Zo verdrietig om dochter

29-05-2021 20:51 39 berichten
Ik heb gisteren bij de "kinderen" pijler al een topic geschreven over het feit dat ik een paar dagen geleden ontdekte dat onze 14 jarige dochter zichzelf pijn gedaan had.
Ik heb daar wat goede tips gekregen en we zijn er mee bezig...maar ik open dit topic voor mezelf....ik voel me namelijk zo rot en schuldig.
Het is pas een paar maanden geleden begonnen vertelde ze...en nu denk ik dat ik haar te weinig aandacht gegeven heb. Het is een rustig meisje..tot nu toe weinig problemen gehad...en ze is graag op haar eigen kamer. Ik betrapte me erop de laatste tijd dat ik het wel lekker rustig vond als zij en haar zus veel boven waren..we hebben een drukke tijd gehad met een jonge pup en ook was ik soms wat verdrietig vanwege overlijdens in de familie. Mijn dochter regelt haar huiswerk en alles zelf en ik had geen idee dat ze last van stress had...en nu voel ik me zo ellendig en schuldig. Il ..alleen mijn man en beste vriendin weten wat er aan de hand is en die zijn nu allebei werken..ik wilde alleen even mijn verhaal kwijt...en zoek ook wel herkenning...
.
anoniem_64c15d5253ef6 wijzigde dit bericht op 29-05-2021 23:56
99.25% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wat rot grizzella :redrose: .. probeer je te bedenken dat alles wat je hebt nu is en dat is wat telt! Er voor haar zijn, luisteren en vasthouden. Geen energie verspillen aan jezelf straffen voor iets waar nu niets meer aan te doen is. Je bent ook naast moeder ook maar een mens :heart:
Ik denk dat je wel een goede moeder bent, hoor, anders zou je puberdochter dit echt niet zo open met je besproken hebben.
Ze heeft het niet besproken...ze had haar telefoon boven op de wasmachine laten liggen toen ze was douchen..ik stond net bij de wasmachine toen er apps van vriendinnen binnenkwamen met fotos..1 vriendinnetje heeft hetzelfde gedaan en dat moesten ze schijnbaar met elkaar delen...normaal lees ik nooit haar apps maar nu viel mn oog erop toen er apps binnenkwamen...ik ben heel erg geschrokken.
Nadat je het ontdekt hebt, hebben jullie er toch wel een goed gesprek over gehad?
Ik denk dat je vooral rustig moet blijven nu. Ik heb net je andere topic gelezen en volgens mij was het een combi van nieuwsgierigheid, kopiëren en stress. Je hebt niet echt wat gemist, je hebt haar voldoende aandacht gegeven en je dochter vertrouwt je voldoende om open kaart te spelen. Veel beter kun je het niet doen met een puber.
Wat je kunt doen is een afspraak met haar maken, je bent blij dat ze zo open was. Je hoopt dat ze niet meer zo veel stress krijgt maar als ze weer op zo’n punt komt dat ze naar jullie toe komt en dat jullie samen gaan kijken wat een goede manier is om stress kwijt te raken. En jij bent nu wat vertrouwen kwijt en dat moet terugkomen. Maar geef het tijd
Dat is toch niks om je schuldig over te voelen? Heel veel ouders vinden het toch lekker als ze een avondje rust hebben? Het leven is druk genoeg met werk, huishouden, pubers, zorgen... Ik denk dat de pubers het zelf ook heerlijk vinden als ze een avondje zonder ouders zitten.
Ik vind het heerlijk als ze werken of naar school zijn i.p.v. om me heen hangen.

Je bent nu achter iets schokkends gekomen, en het is logisch dat je in eerste instantie de schuld bij jezelf zoekt. Maar het is natuurlijk niet terecht.
Jazeker Oriander, gelukkig was mijn man ook thuis...die schrok ook wel maar die is wel wat gewend (heeft zelf als jeugdwerker en gezinscoach gewerkt dus is wel wat gewend en weet goed hoe te reageren). Dus savond al gepraat en de ochtend erna nog een keer. Ook de mentor gebeld omdat ze vertelde dat haar vriendin het ook doet, maar dan vaker en erger...en mijn dochter zei dat de moeder van het vriendinnetje ook niets wist.
Mijn dochter heeft geen probleem verleden...we hebben een normale gezinssituatie..ze gaf alleen aan dat ze op school vaak stress heeft in bv toetsweken. Ik voel me dus ook rot dat ik niet meer zicht heb gehad daarop....ze is geen prater..je moet bijna de woorden eruit trekken en dat maakt het lastig.
Je moet het ook niet groter maken dan het is. Pubers hebben zo nu en dan stress. Je schreef dat jullie een goede band hebben en dat jullie een goed gesprek hebben gehad. Op een of andere manier vind ik je een beetje dramatisch overkomen.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het wel .Mijn zoon is met ons komen praten omdat die heel erg veel controleerde bv of het het gas uit was of de deur goed dicht zat enzo.En natuurlijk zag ik ook wel dat die dingen controleerde maar eigenlijk was ik wel blij dat die zo verantwoordelijk was :facepalm: Maar gewoon niet doorgehad dat het een probleem was geworden en hij deed het vaker dan dat wij het wisten.Zijn gelijk naar de huisarts gegaan en hij heeft goede hulp gekregen en het gaat nu goed gelukkig.Maar neem het jezelf ajb niet te veel kwalijk.Kinderen kunnen echt dingen goed verbergen als ze het willen.Het belangrijkste is dat je er nu vanaf weet en hulp kan gaan zoeken.En precies dat maakt ons goede moeders...heel veel sterkte en je dochter komt er wel met jou als moeder.Al voelt het soms niet zo :hug:
Alle reacties Link kopieren
Fijn dat jullie met haar hebben kunnen praten en de mentor hebben ingelicht, wellicht kan dat andere meisje nu ook de nodige hulp krijgen. Alleen het feit dat je hier topics over opent toont toch al dat je een hele betrokken moeder bent, tieners opvoeden is niet makkelijk, veel sterkte
Ik kan me voorstellen dat je geschrokken bent. Ik denk niet dat je er veel invloed op hebt/ het kan voorkomen als je verder een stabiele, veilige thuissituatie biedt. Ik deel liever geen persoonlijke ervaring hier vanwege herkenbaarheid, maar heb zowel privé als via werk veel te maken gehad met zelfbeschadiging. Goed dat jullie erover (durven te) praten met je dochter, dat is een van de belangrijkste dingen. Sterkte :hug:
Alle reacties Link kopieren
Weet je, het klinkt misschien stom, maar dat je je schuldig voelt en je afvraagt wat je gemist hebt en of je iets anders had kunnen doen, maakt je juist een goede moeder.
Omdat je bezorgd bent. Omdat je er voor haar wil zijn. Omdat je een goede moeder wil zijn. Omdat je zou willen dat ze zich beter voelt. Omdat je ervan schrikt. Omdat je je afvraagt wat je voor haar kan doen.
Dikke :hug:
Ik weet niet of dit voor jouw dochter geldt, maar ik kan me heugen dat ik op die leeftijd een paar meisjes kende die dit ook "samen" deden. Krassen met de passernaald en dan vergelijken. Whatsapp was er toen nog niet.

Één meisje had thuis werkelijk problemen. De rest deed vooral mee. Zou dat voor je dochter kunnen gelden? Ik denk dat je hier als moeder echt heel weinig invloed op hebt en je klinkt als een lieve en bezorgde moeder . Geen reden voor schuldgevoel. Dikke knuffel :hug:.
Maak je het nu niet een beetje groot? Een 14 jarige die stress heeft en zich terug trekt is niet abnormaal. Dat jij ook een eigen leven hebt en het niet meteen opmerkt ook niet. Dat zij wat dramatische vriendinnen heeft die elkaar blijkbaar foto’s van zelfbeschadiging sturen is nog het meest zorgelijke in het verhaal. Dat je even schrikt prima, maar eerlijk gezegd vind ik het nogal bijzonder dat je een aantal dagen na dato nog zó verdrietig bent en dat het je zo hoog zit. Er is feitelijk bijzonder weinig aan de hand: een kind in de puberteit die wat worstelt met puberdingen en een moeder die nog meer te doen heeft dan die puber en dus ook niet alles kan zien en volgen.

Blijkbaar is jullie band goed genoeg om dit te beperken en het is ook niet gek dat je ff van slag bent, maar ik zou het ook niet groter maken dan het is. Dat lijkt me namelijk enorm belastend voor je dochter. Dan is ze open en is haar moeder meteen fors van slag
Kokoro..dat kan heel goed ja..het vriendinnetje heeft ook een vervelende thuissituatie...dus het kan heel goed dat zij er mee begonnen is. Ze deelt het met mijn dochter op whatssapp en wellicht is mijn dochter nieuwsgierig geworden en heeft ze het ook willen proberen.
Thordis, ik vind het zelf niet overdreven omdat mijn dochter zichzelf ook werkelijk gekrast/gesneden heeft...ze.heeft een stuk of 6 krassen boven elkaar op haar bovenbeen, en een aantal op de armen. Niet heel diep gelukkig dus ik hoop dat het wegtrekt, maar ze heeft het in een paar maanden tijd toch een paar keer gedaan (ze geeft zelf aan dat het tijdens de toetsweken was).
Alle reacties Link kopieren
K0koro schreef:
29-05-2021 21:37
Ik weet niet of dit voor jouw dochter geldt, maar ik kan me heugen dat ik op die leeftijd een paar meisjes kende die dit ook "samen" deden. Krassen met de passernaald en dan vergelijken. Whatsapp was er toen nog niet.

Één meisje had thuis werkelijk problemen. De rest deed vooral mee. Zou dat voor je dochter kunnen gelden?
Dit kan het heel goed zijn zoals ik het lees, maar het is ook wel een spannende aanname aan de andere kant. Mijn zus zat vroeger in zo'n groepje en mijn ouders en de school hebben dat toen allemaal afgedaan als meeloopgedrag omdat er ogenschijnlijk geen andere reden was. Ik heb dat zelf ook tot voor kort nog gedacht. Dat heeft bij mijn zus achteraf echt veel kapot gemaakt..

TO sterkte, je klinkt als een lieve moeder. Hopelijk blijft het bij een beetje experimenteren.
Alle reacties Link kopieren
Zelfbeschadiging is een manier om emoties te reguleren. Als je dochter aangeeft dat ze dat deed om spanning rondom school te verminderen, dan zou ik ten eerste kijken hoe je dat kunt verminderen (maar ze gaat een niveau lager doen volgend jaar, toch?). En ten tweede met haar bekijken wat andere helpende dingen zijn om met stress om te gaan. Of je man dat laten doen. En als dat onvoldoende helpt, dan toch hulp zoeken.
Alle reacties Link kopieren
helena2 schreef:
29-05-2021 21:35
Weet je, het klinkt misschien stom, maar dat je je schuldig voelt en je afvraagt wat je gemist hebt en of je iets anders had kunnen doen, maakt je juist een goede moeder.
Omdat je bezorgd bent. Omdat je er voor haar wil zijn. Omdat je een goede moeder wil zijn. Omdat je zou willen dat ze zich beter voelt. Omdat je ervan schrikt. Omdat je je afvraagt wat je voor haar kan doen.
Dikke :hug:

Dit
En als aanvulling, wat mij altijd helpt op lastige momenten, 'je doet wat je op dat moment denkt dat goed is' van daaruit handel je altijd vanuit dat moment en die situatie. Als er iets gebeurt dan slaat de onzekerheid toe, verdriet en schuldgevoel, angst.
Maar het maakt je ook alert en bewust, open en willen verbeteren wat er anders kan.
Veel sterkte :hug: :hug:
Alle reacties Link kopieren
Goed dat je man het rustig heeft opgepakt. Blijven praten en zeggen dat ze alles aan jullie mag vertellen. 14 is een moeilijke leeftijd. Hormonen, school, interesse in jongens of meisjes. Veel stress.
Alle reacties Link kopieren
mijn advies is om gezinstherapie te doen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Wat naar Grizella. Het siert jou dat jij je dit nu afvraagt en dat je daarover nadenkt.
In het andere topic zijn al verschillende adviezen aangehaalt tav je dochter en de automutilatie.
Heel goed dat je alert bent nu, blijf dat ook.

Voor wat betreft nu, blijf communiceren. Hou die deur open voor dochter, laat haar weten en voelen dat ze altijd bij je terecht kan en dat geen vraag of angst te gek is om te bespreken.

Het is goed dat jou dit voorval nu alert heeft gemaakt op jullie omgang en de vanzelfsprekendheid van zaken.

Het is niet zo dat er nu per definitie iets ergs aan de hand is, echter alert zijn en bewust zijn is wel noodzaak om vroegtijdig op te kunnen sporen.
Alle reacties Link kopieren
Dit is ook wel echt typisch puberaal kopieer gedrag. En wat die meisjes op SM zien is absurd en ik zou zelfs voor een wet stemmen waarbij alle pubers enkel een telefoon krijgen voor bellen en sms.

Ik ken een (nu bijna ex)puber die de meest gekke zelf diagnoses van Insta haalde. Zat idd in een groep voor automutilatie en ook 1 voor depressiviteit, maar toen ze paar weken later verkondigden, terwijl ze een zak chips aan t verorberen was, dat ze anorexia had kon t niet langer serieus genomen worden.
Alle reacties Link kopieren
retrostar schreef:
30-05-2021 06:44
mijn advies is om gezinstherapie te doen.
We mogen hier niet medisch advies geven.

Mij lijkt gezinstherapie vooral handig als in een gezin te weinig communicatie is. Maar zeker weten doe ik het niet.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven