Psyche
alle pijlers
Woedeaanval, hoe te stoppen?
woensdag 16 oktober 2024 om 16:16
Hi, ik heb een nieuw account aangemaakt omdat ik bang ben herkent te worden. Ik zit met een probleem. Voor de zoveelste keer heb ik last van een woedeaanval. Ik word het meest getriggerd door mijn kinderen. Ze zitten allebei op het spectrum (ik hou het expres wat vaag). Ik kamp zelf met depressie en kan momenteel niet veel hebben. Zojuist ben ik weer ontploft bij en door hun. Ik voel het aankomen, maar kan mijn uitbarsting niet stoppen: het is alsof er lang opgekropte frustratie er in één keer uit moet en dan ook komt. Voor de duidelijkheid: dit is alleen verbaal. Ik ga dan schreeuwen en slaan met de deur of er vliegt een afstandsbediening door de kamer. Ik wil dit niet. Ik heb al hulp (poh) en ben meerdere keren voor mijn depressie in therapie geweest. Ik ben normaal gesproken de rust zelve en heb zelden een kort lontje. Totdat de bom dus barst.
Ik hoop niet dat ik erg afgefikt ga worden door mensen die vinden dat ik mijn kinderen te kort doe of mishandel. Ik hou zielsveel van ze en weet dat ik absoluut geen slechte moeder ben. Dat beaamt de poh ook steeds. Mijn man kan niet altijd helpen, hij is vaak uit huis ivm werk en ook hij weet niet hoe ik het beter kan doen.
Iemand de gouden tip om de kalmte te bewaren?
Ik hoop niet dat ik erg afgefikt ga worden door mensen die vinden dat ik mijn kinderen te kort doe of mishandel. Ik hou zielsveel van ze en weet dat ik absoluut geen slechte moeder ben. Dat beaamt de poh ook steeds. Mijn man kan niet altijd helpen, hij is vaak uit huis ivm werk en ook hij weet niet hoe ik het beter kan doen.
Iemand de gouden tip om de kalmte te bewaren?
woensdag 16 oktober 2024 om 18:19
Wat maakt het nou uit. Al maakt ze voor elk topic waarin ze reageert een andere nick.
TO, ik denk dat een emotieregulatie training je goed kan helpen.
woensdag 16 oktober 2024 om 18:23
woensdag 16 oktober 2024 om 18:53
Voor de zoveelste keer heb ik last van een woedeaanval. Ik word het meest getriggerd door mijn kinderen.
Ik voel het aankomen, maar kan mijn uitbarsting niet stoppen: het is alsof er lang opgekropte frustratie er in één keer uit moet en dan ook komt.
Ik wil dit niet.
Iemand de gouden tip om de kalmte te bewaren?
Je begrijpt zelf wel dat er niet een simpele tip is voor jou om je kalmte te bewaren. Maar je weet ook best dat jij jezelf toestemming geeft om zo tegen je kinderen uit te vallen (je doet dit vast niet in het openbaar).
Je bent niet ontoerekeningsvatbaar dus je kunt ook uit de situatie stappen. Loop naar buiten en ga daar in het rond schreeuwen. Of krijg je het al benauwd bij die gedachte? Wat zullen de buren denken? Dat is des te meer bevestiging dat jij weet wat je doet, ook al kun je je emoties niet geheel beheersen (wel genoeg om het niet in het openbaar te doen).
Neem verantwoorlijkheid voor je acties en voor jouw pijn. Je hoeft de uitbarsting niet te stoppen maar je mag hem NIET naar je kinderen afreageren! Dat valt inderdaad onder mishandeling en je doet inderdaad je kinderen tekort, het lijkt alsof jij vindt dat dat niet zo is? Het is wel zo.
Het is goed dat je er hulp voor gezocht hebt, maar je moet stoppen met je zo te laten gaan in het bijzijn van je kinderen en ze daar nog de schuld van geven ook (heel ernstig vind ik dat).
Dus nogmaals mijn tip: neem je verantwoording. Loop weg, schakel hulp in om bij de kinderen te zijn als dat nodig is en jij het niet aankunt, ga in therapie ipv POH, pak je problemen aan.
s-groot wijzigde dit bericht op 16-10-2024 18:54
0.88% gewijzigd
woensdag 16 oktober 2024 om 19:03
Zodra je het voelt aankomen, in ferme pas naar de badkamer en je hoofd onder de koude kraan, net zolang tot het beter gaat. Dat duurt niet zo lang want ijskoud water beneemt je de adem.
Dit voor de korte termijn en verder proberen zsm meer specialistische hulp te krijgen. Dit doe je niet express maar kan je je kinderen echt niet aandoen.
Dit voor de korte termijn en verder proberen zsm meer specialistische hulp te krijgen. Dit doe je niet express maar kan je je kinderen echt niet aandoen.
woensdag 16 oktober 2024 om 19:08
Ik herken dit en blijk zelf ook een ‘labeltje’ te hebben. Nu ik de juiste medicatie heb zijn mijn woedeaanvallen zo goed als verdwenen. Ik was mezelf gewoon niet, heel eng.
Uiteraard niet gezegd dat dit bij jou ook zo is TO, maar ik denk dat het advies om zwaardere hulp te zoeken wel een hele goede is.
Uiteraard niet gezegd dat dit bij jou ook zo is TO, maar ik denk dat het advies om zwaardere hulp te zoeken wel een hele goede is.
woensdag 16 oktober 2024 om 19:09
Ik had ook zo'n ouder en ik ben hier wel door beschadigd geraakt. Maar ik denk dat je je ook wel bewust bent van de schadelijkheid van dit gedrag. Loop weg, doe het je kinderen niet aan.
Met een depressie voor 2 kinderen zorgen is heel pittig, genoeg mensen die dat niet kunnen. En jij dus eigenlijk ook niet, is geen schande overigens. Het voor jezelf erkennen dat jij nu niet goed genoeg voor de kinderen kan zorgen is een grote stap.
Dat betekent dat de vader meer moet doen als het kan. Door bijvoorbeeld ouderschapsverlof op te nemen. Als hij werknemer is heeft hij hier gewoon wettelijk recht op.
Ook heb jullie, denk ik, veel meer opvoedondersteuning nodig. Neem contact op met centrum Jeugd en Gezin in jouw woonplaats.
En dan goede hulp voor jezelf. De POH is niet zwaar genoeg voor je, je hebt veel meer hulp nodig. Gun je jezelf dat ook.
Met een depressie voor 2 kinderen zorgen is heel pittig, genoeg mensen die dat niet kunnen. En jij dus eigenlijk ook niet, is geen schande overigens. Het voor jezelf erkennen dat jij nu niet goed genoeg voor de kinderen kan zorgen is een grote stap.
Dat betekent dat de vader meer moet doen als het kan. Door bijvoorbeeld ouderschapsverlof op te nemen. Als hij werknemer is heeft hij hier gewoon wettelijk recht op.
Ook heb jullie, denk ik, veel meer opvoedondersteuning nodig. Neem contact op met centrum Jeugd en Gezin in jouw woonplaats.
En dan goede hulp voor jezelf. De POH is niet zwaar genoeg voor je, je hebt veel meer hulp nodig. Gun je jezelf dat ook.
woensdag 16 oktober 2024 om 19:52
woensdag 16 oktober 2024 om 19:54
Met twee kinderen op het spectrum en het geschetste beeld van depressie en woedeaanvallen acht ik de kans dat TO zelf ook een prikkelverwerkingsstoornis heeft aanwezig, ja.Milka schreef: ↑16-10-2024 19:08Ik herken dit en blijk zelf ook een ‘labeltje’ te hebben. Nu ik de juiste medicatie heb zijn mijn woedeaanvallen zo goed als verdwenen. Ik was mezelf gewoon niet, heel eng.
Uiteraard niet gezegd dat dit bij jou ook zo is TO, maar ik denk dat het advies om zwaardere hulp te zoeken wel een hele goede is.
Dat hoeft natuurlijk niet het geval te zijn, maar wat andere forummers al zeggen, hier is hoe dan ook meer ondersteuning nodig. Je zou denken dat een POH dat ook wel ziet, mits TO haar thuissituatie om wat voor reden dan ook niet een stuk rooskleuriger beschrijft dan deze in werkelijkheid is.
woensdag 16 oktober 2024 om 20:48
Ga kijken voor Intensieve psychiatrische gezinshulp. Als je of een van je kinderen nu bij een ggz in behandeling bent, geef het aan dat het thuis niet goed gaat. Anders bij je huisarts. Er is hulp, je kinderen zullen het waarderen dat je hulp zoekt en als je het niet doet, beschadig je jezelf en hen nog verder.
woensdag 16 oktober 2024 om 21:01
woensdag 16 oktober 2024 om 21:04
Ik heb de OP geschreven toen het net gebeurd was en was wanhopig. Ik lees al jaren mee op het forum en heb het idee dat het helpend kan zijn. Sommige reacties voelen voor mij toch wel aanvallend en veroordelend, dat is dan maar zo. Blijkbaar heb ik dat nodig. Ik heb genoeg zelfreflectie om te zien dat mijn gedrag alles behalve goed is. Dat weet ik. Het maakt mij geen slechte moeder. Gelukkig zijn er ook reacties die milder zijn. Voor iedereen die de moeite heeft genomen om te reageren, bedankt.
Ik heb een nieuw account aangemaakt omdat een familielid mij onder de andere nick kent en ik niet op goede voet sta met deze persoon. Familielid hoeft mijn situatie ook niet te weten. Hopelijk is het zo duidelijk waarom ik dit onder een nieuwe nick heb geplaatst.
Excuses voor mijn gedrag maak ik altijd. Ik kom er altijd op terug, vertel dat mijn gedrag niet oke was en hoe ik wel had moeten reageren. Ik beloof nooit dat ik het niet meer zal doen, want dat kan ik niet. Ik kan alleen beloven beter mijn best te doen. Kinderen zijn overigens 9 en 15.
Het gaat vaak maanden goed en dan hebben we het heel fijn met elkaar. Helaas is het nu in 2 dagen 3x mis gegaan en zocht ik naar nog meer inzichten (of herkenning wellicht) dan ik al had. Want ik wil dit niet meer. Nooit gewild trouwens.
Ik ben nog nooit fysiek agressief geweest naar mijn kinderen, nog nooit naar een levend iets! Ook het gooien met spullen niet naar een persoon. Dat gaat naar de grond. Niet om het goed te praten, alleen ter verduidelijking want ik las ergens dat iemand ook wel eens een tik van een ouder heeft gehad.
Ik ben bekend met emotie-regulatie therapie. Ivm depressies heb ik meerdere therapieën achter de rug en ben nu op 'onderhoud' bij de poh. De poh is op de hoogte van alles, heb een goede klik en vertel geen rooskleurig verhaal. Want dat gaat me niet helpen.
Iemand bellen durf ik niet omdat ik bang ben veroordeeld te worden. Mezelf zijn of goed genoeg zijn is iets wat vroeger niet bestond en de, voor mijn gevoel, veroordeling hier bevestigde dat. Maar bedankt voor de spiegel. Ik ga morgen de poh bellen voor een verwijzing en advies.
Ik heb een nieuw account aangemaakt omdat een familielid mij onder de andere nick kent en ik niet op goede voet sta met deze persoon. Familielid hoeft mijn situatie ook niet te weten. Hopelijk is het zo duidelijk waarom ik dit onder een nieuwe nick heb geplaatst.
Excuses voor mijn gedrag maak ik altijd. Ik kom er altijd op terug, vertel dat mijn gedrag niet oke was en hoe ik wel had moeten reageren. Ik beloof nooit dat ik het niet meer zal doen, want dat kan ik niet. Ik kan alleen beloven beter mijn best te doen. Kinderen zijn overigens 9 en 15.
Het gaat vaak maanden goed en dan hebben we het heel fijn met elkaar. Helaas is het nu in 2 dagen 3x mis gegaan en zocht ik naar nog meer inzichten (of herkenning wellicht) dan ik al had. Want ik wil dit niet meer. Nooit gewild trouwens.
Ik ben nog nooit fysiek agressief geweest naar mijn kinderen, nog nooit naar een levend iets! Ook het gooien met spullen niet naar een persoon. Dat gaat naar de grond. Niet om het goed te praten, alleen ter verduidelijking want ik las ergens dat iemand ook wel eens een tik van een ouder heeft gehad.
Ik ben bekend met emotie-regulatie therapie. Ivm depressies heb ik meerdere therapieën achter de rug en ben nu op 'onderhoud' bij de poh. De poh is op de hoogte van alles, heb een goede klik en vertel geen rooskleurig verhaal. Want dat gaat me niet helpen.
Iemand bellen durf ik niet omdat ik bang ben veroordeeld te worden. Mezelf zijn of goed genoeg zijn is iets wat vroeger niet bestond en de, voor mijn gevoel, veroordeling hier bevestigde dat. Maar bedankt voor de spiegel. Ik ga morgen de poh bellen voor een verwijzing en advies.
woensdag 16 oktober 2024 om 21:09
TO, als je daadwerkelijk de spanning voelt opbouwen tot een uitbarsting moet je leren de spanning te verlagen en een uitbarsting te voorkomen.
Begin eens met als je dat voelt je polsen onder heel koud water te houden. Adem daar heel bewust en rustig bij. Neem je gezicht even mee.
Helpt dit?
Mooi, ga dan als je rustig bent na wat er nu gebeurde bij je dat de spanning op ging lopen. Kan je in het vervolg wat anders doen?
Uitproberen en tot dat je het hebt.
Ps. Niet de verantwoordelijkheid van je woede uitbarsting bij je kinderen leggen, vooral dat beschadigd ze. Zij zijn niet verantwoordelijk voor jou gedrag.
Het is iets in jou.
Succes
Begin eens met als je dat voelt je polsen onder heel koud water te houden. Adem daar heel bewust en rustig bij. Neem je gezicht even mee.
Helpt dit?
Mooi, ga dan als je rustig bent na wat er nu gebeurde bij je dat de spanning op ging lopen. Kan je in het vervolg wat anders doen?
Uitproberen en tot dat je het hebt.
Ps. Niet de verantwoordelijkheid van je woede uitbarsting bij je kinderen leggen, vooral dat beschadigd ze. Zij zijn niet verantwoordelijk voor jou gedrag.
Het is iets in jou.
Succes
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
woensdag 16 oktober 2024 om 21:15
“Excuses op mijn gedrag maak ik altijd” schrijf je. Ik noemde het al eerder; dat kan heel verwarrend zijn voor je kinderen. In hun hoofd werkt het gewoon anders dan bij jou. Een kind is loyaal naar zijn ouders toe. Eerst schreeuw je, gooi je met dingen(wat heel dreigend is want je kinderen kunnen de situatie niet sturen) en daarna doe je poeslief en zeg je dat je toch van hun houdt. Het is bijna gaslighting; een kind kan gaan denken, als ik maar lief en rustig doe dan wordt mama niet woedend. Dat is gedrag wat niet normaal is. Gooien met spullen en schreeuwen, daar is geen excuus voor, ook al gooi je ‘maar richting de grond’. En je bent bang veroordeeld te worden? Zet alsjeblieft je kinderen op 1. Hun welzijn zou nog belangrijker moeten zijn dan wat jij denkt dat anderen zouden kunnen denken. Je hebt professionele hulp nodig. Klinkt allemaal niet zo fijn maar is noodzaak!
sweetfirefly wijzigde dit bericht op 16-10-2024 21:15
0.11% gewijzigd
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
woensdag 16 oktober 2024 om 21:22
Gooien, schreeuwen en met deuren slaan is hoe dan ook intimiderend.
Excuses aanbieden is zinloos. Zeker als het 3x in 2 dagen is gebeurd. Dan is er geen zelflerend vermogen in die tijd bij jou.
Kijk nu even rustig terug. Wat heb je nu effectief gewonnen bij je woede uitbarsting wat je anders niet voor elkaar had gekregen?
Excuses aanbieden is zinloos. Zeker als het 3x in 2 dagen is gebeurd. Dan is er geen zelflerend vermogen in die tijd bij jou.
Kijk nu even rustig terug. Wat heb je nu effectief gewonnen bij je woede uitbarsting wat je anders niet voor elkaar had gekregen?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 16 oktober 2024 om 21:25
Als iemand je zou veroordelen dan bel je die niet meer. Het is gewoon zwaar hoor 2 kinderen opvoeden en dat grotendeels alleen terwijl je niet goed in je vel zit. Misschien zijn er nog meer dingen waar je op in kunt zetten? Iemand had het al over voeding, dat kan een rode draad zijn bij gedrag. Wat voor media jullie tot je nemen ook. Andere prikkels beperken eventueel?
Lorem Ipsum
woensdag 16 oktober 2024 om 21:34
Dat voel je heel goed aan en laat je niks wijsmaken. Je bent goed op weg, geen ouder is perfect, ook de mensen die hier het hardst roepen niet.Grassprietje schreef: ↑16-10-2024 21:04
Iemand bellen durf ik niet omdat ik bang ben veroordeeld te worden. Mezelf zijn of goed genoeg zijn is iets wat vroeger niet bestond en de, voor mijn gevoel, veroordeling hier bevestigde dat. Maar bedankt voor de spiegel. Ik ga morgen de poh bellen voor een verwijzing en advies.
jezelf hard veroordelen zorgt alleen maar voor meer stress.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
woensdag 16 oktober 2024 om 21:37
Wat Lorrelies schrijft. En als koud water niet helpt zoek je iets anders. Een rondje rennen om het blok kan ook.
Ik vind dat je vrij helder en eerlijk kunt opschrijven wat er ‘mis’ is met je.
En ik geloof dat je ook een goede moeder bent.
Maar, en dit is wel hardop te lezen denk ik, dat maakte het voor mij en mijn broertje en zus juist erger. Verwarrender, moeilijker. Gewoon een duidelijk kwaaie ouder zou gewoon dat zijn, een kwaaie ouder. Maar soms (weer ineens) een kwaaie uitval van een goede ouder, dat voelde ook op de fijne momenten onveilig.
En wij gingen, helaas, mee in de schaamte. ‘Wisten’ zonder daar ooit over gesproken te hebben dat dit onveilig was om over te praten. Dat was wel alleen hoor. Als er íets is waar ik heel blij mee ben, is het dat mijn kinderen wel kunnen praten.
Gun jezelf en je kinderen zo veel hulp dat je dit niet alleen meer ‘niet wil’ maar écht kunt voorkomen. Zodra je meer grip hebt wordt praten ook makkelijker. Dat is een spiraal omhoog. Hier posten kun je ergens zien als een eerste stap omhoog in de positieve spiraal.
Ik vind dat je vrij helder en eerlijk kunt opschrijven wat er ‘mis’ is met je.
En ik geloof dat je ook een goede moeder bent.
Maar, en dit is wel hardop te lezen denk ik, dat maakte het voor mij en mijn broertje en zus juist erger. Verwarrender, moeilijker. Gewoon een duidelijk kwaaie ouder zou gewoon dat zijn, een kwaaie ouder. Maar soms (weer ineens) een kwaaie uitval van een goede ouder, dat voelde ook op de fijne momenten onveilig.
En wij gingen, helaas, mee in de schaamte. ‘Wisten’ zonder daar ooit over gesproken te hebben dat dit onveilig was om over te praten. Dat was wel alleen hoor. Als er íets is waar ik heel blij mee ben, is het dat mijn kinderen wel kunnen praten.
Gun jezelf en je kinderen zo veel hulp dat je dit niet alleen meer ‘niet wil’ maar écht kunt voorkomen. Zodra je meer grip hebt wordt praten ook makkelijker. Dat is een spiraal omhoog. Hier posten kun je ergens zien als een eerste stap omhoog in de positieve spiraal.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 16 oktober 2024 om 21:40
Doreia, wat bedoel je met "wat je effectief gewonnen hebt"? Ik kan me zo voorstellen dat TO getriggerd wordt door oude pijn en dan reageer je instinctief. Niet dat ik het daarmee goed praat, maar vooral om te zeggen dat TO waarschijnlijk 'onbewust onbekwaam' is. Dat er geen bewuste gedachten aan te pas komen.Doreia* schreef: ↑16-10-2024 21:22Gooien, schreeuwen en met deuren slaan is hoe dan ook intimiderend.
Excuses aanbieden is zinloos. Zeker als het 3x in 2 dagen is gebeurd. Dan is er geen zelflerend vermogen in die tijd bij jou.
Kijk nu even rustig terug. Wat heb je nu effectief gewonnen bij je woede uitbarsting wat je anders niet voor elkaar had gekregen?
Tip van mij: als ik bij mezelf de spanning voel oplopen dan weet ik dat ikzelf moet vertragen. Niet nog even een vaatdoek over het aanrecht, niet nog een spelletje spelen met de kinderen. Als het moet zonder ik mezelf een tijdje af.
woensdag 16 oktober 2024 om 21:50
Wat ik met effectief gewonnen bedoel is: was boos worden echt nodig om je kinderen te laten doen wat jij wou?
Hebben ze nu geleerd dat ze pas hoeven te luisteren wanneer je uit je vel springt, waardoor je dat middel sneller inzet?
Of sprinten je gedachten al direct naar alle vreselijke gevolgen als ze nu niet meteen doen wat jij zegt?
Of is het een gevalletje : sometimes, when I open my mouth, my mother comes out?
Onderzoek in welke richting je moet zoeken waarom anderen je tot woede kunnen triggeren.
Hebben ze nu geleerd dat ze pas hoeven te luisteren wanneer je uit je vel springt, waardoor je dat middel sneller inzet?
Of sprinten je gedachten al direct naar alle vreselijke gevolgen als ze nu niet meteen doen wat jij zegt?
Of is het een gevalletje : sometimes, when I open my mouth, my mother comes out?
Onderzoek in welke richting je moet zoeken waarom anderen je tot woede kunnen triggeren.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 16 oktober 2024 om 21:53
Je kruipt in een slachtofferrol.Grassprietje schreef: ↑16-10-2024 21:04Sommige reacties voelen voor mij toch wel aanvallend en veroordelend, dat is dan maar zo. Blijkbaar heb ik dat nodig. Ik heb genoeg zelfreflectie om te zien dat mijn gedrag alles behalve goed is. Dat weet ik. Het maakt mij geen slechte moeder.
Ik ben nog nooit fysiek agressief geweest naar mijn kinderen,
Iemand bellen durf ik niet omdat ik bang ben veroordeeld te worden. Mezelf zijn of goed genoeg zijn is iets wat vroeger niet bestond en de, voor mijn gevoel, veroordeling hier bevestigde dat. Maar bedankt voor de spiegel. Ik ga morgen de poh bellen voor een verwijzing en advies.
Je bént ook slachtoffer, van jouw eigen opvoeding. Maar je bent ook ruimschoots volwassen en jouw gedrag en psychische problemen maken jou wel een onveilige moeder.
Je bent weldegelijk fysiek agressief als je spullen tegen de grond gooit, schreeuwt tegen je kinderen en met deuren slaat. Dit is huiselijk geweld. Ook als je achteraf sorry zegt. Excuses zijn weinig waard als het daarna weer gebeurt.
Ik vind je zelfreflectie helemaal niet goed. Waarom ben je zo bang voor kritiek? Het klinkt alsof je nog nooit geconfronteerd bent met je fouten en tekortkomingen en dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen.
Dat huiselijk geweld verkeerd is kan iedereen bedenken. Maar zelfreflectie gaat wel wat verder dan dat. Je noemt jezelf kalm en rustig maar je eigen emoties heb je totaal niet in de hand. Dat is een teken van zeer beperkte zelfreflectie.
Dat je jezelf hier als slachtoffer neerzet vind ik zorgelijk, dit is niet van gisteren maar al vele jaren aan de hand. Tijd om je ogen te openen en dat iemand je een spiegel gaat voorhouden inderdaad. Er is veel mogelijk maar het begint wel bij jou, om de keuze te maken.
Is er wel onderzoek gedaan bij jou naar trauma en persoonlijkheidsproblematiek?
Is er hulp en zorg voor je kinderen?
Gebruik je alcohol of andere (verdovende) middelen?
woensdag 16 oktober 2024 om 21:59
Sjeuz. Misschien even aan je eigen triggers werken. Ieder reageert er duidelijk op zijn eigen manier op, blijkt maar weer.bijtie schreef: ↑16-10-2024 21:53Je kruipt in een slachtofferrol.
Je bént ook slachtoffer, van jouw eigen opvoeding. Maar je bent ook ruimschoots volwassen en jouw gedrag en psychische problemen maken jou wel een onveilige moeder.
Je bent weldegelijk fysiek agressief als je spullen tegen de grond gooit, schreeuwt tegen je kinderen en met deuren slaat. Dit is huiselijk geweld. Ook als je achteraf sorry zegt. Excuses zijn weinig waard als het daarna weer gebeurt.
Ik vind je zelfreflectie helemaal niet goed. Waarom ben je zo bang voor kritiek? Het klinkt alsof je nog nooit geconfronteerd bent met je fouten en tekortkomingen en dat kan ik me eigenlijk niet voorstellen.
Dat huiselijk geweld verkeerd is kan iedereen bedenken. Maar zelfreflectie gaat wel wat verder dan dat. Je noemt jezelf kalm en rustig maar je eigen emoties heb je totaal niet in de hand. Dat is een teken van zeer beperkte zelfreflectie.
Dat je jezelf hier als slachtoffer neerzet vind ik zorgelijk, dit is niet van gisteren maar al vele jaren aan de hand. Tijd om je ogen te openen en dat iemand je een spiegel gaat voorhouden inderdaad. Er is veel mogelijk maar het begint wel bij jou, om de keuze te maken.
Is er wel onderzoek gedaan bij jou naar trauma en persoonlijkheidsproblematiek?
Is er hulp en zorg voor je kinderen?
Gebruik je alcohol of andere (verdovende) middelen?
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
