Psyche
alle pijlers
Wie weet dat je anti-depressieva slikt?
vrijdag 20 januari 2017 om 14:20
Ik heb vanochtend de eerste anti-depressiva pil genomen en nu vraag ik me ineens af: aan wie zal ik dit vertellen?
Op m'n werk? Ik heb een best verantwoordelijke baan, zou dit invloed hebben op mijn beoordeling? Mijn ex, de vader van mijn kinderen, moet hij dat weten? Vriendinnen?
Tot nu toe weet 1 vriendin het, hoe open zijn jullie over je anti-depressiva gebruik?
Op m'n werk? Ik heb een best verantwoordelijke baan, zou dit invloed hebben op mijn beoordeling? Mijn ex, de vader van mijn kinderen, moet hij dat weten? Vriendinnen?
Tot nu toe weet 1 vriendin het, hoe open zijn jullie over je anti-depressiva gebruik?
vrijdag 20 januari 2017 om 17:53
vrijdag 20 januari 2017 om 21:47
Ik slik geen medicijnen maar ik zou het niemand vertellen. Zoiets wordt makkelijk doorverteld aan mensen die er niets mee te maken hebben. Ook klachten en pijnen zou ik voor mezelf houden.
Op een forum kan je wel gewoon vertellen wat je wil, mits je niet herkenbaar bent.
Op een forum kan je wel gewoon vertellen wat je wil, mits je niet herkenbaar bent.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zaterdag 21 januari 2017 om 01:55
quote:Juniper_ schreef op 20 januari 2017 @ 15:35:
Mijn man, ouders, zus, vriendinnen en een paar collega's. Dat laatste omdat ik een tijd uit de running ben geweest wegens burn out en depressie
Eigenlijk ben ik er best open over als het ooit toevallig ter sprake komt. Er heerst zo'n taboe op terwijl ik met medicatie gewoon heel goed functioneer. Ik mis gewoon een stofje in mijn hersenen
Dat laatste. Ik ben er heel open over, en merk dat hoe opener ik ben, hoe minder raar mensen reageren. Ik stel mezelf niet voor met 'hoi, ik ben Nausicaa en ik slik AD' net als je je niet voorstelt met 'ik ben Pietje en ik heb diabetes'. Maar als het gesprek er over gaat of het om een andere reden ter sprake komt vertel ik het wel gewoon. Net als de reden waarom.
Er zijn heel veel misverstanden over AD, ik lees hier vaak genoeg dat je bv helemaal afgestompt zou worden. Dat geldt voor heel veel mensen helemaal niet. Mensen zijn altijd verbaasd als ik er over vertel want 'jij bent juist zo gezellig en sociaal en optimistisch enz'. Eh ja, met die pillen wel ja. Zonder ook wel, maar dan moet ik er vreselijk hard voor werken en dat is doodvermoeiend. Juist doordat mensen in gaan zien dat je helemaal niet raar hoeft te zijn om baat te hebben bij AD, reageren ze ook minder vreemd.
Maar ik heb er geen algemene aankondiging van gemaakt toen ik ermee begon of zo. Ik vind het zelf niet zon enorm ding namelijk. Gewoon wanneer het van toepassing is in het gesprek, net als bv wanneer het over tennis gaat en je vertelt dat jij ook tennist. En met de jaren weet volgens mij bijna iedereen in mijn omgeving het wel. Familie, vrienden, collega's.
Op dit moment is het voor jou nog iets groots, als je het nu gaat aankondigen breng je dat over. En dan voelt het voor anderen dus ook als iets groots en belangrijks. Natuurlijk kun je het prima delen met mensen dicht bij je, met wie je ook andere persoonlijke dingen deelt. Met de rest van de wereld zou ik even wachten tot het voor jezelf minder groot is, en je weet of het werkt voor jou.
Mijn man, ouders, zus, vriendinnen en een paar collega's. Dat laatste omdat ik een tijd uit de running ben geweest wegens burn out en depressie
Eigenlijk ben ik er best open over als het ooit toevallig ter sprake komt. Er heerst zo'n taboe op terwijl ik met medicatie gewoon heel goed functioneer. Ik mis gewoon een stofje in mijn hersenen
Dat laatste. Ik ben er heel open over, en merk dat hoe opener ik ben, hoe minder raar mensen reageren. Ik stel mezelf niet voor met 'hoi, ik ben Nausicaa en ik slik AD' net als je je niet voorstelt met 'ik ben Pietje en ik heb diabetes'. Maar als het gesprek er over gaat of het om een andere reden ter sprake komt vertel ik het wel gewoon. Net als de reden waarom.
Er zijn heel veel misverstanden over AD, ik lees hier vaak genoeg dat je bv helemaal afgestompt zou worden. Dat geldt voor heel veel mensen helemaal niet. Mensen zijn altijd verbaasd als ik er over vertel want 'jij bent juist zo gezellig en sociaal en optimistisch enz'. Eh ja, met die pillen wel ja. Zonder ook wel, maar dan moet ik er vreselijk hard voor werken en dat is doodvermoeiend. Juist doordat mensen in gaan zien dat je helemaal niet raar hoeft te zijn om baat te hebben bij AD, reageren ze ook minder vreemd.
Maar ik heb er geen algemene aankondiging van gemaakt toen ik ermee begon of zo. Ik vind het zelf niet zon enorm ding namelijk. Gewoon wanneer het van toepassing is in het gesprek, net als bv wanneer het over tennis gaat en je vertelt dat jij ook tennist. En met de jaren weet volgens mij bijna iedereen in mijn omgeving het wel. Familie, vrienden, collega's.
Op dit moment is het voor jou nog iets groots, als je het nu gaat aankondigen breng je dat over. En dan voelt het voor anderen dus ook als iets groots en belangrijks. Natuurlijk kun je het prima delen met mensen dicht bij je, met wie je ook andere persoonlijke dingen deelt. Met de rest van de wereld zou ik even wachten tot het voor jezelf minder groot is, en je weet of het werkt voor jou.
zaterdag 21 januari 2017 om 01:59
quote:zelus73 schreef op 21 januari 2017 @ 01:32:
Mocht je gevaarlijk werk verrichten, dan lijkt het mij wel logisch om dit te melden aan je chef.
Heb je een doodnormale saaie kantoorbaan. dan zal dat weinig effect hebben op je werk.Waarom precies? Ik denk dat ik best 'gevaarlijk' werk doe, maar waarom zou ik het moeten melden aan de chef? AD zijn geen kalmeringsmiddelen waarvan je als een zombie rond gaat lopen. Je hebt alleen kans op ziek worden door bijwerkingen, maar je hebt ook kans op ziek worden door een virus momenteel. Als je je ziek gaat voelen of de klachten nemen echt in ernst toe (dat kan in het begin), dan moet je je uiteraard ziekmelden en geen gevaarlijke dingen doen. Net als wanneer je griep hebt of zo'n heftige migraine dat je scheel ziet. Maar je gaat toch ook niet van tevoren aan je chef melden dat er een kans is dat je migraine krijgt, of griep of zo.
Mocht je gevaarlijk werk verrichten, dan lijkt het mij wel logisch om dit te melden aan je chef.
Heb je een doodnormale saaie kantoorbaan. dan zal dat weinig effect hebben op je werk.Waarom precies? Ik denk dat ik best 'gevaarlijk' werk doe, maar waarom zou ik het moeten melden aan de chef? AD zijn geen kalmeringsmiddelen waarvan je als een zombie rond gaat lopen. Je hebt alleen kans op ziek worden door bijwerkingen, maar je hebt ook kans op ziek worden door een virus momenteel. Als je je ziek gaat voelen of de klachten nemen echt in ernst toe (dat kan in het begin), dan moet je je uiteraard ziekmelden en geen gevaarlijke dingen doen. Net als wanneer je griep hebt of zo'n heftige migraine dat je scheel ziet. Maar je gaat toch ook niet van tevoren aan je chef melden dat er een kans is dat je migraine krijgt, of griep of zo.
zaterdag 21 januari 2017 om 12:22
quote:nausicaa schreef op 21 januari 2017 @ 01:55:
[...]
Dat laatste. Ik ben er heel open over, en merk dat hoe opener ik ben, hoe minder raar mensen reageren. Ik stel mezelf niet voor met 'hoi, ik ben Nausicaa en ik slik AD' net als je je niet voorstelt met 'ik ben Pietje en ik heb diabetes'. Maar als het gesprek er over gaat of het om een andere reden ter sprake komt vertel ik het wel gewoon. Net als de reden waarom.
Er zijn heel veel misverstanden over AD, ik lees hier vaak genoeg dat je bv helemaal afgestompt zou worden. Dat geldt voor heel veel mensen helemaal niet. Mensen zijn altijd verbaasd als ik er over vertel want 'jij bent juist zo gezellig en sociaal en optimistisch enz'. Eh ja, met die pillen wel ja. Zonder ook wel, maar dan moet ik er vreselijk hard voor werken en dat is doodvermoeiend. Juist doordat mensen in gaan zien dat je helemaal niet raar hoeft te zijn om baat te hebben bij AD, reageren ze ook minder vreemd.
Maar ik heb er geen algemene aankondiging van gemaakt toen ik ermee begon of zo. Ik vind het zelf niet zon enorm ding namelijk. Gewoon wanneer het van toepassing is in het gesprek, net als bv wanneer het over tennis gaat en je vertelt dat jij ook tennist. En met de jaren weet volgens mij bijna iedereen in mijn omgeving het wel. Familie, vrienden, collega's.
Op dit moment is het voor jou nog iets groots, als je het nu gaat aankondigen breng je dat over. En dan voelt het voor anderen dus ook als iets groots en belangrijks. Natuurlijk kun je het prima delen met mensen dicht bij je, met wie je ook andere persoonlijke dingen deelt. Met de rest van de wereld zou ik even wachten tot het voor jezelf minder groot is, en je weet of het werkt voor jou.
Voor mij geldt precies hetzelfde!
Wel heb ik een baan met een vast contract en de kans dat mijn functie om een of andere reden verdwijnt is minimaal, ik kan me wel voorstellen dat dat wat uitmaakt.
[...]
Dat laatste. Ik ben er heel open over, en merk dat hoe opener ik ben, hoe minder raar mensen reageren. Ik stel mezelf niet voor met 'hoi, ik ben Nausicaa en ik slik AD' net als je je niet voorstelt met 'ik ben Pietje en ik heb diabetes'. Maar als het gesprek er over gaat of het om een andere reden ter sprake komt vertel ik het wel gewoon. Net als de reden waarom.
Er zijn heel veel misverstanden over AD, ik lees hier vaak genoeg dat je bv helemaal afgestompt zou worden. Dat geldt voor heel veel mensen helemaal niet. Mensen zijn altijd verbaasd als ik er over vertel want 'jij bent juist zo gezellig en sociaal en optimistisch enz'. Eh ja, met die pillen wel ja. Zonder ook wel, maar dan moet ik er vreselijk hard voor werken en dat is doodvermoeiend. Juist doordat mensen in gaan zien dat je helemaal niet raar hoeft te zijn om baat te hebben bij AD, reageren ze ook minder vreemd.
Maar ik heb er geen algemene aankondiging van gemaakt toen ik ermee begon of zo. Ik vind het zelf niet zon enorm ding namelijk. Gewoon wanneer het van toepassing is in het gesprek, net als bv wanneer het over tennis gaat en je vertelt dat jij ook tennist. En met de jaren weet volgens mij bijna iedereen in mijn omgeving het wel. Familie, vrienden, collega's.
Op dit moment is het voor jou nog iets groots, als je het nu gaat aankondigen breng je dat over. En dan voelt het voor anderen dus ook als iets groots en belangrijks. Natuurlijk kun je het prima delen met mensen dicht bij je, met wie je ook andere persoonlijke dingen deelt. Met de rest van de wereld zou ik even wachten tot het voor jezelf minder groot is, en je weet of het werkt voor jou.
Voor mij geldt precies hetzelfde!
Wel heb ik een baan met een vast contract en de kans dat mijn functie om een of andere reden verdwijnt is minimaal, ik kan me wel voorstellen dat dat wat uitmaakt.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
