Psyche
alle pijlers
Zelfsussen
dinsdag 30 oktober 2018 om 10:15
Bij therapie heb ik leren herkennen dat ik soms heel erg zelfsus. Dit houdt in: negatieve gevoelens wegdrukken door iets anders te gaan doen.
Dingen die ik dan doe:
- Online antwoorden zoeken op de vragen die ik heb (zoals nu, dus best een beetje meta dit!)
- Mezelf verliezen in online spelletjes
- Enz.
Alles om maar niet te denken aan de dingen die mij onrust geven. Of om die onrust zo snel mogelijk op te lossen door geruststelling te zoeken online.
Maargoed, leuk om dat te herkennen, maar het lukt me nog totaal niet om het anders te doen. En heb er wel last van, want helaas ben ik niet iemand die obsessief gaat opruimen als ik me rot voel, dus mijn huis verandert dan in een puinhoop.
Iemand tips hoe ik hier toch beter mee om kan leren gaan?
Dingen die ik dan doe:
- Online antwoorden zoeken op de vragen die ik heb (zoals nu, dus best een beetje meta dit!)
- Mezelf verliezen in online spelletjes
- Enz.
Alles om maar niet te denken aan de dingen die mij onrust geven. Of om die onrust zo snel mogelijk op te lossen door geruststelling te zoeken online.
Maargoed, leuk om dat te herkennen, maar het lukt me nog totaal niet om het anders te doen. En heb er wel last van, want helaas ben ik niet iemand die obsessief gaat opruimen als ik me rot voel, dus mijn huis verandert dan in een puinhoop.
Iemand tips hoe ik hier toch beter mee om kan leren gaan?
donderdag 8 november 2018 om 15:53
Bedankt Snorriemorrie, coir het delen vd link. Wat er staat herken ik..cognitieve gedragstherapie helpt mij ook niet echt. Ik kan wel 'helpende gedachten' denken maar ze komen niet echt binnen zeg maar.snorriemorrie schreef: ↑31-10-2018 17:05Ik kwam dit toevallig tegen (ok, ik was weer aan het sussen) https://www.depressievereniging.nl/erva ... -kind-toe/
Heel duidelijke uitleg ook
Schematherapie leert je waar die gedachten vandaan komen..
donderdag 8 november 2018 om 16:00
Nuca; dat heb ik ook..ik heb niet een slechte jeugd gehad maar toen ik erg jong was zijn mijn ouders gescheiden en ik weet bijv nog dat ik met mijn moeder tijdelijk in een vreemd huis woonde en me onveilig voelde en alleen...ik bagatelliseer alleen snel..dan denk ik 'zo erg was niet', vergeleken bij anderen).ñuca schreef: ↑08-11-2018 13:43Ik moet huilen om dit stukje. Ik weet (zonder therapie) heel goed wat ik als kind heb gemist, wat mij is aangedaan en wat ik nodig had. En ik weet dat het me heeft gevormd tot wie ik nu ben. De meeste tijd lukt het me stabiel te zijn en heb ik weinig last van die dingen.
Maar ik lees dit en bam, het komt allemaal weer binnen. Shit zeg...
donderdag 8 november 2018 om 16:07
Mijn vader is jong overleden, ik was nog geen 10. Mijn moeder was absoluut niet van kwade wil maar heeft me wat onveilige gevoelens meegegeven door me regelmatig van haar driftbuien getuige te laten zijn. Zelf is ze 10 jaar na mijn vader overleden na jarenlang ziek geweest te zijn.
Daarnaast was ik tot mijn 14e best ongelukkig op school.
Ik bagatelliseer het niet zozeer, maar vind vooral dat ik er maar eens klaar mee moet zijn op mijn 43e verdorie.
Daarnaast was ik tot mijn 14e best ongelukkig op school.
Ik bagatelliseer het niet zozeer, maar vind vooral dat ik er maar eens klaar mee moet zijn op mijn 43e verdorie.
donderdag 8 november 2018 om 19:56
.ñuca schreef: ↑08-11-2018 13:43Ik moet huilen om dit stukje. Ik weet (zonder therapie) heel goed wat ik als kind heb gemist, wat mij is aangedaan en wat ik nodig had. En ik weet dat het me heeft gevormd tot wie ik nu ben. De meeste tijd lukt het me stabiel te zijn en heb ik weinig last van die dingen.
Maar ik lees dit en bam, het komt allemaal weer binnen. Shit zeg...
Het is ook pijnlijk. En niet zo gek toch, dat het soms hard binnenkomt, ook al heb je er anders weinig last van? We zijn geen robots. Sommige dingen blijven pijnlijk. En sommige dingen blijven moeilijk en frustrerend. Er kan heel veel naast elkaar bestaan. Het verleden kunnen we niet veranderen, alleen het nu en de toekomst. En soms is het ook onwijs frustrerend dat je daar zó hard voor moet werken terwijl je hier niet om gevraagd hebt.
@snorrie, ik heb op je kletstopic gespiekt en zag dat jij hele mooie dingen hebt geschreven. Je lijkt onwijs op de goede weg te zijn en superhard aan het werk!
donderdag 8 november 2018 om 20:20
Ja, het is ook alweer gezakt... Maar het overviel me echt even, en dat terwijl ik de laatste tijd tegen iedereen loop te beweren dat ik alles wel heb verwerkt en er heel nuchter over ben. Aan de andere kant weet ik heel goed dat ik alleen maar stabiel ben als mijn leven dat ook is. Er hoeft maar iets te gebeuren en hopla, alle emoties e.d. weer op zn kop.
Daarom twijfel ik ook weleens over therapie, maar het lijkt zo onnodig in stabiele periodes waarin ik gewoon prima functioneer. Of althans goed genoeg.
Daarom twijfel ik ook weleens over therapie, maar het lijkt zo onnodig in stabiele periodes waarin ik gewoon prima functioneer. Of althans goed genoeg.
vrijdag 9 november 2018 om 07:08
Nou dat heb ik ook...ik heb echt een paar hele goede jaren achter de rug..2 jaar terug werden mijn angsten weer heviger door pms..mijn moeder kreeg kort daarop bijna een psychose doordat ze heel heftig reageerde op het starten met een antidepressiva. Ik kon er toen goed voor haar zijn maar toen het met haar beter ging werd ik zelf weer overvallen door hevige angsten. Ik heb het idee dat het gebeuren met mijn moeder iets getriggerd heeft. Bij de dokterswacht kreeg ze een flauwte (ik kreeg geen contact mee met haar) maar ik dacht ze in een soort psychische shock kwam. Ik ben daar zo van geschrokken toen...snorriemorrie schreef: ↑08-11-2018 16:30Dat gevoel dat je er klaar mee wilt zijn herken ik hoor, Nuca. Ik heb dat ook heel sterk, dat ik er enorm van baal als ik weer eens in een zelfde valkuil stap voor de 100e keer.
vrijdag 9 november 2018 om 09:34
Ñuca, knuffel voor jou. Lukt het je meestentijds om stabiel te leven met je emoties of kun je alleen stabiel blijven door ze weg te drukken? Dat laatste herken ik, ik heb het zo'n 20 jaar gedaan.ñuca schreef: ↑08-11-2018 13:43Ik moet huilen om dit stukje. Ik weet (zonder therapie) heel goed wat ik als kind heb gemist, wat mij is aangedaan en wat ik nodig had. En ik weet dat het me heeft gevormd tot wie ik nu ben. De meeste tijd lukt het me stabiel te zijn en heb ik weinig last van die dingen.
Maar ik lees dit en bam, het komt allemaal weer binnen. Shit zeg...
vrijdag 9 november 2018 om 09:38
Matz, ik heb het 15 weken gevolgd, 2 dagdelen in de week. Er was in onze groep 1 persoon die bijna fulltime werkte. Halverwege heeft ze zich ziek gemeld. Want het doet zó veel met je, daar gaat veel energie in zitten.
vrijdag 9 november 2018 om 11:37
Ik vind het moeilijk om daar antwoord op te geven. Ik weet niet of ik iets wegdruk, als ik het al doe is dat niet bewust. Want ik kan heel lang oprecht denken dat ik over bepaalde dingen heen ben. Maar ze kunnen ook opeens weer opduiken.
Over het algemeen heb ik wel de ervaring dat emoties mij enorm overvallen en ik er vervolgens geen controle over heb. Dus dan zou ik denken dat ik niet echt goed ben in wegdrukken. Maar misschien ga ik wel verschillend mee om, afhankelijk van wat de bron/achterliggende reden is.
vrijdag 9 november 2018 om 11:57
.
Er worden vaak ook avondgroepen gegeven.
En 'over iets heen' zijn of 'iets verwerkt' hebben betekent niet dat je er nooit meer last van hebt, er nooit meer iets van voelt, het nooit weer boven komt drijven. Het is niet 'slecht' als iets je nog raakt, als je het soms nog moeilijk hebt. Het betekent niet dat je niet 'goed genoeg' je leven kan leven of dat je 'een probleem' hebt. Alleen jij kan bepalen wat goed genoeg is. Je mág altijd hulp vragen, je hoeft niet alles te dragen en zeker niet alleen. Maar dat je verleden je nog raakt of z'n nare kop opeens in je huidige leven steekt terwijl je daar niet op zit te wachten betekent niet dat je het niet goed doet of dat je iets mankeert of niet goed bent. We zijn mensen, alles wat we meemaken nemen we mee. Als je onder je verleden gebukt gaat, als je er dagelijks last van hebt, als je je ongelukkig voelt, dan is het misschien goed er iets mee te doen.
vrijdag 9 november 2018 om 15:49
Dat zou mij ook wel wat lijken...snorriemorrie schreef: ↑09-11-2018 14:25Ik heb het eens per week op maandag overdag, andrhalf uur. Maar ik heb ook over die avondgroep gehoord, maar het schijnt dat daar een gigantische wachtrij voor staat.
zaterdag 10 november 2018 om 18:36
@Snorriemorrie: Ik las over het advies te kijken naar je eigen behoeftes. Ik heb dat ook vaak meegekregen. Het werd voor mij iets makkelijker als ik het gebruikte als een soort omdenken of zelfs interventie. "Wat wil ik?" Ik kan dat overigens ook niet altijd meteen bedenken. Soms maakt het niet uit, soms zit er een andere behoefte onder. Als mijn therapeut mij bevroeg over samenwonen met partner had ik niet concreet voor ogen wanneer dat san zou moeten zijn. Maar er was wel een andere behoefte, namelijk het gevoel of zelfs de bevestiging dat hij dat ook voor zich zag met mij.
@Nuca (excuus voor weglaten speciale tekens): Ik denk dat je gevoeligheden blijft houden of dat ze soms wat cherper zijn. Misschien een voorbeeld: Als ik in een film automutilatie zie, krijg ik een soort paniekaanval omdat ik het dan zelf ook wil doen. Heb het al jaren niet gedaan en buiten zo'n trigger voel ik de drang ook nooit op die manier. Ik kan op zo'n moment weer kalmeren zonder aan die drang toe te geven. Het is iets wat gelukkig niet vaak voorkomt. Dus per saldo belemmert het mij niet in het leven. En ik kan om zo'n tekst als waar jij nu verdrietig van werd ook nog boos en verdrietig worden. Maar dat trekt vanzelf weer bij. Ik zie dat als littekens die even gevoelig worden af en toe.
Matz: Ik volgde om de week schematherapie bij een vaktherapeut met eigen praktijk. Niet vergoed (hoogstens deels via 'alternatieve behandelwijze'), maar geen wachtlijst en ik had voor bepalen behandelplan gewoon overleg met haar. Kom er nu 'indien nodig', fijn idee. Aanvulling: Gevonden door te zoeken op 'schematherapeutisch werker' in het register op schematherapie.nl.
@Nuca (excuus voor weglaten speciale tekens): Ik denk dat je gevoeligheden blijft houden of dat ze soms wat cherper zijn. Misschien een voorbeeld: Als ik in een film automutilatie zie, krijg ik een soort paniekaanval omdat ik het dan zelf ook wil doen. Heb het al jaren niet gedaan en buiten zo'n trigger voel ik de drang ook nooit op die manier. Ik kan op zo'n moment weer kalmeren zonder aan die drang toe te geven. Het is iets wat gelukkig niet vaak voorkomt. Dus per saldo belemmert het mij niet in het leven. En ik kan om zo'n tekst als waar jij nu verdrietig van werd ook nog boos en verdrietig worden. Maar dat trekt vanzelf weer bij. Ik zie dat als littekens die even gevoelig worden af en toe.
Matz: Ik volgde om de week schematherapie bij een vaktherapeut met eigen praktijk. Niet vergoed (hoogstens deels via 'alternatieve behandelwijze'), maar geen wachtlijst en ik had voor bepalen behandelplan gewoon overleg met haar. Kom er nu 'indien nodig', fijn idee. Aanvulling: Gevonden door te zoeken op 'schematherapeutisch werker' in het register op schematherapie.nl.
zondag 11 november 2018 om 11:40
Jeetje snorrie, je bent al een heel eind zo te lezen want je herkent je schema! Wat je zou kunnen proberen misschien is een kookwekker te zetten en jezelf toe te staan jezelf te sussen, zeg voor bv 60 minuten. Als die om zijn zet je de wekker weer, nu op 20 minuten en dan ga je iets in huis doen. Dus was opruimen, je keuken aan kant maken, een was in de droger en je vaatwasser uitruimen.
Na 20 minuten stop je daarmee en ga je weer zelfsussen op de bank.
Als dit goed lukt kun je de tijden gaan verschuiven.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Na 20 minuten stop je daarmee en ga je weer zelfsussen op de bank.
Als dit goed lukt kun je de tijden gaan verschuiven.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
zondag 11 november 2018 om 13:09
Bedankt voor de reacties op mijn post. Het is inderdaad zo dat het maar af en toe de kop op steekt bij mij. En ik ga altijd heel erg in het moment zitten, of dat nou een positief of negatief moment is. Dus dan voelt het voor mij weer even alsof ik helemaal terug bij af ben en het nooit meer over gaat. Het is als een golf, die ook weer wegtrekt. En dan denk ik achteraf, wat maak ik toch weer een drama, het valt toch allemaal wel mee. Maar op het hoogtepunt van de golf kan ik dat niet zien.
En deze golf met de naam verleden had ik al een tijdje niet gezien, daarom had ik de onrealistische gedachte dat hij nooit meer terug zou komen.
En deze golf met de naam verleden had ik al een tijdje niet gezien, daarom had ik de onrealistische gedachte dat hij nooit meer terug zou komen.
zondag 11 november 2018 om 14:50
.ñuca schreef: ↑11-11-2018 13:09Bedankt voor de reacties op mijn post. Het is inderdaad zo dat het maar af en toe de kop op steekt bij mij. En ik ga altijd heel erg in het moment zitten, of dat nou een positief of negatief moment is. Dus dan voelt het voor mij weer even alsof ik helemaal terug bij af ben en het nooit meer over gaat. Het is als een golf, die ook weer wegtrekt. En dan denk ik achteraf, wat maak ik toch weer een drama, het valt toch allemaal wel mee. goh, dat was weer even een pittige golfMaar op het hoogtepunt van de golf kan ik dat niet zien.
En deze golf met de naam verleden had ik al een tijdje niet gezien, daarom had ik de onrealistische gedachte dat hij nooit meer terug zou komen.
Dikgedrukt en kleine, mogelijke aanpassing. Als je dat zou willen.
Golven komen en gaan. Soms is het rustig weer en soms stormt het. En als het stormt moeten we soms even herstellen, goed voor de boot zorgen (of je surfplank). En dan kan je weer lekker verder. Beter dan zeggen dat de boot stom is
zondag 11 november 2018 om 22:42
Ik vind deze discussie ook heel waardevol. En bedankt voor je inzichten tuinhek.
Ik kan in het moment vaak ook niet zien dat het ooit beter wordt. Maar als ik feitelijk naar mijn leven kijk is er best een stijgende lijn en heb ik steeds minder last van mijn psychische problemen en steeds meer energie. Fijn om dat zo zwart op wit te zetten
Ik kan in het moment vaak ook niet zien dat het ooit beter wordt. Maar als ik feitelijk naar mijn leven kijk is er best een stijgende lijn en heb ik steeds minder last van mijn psychische problemen en steeds meer energie. Fijn om dat zo zwart op wit te zetten
maandag 12 november 2018 om 09:24
Wat goed martje, zowel dat je dat kan inzien en dat het fijn is om het zwart op wit te zetten!
Betekent niet dat het niet hard werken is of dat er mindere periodes zijn inderdaad. Maar wel mooi dat er een stijgende lijn in zit. Ik moet aan dit plaatje denken:
Misschien is voor sommigen dit artikel interessant (waarbij trauma niet per se gaat om één grote gebeurtenis):
https://www.vn.nl/waarom-praten-slechts ... LhJCgYh1Z4
Betekent niet dat het niet hard werken is of dat er mindere periodes zijn inderdaad. Maar wel mooi dat er een stijgende lijn in zit. Ik moet aan dit plaatje denken:
Misschien is voor sommigen dit artikel interessant (waarbij trauma niet per se gaat om één grote gebeurtenis):
https://www.vn.nl/waarom-praten-slechts ... LhJCgYh1Z4
