Psyche
alle pijlers
Zestig worden en daar moeite mee hebben
woensdag 25 september 2024 om 10:51
Aanstaande vrijdag word ik zestig en ik zit daar meer tegenaan te hikken dan ik had verwacht. Rationeel weet ik ook wel dat de wereld gewoon doordraait (sterker nog, ik ben er het hele jaar al zo mee bezig dat ik in mijn hoofd allang zestig ben 
) en eigenlijk vind ik het enorme aanstellerij van mezelf. Ik heb niks te klagen; leuke relatie en baan, en mijn zoon, waar ik lang zorgen om heb gehad, lijkt nu voorzichtig zijn weg te vinden in het leven. Maar bovenal heb ik de zestig gehaald zonder noemenswaardige gezondheidsproblemen. Voor de buitenwereld lijk ik er heel laconiek onder en benadruk ik vooral alle bovenstaande rationele argumenten ('je doet er toch niks aan/that's life' etc.) Maar toch kan het me (zeker 's nachts) zo aanvliegen; dat ik nog maar zo weinig tijd heb - want zelfs al word je tachtig, hoeveel echt goeie jaren heb je nu nog over? Dat de tijd maar voorbij raast zonder dat je er invloed op hebt. Heimwee/weemoed naar 20 of zelfs maar 10 jaar geleden, toen er nog veel meer openlag. Het lijkt wel een soort verlate midlifecrisis (al is het nu meer driekwart).
Ik baal ervan, want ik zou het veel liever vieren natuurlijk. Wat moet ik hiermee? Het gewoon maar uitzitten in de hoop dat het overgaat? Ben benieuwd of dit herkenbaar is (mag ook bij andere kroonjaren uiteraard).
) en eigenlijk vind ik het enorme aanstellerij van mezelf. Ik heb niks te klagen; leuke relatie en baan, en mijn zoon, waar ik lang zorgen om heb gehad, lijkt nu voorzichtig zijn weg te vinden in het leven. Maar bovenal heb ik de zestig gehaald zonder noemenswaardige gezondheidsproblemen. Voor de buitenwereld lijk ik er heel laconiek onder en benadruk ik vooral alle bovenstaande rationele argumenten ('je doet er toch niks aan/that's life' etc.) Maar toch kan het me (zeker 's nachts) zo aanvliegen; dat ik nog maar zo weinig tijd heb - want zelfs al word je tachtig, hoeveel echt goeie jaren heb je nu nog over? Dat de tijd maar voorbij raast zonder dat je er invloed op hebt. Heimwee/weemoed naar 20 of zelfs maar 10 jaar geleden, toen er nog veel meer openlag. Het lijkt wel een soort verlate midlifecrisis (al is het nu meer driekwart). Ik baal ervan, want ik zou het veel liever vieren natuurlijk. Wat moet ik hiermee? Het gewoon maar uitzitten in de hoop dat het overgaat? Ben benieuwd of dit herkenbaar is (mag ook bij andere kroonjaren uiteraard).
Nothing happens for a reason
woensdag 25 september 2024 om 11:01
woensdag 25 september 2024 om 11:07
Ik begrijp het wel. Ben nu (pas/al) 54 en ik begin ook te beseffen dat tijd schaarser wordt. En de afgelopen jaren vliegen steeds sneller voorbij.
Maar juist daarom zou ik je verjaardag vieren met de liefdevolle mensen die je om je heen hebt - want ook daar vallen nu af en toe al mensen weg. Dus doe het terwijl het kan en geniet er dubbel van. Tegelijkertijd zou ik het gevoel niet proberen weg te moffelen. Doe er wat mee: maak op je feestje een groot moodboard en vraag iedereen om iets uit te knippen en mee te brengen om er op te plakken met suggesties voor de komende 10 jaar. Allemaal activiteiten om naar uit te kijken. Haal er uit wat er in zit.
Maar juist daarom zou ik je verjaardag vieren met de liefdevolle mensen die je om je heen hebt - want ook daar vallen nu af en toe al mensen weg. Dus doe het terwijl het kan en geniet er dubbel van. Tegelijkertijd zou ik het gevoel niet proberen weg te moffelen. Doe er wat mee: maak op je feestje een groot moodboard en vraag iedereen om iets uit te knippen en mee te brengen om er op te plakken met suggesties voor de komende 10 jaar. Allemaal activiteiten om naar uit te kijken. Haal er uit wat er in zit.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 25 september 2024 om 11:09
Zestig noemt men het nieuwe veertig, maar dat is gewoon poppycock, want heb je die 6 voor je leeftijd val je in een andere categorie zegt de maatschappij. Op naar pensioenleeftijd, ouderdom komt met gebreken en inderdaad hoeveel goede jaren ga je nog mogen hebben, alles wat nog mogelijk leek bij veertig of vijftig kan dat nu ook nog? Is dat realistisch. Het verval van je lijf, de andere fases van ouderschap.
Hoe dacht jij vroeger over mensen van zestig (plus)? Ben je de eerste in je omgeving die zestig gaat worden?
Je hoeft het niet uitbundig te vieren als je dat niet wil. Ik werd zestig tijdens Covid en kon het niet eens vieren, maar ook niet echt behoefte eraan en kennelijk was het ook voor de meesten nul een mijlpaal, noch een kroonjaar. Te druk met Covid en spannende zaken in hun eigen leven. Dus beetje een anticlimax die verjaardag in dat opzicht, maar ook weer niet, want ik mocht wel een half uurtje op bezoek bij mijn nieuwe kleinkind, een paar dagen eerder geboren.
Hoe dacht jij vroeger over mensen van zestig (plus)? Ben je de eerste in je omgeving die zestig gaat worden?
Je hoeft het niet uitbundig te vieren als je dat niet wil. Ik werd zestig tijdens Covid en kon het niet eens vieren, maar ook niet echt behoefte eraan en kennelijk was het ook voor de meesten nul een mijlpaal, noch een kroonjaar. Te druk met Covid en spannende zaken in hun eigen leven. Dus beetje een anticlimax die verjaardag in dat opzicht, maar ook weer niet, want ik mocht wel een half uurtje op bezoek bij mijn nieuwe kleinkind, een paar dagen eerder geboren.
Everything you see I owe to spaghetti!
woensdag 25 september 2024 om 11:13
Ja ik herken het wel, ik ben bijna 59. Ik denk veel na over wat mijn leven nu echt zinvol zou maken. Ondanks man en kind. Wat wil ik nog? Verre reizen, nou nee, maar wat dan wel? Als je nog iets wilt moet je het nu doen. Als ik ook in de krant lees over bepaalde langdurige projecten denk ik maak ik dat nog mee, dat had ik een paar jaar geleden ook echt niet.
woensdag 25 september 2024 om 11:20
Ja, dat is ook gek he! Ik heb het al met huisdieren; ik heb nu nog een kat van 16, en als die er niet meer is zou ik graag 2 nieuwe willen. Maar kittens kan ik dan beter niet meer nemen, want die overleven mij misschien welAnna1053 schreef: ↑25-09-2024 11:13Ja ik herken het wel, ik ben bijna 59. Ik denk veel na over wat mijn leven nu echt zinvol zou maken. Ondanks man en kind. Wat wil ik nog? Verre reizen, nou nee, maar wat dan wel? Als je nog iets wilt moet je het nu doen. Als ik ook in de krant lees over bepaalde langdurige projecten denk ik maak ik dat nog mee, dat had ik een paar jaar geleden ook echt niet.
Nothing happens for a reason
woensdag 25 september 2024 om 11:22
Ja, dat soort gelul, of 'jij zestig? Nou het is je niet aan te zien hoor'! Is in de meeste gevallen natuurlijk vleierij, maar dan nog, ik bén het wel. Ik bedoel trouwens met 'vieren' geen groot feest hoor (zou ook een beetje laat zijn om nu nog te organiseren voor vrijdagAnnapicobella schreef: ↑25-09-2024 11:09Zestig noemt men het nieuwe veertig, maar dat is gewoon poppycock, want heb je die 6 voor je leeftijd val je in een andere categorie zegt de maatschappij. Op naar pensioenleeftijd, ouderdom komt met gebreken en inderdaad hoeveel goede jaren ga je nog mogen hebben, alles wat nog mogelijk leek bij veertig of vijftig kan dat nu ook nog? Is dat realistisch. Het verval van je lijf, de andere fases van ouderschap.
Hoe dacht jij vroeger over mensen van zestig (plus)? Ben je de eerste in je omgeving die zestig gaat worden?
Je hoeft het niet uitbundig te vieren als je dat niet wil. Ik werd zestig tijdens Covid en kon het niet eens vieren, maar ook niet echt behoefte eraan en kennelijk was het ook voor de meesten nul een mijlpaal, noch een kroonjaar. Te druk met Covid en spannende zaken in hun eigen leven. Dus beetje een anticlimax die verjaardag in dat opzicht, maar ook weer niet, want ik mocht wel een half uurtje op bezoek bij mijn nieuwe kleinkind, een paar dagen eerder geboren.
) maar meer in overdrachtelijke zin. En ik laat het niet helemaal ongemerkt voorbij gaan, vrijdag een etentje met familie en misschien doe ik later deze maand nog een borreltje voor vrienden. En ja, ik ben wel de eerste in mijn omgeving die de 60 aantikt, hoewel bijna al mijn vriendinnen eind 50 zijn.
Nothing happens for a reason
woensdag 25 september 2024 om 11:24
En dit. Ik heb serieus geen idee. Geen grote wensen, dromen, plannen. Niet dat dat per se moet natuurlijk, maar het is ook wel de angst dat ik spijt ga krijgen als ik zo doorsukkel.Anna1053 schreef: ↑25-09-2024 11:13Ja ik herken het wel, ik ben bijna 59. Ik denk veel na over wat mijn leven nu echt zinvol zou maken. Ondanks man en kind. Wat wil ik nog? Verre reizen, nou nee, maar wat dan wel? Als je nog iets wilt moet je het nu doen. Als ik ook in de krant lees over bepaalde langdurige projecten denk ik maak ik dat nog mee, dat had ik een paar jaar geleden ook echt niet.
Nothing happens for a reason
woensdag 25 september 2024 om 11:31
Gek hè, dat die ronde getallen er ineens zo inhakken. Maar ik merk in mijn omgeving dat dat ronde getal voor iedereen anders kan zijn.
Mijn beste vriendin heeft letterlijk de hele avond voor haar dertigste zitten huilen, zo erg vond ze het. Zelf had ik juist veel moeite met 40, duurde echt wel een paar jaar (!) voor ik daar vrede mee had. Inmiddels zijn we in de vriendengroep allemaal voorbij de 50 (en eentje voorbij de 60) en dat getal was geen centje pijn.
Het is ook maar een getal natuurlijk, maar ik snap je helemaal hoor. Het leven is zo leuk, nou ja, vind ik dan, en het idee dat je al over de helft bent is gewoon best confronterend. Ik was gisteren nog bij een begrafenis van een collega van 58
Maar voor mij ook een goede stok achter de deur om zo gezond mogelijk te leven en er alles uit te halen zolang het kan. En ja, ik zou dus rustig die kitten nemen hoor
Mijn beste vriendin heeft letterlijk de hele avond voor haar dertigste zitten huilen, zo erg vond ze het. Zelf had ik juist veel moeite met 40, duurde echt wel een paar jaar (!) voor ik daar vrede mee had. Inmiddels zijn we in de vriendengroep allemaal voorbij de 50 (en eentje voorbij de 60) en dat getal was geen centje pijn.
Het is ook maar een getal natuurlijk, maar ik snap je helemaal hoor. Het leven is zo leuk, nou ja, vind ik dan, en het idee dat je al over de helft bent is gewoon best confronterend. Ik was gisteren nog bij een begrafenis van een collega van 58
Maar voor mij ook een goede stok achter de deur om zo gezond mogelijk te leven en er alles uit te halen zolang het kan. En ja, ik zou dus rustig die kitten nemen hoor
woensdag 25 september 2024 om 11:38
Ik begrijp je helemaal, je krijgt ook ineens andere zorgen, hypotheek afbetalen, hoe staat je pensioen ervoor, allemaal controles om te voorkomen dat je voortijdig dood gaat aan borst/darm of baarmoederhalskanker terwijl je je nog fit voelt.
Ik vind het een beetje een schemergebied, toen mijn ouders 65 jaar waren ze ook al echt "oud", met kleinkinderen en ze waren al echt grijs en deden al echt van die "bejaarde" dingen. Het idee dat ik over 5 jaar (in ons geval 7 jaar) met pensioen ga, klinkt alsof ik al half afgeschreven ben terwijl ik nog druk bezig ben "mijn toekomst".
Ik weet gewoon niet zo goed wat ik me moet voorstellen bij "bejaard" zijn terwijl ik (en man) nog steeds heel druk zijn met carrière, sociale leven maar het voelt een beetje alsof je al bezig bent met het afronden van je "zaakjes".
Ik vind het een beetje een schemergebied, toen mijn ouders 65 jaar waren ze ook al echt "oud", met kleinkinderen en ze waren al echt grijs en deden al echt van die "bejaarde" dingen. Het idee dat ik over 5 jaar (in ons geval 7 jaar) met pensioen ga, klinkt alsof ik al half afgeschreven ben terwijl ik nog druk bezig ben "mijn toekomst".
Ik weet gewoon niet zo goed wat ik me moet voorstellen bij "bejaard" zijn terwijl ik (en man) nog steeds heel druk zijn met carrière, sociale leven maar het voelt een beetje alsof je al bezig bent met het afronden van je "zaakjes".
woensdag 25 september 2024 om 11:52
Mijn ervaring is, dat toen ik uiteindelijk 60 werd, en eigenlijk wel mee viel 
Ik ben met trots nu een oud wijf. Ik trek me veel minder aan wat een ander vindt, alles al een keertje mee gemaakt. De hormonen zijn uitgeraasd Het leven wordt eigenlijk steeds leuker.
Accepteer het, en blijf gewoon leuk leven
Ik ben met trots nu een oud wijf. Ik trek me veel minder aan wat een ander vindt, alles al een keertje mee gemaakt. De hormonen zijn uitgeraasd Het leven wordt eigenlijk steeds leuker.
Accepteer het, en blijf gewoon leuk leven
woensdag 25 september 2024 om 11:56
Ook hier heel herkenbaar toen ik vorig jaar 60 werd, was ook zo ongeveer de eerste van onze vriendengroep en het leek zoooo oud.
Weet nog bij opening olympische spelen dat man en ik ons afvroegen hoeveel spelen we nog gingen meemaken, heel vreemd idee.
Maar tegelijkertijd voel ik me nog steeds geen 60+, nog volop aan het werk en ook nog steeds veel plannen voor "later". Dat dit steeds dichterbij komt negeer ik dan gemakshalve maar even
We hebben ook nog een relatief jonge zoon, net begin 20, dat scheelt wellicht ook want voor hem willen we er nog minstens 20 jaar zijn.
Maar feit blijft dat je langste periode hier gewoon op is.
Confronterend vond ik het toen mijn vader van 87 vertelde dat hij naar de tandarts was en zij hem aanraadde implantaten o.i.d te nemen, dat vond hij waanzin voor die korte tijd die hem nog rest.
Maar voor nu denk ik nog steeds in toekomstplannen, mss zelfs nog een andere baan of echt eerder stoppen met werken en lekker veel gaan reizen.
Weet nog bij opening olympische spelen dat man en ik ons afvroegen hoeveel spelen we nog gingen meemaken, heel vreemd idee.
Maar tegelijkertijd voel ik me nog steeds geen 60+, nog volop aan het werk en ook nog steeds veel plannen voor "later". Dat dit steeds dichterbij komt negeer ik dan gemakshalve maar even
We hebben ook nog een relatief jonge zoon, net begin 20, dat scheelt wellicht ook want voor hem willen we er nog minstens 20 jaar zijn.
Maar feit blijft dat je langste periode hier gewoon op is.
Confronterend vond ik het toen mijn vader van 87 vertelde dat hij naar de tandarts was en zij hem aanraadde implantaten o.i.d te nemen, dat vond hij waanzin voor die korte tijd die hem nog rest.
Maar voor nu denk ik nog steeds in toekomstplannen, mss zelfs nog een andere baan of echt eerder stoppen met werken en lekker veel gaan reizen.
woensdag 25 september 2024 om 12:05
woensdag 25 september 2024 om 12:11
Het is een en al confrontatie. Met mezelf, de mensen in mijn leven, wat is het leven nu eigenlijk, hoelang zal ik nog leven, op wat voor manier, wat is dood..
Zijn vragen die ik me als kind al stelde, maar nu ik ouder word passeren ze opnieuw de revue. Ik ben niet bang voor de dood btw, het is voor mij zeker dat mijn ziel voortleeft, maar de andere vragen.. het maakt melancholisch, verdrietig, nooit maakt het me vrolijk en dat ik me vrij voel. Dus.. ik ga aan wat anders denken. Bewust een stap er vanaf. En als denken niet lukt dan ga ik wat doen; dan stap ik letterlijk actief erbij weg naar iets om te doen, een activiteit. Dat helpt altijd.
Zijn vragen die ik me als kind al stelde, maar nu ik ouder word passeren ze opnieuw de revue. Ik ben niet bang voor de dood btw, het is voor mij zeker dat mijn ziel voortleeft, maar de andere vragen.. het maakt melancholisch, verdrietig, nooit maakt het me vrolijk en dat ik me vrij voel. Dus.. ik ga aan wat anders denken. Bewust een stap er vanaf. En als denken niet lukt dan ga ik wat doen; dan stap ik letterlijk actief erbij weg naar iets om te doen, een activiteit. Dat helpt altijd.
woensdag 25 september 2024 om 12:13
Ik werd afgelopen maart 60. En waar ik 30, 40 en 50 allemaal prima vond, vind ik 60 echt niet leuk.
Wat natuurlijk alleen maar te maken heeft met een bepaald beeld, want ik ben niet ingrijpend veranderd op mijn verjaardag.
Ik merk vooral dat mijn hypochondrie toeneemt: ik heb sinds ik 60 ben het gevoel dat het ieder moment afgelopen kan zijn.
Wat natuurlijk alleen maar te maken heeft met een bepaald beeld, want ik ben niet ingrijpend veranderd op mijn verjaardag.
Ik merk vooral dat mijn hypochondrie toeneemt: ik heb sinds ik 60 ben het gevoel dat het ieder moment afgelopen kan zijn.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
woensdag 25 september 2024 om 12:15
Ik ben de 60 nu gepasseerd. Het voelt niet anders dan 50 of 40, voor mijn gevoel.
Voor wat betreft een bucketlist, veel reizen en zo, we moeten nog steeds allemaal werken tot 67 en nog wat. Daar baal ik dan wel van. Nu zijn we nog ' jong' en gezond en kunnen alles nog met mate.
Vroeger waren we nu al met de VUT. Helaas......
Denk maar zo: we zijn meisjes van 60!
Voor wat betreft een bucketlist, veel reizen en zo, we moeten nog steeds allemaal werken tot 67 en nog wat. Daar baal ik dan wel van. Nu zijn we nog ' jong' en gezond en kunnen alles nog met mate.
Vroeger waren we nu al met de VUT. Helaas......
Denk maar zo: we zijn meisjes van 60!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 25 september 2024 om 12:16
Ik snap wel een beetje wat je bedoelt. Ik had dat een paar maanden geleden toen ik 50 werd. Vooral omdat mijn moeder 55 was toen ze overleed, dus ik kom steeds dichter bij die leeftijd. Hoe ik me voel als ik 60 word, geen idee.
Ik probeer nu gewoon zoveel mogelijk te doen wat ik leuk vind en wat binnen de mogelijkheden lukt.
Ik wens jou alvast een fijne verjaardag toe.
Ik probeer nu gewoon zoveel mogelijk te doen wat ik leuk vind en wat binnen de mogelijkheden lukt.
Ik wens jou alvast een fijne verjaardag toe.
woensdag 25 september 2024 om 12:30
Ja, dat ook, mijn moeder was 67 toen ze onverwacht overleed, veel te jong.
Het idee dat ik op die leeftijd aanga, vind ik eng.
In mijn bubbel ben ik op 1 vriendin na, de jongste. Wat uiteraard inhoudt dat ik dit jaar al 4 keer op een crematie ben geweest, allemaal vitale 70-ers, zo ineens weg.
Het idee dat ik op die leeftijd aanga, vind ik eng.
In mijn bubbel ben ik op 1 vriendin na, de jongste. Wat uiteraard inhoudt dat ik dit jaar al 4 keer op een crematie ben geweest, allemaal vitale 70-ers, zo ineens weg.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 25 september 2024 om 12:36
Heel herkenbaar. Ik ben begin 60 en dat vind ik echt oud. Ik ben zo ongeveer de jongste in mijn naaste omgeving en zit vaak tussen personen die al met pensioen zijn en dat klinkt al helemaal bejaard. Daarbij zijn er in mijn innercircle enkele personen opeens ernstig ziek geworden of al overleden en dat doet me beseffen dat ik inmiddels toch wel in de leeftijdscategorie ben geraakt wanneer het zo maar opeens over kan zijn. Ik moet daar best vaak aan denken. Mijn gezondheid is al jaren niet best maar er komen steeds meer klachten bij die bij de ouderdom horen. Ik wil nog wel graag wat grote reizen maken (en heb ook al wel wat gepland) maar ik vraag me de laatste tijd ook vaak af hoe lang ik dat nog kan.
woensdag 25 september 2024 om 12:42
Leeftijd zegt weinig. Vorig jaar is een vriendin overleden,49….yasmijn schreef: ↑25-09-2024 12:30Ja, dat ook, mijn moeder was 67 toen ze onverwacht overleed, veel te jong.
Het idee dat ik op die leeftijd aanga, vind ik eng.
In mijn bubbel ben ik op 1 vriendin na, de jongste. Wat uiteraard inhoudt dat ik dit jaar al 4 keer op een crematie ben geweest, allemaal vitale 70-ers, zo ineens weg.
woensdag 25 september 2024 om 12:43
Dat heb ik ook inderdaadSolomio schreef: ↑25-09-2024 12:13Ik werd afgelopen maart 60. En waar ik 30, 40 en 50 allemaal prima vond, vind ik 60 echt niet leuk.
Wat natuurlijk alleen maar te maken heeft met een bepaald beeld, want ik ben niet ingrijpend veranderd op mijn verjaardag.
Ik merk vooral dat mijn hypochondrie toeneemt: ik heb sinds ik 60 ben het gevoel dat het ieder moment afgelopen kan zijn.
Nothing happens for a reason
woensdag 25 september 2024 om 12:45
Ik las laatst een post op X van een 60'er: 'Soms ga ik alleen maar een heel eind wandelen omdat het nu lichamelijk gezien nog gáát'. Moest er wel om lachen maar ik betrap me ook op dat soort gedachten.PoesMinoes schreef: ↑25-09-2024 12:36Heel herkenbaar. Ik ben begin 60 en dat vind ik echt oud. Ik ben zo ongeveer de jongste in mijn naaste omgeving en zit vaak tussen personen die al met pensioen zijn en dat klinkt al helemaal bejaard. Daarbij zijn er in mijn innercircle enkele personen opeens ernstig ziek geworden of al overleden en dat doet me beseffen dat ik inmiddels toch wel in de leeftijdscategorie ben geraakt wanneer het zo maar opeens over kan zijn. Ik moet daar best vaak aan denken. Mijn gezondheid is al jaren niet best maar er komen steeds meer klachten bij die bij de ouderdom horen. Ik wil nog wel graag wat grote reizen maken (en heb ook al wel wat gepland) maar ik vraag me de laatste tijd ook vaak af hoe lang ik dat nog kan.
.
Nothing happens for a reason
woensdag 25 september 2024 om 12:46
DankjewelAmarilis schreef: ↑25-09-2024 12:16Ik snap wel een beetje wat je bedoelt. Ik had dat een paar maanden geleden toen ik 50 werd. Vooral omdat mijn moeder 55 was toen ze overleed, dus ik kom steeds dichter bij die leeftijd. Hoe ik me voel als ik 60 word, geen idee.
Ik probeer nu gewoon zoveel mogelijk te doen wat ik leuk vind en wat binnen de mogelijkheden lukt.
Ik wens jou alvast een fijne verjaardag toe.
Nothing happens for a reason
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
