Psyche
alle pijlers
Ziekelijk Jaloers
zaterdag 7 september 2013 om 00:56
Vandaag heb ik mijn vriend weer tot het uiterste gedreven.
Sinds 3 jaar heb ik een relatie met mijn vriend en sinds twee jaar zijn we de ouders van een prachtige zoon. Door mijn zwangerschap en uiteraard door de vele kaasstengels ben ik aangekomen, ik ben 1.60 en weeg nu 70 kg. Kortom ik ben te zwaar en heb een buikje. Mijn leeftijd is 41 en dat kan je ook zien aan mijn rimpels. Ik ben heel onzeker en probeer mijn lichaam te verbergen door zwarte kleding te dragen of wijde kleding. Mijn vriend is een knappe man die iedere vrouw kan krijgen en iedere keer als hij op stap gaat is het raak.
Dan is er wel een vrouw die hem leuk vind, nou weet mijn vriend dat ik jaloers ben dus gaat hij niet meer op stap om ruzie te voorkomen.
Eigenlijk wil ik hem vrij laten en lekker met vrienden op stap laten gaan, maar dan ontwaakt het duivelinnetje in mij die zegt , in de kroeg zijn allemaal knappe vrouwen, wat moet hij met zon lelijke vrouw als jou. Ik haal mezelf helemaal naar beneden en vaak krijgen we dan ruzie, dan zeg ik je kan veel beter krijgen dan mij.
Mijn vriend heeft sinds kort een nieuwe vriend waarmee hij veel leuke dingen onderneemt, zo gaan ze binnenkort 9 dagen zeilen.
Deze vakantie gun ik hem van harte, maar hij durft niet meer te gaan uit angst voor mijn jaloerse gedrag. Ik kan echt een draak zijn en schrik dan ook van mezelf.Ik voel me zo schuldig......
Gisteravond was het weer zo ver, hij zei ik wil morgen met je naar vrienden en een paar vriendinnen. Hij zei er bij om mij niet jaloers te maken, die vrouwen hebben een relatie.Ik had al eerder met een van de vrouwen gesproken en zij is een leuke meid om te zien, slank lang haar( ik heb net mijn haar kort geknipt) jonger dan mij.
In een keer kwam er in mij op , wat doe je eigenlijk met mij zij is veel knapper. Je moet met haar gaan ,ik ben niets zij is knap en heeft veel vrienden en leuk werk. Mijn vriend werd logischerwijs kwaad en zei zij heeft een vriend. Ik bleef maar door gaan in mijn onzekerheid en prees haar helemaal de hemel in. Ik zei mijn vriend dat ik beter maar bij hem weg kon gaan, want dan kan hij echt een leuke vróuw zoeken. De exvriendin van mijn vriend prijs ik de hemel in ik ben een vriendin en zei is zijn grote liefde, ondanks dat ze nu opnieuw getrouwd is en zelfs in verwachting van die man. Zij is ook een knappe vrouw om te zien.
Vandaag was het weer raak, mijn vriend wou graag dat ik mee ging.
Ik heb het weer zwaar verpest. We kwamen bij de zeilboot aan waar hij met zijn vriend had afgesproken en daar stonden twee bloedmooie en sexy vrouwen. ineens voelde ik mij zon oude oma in mijn wijde bloemetjesjurk. Ik zei tegen mijn vriend ik ga wel naar huis terwijl we er net waren. De boot lag hoog in het water en ik durfde eigenlijk niet goed op de boot te klimmen. Een vriend van mijn vriend heeft me geholpen om op de boot te klimmen. Ons zoontje hadden we meegenomen en die zat bij mij op schoot, Een van de vrouwen zei tegen mijn vriend goh dat ik jou nog nooit gesproken heb, ik heb je zo vaak gezien in het uitgaansleven. Ze keek heel vaak zijn kant op en naar mijn mening vond ze hem een knappe en intressante man.
Toen ging het fout ik zat tussen hun in en zei ik wil wel even aan de kant gaan dan kunnen jullie even rustig praten. Mijn vriend bleef zitten , maar ik drong erop aan dat hij naast haar ging zitten en zei kijk toch wat een leuke meid. Het leek wel of ik hem aan haar wilde koppelen. Het viel zo op dat de twee knappe vrouwen even van boord gingen naar een kroeg in de buurt. Mijn vriend schaamde zich dood.
Ook ten opzichte van zijn nieuwbakken vriend , die het wel door had.
Ik heb gelukkig ook nog wel leuk met de anderen op de boot gepraat , waardoor ik toch nog hoop heb dat ze me geen gek mens vinden.
Later die avond zijn we met zijn allen naar de stad gelopen, toen begon ik weer tegen mijn vriend moet je niet even praten met die leuke vrouw. Toen barste de bom en liep mijn vriend kwaad weg richting huis. Ik ben hem achterna gegaan en toen we thuis waren zij hij ik kan nooit meer weg omdat jij mij niet vertrouwd. Ik voelde me schuldig omdat hij zonder gedag tegen zijn vrienden gezegd weg was gegaan door mijn schuld. Hij was heel kwaad open zei tegen me omdat dit niet de eerste keer was, dat hij de volgende keer de relatie zou verbreken. Hij vind me gestoord en gek en als ik bij hem weg wil dan blijft onze zoon bij hem wonen , die mag ik dan eens in de twee weken zien. Dit wil ik natuurlijk helemaal niet, dus ik moet zo sterk zijn om niet meer jaloers te zijn. Ik wil hier aan werken maar iedere keer als mijn vriend in contact is met mooie vrouwen is het mis.
Zijn er vrouwen die zich in mijn verhaal herkennen of ben ik de enige die zo ziekelijk jaloers is. Ik heb al therapie gehad bij het GGZ dit heeft nog niet geholpen.
Sinds 3 jaar heb ik een relatie met mijn vriend en sinds twee jaar zijn we de ouders van een prachtige zoon. Door mijn zwangerschap en uiteraard door de vele kaasstengels ben ik aangekomen, ik ben 1.60 en weeg nu 70 kg. Kortom ik ben te zwaar en heb een buikje. Mijn leeftijd is 41 en dat kan je ook zien aan mijn rimpels. Ik ben heel onzeker en probeer mijn lichaam te verbergen door zwarte kleding te dragen of wijde kleding. Mijn vriend is een knappe man die iedere vrouw kan krijgen en iedere keer als hij op stap gaat is het raak.
Dan is er wel een vrouw die hem leuk vind, nou weet mijn vriend dat ik jaloers ben dus gaat hij niet meer op stap om ruzie te voorkomen.
Eigenlijk wil ik hem vrij laten en lekker met vrienden op stap laten gaan, maar dan ontwaakt het duivelinnetje in mij die zegt , in de kroeg zijn allemaal knappe vrouwen, wat moet hij met zon lelijke vrouw als jou. Ik haal mezelf helemaal naar beneden en vaak krijgen we dan ruzie, dan zeg ik je kan veel beter krijgen dan mij.
Mijn vriend heeft sinds kort een nieuwe vriend waarmee hij veel leuke dingen onderneemt, zo gaan ze binnenkort 9 dagen zeilen.
Deze vakantie gun ik hem van harte, maar hij durft niet meer te gaan uit angst voor mijn jaloerse gedrag. Ik kan echt een draak zijn en schrik dan ook van mezelf.Ik voel me zo schuldig......
Gisteravond was het weer zo ver, hij zei ik wil morgen met je naar vrienden en een paar vriendinnen. Hij zei er bij om mij niet jaloers te maken, die vrouwen hebben een relatie.Ik had al eerder met een van de vrouwen gesproken en zij is een leuke meid om te zien, slank lang haar( ik heb net mijn haar kort geknipt) jonger dan mij.
In een keer kwam er in mij op , wat doe je eigenlijk met mij zij is veel knapper. Je moet met haar gaan ,ik ben niets zij is knap en heeft veel vrienden en leuk werk. Mijn vriend werd logischerwijs kwaad en zei zij heeft een vriend. Ik bleef maar door gaan in mijn onzekerheid en prees haar helemaal de hemel in. Ik zei mijn vriend dat ik beter maar bij hem weg kon gaan, want dan kan hij echt een leuke vróuw zoeken. De exvriendin van mijn vriend prijs ik de hemel in ik ben een vriendin en zei is zijn grote liefde, ondanks dat ze nu opnieuw getrouwd is en zelfs in verwachting van die man. Zij is ook een knappe vrouw om te zien.
Vandaag was het weer raak, mijn vriend wou graag dat ik mee ging.
Ik heb het weer zwaar verpest. We kwamen bij de zeilboot aan waar hij met zijn vriend had afgesproken en daar stonden twee bloedmooie en sexy vrouwen. ineens voelde ik mij zon oude oma in mijn wijde bloemetjesjurk. Ik zei tegen mijn vriend ik ga wel naar huis terwijl we er net waren. De boot lag hoog in het water en ik durfde eigenlijk niet goed op de boot te klimmen. Een vriend van mijn vriend heeft me geholpen om op de boot te klimmen. Ons zoontje hadden we meegenomen en die zat bij mij op schoot, Een van de vrouwen zei tegen mijn vriend goh dat ik jou nog nooit gesproken heb, ik heb je zo vaak gezien in het uitgaansleven. Ze keek heel vaak zijn kant op en naar mijn mening vond ze hem een knappe en intressante man.
Toen ging het fout ik zat tussen hun in en zei ik wil wel even aan de kant gaan dan kunnen jullie even rustig praten. Mijn vriend bleef zitten , maar ik drong erop aan dat hij naast haar ging zitten en zei kijk toch wat een leuke meid. Het leek wel of ik hem aan haar wilde koppelen. Het viel zo op dat de twee knappe vrouwen even van boord gingen naar een kroeg in de buurt. Mijn vriend schaamde zich dood.
Ook ten opzichte van zijn nieuwbakken vriend , die het wel door had.
Ik heb gelukkig ook nog wel leuk met de anderen op de boot gepraat , waardoor ik toch nog hoop heb dat ze me geen gek mens vinden.
Later die avond zijn we met zijn allen naar de stad gelopen, toen begon ik weer tegen mijn vriend moet je niet even praten met die leuke vrouw. Toen barste de bom en liep mijn vriend kwaad weg richting huis. Ik ben hem achterna gegaan en toen we thuis waren zij hij ik kan nooit meer weg omdat jij mij niet vertrouwd. Ik voelde me schuldig omdat hij zonder gedag tegen zijn vrienden gezegd weg was gegaan door mijn schuld. Hij was heel kwaad open zei tegen me omdat dit niet de eerste keer was, dat hij de volgende keer de relatie zou verbreken. Hij vind me gestoord en gek en als ik bij hem weg wil dan blijft onze zoon bij hem wonen , die mag ik dan eens in de twee weken zien. Dit wil ik natuurlijk helemaal niet, dus ik moet zo sterk zijn om niet meer jaloers te zijn. Ik wil hier aan werken maar iedere keer als mijn vriend in contact is met mooie vrouwen is het mis.
Zijn er vrouwen die zich in mijn verhaal herkennen of ben ik de enige die zo ziekelijk jaloers is. Ik heb al therapie gehad bij het GGZ dit heeft nog niet geholpen.
zaterdag 7 september 2013 om 02:19
dank je wel suzie voor je uitgebreide reactie.
Ik heb hier veel steun aan.
Ja idd dat mijn vriend niet allang bij mij weg is, ik wil mezelf niet naar beneden halen.het is wel logisch dat ik hier in Friesland geen nieuwe vrienden maak.
Ik zal mijn instelling moeten véranderen en als mijn vriend met een andere vrouw gaat en mijn kind van me af neemt heb ik dat zelf veroorzaakt.
Ik heb hier veel steun aan.
Ja idd dat mijn vriend niet allang bij mij weg is, ik wil mezelf niet naar beneden halen.het is wel logisch dat ik hier in Friesland geen nieuwe vrienden maak.
Ik zal mijn instelling moeten véranderen en als mijn vriend met een andere vrouw gaat en mijn kind van me af neemt heb ik dat zelf veroorzaakt.
zaterdag 7 september 2013 om 02:29
Stoppen met die slachtofferrol.
Als GGZ niet geholpen heeft, ga het in een andere hulpverleningshoek zoeken. Mindfullness, meditatie, yoga, haptotherapie.
En zoek een personal trainer om iets aan je gewicht te doen.
Kortom, ga IETS doen ipv van zo te balen van jezelf, en je nóg meer te haten als je al doet.
Als GGZ niet geholpen heeft, ga het in een andere hulpverleningshoek zoeken. Mindfullness, meditatie, yoga, haptotherapie.
En zoek een personal trainer om iets aan je gewicht te doen.
Kortom, ga IETS doen ipv van zo te balen van jezelf, en je nóg meer te haten als je al doet.
zaterdag 7 september 2013 om 08:20
Jouw vriend moet wel heel veel van je houden, dat hij dit tot nu toe heeft getolereerd. Maar er komt een moment dat dat niet meer genoeg is.
Je bent extreem onzeker. Je vergelijkt jezelf voortdurend met vrouwen die slanker zijn. Zijn ze daardoor beter relatiemateriaal voor je vriend? Is hij alleen vanwege je uiterlijk bij jou? Hij klinkt anders helemaal niet zo oppervlakkig.
Uit je verhaal hoor ik, dat je voortdurend behoefte hebt aan bevestiging van je vriend. Maar zo gedraag je je niet. Je bent juist continu op zoek naar bewijzen dat hij andere vrouwen leuker vindt dan jou. Eigenlijk ben je pas tevreden als je vriend vreemd gaat. Dan voldoet hij immers aan jouw verwachtingen, toch?
Was je in vorige relaties ook al zo onzeker? En voor je zwangerschap? Kan het met hormonen te maken hebben? Is er ooit onderzocht of je een postnatale depressie kan hebben? Ben je aan de pil?
Ik ben vroeger ook extreem jaloers/onzeker geweest. Dit werd een stuk minder toen ik met de pil stopte. Niet dat mijn onzekerheid opeens over was, maar ik had wel mijn drakerige gedrag beter in de hand. Pas toen ik meer zelfvertrouwen kreeg, ging mijn jaloezie echt over. Ik ben nu 46, heb zeker 20 kilo overgewicht, striae, cellulite, steeds meer grijze haren, en als ik niet uitkijk krijg ik een snor. Maar jaloers op mooiere vrouwen? Neuh. Daar word ik geen leuker mens van.
Zoek hulp. En ga lekker sporten.
Je bent extreem onzeker. Je vergelijkt jezelf voortdurend met vrouwen die slanker zijn. Zijn ze daardoor beter relatiemateriaal voor je vriend? Is hij alleen vanwege je uiterlijk bij jou? Hij klinkt anders helemaal niet zo oppervlakkig.
Uit je verhaal hoor ik, dat je voortdurend behoefte hebt aan bevestiging van je vriend. Maar zo gedraag je je niet. Je bent juist continu op zoek naar bewijzen dat hij andere vrouwen leuker vindt dan jou. Eigenlijk ben je pas tevreden als je vriend vreemd gaat. Dan voldoet hij immers aan jouw verwachtingen, toch?
Was je in vorige relaties ook al zo onzeker? En voor je zwangerschap? Kan het met hormonen te maken hebben? Is er ooit onderzocht of je een postnatale depressie kan hebben? Ben je aan de pil?
Ik ben vroeger ook extreem jaloers/onzeker geweest. Dit werd een stuk minder toen ik met de pil stopte. Niet dat mijn onzekerheid opeens over was, maar ik had wel mijn drakerige gedrag beter in de hand. Pas toen ik meer zelfvertrouwen kreeg, ging mijn jaloezie echt over. Ik ben nu 46, heb zeker 20 kilo overgewicht, striae, cellulite, steeds meer grijze haren, en als ik niet uitkijk krijg ik een snor. Maar jaloers op mooiere vrouwen? Neuh. Daar word ik geen leuker mens van.
Zoek hulp. En ga lekker sporten.
Ik moet helemaal niks!
zaterdag 7 september 2013 om 08:29
Ik heb met kromme tenen gelezen. Gewoon omdat ik het zo erg vond hoe jij jezelf omlaag haalt! Je hebt zo een laag zelfbeeld! Daar moet je echt aan gaan werken. Als je maar blijft zeggen dat je niet goed genoeg bent en je vriend beter af is bij een ander dan gaat hij dat vanzelf geloven! Hij is met je samen en houdt van je, neemt je mee naar z'n vrienden dus leg je eigen onzekerheid naast je neer! Je moet echt proberen je gedrag onder controle te houden. En ga aan jezelf werken, ga sporten, ga in therapie, doe iets! Sterkte. Ik vind het naar voor je!
zaterdag 7 september 2013 om 08:30
zaterdag 7 september 2013 om 08:44
Dat je je zo voelt is één. Dat je je zo uit waar anderen bij zijn is gewoon te gênant voor woorden. Elke keer opnieuw doe je dit. Terwijl je elke keer opnieuw spijt hebt van je gedrag. Ik denk ook dat je echt therapie nodig hebt. Dit is niet normaal, maar dat weet je zelf inmiddels ook.
Wat betreft je gewicht: je bent daar geen slachtoffer van natuurlijk (Tenzij je heftige medicatie slikt en daardoor bent aangekomen, dan heb ik niks gezegd). Maar je gedraagt je wel als een slachtoffer. Ik heb vriendinnen en collega's die superslank zijn maar die sporten dus echt wel 3-4 keer per week en letten héél erg op wat ze eten. Voor wat hoort wat.
Wat betreft je gewicht: je bent daar geen slachtoffer van natuurlijk (Tenzij je heftige medicatie slikt en daardoor bent aangekomen, dan heb ik niks gezegd). Maar je gedraagt je wel als een slachtoffer. Ik heb vriendinnen en collega's die superslank zijn maar die sporten dus echt wel 3-4 keer per week en letten héél erg op wat ze eten. Voor wat hoort wat.
zaterdag 7 september 2013 om 09:01
Je bent nu inderdaad geen leuke vrouw.
Waarom moet jij zoveel zijn van jezelf? Voel jij je wel echt thuis bij jouw partner?
Past hij wel bij jou?
Of probeer jij je steeds aan zijn leuke leefstijl aan te passen terwijl jij diep van binnen rustiger bent en niet zo van het uitgaan steeds?
Wat zit er dwars onder die jaloezie, dat een symptoom kan zijn van andere dingen die spelen..?
Waarom moet jij zoveel zijn van jezelf? Voel jij je wel echt thuis bij jouw partner?
Past hij wel bij jou?
Of probeer jij je steeds aan zijn leuke leefstijl aan te passen terwijl jij diep van binnen rustiger bent en niet zo van het uitgaan steeds?
Wat zit er dwars onder die jaloezie, dat een symptoom kan zijn van andere dingen die spelen..?
..popcorn?
zaterdag 7 september 2013 om 09:05
Je hebt een schop onder je kont nodig dat wel. Ga je echt door tot alles stuk is? Of ga je voor je eigen geluk kiezen?
Ik ben ook wel eens jaloers, en als ik me niet goed voel bij een van de vriendinnen van mijn man hoef ik van mezelf niet met ze om te gaan. Maar zal het hem niet verbieden.
Er zijn namelijk zat mensen bij wie ik me wel goed voel. Heb jij ook eigen vrienden bij wie jij je goed kan voelen?
Ik ben ook wel eens jaloers, en als ik me niet goed voel bij een van de vriendinnen van mijn man hoef ik van mezelf niet met ze om te gaan. Maar zal het hem niet verbieden.
Er zijn namelijk zat mensen bij wie ik me wel goed voel. Heb jij ook eigen vrienden bij wie jij je goed kan voelen?
..popcorn?
zaterdag 7 september 2013 om 09:08
Eens met alle reacties hiervoor. Het scheelt echt niks of je bent hem kwijt. En niet omdat je niet mooi of leuk of interessant bent, maar door je gedrag. Je hebt nog geluk dat hij zo meegaand is, want ik denk dat veel mannen al veel eerder weg waren geweest.
Ga een goed gesprek met hem aan waarin je aangeeft dat je inziet dat je verkeerd bezig bent en hulp gaat zoeken waar je echt wat aan hebt.
Jij bent de enige die hier verkeerd bezig is.
Wat betreft je uiterlijk lijkt het wel of je jezelf ook bewust naar beneden haalt. Waarom zou je anders je haar kort laten knippen terwijl je lang haar zo mooi vindt. Aan je gewicht kun je zelf iets doen, stap uit die slachtofferrol en ga ervoor. Ik weet zeker dat je echt de moeite waard bent als je bereid bent die moeite er ook echt voor te doen. Je zult je straks afvragen waarom je niet veel eerder echt met jezelf aan de slag bent gegaan!
Ga een goed gesprek met hem aan waarin je aangeeft dat je inziet dat je verkeerd bezig bent en hulp gaat zoeken waar je echt wat aan hebt.
Jij bent de enige die hier verkeerd bezig is.
Wat betreft je uiterlijk lijkt het wel of je jezelf ook bewust naar beneden haalt. Waarom zou je anders je haar kort laten knippen terwijl je lang haar zo mooi vindt. Aan je gewicht kun je zelf iets doen, stap uit die slachtofferrol en ga ervoor. Ik weet zeker dat je echt de moeite waard bent als je bereid bent die moeite er ook echt voor te doen. Je zult je straks afvragen waarom je niet veel eerder echt met jezelf aan de slag bent gegaan!
zaterdag 7 september 2013 om 09:10
zaterdag 7 september 2013 om 09:28
Meid waar is je eigenwaarde? Het lijkt wel of je echt onzeker bent over alles?
En therapie helpt alleen als je ook echt er voor gaat
Het is niet zo dat therapie alles gaat oplossen, de wil en moed om dingen anders te gaan doen moet uit je zelf komen.
Ik vind het jammer dat jij niet geniet van je leven.
Er is zo veel meer in het leven dan mooi en slank zijn.
Een prachtig karakter, een fijne sociale omgeving, familie en dat je gezond bent.
Die kilo's kan je altijd nog wel kwijt raken.
Je zit in een negatieve spiraal, je denkt negatief over je zelf en dat drukt enorm op je relatie.
Ik zou ook zeker hier mee aan de slag gaan, het is eeuwig zonde dat je zo blijft doorgaan.
Je maakt je relatie kapot, bent een negatief voorbeeld voor je kind.
En eigenlijk maak jij je zelf kapot, en iedereen om je heen.
Je kan anderen niet verantwoordelijk maken voor jou geluk, dat moet je zelf doen.
En therapie helpt alleen als je ook echt er voor gaat
Het is niet zo dat therapie alles gaat oplossen, de wil en moed om dingen anders te gaan doen moet uit je zelf komen.
Ik vind het jammer dat jij niet geniet van je leven.
Er is zo veel meer in het leven dan mooi en slank zijn.
Een prachtig karakter, een fijne sociale omgeving, familie en dat je gezond bent.
Die kilo's kan je altijd nog wel kwijt raken.
Je zit in een negatieve spiraal, je denkt negatief over je zelf en dat drukt enorm op je relatie.
Ik zou ook zeker hier mee aan de slag gaan, het is eeuwig zonde dat je zo blijft doorgaan.
Je maakt je relatie kapot, bent een negatief voorbeeld voor je kind.
En eigenlijk maak jij je zelf kapot, en iedereen om je heen.
Je kan anderen niet verantwoordelijk maken voor jou geluk, dat moet je zelf doen.
zaterdag 7 september 2013 om 10:11
Waarom doe je dan niet iets om je uiterlijk te verbeteren ? Voor je zelf bedoel ik dan ,houd je bezig met je zelf , ga sporten , afvallen , ga naar de schoonheidsspecialiste , zorg goed voor je huid en rimpels , lijk mij sterk dat je al op je 41 rimpels hebt .... Zet hairextensions in als je er met je korte haar zit , koop nieuwe mooie kleiding , dan denk ik dat je je een stuk beter en zelf verzekerd voelt , denk nu meer aan je zelf en probeer je jaloezie los te laten . Je bent 41 mog zo jong ...
zaterdag 7 september 2013 om 10:14
Dat kan allemaal Lislislislis... Maar ik denk dat TO zich met lang haar, een slank lijf en gemanicuurde handjes zich net zo onzeker voelt. Het komt niet alleen vanuit het uiterlijk, dat lijkt me echt heel sterk. Die binnenkant is het belangrijkste, de buitenkant kan ondertussen of erna. Het kan elkaar wel ondersteunen.
zaterdag 7 september 2013 om 10:15
Het lijkt alsof je alleen maar aan het saboteren bent. Je uiterlijk, je gedrag.
Voor je vriend is het momenteel de aller, allerbeste beslissing om bij je weg te gaan. Voor zijn eigenwaarde en geluk waar jij een aanslag op doet.
Hij heeft dat nog niet gedaan, hoewel je erg ver bent gegaan. Ik denk dat het een verloren zaak is. Ik vind het triest hoeveel pijn je hem doet.
Voor je vriend is het momenteel de aller, allerbeste beslissing om bij je weg te gaan. Voor zijn eigenwaarde en geluk waar jij een aanslag op doet.
Hij heeft dat nog niet gedaan, hoewel je erg ver bent gegaan. Ik denk dat het een verloren zaak is. Ik vind het triest hoeveel pijn je hem doet.
zaterdag 7 september 2013 om 10:26
Begrijp je niet dat je vriend zei dat jij je zoontje dan nog 1x in de 2 weken ziet uit pure frustratie en machteloosheid? Jij kunt dat niet bedenken en vervolgens denken 'dat ik zo jaloers ben maakt me geen slechte moeder dus dit trek ik me niet aan'. Ik word er naar van zoals jij jezelf naar beneden haalt. Ik herken het van mezelf van vroeger, ook al had ik dan geen last van jaloezie. Ik omschrijf het als een gigantisch minderwaardigheidscomplex. Het is je negatieve manier van denken die je steeds weer de das omdoet. Ik zal je vertellen waardoor ik ben veranderd, anders heb leren denken, realistisch i.p.v. dramatisch en negatief. Intensieve gedragstherapie in een groep, 4 maanden ca. 28 uur per week, ook wel cognitieve therapie genoemd. O.a. d.m.v. RET leer je anders te denken. RET-cursussen worden ook los daarvan aangeboden. Als je zo doorgaat belandt je op een dag in een depressie en daar heeft je kind dan ook last van. Moet je voor jezelf ook niet willen. Wees dat vòor. Het voert te ver om je hier te vertellen hoezeer ik veranderd ben, maar 10 jaar na die periode geniet ik er nog elke dag van. Je gaat leren van jezelf te houden en dat heb jij ontzettend hard nodig. Ik was toen net zo oud als jij nu. Ik weet zeker dat je een mooi en goed karakter hebt en door hoe je over jezelf denkt komt dat helemaal niet uit de verf! Ik werd door die omslag in mijn denken pas volwassen. Ging eindelijk van mezelf houden. Toen ik slank was vond ik mezelf lelijk, omdat wat mijn ogen in de spiegel zagen bepaald werd door de gedachten die ik over mezelf had. Nu ben ik volslank en alles begint wat te hangen haha, maar oh, wat ben ik blij met mezelf. Dáar gaat het om. Op deze manier ben je zelf-vernietigend bezig. Het vechten tegen jezelf kost je ongetwijfeld veel energie, die ook nog eens verspild is.
Je kunt iedere dag opnieuw beginnen. Laat het achter je wat er door wie dan ook in je leven tot gisteren is gezegd. Daarover blijven malen in je hoofd is nutteloos, net zoals je schuld- en schaamtegevoelens. Dat is nuttig voor mensen die misdaden plegen. Ga in plaats daarvan stappen ondernemen om gezond te leren denken, dan gaat er op den duur een nieuwe wereld voor je open, omdat jij vernieuwd bent. Begin maar bij de huisarts en vertel wat je wilt, zodat je dat ook krijgt. Stap uit die slachtofferrol, neem zelf verantwoordelijkheid voor hoe je leven er uitziet en ga de voor joù juiste vorm van therapie zoeken. Mocht je het gevoel dan krijgen dat het niet helemaal bij je past of dat het niet genoeg is, dan onderneem je de stappen die dáarbij horen i.p.v. thuis jezelf te gaan zitten beklagen. JIJ moet het doen. Er komt niemand bij je die zegt 'zou je dit niet ns proberen of dat'. Ik wens je heel veel moed, kracht en doorzettingsvermogen. Je kùnt het! lieve groet
ps Maak anders een begin door je nickname te veranderen. Die naam zou je zelf kromme tenen van moeten krijgen.
Je kunt iedere dag opnieuw beginnen. Laat het achter je wat er door wie dan ook in je leven tot gisteren is gezegd. Daarover blijven malen in je hoofd is nutteloos, net zoals je schuld- en schaamtegevoelens. Dat is nuttig voor mensen die misdaden plegen. Ga in plaats daarvan stappen ondernemen om gezond te leren denken, dan gaat er op den duur een nieuwe wereld voor je open, omdat jij vernieuwd bent. Begin maar bij de huisarts en vertel wat je wilt, zodat je dat ook krijgt. Stap uit die slachtofferrol, neem zelf verantwoordelijkheid voor hoe je leven er uitziet en ga de voor joù juiste vorm van therapie zoeken. Mocht je het gevoel dan krijgen dat het niet helemaal bij je past of dat het niet genoeg is, dan onderneem je de stappen die dáarbij horen i.p.v. thuis jezelf te gaan zitten beklagen. JIJ moet het doen. Er komt niemand bij je die zegt 'zou je dit niet ns proberen of dat'. Ik wens je heel veel moed, kracht en doorzettingsvermogen. Je kùnt het! lieve groet
ps Maak anders een begin door je nickname te veranderen. Die naam zou je zelf kromme tenen van moeten krijgen.
zaterdag 7 september 2013 om 11:27
Het enige wat jou minder mooi maakt is je gedrag.
Zoek hulp voor je relatie en voor jullie kindje..
Sommige mannen houden van jou om je karakter en maakt de buitenkant niet uit.
Pak je zelfvertrouwen, jij bent de moeder van zijn kind en hij houd van jou.
Als hij niet van jou hield was hij er allang van door met een slankere dame.
Zoek hulp voor je relatie en voor jullie kindje..
Sommige mannen houden van jou om je karakter en maakt de buitenkant niet uit.
Pak je zelfvertrouwen, jij bent de moeder van zijn kind en hij houd van jou.
Als hij niet van jou hield was hij er allang van door met een slankere dame.
zaterdag 7 september 2013 om 11:52
Dat je toegeeft dat het aan jou ligt, is 1 stap in de goede richting. Als je in die stap blijft hangen en jezelf maar het slachtoffer voelt, help je jezelf niet mee en ook je gezin niet. Meerdere keren al hier gezegd: stap uit je slachtoffer rol en kom in actie. Je kan je dik voelen, maar als je er zelf niets aan doet, gebeurd er niets. Vind je jezelf te dik, ga dan sporten, pas je voedingspatroon aan. Daarvoor hoef je niet streng op dieet. Ga sporten, zoek een cursus/training om aan je onzekerheid te werken. Aan zielige reacties als "hij is naar zijn vrienden en ik ben alleen thuis", heb je niets.
Met je gedrag, zet je niet alleen je vriend en jezelf voor schut, maar breng je ook zijn vrienden in verlegenheid. Daarnaast is het respectloos naar die 2 vrouwen toe en je vriend. Dat het knappe vrouwen zijn en dat je vriend een knappe man is, betekent niet per definitie dat zij meer van hem moeten.
Zou wat zijn als ik met elke man die ik knap vind zou willen aanpappen.
Je krijgt zoveel tips om in actie te komen, maar ik lees niet dat je dit wil doen. Je geeft alleen maar toe dat het zo is.
Met je gedrag, zet je niet alleen je vriend en jezelf voor schut, maar breng je ook zijn vrienden in verlegenheid. Daarnaast is het respectloos naar die 2 vrouwen toe en je vriend. Dat het knappe vrouwen zijn en dat je vriend een knappe man is, betekent niet per definitie dat zij meer van hem moeten.
Zou wat zijn als ik met elke man die ik knap vind zou willen aanpappen.
Je krijgt zoveel tips om in actie te komen, maar ik lees niet dat je dit wil doen. Je geeft alleen maar toe dat het zo is.
zaterdag 7 september 2013 om 11:59
Wie was je voor je zwangerschap? Waarom probeer je niet om jezelf beter in je vel te gaan voelen? Ga afvallen, ga sporten, maar ontwikkel jezelf ook geestelijk, door een leuk, positief en gezellig mens te zijn. Ook fijn voor je kindje. Ik ben bijna 43, heb een dochter van bijna 9, ben slank, ben sportief, heb mijn mooie, lange haren nog en weinig rimpels (ik eet gezond, drink veel water, verzorg mezelf goed). Het leven is echt niet voorbij als je moeder bent en boven de 40, hoor. Als je goed in je vel zit, geniet van wat je wel hebt (je hebt een leuke, mooie vent, een gezond kind), sta je anders in het leven. Jaloers gedrag maakt alles stuk. En als je op moet gaan bouwen, wat je zelf kapot hebt gemaakt, geloof me, dat is heel erg moeilijk........ zoek inderdaad desnoods hulp voor je psyche, maar ook voor je onzekerheid over je uiterlijk. Ik wens je alle succes en kracht toe.
zaterdag 7 september 2013 om 12:23
Schat ik heb niet alle reacties gelezen. Maar echt je hebt dringend hulp nodig je doet jezelf tekort. Kan het zijn dat je dit toeschrijft aan jezelf onaantrekkelijk voelen door het moederschap, maar je eigenlijk een postnatale depressie hebt? .
Als tip wil ik je meegeven niet aan iedere gedachte die in je op komt zo zwaar te tillen.. Als jij denkt, wat ben ik toch lelijk. Nou dan vind je dat maar en dan is dat maar zo. Vinden wel meer mensen zichzelf lelijk terwijl ze t niet zijn dus geloof dat stemmetje niet meteen!
Dus niet van wat ben ik toch lelijk, dus dan zal mn vriend wel n ander willen en dit en dat. Ik denk dat je ook n heleboel angsten hebt en je vriend eigenlijk probeert weg te jagen zodat je niet meer bang hoeft te zijn of hij je nog wel wil.
Ik heb zelf ervaring met een aantal psychologen en ze zijn echt niet allemaal even goed!
Veel vrouwen zijn wel eens onzeker maar jij klinkt echt heel heftig en emotioneel.
Daarom raad ik jou aan om eens met een psych te praten over antidepressiva.. Omdat je zo diep zit, en dingen zo heftig voelt dat je ze niet durft te voelen en dus maar afstoot zoals je vriend. Dat zal je dan ook met therapie doen.. En ook omdat ik vermoed dat het een postnatale depressie is.
Je probleem bestaat voor n groot deel uit allerlei angsten en daar wekt antidepressiva ook tegen, even al die slechte gedachtes uit je hoofd en stompt je n beetje af zodat je dingen kunt gaan verwerken.
En als je die slechte gedachtes dan niet meer hebt, krijg je weer veeel meer energie omdat je niet de hele dag loopt te piekeren en heb je weer een referentiekader van wat normaal is. Want volgens mij wil jij dat wel maar weet je gwn niet meer hoe dat is. Het is niet realistisch hoe jij dingen ziet.
Ook ik had een vriend die knap was en genoeg aandacht kreeg. En na mijn bevalling vond ik mezelf zo lelijk, ik durfde niet eens meer in de spiegel te kijken van afkeer. Ik bleef maar "overleven" omdat ik niet beter wist.. Onze hele relatie bestond alleen nog maar uit ik die mijn vriend beschuldigde van vreemdgaan. En toen ik antidepri ging slikken, leek het alsof ik een vreemde in de spiegel zag. Ik vond mezelf weer mooi! Heel raar om te beseffen hoe dat allemaal van stofjes in je hersenen kan afhangen. Ik ben er nu weer mee gestopt en thank god voor de psych die dat inzag.
Mijn advies is, blijf er niet mee lopen! Je zet je relatie op het spel en een gezin voor je zoon. En alleen al hoe je jezelf tekort doet door je zo te voelen, zou je dat een ander gunnen?
Deze periode was heel zwaar voor mijn vriend en mij en het allerbelangrijkste, ik moet zeggen dat ik nu een 1000x betere moeder ben!
Als tip wil ik je meegeven niet aan iedere gedachte die in je op komt zo zwaar te tillen.. Als jij denkt, wat ben ik toch lelijk. Nou dan vind je dat maar en dan is dat maar zo. Vinden wel meer mensen zichzelf lelijk terwijl ze t niet zijn dus geloof dat stemmetje niet meteen!
Dus niet van wat ben ik toch lelijk, dus dan zal mn vriend wel n ander willen en dit en dat. Ik denk dat je ook n heleboel angsten hebt en je vriend eigenlijk probeert weg te jagen zodat je niet meer bang hoeft te zijn of hij je nog wel wil.
Ik heb zelf ervaring met een aantal psychologen en ze zijn echt niet allemaal even goed!
Veel vrouwen zijn wel eens onzeker maar jij klinkt echt heel heftig en emotioneel.
Daarom raad ik jou aan om eens met een psych te praten over antidepressiva.. Omdat je zo diep zit, en dingen zo heftig voelt dat je ze niet durft te voelen en dus maar afstoot zoals je vriend. Dat zal je dan ook met therapie doen.. En ook omdat ik vermoed dat het een postnatale depressie is.
Je probleem bestaat voor n groot deel uit allerlei angsten en daar wekt antidepressiva ook tegen, even al die slechte gedachtes uit je hoofd en stompt je n beetje af zodat je dingen kunt gaan verwerken.
En als je die slechte gedachtes dan niet meer hebt, krijg je weer veeel meer energie omdat je niet de hele dag loopt te piekeren en heb je weer een referentiekader van wat normaal is. Want volgens mij wil jij dat wel maar weet je gwn niet meer hoe dat is. Het is niet realistisch hoe jij dingen ziet.
Ook ik had een vriend die knap was en genoeg aandacht kreeg. En na mijn bevalling vond ik mezelf zo lelijk, ik durfde niet eens meer in de spiegel te kijken van afkeer. Ik bleef maar "overleven" omdat ik niet beter wist.. Onze hele relatie bestond alleen nog maar uit ik die mijn vriend beschuldigde van vreemdgaan. En toen ik antidepri ging slikken, leek het alsof ik een vreemde in de spiegel zag. Ik vond mezelf weer mooi! Heel raar om te beseffen hoe dat allemaal van stofjes in je hersenen kan afhangen. Ik ben er nu weer mee gestopt en thank god voor de psych die dat inzag.
Mijn advies is, blijf er niet mee lopen! Je zet je relatie op het spel en een gezin voor je zoon. En alleen al hoe je jezelf tekort doet door je zo te voelen, zou je dat een ander gunnen?
Deze periode was heel zwaar voor mijn vriend en mij en het allerbelangrijkste, ik moet zeggen dat ik nu een 1000x betere moeder ben!
zaterdag 7 september 2013 om 12:31
En je zegt het zelf al, een duivelinnetje ontwaakt in jou. Dat stemmetje wat jou lelijk noemt, is ook echt een duiveltje. Dat stemmetje wat denkt dat je vriend een ander wil, is een duiveltje.
Je hebt zelf namelijk geen controle over wat er in je opkomt!
Maar dan kan je ook tegen jezelf zeggen, wat een onzin dat ik dat nu weer denk, en het uit je hoofd zetten. Verder geen aandacht aan besteden. Maar het lijkt erop dat jij helemaal uit disbalans bent en dit niet meer lukt door emoties die veel te hard binnen komen.
En daar kan antidepressiva je bij helpen, sint jans kruid heeft niet voor niks als bijnaam " jaag den duvel".
Je hebt zelf namelijk geen controle over wat er in je opkomt!
Maar dan kan je ook tegen jezelf zeggen, wat een onzin dat ik dat nu weer denk, en het uit je hoofd zetten. Verder geen aandacht aan besteden. Maar het lijkt erop dat jij helemaal uit disbalans bent en dit niet meer lukt door emoties die veel te hard binnen komen.
En daar kan antidepressiva je bij helpen, sint jans kruid heeft niet voor niks als bijnaam " jaag den duvel".
zaterdag 7 september 2013 om 18:59
quote:kleintje71 schreef op 07 september 2013 @ 01:18:
Ik hier huh, ja dat moet ik zeker.
Door mijn zware astma durf ik niet zo goed te sporten, maar meer beweging zou niet verkeerd zijn. Ik wil graag afvallen tot 55 kg, dan kan ik me ook weer wat anders kleden.
Het is toch al jaren zo dat mensen met astma juist het advies krijgen om wel te sporten!
quote:Een actieve levensstijl is voor iedereen gezond, vooral voor mensen met astma. Sporten met astma is misschien even wennen, maar het verbetert uiteindelijk de conditie van uw longen en maakt de astmaklachten minder.Aldus het Longfonds
Probeer het wel heel rustig op te bouwen en ga niet over je grenzen heen.
En kijk eens goed in de spiegel: je hebt iets heel speciaals en heel moois wat die slanke vrouwen niet hebben, zoek daar naar en kijk om het "lelijke" heen. Je vriend heeft dat speciale en mooie al gevonden en is er voor gevallen!
Dat je een buikje hebt is een logisch gevolg van het moois (kindje) dat eruit is gekomen en dat zal je vriend, als het een echte vent is, geen probleem vinden.
Welke kledingmaat heb je? Met 70 kilo bij 1m60 zou ik gokken op maat 44, klopt dat? Dan hoef je je lichaam toch niet te verbergen? Zo dik is dat tenslotte niet.
Als laatste tip, wees eerlijk naar je vriend en vraag hem om jou te helpen. Juist niet door te stoppen met uitgaan, maar wel door naar je te luisteren als je daarna je onzekerheid met hem wil bespreken.
Ga met hem winkelen en laat hem kleren voor je uitzoeken waarvan hij vindt dat het je mooi staat, trek deze dan ook aan en iedere keer als je dat dan doet herinner je jezelf eraan dat hij jou mooi vindt in die kleren.
Ik hier huh, ja dat moet ik zeker.
Door mijn zware astma durf ik niet zo goed te sporten, maar meer beweging zou niet verkeerd zijn. Ik wil graag afvallen tot 55 kg, dan kan ik me ook weer wat anders kleden.
Het is toch al jaren zo dat mensen met astma juist het advies krijgen om wel te sporten!
quote:Een actieve levensstijl is voor iedereen gezond, vooral voor mensen met astma. Sporten met astma is misschien even wennen, maar het verbetert uiteindelijk de conditie van uw longen en maakt de astmaklachten minder.Aldus het Longfonds
Probeer het wel heel rustig op te bouwen en ga niet over je grenzen heen.
En kijk eens goed in de spiegel: je hebt iets heel speciaals en heel moois wat die slanke vrouwen niet hebben, zoek daar naar en kijk om het "lelijke" heen. Je vriend heeft dat speciale en mooie al gevonden en is er voor gevallen!
Dat je een buikje hebt is een logisch gevolg van het moois (kindje) dat eruit is gekomen en dat zal je vriend, als het een echte vent is, geen probleem vinden.
Welke kledingmaat heb je? Met 70 kilo bij 1m60 zou ik gokken op maat 44, klopt dat? Dan hoef je je lichaam toch niet te verbergen? Zo dik is dat tenslotte niet.
Als laatste tip, wees eerlijk naar je vriend en vraag hem om jou te helpen. Juist niet door te stoppen met uitgaan, maar wel door naar je te luisteren als je daarna je onzekerheid met hem wil bespreken.
Ga met hem winkelen en laat hem kleren voor je uitzoeken waarvan hij vindt dat het je mooi staat, trek deze dan ook aan en iedere keer als je dat dan doet herinner je jezelf eraan dat hij jou mooi vindt in die kleren.
