Psyche
alle pijlers
Woede
maandag 27 mei 2019 om 17:19
Ik heb al een eerder topic geopend over mijn exvriend, depressie, en denasleep ervan.
Ik wil nu een topic wijden aan woede/woedebuien. Ik merk dat ik heel snel opgefokt ben sinds die tijd. Iets hoeft maar mis te gaan en vanbinnen ontplof ik. Naar de buitenwereld gedraag ik me netjes en rustig,maar mijn gevoel kookt over.
Vandaag ging mijn pinpas stuk en ik moest een nieuwe aanvragen. Ik heb 10 minuten staan wachten, en toen iemand eindelijk opnam had ik ze het liefst verrotgescholden. Hetzelfde geldt voor mensen die veel te lang ergens over doen, zoals pinnen omdat ze met iemand kletsen, langzaam lopen omdat ze op hun telefoon kijken, etc. Krijsende kinderen, luide muziek... ik ben heel snel overprikkeld.
Ik probeer het te channelen door te sporten, maar dat helpt maar tijdelijk. Binnenkort ga ik met mijn therapeut kijken naar verhoging van medicatie maar tot die tijd moet ik ermee omgaan.
Ik zou nooit iemand iets aandoen overigens, het zijn puur gedachten en gevoelens.
Wie herkent dit? Hoe deal jij?
Ik wil nu een topic wijden aan woede/woedebuien. Ik merk dat ik heel snel opgefokt ben sinds die tijd. Iets hoeft maar mis te gaan en vanbinnen ontplof ik. Naar de buitenwereld gedraag ik me netjes en rustig,maar mijn gevoel kookt over.
Vandaag ging mijn pinpas stuk en ik moest een nieuwe aanvragen. Ik heb 10 minuten staan wachten, en toen iemand eindelijk opnam had ik ze het liefst verrotgescholden. Hetzelfde geldt voor mensen die veel te lang ergens over doen, zoals pinnen omdat ze met iemand kletsen, langzaam lopen omdat ze op hun telefoon kijken, etc. Krijsende kinderen, luide muziek... ik ben heel snel overprikkeld.
Ik probeer het te channelen door te sporten, maar dat helpt maar tijdelijk. Binnenkort ga ik met mijn therapeut kijken naar verhoging van medicatie maar tot die tijd moet ik ermee omgaan.
Ik zou nooit iemand iets aandoen overigens, het zijn puur gedachten en gevoelens.
Wie herkent dit? Hoe deal jij?
Sugar and spice, and everything nice.
maandag 27 mei 2019 om 17:24
Het kost gewoon tijd om stress er een beetje uit te gooien. Goed dat je ermee aan de slag gaat.
Wat mij helpt is elke keer als ik me aan anderen erger, me te realiseren dat dat is omdat ik last heb van stress. Dat het niet aan de ander ligt, maar aan mij. Verder proberen wat meer af te sluiten, altijd een koptelefoon bij me voor muziek, dat soort dingen. Het is tijdelijk.
Wat mij helpt is elke keer als ik me aan anderen erger, me te realiseren dat dat is omdat ik last heb van stress. Dat het niet aan de ander ligt, maar aan mij. Verder proberen wat meer af te sluiten, altijd een koptelefoon bij me voor muziek, dat soort dingen. Het is tijdelijk.
maandag 27 mei 2019 om 17:42
maandag 27 mei 2019 om 17:48
Dat ken ik. Voor de buitenwereld ben ik een (heel) rustig persoon. Iemand die geen ruzie maakt. Maar mijn gevoel daarentegen. De dingen die jij opnoemt daar kan ik me ook vreselijk aan ergeren. Net als oversteken op onoverzichtelijke kruispunten of zebrapaden. Voor mijn gevoel sta ik dan al lang te wachten. Denk ik eindelijk over te kunnen. Komt er wéér een auto, fietser, voetganger. In mijn gedachten heb ik al heel wat mensen omver gereden. Als iemand verkeerd naar me kijkt of te lang aankijkt, kijk ik weg. Maar het liefst zou ik die persoon dan gaan uitschelden. Ook ik ben heel snel overprikkeld, heb ASS. Dat snel ergeren heb ik altijd wel gehad, maar hoe ouder ik wordt hoe minder ik van anderen verdraag. Eigenlijk vind ik mensen, op een paar uitzonderingen na, helemaal niet zo leuk. Komt ook deels door teleurstellingen. En als dingen uitlopen of anders dan gepland vloek ik een paar keer zacht of in mezelf. Goed dat je er therapie voor zoekt. Ik heb dat nog niet specifiek gedaan voor dit. Omdat ik mijn frustratie niet echt uit. In tegenstelling tot mijn collega. Die valt echt mensen aan als het niet gaat zoals zij wil. En vervolgens meldt ze zich dan ziek.
hondenmens wijzigde dit bericht op 27-05-2019 17:54
26.62% gewijzigd
maandag 27 mei 2019 om 17:54
maandag 27 mei 2019 om 17:55
Hier nog een ASS-er die het herkent. Als ik overprikkeld ben, ben ik van binnen echt een monster. Gebeurt vaak na een werkdag, dan rij ik terug naar huis en irriteer me mateloos aan mijn medeweggebruikers. In de winkel kan ik alle mensen in de rij voor de kassa wel aan de kant rammen want ze zijn allemaal sloom, dom en superstom.
En als ik dan rustig thuis op de bank hang, beginnen er buiten kinderen te gillen. Nou die mogen van mij gerust afgeschoten worden.
Maar niemand zal dat merken, ik zal me netjes gedragen en beheersen. De uitbarsting komt wel als ik alleen ben en niemand er last van zal hebben.
Wat mij helpt is om regelmatig te leven, goede planning maken en me daaraan houden. Stoom afblazen bij mijn coach. Zo nu en dan even een half uurtje slapen om weer wat energie te krijgen. Sporten. Gezond eten. En af en toe lekker hard schelden als ik in de auto zit en toch niemand me hoort.
En als ik dan rustig thuis op de bank hang, beginnen er buiten kinderen te gillen. Nou die mogen van mij gerust afgeschoten worden.
Maar niemand zal dat merken, ik zal me netjes gedragen en beheersen. De uitbarsting komt wel als ik alleen ben en niemand er last van zal hebben.
Wat mij helpt is om regelmatig te leven, goede planning maken en me daaraan houden. Stoom afblazen bij mijn coach. Zo nu en dan even een half uurtje slapen om weer wat energie te krijgen. Sporten. Gezond eten. En af en toe lekker hard schelden als ik in de auto zit en toch niemand me hoort.
maandag 27 mei 2019 om 17:56
Nee, thuis (beter voor de omgeving ja). Wilde je ook gaan sporten op straat dan?Kandijsuiker schreef: ↑27-05-2019 17:52Zing jij op straat ja? Ik denk dat ik veel mensen dan gehoorschade toebreng.
Nee, het zijn gewoon dingen die je kunt doen om wat rustiger te worden over de hele linie.
maandag 27 mei 2019 om 17:56
Het is de reden dat mijn contract niet wordt verlengd. Ik heb veel kritiek geuit dit jaar. Dom,maar ik trok het niet meer, al dat aangekloot.hondenmens schreef: ↑27-05-2019 17:48Dat ken ik. Voor de buitenwereld ben ik een (heel) rustig persoon. Iemand die niet uit zichzelf ruzie maakt. Maar mijn gevoel daarentegen. De dingen die jij opnoemt daar kan ik me ook vreselijk aan ergeren. Net als oversteken op onoverzichtelijke kruispunten of zebrapaden. Voor mijn gevoel sta ik dan al lang te wachten. Denk ik eindelijk over te kunnen. Komt er wéér een auto, fietser, voetganger. In mijn gedachten heb ik al heel wat mensen omver gereden. Als iemand verkeerd naar me kijkt of te lang aankijkt, kijk ik weg. Maar het liefst zou ik die persoon dan gaan uitschelden. Ook ik ben heel snel overprikkeld, heb ASS. Dat snel ergeren heb ik altijd wel gehad, maar hoe ouder ik wordt hoe minder ik van anderen verdraag. Eigenlijk vind ik mensen, op een paar uitzonderingen na, helemaal niet zo leuk. Komt ook deels door teleurstellingen. En als dingen uitlopen of anders dan gepland vloek ik een paar keer zacht of in mezelf. Goed dat je er therapie voor zoekt. Ik heb dat nog niet specifiek gedaan voor dit. Omdat ik mijn frustratie niet echt uit. In tegenstelling tot mijn collega. Die valt echt mensen aan als het niet gaat zoals zij wil. En vervolgens meldt ze zich dan ziek.
Sugar and spice, and everything nice.
maandag 27 mei 2019 om 17:56
maandag 27 mei 2019 om 17:59
Ik had als kind wel agressieve buien, dat ik tegen deuren trapte. Maar ik ben eroverheen gegroeid en heb het naar binnen gekeerd.multomap schreef: ↑27-05-2019 17:55Hier nog een ASS-er die het herkent. Als ik overprikkeld ben, ben ik van binnen echt een monster. Gebeurt vaak na een werkdag, dan rij ik terug naar huis en irriteer me mateloos aan mijn medeweggebruikers. In de winkel kan ik alle mensen in de rij voor de kassa wel aan de kant rammen want ze zijn allemaal sloom, dom en superstom.
En als ik dan rustig thuis op de bank hang, beginnen er buiten kinderen te gillen. Nou die mogen van mij gerust afgeschoten worden.
Maar niemand zal dat merken, ik zal me netjes gedragen en beheersen. De uitbarsting komt wel als ik alleen ben en niemand er last van zal hebben.
Wat mij helpt is om regelmatig te leven, goede planning maken en me daaraan houden. Stoom afblazen bij mijn coach. Zo nu en dan even een half uurtje slapen om weer wat energie te krijgen. Sporten. Gezond eten. En af en toe lekker hard schelden als ik in de auto zit en toch niemand me hoort.
Mijn leven is al vrij geplanned, en ik heb nu zo min mogelijk sociale dingen naast het werk staan. Zet me nu op een festival en ik word dol.
Sugar and spice, and everything nice.
maandag 27 mei 2019 om 18:01
Nou, dan doe je dat toch.
maandag 27 mei 2019 om 18:07
maandag 27 mei 2019 om 18:18
Vaak wordt het gegeven als onderdeel van een therapie (bij mij was het een onderdeel van dialectische gedragstherapie voor autisten)
Ik was ook constant zo ontzettend boos! Niet dat ik er iets van liet merken, maar in mijn hoofd had ik iedereen in mijn omgeving al meerdere keren onthoofd of overreden. Achteraf gezien had het te maken met overprikkeling en niet goed mijn grenzen aangeven (niet in contact staan me je gevoel, waardoor je onbewust je grenzen overgaat). Zodra ik daar beter in werd, had ik eigenlijk geen last meer van die woede.
Succes!
maandag 27 mei 2019 om 18:39
Als kleuter schopte of krabde ik wel eens terug als iemand me wat aandeed. Maar dat duurde altijd even. Ik had de pech dat alleen werd gezien wat IK deed. Niet wat die ander naar mij gedaan had. Dus ik was dan degene die een standje of straf kreeg. Mijn ouders zagen het soms gebeuren (bij ons in de straat of op zwemles) en geloofden mij.
Soms (niet vaak) kan ik tegen mijn moeder wel eens te snauwen. Als iets langer duurt dan gehoopt of als ze me met iets wil helpen wat ik op dat moment niet nodig vind. Of als ze enthousiast gaat vertellen over iets en mijn hoofd daar niet naar staat. Een keer zaten we in de auto. Ik reed en zag het stoplicht best laat. Mijn moeder keihard: "Hoooooooooo ik wil nog niet dood hoor!" Ik schrok van haar reactie (hard geluid) en werd kwaad. Zei dat ze zelf maar ging rijden als ze het beter wist. Nee dat ging ze niet doen. Ze zei dat als ik niet verder reed zij wel lopend ging. Zulke dingen begrijp ik dus niet.
Soms (niet vaak) kan ik tegen mijn moeder wel eens te snauwen. Als iets langer duurt dan gehoopt of als ze me met iets wil helpen wat ik op dat moment niet nodig vind. Of als ze enthousiast gaat vertellen over iets en mijn hoofd daar niet naar staat. Een keer zaten we in de auto. Ik reed en zag het stoplicht best laat. Mijn moeder keihard: "Hoooooooooo ik wil nog niet dood hoor!" Ik schrok van haar reactie (hard geluid) en werd kwaad. Zei dat ze zelf maar ging rijden als ze het beter wist. Nee dat ging ze niet doen. Ze zei dat als ik niet verder reed zij wel lopend ging. Zulke dingen begrijp ik dus niet.
Vervelend
maandag 27 mei 2019 om 19:19
Wat een wereld van herkenning...
Ik heb ADHD en heb precies hetzelfde!
Ik moet ja het boodschappen doen echt even tot rust komen maar eigenlijk kom ik daar vaak de rest van de dag niet meer van bij omdat ik me zo erger aan andere mensen. Ik scheld ook iedereen uit in m'n hoofd, echt erg... Alles moet sneller, niemand mag mij ophouden of in de weg lopen. In het verkeer is het helemaal erg.
Ik stel hoge eisen aan mezelf wat betreft normen en waarden en die leg ik anderen ook op. Ik kan soms gewoon niet begrijpen waarom iemand zo iets asociaals zou doen wat ik nooit zou doen. Ik veroordeel diegene dan echt als persoon. Die hele persoon deugt dan niet meer.
Mijn therapeut maakte zich er zo zorgen over dat ze me aangemeld had voor forensische psychiatrie maar daar wilden ze me niet helpen omdat ik niet in aanraking ben geweest met de politie. Nee, godzijdank niet! Ik hou me altijd in. Ik vind het jammer dat ik daardoor geen hulp kan krijgen want het beïnvloed mijn leven heel erg. Ik schaam me er ook voor en wil echt niet zo denken maar het gaat vanzelf.
Verder ben ik heel lief hoor
Overigens gaat het wel een stuk beter sinds ik gestopt ben met cafeïne. En als ik overprikkeld ben (best snel) dan is het erger.
Ik heb ADHD en heb precies hetzelfde!
Ik moet ja het boodschappen doen echt even tot rust komen maar eigenlijk kom ik daar vaak de rest van de dag niet meer van bij omdat ik me zo erger aan andere mensen. Ik scheld ook iedereen uit in m'n hoofd, echt erg... Alles moet sneller, niemand mag mij ophouden of in de weg lopen. In het verkeer is het helemaal erg.
Ik stel hoge eisen aan mezelf wat betreft normen en waarden en die leg ik anderen ook op. Ik kan soms gewoon niet begrijpen waarom iemand zo iets asociaals zou doen wat ik nooit zou doen. Ik veroordeel diegene dan echt als persoon. Die hele persoon deugt dan niet meer.
Mijn therapeut maakte zich er zo zorgen over dat ze me aangemeld had voor forensische psychiatrie maar daar wilden ze me niet helpen omdat ik niet in aanraking ben geweest met de politie. Nee, godzijdank niet! Ik hou me altijd in. Ik vind het jammer dat ik daardoor geen hulp kan krijgen want het beïnvloed mijn leven heel erg. Ik schaam me er ook voor en wil echt niet zo denken maar het gaat vanzelf.
Verder ben ik heel lief hoor
Overigens gaat het wel een stuk beter sinds ik gestopt ben met cafeïne. En als ik overprikkeld ben (best snel) dan is het erger.
redballoon wijzigde dit bericht op 27-05-2019 19:21
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
5.62% gewijzigd
maandag 27 mei 2019 om 19:27
Ik ga kijken!groningen001 schreef: ↑27-05-2019 19:07Ik kan je het boek 'Omgaan met overweldigende emoties' aanbevelen, het werkboek behorend bij DGT (dialectische gedragstherapie), kun je gewoon op bol.com bestellen.
Je kunt dit met een therapeut doorwerken, maar ook alleen vast beginnen.
Sugar and spice, and everything nice.
