Psyche
alle pijlers
Woedeuitbarstingen.. hoe kom ik er vanaf?
vrijdag 27 januari 2023 om 05:54
Ik heb een nieuw account aangemaakt omdat ik met mijn andere account herkenbaar ben. Dit is een onderwerp waar ik me erg voor schaam en wat bijna niemand van mij weet.
Wat achtergrondinformatie: ik ben een vrouw, begin 40, getrouwd en jong kind. Goede baan, mooi huis, fijne vrienden, totaal geen zorgen aan mijn hoofd. Ik heb een (over het algemeen) vrolijke en relaxte persoonlijkheid.
Ik ben opgegroeid in een gezin met een dominante onvoorspelbare vader en onderdanige moeder en ben hierdoor onveilig gehecht. Dit heeft geresulteerd in dat ik lang bang ben geweest voor mannen en ook dat ik op een bepaald type man val. Mijn echtgenoot behoort ook tot dit type. Hij is heel slim, charmant, loyaal, optimistisch en hecht enorm veel waarde aan eerlijkheid. Maar hij heeft ook een dominante kant en is vaak emotioneel onbereikbaar, benaderd veel vanuit ratio. Hij is altijd gematigd in zijn emoties.
Heel cliche, maar zijn dominante en emotioneel onbereikbare kant lijken dus erg op hoe mijn vader is. Omdat mijn onveilige hechting voor veel problemen zorgde (zowel persoonlijk als binnen de relatie) heb ik jarenlang verschillende soorten therapie gehad. We hebben ook relatietherapie gehad omdat er veel ruzie en onbegrip was in onze relatie. De therapie heeft mij veel gebracht en ik ben me vooral bewust geworden van patronen en mijn valkuilen. Onze relatie is nu goed en veel meer gematigd dan onze eerst jaren samen.
Toch heb ik af en toe (zeg eens per week) last van een woedeuitbarsting. Het patroon is altijd hetzelfde. Mijn man doet iets (vaak een subtiele afwijzing richting mij) wat mij onbewust enorm raakt en heel heftige emoties bij mij triggert. Ik zeg onbewust, want ik heb dat op dat moment niet in de gaten. Ik sta vervolgens "op scherp" en er hoeft maar iets te gebeuren en ik ontplof. Ik schreeuw naar mijn man en als ik iets in mijn handen heb smijt ik dit op de grond. Vervolgens geef ik hem overal de schuld van, belanden we in een ruzie, moet man een uur op mijn inpraten om mij te laten inzien dat ik veel te heftig reageer. Zo plotseling als het gevoel gekomen is, is het ook weer weg en dan zie ik inderdaad in dat ik buiten proportioneel heb gereageerd.
Iedere keer beloof ik hem, maar vooral mezelf, dat het echt niet meer zal gebeuren. Dat ik een volgende keer dat ik getriggerd word mezelf tot de orde kan roepen of even uit de situatie kan stappen. Maar dat lukt dus niet omdat ik het gevoel niet herken. Ik merk wel dat ik getriggerd word maar op dat moment voelt het voor mij alsof het heel gerechtvaardigd is dat ik me zo voel, alsof mij enorm onrecht is aangedaan en dat ik dus boos mag zijn. Het is lastig uit te leggen.
Ik realiseer me dat mijn kind op deze manier ook onveilig opgroeit, met een onvoorspelbare moeder. Ik verlies naar mijn kind toe ook soms mijn geduld en verhef dan mijn stem.
Ik schrijf het hier eerlijk op en jullie mogen me allemaal veroordelen. Ik voel me vreselijk over de situatie en ben een gefaalde echtgenote en moeder.
Zoals ik al zei, ik heb een hoop therapie gevolgd en dat voelt nu als een afgesloten hoofdstuk. Ik wil niet terug in therapie want ik weet precies wat een therapeut gaat zeggen en dan gaan weer een stappenplan maken om de trigger te analyseren en mijn gedachten daarna en het "moment van keuze", ik weet het nog allemaal.
Ik ben eigenlijk op zoek naar herkenning en misschien tips voor oefeningen, boeken, meditatie of wat dan ook. Ik ben bereid om alles te proberen en overweeg nu zelfs ayahuasca, misschien kan ik op die manier mijn oude kindpijn helen en die stomme triggers uitschakelen. Bedankt voor het lezen.
Wat achtergrondinformatie: ik ben een vrouw, begin 40, getrouwd en jong kind. Goede baan, mooi huis, fijne vrienden, totaal geen zorgen aan mijn hoofd. Ik heb een (over het algemeen) vrolijke en relaxte persoonlijkheid.
Ik ben opgegroeid in een gezin met een dominante onvoorspelbare vader en onderdanige moeder en ben hierdoor onveilig gehecht. Dit heeft geresulteerd in dat ik lang bang ben geweest voor mannen en ook dat ik op een bepaald type man val. Mijn echtgenoot behoort ook tot dit type. Hij is heel slim, charmant, loyaal, optimistisch en hecht enorm veel waarde aan eerlijkheid. Maar hij heeft ook een dominante kant en is vaak emotioneel onbereikbaar, benaderd veel vanuit ratio. Hij is altijd gematigd in zijn emoties.
Heel cliche, maar zijn dominante en emotioneel onbereikbare kant lijken dus erg op hoe mijn vader is. Omdat mijn onveilige hechting voor veel problemen zorgde (zowel persoonlijk als binnen de relatie) heb ik jarenlang verschillende soorten therapie gehad. We hebben ook relatietherapie gehad omdat er veel ruzie en onbegrip was in onze relatie. De therapie heeft mij veel gebracht en ik ben me vooral bewust geworden van patronen en mijn valkuilen. Onze relatie is nu goed en veel meer gematigd dan onze eerst jaren samen.
Toch heb ik af en toe (zeg eens per week) last van een woedeuitbarsting. Het patroon is altijd hetzelfde. Mijn man doet iets (vaak een subtiele afwijzing richting mij) wat mij onbewust enorm raakt en heel heftige emoties bij mij triggert. Ik zeg onbewust, want ik heb dat op dat moment niet in de gaten. Ik sta vervolgens "op scherp" en er hoeft maar iets te gebeuren en ik ontplof. Ik schreeuw naar mijn man en als ik iets in mijn handen heb smijt ik dit op de grond. Vervolgens geef ik hem overal de schuld van, belanden we in een ruzie, moet man een uur op mijn inpraten om mij te laten inzien dat ik veel te heftig reageer. Zo plotseling als het gevoel gekomen is, is het ook weer weg en dan zie ik inderdaad in dat ik buiten proportioneel heb gereageerd.
Iedere keer beloof ik hem, maar vooral mezelf, dat het echt niet meer zal gebeuren. Dat ik een volgende keer dat ik getriggerd word mezelf tot de orde kan roepen of even uit de situatie kan stappen. Maar dat lukt dus niet omdat ik het gevoel niet herken. Ik merk wel dat ik getriggerd word maar op dat moment voelt het voor mij alsof het heel gerechtvaardigd is dat ik me zo voel, alsof mij enorm onrecht is aangedaan en dat ik dus boos mag zijn. Het is lastig uit te leggen.
Ik realiseer me dat mijn kind op deze manier ook onveilig opgroeit, met een onvoorspelbare moeder. Ik verlies naar mijn kind toe ook soms mijn geduld en verhef dan mijn stem.
Ik schrijf het hier eerlijk op en jullie mogen me allemaal veroordelen. Ik voel me vreselijk over de situatie en ben een gefaalde echtgenote en moeder.
Zoals ik al zei, ik heb een hoop therapie gevolgd en dat voelt nu als een afgesloten hoofdstuk. Ik wil niet terug in therapie want ik weet precies wat een therapeut gaat zeggen en dan gaan weer een stappenplan maken om de trigger te analyseren en mijn gedachten daarna en het "moment van keuze", ik weet het nog allemaal.
Ik ben eigenlijk op zoek naar herkenning en misschien tips voor oefeningen, boeken, meditatie of wat dan ook. Ik ben bereid om alles te proberen en overweeg nu zelfs ayahuasca, misschien kan ik op die manier mijn oude kindpijn helen en die stomme triggers uitschakelen. Bedankt voor het lezen.
vrijdag 27 januari 2023 om 09:39
vrijdag 27 januari 2023 om 09:48
Dit klinkt juist alsof het helemaal niet onbewust gaat. Hij wijst je af, jij bent geraakt en dat brengt hele heftige emoties met zich mee. Het patroon is altijd hetzelfde dus je zou dit moeten kunnen herkennen.BlauweDruif schreef: ↑27-01-2023 05:54Het patroon is altijd hetzelfde. Mijn man doet iets (vaak een subtiele afwijzing richting mij) wat mij onbewust enorm raakt en heel heftige emoties bij mij triggert. Ik zeg onbewust, want ik heb dat op dat moment niet in de gaten. Ik sta vervolgens "op scherp" en er hoeft maar iets te gebeuren en ik ontplof.
Op dat moment zou je je emoties kunnen reguleren, bijvoorbeeld door de tapping methode eft. Die kun je zelf aanleren.
Is je partner zich bewust van het feit dat hij afwijst? Waarom doet hij dat?
...
vrijdag 27 januari 2023 om 11:06
Proberen weg te lopen als je de emotie voelt komen. Jezelf laten gaan zorgt voor nog meer emotie en dan kom je er moeilijk uit. Als je wegloopt zakt iets vaak snel(ler). Aan het begin is weglopen moeilijk en lukt het niet altijd, maar uiteindelijk word je er beter in. Maar ik denk dat dit heel moeilijk is zonder therapie. Jullie zullen echt moeten ontdekken wat dit triggert bij jou.
Partner en ik hebben ook moeilijke eerste jaren gehad met veel ruzie. We hebben veel gepraat en altijd alles (uiteindelijk) open verteld wat we voelen en waarom. Ook als het soms niet niet even leuk is om te zeggen over de ander of jezelf, of onredelijk. Maar openheid over al deze zaken brengt je uiteindelijk dichterbij elkaar. Ik denk omdat je partner gesloten is over zijn emoties, je zeker toch therapie moet overwegen.
Partner en ik hebben ook moeilijke eerste jaren gehad met veel ruzie. We hebben veel gepraat en altijd alles (uiteindelijk) open verteld wat we voelen en waarom. Ook als het soms niet niet even leuk is om te zeggen over de ander of jezelf, of onredelijk. Maar openheid over al deze zaken brengt je uiteindelijk dichterbij elkaar. Ik denk omdat je partner gesloten is over zijn emoties, je zeker toch therapie moet overwegen.
vrijdag 27 januari 2023 om 20:09
De emotie die alleen mijn partner bij mij kan veroorzaken herken ik.
Ik heb alleen controle over mezelf en niet over hem, dus ik ben gestopt met schreeuwen etc. Heel lastig maar ik vond het aso en niet meer kunnen met kinderen.
Daardoor bleek dat hij ook niet helemaal ok gedrag had. Het is een beetje iets wat met de loop der jaren steeds weer wordt bijgeschaafd.
We hebben samen therapie gehad gericht op de vorm, dus hoe praat je met elkaar.
Maar het diepere dat wordt getriggerd, daar komt steeds een ander aspect bij.
Dan weer heeft hij wat nodig, bevestiging vooral, dan weer ik...
Het popt soms gewoon weer op. Wel steeds milder en we komen er steeds sneller en met minder pijn uit.
Ik vind het vooral wel wat zorgelijk klinken dat jouw man je een uur moet toespreken over hoe 'onredelijk' je je gedraagt.
Wtf.
Je bent een volwassen vrouw, wat denkt hij wel niet.
Uiteraard kun jij aan jezelf werken maar ik ga ook erg slecht op mansplainen. Als jij je ergens aan stoort kan hij ook dat punt serieus oppakken inplaats van de nadruk te leggen op jouw reactie daarop.
Ik heb alleen controle over mezelf en niet over hem, dus ik ben gestopt met schreeuwen etc. Heel lastig maar ik vond het aso en niet meer kunnen met kinderen.
Daardoor bleek dat hij ook niet helemaal ok gedrag had. Het is een beetje iets wat met de loop der jaren steeds weer wordt bijgeschaafd.
We hebben samen therapie gehad gericht op de vorm, dus hoe praat je met elkaar.
Maar het diepere dat wordt getriggerd, daar komt steeds een ander aspect bij.
Dan weer heeft hij wat nodig, bevestiging vooral, dan weer ik...
Het popt soms gewoon weer op. Wel steeds milder en we komen er steeds sneller en met minder pijn uit.
Ik vind het vooral wel wat zorgelijk klinken dat jouw man je een uur moet toespreken over hoe 'onredelijk' je je gedraagt.
Wtf.
Je bent een volwassen vrouw, wat denkt hij wel niet.
Uiteraard kun jij aan jezelf werken maar ik ga ook erg slecht op mansplainen. Als jij je ergens aan stoort kan hij ook dat punt serieus oppakken inplaats van de nadruk te leggen op jouw reactie daarop.
anoniem_669679bf76515 wijzigde dit bericht op 27-01-2023 23:08
0.84% gewijzigd
vrijdag 27 januari 2023 om 20:18
Hier ben ik het mee eens. Zelfs als het over jouw emoties gaat is hij dominant. Ik zou dat ook heel slecht trekken. En eerlijk gezegd kan ik me jouw woede naar hem toe goed voorstellen, maar ik kan dan ook heel slecht tegen dominant gedrag, dat zou mij ook doen ontploffen.Surebaby schreef: ↑27-01-2023 20:09
Ik vind het vooral wel wat zorgelijk klinken dat jouw man je een uur moet toespreken over hoe 'onredelijk' je je gedraagt.
Wtf.
Je bent een volwassen vrouw, wat denkt hij wel niet.
Uiteraard kun jij aan jezelf werken maar ik ga ook erg slecht op mansplainen. Als jij je ergens aan stoort kan hij ook dat punt serieus oppakken inplaats van de nadruk te leggen op jouw reactie daarop.
Hij zou zijn eigen aandeel wel eens mogen bekijken.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 27 januari 2023 om 20:20
Pff ik herken dit maar dan bij mijn partner en eerlijk: ik ben op het punt dat ik het niet meer trek. Zijn geschreeuw tegen mij en gooien met spullen. De eerstvolgende keer dat het weer gebeurt ben ik weg en dan voorgoed. Dus sorry aan mijn bijdrage heb je weinig. Ik kan alleen zeggen: ga in therapie en pak jezelf bij elkaar want dit mag je een kind niet aandoen!
sylphide75 wijzigde dit bericht op 27-01-2023 23:57
1.10% gewijzigd
vrijdag 27 januari 2023 om 20:21
Ik vraag me overigens ook af wat je bedoelt met dat hij heel veel waarde hecht aan eerlijkheid. Hoe ziet dat er concreet uit? Bedoelt hij dan echt dat hij het recht heeft álles over je te weten, alles wat je denkt, wat je met anderen bespreekt, et cetera, en dat je niks voor jezelf mag houden? Ik snap dat dat niet zo hoeft te zijn, maar omdat je schrijft dat hij zo dominant is en dus ook op je inpraat dat je onredelijk bent, zie ik dat wel een beetje voor me.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 28 januari 2023 om 11:26
Ik vind elke week een uitbarsting niet 'af en toe' maar heel erg vaak. Opgegroeid met een moeder met minder frequente woede uitbarstingen: als ik er achteraf naar kijk, was mijn moeder erg ongelukkig en had dat zelf niet door. Het plaatje zag er goed uit - net als jij beschrijft, de baan, het huis, de vrienden - maar als je als persoon helemaal geen idee hebt waar je echt gelukkig van wordt, dan maakt dat allemaal geen hol uit.
Geluk en balans zit voor een groot deel in jezelf, en het klinkt alsof je dat nog niet gevonden hebt.
Geluk en balans zit voor een groot deel in jezelf, en het klinkt alsof je dat nog niet gevonden hebt.
zaterdag 28 januari 2023 om 11:34
Ik herken de trigger gevoel van afwijzing, het grote onrecht, uitbarstingen, op dat moment overtuigd van eigen gelijk... (en dit eigenlijk alleen bij partner), van iemand die gediagnosticeerd is met borderline.
Die persoon heeft een heel traject gevolgd en heeft nu meer inzicht maar kan het toch nog steeds niet verhelpen.
Die persoon heeft een heel traject gevolgd en heeft nu meer inzicht maar kan het toch nog steeds niet verhelpen.
zaterdag 28 januari 2023 om 11:53
Wekelijks een woede-uitbarsting met schreeuwen en smijten met spullen is heel vaak. En niet oké.
Get yourself together.
Ik lees excuses waarom je de triggers niet als triggers herkent. Onzin. Je mag gewoon niet schreeuwen en niet smijten.
Trek je terug uit de situatie. Doe iets.
Stop met die agressie.
En stop met zeggen dat je er niks aan Jan doen. J́íj́ bent de dader.
Get yourself together.
Ik lees excuses waarom je de triggers niet als triggers herkent. Onzin. Je mag gewoon niet schreeuwen en niet smijten.
Trek je terug uit de situatie. Doe iets.
Stop met die agressie.
En stop met zeggen dat je er niks aan Jan doen. J́íj́ bent de dader.
maandag 30 januari 2023 om 16:06
Sorry, hele drukke dagen hier gehad en geen tijd om even rustig alles door te nemen. Hierbij wat antwoorden.
Therapie zit man niet meer zitten. Hij wil dat ik het zelf oplos. We hebben dit altijd al gehad ja. Op de een of andere manier triggert hij enorm iets in mij (en zou je kunnen zeggen dat hij om die reden geen geschikte man voor mij is).
Ik had het in de openingspost over afwijzingen die hij naar mij toe doet, maar dit is heel subtiel. Hij wijst mij niet af, maar ik voel dat zo. Het kan een bepaalde blik zijn waar hij niets mee heeft bedoeld. Of ik kan bijvoorbeeld ontploffen omdat hij zijn laatste hapje chocola niet met mij wil delen.
Ik ben me inderdaad bewust van het patroon, maar niet op het moment dat het gebeurt. Altijd pas achteraf.
Therapie zit man niet meer zitten. Hij wil dat ik het zelf oplos. We hebben dit altijd al gehad ja. Op de een of andere manier triggert hij enorm iets in mij (en zou je kunnen zeggen dat hij om die reden geen geschikte man voor mij is).
Ik had het in de openingspost over afwijzingen die hij naar mij toe doet, maar dit is heel subtiel. Hij wijst mij niet af, maar ik voel dat zo. Het kan een bepaalde blik zijn waar hij niets mee heeft bedoeld. Of ik kan bijvoorbeeld ontploffen omdat hij zijn laatste hapje chocola niet met mij wil delen.
Ik ben me inderdaad bewust van het patroon, maar niet op het moment dat het gebeurt. Altijd pas achteraf.
maandag 30 januari 2023 om 16:07
Tapping methode kende ik nog niet, ga me er in verdiepen!Rooss4.0 schreef: ↑27-01-2023 09:48Dit klinkt juist alsof het helemaal niet onbewust gaat. Hij wijst je af, jij bent geraakt en dat brengt hele heftige emoties met zich mee. Het patroon is altijd hetzelfde dus je zou dit moeten kunnen herkennen.
Op dat moment zou je je emoties kunnen reguleren, bijvoorbeeld door de tapping methode eft. Die kun je zelf aanleren.
Is je partner zich bewust van het feit dat hij afwijst? Waarom doet hij dat?
maandag 30 januari 2023 om 16:09
Allebei geprobeerd. EMDR vond ik alleen lastig om specifieke situaties terug te halen. Ik kan me heel weinig herinneren van mijn jeugd en vader toen. Het lijkt wel alsof ik het verdrongen heb. De algehele angst voor hem kan ik me nog wel herinneren, maar niet specifieke aanleidingen. Ik ben zelf hypnose therapie gehad om herinneringen terug te halen, maar ik raakte steeds zo in paniek dat ik daarmee gestopt ben.appelwangetje schreef: ↑27-01-2023 09:59Herkenbaar. Ik heb schema therapie gevolgd en emdr en dat heeft mij ontzettend goed geholpen.
maandag 30 januari 2023 om 16:10
Ja ook geprobeerd, maar helaas niet heel veel aan gehad.Liefkind2022 schreef: ↑27-01-2023 11:11Heel herkenbaar, ben je bekend met familieopstellingen? Het heeft mij veel gebracht vooral herkenning in mijn patronen en triggers.
maandag 30 januari 2023 om 16:13
Ik snap wat je bedoelt. Mijn man kan heel slecht tegen onrecht en zo voelen deze situaties voor hem. Hij doet niets verkeerd en krijgt vervolgens de volle laag. Hij heeft daardoor heel erg behoefte vervolgens om zich gehoord te voelen en kan het pas laten rusten als ik toegeef dat ik onredelijk ben geweest. Wat achteraf gezien ook altijd zo is.Surebaby schreef: ↑27-01-2023 20:09
Ik vind het vooral wel wat zorgelijk klinken dat jouw man je een uur moet toespreken over hoe 'onredelijk' je je gedraagt.
Wtf.
Je bent een volwassen vrouw, wat denkt hij wel niet.
Uiteraard kun jij aan jezelf werken maar ik ga ook erg slecht op mansplainen. Als jij je ergens aan stoort kan hij ook dat punt serieus oppakken inplaats van de nadruk te leggen op jouw reactie daarop.
maandag 30 januari 2023 om 16:13
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
