Psyche
alle pijlers
zo'n moeite met verwerken, ook wb onbelangrijke dingen
woensdag 10 juni 2009 om 10:40
Ik herken het wel... vanuit het verleden. Nu niet meer zo een last van maar mijn hoofd was net een spagetthi brei helemaal door de war. Ik kon ook niets meer onthouden.
Het is belangrijk om jezelf een kans te geven om alles te verwerken en je hebt achterstand. Dat betekent dat je het niet nog voller moet laten lopen, maar tijdelijk de input verminderen.
Niet stop zetten want het motortje moet blijven lopen.
Wellicht op zoek naar iemand die je kan helpen meer structuur te brengen in je leven? Afgezien van verwerken?
Het is belangrijk om jezelf een kans te geven om alles te verwerken en je hebt achterstand. Dat betekent dat je het niet nog voller moet laten lopen, maar tijdelijk de input verminderen.
Niet stop zetten want het motortje moet blijven lopen.
Wellicht op zoek naar iemand die je kan helpen meer structuur te brengen in je leven? Afgezien van verwerken?
woensdag 10 juni 2009 om 10:44
Hoi Pink, als ik je verhaal zo lees vind ik het eigenlijk niet zo heel raar dat je hoofd te vol zit. Je schrijft dat je ME hebt (lichamelijke verklaring voor het feit dat je sneller dan anders vermoeid bent) en een PTSS (psychische verklaring voor vermoeidheid en dingen minder snel kunnen verwerken). Ik begrijp uit je verhaal dat je therapie volgt, ook dat is iets wat je meer dan gemiddeld bezig zal houden.
Het lijkt me belangrijk dat je de tijd en vooral de rust neemt om je leven weer op de rit te krijgen (zoals je dit zelf omschrijft). Door veel en drukke dingen te doen, heb je volgens mij onvoldoende rust om alles in je hoofd weer op orde te krijgen. Natuurlijk is het leuk en geeft het waarschijnlijk afleiding, maar ik denk dat het evrstandig zou zijn om jezelf beter te 'begrenzen' en bewust meer rust te nemen (vooral voor en na therapiesessies).
Het lijkt me belangrijk dat je de tijd en vooral de rust neemt om je leven weer op de rit te krijgen (zoals je dit zelf omschrijft). Door veel en drukke dingen te doen, heb je volgens mij onvoldoende rust om alles in je hoofd weer op orde te krijgen. Natuurlijk is het leuk en geeft het waarschijnlijk afleiding, maar ik denk dat het evrstandig zou zijn om jezelf beter te 'begrenzen' en bewust meer rust te nemen (vooral voor en na therapiesessies).
Peas on earth!
woensdag 10 juni 2009 om 10:51
Pink, volgens mij heb je vooral moeite met grenzen stellen. Je programma klinkt voor mij ook wel vermoeiend en ik heb geen beperkingen. Als je voelt dat iets te veel voor je is of gaat zijn doe het dan niet. Je zult daardoor sommige dingen niet meemaken en mensen soms teleurstellen, maar als je je niet zo overlaad zit je niet telkens over je grenzen, maar zul je leren wat je aankunt qua belasting en wat niet. Daardoor ga je beter plannen en kun je je plannen meestal ook uitvoeren.
Structureer je leven, blijf inderdaad input houden, maar maak het duidelijk minder en zorg dat het regelmatig is. Dan komt er vanzelf wel weer ruimte en kun je eventueel de belasting opbouwen.
Structureer je leven, blijf inderdaad input houden, maar maak het duidelijk minder en zorg dat het regelmatig is. Dan komt er vanzelf wel weer ruimte en kun je eventueel de belasting opbouwen.
woensdag 10 juni 2009 om 11:16
Ja, ik herken dit!
Ik raak ook snel overvoerd door prikkels. Ik heb veel tijd nodig om dingen te verwerken, om alles in mijn hoofd op een rijtje te zetten.
Als ik te druk ben geweest (en dan vooral buitenshuis, sociale contacten etc.) dan moet ik daarna tijd voor mezelf creeeren om het te verwerken. In het weekend plan ik maar 1 dag met activiteiten. En doordeweeks trek ik het niet als ik meer dan 2 avonden van huis ben. Hoe gezellig deze activiteiten buitenshuis ook zijn, het zijn voor mij teveel prikkels.
Nu kom ik vast over als een muurbloem, maar dat ben ik (volgens mij) niet, ik ben een sociaal dier maar ik moet het alleen doceren want anders verdrink ik erin.
Wanneer ik toch teveel hooi op mijn vork neem, moet ik het zelf (en mijn omgeving) bekopen. Ik word dan heel chagrijnig en kribbig en kan niet helder meer denken omdat mijn hoofd te vol zit.
Ik heb een hooggevoelig karakter en daar heeft deze eigenschap ook mee te maken. Ben jij hooggevoelig? Misschien helpt het om er wat over te lezen, het gaf mij in elk geval veel steun.
Verder denk ik, net als voorgaande berichten, dat je je eigen grenzen moet leren kennen. Plan niet teveel en zeker niet na therapie. Een afspraak afzeggen is geen doodzonde, zeker niet als jij daarna 2 dagen niet meer kunt 'functioneren'. Accepteer je 'tekortkomingen'.
Sterkte!!
Ik moet nu weg, maar ik kom terug op dit forum.
Ik raak ook snel overvoerd door prikkels. Ik heb veel tijd nodig om dingen te verwerken, om alles in mijn hoofd op een rijtje te zetten.
Als ik te druk ben geweest (en dan vooral buitenshuis, sociale contacten etc.) dan moet ik daarna tijd voor mezelf creeeren om het te verwerken. In het weekend plan ik maar 1 dag met activiteiten. En doordeweeks trek ik het niet als ik meer dan 2 avonden van huis ben. Hoe gezellig deze activiteiten buitenshuis ook zijn, het zijn voor mij teveel prikkels.
Nu kom ik vast over als een muurbloem, maar dat ben ik (volgens mij) niet, ik ben een sociaal dier maar ik moet het alleen doceren want anders verdrink ik erin.
Wanneer ik toch teveel hooi op mijn vork neem, moet ik het zelf (en mijn omgeving) bekopen. Ik word dan heel chagrijnig en kribbig en kan niet helder meer denken omdat mijn hoofd te vol zit.
Ik heb een hooggevoelig karakter en daar heeft deze eigenschap ook mee te maken. Ben jij hooggevoelig? Misschien helpt het om er wat over te lezen, het gaf mij in elk geval veel steun.
Verder denk ik, net als voorgaande berichten, dat je je eigen grenzen moet leren kennen. Plan niet teveel en zeker niet na therapie. Een afspraak afzeggen is geen doodzonde, zeker niet als jij daarna 2 dagen niet meer kunt 'functioneren'. Accepteer je 'tekortkomingen'.
Sterkte!!
Ik moet nu weg, maar ik kom terug op dit forum.
woensdag 10 juni 2009 om 11:26
Je hebt ME en gaat veel te veel over je grenzen.
Met ME is jouw beschreven programma veel te veel.
Leer 'nee' zeggen, ook al is dat de minder gezellige optie.
Dat jij je zo afschuwelijk voelt geeft aan dat je lichaam het niet aankan. Signalen genoeg die je niet kunt negeren.
Spreek met je zelf af hoeveel afspreken je in een week 'mag' maken. Ga daar absoluut niet overheen.
Als je bijv. een huwelijk hebt, hou daar dan dagen van te voren al rekening mee.
En dat 5 uur shoppen. Leuk, maar is het nodig om 5 uur te shoppen? Kun je van te voren niet een kleine planning maken van wat je wilt kopen en welke straten, winkels je af wilt gaan?
Volgens mij kun je die 5 uur dan ook terugbrengen naar 2 uur.
Wanneer je volgens mij al kleine aanpassingen maakt aan je 'programma' scheelt dat een heleboel energie.
Met ME is jouw beschreven programma veel te veel.
Leer 'nee' zeggen, ook al is dat de minder gezellige optie.
Dat jij je zo afschuwelijk voelt geeft aan dat je lichaam het niet aankan. Signalen genoeg die je niet kunt negeren.
Spreek met je zelf af hoeveel afspreken je in een week 'mag' maken. Ga daar absoluut niet overheen.
Als je bijv. een huwelijk hebt, hou daar dan dagen van te voren al rekening mee.
En dat 5 uur shoppen. Leuk, maar is het nodig om 5 uur te shoppen? Kun je van te voren niet een kleine planning maken van wat je wilt kopen en welke straten, winkels je af wilt gaan?
Volgens mij kun je die 5 uur dan ook terugbrengen naar 2 uur.
Wanneer je volgens mij al kleine aanpassingen maakt aan je 'programma' scheelt dat een heleboel energie.
woensdag 10 juni 2009 om 11:36
Zorg dat je minder afspraken plant in 'n week. Als je 'n bruiloft hebt dan daarnaast geen andere afspraken maken. Je neemt gewoon teveel hooi op je vork. Ik doe meestal maar 1 of hooguit 2 dingen per week naast mijn dagelijkse werkzaamheden en routine en dat trek ik makkelijk. Als het meer wordt dan put dat mij ook uit.
woensdag 10 juni 2009 om 11:49
Samengevat:
- Zaterdag 5 uur shoppen
- Zondag hele dag familiedag inclusief 5 uur treinreis
- Dinsdag NLP incl 7 uur reizen
- Vrijdag bruiloft aan andere kant land, inclusief logeren
- Dus zaterdag weer terug, en zaterdag optreden, + lang gesprek
Ik heb eigenlijk maar één vraag: hoe kom je op het idee dat iemand anders hier niet moe van zou zijn?
Als ik de hele dag een bruiloft heb, heb ik echt geen energie meer om de zaterdag erna nog sociaal te doen of ergens heen te gaan. Dan lig ik zaterdagmiddag te slapen en zondagmiddag ook. En ik heb dus geen ME, geen ptst, en ook geen andere kwalen.
Dan heb ik het nog niet eens over 5 uur shoppen op zaterdag, godbetert. Als ik dat zou doen, kwam ik geheid jankend thuis. Je kunt ook op maandag, dinsdag of woensdagochtend shoppen, veel minder vermoeiend.
- Zaterdag 5 uur shoppen
- Zondag hele dag familiedag inclusief 5 uur treinreis
- Dinsdag NLP incl 7 uur reizen
- Vrijdag bruiloft aan andere kant land, inclusief logeren
- Dus zaterdag weer terug, en zaterdag optreden, + lang gesprek
Ik heb eigenlijk maar één vraag: hoe kom je op het idee dat iemand anders hier niet moe van zou zijn?
Als ik de hele dag een bruiloft heb, heb ik echt geen energie meer om de zaterdag erna nog sociaal te doen of ergens heen te gaan. Dan lig ik zaterdagmiddag te slapen en zondagmiddag ook. En ik heb dus geen ME, geen ptst, en ook geen andere kwalen.
Dan heb ik het nog niet eens over 5 uur shoppen op zaterdag, godbetert. Als ik dat zou doen, kwam ik geheid jankend thuis. Je kunt ook op maandag, dinsdag of woensdagochtend shoppen, veel minder vermoeiend.
donderdag 11 juni 2009 om 17:20
Ook wat Korenwolf zegt, ik zou gillend gek worden en zie dat niet als een probleem. Ik ken mezelf inmiddels goed genoeg om hier rekening mee te houden en rustdagen in te plannen.
Misschien is je grootste probleem dat je het teveel als een probleem ziet? Dat je op een bepaalde manier denkt dat 'beter' worden (of zijn) inhoudt dat je al deze dingen kan inplannen zonder moe te worden?
Misschien is je grootste probleem dat je het teveel als een probleem ziet? Dat je op een bepaalde manier denkt dat 'beter' worden (of zijn) inhoudt dat je al deze dingen kan inplannen zonder moe te worden?
donderdag 11 juni 2009 om 18:29
Ik herken wel e.e.a. in je verhaal. Ik heb dan geen ME en PTTS, maar zie toch gelijkenissen m.b.t het volle hoofd.
Mijn probleem was een tijdje terug een slaapstoornis. Waarschijnlijk naar aanleiding van de zelfmoord van een van mijn vriendinnen. Omdat ik véél te weinig sliep (weken lang een uur of 4 per nacht en dan 1x in de week een uur of 13 achter elkaar), zat mijn hoofd heel snel vol en kon er geen nieuwe info bij. Mijn remedie was dan ook 100 stappen terug doen. Zowel qua studie (halfjaar studievertraging, door het slechte slapen en hernia) als qua sociaal gebeuren. Door de week hield ik mijn avonden zo veel mogelijk vrij. Zo sprak ik met vriend i.p.v. vanaf een uur of 20.00 rond 19.00 af, zodat het toch de moeite was geweest dat ik m zag als ik rond half 10 omviel van de slaap. In het weekend ging ik hooguit 1 avondje wat drinken en lag ik meestal voor 1.00 op bed. Daarnaast heb ik al mijn vrijwilligerswerk opgezegd (organisatie kamp, jeugdbestuur voetbal), omdat ook dat teveel info binnenbracht die met geen mogelijkheid geordend werd in mijn hoofd, én omdat mijn studie voorrang had.
Maar goed, de moraal van dit verhaal: doe wat stappen terug. Doe liever te rustig aan, dan te veel. Het is niet leuk om te doen, en om dingen te missen, maar als je jezelf hierdoor beter gaat voelen, is het zeker de moeite waard!
Mijn probleem was een tijdje terug een slaapstoornis. Waarschijnlijk naar aanleiding van de zelfmoord van een van mijn vriendinnen. Omdat ik véél te weinig sliep (weken lang een uur of 4 per nacht en dan 1x in de week een uur of 13 achter elkaar), zat mijn hoofd heel snel vol en kon er geen nieuwe info bij. Mijn remedie was dan ook 100 stappen terug doen. Zowel qua studie (halfjaar studievertraging, door het slechte slapen en hernia) als qua sociaal gebeuren. Door de week hield ik mijn avonden zo veel mogelijk vrij. Zo sprak ik met vriend i.p.v. vanaf een uur of 20.00 rond 19.00 af, zodat het toch de moeite was geweest dat ik m zag als ik rond half 10 omviel van de slaap. In het weekend ging ik hooguit 1 avondje wat drinken en lag ik meestal voor 1.00 op bed. Daarnaast heb ik al mijn vrijwilligerswerk opgezegd (organisatie kamp, jeugdbestuur voetbal), omdat ook dat teveel info binnenbracht die met geen mogelijkheid geordend werd in mijn hoofd, én omdat mijn studie voorrang had.
Maar goed, de moraal van dit verhaal: doe wat stappen terug. Doe liever te rustig aan, dan te veel. Het is niet leuk om te doen, en om dingen te missen, maar als je jezelf hierdoor beter gaat voelen, is het zeker de moeite waard!
donderdag 11 juni 2009 om 23:35
Ik herken het punt van de verwerking van prikkels, kort gezegd. Het jaren onthouden van de kleinste dingen, vaak niet goed los kunnen laten/af laten glijden, simmen om futiliteiten.
Sinds een jaar weet ik dat ik ADHD heb, sinds 3/4 jaar gebruik ik medicijnen (methylfenidaat) en sindsdiens heb ik daar echt minder last van (het 'vol' zitten, altijd maar denken, buitenproportioneel reageren op zaken, met dingen blijven zitten, echt kunnen lijden onder dingen die ik hoor of lees etc, te betrokken bij vanalles zodat ik er zelf onder lijd, enzovoort). Regelmatig merk ik het weer, als de medicatie is uitgewerkt. Dan stelt het me gerust tegen mezelf te kunnen zeggen dat ik er weliswaar nu last van heb, maar (als het 's avonds laat is) morgenochtend weer een pilletje neem en er dan minder last van zal hebben.
Het is ontluisterend, vind ik, maar mijn te grote hart en overmatige betrokkenheid etc blijkt gewoon een fysiologische kwestie...
xx lisa.
Sinds een jaar weet ik dat ik ADHD heb, sinds 3/4 jaar gebruik ik medicijnen (methylfenidaat) en sindsdiens heb ik daar echt minder last van (het 'vol' zitten, altijd maar denken, buitenproportioneel reageren op zaken, met dingen blijven zitten, echt kunnen lijden onder dingen die ik hoor of lees etc, te betrokken bij vanalles zodat ik er zelf onder lijd, enzovoort). Regelmatig merk ik het weer, als de medicatie is uitgewerkt. Dan stelt het me gerust tegen mezelf te kunnen zeggen dat ik er weliswaar nu last van heb, maar (als het 's avonds laat is) morgenochtend weer een pilletje neem en er dan minder last van zal hebben.
Het is ontluisterend, vind ik, maar mijn te grote hart en overmatige betrokkenheid etc blijkt gewoon een fysiologische kwestie...
xx lisa.
donderdag 11 juni 2009 om 23:51
Heel herkenbaar.
Ik heb ook o.a ptts (en nog een hand vol stoornissen,ik verzamel ze),in ruststand is mijn hoofd sowieso al overvol.
Ik weet niet wat de precieze boosdoener is,maar feit is dat ik mentaal ook beperkingen heb.
Helaas merk ik het vaak achteraf als het teveel was,slaat vaak in als een bom.
Ik vind het ook lastig om grenzen te stellen.
Kan moeilijk nee zeggen en wil mensen niet terleurstellen.
Bovendien heb ik een druk gezien,dus ik moet automatisch ook veel.
Vriend wil ook vaak leuke dingen doen in de weekenden (vooral samen)
En ik wil het ook allemaal,maar kan het eigenlijk niet.
Ik baal dat ik het normale tempo niet bij kan houden.
Ook dat de leuke dingen ook dezelfde impact hebben op mijn reactie daarop.
Niet verwerken van dingen,altijd nadenken,niets loslaten,alles in mij opnemen....daarnaast hoor ik ook nog stemmen.
Kortom ,in mijn hoofd is het altijd vreselijk druk.
En ja,dan stort je regelmatig even in (mijn bekende jankdagen)
Hmm......ik weet niet of mijn post nou iets toe voegd,heb ook niet echt tips.
Het is gewoon vreselijk lastig om je leven te moeten doseren.
Zeker als je niet alleen leeft...het betekend bij mij altijd meerennen in een tempo die ik eigenlijk niet aan kan en regelmatig op mijn bek gaan.
Ik heb ook o.a ptts (en nog een hand vol stoornissen,ik verzamel ze),in ruststand is mijn hoofd sowieso al overvol.
Ik weet niet wat de precieze boosdoener is,maar feit is dat ik mentaal ook beperkingen heb.
Helaas merk ik het vaak achteraf als het teveel was,slaat vaak in als een bom.
Ik vind het ook lastig om grenzen te stellen.
Kan moeilijk nee zeggen en wil mensen niet terleurstellen.
Bovendien heb ik een druk gezien,dus ik moet automatisch ook veel.
Vriend wil ook vaak leuke dingen doen in de weekenden (vooral samen)
En ik wil het ook allemaal,maar kan het eigenlijk niet.
Ik baal dat ik het normale tempo niet bij kan houden.
Ook dat de leuke dingen ook dezelfde impact hebben op mijn reactie daarop.
Niet verwerken van dingen,altijd nadenken,niets loslaten,alles in mij opnemen....daarnaast hoor ik ook nog stemmen.
Kortom ,in mijn hoofd is het altijd vreselijk druk.
En ja,dan stort je regelmatig even in (mijn bekende jankdagen)
Hmm......ik weet niet of mijn post nou iets toe voegd,heb ook niet echt tips.
Het is gewoon vreselijk lastig om je leven te moeten doseren.
Zeker als je niet alleen leeft...het betekend bij mij altijd meerennen in een tempo die ik eigenlijk niet aan kan en regelmatig op mijn bek gaan.
vrijdag 12 juni 2009 om 00:04
Minder activiteiten doen. Veeeel minder activiteiten. En ervoor zorgen dat je jezelf een limiet stelt: ik blijf anderhalf uur. Meld dat de ander ook vantevoren. Zorg dat je niet weer over die grens gaat want dan zit je de dag erna weer met de overbekende gebakken peren.
Ook door de dag heen af en toe even op de bank zitten. Heb je boodschappen gedaan of gestofzuigd? Even tien minuten of langer zitten. Niets doen.
Ook door de dag heen af en toe even op de bank zitten. Heb je boodschappen gedaan of gestofzuigd? Even tien minuten of langer zitten. Niets doen.
vrijdag 12 juni 2009 om 00:06
Ik ken personen die 40 uur per week werken en daarnaast een gevuld sociaal leven hebben maar geloof me, als zij bij een psycholoog lopen vreeeeeet dat energie... Het maakt in de dagen erna een hoop los. Dat moet ook allemaal in het koppie verwerkt worden en maakt dat de motor wat minder snel loopt, of minder lang. Probeer dat te accepteren.
vrijdag 12 juni 2009 om 00:14
Fijn je inzicht . Als ik het lees van je week word ik ook moe, ik heb regelmatig echt even rust aan mijn kop nodig. Dat heb ik altijd gehad en ik hou er rekening mee. Dan ben ik veel gezelliger. In mijn optiek is het geen teken van zwakte, eerder van respect voor je lijf en geest. Iedereen heeft andere behoeften, een ander soort limiet. Niet vergelijken, gewoon luisteren naar jouw lichaam en jouw hoofd nu.
vrijdag 12 juni 2009 om 11:39
Bij mij maakt het niet uit of ik het daadwerkelijk druk heb of niet. Als ik het niet druk heb en/of geen grote concrete problemen in mijn eigen leven, ga ik me druk maken om andere dingen/mensen/de maatschappij/rampen/onrecht/you name it.
Als je dat bij jezelf ervaart, dat het lijkt of je die drukte nodig hebt en het eigenlijk zelf creëert, is het zinvol die richting eens te onderzoeken. Want dan helpt het dus niet om een minder vol geplande agenda te hebben of meer rust te nemen.
xx lisa.
Als je dat bij jezelf ervaart, dat het lijkt of je die drukte nodig hebt en het eigenlijk zelf creëert, is het zinvol die richting eens te onderzoeken. Want dan helpt het dus niet om een minder vol geplande agenda te hebben of meer rust te nemen.
xx lisa.
zaterdag 13 juni 2009 om 17:58
Pink, ik merk niets van afvlakkende creativiteit. En als het wel zo zou zijn, zou het per saldo nog meer opleveren dan ik zou inleveren, denk ik. Want wat heb je aan creativiteit als je het er toch niet uit kunt krijgen, omdat je niets af kunt maken, niet door kunt pakken? Dat frustreert uiteindelijk alleen maar.
Volgens mijn psychiater kun je het medicijn ook heel goed tijdelijk slikken. Ik ben er onlangs ook een paar weken mee gestopt, om te kijken of ik verschil merkte. Dat was nauwelijks zo, was mijn indruk, maar ik heb het afgelopen jaar ook heel veel in mijn werkzame leven veranderd en weet niet zeker of alle verbeteringen zijn toe te schrijven aan medicatie, of gewoon dat ik nu meer van mezelf begrijp, of doordat ik mijn werk heb aangepast aan wat ik nodig heb om te kúnnen werken. Wellicht is het een combinatie van de drie.
Wat ik dus vooral merk, is dat de onrust in mijn hoofd een stuk minder is met de medicatie. En dat is me heel wat waard.
xx lisa.
Volgens mijn psychiater kun je het medicijn ook heel goed tijdelijk slikken. Ik ben er onlangs ook een paar weken mee gestopt, om te kijken of ik verschil merkte. Dat was nauwelijks zo, was mijn indruk, maar ik heb het afgelopen jaar ook heel veel in mijn werkzame leven veranderd en weet niet zeker of alle verbeteringen zijn toe te schrijven aan medicatie, of gewoon dat ik nu meer van mezelf begrijp, of doordat ik mijn werk heb aangepast aan wat ik nodig heb om te kúnnen werken. Wellicht is het een combinatie van de drie.
Wat ik dus vooral merk, is dat de onrust in mijn hoofd een stuk minder is met de medicatie. En dat is me heel wat waard.
xx lisa.
