief gewerkt wordt dan op ontwikkelingsstoornissen, dus in die zin hoef je er niet rouwig om te zijn dat de ADD niet wordt onderkend.
Het najagen van een diagnose heeft me uiteindelijk niet zoveel opgeleverd. Hooguit erkenning. Probeer niet in die valkuil te stappen, probeer voor jezelf helder te krijgen met welke problemen je aan de slag wil en vraag de hulpverleners hoe ze je hierbij denken te gaan begeleiden.
Verder denk ik dat als je zelf ADD vermoedt, dat je kunt proberen om je leven in te richten als dat van een ADD'er. Het lijkt erop dat je je nu erg ophangt aan de mogelijkheden qua medicatie, maar het is niet direct zinloos om eerst in de richting van vaardigheden aanleren te werken. Als je daar op de lange duur nog niet mee uitkomt kun je altijd nog overleggen over medicatie. Heb je overigens al overleg gehad met een psychiater over medicatie?
Een ontwikkelingsstoornis (is ADD dat?) sluit overigens persoonlijkheidsstoornissen niet uit, dus als deze worden genoemd zou ik zeker onderzoeken in hoeverre je daarmee aan de slag kan.
Teleurgesteld in hulpverlening ben ik ook best wel. Ik vraag me na vele jaren begeleiding nog steeds af wat het allemaal inhoudt. Ik vermoed wel dat er op persoonlijkheidsstoornissen meer actief gewerkt wordt dan op ontwikkelingsstoornissen, dus in die zin hoef je er niet rouwig om te zijn dat de ADD niet wordt onderkend.
Het najagen van een diagnose heeft me uiteindelijk niet zoveel opgeleverd. Hooguit erkenning. Probeer niet in die valkuil te stappen, probeer voor jezelf helder te krijgen met welke problemen je aan de slag wil en vraag de hulpverleners hoe ze je hierbij denken te gaan begeleiden.
woensdag 13 januari 2010 om 12:23
Het lijkt mijn verhaal wel.
Ik heb een jaar geleden een stempel PDD-NOS gekregen. Ik ben het hier niet mee eens om meerdere redenen. Ik denk zelf dat het ADD is. Het verschil voor mij zit in de achterliggende oorzaak van het sociale gebeuren. Ik accepteer niet dat zij met deze diagnose een soort van zeggen: je kan het van nature niet.
Ik wil een second opinion laten uitvoeren maar daarnaast ben ik wel bezig met het toepassen van tips die aan ADD'ers gegeven worden en ik slik al ik wil medicatie.
Nu nog die diagnose veranderen en een goede coach vinden.
Ik heb een jaar geleden een stempel PDD-NOS gekregen. Ik ben het hier niet mee eens om meerdere redenen. Ik denk zelf dat het ADD is. Het verschil voor mij zit in de achterliggende oorzaak van het sociale gebeuren. Ik accepteer niet dat zij met deze diagnose een soort van zeggen: je kan het van nature niet.
Ik wil een second opinion laten uitvoeren maar daarnaast ben ik wel bezig met het toepassen van tips die aan ADD'ers gegeven worden en ik slik al ik wil medicatie.
Nu nog die diagnose veranderen en een goede coach vinden.
woensdag 13 januari 2010 om 22:41
vandaag gesproken met behandelend psych. We hebben afgesproken om eerst aan "onze " relatie te werken. De vertrouwenskwestie is idd een vicieuze cirkel, ik weet wel dat ik haar moet en kan vertrouwen, maar dat neemt niet weg dat ik het anders voel.
Ik heb inmiddels ook mijn adhd rapportage gelezen en toevallig ook de onderzoeker gesproken. In het gesprek maar ook de rapportage is hij wat minder stellig en wordt er wederom vooral over vermoedens gesproken. Overigens heft hij zich eerder gepresenteerd als psycholoog en nu staat is ie opeens psych. verpleegkundige. Hoewel ik nog steeds twijfels heb over de diagnose, wil ik eerst het hechtingsproblematiek bespreken / onderzoeken met mijn huidige psych.
als na afronding van de huidige therapie ik nog steeds adhd verschijnselen ervaar, dan laat ik opnieuw onderzoek / so doen.
Ik denk dat het op dit moment geen zin heeft.
Overigens ik vind het raar om mijn leven in te richten als add-er als ik het niet heb. Voor veel probleempjes als de administratie en impulsiviteit heb ik aardige methodes ontwikkeld om daar mee om te gaan. Verder ga ik op zoek naar een schoonmaker, hoop ik dat ik niet wordt ontslagen door chronisch te laat komen en neem ik het kwijtraken van sleutels als dan niet in deur) pinpasje etc maar voor lief, aan het stempeltje "lui" was ik al gewend, en add of niet, het "anders" voelen veranderd niet, de oorzaak is niet belangrijk en heb er zelf geen moeite mee.
Wat ik overal terug vind, is dat voor ad(h)d vooral medicatie helpt. Als er ergens een stofje ontbreekt of zo iets, kun je praten wat je wilt, maar lijkt mij een pilletje toch handiger.
Het is niet zo dat ik perse pillen wil, als dat het was dan zou ik ze wel op internet bestellen.
Maja, good luck!. Volgens de adhd onderzoeker zijn ze van psyq in Den haag wat "makkelijker". Hij gaf ook aan dat er een aantal vrij gevestigde psychiaters zijn, die ook a makkelijker zijn met diagnose en op test basis bereid zijn om medicatie
te vertstrekken. Als je echt heel erg overtuigd bent, dat je het hebt, kun je volgens mij vrij makkelijk het onderzoek manipuleren met passende antwoorden, maar ik betwijfel of dat handig is. Overigens heb ik gelezen dat PDD-NOS nog wel eens wil voorkomen in combinatie met ADD ...het eens hoeft het ander niet uit te sluiten.
en nu op tijd naar bed?
Ik heb inmiddels ook mijn adhd rapportage gelezen en toevallig ook de onderzoeker gesproken. In het gesprek maar ook de rapportage is hij wat minder stellig en wordt er wederom vooral over vermoedens gesproken. Overigens heft hij zich eerder gepresenteerd als psycholoog en nu staat is ie opeens psych. verpleegkundige. Hoewel ik nog steeds twijfels heb over de diagnose, wil ik eerst het hechtingsproblematiek bespreken / onderzoeken met mijn huidige psych.
als na afronding van de huidige therapie ik nog steeds adhd verschijnselen ervaar, dan laat ik opnieuw onderzoek / so doen.
Ik denk dat het op dit moment geen zin heeft.
Overigens ik vind het raar om mijn leven in te richten als add-er als ik het niet heb. Voor veel probleempjes als de administratie en impulsiviteit heb ik aardige methodes ontwikkeld om daar mee om te gaan. Verder ga ik op zoek naar een schoonmaker, hoop ik dat ik niet wordt ontslagen door chronisch te laat komen en neem ik het kwijtraken van sleutels als dan niet in deur) pinpasje etc maar voor lief, aan het stempeltje "lui" was ik al gewend, en add of niet, het "anders" voelen veranderd niet, de oorzaak is niet belangrijk en heb er zelf geen moeite mee.
Wat ik overal terug vind, is dat voor ad(h)d vooral medicatie helpt. Als er ergens een stofje ontbreekt of zo iets, kun je praten wat je wilt, maar lijkt mij een pilletje toch handiger.
Het is niet zo dat ik perse pillen wil, als dat het was dan zou ik ze wel op internet bestellen.
Maja, good luck!. Volgens de adhd onderzoeker zijn ze van psyq in Den haag wat "makkelijker". Hij gaf ook aan dat er een aantal vrij gevestigde psychiaters zijn, die ook a makkelijker zijn met diagnose en op test basis bereid zijn om medicatie
te vertstrekken. Als je echt heel erg overtuigd bent, dat je het hebt, kun je volgens mij vrij makkelijk het onderzoek manipuleren met passende antwoorden, maar ik betwijfel of dat handig is. Overigens heb ik gelezen dat PDD-NOS nog wel eens wil voorkomen in combinatie met ADD ...het eens hoeft het ander niet uit te sluiten.
en nu op tijd naar bed?
donderdag 14 januari 2010 om 08:45
quote:PoisenIvy schreef op 13 januari 2010 @ 22:41:
Wat ik overal terug vind, is dat voor ad(h)d vooral medicatie helpt. Als er ergens een stofje ontbreekt of zo iets, kun je praten wat je wilt, maar lijkt mij een pilletje toch handiger.
da's niet waar hoor. een pilletje helpt maar een beetje. Juist coaching helpt het beste in combinatie met medicatie
Overigens heb ik gelezen dat PDD-NOS nog wel eens wil voorkomen in combinatie met ADD ...het eens hoeft het ander niet uit te sluiten. Volgens Dimence sluit het een het ander wel uit. Erg raar hoor de berichten er over. Ach ja ik ben er gewoon niet van overtuigd dat de oorzaak in de ASS-hoek ligt. ff doortesten dus maar Jij ook succes met alles. Second opinion kan je altijd aanvragen en wie jij als coach wil mag je ook zelf kiezen.
Wat ik overal terug vind, is dat voor ad(h)d vooral medicatie helpt. Als er ergens een stofje ontbreekt of zo iets, kun je praten wat je wilt, maar lijkt mij een pilletje toch handiger.
da's niet waar hoor. een pilletje helpt maar een beetje. Juist coaching helpt het beste in combinatie met medicatie
Overigens heb ik gelezen dat PDD-NOS nog wel eens wil voorkomen in combinatie met ADD ...het eens hoeft het ander niet uit te sluiten. Volgens Dimence sluit het een het ander wel uit. Erg raar hoor de berichten er over. Ach ja ik ben er gewoon niet van overtuigd dat de oorzaak in de ASS-hoek ligt. ff doortesten dus maar Jij ook succes met alles. Second opinion kan je altijd aanvragen en wie jij als coach wil mag je ook zelf kiezen.
donderdag 14 januari 2010 om 08:45
quote:PoisenIvy schreef op 13 januari 2010 @ 22:41:
Wat ik overal terug vind, is dat voor ad(h)d vooral medicatie helpt. Als er ergens een stofje ontbreekt of zo iets, kun je praten wat je wilt, maar lijkt mij een pilletje toch handiger.
da's niet waar hoor. een pilletje helpt maar een beetje. Juist coaching helpt het beste in combinatie met medicatie
Overigens heb ik gelezen dat PDD-NOS nog wel eens wil voorkomen in combinatie met ADD ...het eens hoeft het ander niet uit te sluiten. Volgens Dimence sluit het een het ander wel uit. Erg raar hoor de berichten er over. Ach ja ik ben er gewoon niet van overtuigd dat de oorzaak in de ASS-hoek ligt. ff doortesten dus maar Jij ook succes met alles. Second opinion kan je altijd aanvragen en wie jij als coach wil mag je ook zelf kiezen.
Wat ik overal terug vind, is dat voor ad(h)d vooral medicatie helpt. Als er ergens een stofje ontbreekt of zo iets, kun je praten wat je wilt, maar lijkt mij een pilletje toch handiger.
da's niet waar hoor. een pilletje helpt maar een beetje. Juist coaching helpt het beste in combinatie met medicatie
Overigens heb ik gelezen dat PDD-NOS nog wel eens wil voorkomen in combinatie met ADD ...het eens hoeft het ander niet uit te sluiten. Volgens Dimence sluit het een het ander wel uit. Erg raar hoor de berichten er over. Ach ja ik ben er gewoon niet van overtuigd dat de oorzaak in de ASS-hoek ligt. ff doortesten dus maar Jij ook succes met alles. Second opinion kan je altijd aanvragen en wie jij als coach wil mag je ook zelf kiezen.
donderdag 14 januari 2010 om 10:02
Waar ik van op kijk is dat een psychiatrisch verpleegkundige de diagnose heeft gesteld. Dat mag voor zover ik weet helemaal niet! Die mensen zijn daar simpelweg niet voldoende voor opgeleid. Wat ze wel mogen is jou behandelen. Ik zou toch eens even een gesprek met een psychiater aanvragen als ik jou was. Het klinkt allemaal een beetje niet zo proffesioneel. Bij Dimence is het ook altijd zo dat je een 'behandelaar' over het algemeen is dit of een psycholoog of een psychiater. Deze is eindverantwoordelijk voor de behandeling. Dat wil niet zeggen dat je behandelaar ook daadwerkelijk de meeste input levert in jouw behandeling. Maar wel eens in de zoveel tijd dat je een gesprek hebt. Een behandelaar zorgt ook voor een diagnose normaliter of draagt dit over aan een aan jou gekoppelde psychiater. Ik vind het echt allemaal een beetje raar zoals het bij jou gaat hoor. Psychiatrisch verpleegkundigen kunnen best een heleboel voor je betekenen maar niet een diagnose stellen!
donderdag 14 januari 2010 om 22:08
oh hompeltje, nu breng je me toch ernstig weer aan het twijfelen.
Ik vond het ook heel erg vreemd dat de onderzoeker eerder werd gepresenteerd als gz-psycholoog en in de brief naar mijn huisarts ondertekend met psychiatrisch verpleegkundige. Ik zie dat eea wel met een psychiater is besproken, maar ja die is weer niet bij het gesprek aanwezig geweest....
Daarbij heeft hij ook een inschatting gemaakt van mijn intelligentieniveau, waar ik ernstig aan twijfel. Ik hoorde pas dat 80% van de nederlanders zichzelf inschat als bovengemiddeld intelligent dus je zou je kunnen afvragen of ik in staat ben om het zelf goed in te schatten.
Toch denk ik dat het goed is voor mij om het nu even te laten rusten en ook goed om met de huidige behandelende psycholoog uit te zoeken of en in welke mate hechtingsproblematiek speelt en wat dat voor mij betekent.
Als ik over een tijdje nog steeds denk dat add een rol kan spelen, dan lijkt het me ook handig om dit te combineren met een po en zeker een intelligentie onderzoek, omdat dit nogal bepalend is voor de mate waarin je "tekortkomingen" kan compenseren. Ben nu a wat onderzoekmoe en b voel weinig voor een nieuwe teleurstelling. Ik zie wel in dat ik zelf daar zo'n drama van maak, maar nu even genoeg drama gehad, want er blijft nog plenty over.
Ik vond het ook heel erg vreemd dat de onderzoeker eerder werd gepresenteerd als gz-psycholoog en in de brief naar mijn huisarts ondertekend met psychiatrisch verpleegkundige. Ik zie dat eea wel met een psychiater is besproken, maar ja die is weer niet bij het gesprek aanwezig geweest....
Daarbij heeft hij ook een inschatting gemaakt van mijn intelligentieniveau, waar ik ernstig aan twijfel. Ik hoorde pas dat 80% van de nederlanders zichzelf inschat als bovengemiddeld intelligent dus je zou je kunnen afvragen of ik in staat ben om het zelf goed in te schatten.
Toch denk ik dat het goed is voor mij om het nu even te laten rusten en ook goed om met de huidige behandelende psycholoog uit te zoeken of en in welke mate hechtingsproblematiek speelt en wat dat voor mij betekent.
Als ik over een tijdje nog steeds denk dat add een rol kan spelen, dan lijkt het me ook handig om dit te combineren met een po en zeker een intelligentie onderzoek, omdat dit nogal bepalend is voor de mate waarin je "tekortkomingen" kan compenseren. Ben nu a wat onderzoekmoe en b voel weinig voor een nieuwe teleurstelling. Ik zie wel in dat ik zelf daar zo'n drama van maak, maar nu even genoeg drama gehad, want er blijft nog plenty over.
donderdag 14 januari 2010 om 22:25
Comorbiditeit
ADHD wordt vaak vergezeld door één of meer andere stoornissen (comorbiditeit). Vaak hebben deze stoornissen overlappende symptomen, wat de diagnose lastig maakt. Gedacht kan worden aan autisme, angststoornissen, stemmingsstoornissen middelenmisbruik (verslaving) of persoonlijkheidsstoornissen.
ik weet niet meer van welke site dit komt. Ook op de site www.levente.nl staat ook dat adhd kan voorkomen in combinatie met autisme-achtige aandoeningen.
Ik lees ook dat de meningen nogal verdeeld zijn.
Dus daar kan je ook lekker niks mee.
volgens mij is pillen in combi met coaching wel het beste, maar lees wel veel dat alleen coaching minder effectief is.
ADHD wordt vaak vergezeld door één of meer andere stoornissen (comorbiditeit). Vaak hebben deze stoornissen overlappende symptomen, wat de diagnose lastig maakt. Gedacht kan worden aan autisme, angststoornissen, stemmingsstoornissen middelenmisbruik (verslaving) of persoonlijkheidsstoornissen.
ik weet niet meer van welke site dit komt. Ook op de site www.levente.nl staat ook dat adhd kan voorkomen in combinatie met autisme-achtige aandoeningen.
Ik lees ook dat de meningen nogal verdeeld zijn.
Dus daar kan je ook lekker niks mee.
volgens mij is pillen in combi met coaching wel het beste, maar lees wel veel dat alleen coaching minder effectief is.
