Psyche
alle pijlers
Zit ik tegen een burn-out te hikken?
vrijdag 21 augustus 2020 om 07:29
Ja herkenbaar, ik ben dan ook al sinds februari thuis met een burnout.
Al jaren ben ik over mijn grens heen aan het gaan zowel privé ( alleenstaand kinderen weinig tot geen support van ex ) best een baan met verantwoordelijkheid en alles altijd meer dan goed willen doen.
Oververmoeidheid, kort lontje tot ik brak tijdens een gesprek met mijn manager, zij zag het al een tijdje aankomen en heeft me die desbetreffende dag naar huis gestuurd.
Al snel werd de diagnose burnout gegeven.
Ik ben nu weer aardig aan het opkrabbelen, en ga aanstaande week een uurtje naar kantoor koffie drinken, en bespreken of ik per week een of twee uur wat kan gaan oppakken.
Ik heb een goed contact met de bedrijf maatschappelijkwerker en de bedrijfsarts en ook met mijn werkgever, die mij gelukkig alle tijd en ruimte geeft om te herstellen.
Teveel te lang onder spanning staan zonder ruimte om bij te tanken maakt al snel dat je op een gegeven moment overbelast raakt.
Het is goed om dit met je huisarts te bespreken voor advies/diagnose.
Al jaren ben ik over mijn grens heen aan het gaan zowel privé ( alleenstaand kinderen weinig tot geen support van ex ) best een baan met verantwoordelijkheid en alles altijd meer dan goed willen doen.
Oververmoeidheid, kort lontje tot ik brak tijdens een gesprek met mijn manager, zij zag het al een tijdje aankomen en heeft me die desbetreffende dag naar huis gestuurd.
Al snel werd de diagnose burnout gegeven.
Ik ben nu weer aardig aan het opkrabbelen, en ga aanstaande week een uurtje naar kantoor koffie drinken, en bespreken of ik per week een of twee uur wat kan gaan oppakken.
Ik heb een goed contact met de bedrijf maatschappelijkwerker en de bedrijfsarts en ook met mijn werkgever, die mij gelukkig alle tijd en ruimte geeft om te herstellen.
Teveel te lang onder spanning staan zonder ruimte om bij te tanken maakt al snel dat je op een gegeven moment overbelast raakt.
Het is goed om dit met je huisarts te bespreken voor advies/diagnose.
vrijdag 21 augustus 2020 om 07:45
Heb je vakantie gehad? Ben je tussendoor voor een week of langer vrij geweest?
Heb je die tijd gebruikt om uit te rusten?
Je hebt nog veel zogen om je vader en wat er is gebeurd heeft veel impact op je gehad, heeft nog steeds impact.
Als je ‘gewoon’ door blijft werken neem je niet de tijd dit te verwerken. Vandaar mijn vragen, want je hebt vrije dagen die je op kunt nemen, maar doe je dat ook.
Heb je die tijd gebruikt om uit te rusten?
Je hebt nog veel zogen om je vader en wat er is gebeurd heeft veel impact op je gehad, heeft nog steeds impact.
Als je ‘gewoon’ door blijft werken neem je niet de tijd dit te verwerken. Vandaar mijn vragen, want je hebt vrije dagen die je op kunt nemen, maar doe je dat ook.
vrijdag 21 augustus 2020 om 08:29
Ik ben net deze week weer begonnen. Ik heb 3 weken vakantie gehad waarvan we de eerste week nog hebben geklust in ons huis en aan het eind van die week over zijn gegaan. De rest van de vakantie veel dingetjes gedaan, veel leuke dingen, maar weet niet of ik daardoor helemaal uitgerust ben.eva-luna schreef: ↑21-08-2020 07:45Heb je vakantie gehad? Ben je tussendoor voor een week of langer vrij geweest?
Heb je die tijd gebruikt om uit te rusten?
Je hebt nog veel zogen om je vader en wat er is gebeurd heeft veel impact op je gehad, heeft nog steeds impact.
Als je ‘gewoon’ door blijft werken neem je niet de tijd dit te verwerken. Vandaar mijn vragen, want je hebt vrije dagen die je op kunt nemen, maar doe je dat ook.
vrijdag 21 augustus 2020 om 09:18
Ik zou terug naar de huisarts gaan en professionele hulp zoeken. Hetgeen wat je meegemaakt hebt kan traumatische gevolgen hebben waarbij je hulp nodig hebt. Ik zou persoonlijk niet afgaan op de 'ervaringen' op een forum. Ieder mens is anders en reageert anders op situaties, dit is meer voor een professional om te ontdekken hoe dat bij jou is.
Praktijkondersteuners zijn goed voor de basis, maar soms is wat meer nodig dan de basis.
Praktijkondersteuners zijn goed voor de basis, maar soms is wat meer nodig dan de basis.
vrijdag 21 augustus 2020 om 10:29
Je vakantieperiode was zo te horen ook druk. De afleiding kan fijn geweest zijn maar eens even 'niets' hoeven of moeten, je lijf dus letterlijk rust geven, kan heel helend werken. Dan kun je je zelf ook de ruimte geven om zaken eens te verwerken. Hierbij hulp vragen is heel normaal. Dus geef bij je huisarts aan hoe jij je nu voelt en dat je doorverwezen wil worden.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 11:03
Ja herkenbaar. En ondertussen heb ik geleerd dat het niet helpt om de signalen die je merkt te negeren en door te hobbelen. Als die signalen bij mij niet vanzelf weg gaan binnen twee weken, zullen ze waarschijnlijk sowieso niet vanzelf weggaan en kan ik er beter aandacht aan besteden. Maar ik had dus eerst de burnout nodig om tot dit inzicht te komen. Neem jezelf serieus en ben lief voor jezelf! Je hebt behoorlijk wat voor je kiezen gehad 
vrijdag 21 augustus 2020 om 12:56
Bedankt! Ik moet eerlijk zeggen dat ik het lastig vind om mijn grenzen te (her)kennen en dat ik niet goed weet wanneer/of ik er over heen ga. Daarnaast vind ik het doodeng om wat betreft werk aan de bel te trekken, omdat ik bang ben voor ontslag.
Verder voel ik me echt een slappeling. Ik heb vaker gekampt met dit gevoel en dat is ook bekend bij mijn baas, dus ik ben bang dat ze het op mijzelf gaan gooien.
Verder voel ik me echt een slappeling. Ik heb vaker gekampt met dit gevoel en dat is ook bekend bij mijn baas, dus ik ben bang dat ze het op mijzelf gaan gooien.
vrijdag 21 augustus 2020 om 13:13
Een grens herken je vaak pas als je er overheen bent gegaan.
Naar mijn mening is het werk echt het laatste waar je aan moet denken, maar in eerste instantie aan jouw eigen gezondheid. Werk is maar werk. Als ze je hier niet in ondersteunen, wat zegt dit dan over een werkgever?
Persoonlijk vind ik iemand die zijn/haar grenzen aangeeft sterker dan iemand die dit niet doet omwille van de verkeerde redenen.
Geef jezelf wat meer krediet, vraag professionele hulp en praat met jouw werkgever. Jouw gezondheid staat op nummer 1, denk aan jezelf.
Naar mijn mening is het werk echt het laatste waar je aan moet denken, maar in eerste instantie aan jouw eigen gezondheid. Werk is maar werk. Als ze je hier niet in ondersteunen, wat zegt dit dan over een werkgever?
Persoonlijk vind ik iemand die zijn/haar grenzen aangeeft sterker dan iemand die dit niet doet omwille van de verkeerde redenen.
Geef jezelf wat meer krediet, vraag professionele hulp en praat met jouw werkgever. Jouw gezondheid staat op nummer 1, denk aan jezelf.
vrijdag 21 augustus 2020 om 20:44
Ja, maar het voelt zo onwennig. Ik heb het gevoel door wat er in het verleden tegen mij is gezegd, dat ik me aanstel. Althans, zo interpreteer ik het. Het voelt onwerkelijk, maar ik heb het gevoel dat ik er wel tegenaan hik. Ik ben bang voor ontslag.
Morgen moet ik ook weer werken. Zie er een beetje tegenop.
Morgen moet ik ook weer werken. Zie er een beetje tegenop.
vrijdag 21 augustus 2020 om 21:12
Is ontslag ook een reële angst? Qua contract? Ik was er ergens ook bang voor maar het was meer een gevoelsmatige angst dan dat m'n baan echt op het spel stond (vast contract). Neemt niet weg dat als je uiteindelijk in een burnout beland je vanalles kan willen (doorgaan/baan behouden) maar je lichaam zet dan gewoon de rem erop
vrijdag 21 augustus 2020 om 21:50
Ik heb ook een vast contract, dus ik denk dat het eerder een irreële angst is, maar toch...Brilly_ schreef: ↑21-08-2020 21:12Is ontslag ook een reële angst? Qua contract? Ik was er ergens ook bang voor maar het was meer een gevoelsmatige angst dan dat m'n baan echt op het spel stond (vast contract). Neemt niet weg dat als je uiteindelijk in een burnout beland je vanalles kan willen (doorgaan/baan behouden) maar je lichaam zet dan gewoon de rem erop
